Zoon (net 17) wil geen baantje

26-04-2021 22:51 325 berichten
OP was wat te lang. In het kort: zoon vindt een baantje niet nodig, geeft weinig uit. Wij vinden het goed voor zijn ontwikkeling om wél te werken. Wat zouden jullie doen?
anoniem_654bd3aa1ef47 wijzigde dit bericht op 29-04-2021 20:14
86.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er hier ook twee die niet hard lopen voor bijbaan. Komen nooit geld tekort want geven niet veel uit. Dus de noodzaak is er niet echt. En!! ze zetten zich beide goed in om een team te trainen en te coachen bij hun sportvereniging en dat kost ze zeker 5 u per week. En dan sporten ze zelf ook nog dat kost ook aardig wat uur. Zolang ze dat doen vind ik het goed en zou ik ook niet weten waar ze de tijd vandaan moeten halen om te werken en ook tijd te besteden aan school. En ze mogen van mij ook op de bank hangen dat doe ik ook graag. Lijkt wel of dat tegenwoordig uit den boze is…
Herkenbaar wat je schrijft, Rose-87. Ik was tot de midden twintig net zo. Heb zelfs de diagnose 'vermijdende persoonlijkheidsstoornis' gekregen, al is dat later weer ingetrokken. Tussen mijn ouders en mij is echt permanent de relatie beschadigd doordat zij alles interpreteerden als 'onwil' ipv doodsangst.
Ik had vroeger best wel wat klasgenootjes die na de middelbare gingen werken want dan verdienden ze tenminste geld en konden ze die leuke kleding, tassen en schoenen van betalen. School was zonde van de tijd als je geld kon verdienen.

Ik heb me wel eens afgevraagd waar ze uiteindelijk terecht zijn gekomen. Zitten ze nu nog steeds achter de kassa, in een callcenter of staan ze in een kleding zaak? Of hebben ze na een tijdje toch bedacht dat een opleiding volgen misschien wel een goed idee was.
TsumTsum schreef:
29-04-2021 15:59
Ik had vroeger best wel wat klasgenootjes die na de middelbare gingen werken want dan verdienden ze tenminste geld en konden ze die leuke kleding, tassen en schoenen van betalen. School was zonde van de tijd als je geld kon verdienen.

Ik heb me wel eens afgevraagd waar ze uiteindelijk terecht zijn gekomen. Zitten ze nu nog steeds achter de kassa, in een callcenter of staan ze in een kleding zaak? Of hebben ze na een tijdje toch bedacht dat een opleiding volgen misschien wel een goed idee was.
Want dat zou erg zijn, omdat...?
Alle reacties Link kopieren
Potpourri schreef:
29-04-2021 15:56
Herkenbaar wat je schrijft, Rose-87. Ik was tot de midden twintig net zo. Heb zelfs de diagnose 'vermijdende persoonlijkheidsstoornis' gekregen, al is dat later weer ingetrokken. Tussen mijn ouders en mij is echt permanent de relatie beschadigd doordat zij alles interpreteerden als 'onwil' ipv doodsangst.
Wat rot zeg! Die permanente beschadiging. Maar ik begrijp het wel. Ookal ben je een tiener, je wil gewoon dat je ouders je niet veroordelen. Mijn ouders schrokken ook enorm toen ik vrijwillig contact zocht met een psycholoog en er daadwerkelijk het één en ander uitkwam. Zijn ook excuses gekomen uiteindelijk. Ik bleek niet lui. Ik bleek gewoon sociaal niet sterk. Helemaal niet sterk zelfs.
Maar ik snap dat het voor ouders in eerste instantie lijkt alsof je een lui kind hebt. Maar ik weet in ieder geval wel dat ik bij mijn eigen dochters 'er bovenop zit' als zij straks gaan puberen en richting jongvolwassen gaan. En met bovenop zitten bedoel ik dan uiteraard dat ik signalen in de smiezen hou en indien nodig het gesprek met ze aan ga. (Ik wil het ze natuurlijk ook niet aanpraten door te vroeg onderwerpen aan te snijden).
Alle reacties Link kopieren
Niet alles gelezen maar....

