Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen?
dinsdag 24 oktober 2023 om 19:40
Hallo. Nieuw hier, maar lees al wel een periode mee op het forum. Lang getwijfeld voor een topic, maar hoop op herkenning.
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
anoniem_658ddd77de0ef wijzigde dit bericht op 24-10-2023 20:13
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
10.72% gewijzigd
woensdag 25 oktober 2023 om 08:41
Oh dit herken ik echt enorm! Wij zijn zelf uiteindelijk wel voor een kind gegaan en ik moet zeggen: het is wel leuker met, dan zonder. Wij hadden ook geen kinderwens, dus hebben ons een half jaar gegeven om te proberen. Lukt het binnen die tijd niet, dan is het niet voor ons, zeiden we. ( we hadden dus beide geen duidelijke kinderwens) achteraf ben ik heel blij dat het binnen de tijd gelukt is en we nu een zoon hebben ( al tien jaar!!)
Ook verandert je leven en je relatie enorm, maar dit wordt niet perse slechter ofzo. Toen we trouwden zei man: ik kies voor jou, niet voor wel of geen kinderen... Dit vond ik toen wel mooi, gaf me de ruimte om er niet mee bezig te hoeven zijn.
We kennen trouwens mensen zonder kinderen ( best veel) en die zijn ook perfect gelukkig.
Je kunt ook 1 kind krijgen, waarom de meervoud in je topic titel?
Ook verandert je leven en je relatie enorm, maar dit wordt niet perse slechter ofzo. Toen we trouwden zei man: ik kies voor jou, niet voor wel of geen kinderen... Dit vond ik toen wel mooi, gaf me de ruimte om er niet mee bezig te hoeven zijn.
We kennen trouwens mensen zonder kinderen ( best veel) en die zijn ook perfect gelukkig.
Je kunt ook 1 kind krijgen, waarom de meervoud in je topic titel?
woensdag 25 oktober 2023 om 08:41
Ja heel herkenbaar, bijna 30 en de meeste zijn nu al zwanger van de 2e of hebben een 2e. Inderdaad dat gevoel van ''wat is er mis met mij'', omdat ik niet de wens heb voor kinderen.
Uiteindelijk zie ik vriendschappen ook verwateren, omdat zij kinderen hebben en ik niet. En ik weet dat dit niet persoonlijk is, maar mijn voorkeur gaat ook uit naar kinderloze vrienden dan die met kinderen. Nu ook als ik met een bepaalde vriendengroep mee ga dan merk je echt dat er een moederkloek is en daar val ik totaal buiten, super kut gevoel is dat. Tuurlijk toon ik wel interesse in hoe het met de kinderen gaat, maar ik kan niet uren meepraten over slaapjes en voeding en groei en hoe het gaat op de opvang etc. Al zou ik dat wel doen dan wordt ik alsnog raar aangekeken van...wat weet zij er nou van...
Uiteindelijk is het jouw leven en als andere dat niet kunnen accepteren of raar vinden wordt het misschien tijd om jezelf te gaan omringen met andere mensen.
Uiteindelijk zie ik vriendschappen ook verwateren, omdat zij kinderen hebben en ik niet. En ik weet dat dit niet persoonlijk is, maar mijn voorkeur gaat ook uit naar kinderloze vrienden dan die met kinderen. Nu ook als ik met een bepaalde vriendengroep mee ga dan merk je echt dat er een moederkloek is en daar val ik totaal buiten, super kut gevoel is dat. Tuurlijk toon ik wel interesse in hoe het met de kinderen gaat, maar ik kan niet uren meepraten over slaapjes en voeding en groei en hoe het gaat op de opvang etc. Al zou ik dat wel doen dan wordt ik alsnog raar aangekeken van...wat weet zij er nou van...
