Kinderen
alle pijlers
Zoon (7) bepaalt sfeer binnen het gezin
donderdag 21 april 2022 om 11:43
Samen met mijn vrouw voed ik vier kinderen op. We hebben een zoon van 7 jaar, een tweeling van 5 (meisje en jongen) en nog een dochter van 3. Altijd een gezellige drukte bij ons dat tot voor kort altijd leuk verliep. Maar sinds enkele maanden loopt de oudste er ongelukkig en gefrustreerd bij. We weten exact waar dit gevoel vandaan komt, we weten alleen niet hoe we hem concreet kunnen helpen.
Er is al een tijdje een vermoeden van ADHD. Hij was altijd een zeer beweeglijk kind, snel afgeleid, moeite om zichzelf te entertainen, anderen storen in hun spel, verandering vindt hij lastig... Maar dit was doenbaar, we hadden hem mits wat regels en veel duidelijkheid wel onder controle. Hij gaat momenteel bij een therapeute om te onderzoeken of zijn gedrag daadwerkelijk aan ADHD te wijten is. (Het maakt ons overigens niets uit, hij is wie hij is, met of zonder label.)
In september is hij gestart in het eerste leerjaar (België) en het lijkt dat hij sindsdien veel moeite heeft met zichzelf. Hij kan mee in de klas, maar op zijn eigen tempo. We hebben altijd geweten dat hij trager verwerkt, dat hij meer tijd nodig heeft om iets aan te leren. We vermoeden dat het contrast met de tweeling hem begint op te vallen; zij hebben beiden een ontwikkelingsvoorsprong, bij dochter uit zich dit voornamelijk in snel linken leggen, veel onthouden, een sterk empathisch vermogen, bij zoon in reeds een jaar kunnen schrijven en lezen. We zien hoe het hem stoort dat waar hij veel tijd voor nodig heeft bij hen vanzelf lijkt te gaan.
En nu zoekt hij continu aandacht, helaas op een negatieve manier. Hij kan zijn oudste zus geen seconde met rust laten, zijn focus ligt heel erg op haar, we weten niet goed waarom. Zij is inmiddels zo boos op hem dat ze zijn nabijheid niet meer kan verdragen. Alle kinderen beginnen hem inmiddels te mijden omdat ze zijn gedrag beu zijn, wat hem natuurlijk geen goed doet.
Daarnaast doet hij, als wij hem niet de hele dag in gang trekken, absoluut niets. Hij heeft nergens zin in en als hij toch ergens zin in heeft wil hij van zodra hij het kan uitvoeren weer iets anders, of plots vindt hij het stom. We geven hem dikwijls materialen om mee te werken, zeggen dan dat er hij nu zelf iets mee mag doen, maar dat gebeurt niet. Hij kijkt er even naar en begint dan weer om wat anders te zeuren.
Hij laat ook ons niet met rust en gunt ons geen rust. (En ja, wij willen wel eens vijf minuten in stilte naar de toilet.
)
Hij reageert ook ontzettend jaloers wanneer een ander kind aandacht krijgt, komt hier dan altijd tussen, eist de aandacht op. Het is nu zelfs zo erg dat een knuffel of kus tussen mijn vrouw en ik hem zodanig stoort dat hij ook daar tussen komt. (En sorry, maar daar willen we echt niet op inboeten.
)
Daarnaast moeten we hem alles tien keer vragen en als we dan geluk hebben voert hij de opdracht half uit. Hij blijft ook gedrag herhalen waarvan we dagelijks zeggen dat het niet oké is (koelkast leeg plunderen, met de bal in huis spelen, zus pijn doen,...) Het lijkt wel dat hij zichzelf niet onder controle heeft.
De ochtend (aankleden, tanden poetsen...) is elke dag opnieuw een strijd, en op de avond begint dit gewoon opnieuw. Alles duurt een eeuwigheid...
