Kinderen
alle pijlers
Zijn er ook mensen die gestopt zijn met de MMM?
dinsdag 31 juli 2007 om 13:11
Hoi meiden!
Ik vraag me dit af, omdat wij er zelf mee gestopt zijn... zon anderhalf jaar geleden. In het kort even mijn verhaal:
eind 2002 gestopt met de pil, nog nooit zwanger geworden.
Na ongeveer 3 jaar, wij maakten ons geen zorgen dat het niet zou lukken en ik was er nauwelijks mee bezig ('het komt wel als het komt') zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis.
Uit de tests bleek/blijkt dat ik een te laag progesteronwaarde heb.
Hiervoor heb ik zo'n 4 maanden Clomid geslikt, maar ik werd werkelijk gek van de bijwerkingen (meer dan neerslachtig, zat tegen het depressieve aan:().
Ook bleek ik een cyste op een van mijn eierstokken te hebben, die weggegaan is met medicatie. Verder was alles prima!!!
Wij vonden de hele MMM een grote opgaaf: niet meer onspannen vrijen, maar op 'commando', de vele ziekenhuisbezoeken, etc.
Ik vond het een zware tijd, die ook invloed had op onze relatie.
Uiteindelijk zijn we na 4 maanden Clomid gestopt. We hadden er geen zin meer in en wilden alles even op zijn beloop laten.
In die tijd zat ik erg veel op het forum hier, waardoor het een soort van obsessie werd (tenminste, daar leek het op). Al met al vond ik het allemaal veel te veel destijds. Ook nu lees ik soms mee op het forum bij vrouwen die in de MMM zitten en het valt me op, niet negatief bedoelt alleen kan ik er
zelf nix mee, dat er veel gespeculeerd wordt en situaties met elkaar worden vergeleken terwijl ieder lichaam weer anders is. Heel fijn voor degenen die er steun aan ondervinden, begrijp me niet verkeert! Maar voor mij werkt het niet...
Nu zijn we zo'n 2 jaar verder. Ik ben 32, mijn man 38. Nog steeds heb ik niet het gevoel terug de MMM in te willen, hoewel ik wel denk dat het er een keer van moet gaan komen als we toch nog kinderen willen. Sinds we met het zkh gestopt zijn, ben ik er nauwelijks nog mee bezig. Heerlijk vind ik dat!
Herkent iemand dit?? Ik voel me soms een beetje een 'vreemde' omdat we al zo lang bezig zijn en ik me (momenteel) niet druk maak en de MMM niet in wil, maar dus wel ooit kinderen wil... We weten ook niet hoever we, koste wat het kost, door willen gaan in de MMM. We staan ingeschreven voor adoptie en ik heb sterk het gevoel dat dat voor ons ook toereikend kan zijn qua vervulling.
Het is geen kort verhaal geworden he ;)...
Groetjes,
Biker
-x-
Ik vraag me dit af, omdat wij er zelf mee gestopt zijn... zon anderhalf jaar geleden. In het kort even mijn verhaal:
eind 2002 gestopt met de pil, nog nooit zwanger geworden.
Na ongeveer 3 jaar, wij maakten ons geen zorgen dat het niet zou lukken en ik was er nauwelijks mee bezig ('het komt wel als het komt') zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis.
Uit de tests bleek/blijkt dat ik een te laag progesteronwaarde heb.
Hiervoor heb ik zo'n 4 maanden Clomid geslikt, maar ik werd werkelijk gek van de bijwerkingen (meer dan neerslachtig, zat tegen het depressieve aan:().
Ook bleek ik een cyste op een van mijn eierstokken te hebben, die weggegaan is met medicatie. Verder was alles prima!!!
Wij vonden de hele MMM een grote opgaaf: niet meer onspannen vrijen, maar op 'commando', de vele ziekenhuisbezoeken, etc.
Ik vond het een zware tijd, die ook invloed had op onze relatie.
Uiteindelijk zijn we na 4 maanden Clomid gestopt. We hadden er geen zin meer in en wilden alles even op zijn beloop laten.