Uiteindelijk is het jouw leven en als andere dat niet kunnen accepteren of raar vinden wordt het misschien tijd om jezelf te gaan omringen met andere mensen.
woensdag 25 oktober 2023 om 08:48
Oh babies vind ik zelf echt stom, ik heb hem echt groot zitten kijken... Hoewel hij tussen zijn eerste en derde verjaardag ook wel echt heel leuk was. Op zijn vierde naar school, geen goed idee... De kleuters vond hij echt verschrikkelijk. Eenmaal in groep drie is hij weer een gelukkige jongen, nu groep 8 en zin in de middelbare.
Je merkt: het geluk van je kind is een van de grootste onderwerpen in je leven. Dat is heel raar... Volgens mijn schoonmoeder ( drie volwassen kinderen) wordt dat minder naarmate ze ouder worden en denk je niet meer de hele dag aan ze ...( Of dus enkelvoud in mijn geval)
Ik ben trouwens ook geen moeder figuur, mijn man is wel zorgzaam gelukkig...
Je merkt: het geluk van je kind is een van de grootste onderwerpen in je leven. Dat is heel raar... Volgens mijn schoonmoeder ( drie volwassen kinderen) wordt dat minder naarmate ze ouder worden en denk je niet meer de hele dag aan ze ...( Of dus enkelvoud in mijn geval)
Ik ben trouwens ook geen moeder figuur, mijn man is wel zorgzaam gelukkig...
woensdag 25 oktober 2023 om 08:49
woensdag 25 oktober 2023 om 08:52
Haha ja ik hoor ook regelmatig van (kersverse) ouders dat als ze bepaalde dingen van te voren hadden geweten ze er niet aan waren begonnen.
woensdag 25 oktober 2023 om 08:52
Waarom schaam je je tegenover mensen die wel een kinderwens hadden?
Ik ben zo iemand; ik kan geen kinderen krijgen maar heb dat redelijk snel geaccepteerd. Ik vind dat het leven (niet altijd) maakbaar is en ben dus ook geen medische trajecten ingegaan. Was mijn kinderwens dan wel zo groot? Nou ja, geen idee. Misschien niet.
Ik vind het soms nog steeds jammer dat wij kinderloos blijven. Van de andere kant ben ik ook heel vaak heel opgelucht dat wij ons leven in kunnen richten zoals wij willen. En heel eerlijk? Zowel mijn man als ik hebben veel behoefte aan tijd voor ons zelf. Is dat egoïstisch? Misschien. Maar ik ben niet verantwoordelijk voor het op de wereld zetten van kinderen.
Je hoeft niet mee te gaan met de maatschappelijke druk. Gewoon bedenken wat jij wilt en daar naar handelen.
Succes.
Ik ben zo iemand; ik kan geen kinderen krijgen maar heb dat redelijk snel geaccepteerd. Ik vind dat het leven (niet altijd) maakbaar is en ben dus ook geen medische trajecten ingegaan. Was mijn kinderwens dan wel zo groot? Nou ja, geen idee. Misschien niet.
Ik vind het soms nog steeds jammer dat wij kinderloos blijven. Van de andere kant ben ik ook heel vaak heel opgelucht dat wij ons leven in kunnen richten zoals wij willen. En heel eerlijk? Zowel mijn man als ik hebben veel behoefte aan tijd voor ons zelf. Is dat egoïstisch? Misschien. Maar ik ben niet verantwoordelijk voor het op de wereld zetten van kinderen.
Je hoeft niet mee te gaan met de maatschappelijke druk. Gewoon bedenken wat jij wilt en daar naar handelen.
Succes.
woensdag 25 oktober 2023 om 08:58
Ja klopt is misschien een beetje vreemde titel. Mag ik vragen hoe jullie toch besloten hebben er voor te gaan? Het er voorgaan deel mis ik momenteel bij mij. Met veel beslissingen denk ik, ik doe het gewoon en zie het wel, maar ik weet hoeveel impact een kind kan hebben.
