Kinderen
alle pijlers
Zoon (7) bepaalt sfeer binnen het gezin
donderdag 21 april 2022 om 11:43
Samen met mijn vrouw voed ik vier kinderen op. We hebben een zoon van 7 jaar, een tweeling van 5 (meisje en jongen) en nog een dochter van 3. Altijd een gezellige drukte bij ons dat tot voor kort altijd leuk verliep. Maar sinds enkele maanden loopt de oudste er ongelukkig en gefrustreerd bij. We weten exact waar dit gevoel vandaan komt, we weten alleen niet hoe we hem concreet kunnen helpen.
Er is al een tijdje een vermoeden van ADHD. Hij was altijd een zeer beweeglijk kind, snel afgeleid, moeite om zichzelf te entertainen, anderen storen in hun spel, verandering vindt hij lastig... Maar dit was doenbaar, we hadden hem mits wat regels en veel duidelijkheid wel onder controle. Hij gaat momenteel bij een therapeute om te onderzoeken of zijn gedrag daadwerkelijk aan ADHD te wijten is. (Het maakt ons overigens niets uit, hij is wie hij is, met of zonder label.)
In september is hij gestart in het eerste leerjaar (België) en het lijkt dat hij sindsdien veel moeite heeft met zichzelf. Hij kan mee in de klas, maar op zijn eigen tempo. We hebben altijd geweten dat hij trager verwerkt, dat hij meer tijd nodig heeft om iets aan te leren. We vermoeden dat het contrast met de tweeling hem begint op te vallen; zij hebben beiden een ontwikkelingsvoorsprong, bij dochter uit zich dit voornamelijk in snel linken leggen, veel onthouden, een sterk empathisch vermogen, bij zoon in reeds een jaar kunnen schrijven en lezen. We zien hoe het hem stoort dat waar hij veel tijd voor nodig heeft bij hen vanzelf lijkt te gaan.
En nu zoekt hij continu aandacht, helaas op een negatieve manier. Hij kan zijn oudste zus geen seconde met rust laten, zijn focus ligt heel erg op haar, we weten niet goed waarom. Zij is inmiddels zo boos op hem dat ze zijn nabijheid niet meer kan verdragen. Alle kinderen beginnen hem inmiddels te mijden omdat ze zijn gedrag beu zijn, wat hem natuurlijk geen goed doet.
Daarnaast doet hij, als wij hem niet de hele dag in gang trekken, absoluut niets. Hij heeft nergens zin in en als hij toch ergens zin in heeft wil hij van zodra hij het kan uitvoeren weer iets anders, of plots vindt hij het stom. We geven hem dikwijls materialen om mee te werken, zeggen dan dat er hij nu zelf iets mee mag doen, maar dat gebeurt niet. Hij kijkt er even naar en begint dan weer om wat anders te zeuren.
Hij laat ook ons niet met rust en gunt ons geen rust. (En ja, wij willen wel eens vijf minuten in stilte naar de toilet.
)
Hij reageert ook ontzettend jaloers wanneer een ander kind aandacht krijgt, komt hier dan altijd tussen, eist de aandacht op. Het is nu zelfs zo erg dat een knuffel of kus tussen mijn vrouw en ik hem zodanig stoort dat hij ook daar tussen komt. (En sorry, maar daar willen we echt niet op inboeten.
)
Daarnaast moeten we hem alles tien keer vragen en als we dan geluk hebben voert hij de opdracht half uit. Hij blijft ook gedrag herhalen waarvan we dagelijks zeggen dat het niet oké is (koelkast leeg plunderen, met de bal in huis spelen, zus pijn doen,...) Het lijkt wel dat hij zichzelf niet onder controle heeft.
De ochtend (aankleden, tanden poetsen...) is elke dag opnieuw een strijd, en op de avond begint dit gewoon opnieuw. Alles duurt een eeuwigheid...
We begrijpen dat zijn zelfvertrouwen nu zo laag is dat hij zoekt naar bevestiging, we weten alleen echt niet meer hoe we dat moeten doen. Wat we nu al doen; focussen op de dingen die hij wel goed doet (en het is soms echt zoeken wat dan...), duidelijkheid rond afspraken en planning creëeren, één taak per keer geven, veel uitleggen, hem aandacht apart geven (maar dit is dan telkens weer een strijd rond wat hij wil doen), hem in contact brengen met "de doorsnee man" omdat we het vermoeden hadden dat hij dit mistte binnen ons vrouwengezin maar dit vindt hij dan ook nooit leuk. We proberen veel...