Jongen is 17! Die mag toch zeker zijn eigen waarden en normen hebben inmiddels. Dat jullie waarde hechten aan werken moeten jullie zelf weten, maar als hij daar anders in staat is dat aan hem toch? Kennelijk is hij niet materialistisch en komt hij goed toe met weinig geld. Ook prima eigenschappen toch.

Dat je je zorgen bespreekt. Zoals vader die een gesprek aangaat over zijn ervaringen is 1, maar zou wel van het begin af aan duidelijk zijn, dat dat niet wil zeggen dat hij iets met die zorgen moet doen, om jullie te pleasen. Ik denk echt dat je meer bereikt als je hem behandeld als de (jong)volwassene die hij is ipv voor hem te willen bepalen wat goed voor hem is.

Mijn oudste is 14, maar het zou niet in mijn hoofd opkomen om die nu of in de toekomst te pushen (laat staan dwingen) een baantje te zoeken. We hebben het er weleens over, ze heeft er geen zin in, want verdiend nog bijna niks. Prima. Als ze op een gegeven moment behoefte krijgt aan meer geld, komt die motivatie vanzelf wel. Of niet en dan is het ook prima.

Wil niet zeggen dat jullie meer moeten gaan betalen voor hem natuurlijk! Dus als hij dan geen rijbewijs heeft straks, is dat zijn keuze. Hooguit zou ik bespreken wat het plan is na zijn afstuderen. En daarbij vind ik dat je wel de keuze kunt stellen als ouders 'of je gaat verder studeren, of je gaat werken en wat kostgeld betalen, ofwel je komt met een ander voorstel, maar een jaar niks doen op onze kosten zien wij niet zitten. Tot die tijd zou ik me er helemaal niet mee bemoeien.
Alle reacties Link kopieren
Lees nu dat je al inziet dat je controle loslaten heel moeilijk vind. Zonder het vervelend te bedoelen zou ik daar misschien toch een hulp bij zoeken en met jezelf aan de slag gaan. Denk oprecht dat dat zowel jezelf als je 2 kinderen enorm gaat helpen en jullie relatie enkel verbeterd.
LīlyRose schreef:
29-04-2021 15:47
Lijkt mij ook, maar ik lees hier zoveel straffe taal en dan denk ik 'hoe dan'.
Die kinderen moeten wel een baantje want die hollen met 18 meteen het huis uit ;-D
Vooropgesteld: ik heb nog geen kinderen in die leeftijd.
Maar het opvoeden is met 17 wel klaar toch? Dan is het toch meer loslaten, waar nodig helpen en coachen? Ik vind het een gek idee om de controle zo te willen houden.
Alle reacties Link kopieren
evelien2010 schreef:
28-04-2021 23:00
Geef bij zoon aan dat zakgeld stopt met 18 jaar. Hij is dan meerderjarig en van hem mag verwacht worden zelf een bijdrage te leveren. Ga met hem rond de tafel en maak een overzicht van alle kosten en zijn inkomen. Hij heeft straks recht op studiefinanciering en zorgtoeslag. Wellicht moeten jullie van Duo bijdragen (voor zijn studie). Maar van hem mag ook een bijdrage verwacht worden.

Hoe gaat hij dan zijn leven verder bekostigen?
Ik vind de toonzetting nogal dramatisch en (dat is waarschijnlijk persoonlijk) nogal onvriendelijk. Alsof je kind klokslag op zijn 18e zijn shit voor elkaar moet hebben en anders een klaploper is, getver.
Alle reacties Link kopieren
Whateffa schreef:
29-04-2021 17:39
Ik vind de toonzetting nogal dramatisch en (dat is waarschijnlijk persoonlijk) nogal onvriendelijk. Alsof je kind klokslag op zijn 18e zijn shit voor elkaar moet hebben en anders een klaploper is, getver.
Inderdaad.

