Wie o wie gaat ook voor een nummer 3?

Bedankt Triniti!

Lijkt me ongelooflijk zwaar om het zonder hub te moeten stellen. Ik wil de eerste 3 maanden vaak ook alleen maar slapen, slapen, slapen, maar dat gaat zo moeilijk als je 2 kotertjes hebt rondlopen, hè?! Hou je taai in elk geval.



Bij het nalezen van wat berichten zag ik dat het Amkje was die net als ik afgelopen weekend moest testen. Ben benieuwd!!!

Laat je wat van je horen?

Dat denk ik ook altijd, Esther (waarna ik dan achteraf zeg dat ik het al daaaaaaaaaaaaaaaaaaaagen wist dat ik zwanger was ;-D



We waren 20 en 21 oktober in de Efteling en stonden op het punt om in de Python te gaan toen iets in mij ineens zei: Niet doen, niet doen, denk aan je aanstaand kind!!! Nou, nu blijkt dat de kleine toen dus net 3 dagen daarvoor was verwekt



Ik duim voor je Esther!!!!

Hè gatsie, wat superdesuperdesuperjammer. Ik vraag me af of het helpt als je nu niet teveel oefent zodat de kwaliteit straks,als het spul echt z'n werk moet doen, maximaal is.



Ik ben in elk geval zwanger geworden van 1 keertje oefenen nadat we 1,5 week niet hadden geoefend........



't Is maar een idee.....



Hier alles goed. Ben bij vlagen een heel klein beetje misselijk. Misschien moet het echte werk nog beginnen, maar het is nu in elk geval minder dan de vorige keren. Een jongetje dan nu?

Wel heel erg moe. Kan de hele dag op bed liggen en slapen. Slapen is echt mijn favoriete bezigheid als ik zwanger ben. Gelukkig voelt hub dat goed aan en zet hij zich even wat extra in (zonder mopperen, da's mooi meegenomen .



Hoe is het met de rest?

Wel beetje rustig hier........

Esther, jammer. Hopelijk de volgende keer. Volgens mij is zwanger raken gewoon puur geluk hebben.



Ik begin me eindelijk een beetje beter te worden. Dat moet ook wel, want dan kan ik het huis tenminste nog een beetje poetsen voordat manlief thuis komt. Dat moet ook wel, want de afgelopen weken heb ik er heel erg weinig aan gedaan. Het liefst lag ik maar een beetje. Wel lekker yentje dat je hub zich een beetje extra inzet. De mijne hopelijk volgende week ook.



Amkje ben je nog zwanger?

Oja, yentje ik gebruik al wel Floradix. Dat helpt ook tegen moeheid en het houdt je ijzer in je bloed een beetje goed. Daar heb ik het niet voor nodig, ik heb van nature een heel hoog ijzer gehalte. Bij de oudste had ik aan het begin van mijn zwangerschap 10.0 en bij de tweede 9,8. Hoger dan 10 kan niet dus dat zit bij mij wel goed.

Hoi hoi,



Floradix? Nog nooit van gehoord. Ik zal eens kijken bij de drogist (moet altijd in mijn pauze, dus dan moet ik altijd goed opletten dat ik geen collega's tegenkom .

Ik heb van nature een laag ijzergehalte, dus dat verklaart al een hoop. Ik slik al wel gravitamon. Zou dat hetzelfde effect moeten hebben?



Weet je, ik vind dat slapen de eerste 12 weken niet zo erg. Die eerste 12 weken duren altijd zo lang, voor je zekerheid hebt dat het allemaal goed zit van binnen, de eerste echo en zo, dat als ik veel slaap de tijd wat sneller gaat, haha.



Mijn meiden zijn momenteel volledig om op te vreten, superlief, relaxt (de jongste is bij tijden een enorme draak en heel onrustig, maar momenteel kan ze echt lang puzzelen of mee boekjes lezen, heerlijk), dus ik kan mijn geluk niet op. Heerlijk idee om er straks 3 te hebben, al heb ik mixed emotions dat het ook best weleens een jongen zou kunnen zijn. Geweldig maar ook heel onwennig.....Ik ken alleen maar meiden, wat zou ik toch met een jongen?