Fijn om te lezen dat ik zeker niet te enige ben. Weet ik natuurlijk wel, maar momenteel voelt het wel zo. Het is inderdaad met etentjes of afspraken tijd altijd wel over de slaapjes ect. Je probeert dan inderdaad een beetje mee te kletsen, maar dit wordt al snel vreemd gevonden. Je zit er echt tussen alsof je er niet bij hoort. Mij/ons wordt dan uiteindelijk meteen weer gevraagd van 'hey wanneer komen jullie nou eens'.suikerspinx schreef: ↑25-10-2023 08:41Ja heel herkenbaar, bijna 30 en de meeste zijn nu al zwanger van de 2e of hebben een 2e. Inderdaad dat gevoel van ''wat is er mis met mij'', omdat ik niet de wens heb voor kinderen.
Uiteindelijk zie ik vriendschappen ook verwateren, omdat zij kinderen hebben en ik niet. En ik weet dat dit niet persoonlijk is, maar mijn voorkeur gaat ook uit naar kinderloze vrienden dan die met kinderen. Nu ook als ik met een bepaalde vriendengroep mee ga dan merk je echt dat er een moederkloek is en daar val ik totaal buiten, super kut gevoel is dat. Tuurlijk toon ik wel interesse in hoe het met de kinderen gaat, maar ik kan niet uren meepraten over slaapjes en voeding en groei en hoe het gaat op de opvang etc. Al zou ik dat wel doen dan wordt ik alsnog raar aangekeken van...wat weet zij er nou van...
Uiteindelijk is het jouw leven en als andere dat niet kunnen accepteren of raar vinden wordt het misschien tijd om jezelf te gaan omringen met andere mensen.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:02
Kartonnendoos schreef: ↑24-10-2023 19:40
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik),
Gewenst?
Dus je wilt het wel?
Dit hoor/les ik vakken en snap ik nooit zo goed.
Ik snap het wel bij mensen die wel een kinderwens hebben maar er nog niet echt voor zijn gegaan. Dan komt de zwangerschap iets eerder dan gepland maar is het kindje wel welkom.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:03
Alle bezwaren die jij hebt, had ik ook op jouw leeftijd. Ik kreeg het spaans benauwd bij het idee van kinderen krijgen. Ik besloot puur mijn gevoel te volgen, en heb me op mijn 35e laten steriliseren. Wat een opluchting!
Ik vind dat je de gok niet moet nemen als je zo twijfelt. Je zit er de rest van je leven aan vast. Het is echt een gevoelskwestie. Probeer je voor te stellen hoe het zou zijn. Als je weerstand voelt (had ik heel erg), niet doen.
Ik vind dat je de gok niet moet nemen als je zo twijfelt. Je zit er de rest van je leven aan vast. Het is echt een gevoelskwestie. Probeer je voor te stellen hoe het zou zijn. Als je weerstand voelt (had ik heel erg), niet doen.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:06
woensdag 25 oktober 2023 om 09:07
Het schamen is denk ik ook meer het steeds moeten verantwoorden waarom wij/ik (nog) geen kind hebben. Vroeger had ik hier totaal geen last van, maar sinds een jaar of 2 wel. Ik merk vooral bij vriendinnen dat ze het toch wel gek vinden en het zielig vinden voor moeder die geen oma wordt. (even ter verduidelijking, mijn moeder/ouders maakt het totaal niet uit).minnimouse schreef: ↑25-10-2023 08:52Waarom schaam je je tegenover mensen die wel een kinderwens hadden?
Ik ben zo iemand; ik kan geen kinderen krijgen maar heb dat redelijk snel geaccepteerd. Ik vind dat het leven (niet altijd) maakbaar is en ben dus ook geen medische trajecten ingegaan. Was mijn kinderwens dan wel zo groot? Nou ja, geen idee. Misschien niet.
Ik vind het soms nog steeds jammer dat wij kinderloos blijven. Van de andere kant ben ik ook heel vaak heel opgelucht dat wij ons leven in kunnen richten zoals wij willen. En heel eerlijk? Zowel mijn man als ik hebben veel behoefte aan tijd voor ons zelf. Is dat egoïstisch? Misschien. Maar ik ben niet verantwoordelijk voor het op de wereld zetten van kinderen.
Je hoeft niet mee te gaan met de maatschappelijke druk. Gewoon bedenken wat jij wilt en daar naar handelen.
