Kinderen
alle pijlers
Yes, ik heb de eerste 1,5 jaar overleefd!
woensdag 23 februari 2022 om 08:38
Mijn kind is nu anderhalf jaar en ik ben oprecht opgelucht en ook blij dat de eerste (en wat mij betreft ook meest lastige) tijd achter de rug is. Vanaf nu vind ik het leuker worden, en dan had ik bij mijn oudste ook.
Ik moet er wel bij zeggen, ik ben geen babymoeder. Het is gewoon niet mijn favoriete jaar. Krampjes, tandjes, nachten met weinig slaap,... Heb je een ritme te pakken, besluit je kind dat het weer anders moet. Nouja, dat dus. Bikkelen, zo zie ik het. Maar uiteraard zijn er ook een half hoop mooie momenten. Wanneer je baby naar je gaat lachen, eerste stapjes zet, gaat brabbelen
Maar toch, ik ben blij dat hij nu wat groter is 
Ik moet er wel bij zeggen, ik ben geen babymoeder. Het is gewoon niet mijn favoriete jaar. Krampjes, tandjes, nachten met weinig slaap,... Heb je een ritme te pakken, besluit je kind dat het weer anders moet. Nouja, dat dus. Bikkelen, zo zie ik het. Maar uiteraard zijn er ook een half hoop mooie momenten. Wanneer je baby naar je gaat lachen, eerste stapjes zet, gaat brabbelen
Maar toch, ik ben blij dat hij nu wat groter is
woensdag 23 februari 2022 om 08:42
Heel herkenbaar. Vond ik ook, mijn oudste gaat net naar basisschool en jongste nu 2.. en word echt makkelijker nu, voor mij dus ook zéér duidelijk dat ik geen derde wil. Zo blij dat alles wat makkelijker is, al zijn bij ons de nachten nog steeds vaak gebroken helaas..
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
woensdag 23 februari 2022 om 09:01
Ik heb de charme van een baby nooit kunnen ontdekken. Ik heb haar echt groot gekeken en had heel eerlijk gezegd die eerste 1,5 jaar maar weinig met haar. Daarna werd het leuk, vanaf dat ze ging praten enz. Dat deed ze gelukkig al heel vroeg. Met net 2 jaar kwam er al een zin van 10 woorden uit
Inmiddels is ze een tiener en vind ik het helemaal geweldig! Zou haar voor geen goud willen missen meer. Maar dat elke leeftijd z’n charme heeft, heb ik niet kunnen ontdekken 
woensdag 23 februari 2022 om 09:01
Heel herkenbaar! Dus we besloten rond die tijd om voor nummer 2 te gaan, zodat we niet nog jaren tegen weer dat eerste jaar aan zouden hikken. Bij nummer 2 heb ik wel bewust kunnen genieten van de uren dat baby tegen mij aangeplakt lag te slapen overigens. Maar heerlijk dat dat getut met krampjes en immer wijzigende ritmes nu grotendeels achter ons ligt.
Die eeuwige raadspelletjes zijn niet mijn hobby (heb je honger, dorst, pijn, moe, krampjes, tandjes enz)
.
woensdag 23 februari 2022 om 09:17
Ik snap wel wat je bedoelt. Kijk je dan nooit terug op die foto’s van dat ze net op je buik lag, en je je zo trots of blij voelde. Zo bedoel ik het meer. Ze zijn dan nog zo… baby! Zo klein! Ik vond het ook lastig om er de hele tijd maar van te genieten en achteraf denk ik ook wel eens “waar is de tijd gebleven, dat ze nog op schoot wilden, mij zo nodig hadden, etc” , ik vond het ook aanpoten.Irregular_Choice schreef: ↑23-02-2022 09:01Ik heb de charme van een baby nooit kunnen ontdekken. Ik heb haar echt groot gekeken en had heel eerlijk gezegd die eerste 1,5 jaar maar weinig met haar. Daarna werd het leuk, vanaf dat ze ging praten enz. Dat deed ze gelukkig al heel vroeg. Met net 2 jaar kwam er al een zin van 10 woorden uit
woensdag 23 februari 2022 om 09:23
pas toen ik mijn eerste kind kreeg, snapte ik waarom ouders die eerste verjaardag zo graag vieren. Dat is niet voor de baby, dat is "hoera, we leven nog!"
Ik vond het zware tijd, vooral door de vermoeidheid. Onze eerste was een heel gemakkelijk kind. Onze tweede een stuk moeilijker. Bij beiden haalden we het eerste jaar op ons tandvlees. Slechte nachten, lang BV, pfffff
Ik vond het zware tijd, vooral door de vermoeidheid. Onze eerste was een heel gemakkelijk kind. Onze tweede een stuk moeilijker. Bij beiden haalden we het eerste jaar op ons tandvlees. Slechte nachten, lang BV, pfffff
woensdag 23 februari 2022 om 09:30
Nee, maar dat trotse gevoel had ik ook niet. Ik had vooral een gevoel van “wat heb ik gedaan??? Ik wil dit niet!”. Ik kijk die foto’s ook nooit terug. Heb me echt 1,5 jaar vreselijk gevoeld. Hoef ook niet te melden dat het bij 1 is gebleven denk ikPuy schreef: ↑23-02-2022 09:17Ik snap wel wat je bedoelt. Kijk je dan nooit terug op die foto’s van dat ze net op je buik lag, en je je zo trots of blij voelde. Zo bedoel ik het meer. Ze zijn dan nog zo… baby! Zo klein! Ik vond het ook lastig om er de hele tijd maar van te genieten en achteraf denk ik ook wel eens “waar is de tijd gebleven, dat ze nog op schoot wilden, mij zo nodig hadden, etc” , ik vond het ook aanpoten.
woensdag 23 februari 2022 om 09:30
Same, haha!