In die tijd zat ik erg veel op het forum hier, waardoor het een soort van obsessie werd (tenminste, daar leek het op). Al met al vond ik het allemaal veel te veel destijds. Ook nu lees ik soms mee op het forum bij vrouwen die in de MMM zitten en het valt me op, niet negatief bedoelt alleen kan ik er
zelf nix mee, dat er veel gespeculeerd wordt en situaties met elkaar worden vergeleken terwijl ieder lichaam weer anders is. Heel fijn voor degenen die er steun aan ondervinden, begrijp me niet verkeert! Maar voor mij werkt het niet...
Nu zijn we zo'n 2 jaar verder. Ik ben 32, mijn man 38. Nog steeds heb ik niet het gevoel terug de MMM in te willen, hoewel ik wel denk dat het er een keer van moet gaan komen als we toch nog kinderen willen. Sinds we met het zkh gestopt zijn, ben ik er nauwelijks nog mee bezig. Heerlijk vind ik dat!
Herkent iemand dit?? Ik voel me soms een beetje een 'vreemde' omdat we al zo lang bezig zijn en ik me (momenteel) niet druk maak en de MMM niet in wil, maar dus wel ooit kinderen wil... We weten ook niet hoever we, koste wat het kost, door willen gaan in de MMM. We staan ingeschreven voor adoptie en ik heb sterk het gevoel dat dat voor ons ook toereikend kan zijn qua vervulling.
Het is geen kort verhaal geworden he ;)...
Groetjes,
Biker
-x-
zondag 12 augustus 2007 om 19:29
Hey Elomootje!
Wat voor medicijnen slik je??
De spanningen zullen ook niet bevoorderlijk werken!! Ik was zo zenuwactig en onzeker, niet omdat ik in de stress zat, maar echt door die hormonentroep. Net als ik ongesteld moet worden, maar dan 100000x erger (zoiets, heb/had heel veel last van PMS
).
Ik heb daar trouwens accupunctuur voor (voor die PMS-klachten) en nu gaat het 95% beter. Misschien ook een idee om je wat rustiger te voelen? Mochten wij besluiten weer verder te gaan in de MMM (aleen met medicijnen dan he, maar dat weten we nu echt niet!!) dan wil ik extra ondersteuning met accupunctuur. Reageer er altijd heel snel op.
Hoe gaat het nou verder lopen bij jullie? Heb je zicht op het verloop van het traject??
Van de week toevallig 2 gesprekken gehad over (niet)zwanger worden.
Een met een collega, die begreep er nix van dat wij nu gestopt zijn en een met mijn beste vriendin. Zij heeft sinds kort een relatie en is (nu al) bezig om zwanger te worden (ze is tegen de 40). Zij kent mij heel goed, maar toch komt er dan toch nog de vraag of ik weer aan de medicijnen ga. En dan heb ik toch weer het gevoel dat ze het niet snapt (ze staat er zelf heel anders in), lastig!!!
Ik ben nu trouwens al een beetje 'bang' dat zij snel zwanger wordt. Ik gun het haar helemaal voor 1000%!!!! Maar dat zal een confrontatie zijn zeg!! Stom he, dat je zo kunt denken, zelfs in je beste vriendschap. Heeel raar!!!
De volgende x zal ik het tegen haar zeggen (wil geen moeilijk gedoe en dingen verzwijgen).
Hee, het allerbeste en ik duim met je mee!!! Gaat ooit lukken he!!!
Groetjes,
Biker
Wat voor medicijnen slik je??
De spanningen zullen ook niet bevoorderlijk werken!! Ik was zo zenuwactig en onzeker, niet omdat ik in de stress zat, maar echt door die hormonentroep. Net als ik ongesteld moet worden, maar dan 100000x erger (zoiets, heb/had heel veel last van PMS
).Ik heb daar trouwens accupunctuur voor (voor die PMS-klachten) en nu gaat het 95% beter. Misschien ook een idee om je wat rustiger te voelen? Mochten wij besluiten weer verder te gaan in de MMM (aleen met medicijnen dan he, maar dat weten we nu echt niet!!) dan wil ik extra ondersteuning met accupunctuur. Reageer er altijd heel snel op.