Succes.
Het zijn vooral vrienden en kennissen, die de wens eerst ook niet hadden, maar nu wel een kindje hebben gekregen.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:10
Net zo'n onzinadvies als ga ervoor.
Niemand hier kan een goed advies geven. Doe waarvan je denkt dat je er het meest gelukkig van wordt.
Je kunt niet in de toekomst kijken. Dus nu bedenken wat je het meest gelukkig maakt met de inzichten die je nu hebt is het enige dat je kan doen. Je relatie kan beter of slechter worden in beide gevallen. Werkperikelen heb je met en zonder kinderen.
Op je 80e kun je heel misschien zeggen dat de andere keuze beter was geweest. Maar dan nog weet je niet hoe het was gelopen als je die andere keuze had gemaakt.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:10
Dit.
Je bent niet verplicht om aan kinderen te beginnen. Als de wens er niet 100% is, moet je er niet aan beginnen.
Want als je rationeel gaat kijken naar de voor- en nadelen van een kind, dan zijn er veel negatieve en onzekere punten. Maar als je echt een wens hebt, dan neem je die voor lief.
Ik heb nooit een kinderwens gehad, dus ik heb geen kinderen. Het is niet altijd de keuze tussen wel of geen kinderen. Als er geen kinderwens is, dan is het eigenlijk geen keuze.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:11
Als je geen kinderwens hebt, waarom dan een kind krijgen? Ik ken best wat mensen zonder kinderen en die zijn gelukkig met hun keuze. En daar zitten alle variaties bij, van absoluut niet en nooit gewild, tot angst dat ze misschien ooit spijt krijgen (maar nu niet hebben), tot geprobeerd, maar dat was het ook niet en daar weer mee gestopt. Ze hebben meer vrijheid en kunnen meer tijd voor zichzelf nemen, maar verder is hun leven niet heel anders, ze werken, hebben hobbies en hebben zorgen en blije momenten.
Ik heb zelf een zoon en ik ben erg blij met hem. Maar ik heb tot hij een jaar of 4 was best geworsteld met het gebrek aan tijd voor mezelf en continu moe zijn. Zoon sliep niet goed, werd elke nacht minimaal 1 keer wakker en was altijd heel vroeg weer op. Aangezien mijn man het slaapgebrek veel slechter trok dan ik stond ik bijna altijd met zoon mee op. Achteraf bleek mijn man een hartritmestoornis te hebben, dus hij was daardoor ook moeier. Ik heb toen echt regelmatig gedacht dat als ik het allemaal vantevoren geweten zou hebben, ik er niet aan was begonnen. Die gevoelens zijn inmiddels (zoon is 10) echt weg.
Ik heb de maatschappelijke druk nooit ervaren, terwijl ik lang geen kinderen wilde, totdat ik halverwege de 30 mijn man tegenkwam en dacht: met jou wil ik het wel. En ik vind kinderen ook leuk, altijd gevonden (wel nog leuker als ze iets ouder zijn en je kunt praten met ze). Mijn eis was wel echt samen doen en allebei zorgen. Niet dat het vooral op mij neer zou komen. Met mijn man wist ik dat dat zou lukken.
Ik heb zelf een zoon en ik ben erg blij met hem. Maar ik heb tot hij een jaar of 4 was best geworsteld met het gebrek aan tijd voor mezelf en continu moe zijn. Zoon sliep niet goed, werd elke nacht minimaal 1 keer wakker en was altijd heel vroeg weer op. Aangezien mijn man het slaapgebrek veel slechter trok dan ik stond ik bijna altijd met zoon mee op. Achteraf bleek mijn man een hartritmestoornis te hebben, dus hij was daardoor ook moeier. Ik heb toen echt regelmatig gedacht dat als ik het allemaal vantevoren geweten zou hebben, ik er niet aan was begonnen. Die gevoelens zijn inmiddels (zoon is 10) echt weg.