Laten we realistisch zijn: een intensieve opleiding valt moeilijk te combineren met een bijbaan.
En woonruimte voor studenten is ook duur.
Ik vind normaal dat ouders hun kinderen helpen als ze dat kunnen.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
TsumTsum schreef:
29-04-2021 13:40
Ik had ook een klasgenootje die werkte in een callcenter en een winkel die ging daar dus ieder vrij uurtje werken omdat ze thuis geen cent te makken hadden. Ze werkte voor school en soms spijbelde ze een paar uur om te gaan werken want dan had school het rooster weer omgegooid maar stond ze voor die uren wel op haar werk ingepland. Die zat soms gewoon te slapen in de klas, had haar huiswerk vaak niet af en haalde met geluk net een 6 bij examens enzo want ze had amper tijd om goed te leren. Ze leerde vaak snachts of net een uurtje voor het examen zou plaatsvinden.

Na een tijdje is ze maar helemaal gestopt met school want ze was gewoon op en vond geld verdienen belangrijker dan school.
Als je ouders geen cent te makken hebben, snap ik ook wel dat iemand school minder prioriteit geeft.
Een opleiding betaalt zich meestal terug, maar niet altijd.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
Surebaby schreef:
27-04-2021 09:08
Twintigers! En voor zover ik van werkgevers hoor van hoog tot laag opgeleid (dus ook de bijbaan atheneum klanten) echt een probleem.
Vooral de attitude van 'ik ben er toch' is echt een issue.
Ik sta bekend om de speech 'stage is geen creche. Het is niet zo dat je daar overdag bent en we al blij zijn dat je je broodje op hebt en u de begeleider niet hebt gebeten.
En ik u na de stage uren weer kom ophalen en dat was het dan.
U gaat daarheen om te werken aan uw opdrachten. Die zijn...'
En daar staat dan expliciet uitgespeld wat collegiaal gedrag is etc
Wat dan weer voor sommige studenten bijna beledigend is.
' natuurlijk weet ik hoe al mijn collega's van mijn afdeling heten'
'ik niet hoor broer, ik weet niet eens hoe jij heet'
Ik ben nog nooit door een werknemer zo benaderd.
Al mijn werkgevers gingen volgens mij terecht ervan uit dat ik gewoon mijn beste wilde doen.

Dat gold in distributiecentra net zo goed als op een onderzoeksafdeling.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
TsumTsum schreef:
29-04-2021 15:59
Ik had vroeger best wel wat klasgenootjes die na de middelbare gingen werken want dan verdienden ze tenminste geld en konden ze die leuke kleding, tassen en schoenen van betalen. School was zonde van de tijd als je geld kon verdienen.

Ik heb me wel eens afgevraagd waar ze uiteindelijk terecht zijn gekomen. Zitten ze nu nog steeds achter de kassa, in een callcenter of staan ze in een kleding zaak? Of hebben ze na een tijdje toch bedacht dat een opleiding volgen misschien wel een goed idee was.
Ik had dan weer vooral klasgenoten die school rotbeu waren.

Die niet zo zeer op 't geld aasden maar gewoon geen zin hadden om ook nog maar 1 dag langer te studeren of hun broek te slijten op de schoolbanken die ze al jarenlang waren aan 't haten.

Die écht gelukkiger werden van de vrijheid om te gaan werken.


Of die gewoon niet wisten wat ze zouden gaan studeren - meestal een combi met school beu zijn - dus liever gingen werken.
En dan eventueel later - als ze zekerder waren wat ze wilden en er de moed voor hadden gevonden - wel zouden gaan studeren.


Een aantal is ook zonder hoger diploma toch redelijk aardig opgeklommen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
calvijn1 schreef:
29-04-2021 14:32
Klinkt niet gezond en heel bemauwend.
Doe daar iets aan
Zou je de quote willen verwijderen. Ik schrijf het ook op omdat ik weet dat het ongezond is. Lang proces, intensief voor behandeld, blijft lastig.
havermout1 schreef:
29-04-2021 14:58
Eerst nog even een serieus gesprek van een paar uur over het ontslag van vorige baantje natuurlijk. Dan mee op sollicitatie. Het beste daarna ook gewoon mee naar het werk zodat je hem daar kunt micromanagen zodat hij het daar wél goed doet.
😂
docotrandus schreef:
29-04-2021 18:00
Ik ben nog nooit door een werknemer zo benaderd.
Al mijn werkgevers gingen volgens mij terecht ervan uit dat ik gewoon mijn beste wilde doen.