Hier ook een super makkelijke baby (bijna gelijk de hele nacht doorslapen, nooit ziek, ook niet van tanden of prikken, alles gaat er in, geen eenkennigheid) maar nu hij anderhalf is geweest, poeh, haha! Nog steeds bovenstaande hoor, maar het is een manneke met een sterke wil, óveral aan willen zitten (en boos als het antwoord 'nee' is natuurlijk) en hij wil je het liefste er continu bij
Maar goed; hij kan hier ook 24/7 de volle aandacht krijgen, dus daar maakt ie goed gebruik van. En hij is nog steeds de allerleukste
(dat snoetje als jij iets lekker eet, en hij dan met puppy-ogen "ikkediehebbuh asjejief?" vraagt
)
woensdag 23 februari 2022 om 09:35
Oh ja zo herkenbaar, die babyjaren vonden we zo pittig. Ook slechte slapers allebei. Zo heerlijk dat die gebroken nachten over zijn en zeker nu ze alweer een tijdje allebei naar school gaan heb ik het idee dat er eindelijk weer meer ruimte is voor mezelf. En daardoor heb ik ook veel meer energie om ze echt aandacht te geven op de momenten dat ze wel thuis zijn. De babytijd is hier ook wel een van de belangrijke reden dat het hij twee is gebleven, als ik er nog een kind vanaf kleuterleeftijd bij zou kunnen krijgen had ik er wel drie gewild 
woensdag 23 februari 2022 om 09:38
Herkenbaar. Onze eerste was vergeleken bij de tweede makkelijk. We hebben nu met de tweede echt talloze nachten op gezeten (wat nog steeds gaande is, al wordt het wel wat makkelijker). Onze tweede is geen kind die snachts wakker wordt en weer mak gaat slapen na een speen of wat te drinken. Nee, hij blèrt de boel bij elkaarlilalinda schreef: ↑23-02-2022 09:23pas toen ik mijn eerste kind kreeg, snapte ik waarom ouders die eerste verjaardag zo graag vieren. Dat is niet voor de baby, dat is "hoera, we leven nog!"
Ik vond het zware tijd, vooral door de vermoeidheid. Onze eerste was een heel gemakkelijk kind. Onze tweede een stuk moeilijker. Bij beiden haalden we het eerste jaar op ons tandvlees. Slechte nachten, lang BV, pfffff
Daar had ik wel moeite mee. Wat ik het lastigste aan een baby vind is het onvoorspelbare. De autist in mij gaat daar niet helemaal lekker op. Nu weet ik precies hoe de dag verloopt. Eten en slapen gebeurt op vaste tijden en ik heb daar een strak schema voor. Ik heb gemerkt dat mijn kind ook blij is met het voorspelbare.
woensdag 23 februari 2022 om 09:49
Aanpoten is hier ook wel het geval hoor! Hij liep al met een jaar, dus ik ben al een tijdje achter hem aan aan het hobbelen. Maar ik vind dit echt heel leuk. We nemen ook soms geen kinderwagen meer mee naar de winkels en dan zie je je hem zo trots als een pauw aan de hand mee lopen
Ja, dit is dus duidelijk meer mijn ding. Maar ik snap dat het ook heel persoonlijk is.
en het blijft ook bij die 2
woensdag 23 februari 2022 om 10:23
Het is bijzonder hoe snel je vergeet hoe taai de babytijd soms is. Als ik foto’s terugkijk, zie ik bij mijn man en mij wallen tot op onze kin. Maar tegelijkertijd gaan mijn eierstokken keihard klepperen en kan ik alleen maar denken aan hoe heerlijk het is om met z’n hummeltje te knuffelen. En hoe lekker ze ruiken 
En dat terwijl ik mezelf vooraf nooit als babymoeder zag en kinderen pas leuk vond vanaf een jaar of 8.
Als ik beter tegen slaaptekort zou kunnen en we de financiële middelen zouden hebben, zou ik nog wel drie baby’s willen
En dat terwijl ik mezelf vooraf nooit als babymoeder zag en kinderen pas leuk vond vanaf een jaar of 8.
Als ik beter tegen slaaptekort zou kunnen en we de financiële middelen zouden hebben, zou ik nog wel drie baby’s willen
woensdag 23 februari 2022 om 10:27
Mijn jongste is nu net 2 jaar en ik zet me juist schrap voor de paar jaar die komen gaat!
Mijn eerste is nu 5,5 jaar en dat kind was vanaf de geboorte senang, lekker doorslapen, lekker chill, rustig en tevree. Geen buien of hevig verzet. Blij ei.
Maar dit jongste kind...ook hij slaapt geweldig goed, maar hij zei al 'nee' ruim voordat ie 2 werd. Alles wil ie zelf doen en dat is soms fijn, vaak onhandig en soms levensgevaarlijk.
Maar ook dit gaat voorbij (of niet).
Mijn eerste is nu 5,5 jaar en dat kind was vanaf de geboorte senang, lekker doorslapen, lekker chill, rustig en tevree. Geen buien of hevig verzet. Blij ei.
Maar dit jongste kind...ook hij slaapt geweldig goed, maar hij zei al 'nee' ruim voordat ie 2 werd. Alles wil ie zelf doen en dat is soms fijn, vaak onhandig en soms levensgevaarlijk.
Maar ook dit gaat voorbij (of niet).