Maar... We zijn op. Niet alleen mijn vrouw en ik, ook de andere kinderen.
We wachten of de therapeute ons kan helpen, maar ondertussen wil ik eens horen of iemand hier nog wat tips heeft, of het herkenbaar is voor iemand en hoe daar mee wordt omgegaan...
Alvast bedankt.
Er is al een tijdje een vermoeden van ADHD. Hij was altijd een zeer beweeglijk kind, snel afgeleid, moeite om zichzelf te entertainen, anderen storen in hun spel, verandering vindt hij lastig... Maar dit was doenbaar, we hadden hem mits wat regels en veel duidelijkheid wel onder controle. Hij gaat momenteel bij een therapeute om te onderzoeken of zijn gedrag daadwerkelijk aan ADHD te wijten is. (Het maakt ons overigens niets uit, hij is wie hij is, met of zonder label.)
In september is hij gestart in het eerste leerjaar (België) en het lijkt dat hij sindsdien veel moeite heeft met zichzelf. Hij kan mee in de klas, maar op zijn eigen tempo. We hebben altijd geweten dat hij trager verwerkt, dat hij meer tijd nodig heeft om iets aan te leren. We vermoeden dat het contrast met de tweeling hem begint op te vallen; zij hebben beiden een ontwikkelingsvoorsprong, bij dochter uit zich dit voornamelijk in snel linken leggen, veel onthouden, een sterk empathisch vermogen, bij zoon in reeds een jaar kunnen schrijven en lezen. We zien hoe het hem stoort dat waar hij veel tijd voor nodig heeft bij hen vanzelf lijkt te gaan.
En nu zoekt hij continu aandacht, helaas op een negatieve manier. Hij kan zijn oudste zus geen seconde met rust laten, zijn focus ligt heel erg op haar, we weten niet goed waarom. Zij is inmiddels zo boos op hem dat ze zijn nabijheid niet meer kan verdragen. Alle kinderen beginnen hem inmiddels te mijden omdat ze zijn gedrag beu zijn, wat hem natuurlijk geen goed doet.
Daarnaast doet hij, als wij hem niet de hele dag in gang trekken, absoluut niets. Hij heeft nergens zin in en als hij toch ergens zin in heeft wil hij van zodra hij het kan uitvoeren weer iets anders, of plots vindt hij het stom. We geven hem dikwijls materialen om mee te werken, zeggen dan dat er hij nu zelf iets mee mag doen, maar dat gebeurt niet. Hij kijkt er even naar en begint dan weer om wat anders te zeuren.
Hij laat ook ons niet met rust en gunt ons geen rust. (En ja, wij willen wel eens vijf minuten in stilte naar de toilet.
)Hij reageert ook ontzettend jaloers wanneer een ander kind aandacht krijgt, komt hier dan altijd tussen, eist de aandacht op. Het is nu zelfs zo erg dat een knuffel of kus tussen mijn vrouw en ik hem zodanig stoort dat hij ook daar tussen komt. (En sorry, maar daar willen we echt niet op inboeten.
)Daarnaast moeten we hem alles tien keer vragen en als we dan geluk hebben voert hij de opdracht half uit. Hij blijft ook gedrag herhalen waarvan we dagelijks zeggen dat het niet oké is (koelkast leeg plunderen, met de bal in huis spelen, zus pijn doen,...) Het lijkt wel dat hij zichzelf niet onder controle heeft.
De ochtend (aankleden, tanden poetsen...) is elke dag opnieuw een strijd, en op de avond begint dit gewoon opnieuw. Alles duurt een eeuwigheid...
We begrijpen dat zijn zelfvertrouwen nu zo laag is dat hij zoekt naar bevestiging, we weten alleen echt niet meer hoe we dat moeten doen. Wat we nu al doen; focussen op de dingen die hij wel goed doet (en het is soms echt zoeken wat dan...), duidelijkheid rond afspraken en planning creëeren, één taak per keer geven, veel uitleggen, hem aandacht apart geven (maar dit is dan telkens weer een strijd rond wat hij wil doen), hem in contact brengen met "de doorsnee man" omdat we het vermoeden hadden dat hij dit mistte binnen ons vrouwengezin maar dit vindt hij dan ook nooit leuk. We proberen veel...
Maar... We zijn op. Niet alleen mijn vrouw en ik, ook de andere kinderen.
We wachten of de therapeute ons kan helpen, maar ondertussen wil ik eens horen of iemand hier nog wat tips heeft, of het herkenbaar is voor iemand en hoe daar mee wordt omgegaan...
Alvast bedankt.
donderdag 21 april 2022 om 14:04
Die taakjes in huis is lastig maar maakt hier een wereld van verschil. Hier is de truc om het steeds te vragen (wil je meehelpen koken? Wil je meehelpen schoonmaken? En als hij “nee” zegt, gewoon zelf gaan doen. Niet dwingen. Later weer aanbieden) Als hij wel meehelpt, helpt het hier om (1) niet te kritisch te zijn en (2) hem niet te belonen. Niet belonen klinkt raar, maar wat hij doet wordt gewaardeerd omdat het nuttig is (bv we gaan het gekookte eten samen opeten) niet omdat hij iets bijzonders heeft gedaan. Zo krijgt hij zijn plek in het gezinssysteem.Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 13:17[…]
Wollendekentje: Die taken in huis proberen we, maar dat boeit hem weinig. Het is dan weer sleuren om hem iéts te laten doen, vaak zijn we het dan zo moe dat we niets meer vragen. Als het aan hem lag keek hij gewoon de hele dag breinloze filmpjes op YouTube.
Veel naar buiten gaan doen we, al is dat ook telkens weer moeilijk om hem daartoe te motiveren.
Veel door de vingers zien, inderdaad, anders houden we het niet vol. Zijn beweeglijkheid bijvoorbeeld benoemen we al niet meer, al ergeren we ons soms kapot.
Vriendjes laten spelen kunnen we inderdaad meer doen. Hij heeft in zijn klas twee vriendjes, daarbuiten niet veel. We proberen hem in contact te brengen met andere kinderen, maar dit verloopt vaak moeilijk.
[…]
Sowieso ben ik niet zo’n voorstander van dat constant belonen en benoemen van goed gedrag: het kan namelijk ook voor afstand zorgen, omdat je dan zijn gedrag steeds aan het beoordelen bent.
Ik zou dus zoeken naar situaties waarin je zijn gedrag niet beoordeeld maar gewoon iets samen doet. Dus samen opruimen, samen stofzuigen, samen boodschappen doen.
wollendekentje wijzigde dit bericht op 21-04-2022 14:04
1.04% gewijzigd
donderdag 21 april 2022 om 14:04
Taskmaster: Uiteraard weet jij niet wat voor mijn kind werkt, net daarom dat ik je die vraag voorlegde in de hoop dat je dat zelf zou inzien. Geloof me, we hebben al je tips al geprobeerd, het levert niets op.
Oh en dat zusje bijt flink van zich af, het is absoluut geen pluimpje.
Youk: Ik zal echt moeten aanvaarden dat één van mijn kinderen geen prater is en dat ik op andere manieren contact moet leggen. Dus stoeien, mopjes... Bedankt voor het inzicht.
Celaena_Aelin: Fidget toys hebben we met hopen, ook voor de andere zoon die zeer tactiel is. Wiebelkussen is een goed idee.
Susan: De ergernis verbergen is lastig. We lachen dan eens veelbetekenend naar elkaar, waarvan we denken dat hij het niet opmerkt, maar evengoed wel. En ja er wordt ook wel eens gezucht.
Parella: Dus concreet benoemen jullie wat er fout gelopen is, zetten kind dan op de gang en nadien bespreken jullie het nog eens kort? Wij doen quasi hetzelfde al loopt het wellicht mis bij dat "kort bespreken."
Doreia: Wat deden jullie dan als kind niet op tijd klaar was voor school?
Wat je zegt over geen aansluiting vinden is inderdaad onze grootste zorg.
Oh en dat zusje bijt flink van zich af, het is absoluut geen pluimpje.
Youk: Ik zal echt moeten aanvaarden dat één van mijn kinderen geen prater is en dat ik op andere manieren contact moet leggen. Dus stoeien, mopjes... Bedankt voor het inzicht.
Celaena_Aelin: Fidget toys hebben we met hopen, ook voor de andere zoon die zeer tactiel is. Wiebelkussen is een goed idee.
Susan: De ergernis verbergen is lastig. We lachen dan eens veelbetekenend naar elkaar, waarvan we denken dat hij het niet opmerkt, maar evengoed wel. En ja er wordt ook wel eens gezucht.
Parella: Dus concreet benoemen jullie wat er fout gelopen is, zetten kind dan op de gang en nadien bespreken jullie het nog eens kort? Wij doen quasi hetzelfde al loopt het wellicht mis bij dat "kort bespreken."
Doreia: Wat deden jullie dan als kind niet op tijd klaar was voor school?
Wat je zegt over geen aansluiting vinden is inderdaad onze grootste zorg.
donderdag 21 april 2022 om 14:04
heb je hulp gehad?? of dit zelf verzonnen? want het klinkt als hele slechte tipsTaskmaster schreef: ↑21-04-2022 13:30Ik weet toch niet wat werkt bij jouw kind? Maar hij doet genoeg dingen die duidelijk niet oké zijn en over andermans grenzen heen gaan. Daar mag je best paal en perk aan stellen naar mijn idee. Bijvoorbeeld:
Naar z'n kamer.
Niet achter de tv mogen.
Niet op een tablet mogen.
Favoriet speelgoed afpakken.
Time-out op de gang.
Gewoon een keer flink boos worden.
Laat zus maar een keer van zich afbijten.
En natuurlijk vooral: consequent zijn en daad bij woord voegen. Geen loze dreigementen. Niet accepteren dat een kind van 7 je huis runt.
donderdag 21 april 2022 om 14:05
Aangezien je het hebt over ADHD. Weet/snapt hij wat er van hem wordt verwacht? Hebben jullie een structuur voor hem? Ben je bekend met picto's? Je kunt eventueel googelen op gedrag pictogrammen. Daarmee kan je voor een kind heel duidelijk maken wat je van hem verwacht, dus bijv een groene picto van gezellig samen spelen en een rode picto van slaan.
Ook met aankleden, ik heb de kledingkast van mijn zoontje als schema ingedeeld: bak 1 ondergoed, bak 2 sokken, bak 3 broeken, bak 4 pyjama's. Bij Ikea hebben ze gekleurde kledinghangers, voor ieder soort shirt/trui een kleur hanger. In de ochtend zeg ik bak 1, 2, 3 en de kleur van de hanger en hij kan zichzelf aankleden. Voordat ik dit had gedaan miste hij het overzicht, lukte het niet, met woede uitbarstingen, onzekerheid enz tot gevolg.
Ook met aankleden, ik heb de kledingkast van mijn zoontje als schema ingedeeld: bak 1 ondergoed, bak 2 sokken, bak 3 broeken, bak 4 pyjama's. Bij Ikea hebben ze gekleurde kledinghangers, voor ieder soort shirt/trui een kleur hanger. In de ochtend zeg ik bak 1, 2, 3 en de kleur van de hanger en hij kan zichzelf aankleden. Voordat ik dit had gedaan miste hij het overzicht, lukte het niet, met woede uitbarstingen, onzekerheid enz tot gevolg.
donderdag 21 april 2022 om 14:07
ook niet te vergeten: het eerste leerjaar/groep 3 is vaak heel lastig voor ADHD-achtige kinderen. Het speelt niet echt in op hun kwaliteiten, wat er niet lukt wordt veel duidelijker.
Zeker als je jongere broertjes en zusjes wel succes hebben op school is dat mega lastig om te verteren als kind.
Zit er op school ruimte hem iets te laten doen waar hij goed in is? Wil de juf meedenken hierin?
Zeker als je jongere broertjes en zusjes wel succes hebben op school is dat mega lastig om te verteren als kind.
Zit er op school ruimte hem iets te laten doen waar hij goed in is? Wil de juf meedenken hierin?
Het is zoals het is
donderdag 21 april 2022 om 14:07
Een consequentie moet een logisch gevolg zijn van het gedrag. Dus met de bal in huis is bal inleveren en dus ook niet meer buiten met de bal. Koelkast plunderen is dus een slot op de koelkast (of de keuken) en eventueel het volgende tussendoortje overslaan. Enzovoorts. Mijn jongste is inmiddels bijna 10 en bij haar werkt straf als op de gang zitten of minder tablet tijd voor geen meter. Wel treuzelt 's ochtends enorm waardoor we vaak heel laat waren voor school. Ik probeer nu een kwartier eerder klaar te zijn. Dat scheelt al een hoop stress. De tijd die ze overheeft mag ze op de tablet. Loopt ze te stieren dan laat ik haar gewoon in haar sop gaarkoken en is ze te laat klaar. Consequentie is dan dat ze niet meer op de tablet kan (want geen tijd). Dit werkt wonderbaarlijk goed. Soms ook niet.Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 13:24Taskmaster: Oké, welke consequentie stel jij voor?
Lilalinda: Ja, inderdaad, dat overwegen we.
Toen ze jonger waren ging ik ze echt elke dag meerdere keren uitlaten. Lekker buiten ravotten en naar de speeltuin. En vooral benoemen wat wel goed gaat. Vooral de positieve dingen aandacht geven, want alles wat je aandacht geeft groeit. En ook negatieve aandacht is goed.
Verder zou ik kijken of je toch wat proffessionele hulp kunt krijgen want ik denk dat het geen onwil is, maar onmacht van je zoon. En is zou kijken naar iets waar hij wel goed in is. Bijvoorbeeld een sport of een andere hobby. Iets wat echt van hem is.
donderdag 21 april 2022 om 14:09
Kind kwam niet te laat. Want dat was toch echt wel spannend, de deur was dan dicht en dan moest hij binnen komen.
Maar in elk geval, probeer de sense of urgency voor gedrag bij hém neer te leggen.
"prima Jan dat jij je nu zo wil gedragen. Daar kies je zelf voor. Ik vind het niet goed wat je nu doet. Dus nu mag je kiezen: stoppen of niet stoppen. Maar, als je niet stopt, dan ( insert consequentie).
Maar ik denk dat het hier zit in hem écht erkennen. En vragen en kijken wat hij leuk vind om te doen en hem daarin 100% aandacht gaan geven. Als hij een hobby heeft, ga kijken, stel vragen, wees aandachtig.
En... wees niet resultaat gericht, maar proces gericht. Het proberen is al voldoende. En als het lukt is het helemaal mooi! Maar het is niet pas geslaagd als het is gelukt. Het is al gelukt als er is geprobeerd.
Maar in elk geval, probeer de sense of urgency voor gedrag bij hém neer te leggen.
"prima Jan dat jij je nu zo wil gedragen. Daar kies je zelf voor. Ik vind het niet goed wat je nu doet. Dus nu mag je kiezen: stoppen of niet stoppen. Maar, als je niet stopt, dan ( insert consequentie).
Maar ik denk dat het hier zit in hem écht erkennen. En vragen en kijken wat hij leuk vind om te doen en hem daarin 100% aandacht gaan geven. Als hij een hobby heeft, ga kijken, stel vragen, wees aandachtig.
En... wees niet resultaat gericht, maar proces gericht. Het proberen is al voldoende. En als het lukt is het helemaal mooi! Maar het is niet pas geslaagd als het is gelukt. Het is al gelukt als er is geprobeerd.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 21 april 2022 om 14:14
Ik vind het trouwens overdreven dat iedereen het gelijk over een gezinscoach heeft en professionele hulp voor het hele gezin. Hij gaat eerst al naar een therapeut voor het ADHD gedrag. Dat zou ik eerst wel genoeg vinden hoor! Even rustig aan zeg, hij heeft gewoon een lastige tijd. Over een half jaar gaat het vast al een stuk beter.
donderdag 21 april 2022 om 14:17
Ik zie veel super goede dingen en je staat er ook voor open zo te lezen.
Waar ik ook nog aan dacht: verdiep je in wat hij wel leuk vindt. Dus kijk een keer zo'n stom you tube filmpje mee en vraag oprecht aan hem om er iets over te vertellen. Soms weet zo'n kind dan wel alles van een of andere you tuber en kun je daar iig een complimentje over geven of aandacht voor hebben. Mijn kinderen weten alles van gamen, star wars, Pokemon enz, en ik nu dus ook
Waar ik ook nog aan dacht: verdiep je in wat hij wel leuk vindt. Dus kijk een keer zo'n stom you tube filmpje mee en vraag oprecht aan hem om er iets over te vertellen. Soms weet zo'n kind dan wel alles van een of andere you tuber en kun je daar iig een complimentje over geven of aandacht voor hebben. Mijn kinderen weten alles van gamen, star wars, Pokemon enz, en ik nu dus ook
Het is zoals het is
donderdag 21 april 2022 om 14:17
Hier ben ik het niet mee eens. Ik zou niet de hele tijd gaan benoemen wat goed gaat. Weer praten, praten en beoordelen.okkervil schreef: ↑21-04-2022 14:07Een consequentie moet een logisch gevolg zijn van het gedrag. Dus met de bal in huis is bal inleveren en dus ook niet meer buiten met de bal. Koelkast plunderen is dus een slot op de koelkast (of de keuken) en eventueel het volgende tussendoortje overslaan. Enzovoorts. Mijn jongste is inmiddels bijna 10 en bij haar werkt straf als op de gang zitten of minder tablet tijd voor geen meter. Wel treuzelt 's ochtends enorm waardoor we vaak heel laat waren voor school. Ik probeer nu een kwartier eerder klaar te zijn. Dat scheelt al een hoop stress. De tijd die ze overheeft mag ze op de tablet. Loopt ze te stieren dan laat ik haar gewoon in haar sop gaarkoken en is ze te laat klaar. Consequentie is dan dat ze niet meer op de tablet kan (want geen tijd). Dit werkt wonderbaarlijk goed. Soms ook niet.
Toen ze jonger waren ging ik ze echt elke dag meerdere keren uitlaten. Lekker buiten ravotten en naar de speeltuin. En vooral benoemen wat wel goed gaat. Vooral de positieve dingen aandacht geven, want alles wat je aandacht geeft groeit. En ook negatieve aandacht is goed.
Verder zou ik kijken of je toch wat proffessionele hulp kunt krijgen want ik denk dat het geen onwil is, maar onmacht van je zoon. En is zou kijken naar iets waar hij wel goed in is. Bijvoorbeeld een sport of een andere hobby. Iets wat echt van hem is.
donderdag 21 april 2022 om 14:20
Ik snap je punt hierin inderdaad. In plaats van een compliment geven kunt je ook even over zijn haar strijken of naar hem lachen of ff knuffelen. En dat niet alleen als hij super lief is, maar je proberen aan te wennen dat sowieso geregeld te doen.wollendekentje schreef: ↑21-04-2022 14:17Hier ben ik het niet mee eens. Ik zou niet de hele tijd gaan benoemen wat goed gaat. Weer praten, praten en beoordelen.
Of inderdaad vragen mee te koken en als hij dan nee zegt ook goed. Zo laat je hem ook zijn wie hij is.
Maar als hij zus echt pijn doet mag je daar prima tegen optreden hoor. Voor haar moet het ook fijn zijn thuis.
Het is zoals het is
donderdag 21 april 2022 om 14:22
Misschien klinkt het wat contraproductief bij storend gedrag, maar achterhalen wat ze voelt. En als we de vinger op de zere plek hebben, empatisch reageren. Voorbeeld: ze heeft een assertief zusje, die heel goed voor zichzelf kan opkomen. Ineens komt dochter dan boos naar me toe en wilt niet meer spelen. Als ik haar vraag wat er dan gebeurd is komt dan naar voren dat zusje alles bepaald en zij niks mag verzinnen. Dan praten we er over hoe vervelend het is en dan oefenen we samen hoe ze met zusje toch tot spelen kan komen. Als ik het laat aanmodderen, of snel roep tijdens het huishouden doen: 'los het maar op', tja, dat overziet zij dus helemaal niet door haar ADHD. En dan schiet ze helemaal in de stress en gaat ze huilen. Dus we proberen het echt op die momenten op te lossen en met haar te oefenen deze situaties aan te gaan.Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 12:19StevieNicks: Heel herkenbaar wat je zegt over huiswerk. Zoon kan ook met een prima test thuiskomen maar dan toch focussen op dat ene foutje.
Hoe houden jullie het "niet storend"?
En zo gaat het dan best goed eigenlijk. Maar: zoals ik al zei, bij meisjes uit ADHD zich anders. Zij heeft meer moeite met emotie regulatie en prikkels, maar slaan, negeren, woedeaanvallen e.d. dat doet zij niet. Daarom benoemde ik het ook als 'niet storend' maar bij nader inzien is dat omdat de emotie regulatie en onzekerheid op de voorgrond ligt en dat is gemakkelijker dan wanneer kinderen uit onmacht gaan slaan.
donderdag 21 april 2022 om 14:30
Ik lees net ook even je stukje over zijn beweeglijkheid: probeer dat los te laten. Dat is zijn onrust en die moet hij kwijt.
Ik zou voor jullie zelf actief kijken waar echt de irritaties zitten die van invloed zijn op het hele gezin, zoals hij met zijn zusje omgaat bijvoorbeeld. Moeilijk stilzitten, zijn concentratie, zijn traagheid, dat zijn dingen waar hij jullie ondersteuning bij nodig heeft. Maak er wat leuks van. Bij onze dochter ga ik vaak het bos in met haar. Zij blij, want: beweging, vogels kijken (haar ultieme hobby), ontprikkelen en 1-op-1 aandacht. Weer een dosis dopamine in het koppie en ze is de rest van de dag rustiger en blijer.
Ik zou voor jullie zelf actief kijken waar echt de irritaties zitten die van invloed zijn op het hele gezin, zoals hij met zijn zusje omgaat bijvoorbeeld. Moeilijk stilzitten, zijn concentratie, zijn traagheid, dat zijn dingen waar hij jullie ondersteuning bij nodig heeft. Maak er wat leuks van. Bij onze dochter ga ik vaak het bos in met haar. Zij blij, want: beweging, vogels kijken (haar ultieme hobby), ontprikkelen en 1-op-1 aandacht. Weer een dosis dopamine in het koppie en ze is de rest van de dag rustiger en blijer.
donderdag 21 april 2022 om 14:45
Wollendekentje: Ik ga alvast proberen hem meer te vragen mee te helpen en als het een nee is, wat het vaak zal zijn, dan is het gewoon een nee.
Wat je zegt over continu goed gedrag benoemen zet me wel aan het denken. Dan ligt de focus inderdaad weer op gedrag én het verbale. Misschien is een stevige knuffel dan beter, het is sowieso een knuffelaar.
Youk: Misschien moet ik inderdaad wat vaker naar die filmpjes meekijken en hem daar vragen over stellen. Het boeit me niet, maar ik vertel hem zoveel dat hem niet boeit.
Tegen pijn doen wordt trouwens wel altijd streng opgetreden, maar dit lijkt geen effect te hebben. Hij heeft ook wel altijd één of andere reden dat hij dat "moest" doen, alsof de hele wereld tegen hem is, ik denk dat hij dat gevoel vaak heeft.
StevieNicks: Je hebt gelijk. Zijn beweeglijkheid, onrust, traagheid en dergelijke is niet bewust en daar heeft hij dus hulp in nodig, en geen ergernis van ons.
De zaken die hij wel onder controle heeft zoals lief zijn voor anderen mogen we wel "bestraffen."
Wat je zegt over continu goed gedrag benoemen zet me wel aan het denken. Dan ligt de focus inderdaad weer op gedrag én het verbale. Misschien is een stevige knuffel dan beter, het is sowieso een knuffelaar.
Youk: Misschien moet ik inderdaad wat vaker naar die filmpjes meekijken en hem daar vragen over stellen. Het boeit me niet, maar ik vertel hem zoveel dat hem niet boeit.
Tegen pijn doen wordt trouwens wel altijd streng opgetreden, maar dit lijkt geen effect te hebben. Hij heeft ook wel altijd één of andere reden dat hij dat "moest" doen, alsof de hele wereld tegen hem is, ik denk dat hij dat gevoel vaak heeft.
StevieNicks: Je hebt gelijk. Zijn beweeglijkheid, onrust, traagheid en dergelijke is niet bewust en daar heeft hij dus hulp in nodig, en geen ergernis van ons.
De zaken die hij wel onder controle heeft zoals lief zijn voor anderen mogen we wel "bestraffen."
donderdag 21 april 2022 om 14:45
wollendekentje schreef: ↑21-04-2022 14:14Ik vind het trouwens overdreven dat iedereen het gelijk over een gezinscoach heeft en professionele hulp voor het hele gezin. Hij gaat eerst al naar een therapeut voor het ADHD gedrag. Dat zou ik eerst wel genoeg vinden hoor! Even rustig aan zeg, hij heeft gewoon een lastige tijd. Over een half jaar gaat het vast al een stuk beter.
Toch kan vroege hulp juist heel veel ellende voorkomen.
donderdag 21 april 2022 om 14:49
Ik zou toch proberen dat wat minder te doen. Zeker dat zuchten. Hij merkt dat echt wel.Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 14:04
Susan: De ergernis verbergen is lastig. We lachen dan eens veelbetekenend naar elkaar, waarvan we denken dat hij het niet opmerkt, maar evengoed wel. En ja er wordt ook wel eens gezucht.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 21 april 2022 om 14:54
Wat een goede inzichten!Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 14:45Wollendekentje: Ik ga alvast proberen hem meer te vragen mee te helpen en als het een nee is, wat het vaak zal zijn, dan is het gewoon een nee.
Wat je zegt over continu goed gedrag benoemen zet me wel aan het denken. Dan ligt de focus inderdaad weer op gedrag én het verbale. Misschien is een stevige knuffel dan beter, het is sowieso een knuffelaar.
Youk: Misschien moet ik inderdaad wat vaker naar die filmpjes meekijken en hem daar vragen over stellen. Het boeit me niet, maar ik vertel hem zoveel dat hem niet boeit.
Tegen pijn doen wordt trouwens wel altijd streng opgetreden, maar dit lijkt geen effect te hebben. Hij heeft ook wel altijd één of andere reden dat hij dat "moest" doen, alsof de hele wereld tegen hem is, ik denk dat hij dat gevoel vaak heeft.
StevieNicks: Je hebt gelijk. Zijn beweeglijkheid, onrust, traagheid en dergelijke is niet bewust en daar heeft hij dus hulp in nodig, en geen ergernis van ons.
De zaken die hij wel onder controle heeft zoals lief zijn voor anderen mogen we wel "bestraffen."
Als het een knuffelaar is kun je daar al snel heel veel mee. Lekker steeds ff aanraken, kietelen.
En als je de filmpjes mee gaat kijken ontdek je vaak dat het net minder saai is dan je dacht. Houdt hij ook van Lego? Lego heeft vaak echt leuke series zoals Ninjago, Lego City, Lego Star Wars. Spannend, maar niet echt agressief en ook met humor.
Het is zoals het is
donderdag 21 april 2022 om 14:55
Ik vind het verschil in gedrag tussen je oudste zoon en je andere kinderen opvallend en denk dat dit niet alleen met ADHD te maken heeft (mocht hij dat hebben), maar dat er meer speelt. Ik herken wat van zijn gedrag in het gedrag van mijn neefje en hij heeft autisme en een kleine ontwikkelingsachterstand. Misschien is een onderzoek naar een gedragsstoornis en iq nog zinvol?
Geen motto
donderdag 21 april 2022 om 14:56
Wat mij ook helpt, voor elk kind een categorie waar alleen dat kind inzit en dan zeggen dat ze in die categorie jouw favoriet zijn. Hij is dan dus jouw allerliefste, leukste, gezelligste oudste zoon. Geen prestatie druk (hij is jouw enige oudste zoon), wel humor en toch positief.
Het is zoals het is
donderdag 21 april 2022 om 14:56
Het zijn geen tips. Het zijn voorbeelden van consequenties die TO zou kunnen opleggen. Zoals ik het nu lees, zijn er nul. Dát lijkt me niet goed en mijn tip was dan ook om consequenties te stellen aan het gedrag van het kind.
In mijn opinie kun je een kind maar beter voorbereiden op het leven later, waarin er ook consequenties aan je gedrag zitten. En dan kun je maar beter als kind geleerd hebben dat het dan slimmer is om je gedrag bij te sturen, dan dat je een vervelende drammerige en grensoverschrijdende volwassene wordt.
Ik hoor van TO nergens wat ze doet als kind over een grens gaat.
donderdag 21 april 2022 om 14:59
donderdag 21 april 2022 om 14:59
gelukkig dat je deze regels niet van een deskundige kreeg, daar was ik even bang voorTaskmaster schreef: ↑21-04-2022 14:56Het zijn geen tips. Het zijn voorbeelden van consequenties die TO zou kunnen opleggen. Zoals ik het nu lees, zijn er nul. Dát lijkt me niet goed en mijn tip was dan ook om consequenties te stellen aan het gedrag van het kind.