Dat gold in distributiecentra net zo goed als op een onderzoeksafdeling.
Bij mij ook niet. Ik zou degene die zoiets roept ook niet meer zo serieus nemen.
Ik vind het niet meer dan normaal dat je van een 17 jarige verwacht dat het een baantje heeft. Wellicht samen kijken naar iets wat beter bij hem past, bijv iets op een kantoor of bij een boer ipv een job waarbij klantcontact voorop staat?
Interessante discussie ontstaat hier! Ik ben voor een middenweg. Zie hem als bijna-volwassen, maar moet soms even worden bijgestuurd (laat klusjes ook snel verslonzen, loopt niet zo hard voor school, etc). Vermijding is wel een dingetje, maar gaat idd wel gewoon naar school, ziet (soms) vrienden, is dagelijks online in de weer met vrienden, is altijd al wat verlegen en heeft weinig geld nodig. Heeft nu nog weinig drang om zelf te gaan verdienen, maar dat is ergens wel logisch. Krijgt niet enorm veel van ons, maar krijgt wel rijbewijs bv.

Voor nu afgesproken dat hij na z’n eindexamen voor een paar dag(del)en een bijbaantje gaat zoeken dat bij hem past. Met zijn vader besproken dat we in de loop van z’n studie ervoor zorgen dat hij niet volledig van ons geld rond kan komen en de noodzaak tot 100 á 200 euro bijverdienen er vanzelf komt. Zéker als hij op kamers wil wonen.
Voor ons hoort dit bij volwassen worden en bij vaardigheden leren, maar hoeft inderdaad niet zo star/ vanuit angst/ controlebehoefte. In redelijkheid komen we er wel en houden z’n neiging tot vermijding in de gaten.
Alle reacties Link kopieren
thruuske schreef:
29-04-2021 14:03
Werken onder een "baas", collegialiteit, aanpakken en doorpakken, rotklusjes doen, kritiek krijgen op je werk of kunnen, allemaal zinvolle werkervaring. Of je dit nu betaald of onbetaald doet, is niet zo relevant. Maar de gepamperde scholier en student missen een stuk ervaring, waardoor ze inderdaad aan het handje genomen moeten worden en hard hun neus stoten bij hun eerste stage of echte baan. En waarom " wij" ze het daar niet aanleren? Het zijn basisvaardigheden en een stuk karakter wat ik verwacht.
Heb je full time baan? Dat verwacht ik wel bij iemand met 'karakter' die niet 'gepamperd' wordt.

Of is oordelen alleen leuk als je het over een ander kan doen? :popcorn:
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
27-04-2021 14:09
Is er niets iets wat hij wel leuk vindt. Je hebt bijv ook handige kids die mobieltjes repareren enzo of die mensen helpen met hun computer e.d.
bijles geven?
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb bij diverse bedrijven stagiaires gehad. Van hoog tot lager niveau. En in het algemeen merk je het echt als men werkervaring heeft.

Wij vragen er ook standaard naar bij een sollicitatie. Een jongere van 18 of 20 met een volledig leeg cv krijgt de vraag hoe dat dan komt. Dan maakt het natuurlijk verschil als iemand eerlijk zegt dat er bijzondere omstandigheden zijn. Of dat iemand aangeeft ik ga toch niet vakken vullen voor het minimumloon? Of ik hang met vrienden of doe aan gamen. In de laatste gevallen gaat er een streep door de naam.

Onbetaald vrijwilligerswerk is trouwens net zo waardevol! Wij hebben heel graag jongeren die jeugdtrainer zijn bij de sportclub of helpen op de plaatselijke kinderboerderij of in het buurthuis of de kerk etc.