Ik heb de maatschappelijke druk nooit ervaren, terwijl ik lang geen kinderen wilde, totdat ik halverwege de 30 mijn man tegenkwam en dacht: met jou wil ik het wel. En ik vind kinderen ook leuk, altijd gevonden (wel nog leuker als ze iets ouder zijn en je kunt praten met ze). Mijn eis was wel echt samen doen en allebei zorgen. Niet dat het vooral op mij neer zou komen. Met mijn man wist ik dat dat zou lukken.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:12
Ja snap dat het raar klinkt, maar het is meer van 'o, het overkomt mij nu dus deal ik met de situatie'. Slaat ook eigenlijk nergens op.
Al schreef ik al dat die kans nihil is, aangezien ik de pil slik.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:15
Hier ook niet echt een hele grote kinderwens.
Maar wat wij hier wel deden, was kijken naar andere ouders en tegen elkaar zeggen: oh, dat had ik echt heel anders aangepakt! Of: ja, zo wil ik dat dan ook doen.
Dus we waren samen al een beetje aan het kijken naar hoe onze opvoedstijlen zouden zijn. En daarmee was het eigenlijk wel duidelijk.
Maar wat wij hier wel deden, was kijken naar andere ouders en tegen elkaar zeggen: oh, dat had ik echt heel anders aangepakt! Of: ja, zo wil ik dat dan ook doen.
Dus we waren samen al een beetje aan het kijken naar hoe onze opvoedstijlen zouden zijn. En daarmee was het eigenlijk wel duidelijk.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 25 oktober 2023 om 09:20
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst.
Daar heb je je antwoord op de vraag of je kinderen zou willen. Ik, zonder kinderwens, zou het zeker niet gewenst vinden als het plotseling zou gebeuren. Dus het feit dat je dit zegt vind ik best belangrijk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Ik vind dit gek verwoord. Alsof mensen die geen kinderen krijgen bewust de maatschappelijke verwachting de kont keren. Denk dat mensen die geen kinderen krijgen weinig bezig zijn met de maatschappelijke verwachting maar meer voelen dat ze dit zélf niet willen, ongeacht wat de maatschappij daar mogelijk van zou kunnen vinden.
Daar heb je je antwoord op de vraag of je kinderen zou willen. Ik, zonder kinderwens, zou het zeker niet gewenst vinden als het plotseling zou gebeuren. Dus het feit dat je dit zegt vind ik best belangrijk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Ik vind dit gek verwoord. Alsof mensen die geen kinderen krijgen bewust de maatschappelijke verwachting de kont keren. Denk dat mensen die geen kinderen krijgen weinig bezig zijn met de maatschappelijke verwachting maar meer voelen dat ze dit zélf niet willen, ongeacht wat de maatschappij daar mogelijk van zou kunnen vinden.
Here am I in my little bubble
woensdag 25 oktober 2023 om 09:22
Wat is een 100% kinderwens? En hoezo 'moet' je er niet aan beginnen bij 80%? Genoeg mensen die per se een kind wilden en niet al te veel van het ouderschap bakken. En andersom, mensen die twijfelden, er toch voor gingen om welke reden dan ook, het fantastisch doen en nooit meer anders gewild zouden hebben.dianaf schreef: ↑25-10-2023 09:10Dit.
Je bent niet verplicht om aan kinderen te beginnen. Als de wens er niet 100% is, moet je er niet aan beginnen.
Want als je rationeel gaat kijken naar de voor- en nadelen van een kind, dan zijn er veel negatieve en onzekere punten. Maar als je echt een wens hebt, dan neem je die voor lief.
Ik heb nooit een kinderwens gehad, dus ik heb geen kinderen. Het is niet altijd de keuze tussen wel of geen kinderen. Als er geen kinderwens is, dan is het eigenlijk geen keuze.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:23
Ceester schreef: ↑25-10-2023 08:41Oh dit herken ik echt enorm! Wij zijn zelf uiteindelijk wel voor een kind gegaan en ik moet zeggen: het is wel leuker met, dan zonder. Wij hadden ook geen kinderwens, dus hebben ons een half jaar gegeven om te proberen. Lukt het binnen die tijd niet, dan is het niet voor ons, zeiden we. ( we hadden dus beide geen duidelijke kinderwens) achteraf ben ik heel blij dat het binnen de tijd gelukt is en we nu een zoon hebben ( al tien jaar!!)
Ook verandert je leven en je relatie enorm, maar dit wordt niet perse slechter ofzo. Toen we trouwden zei man: ik kies voor jou, niet voor wel of geen kinderen... Dit vond ik toen wel mooi, gaf me de ruimte om er niet mee bezig te hoeven zijn.
We kennen trouwens mensen zonder kinderen ( best veel) en die zijn ook perfect gelukkig.
Je kunt ook 1 kind krijgen, waarom de meervoud in je topic titel?
Ik ken ook iemand bij wie het zo ging en die zijn blij met de uitkomst (een kind dus, haha).
Here am I in my little bubble
woensdag 25 oktober 2023 om 09:23
Waarom schaam je je? Je hoeft je niet te verantwoorden!!Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:07Het schamen is denk ik ook meer het steeds moeten verantwoorden waarom wij/ik (nog) geen kind hebben. Vroeger had ik hier totaal geen last van, maar sinds een jaar of 2 wel. Ik merk vooral bij vriendinnen dat ze het toch wel gek vinden en het zielig vinden voor moeder die geen oma wordt. (even ter verduidelijking, mijn moeder/ouders maakt het totaal niet uit).
Het zijn vooral vrienden en kennissen, die de wens eerst ook niet hadden, maar nu wel een kindje hebben gekregen.
Ik weet uit ervaring dat mensen doorvragen als je zegt dat je geen kinderen hebt. Dat is heel irritant.
Het is een beetje afhankelijk van wie het vraagt:
- Iemand die je niet zo goed kent: Dit is een nogal persoonlijk gesprek en ik vind het niet gepast dat je deze vraag stelt.
- Iemand die je zeurt/blijft aandringen: Joh, dat gaat je echt niets aan.
- Iemand die je wel goed kent en oprecht geïnteresseerd is: Tja, ik ben er gewoon nog niet mee bezig.
- Iemand die je wel goed kent en stomme dingen gaat zeggen of blijft zeuren: Jouw vragen en opmerkingen zijn ongepast. We zijn nu allemaal anders en hebben allemaal andere wensen en maken andere wensen. Het zou fijn zijn als je mij en mijn keuzes gewoon accepteert. Dat doe ik ook met de jouwe.
- Iemand die gaat miepen over dat het zielig is dat je moeder geen grootmoeder wordt: Gelukkig is mijn moeder haal levensvreugde en zin van het leven niet afhankelijk van of ik wel of geen kinderen krijg. Ze heeft genoeg leuke dingen om haar leven mee te vullen. Daarnaast is het echt een van de slechtste redenen om aan een kind te beginnen. Je begint aan een kind omdat je dit graag wilt, niet om een ander te plezieren. Je zult er toch grotendeels van de tijd zelf mee bezig mee zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:34
Ik vind het niet erg mocht het ploteling gebeuren, maar nu de pil weggooien en er samen de keuze voor maken = buikpijn bij mij.RainyDays schreef: ↑25-10-2023 09:20Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst.
Daar heb je je antwoord op de vraag of je kinderen zou willen. Ik, zonder kinderwens, zou het zeker niet gewenst vinden als het plotseling zou gebeuren. Dus het feit dat je dit zegt vind ik best belangrijk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Ik vind dit gek verwoord. Alsof mensen die geen kinderen krijgen bewust de maatschappelijke verwachting de kont keren. Denk dat mensen die geen kinderen krijgen weinig bezig zijn met de maatschappelijke verwachting maar meer voelen dat ze dit zélf niet willen, ongeacht wat de maatschappij daar mogelijk van zou kunnen vinden.
Denk dat het maatschappelijke verwachtingsdeel ook meer op mijzelf slaat. Is inderdaad niet echt juist verwoord voor algemene vraag.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