We begrijpen dat zijn zelfvertrouwen nu zo laag is dat hij zoekt naar bevestiging, we weten alleen echt niet meer hoe we dat moeten doen. Wat we nu al doen; focussen op de dingen die hij wel goed doet (en het is soms echt zoeken wat dan...), duidelijkheid rond afspraken en planning creëeren, één taak per keer geven, veel uitleggen, hem aandacht apart geven (maar dit is dan telkens weer een strijd rond wat hij wil doen), hem in contact brengen met "de doorsnee man" omdat we het vermoeden hadden dat hij dit mistte binnen ons vrouwengezin maar dit vindt hij dan ook nooit leuk. We proberen veel...
Maar... We zijn op. Niet alleen mijn vrouw en ik, ook de andere kinderen.
We wachten of de therapeute ons kan helpen, maar ondertussen wil ik eens horen of iemand hier nog wat tips heeft, of het herkenbaar is voor iemand en hoe daar mee wordt omgegaan...
Alvast bedankt.
Er is al een tijdje een vermoeden van ADHD. Hij was altijd een zeer beweeglijk kind, snel afgeleid, moeite om zichzelf te entertainen, anderen storen in hun spel, verandering vindt hij lastig... Maar dit was doenbaar, we hadden hem mits wat regels en veel duidelijkheid wel onder controle. Hij gaat momenteel bij een therapeute om te onderzoeken of zijn gedrag daadwerkelijk aan ADHD te wijten is. (Het maakt ons overigens niets uit, hij is wie hij is, met of zonder label.)
In september is hij gestart in het eerste leerjaar (België) en het lijkt dat hij sindsdien veel moeite heeft met zichzelf. Hij kan mee in de klas, maar op zijn eigen tempo. We hebben altijd geweten dat hij trager verwerkt, dat hij meer tijd nodig heeft om iets aan te leren. We vermoeden dat het contrast met de tweeling hem begint op te vallen; zij hebben beiden een ontwikkelingsvoorsprong, bij dochter uit zich dit voornamelijk in snel linken leggen, veel onthouden, een sterk empathisch vermogen, bij zoon in reeds een jaar kunnen schrijven en lezen. We zien hoe het hem stoort dat waar hij veel tijd voor nodig heeft bij hen vanzelf lijkt te gaan.
En nu zoekt hij continu aandacht, helaas op een negatieve manier. Hij kan zijn oudste zus geen seconde met rust laten, zijn focus ligt heel erg op haar, we weten niet goed waarom. Zij is inmiddels zo boos op hem dat ze zijn nabijheid niet meer kan verdragen. Alle kinderen beginnen hem inmiddels te mijden omdat ze zijn gedrag beu zijn, wat hem natuurlijk geen goed doet.
Daarnaast doet hij, als wij hem niet de hele dag in gang trekken, absoluut niets. Hij heeft nergens zin in en als hij toch ergens zin in heeft wil hij van zodra hij het kan uitvoeren weer iets anders, of plots vindt hij het stom. We geven hem dikwijls materialen om mee te werken, zeggen dan dat er hij nu zelf iets mee mag doen, maar dat gebeurt niet. Hij kijkt er even naar en begint dan weer om wat anders te zeuren.
Hij laat ook ons niet met rust en gunt ons geen rust. (En ja, wij willen wel eens vijf minuten in stilte naar de toilet.
)Hij reageert ook ontzettend jaloers wanneer een ander kind aandacht krijgt, komt hier dan altijd tussen, eist de aandacht op. Het is nu zelfs zo erg dat een knuffel of kus tussen mijn vrouw en ik hem zodanig stoort dat hij ook daar tussen komt. (En sorry, maar daar willen we echt niet op inboeten.
)Daarnaast moeten we hem alles tien keer vragen en als we dan geluk hebben voert hij de opdracht half uit. Hij blijft ook gedrag herhalen waarvan we dagelijks zeggen dat het niet oké is (koelkast leeg plunderen, met de bal in huis spelen, zus pijn doen,...) Het lijkt wel dat hij zichzelf niet onder controle heeft.