Hoe gaat het nou verder lopen bij jullie? Heb je zicht op het verloop van het traject??
Van de week toevallig 2 gesprekken gehad over (niet)zwanger worden.
Een met een collega, die begreep er nix van dat wij nu gestopt zijn en een met mijn beste vriendin. Zij heeft sinds kort een relatie en is (nu al) bezig om zwanger te worden (ze is tegen de 40). Zij kent mij heel goed, maar toch komt er dan toch nog de vraag of ik weer aan de medicijnen ga. En dan heb ik toch weer het gevoel dat ze het niet snapt (ze staat er zelf heel anders in), lastig!!!
Ik ben nu trouwens al een beetje 'bang' dat zij snel zwanger wordt. Ik gun het haar helemaal voor 1000%!!!! Maar dat zal een confrontatie zijn zeg!! Stom he, dat je zo kunt denken, zelfs in je beste vriendschap. Heeel raar!!!
De volgende x zal ik het tegen haar zeggen (wil geen moeilijk gedoe en dingen verzwijgen).
Hee, het allerbeste en ik duim met je mee!!! Gaat ooit lukken he!!!
Groetjes,
Biker
zondag 12 augustus 2007 om 20:29
Hai Biker,
Momenteel doen we even helemaal niets, behalve de teleurstelling verwerken.
Heb in het afgelopen jaar clomid en progynova geslikt. Ook gebruik ik af en toe cyclocur, wanneer ik pas een maand later mocht starten met een volgende poging. Cyclocur is net zo iets als de pil, behalve dat het niet tegen zwangerschap beschermt. Ook heb ik primolut geslikt om een menstruatie op te wekken. Ik heb namelijk (bijna) geen cyclus.
Verder heb ik ook decapeptyl (stil leggen van eigen hormoon productie) en gonal f (stimuleren van meerdere follikels) gespoten. En ik heb progestan gebruikt, deze worden vaginaal ingebracht.
Was het afgelopen jaar bijna een wandelende apotheek
Ik ben een beetje huiverig voor acupunctuur en zo. Ik ben behoorlijk nuchter aangelegd, denk dat het daarom niet werkt bij mij, Volgens mij moet je er namelijk wel open voor staan. Gelukkig heb jij er wel baat bij!!!!
Wat bedoel je precies met als we verder gaan in de MMM, alleen met medicijnen?
Het is altijd behoorlijk confronterend als iemand in jouw omgeving wel zwanger wordt, vaak kunnen ze ook over niets anders meer praten
En ondanks dat je het iedereen van harte gunt, is een van je eerste gedachtens IK WIL OOK!!!!!!!
Mijn broertje en zijn vriendinnetje bijv hebben bijvoorbeeld een kleine van bijna 2, ongepland, dwars door de pil heen (zij was 15, hij 18). Dat is wel confronterend, maar het is ook wel een erg lekker ventje. Dan weet ik weer waarvoor we het allemaal doen.
En nogmaals ik vind de beslissing om er (voorlopig) mee te stoppen gewoon ongelooflijk knap. Ik ben ook 32 en vind het af en toe dat naar mate ik ouder wordt het ook steeds moeilijker om te accepteren dat er voorlopig nog geen kinderen zijn (en komen).
Je moet dat doen waar jij acher staat, want als je de MMM weer in gaat en er niet achter staat heeft het volgens mij ook geen zin.
Het is wel een heel verhaal geworden zeg
Ik moet nog 5 weken werken, daarna heb ik 4 weken vakantie (wat een heerlijkheid!). Pas daarna ga ik weer beginnen met de start van ICSI poging 2.
Nog een vraagje aan jou, jouw naam, komt dat omdat je motor rijdt of iets dergelijks?
Groetjes, Elmootje
Momenteel doen we even helemaal niets, behalve de teleurstelling verwerken.
