Kinderen
alle pijlers
Zoon wilt geen co-ouderschap meer
maandag 11 januari 2021 om 12:08
Hoi,
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
ginnyy wijzigde dit bericht op 11-01-2021 12:12
7.29% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 om 12:12
maandag 11 januari 2021 om 12:14
nee je hebt niets fout gedaan lijkt mij. En je verliest hem niet.
Hoorde van iemand waarvan de dochter, al n jaar of wat ouder dan jouw zoon, ok liever bij de vader ging wonen., zei dat ze haar dochter nu vaker echt ziet dan tevoren. Nu komt dochter echt thuis op de koffie, toen ze bij moeder woonde had ze van alles overal te doen, behalve bij moeder,
Hoorde van iemand waarvan de dochter, al n jaar of wat ouder dan jouw zoon, ok liever bij de vader ging wonen., zei dat ze haar dochter nu vaker echt ziet dan tevoren. Nu komt dochter echt thuis op de koffie, toen ze bij moeder woonde had ze van alles overal te doen, behalve bij moeder,
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 11 januari 2021 om 12:16
Ik denk dat je je zoon meer zou verliezen als je je zou vasthouden aan 50-50.
Ik kan me voorstellen dat het voor sommige kinderen fijner is om een vaste basisomgeving te hebben en het komt vaker voor dat een kind van gescheiden ouders er de voorkeur aan geeft om hoofdzakelijk bij één van de ouders te verblijven. Dat betekent echt niet dat de andere ouder faalt.
Volgens mij ben je een heel lieve moeder.
Ik kan me voorstellen dat het voor sommige kinderen fijner is om een vaste basisomgeving te hebben en het komt vaker voor dat een kind van gescheiden ouders er de voorkeur aan geeft om hoofdzakelijk bij één van de ouders te verblijven. Dat betekent echt niet dat de andere ouder faalt.
Volgens mij ben je een heel lieve moeder.
maandag 11 januari 2021 om 12:17
Dat gaat dus niet, want zijn vader werkt fulltime ook nu in coronatijd is hij gewoon op zijn werk en niet thuis. Opa en oma passen altijd op na schooltijd.Gatinmijnsok schreef: ↑11-01-2021 12:12Wat een grote stap, straks mist hij jou weer, omdat hij jou zo weinig ziet. Had hij niet beter bijvoorbeeld op de woensdag dat hij bij jou is de middag naar zijn vader kunnen gaan, daar eten en weer terug. En de weken dat hij bij zijn vader is op de woensdag naar jou?
maandag 11 januari 2021 om 12:18
Weet ik niet. Zover ik weet heeft hebben ze geen gezamelijke hobbies. Mijn ex heeft ook een partner dus daar kan het denk ik niet aan liggen. Zij heeft wel een zoon waar mijn zoon het erg goed mee kan vinden.redbulletje schreef: ↑11-01-2021 12:12Heeft ie bij je ex meer het 'mannen' onder elkaar gevoel? Gedeelde stoere mannen hobbies? Geen 'indringer' in huis van een nieuwe partner?
maandag 11 januari 2021 om 12:19
Dit! Ik snap dat je er verdrietig van bent. Maar je bent een top mama als je zo naar je kind luistert.yourlocalhero schreef: ↑11-01-2021 12:11Je verliest je kind niet, je neemt een enorm goed besluit door naar jullie kind te luisteren
maandag 11 januari 2021 om 12:20
Misschien is dat het dan wel, even met 2 jongens samen kunnen chillen (zonder zusje)
maandag 11 januari 2021 om 12:22
Misschien vind hij het fijn dat opa en oma oppassen nu de school dicht is?
Hoe zit dat bij jou thuis ben jij thuis overdag?
maandag 11 januari 2021 om 12:22
Eens. Wat ook nog zou kunnen is dat hij nu wat meer behoefte heeft aan een mannelijk rolmodel.
maandag 11 januari 2021 om 12:23
Misschien denkt hij in zijn onderbewuste wel dat zijn vader zijn stiefzoon leuker gaat vinden, omdat die er vaker is.
maandag 11 januari 2021 om 12:23
Wat ontzettend moedig van je, en knap!! Ik snap dat het pijn doet, veel pijn. En dat mag er zijn... ik denk niet dat je gefaald hebt. Ik denk dat je zoon, vooral later als hij ouder is, je enorm dankbaar is voor dat je dit uit liefde voor hem hebt 'gedaan'...
