Kinderen
alle pijlers
Zoon wilt geen co-ouderschap meer
maandag 11 januari 2021 om 12:08
Hoi,
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
ginnyy wijzigde dit bericht op 11-01-2021 12:12
7.29% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 om 19:15
Co-ouderschap kan nog wel zo idealistisch lijken voor gescheiden ouders, je probeert naar de kinderen toe te laten merken dat je allebei evenveel van ze houdt (wat ook zo is) en in de praktijk valt dat tegen. School, vriendjes en omgeving en houvast daarin in dezelfde omgeving zijn minstens zo belangrijk voor kinderen. Dan maakt het niet uit welke ouder thuiszit. Wij hebben dat al losgelaten na twee jaar apart wonen na een scheiding, dat gesleep vond niemand wat aan. Oudste zoon bleef bij mij ivm school en vriendjes dichtbij en jongste bij pa om diezelfde reden, oudste kind (dochter) ging op kamers.
Doet heel zeer als ouder, ik weet nog dat ik van mijn werk af fietste en mijn jongste in de auto zag wachten op zijn vader die boodschappen deed bij de super. Ik fietste door, want het was pa zijn oudertijd, dat ging door merg en been.
We zijn nu zoveel jaar verder en een ding weet ik zeker, het komt allemaal goed, uiteindelijk begrijpen de kinderen heus wel dat je nooit ophoudt van hun te houden als ouder.
Doet heel zeer als ouder, ik weet nog dat ik van mijn werk af fietste en mijn jongste in de auto zag wachten op zijn vader die boodschappen deed bij de super. Ik fietste door, want het was pa zijn oudertijd, dat ging door merg en been.
We zijn nu zoveel jaar verder en een ding weet ik zeker, het komt allemaal goed, uiteindelijk begrijpen de kinderen heus wel dat je nooit ophoudt van hun te houden als ouder.