De ochtend (aankleden, tanden poetsen...) is elke dag opnieuw een strijd, en op de avond begint dit gewoon opnieuw. Alles duurt een eeuwigheid...
We begrijpen dat zijn zelfvertrouwen nu zo laag is dat hij zoekt naar bevestiging, we weten alleen echt niet meer hoe we dat moeten doen. Wat we nu al doen; focussen op de dingen die hij wel goed doet (en het is soms echt zoeken wat dan...), duidelijkheid rond afspraken en planning creëeren, één taak per keer geven, veel uitleggen, hem aandacht apart geven (maar dit is dan telkens weer een strijd rond wat hij wil doen), hem in contact brengen met "de doorsnee man" omdat we het vermoeden hadden dat hij dit mistte binnen ons vrouwengezin maar dit vindt hij dan ook nooit leuk. We proberen veel...
Maar... We zijn op. Niet alleen mijn vrouw en ik, ook de andere kinderen.
We wachten of de therapeute ons kan helpen, maar ondertussen wil ik eens horen of iemand hier nog wat tips heeft, of het herkenbaar is voor iemand en hoe daar mee wordt omgegaan...
Alvast bedankt.
donderdag 21 april 2022 om 15:32
Ik heb een adhd zoon en dat was rond die tijd echt wel pittig. Nu nog af en toe trouwens
Mijn tips.
Korte duidelijke opdrachten. Dus niet ga naar boven pak je schoolspullen, neem je schoenen ook meteen mee etc
Schoolspullen pakken is eigenlijk al niet duidelijk genoeg. Pak je rekenschrift misschien net wel.
Wees niet boos, consequenties mag maar boos worden heeft weinig zin.
Richt je op zijn sterke kanten. Veel kinderen met adhd zijn spontaan, sociaal , vrolijk, creatief. En kijk ook voor een hobbie wat hem zou liggen. En kies niet iets wat een zus of broer al doet.
En stop met vergelijken. Hij is misschien helemaal niet trager. Kinderen met adhd denken niet langzamer maar anders. De warboel in hun hoofd moet eerst weg maar daarna zou hij iedereen wel eens versteld kunnen staan. Hij kan ook prima verbaal ingesteld zijn. Alleen raken lange instructies verdwaald in dat bos in zijn hoofd
Mijn tips.
Korte duidelijke opdrachten. Dus niet ga naar boven pak je schoolspullen, neem je schoenen ook meteen mee etc
Schoolspullen pakken is eigenlijk al niet duidelijk genoeg. Pak je rekenschrift misschien net wel.
Wees niet boos, consequenties mag maar boos worden heeft weinig zin.
Richt je op zijn sterke kanten. Veel kinderen met adhd zijn spontaan, sociaal , vrolijk, creatief. En kijk ook voor een hobbie wat hem zou liggen. En kies niet iets wat een zus of broer al doet.
En stop met vergelijken. Hij is misschien helemaal niet trager. Kinderen met adhd denken niet langzamer maar anders. De warboel in hun hoofd moet eerst weg maar daarna zou hij iedereen wel eens versteld kunnen staan. Hij kan ook prima verbaal ingesteld zijn. Alleen raken lange instructies verdwaald in dat bos in zijn hoofd
donderdag 21 april 2022 om 15:34
Inderdaad niet alles bespreken. Korte duidelijke opdrachten. En één tegelijk. Dus met tafel dekken: 'Leg jij nu de vorken op tafel'. Meer prikkels kan het brein niet verwerken. Om uitputting van jou en je partner te voorkomen zou ik de taken onderling verdelen, zeker tijdens een maaltijd. Eén houdt zich met hem bezig, de ander met de overige drie. Zo voorkom je voor hem meerdere prikkels, die hij niet kan verwerken en jullie raken niet overspannen.
Positief benaderen vergde enige aandacht. Mijn kind sprong ineens op de tafel toen er visite kwam. Ik heb moeten leren rustig te zeggen: 'Ga van de tafel af, op de grond'. En dan belonen als hij op de grond stond: 'Goed zo!' Benoem dus alleen dat wat goed gaat. Dat wat jij wil zien.
Vergeet vooral jullie eigen tijd niet. Mijn kind had een biologisch klokje van 5 uur 's morgens tot half 12 's avonds, maar moest met vaste regels op gewone tijd naar zijn slaapkamer. Die was prikkelarm en wat hij daar verder deed, maakte me niets uit. Als wij of de andere kinderen hem maar niet meer hoorden. Vaste regels, dat werkte goed. Ik vond het doodvermoeiend en heb niet echt een positief verhaal, maar deze richtlijnen hebben wel geholpen.
Positief benaderen vergde enige aandacht. Mijn kind sprong ineens op de tafel toen er visite kwam. Ik heb moeten leren rustig te zeggen: 'Ga van de tafel af, op de grond'. En dan belonen als hij op de grond stond: 'Goed zo!' Benoem dus alleen dat wat goed gaat. Dat wat jij wil zien.
Vergeet vooral jullie eigen tijd niet. Mijn kind had een biologisch klokje van 5 uur 's morgens tot half 12 's avonds, maar moest met vaste regels op gewone tijd naar zijn slaapkamer. Die was prikkelarm en wat hij daar verder deed, maakte me niets uit. Als wij of de andere kinderen hem maar niet meer hoorden. Vaste regels, dat werkte goed. Ik vond het doodvermoeiend en heb niet echt een positief verhaal, maar deze richtlijnen hebben wel geholpen.
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
donderdag 21 april 2022 om 15:44
donderdag 21 april 2022 om 16:05
Ik heb hier al veel tips gekregen, bedankt daarvoor. Ik ga vanavond alles nog eens herlezen en noteren.
Ik vind niet terug wie het was, maar iemand suggereerde dat het ook met autisme of een laag IQ te maken kan hebben. Ja, dat kan zeker, daar houden we rekening mee. We wachten op dat vlak een beetje af wat er uit de therapie komt.
En aan degene die denkt dat ik niet opvoed, pfoe, je zou eens een dagje moeten komen kijken, opvoeden doe ik iedere seconde van de dag (tenzij ik werk). Uiteraard mogen de kinderen niet alles en wordt alles met een gesprekje goed gemaakt, zo werkt het niet. Ik heb trouwens wel iets vermeld over welke consequenties aan slecht gedrag hangen en zijn reactie daarop. Verder ga ik hier niet meer teveel op ingaan, onze manieren van opvoeden zijn wellicht te verschillend.
Ik vind niet terug wie het was, maar iemand suggereerde dat het ook met autisme of een laag IQ te maken kan hebben. Ja, dat kan zeker, daar houden we rekening mee. We wachten op dat vlak een beetje af wat er uit de therapie komt.
En aan degene die denkt dat ik niet opvoed, pfoe, je zou eens een dagje moeten komen kijken, opvoeden doe ik iedere seconde van de dag (tenzij ik werk). Uiteraard mogen de kinderen niet alles en wordt alles met een gesprekje goed gemaakt, zo werkt het niet. Ik heb trouwens wel iets vermeld over welke consequenties aan slecht gedrag hangen en zijn reactie daarop. Verder ga ik hier niet meer teveel op ingaan, onze manieren van opvoeden zijn wellicht te verschillend.
donderdag 21 april 2022 om 16:13
Laag IQ hoeft niet per se, een gemiddeld of hoger IQ kan ook samengaan met een lage verwerkingssnelheid. Dat hij op dit moment moeizaam meekomt hoeft ook nog niet iets over zijn intelligentie te zeggen, ook niet dat dat later niet beter zou kunnen gaan.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 21 april 2022 om 19:37
Mooi dit. Mijn ene kind heeft bij vlagen ook het gedrag wat to beschrijft en dit is echt wat helpt. Iets samen doen zonder 'waarde'. Mijn kind is erg gevoelig voor 'samen' en erbij horen.wollendekentje schreef: ↑21-04-2022 14:04Die taakjes in huis is lastig maar maakt hier een wereld van verschil. Hier is de truc om het steeds te vragen (wil je meehelpen koken? Wil je meehelpen schoonmaken? En als hij “nee” zegt, gewoon zelf gaan doen. Niet dwingen. Later weer aanbieden) Als hij wel meehelpt, helpt het hier om (1) niet te kritisch te zijn en (2) hem niet te belonen. Niet belonen klinkt raar, maar wat hij doet wordt gewaardeerd omdat het nuttig is (bv we gaan het gekookte eten samen opeten) niet omdat hij iets bijzonders heeft gedaan. Zo krijgt hij zijn plek in het gezinssysteem.
Sowieso ben ik niet zo’n voorstander van dat constant belonen en benoemen van goed gedrag: het kan namelijk ook voor afstand zorgen, omdat je dan zijn gedrag steeds aan het beoordelen bent.
Ik zou dus zoeken naar situaties waarin je zijn gedrag niet beoordeeld maar gewoon iets samen doet. Dus samen opruimen, samen stofzuigen, samen boodschappen doen.
Ik hoor bij to ook een beetje eenzaamheid en niet weten hoe er weer bij te komen.
Wij 'overdrijven' ook hoe fantastisch we bepaalde dingen vinden, zo doe ik uiteraard niets liever dan bij de voetbaltraining te kijken....
donderdag 21 april 2022 om 19:44
Wat voor dingen zonder waarde doe jij samen met je kind? Even benieuwd.. ik meestal huishoudelijke takenSurebaby schreef: ↑21-04-2022 19:37Mooi dit. Mijn ene kind heeft bij vlagen ook het gedrag wat to beschrijft en dit is echt wat helpt. Iets samen doen zonder 'waarde'. Mijn kind is erg gevoelig voor 'samen' en erbij horen.
Ik hoor bij to ook een beetje eenzaamheid en niet weten hoe er weer bij te komen.
Wij 'overdrijven' ook hoe fantastisch we bepaalde dingen vinden, zo doe ik uiteraard niets liever dan bij de voetbaltraining te kijken....
donderdag 21 april 2022 om 19:55
Hartstikke goed bezig TO. En rustig aan. Gun jezelf ook tijd, om de handleiding van je zoon uit te vinden. Het komt goed!Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 16:05Ik heb hier al veel tips gekregen, bedankt daarvoor. Ik ga vanavond alles nog eens herlezen en noteren.
Ik vind niet terug wie het was, maar iemand suggereerde dat het ook met autisme of een laag IQ te maken kan hebben. Ja, dat kan zeker, daar houden we rekening mee. We wachten op dat vlak een beetje af wat er uit de therapie komt.
En aan degene die denkt dat ik niet opvoed, pfoe, je zou eens een dagje moeten komen kijken, opvoeden doe ik iedere seconde van de dag (tenzij ik werk). Uiteraard mogen de kinderen niet alles en wordt alles met een gesprekje goed gemaakt, zo werkt het niet. Ik heb trouwens wel iets vermeld over welke consequenties aan slecht gedrag hangen en zijn reactie daarop. Verder ga ik hier niet meer teveel op ingaan, onze manieren van opvoeden zijn wellicht te verschillend.
donderdag 21 april 2022 om 21:12
Ah helder, ik begrijp het. Hij lijkt dus de consequentie niet te verbinden aan zijn gedrag. Ik las ergens een tip van iemand die wij ook hebben toegepast. De tips van iets eerder opstaan en als er tijd over is, mag je op de ipad. Als er geen tijd over is, helaas pindakaas. Dat werkte hier ook heel goed. Ook de tip van een andere reageerder die schreef dat jullie misschien allebei wel heel verbaal zijn en hij juist niet. Dat lijkt me ook een mooie om eens over na te denken. En geef jezelf tijd en ruimte. Het komt echt ook goed!Bruxelloise schreef: ↑21-04-2022 12:19
Enthousiasteling: Over het algemeen gaan wij vaker in gesprek in plaats van te straffen, wat overigens prima werkt bij de drie jongste kinderen, maar dus niet bij de oudste zoon. In gesprekken komt er gewoon geen antwoord van hem, we lijken niet door te dringen.
Gedrag dat voor ons echt niet kan zoals pijn doen heeft als consequentie dat hij uit de situatie wordt verwijderd en even moet "afkoelen" op een rustige plek. Nadien praten we met hem over wat er gebeurd is en waarom, maar helaas is dit vooral een monoloog, hij kan dit zelf amper benoemen. En het straffen lijkt ook niet echt te helpen, een minuut later doet hij het gewoon opnieuw. (Daarom dat ik soms denk dat het meer een soort van drang/dwang is.)
1 van onze kinderen heeft ADD en dat is echt vervelend geweest af en toe. Inmiddels zijn beiden bijna volwassen en gaat het echt best wel goed! Zeker, hun kamer is een bende maar als ik zeg dat het bed echt verschoond moet worden want blabla dat gebeurt dat. Met schoolwerk hoeven we ons niet meer te bemoeien, ze zijn lief en behulpzaam en vinden op hun eigen tempo uit wie ze zijn en waar ze warm voor lopen. Dus geef het ook maar wat ruimte en tijd en zorg ook goed voor jezelf.
Veel succes!
donderdag 19 mei 2022 om 11:19
Bij deze een korte update.
Wij hebben inmiddels de bevestiging gekregen dat het om ADHD gaat. IQ-test had een score die lager dan gemiddeld lag, maar dit kan ook te wijten zijn aan het snel afgeleid zijn of stress.
We hebben heel wat tips meegekregen die we inmiddels toepassen, toch blijven er frustraties rond 100 keer iets moeten herhalen voor het tot hem doordringt. Ik heb dagen dat ik er prima mee kan omgaan, en dagen waarop ik het gevoel heb dat het een straatje zonder eind is.
Mijn vrouw en ik houden er inmiddels rekening mee dat ook autisme een mogelijkheid is omdat hij egocentrisch gedrag blijft stellen, wisselend empathie toont (extreem veel, eerder overdreven, of helemaal niet) en altijd weer dezelfde dingen herhaalt (verbaal en in gedrag), maar evengoed kan dit bij ADHD aansluiten.
We doen ons best, maar de motivatie is soms ver zoek...
Wij hebben inmiddels de bevestiging gekregen dat het om ADHD gaat. IQ-test had een score die lager dan gemiddeld lag, maar dit kan ook te wijten zijn aan het snel afgeleid zijn of stress.
We hebben heel wat tips meegekregen die we inmiddels toepassen, toch blijven er frustraties rond 100 keer iets moeten herhalen voor het tot hem doordringt. Ik heb dagen dat ik er prima mee kan omgaan, en dagen waarop ik het gevoel heb dat het een straatje zonder eind is.
Mijn vrouw en ik houden er inmiddels rekening mee dat ook autisme een mogelijkheid is omdat hij egocentrisch gedrag blijft stellen, wisselend empathie toont (extreem veel, eerder overdreven, of helemaal niet) en altijd weer dezelfde dingen herhaalt (verbaal en in gedrag), maar evengoed kan dit bij ADHD aansluiten.
We doen ons best, maar de motivatie is soms ver zoek...
vrijdag 20 mei 2022 om 16:25
Helemaal mee eens!***Merys*** schreef: ↑21-04-2022 13:57Deze grapjas had ook zo'n kind.
Straffen werkte alleen maar averechts. Grenzen stellen kan ook prima zonder straf.
Zal voor elk kind anders zijn, maar die van ons (9.5) leeft op succesmomentjes (hoe klein ook) en op complimenten.
Kwaad worden werkt absoluut averechts
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 20 mei 2022 om 16:42
Zou extra ondersteuning (coaching, medicatie of psycho-educatie) een optie zijn voor jullie?Bruxelloise schreef: ↑19-05-2022 11:19Bij deze een korte update.
Wij hebben inmiddels de bevestiging gekregen dat het om ADHD gaat. IQ-test had een score die lager dan gemiddeld lag, maar dit kan ook te wijten zijn aan het snel afgeleid zijn of stress.
We hebben heel wat tips meegekregen die we inmiddels toepassen, toch blijven er frustraties rond 100 keer iets moeten herhalen voor het tot hem doordringt. Ik heb dagen dat ik er prima mee kan omgaan, en dagen waarop ik het gevoel heb dat het een straatje zonder eind is.
Mijn vrouw en ik houden er inmiddels rekening mee dat ook autisme een mogelijkheid is omdat hij egocentrisch gedrag blijft stellen, wisselend empathie toont (extreem veel, eerder overdreven, of helemaal niet) en altijd weer dezelfde dingen herhaalt (verbaal en in gedrag), maar evengoed kan dit bij ADHD aansluiten.
We doen ons best, maar de motivatie is soms ver zoek...
zaterdag 21 mei 2022 om 07:48
Zoek eens op DCD, misschien herken je dingen van je zoon. Ik lees bij hem een ongelooflijk onvermogen om dingen te doen en zichzelf aan te sturen, naast problemen in de sociale omgang. Kinderen met DCD hebben ook vaak ADHD. Het leven is topsport voor deze kinderen, alleen is het resultaat van hun topsport, de slechtste van het team zijn. Heel veel frustratie dus.
Het hoeft het niet te zijn, maar misschien herken je iets.
Het hoeft het niet te zijn, maar misschien herken je iets.
zaterdag 21 mei 2022 om 10:45
zaterdag 21 mei 2022 om 12:28
Jouw zoontje doet me een beetje denken aan mijn oude buurjongen, er was toen nog geen diagnose maar hij was ook altijd de onruststoker in het grote gezin van de buren (vaak boos, dwingend, niet goed mee op school, weinig vriendjes). De buren waren hele aardige en lieve mensen, maar vonden het ook lastig om hier mee om te gaan en een plek te geven in het gezin. En het was ook moeilijk voor hen want hij kon het thuis echt bont maken. Wij hadden destijds een paar Vlaamse Reuzen en die vond hij geweldig. Mijn moeder had met hem afgesproken dat hij 2x per week op vaste tijden langs mocht komen om te helpen met de verzorging ) en dat heeft hij jarenlang trouw gedaan. Ik weet nog dat mijn moeder het nooit met hem had over zaken als school en vriendjes of hem vroeg hoe het ging of hoe hij zich over bepaalde zaken voelde. Ze waren gewoon samen bezig met de konijnen en dat was het. Af en toe gaf ze hem een compliment, maar nooit overdreven. Op latere leeftijd heeft hij de diagnose ADHD en autisme gekregen. Decennia later bezoekt hij mijn moeder (die nu bejaard is) nog steeds 1 x per 2 maanden. Ik zie hem daar ook wel eens en hij vertelde laatst dat hij altijd het gevoel had/heeft dat de wereld tegen hem is en hij nergens bij past. Jij hebt verder niets aan dit verhaal TO, maar ik gun jouw zoon ook een paar van dit soort momenten per week waarin hij tot rust kan komen en iets doet waarbij hij zich gewaardeerd en geaccepteerd voelt.