Dit is pure liefde ♡
Knuffel van mij. Snap dat je hart pijn doet. Je moest ook wel van steen zijn als het geen pijn deed...
Dit is pure liefde ♡
Knuffel van mij. Snap dat je hart pijn doet. Je moest ook wel van steen zijn als het geen pijn deed...
maandag 11 januari 2021 om 12:23
Dat lijkt mij goed mogelijk.
Als ze samen echt de hele week in bomen klimmen op de spelcomputer zitten, kan ik mij voorstellen dat een jongen van 12 huilt als hij weg moet.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
maandag 11 januari 2021 om 12:27
Ik vind het wel vreemd dat je tegen hem: ".......heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is." hebt gezegd. Daarmee wordt het voor hem toch een beladen gevoel. Jij had jouw gevoel op de achtergrond moeten houden en zijn gevoel op 1 moeten zetten. Nu is hij bij vader met de wetenschap dat zijn moeder verdriet heeft. Dat hoe jij je er onder voelt volgens jou "zijn pakkie aan niet is" zal zijn loyaliteitsgevoel op de proef stellen, juist omdat je het benoemd.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
maandag 11 januari 2021 om 12:28
Ik vind het ontzettend goed van je. Dat is wat mij betreft ook wat een goede moeder inhoudt. Je eigen belang opzij zetten en goed luisteren naar je kind. Ook fijn dat jullie zo goed met elkaar kunnen communiceren en het daar gewoon over kunnen hebben. Ik denk dat dat jullie relatie, zoon en jij in ieder geval, ook echt ten goede komt.
Bij ons wil kind minder naar vader, maar daar durf ik zelf niet aan. Ex wordt altijd ontzettend boos bij zulke vragen.
Bij ons wil kind minder naar vader, maar daar durf ik zelf niet aan. Ex wordt altijd ontzettend boos bij zulke vragen.
maandag 11 januari 2021 om 12:28
Het is juist heel lief dat je zo goed naar hem luistert en zijn belang voorop stelt.
Ik zou gewoon blijven benadrukken dat hij ook altijd weer mag aangeven dat hij meer wil komen of het op een andere manier veranderen. Net zoals hij nu een behoefte heeft aangegeven en jullie daar naar luisteren. En evt is het wel een idee om inderdaad de woensdag bij jou te zijn oid? Dat breekt de lange periode een beetje.
Ik zou gewoon blijven benadrukken dat hij ook altijd weer mag aangeven dat hij meer wil komen of het op een andere manier veranderen. Net zoals hij nu een behoefte heeft aangegeven en jullie daar naar luisteren. En evt is het wel een idee om inderdaad de woensdag bij jou te zijn oid? Dat breekt de lange periode een beetje.
maandag 11 januari 2021 om 12:31
Maar volgens mij had zoon dat sowieso toch ook al naar zijn moeder benoemd. Dat hij inderdaad vaker wil, maar dat hij dat niet zei omdat hij moeder geen verdriet wil doen? Zoon is daarnaast natuurlijk ook niet gek.SweetFirefly schreef: ↑11-01-2021 12:27Ik vind het wel vreemd dat je tegen hem: ".......heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is." hebt gezegd. Daarmee wordt het voor hem toch een beladen gevoel. Jij had jouw gevoel op de achtergrond moeten houden en zijn gevoel op 1 moeten zetten. Nu is hij bij vader met de wetenschap dat zijn moeder verdriet heeft. Dat hoe jij je er onder voelt volgens jou "zijn pakkie aan niet is" zal zijn loyaliteitsgevoel op de proef stellen, juist omdat je het benoemd.
maandag 11 januari 2021 om 12:31
Dit viel mij eigenlijk ook wel op. Verder echt, petje af, goed dat je dit besluit. Maar ik hoop dat je je zoon eigenlijk niet laat merken dat je verdrietig bent. Het is niet alleen niet zijn taak om jou gelukkig te maken, hij hoort zich helemaal niet druk te maken om jouw emoties.SweetFirefly schreef: ↑11-01-2021 12:27Ik vind het wel vreemd dat je tegen hem: ".......heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is." hebt gezegd. Daarmee wordt het voor hem toch een beladen gevoel. Jij had jouw gevoel op de achtergrond moeten houden en zijn gevoel op 1 moeten zetten. Nu is hij bij vader met de wetenschap dat zijn moeder verdriet heeft. Dat hoe jij je er onder voelt volgens jou "zijn pakkie aan niet is" zal zijn loyaliteitsgevoel op de proef stellen, juist omdat je het benoemd.