Heb in het afgelopen jaar clomid en progynova geslikt. Ook gebruik ik af en toe cyclocur, wanneer ik pas een maand later mocht starten met een volgende poging. Cyclocur is net zo iets als de pil, behalve dat het niet tegen zwangerschap beschermt. Ook heb ik primolut geslikt om een menstruatie op te wekken. Ik heb namelijk (bijna) geen cyclus.
Verder heb ik ook decapeptyl (stil leggen van eigen hormoon productie) en gonal f (stimuleren van meerdere follikels) gespoten. En ik heb progestan gebruikt, deze worden vaginaal ingebracht.
Was het afgelopen jaar bijna een wandelende apotheek
Ik ben een beetje huiverig voor acupunctuur en zo. Ik ben behoorlijk nuchter aangelegd, denk dat het daarom niet werkt bij mij, Volgens mij moet je er namelijk wel open voor staan. Gelukkig heb jij er wel baat bij!!!!
Wat bedoel je precies met als we verder gaan in de MMM, alleen met medicijnen?
Het is altijd behoorlijk confronterend als iemand in jouw omgeving wel zwanger wordt, vaak kunnen ze ook over niets anders meer praten
En ondanks dat je het iedereen van harte gunt, is een van je eerste gedachtens IK WIL OOK!!!!!!!
Mijn broertje en zijn vriendinnetje bijv hebben bijvoorbeeld een kleine van bijna 2, ongepland, dwars door de pil heen (zij was 15, hij 18). Dat is wel confronterend, maar het is ook wel een erg lekker ventje. Dan weet ik weer waarvoor we het allemaal doen.
En nogmaals ik vind de beslissing om er (voorlopig) mee te stoppen gewoon ongelooflijk knap. Ik ben ook 32 en vind het af en toe dat naar mate ik ouder wordt het ook steeds moeilijker om te accepteren dat er voorlopig nog geen kinderen zijn (en komen).
Je moet dat doen waar jij acher staat, want als je de MMM weer in gaat en er niet achter staat heeft het volgens mij ook geen zin.
Het is wel een heel verhaal geworden zeg
Ik moet nog 5 weken werken, daarna heb ik 4 weken vakantie (wat een heerlijkheid!). Pas daarna ga ik weer beginnen met de start van ICSI poging 2.
Nog een vraagje aan jou, jouw naam, komt dat omdat je motor rijdt of iets dergelijks?
Groetjes, Elmootje
zondag 19 augustus 2007 om 06:47
Geen verhaal uit eigen hand, maar goede vrienden van mij besloten toen zij niet zwanger werd niet de MM in te gaan. Zij vonden de onderzoeken naar waarom het allemaal niet lukte al zo vervelend, dat ze belsoten niet verder te gaan. Daarna volgde een korte periode van verwerking en acceptatie, en daarna hebben ze vrij nuchter hun leven weer opgepakt.
Ze zijn volledig gelukkig met zijn tweeen. Erg actief betrokken bij de opvoeding van neefjes en nichtjes, en ook actief in het aangaan van vriendschappen met mensen uit andere leeftijdscategorieen dan zijzelf. Als ik naar hun kijk, zie ik een ontzettend leuk stel, gelukkig met elkaar en hun leven. Ze kunnen er open over praten en zijn nog steeds oprecht blij met de keuze die ze toen (tien jaar geleden) maakten om niet de MM in te gaan.
In vind het mooi om te zien dat zij andere manieren hebben gevonden om hun liefde voor kinderen en de wens iets bij te dragen aan de vorming van een mooi mens te uiten.
Ze zijn volledig gelukkig met zijn tweeen. Erg actief betrokken bij de opvoeding van neefjes en nichtjes, en ook actief in het aangaan van vriendschappen met mensen uit andere leeftijdscategorieen dan zijzelf. Als ik naar hun kijk, zie ik een ontzettend leuk stel, gelukkig met elkaar en hun leven. Ze kunnen er open over praten en zijn nog steeds oprecht blij met de keuze die ze toen (tien jaar geleden) maakten om niet de MM in te gaan.
In vind het mooi om te zien dat zij andere manieren hebben gevonden om hun liefde voor kinderen en de wens iets bij te dragen aan de vorming van een mooi mens te uiten.