Het laat zien dat een jongere van aanpakken weet, gemotiveerd is en doorzettingsvermogen heeft. En bepaalde basisvaardigheden die je op school niet krijgt. En die werkgevers wel verwachten.
Alle reacties Link kopieren
B1loemetje schreef:
29-04-2021 18:39
Interessante discussie ontstaat hier! Ik ben voor een middenweg. Zie hem als bijna-volwassen, maar moet soms even worden bijgestuurd (laat klusjes ook snel verslonzen, loopt niet zo hard voor school, etc). Vermijding is wel een dingetje, maar gaat idd wel gewoon naar school, ziet (soms) vrienden, is dagelijks online in de weer met vrienden, is altijd al wat verlegen en heeft weinig geld nodig. Heeft nu nog weinig drang om zelf te gaan verdienen, maar dat is ergens wel logisch. Krijgt niet enorm veel van ons, maar krijgt wel rijbewijs bv.

Voor nu afgesproken dat hij na z’n eindexamen voor een paar dag(del)en een bijbaantje gaat zoeken dat bij hem past. Met zijn vader besproken dat we in de loop van z’n studie ervoor zorgen dat hij niet volledig van ons geld rond kan komen en de noodzaak tot 100 á 200 euro bijverdienen er vanzelf komt. Zéker als hij op kamers wil wonen.
Voor ons hoort dit bij volwassen worden en bij vaardigheden leren, maar hoeft inderdaad niet zo star/ vanuit angst/ controlebehoefte. In redelijkheid komen we er wel en houden z’n neiging tot vermijding in de gaten.
Maar als hij dan de keuze maakt om voor die 100 à 200 euro te gaan lenen om rond te komen ipv een baantje te nemen is dat dus net zo prima voor jullie? Wand anders is het volgens mij dezelfde controledrang verpakt onder een mooi sausje 😉
B1loemetje schreef:
29-04-2021 18:39
Interessante discussie ontstaat hier! Ik ben voor een middenweg. Zie hem als bijna-volwassen, maar moet soms even worden bijgestuurd (laat klusjes ook snel verslonzen, loopt niet zo hard voor school, etc). Vermijding is wel een dingetje, maar gaat idd wel gewoon naar school, ziet (soms) vrienden, is dagelijks online in de weer met vrienden, is altijd al wat verlegen en heeft weinig geld nodig. Heeft nu nog weinig drang om zelf te gaan verdienen, maar dat is ergens wel logisch. Krijgt niet enorm veel van ons, maar krijgt wel rijbewijs bv.

Voor nu afgesproken dat hij na z’n eindexamen voor een paar dag(del)en een bijbaantje gaat zoeken dat bij hem past. Met zijn vader besproken dat we in de loop van z’n studie ervoor zorgen dat hij niet volledig van ons geld rond kan komen en de noodzaak tot 100 á 200 euro bijverdienen er vanzelf komt. Zéker als hij op kamers wil wonen.
Voor ons hoort dit bij volwassen worden en bij vaardigheden leren, maar hoeft inderdaad niet zo star/ vanuit angst/ controlebehoefte. In redelijkheid komen we er wel en houden z’n neiging tot vermijding in de gaten.
Gebruik het komende jaar dan ook om hem voor te bereiden op kosten zorgverzekering en ander dure dingen.
Ik reageer alleen op de openingspost. Op zich hoeven onze kinderen geen baantje. Maar er is iig iets wat ze niet mogen. Lamlendig rondhangen in hun vakantie. Kinderen mogen prima genieten van hun vrije tijd. Maar daar hanteren wij ca 3 weken voor (vul je tijd in zoals je het zelf wilt). Maar daarna wordt er gewoon mee opgestaan met onze werkrooster, wordt er bijgedragen aan het huishouden en zullen ze iets van dagbesteding moeten hebben. Of dat vrijwilligerswerk is, of een paar dagen per week trainen voor een of andere wielerwedstrijd interesseert me geen bal. Bepaalde kosten moeten ze afhankelijk van hun leeftijd zelf dragen. En als er daarnaast amper geld binnenkomt, maar kind kan wel de hele dag liggen sleutelen aan motor, vind ik dat prima. Er wordt alleen niet lamlendig op de bank of in bed gehangen. Kortom, actieve houding en bijdragen aan gezin en dan verzinnen ze maar of ze geld willen verdienen of gaan toeren met vriendinnen.

Dus ritme, bijdragen aan het huishouden en actief/bezig zijn, is onze enige voorwaarde als ouders.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven