Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen?
dinsdag 24 oktober 2023 om 19:40
Hallo. Nieuw hier, maar lees al wel een periode mee op het forum. Lang getwijfeld voor een topic, maar hoop op herkenning.
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
anoniem_658ddd77de0ef wijzigde dit bericht op 24-10-2023 20:13
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
10.72% gewijzigd
vrijdag 27 oktober 2023 om 19:52
Alleen OP gelezen.
Ben 37 en nooit een kinderwens gehad. Kinderen zijn leuk van een ander. Oppassen, logeren, koekjes bakken mag en doe ik allemaal maar zalig als ze weer weg gaan.
Waarom zou je je leven op de kop zetten voor iets wat je niet zeker wil
Ik was vooral in de corona tijd zo blij dat wij dat gedoe niet hadden school dicht enz enz.
Wij maken elk jaar verre reis, ideaal buiten de schoolvakanties, scheelt een hoop geld.
Maak je eigen leven leuk en laat je niet wat aanpraten wat er niet is.
Nadeel is dat als je eenmaal kind heb en t toch tegenvalt je er nooit meer afkomt.
Je heb geen proefperiode.
Ben 37 en nooit een kinderwens gehad. Kinderen zijn leuk van een ander. Oppassen, logeren, koekjes bakken mag en doe ik allemaal maar zalig als ze weer weg gaan.
Waarom zou je je leven op de kop zetten voor iets wat je niet zeker wil
Ik was vooral in de corona tijd zo blij dat wij dat gedoe niet hadden school dicht enz enz.
Wij maken elk jaar verre reis, ideaal buiten de schoolvakanties, scheelt een hoop geld.
Maak je eigen leven leuk en laat je niet wat aanpraten wat er niet is.
Nadeel is dat als je eenmaal kind heb en t toch tegenvalt je er nooit meer afkomt.
Je heb geen proefperiode.
vrijdag 27 oktober 2023 om 20:00
Brombaer schreef: ↑27-10-2023 19:37Maar dan heb je het alleen over de plannen of invulling van de avond of een weekend. Ik weet niet hoe het voor de anderen zit, ik had het zelf vooral over de belasting die er dan bij de ander ligt. Voor een deel kun je dan zeggen: daar zet je je dan maar overheen en maak het ook jezelf vooral niet te moeilijk (doe ik namelijk zelf ook als ik een avond, dag of zelfs midweek met de kinderen alleen ben) maar ja, niet iedereen heeft natuurlijk dezelfde draagkracht of energiepeil.
Als iemand denkt dat het een belasting gaat worden, dan zou ik zeggen: begin er niet aan. Als iemand zich van tevoren al druk maakt over niets meer kunnen, over een paar uur alleen zijn met een kind, enzovoort, dan kun je het volgens mij beter niet doen. In principe is een paar uur je eigen kind(eren) voor jezelf hebben, of aan je partner overlaten, natuurlijk geen belasting, maar een normale gang van zaken - zolang je ook nog gewoon als gezin tijd hebt.
vrijdag 27 oktober 2023 om 20:18
Lees de reacties van Roxy21 eens door. Of het wel of niet normaal - of de standaard - is om kinderen te krijgen ligt echt aan je omgeving. In mijn vriendenkring is wel of geen kinderen krijgen, of daarover twijfelen, allemaal normaal.
Ik zou hier toch eens met mensen uit je omgeving over praten. En mocht je besluiten het niet te doen: verbreed je vriendenkring en ga op zoek naar gelijkgestemden.
Ik zou hier toch eens met mensen uit je omgeving over praten. En mocht je besluiten het niet te doen: verbreed je vriendenkring en ga op zoek naar gelijkgestemden.
vrijdag 27 oktober 2023 om 22:42
Een vroegere ex zag het helemaal voor zich hoe hij een zoon of dochter zou gaan leren skiën en surfen. Gezien zijn zeer drukke hobby/sportleven zou ik het zijn geweest die zorg en opvoeding op me zou moeten nemen tot hij/zij oud genoeg zou zijn met papa mee te kunnen. Dat benauwde me zo dat ik dacht dat nooit! Ik realiseerde me ook dat je er als vrouw altijd alleen voor kan komen te staan en dan moet je het ook nog zien zitten en die behoefte had ik niet.