Hoe hebben jullie dat?



Veel groetjes en hopelijk zijn we snel met nog veel meer zwangeren!

Yentje

Hallo allemaal,

Ik schrijf actief mee op het februari forum.

Ik ben 31 en heb een zoon van 6 (Bob) en een zoon van 3 (Jack). In februari komt zoontje nummer 3!!!!

Na een keertje zwanger zijn vond ik het wel prima. Bob was geweldig en het was "af". Daarna "per ongeluk" zwanger geraakt en het mooiste ongelukje van de hele wereld gekregen. En nu helemaal gepland (heb mijn man wel moeten overhalen hoor) zwanger van nummer 3!

Ik heb zelf weinig moeten wennen aan de overgang van 1 naar 2. Zeker omdat er bijna 3 jaar verschil in leeftijd was. Nu is dat al bijna 4 jaar. Lekker hoor. Weer tutten met zo'n ukkie. En dat maakt het naar school brengen van Jack ook een stuk makkelijker hoop ik.

Het enige wat ik minder vond, was als de oudste bijvoorbeeld zwemles had, dat de jongste moest wachten en geduldig moest zijn. Ik heb bovendien borstvoeding gegeven en dat is dan in sommige situaties niet erg handig.

Ik verheug me dan ook ontzettend op de uitbreiding van ons gezinnetje.



Ik werk 3 dagen (1 dag kdv, 1 dag mijn moeder, 1 dag schoonmoeder). En die tijd voor mezelf schiet er inderdaad bij in. Ik mis het niet echt. Maar ik ben al tevreden met een lekker bad en een boekje om te lezen. Verder proberen we toch wel een keertje per maand samen naar de film of uit te gaan eten of iets anders leuks te doen (zo vieren we onze trouwdag altijd met een gezellig weekendje weg). Succes allemaal in ieder geval.



PS Ik vind de zwangerschappen wel vreeeeeselijk en baal nu ook dat ik niet meer lekker kan meedoen in de speeltuin, het zwembad en lekker kan stoeien. Dat is ontzettend balen, maar goed, nog drie maandjes en dan is mamma "back in business".

Haha yentje, ik herken je gevoel helemaal. Ik kom zelf uit een gezin met alleen maar meiden. Toen ik zwanger was van de oudste was ik gewoon opgelucht dat het een meisje was, want zou ik nou met een jongen moeten? De tweede is een jongen en echt een geweldig leuke jongen. Jongens zijn echt heel leuk. Ik heb nu ook heel sterk het gevoel dat dit ook weer een jongen wordt.



Nellebelletje, zwanger zijn vind ik ook vreselijk. Toch ben ik er nu voor de derde keer 'ingetrapt' Het eindresultaat is zo leuk hè.

Hallo lieve allemaal,

Even een kort bericht: afgelopen woensdag is ons neefje van 1,5 in slaap overleden. Hij was zwaar gehandicapt, met spina bifida (open ruggetje; vandaar dat ik dubbel foliumzuur slik, want het is erfelijk).

Gisteren heb ik hem mogen zien liggen in zijn bedje, zo mooi, zo perfect, zo leeg. De hormonen maken me helemaal gek, kan mijn eigen kinderen alleen maar knuffelen en ben aan de andere kant helemaal op. Vind het ongelooflijk spannend en eng om nu zwanger te zijn, kan het nog tegen niemand vertellen (nu al helemaal niet) en heb met mijn man afgesproken dat als ik het echt toch graag kwijt wil ik het van hem nu al mag vertellen. Ik kan het alleen mijn ouders niet aan doen dat ze het nog weken voor zich moeten houden. Dan maar hier even mijn hart luchten



Heb jongste net in bed gelegd en oudste uitbesteed aan een vriendin, dus ga nu even proberen te slapen.



Tot snel!



Liefs,

Yentje

Triniti, als het kleintje een jongen wordt, krijgt hij als tweede naam de naam van ons neefje, hebben we gisteravond besloten. Dat maakt het wel weer heel mooi.....