Beetje de toffe tante uithangen als het mij uitkwam is een prima alternatief: wel de lusten, niet de lasten
Beetje de toffe tante uithangen als het mij uitkwam is een prima alternatief: wel de lusten, niet de lasten
vrijdag 27 oktober 2023 om 23:14
Ik denk dat je het gewoon niet zo met je vriendinnen getroffen hebt eigenlijk. Ik heb/wil zelf geen kinderen, maar heb zwangere vriendinnen, vriendinnen met kinderen, vriendinnen zonder kinderen en vriendinnen die nog twijfelen. En met iedereen is er over en weer respect voor elkaars keuze en kan het onderwerp wel of geen kinderen ook gewoon besproken worden. We hebben ook meer dan genoeg onderwerpen te bespreken die niet met kinderen te maken hebben. Natuurlijk komen ze ter sprake, maar dat komt andere familie bijvoorbeeld ook. Omdat het onderdeel is van iemands leven.Kartonnendoos schreef: ↑27-10-2023 17:36Kan kloppen dat dit zo lijkt, want dat is ook de reden dat ik mij zo voel, die vreemde eend. Het contact is anders, want andere levens.
Ik kan moeilijk vertellen over ervaringen (zoals andere moeders in dit topic waarom wel kind), omdat ik geen kind heb, daarom ook dit topic. Ik lees alles, maar reageer niet op alles nee. Dit is precies wat ik ook ervaar in gezelschap van de moeders, ik kan daar niet over meepraten. Ik heb (nog) geen wens en of deze ooit komt weet ik niet.
Misschien heb ik veel moeite met het idee dat ik deze wens nooit ga krijgen en voelt het dan als soort lichamelijk falen, omdat het nog steeds normaal is om eerder wel kinderen te krijgen dan geen. Wat ik eerder schreef is dit ook te merken uit reacties die ik krijg (niet alleen van vrouwen, maar ook mannen).
zaterdag 28 oktober 2023 om 09:26
Ik lees vooral keuzestress en angst voor de uitkomst. Lastig probleem, want ik zou suggereren om je beslissingen minder te laten beïnvloeden door angst.
Je gaat er namelijk niet dood aan, wat je ook kiest. Je kan met beide gelukkig worden. Dus eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat je kiest. Kies waar je je het beste bij voelt en laat het leven je overkomen
Je gaat er namelijk niet dood aan, wat je ook kiest. Je kan met beide gelukkig worden. Dus eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat je kiest. Kies waar je je het beste bij voelt en laat het leven je overkomen
zaterdag 28 oktober 2023 om 09:38
Ik heb mijn 1e kind gekregen op mijn 34e en had daarvoor al een lang en breed volwassen leven met huis, werk etc om te kunnen vergelijken.
Beide hebben zo zijn vreugdevolle dingen die de andere kant mist.
De voordelen toen ik nog geen kinderen had: dat was wel beter qua volwassen entertainment. Ik maakte prachtige reizen, ging uiteten, had een heerlijk stressloos bestaan met tijd voor alles. De keerzijde was dat ik soms op een mooie zonnige weekenddag geen mensen had om iets mee te doen zoals een dagje weg of barbecuen, ik noem maar wat. Met de feestdagen de ziel onder de arm. Ik miste soms wel iets maar was over het algemeen heel gelukkig.
De voordelen van het moederschap: onder aan de streep vind ik mijn leven als moeder leuker dus spijt heb ik nooit. De diepgang van de emoties die je ervaart, de band met je kind enz zijn levenservaringen die ik niet had willen missen. Ook de band met mijn man is dieper en meer bijzonder geworden, als je samen voor zo’n klein wezentje zorgt.
Meer oppervlakkig is het een fijn gevoel dat ik nooit meer alleen ben. Ik heb altijd de gezelligheid van een gezin, we doen zoveel leuke dingen.
Nadeel is dat ik minder volwassen entertainment heb en veel minder tijd voor mezelf. Ook zou de belasting van de zorg voor een kind niet te doen zijn als ik leefde zoals voor ik moeder werd. Maar je past aan. Ik ken nu mensen en heb een netwerk wat ik anders niet had gehad. Dus ik heb nu veel meer opties die mij taken uit handen nemen dan voor ik moeder was. Mijn kinderen opvoeden doe ik niet alleen.
Beide hebben zo zijn vreugdevolle dingen die de andere kant mist.
De voordelen toen ik nog geen kinderen had: dat was wel beter qua volwassen entertainment. Ik maakte prachtige reizen, ging uiteten, had een heerlijk stressloos bestaan met tijd voor alles. De keerzijde was dat ik soms op een mooie zonnige weekenddag geen mensen had om iets mee te doen zoals een dagje weg of barbecuen, ik noem maar wat. Met de feestdagen de ziel onder de arm. Ik miste soms wel iets maar was over het algemeen heel gelukkig.
De voordelen van het moederschap: onder aan de streep vind ik mijn leven als moeder leuker dus spijt heb ik nooit. De diepgang van de emoties die je ervaart, de band met je kind enz zijn levenservaringen die ik niet had willen missen. Ook de band met mijn man is dieper en meer bijzonder geworden, als je samen voor zo’n klein wezentje zorgt.
Meer oppervlakkig is het een fijn gevoel dat ik nooit meer alleen ben. Ik heb altijd de gezelligheid van een gezin, we doen zoveel leuke dingen.
Nadeel is dat ik minder volwassen entertainment heb en veel minder tijd voor mezelf. Ook zou de belasting van de zorg voor een kind niet te doen zijn als ik leefde zoals voor ik moeder werd. Maar je past aan. Ik ken nu mensen en heb een netwerk wat ik anders niet had gehad. Dus ik heb nu veel meer opties die mij taken uit handen nemen dan voor ik moeder was. Mijn kinderen opvoeden doe ik niet alleen.
zaterdag 28 oktober 2023 om 09:47
Het klinkt alsof het voor jou en vriend
Niet persee hoeft denk goed na of je dit voor jezelf wel of niet wil
Ik heb zelf geen kids en ook nooit een wens gehad , wel er eens over nagedacht maar uiteindelijk beslissing genomen het niet te doen .
Puur omdat ik mijzelf ook niet als opvoeder zou zien .en mijn leven veel te druk is ,
Ik merk de maatschappelijk druk niet
Wel vaker opmerkingen als ik zeg dat ik moe ben
Hoe kun je nu moe zijn je hebt geen kids
Ook heel vaak wacht maar tot je kids hebt
nu nog wel eens ben 41 plus
Niet persee hoeft denk goed na of je dit voor jezelf wel of niet wil
Ik heb zelf geen kids en ook nooit een wens gehad , wel er eens over nagedacht maar uiteindelijk beslissing genomen het niet te doen .
Puur omdat ik mijzelf ook niet als opvoeder zou zien .en mijn leven veel te druk is ,
Ik merk de maatschappelijk druk niet
Wel vaker opmerkingen als ik zeg dat ik moe ben
Hoe kun je nu moe zijn je hebt geen kids
Ook heel vaak wacht maar tot je kids hebt
nu nog wel eens ben 41 plus
zaterdag 28 oktober 2023 om 11:07
Toen ik jonger was heb ik ook stomme reacties gekregen als ik zei dat ik geen kinderen wilde als antwoord op de vraag wanneer ze het nu eindelijk eens zou gaan gebeuren. "Je draait nog wel bij" is een fraaie. Of een heel verontwaardigd "Dat kun je nu nog niet weten!!!", gevolgd door een voorbeeld van iemand die van gedachte veranderd is.
Gebeurt dat nu nog steeds of zijn mensen inmiddels wijzer geworden?
Wat ik ook erg irritant vind is de aannames die mensen doen over de reden waarom ik ze niet heb, want blijkbaar moet er een reden zijn. Dat wordt er ingevuld dat ik carrière of reizen zo belangrijk vind dat er voor kinderen geen plaats is. Voor sommige mensen zal dat best wel gelden en dat is prima. Maar dat je simpelweg het verlangen naar kinderen niet hebt, en dat vrijheid e.d. een gevolg is en niet een reden, dat komt niet bij mensen op.
Gebeurt dat nu nog steeds of zijn mensen inmiddels wijzer geworden?
Wat ik ook erg irritant vind is de aannames die mensen doen over de reden waarom ik ze niet heb, want blijkbaar moet er een reden zijn. Dat wordt er ingevuld dat ik carrière of reizen zo belangrijk vind dat er voor kinderen geen plaats is. Voor sommige mensen zal dat best wel gelden en dat is prima. Maar dat je simpelweg het verlangen naar kinderen niet hebt, en dat vrijheid e.d. een gevolg is en niet een reden, dat komt niet bij mensen op.
Ik vind hier dingen van.
zaterdag 28 oktober 2023 om 11:21
Ik denk eigenlijk dat heel veel mensen dat heel goed snappen, maar dat zijn dan niet de mensen die rare vragen over “Acceptabele Motieven Om Zonder Kinderen Te Willen Leven” stellen.Sabeltandcavia schreef: ↑28-10-2023 11:07. Maar dat je simpelweg het verlangen naar kinderen niet hebt, en dat vrijheid e.d. een gevolg is en niet een reden, dat komt niet bij mensen op.
Imagine
zaterdag 28 oktober 2023 om 11:26
Natuurlijk helemaal prima om geen kinderen te willen. Maar bovenstaande vind ik dan weer echt totaal niet herkenbaar. Gillende kinderen? Waar? Op dit moment zit ik alleen thuis en mijn 2 kinderen (basisschool en brugklas) zijn buiten met vrienden. Man is in de tuin. Het is doodstil hier in huis. Ik kan doen wat ik wil. Wandelen, hardlopen, even de stad in? Kan allemaal prima. Kinderfeestje is per kind maar 1x per jaar. Dus niet echt iets om me druk om te maken. En als ze naar andermans feestje moeten: leuk toch, daar heb ik geen last van of werk aan. Hier in het dorp lopen ze er zelf heen en worden thuisgebracht. Sporten doen ze hier niet in het weekend, maar doordeweeks. En ze gaan er zelf heen. Zwemles was wel op zaterdag maar deden we met 4 anderen samen, dus ik of man moest maar 1x per 5 wkn rijden. Verplichte opa en oma bezoekjes? Hoe bedoel je dat? Wij gaan bij opa en oma op bezoek, vaak op zondag. Maar niet omdat wij kinderen hebben. Maar gewoon omdat het onze ouders zijn waar we af en toe ons gezicht willen laten zien. Dus ook zonder kinderen gaan we daarheen.Streepjeskat schreef: ↑25-10-2023 16:54
Ik ben persoonlijk heel blij dat wij het nooit gedaan hebben
Ik ben in het weekend blij als we eindelijk even een moment voor onszelf hebben, en moet er niet aan denken dat ik mijn hele weekend dan na een drukke werkweek ook nog kwijt zou zijn aan gillende kinderen, sportclubjes, kinderfeestjes, verplichte opa en oma bezoekjes en weet ik wat nog meer. Om nog maar te zwijgen van alle ouders die je erbij krijgt
Kinderverjaardagen met schreeuwende kinderen vind ik ook vreselijk, wie niet. Dat doet er niks aan af dat ik mijn eigen kinderen wel leuk vind. En een nichtje op schoot hebben.. jij vindt dat nog schattig. Ik heb niks met baby's. Dat weet de familie ook. Dus ik ben er weinig belangstellend naar (in de zin van: oooh aaah wat schattig) en hoef ze ook niet op schoot. Maar ook dat zegt niks over mijn gevoel voor mn eigen kinderen.
Nogmaals, uiteraard helemaal prima dat mensen geen kinderen willen. En snap ook echt wel dat je dan meer vrijheid hebt. Maar valt me wel op dat mensen zonder kinderen er soms, niet altijd, wel echt een beetje verkeerd beeld bij hebben. Dat het hele dagen mega druk is etc en dat he zelf helemaal niks meer kan. Misschien de eerste paar jaar, maar nu vind ik het echt niet druk. Heb tijd zat voor mezelf, mn werk, sport, hobby.
On topic, TO, je moet er echt alleen voor gaan als je het echt wil. Niet omdat je iets zou missen of omdat het zo 'hoort' volgens sommigen. Zie je jezelf voor je met een kind, of totaal niet? Als je het echt wil, dan neem je die kleingheidjes (een sportclubje, kinderfeestje) gewoon voor lief. Daar groei je in mee en dat is dan echt geen issue. Het leuke van kinderen vind ik ook dat bepaalde uitstapjes weer ineens veel leuker zijn. Gewoon omdat je ziet dat je kinderen ervan genieten. Je kijkt er dan zelf ook met andere ogen naar.
zaterdag 28 oktober 2023 om 11:36
Tulpje: bij ons is het niet echt de drukte maar meer de energie die ontbreekt om dingen te doen.
Wat ik soms echt heel vervelend vind, is dat bepaalde mensen veel van je verwachten. Die verwachten dat je nog steeds elke week komt eten bij ze. Ik ga dan weleens niet mee( geen zin of geen energie na een lange week) en dan wordt er gelijk gedacht dat vriend en ik ruzie hebben ofzo.
Sowieso heb ik tegen vriend gezegd dat elke week wat veel is, het is nu wel iets teruggebracht gelukkig.
Wat ik soms echt heel vervelend vind, is dat bepaalde mensen veel van je verwachten. Die verwachten dat je nog steeds elke week komt eten bij ze. Ik ga dan weleens niet mee( geen zin of geen energie na een lange week) en dan wordt er gelijk gedacht dat vriend en ik ruzie hebben ofzo.
Sowieso heb ik tegen vriend gezegd dat elke week wat veel is, het is nu wel iets teruggebracht gelukkig.
zaterdag 28 oktober 2023 om 11:48
Wat bedoel je precies met persoonlijke ontwikkeling? Ik heb naast mn werk 2 avonden per week tijd om te sporten, echt iets wat ik voor mezelf doe. Mn man is dan thuis en zo niet, dan zijn de kinderen even alleen. 1 of 2 uurtjes kan prima. Mn man is s avonds ook vaak bezig met dingen voor een vereniging waar hij bij zit. En ik zit ook in een werkgroep waar ik bijv 1x p mnd vergadering of activiteiten van heb..Streepjeskat schreef: ↑26-10-2023 17:27Ja beiden mee eens
Ik zie veel ouders ook echt als een soort machines die het hele riedeltje school-werk-eten-slapen-clubjes-opa-oma ennnnnn weer opnieuw, week na week afdraaien. Weinig ruimte ook voor persoonlijke ontwikkeling
Wat mij altijd het meest heeft tegengestaan aan het idee van kinderen hebben, is het feit dat je voor iedere afspraak die jij wil maken, met je partner in overleg moet. Als jij vrije tijd claimt, legt dat namelijk automatisch beslag op de tijd van de ander.
Als ik nu met een vriendin besluit dat we vrijdag iets gaan drinken, dan hoef ik daar dus geen hele agenda bij te pakken of me bezwaard te voelen dat ik mijn vriend belast omdat hij dan dus automatisch aan huis gekluisterd zit.
Ik zou me dan de hele tijd schuldig voelen
Persoonlijk ontwikking in de zin van cursussen ofzo heb ik geen behoefte aan, maar zou ik best kunnen combineren als dat nodig is. Welke dingen doen mensen zonder kinderen voor hun persoonlijke ontwikkeling? Ik zie genoeg ouders om me heen die naast werk nog dingen ondernemen. Misschien niet in de tropenjaren, maar dat blijft niet zo.
En ik kan op zich prima nu besluiten vrijdagavond iets te gaan drinken. Tuurlijk, lastiger met kinderen dan zonder. Maar het is echt wel te doen. Ik doe dat dus ook regelmatig met collega's, die ook kinderen hebben. Man is dan idd thuis maar daar voel ik me niet schuldig over hoor. Volgende keer kan hij weer. Hij vindt dat ook totaal geen probleem. Het is niet zo dat we 3 kinderen in de luiers hebben die hij allemaal nog in bad moet doen etc. Dan zou ik me misschien ook wat schuldig voelen. Maar ze blijven niet zo klein.
zaterdag 28 oktober 2023 om 12:33
Jij vindt dat het allemaal wel meevalt, al het werk dat het hebben van kinderen met zich meebrengt. Dat kan, dat jij er zo over denkt. Ik denk echter dat je er met opzet zo luchtig en stoer over praat. Feitelijk zijn jouw posts één groot compliment aan jezelf. Je lijkt haast verbaasd dat het andere ouders niet zo makkelijk afgaat.Tulpje22 schreef: ↑28-10-2023 11:48Wat bedoel je precies met persoonlijke ontwikkeling? Ik heb naast mn werk 2 avonden per week tijd om te sporten, echt iets wat ik voor mezelf doe. Mn man is dan thuis en zo niet, dan zijn de kinderen even alleen. 1 of 2 uurtjes kan prima. Mn man is s avonds ook vaak bezig met dingen voor een vereniging waar hij bij zit. En ik zit ook in een werkgroep waar ik bijv 1x p mnd vergadering of activiteiten van heb..
Persoonlijk ontwikking in de zin van cursussen ofzo heb ik geen behoefte aan, maar zou ik best kunnen combineren als dat nodig is. Welke dingen doen mensen zonder kinderen voor hun persoonlijke ontwikkeling? Ik zie genoeg ouders om me heen die naast werk nog dingen ondernemen. Misschien niet in de tropenjaren, maar dat blijft niet zo.
En ik kan op zich prima nu besluiten vrijdagavond iets te gaan drinken. Tuurlijk, lastiger met kinderen dan zonder. Maar het is echt wel te doen. Ik doe dat dus ook regelmatig met collega's, die ook kinderen hebben. Man is dan idd thuis maar daar voel ik me niet schuldig over hoor. Volgende keer kan hij weer. Hij vindt dat ook totaal geen probleem. Het is niet zo dat we 3 kinderen in de luiers hebben die hij allemaal nog in bad moet doen etc. Dan zou ik me misschien ook wat schuldig voelen. Maar ze blijven niet zo klein.
Enfin, ik ben bewust kinderloos. Nooit de behoefte gehad. Kinderen zouden mij inderdaad beperken in mijn persoonlijke ontwikkeling. Daar komen andere dingen voor in de plaats, maar die zouden niet opwegen tegen de vrijheid die ik nu heb.
zaterdag 28 oktober 2023 om 12:48
Met opzet? Waarom? Ze krijgt geen bonus als ze iemand overhaalt om toch een kind te krijgen of zo.Principessa schreef: ↑28-10-2023 12:33Jij vindt dat het allemaal wel meevalt, al het werk dat het hebben van kinderen met zich meebrengt. Dat kan, dat jij er zo over denkt. Ik denk echter dat je er met opzet zo luchtig en stoer over praat. Feitelijk zijn jouw posts één groot compliment aan jezelf. Je lijkt haast verbaasd dat het andere ouders niet zo makkelijk afgaat.
Enfin, ik ben bewust kinderloos. Nooit de behoefte gehad. Kinderen zouden mij inderdaad beperken in mijn persoonlijke ontwikkeling. Daar komen andere dingen voor in de plaats, maar die zouden niet opwegen tegen de vrijheid die ik nu heb.
Ze schrijft echt niks geks hoor. Bij de meeste ouders in mijn kennissenkring gaat het gewoon redelijk soepel. Mensen die het zwaar vinden ken ik niet. Ja, een dagje hier of daar, als er iets tegen zit aan ziekte of zo.
zaterdag 28 oktober 2023 om 13:11
Jaa motorrijden. Mijn man heeft zijn rijbewijs en wij fantaseren er ook wel over dat als de kinderen groter zijn, wij veel gaan toeren. En een vriendin van me heeft pas een camper gekocht. Haar kinderen zijn al wat ouder. Zij gaan nu heel vaak op pad.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-10-2023 21:58Ik stelde me vroeger voor om, als kinderen krijgen niet zou lukken, ik mijn motorrijbewijs zou gaan halen en we dan veel zouden toeren. Of dat we vaak zouden gaan duiken, of zo. Juist niet langzaam, of burgerlijk, maar eerder flitsend en opwindend.
Dus dat soort dingen kunnen ook prima als je kinderen hebt, maar dan niet als je 30-40 bent, maar op wat 'hogere' leeftijd.
zaterdag 28 oktober 2023 om 13:17
Veel van mijn collega's zitten nog vol in de tropenjaren of zijn daar net uit. Stuk voor stuk krachtige vrouwen met goede functies. Neem mijn directeur. Thuis loopt alles als een geoliede machine, met gastouders, afspraken over buitenschoolse activiteiten etc. Ze heeft vier kinderen in de leeftijd van twee tot tien jaar. Ik ben verantwoordelijk voor haar agenda en bewaak daarmee mede haar "kaartenhuis". Eerder dit jaar viel haar oudste met de fiets. Ziekenhuis, veel zorgen en ja, natuurlijk wilde ze er zijn voor haar kind. Op zo'n moment stort het kaartenhuis in elkaar (haar man was voor zaken in Amerika).Quincy2 schreef: ↑28-10-2023 12:48Met opzet? Waarom? Ze krijgt geen bonus als ze iemand overhaalt om toch een kind te krijgen of zo.
Ze schrijft echt niks geks hoor. Bij de meeste ouders in mijn kennissenkring gaat het gewoon redelijk soepel. Mensen die het zwaar vinden ken ik niet. Ja, een dagje hier of daar, als er iets tegen zit aan ziekte of zo.
En dit is maar één voorbeeld natuurlijk. Voor ouders staan de kinderen, logischerwijze, altijd voorop.
En hier dan op een bijna verbaasde toon zeggen dat je niet begrijpt dat het lastig kan zijn, omdat het bij jou allemaal zo lekker soepel gaat, tja.
Ik moet er in ieder geval niet aan denken, dat je leven zo wordt bepaald door anderen (de kinderen dus). Iets om over na te denken als je nog geen kinderen hebt. Je leven wordt totaal anders, dat moet je je wel realiseren.
zaterdag 28 oktober 2023 om 13:58
Doe je dan ook maar geen partner omdat hij wel eens zou kunnen vallen met de fiets en zijn been kan breken?Principessa schreef: ↑28-10-2023 13:17
Ik moet er in ieder geval niet aan denken, dat je leven zo wordt bepaald door anderen (de kinderen dus). Iets om over na te denken als je nog geen kinderen hebt. Je leven wordt totaal anders, dat moet je je wel realiseren.
Natuurlijk kan er iets met je kind gebeuren en ben je tijdelijk even daar mee bezig, maar dat kan ook met je partner/ouders/broer gebeuren en op jou neerkomen. Dat vind ik geen sterke reden om er dan maar helemaal van af te zien, want misschien gebeurt zoiets wel helemaal nooit. Of je hebt pech en je hebt van een kind afgezien, maar je partner wordt structureel zwaar hulpbehoevend. Dan ben je verder van huis, lijkt mij. Meestal kun je de zorg voor een kind nog wel delen, maar bij je partner ben je in je eentje de sjaak. Dat moet je je wel realiseren.
zaterdag 28 oktober 2023 om 14:29
Ook als kinderen makkelijk zijn, moet je je leven erop aanpassen. Dingen als nog even een uur je werk afmaken, spontaan met een vriendin gaan eten of naar een concert zonder dat het met je partner is afgestemd lukt gewoon (vrijwel) niet. Je moet gewoon zorgen dat er eten op tafel staat (of op z'n minst in huis is), dat er iemand de kinderen in bed doet, etc. Als je dat niet ziet, ben je denk ik heel erg gewend aan je leven met kinderen 
kan natuurlijk dat je aan dat soort dingen geen behoefte hebt, maar dat geldt niet voor iedereen.
kan natuurlijk dat je aan dat soort dingen geen behoefte hebt, maar dat geldt niet voor iedereen.
zaterdag 28 oktober 2023 om 15:47
Het is allemaal maar net hoe je het ervaart. Ik vind het oprecht niet zwaar. Hooguit de eerste paar jaar. Ik heb niks met babys en vond het vervelend dat kind niet doorsliep. En ik kan slecht tegen huilen haha. Dus die tijd vond ik zwaar en zat niet lekker in mn vel. Heel anders dan nu, wanneer de jongste 10 is.Quincy2 schreef: ↑28-10-2023 12:48Met opzet? Waarom? Ze krijgt geen bonus als ze iemand overhaalt om toch een kind te krijgen of zo.
Ze schrijft echt niks geks hoor. Bij de meeste ouders in mijn kennissenkring gaat het gewoon redelijk soepel. Mensen die het zwaar vinden ken ik niet. Ja, een dagje hier of daar, als er iets tegen zit aan ziekte of zo.
Ik ken een thuisblijfmoeder, 4 kinderen, die allemaal al naar school gaan en 1 zelfs al studeert. Maar toch zegt ze altijd dat ze zo druk is. Ik vraag me dan wel af met wat. Het huis is op den duur wel schoon en de kinderen zitten grootste gedeelte vd dag op school en zijn al redelijk zelfstandig. Ze werkt niet, ook geen vrijwilligerswerk ofzo. Dus mijn man en ik snappen nooit goed waarom ze het als zo druk ervaart. Gewoon druk met haar gezin zegt ze. Goed, ik heb maar 2 kinderen, maar werk er wel naast. Maar ik vind het niet super druk. Daar hoef ik geen compliment voor, het is gewoon hoe ik het ervaar.
Mijn kinderen zijn relatief makkelijk en rustig. Daar kan ik verder ook niks aan doen. Maar ik heb echt niks overdreven aan mijn posts. Wilde juist de andere kant laten horen. Als je twijfelt of je kinderen wil en je leest alleen maar dat je dan je vrijheid kwijt bent, niks meer kan, niet meer kan uitslapen in het weekend.. dat zal vast in bepaalde gezinnen (bijv als de kinderen voetballen) zo zijn. Maar echt niet iedereen ervaart dat zo. Niet alle kinderen zitten op voetbal bijv. Hier doen ze aan judo. Op dinsdagavond in het dorp, gaan ze zelf heen, na het avondeten. En wat ik zei over zwemles klopt ook: combineren met klasgenoten zodat je weinig hoeft te rijden.
Ik vind het gewoon echt prima te doen. En uiteraard zijn mijn kinderen soms ook super irritant hoor, en maken ze ruzie, of heb ik geen zin te helpen met hun huiswerk etc etc. Maar ik reageerde enkel op sommige reacties hier van mensen zonder kinderen, die heel blij zijn niet voor kinderen gekozen te hebben (dat mag uiteraard) omdat ze dan niks geen vrijheid meer hebben etc. Kinderen blijven niet klein. Voor je het weet zijn ze wat ouder, worden ze zelfstandiger, hebben ze een mobiel, kunnen ze makkelijker even, of langere tijd, alleen thuis zijn.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 28-10-2023 16:11
2.08% gewijzigd
zaterdag 28 oktober 2023 om 15:59
Ik reageerde enkel hierop he:
Ik ben persoonlijk heel blij dat wij het nooit gedaan hebben
Ik ben in het weekend blij als we eindelijk even een moment voor onszelf hebben, en moet er niet aan denken dat ik mijn hele weekend dan na een drukke werkweek ook nog kwijt zou zijn aan gillende kinderen, sportclubjes, kinderfeestjes, verplichte opa en oma bezoekjes en weet ik wat nog meer. Om nog maar te zwijgen van alle ouders die je erbij krijgt.
En dat was voor mij dus totaal onherkenbaar. Dat kan toch? Hier thuis loopt dat anders. En dat heb ik in mijn post uitgelegd. Hoezo verplichte opa en oma bezoekjes? Die hebben wij ook zonder kinderen want ook dan wil ik mijn (schoon)ouders af en toe zien. Sportclubjes heb ik uitgelegd. Dat is niet in elk gezin in het weekend. Kinderfeest is 1x p.jaar. Heb ik ook echt een hekel aan maar om daar nu geen kinderen voor te willen krijgen gaat me net wat ver. Gillende kinderen ligt er beetje aan hoe druk ze zijn. Dat ik wat rustigere kinderen heb kan ik ook niks aan doen. En als er drukke kinderen over de vloer komen zeg ik dat ze buiten mogen spelen.
Ik snap uiteraard ook dat je met kinderen meer gebonden bent en niet alles spontaan zomaar kan doen. Maar dat kan zonder kinderen misschien ook niet altijd. Ik heb een collega zonder kinderen, maar als we haar vragen een hapje te gaan eten dan kan ze bijna nooit, altijd verplichtingen.
Of dan heb je misschien een ouder waar je moet mantelzorgen of een partner die het ook leuk vindt dat je samen thuis eet. Ik roep maar wat. Ik heb zelf geen behoefte wekelijks uit te gaan ofzo, maar als mijn vriendinnen vragen te gaan eten dan krijgen we (en ook degene met kinderen ook) dat altijd wel geregeld. Mijn man vindt het prima. Zelf heeft hij ook wel eens een uitje.
Denk gewoon dat je onderscheid moet maken tussen heel kleine kinderen hebben (ja dan ben je vaker aan huis gekluisterd, gaat alles wat lastiger en minder spontaan) en oudere kinderen. Die tropenjaren gaan ook weer voorbij. Als ik wil sporten en man heeft ook iets, dan zijn de kinderen een tijdje alleen en dat gaat prima. Dat gaat al zoveel makkelijker dan voorheen. En ik ben nog steeds redelijk jong, heb als het goed is nog heel wat jaren voor me.
Ik ben persoonlijk heel blij dat wij het nooit gedaan hebben
Ik ben in het weekend blij als we eindelijk even een moment voor onszelf hebben, en moet er niet aan denken dat ik mijn hele weekend dan na een drukke werkweek ook nog kwijt zou zijn aan gillende kinderen, sportclubjes, kinderfeestjes, verplichte opa en oma bezoekjes en weet ik wat nog meer. Om nog maar te zwijgen van alle ouders die je erbij krijgt.
En dat was voor mij dus totaal onherkenbaar. Dat kan toch? Hier thuis loopt dat anders. En dat heb ik in mijn post uitgelegd. Hoezo verplichte opa en oma bezoekjes? Die hebben wij ook zonder kinderen want ook dan wil ik mijn (schoon)ouders af en toe zien. Sportclubjes heb ik uitgelegd. Dat is niet in elk gezin in het weekend. Kinderfeest is 1x p.jaar. Heb ik ook echt een hekel aan maar om daar nu geen kinderen voor te willen krijgen gaat me net wat ver. Gillende kinderen ligt er beetje aan hoe druk ze zijn. Dat ik wat rustigere kinderen heb kan ik ook niks aan doen. En als er drukke kinderen over de vloer komen zeg ik dat ze buiten mogen spelen.
Ik snap uiteraard ook dat je met kinderen meer gebonden bent en niet alles spontaan zomaar kan doen. Maar dat kan zonder kinderen misschien ook niet altijd. Ik heb een collega zonder kinderen, maar als we haar vragen een hapje te gaan eten dan kan ze bijna nooit, altijd verplichtingen.
Of dan heb je misschien een ouder waar je moet mantelzorgen of een partner die het ook leuk vindt dat je samen thuis eet. Ik roep maar wat. Ik heb zelf geen behoefte wekelijks uit te gaan ofzo, maar als mijn vriendinnen vragen te gaan eten dan krijgen we (en ook degene met kinderen ook) dat altijd wel geregeld. Mijn man vindt het prima. Zelf heeft hij ook wel eens een uitje.
Denk gewoon dat je onderscheid moet maken tussen heel kleine kinderen hebben (ja dan ben je vaker aan huis gekluisterd, gaat alles wat lastiger en minder spontaan) en oudere kinderen. Die tropenjaren gaan ook weer voorbij. Als ik wil sporten en man heeft ook iets, dan zijn de kinderen een tijdje alleen en dat gaat prima. Dat gaat al zoveel makkelijker dan voorheen. En ik ben nog steeds redelijk jong, heb als het goed is nog heel wat jaren voor me.
zaterdag 28 oktober 2023 om 17:42
Het is per persoon natuurlijk verschillend hoe ze het ervaren, dat lijkt me evident. Het is toch fijn dat mensen die voor kinderen gekozen hebben, ervaren dat het ze makkelijk afgaat en zich niet herkennen in het beeld van veel en druk.Principessa schreef: ↑28-10-2023 12:33Jij vindt dat het allemaal wel meevalt, al het werk dat het hebben van kinderen met zich meebrengt. Dat kan, dat jij er zo over denkt. Ik denk echter dat je er met opzet zo luchtig en stoer over praat.
Ik hoor ook van mijn collega's geregeld dat het zwaar is, maar ik hoor ook dat ze het fijn hebben.
Voor mij zonder kind(erwens) lijkt het me van buitenaf ook altijd vooral veel werk, maar ik kijk daar natuurlijk naar als iemand zonder kinderwens, dus ik pik waarschijnlijk onbewust alle negatieve ervaringen meer op dan de positieve, want die passen bij mijn beeld van ouderschap. Ik heb hetzelfde bij atleten of hondenbezitters, het lijkt me allemaal vooral veel werk en weinig opleveren. Ik heb zelf geen zin om offers te brengen om het mogelijk te maken om kinderen te hebben/top fit te zijn/ een hond te hebben, maar de meeste ouders/atleten/hondenbezitters ervaren het meestal helemaal niet zo dat ze offers brengen (gelukkig maar).
roxy21 wijzigde dit bericht op 28-10-2023 17:45
0.08% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
