Kinderen
alle pijlers
Zoon wilt geen co-ouderschap meer
maandag 11 januari 2021 om 12:08
Hoi,
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
Ik heb 3 kinderen, waarvan de 2 oudsten met mijn ex-man. We hebben een co-ouderschap regeling 50/50 (week op week af). Dat ging eigenlijk altijd goed alleen sinds september gaat dat stukken minder. Niet qua communicatie met mijn ex, maar met onze zoon.
Elke keer als mijn ex onze zoon (10 jaar) en dochter (12 jaar) bij mij afzet dan is m'n zoon erg aan huilen, omdat hij afscheid van z'n vader moet nemen.
Had al een paar keer aan mijn zoon gevraagd of hij liever vaker bij pappa is en als dat zo is dat ik dan met zijn vader zou gaan bespreken. Hij zei altijd nee en hij wilde perse week op week af.
Nu kwam hij gistereren weer helemaal verdrietig aan dus ben ik weer een gesprek met hem aangegaan en het kwam er nu op neer dat hij inderdaad toch meer bij zijn vader wilt zijn, omdat hij hem zo erg mist, maar dat hij mij geen verdriet wilt doen en daarom 50/50 wilt houden.
Nu heb ik de knoop voor hem doorgehakt en heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is. Ouders zijn er om hun kinderen gelukkig te laten zijn. Dat is de taak van ouder. Het is niet de taak van kinderen om hun ouders gelukkig te laten zijn. Dat heb ik hem zo uitgelegd en dat hij zich dus geen zorgen om mij moest maken.
Heb hem gezegd dat ik wil dat hij gelukkig is en als dat betekent dat hij meer bij zn vader is dan is dat zo.
Heb toen hij op bed lag mn ex gebeld het dit met hem besproken en hij gaat nu dus vaker naar hem toe dan naar mij.
Dus deze week is hij voor het laatst een week bij mij en dan komt hij daarna om het weekend van donderdag tot zondagavond.
Heb ook maar gelijk aan mn dochter gevraagd of zij er misschien net zo in stond als haar broertje (ging er vanuit van niet, want zij komt altijd helemaal vrolijk binnen stappen) en zij wilde dat pertinent niet. Wilt gewoon wat ze nu heeft, week op week af.
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn, ook omdat ik weet dat er bij ons meer regels zijn dan bij zijn vader. Ik ben strenger dat zijn vader (altijd al geweest) en zijn vader is best makkelijk met dingen. Behandelt ze meer als vrienden dan als zn kinderen. Moet hij ook zelf weten en ik zeg daar ook niets over. Wat daar gebeurd is daar en wat bij mij gebeurd is bij mij. Geef daar ook mijn mening niet over tegen mijn ex of onze kinderen. Heb het ook aan hem gevraagd of dat misschien een reden is, maar hij zegt dat dat niet zo is en dat hij het ook echt naar zijn zin heeft bij ons en dat hij gek is op mij als zowel zijn stiefvader, maar dat hij gewoon zijn pappa heel erg mist en meer bij hem wilt zijn.
Het voelt voor mij een beetje als falen...
Was juist zo blij dat ik ex en ik dit allemaal zo goed geregeld hadden. We hebben alles netjes 50/50. Communicatie is niet altijd goed en we hebben ook echt wel eens discussies met elkaar, maar nooit over de rug van de kinderen heen. We praten ook beide niet negatief over elkaar. Stellen het belang van de kinderen voorop.
Weet ook hoe het kan zijn als alles totaal niet soepel verloopt, dat zie ik van dichtbij bij mijn man en zijn ex.
En nu toch voelt het alsof ik mijn kind een beetje verlies
ginnyy wijzigde dit bericht op 11-01-2021 12:12
7.29% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 om 12:35
Wat moedig van je! Ik heb kinderen van dezelfde leeftijd en met dezelfde co-ouderschap regeling dus ik kan me heel goed indenken hoe pijnlijk deze beslissing voor je geweest moet zijn.
Ik vraag me alleen wel af of er geen andere oplossing was, bijvoorbeeld 1x per week bij vader eten in de week dat hij bij jou is? Wij doen het zo: op woensdagmiddag is de jongste na school altijd bij vader, op vrijdagmiddag altijd bij mij. Ook als ze die week officieel bij 'de ander' zijn. Daarmee wordt de week wat gebroken en is het missen wat minder erg (ook voor ons als ouders). Ik heb natuurlijk geen idee of zoiets voor jou mogelijk is, en of het nu nog anders geregeld kan worden, maar probeer even mee te denken in creatieve oplossingen.
Ik vraag me alleen wel af of er geen andere oplossing was, bijvoorbeeld 1x per week bij vader eten in de week dat hij bij jou is? Wij doen het zo: op woensdagmiddag is de jongste na school altijd bij vader, op vrijdagmiddag altijd bij mij. Ook als ze die week officieel bij 'de ander' zijn. Daarmee wordt de week wat gebroken en is het missen wat minder erg (ook voor ons als ouders). Ik heb natuurlijk geen idee of zoiets voor jou mogelijk is, en of het nu nog anders geregeld kan worden, maar probeer even mee te denken in creatieve oplossingen.
maandag 11 januari 2021 om 12:36
Wat ik met dit topic wil, geen idee, maar wilde het even van me af schrijven denk ik.
Ben erg verdrietig en vraag me ook een beetje af of ik iets fout heb gedaan waardoor hij minder bij me wilt zijn
Als ik lees hoe je nu met de situatie omgaat dan lijkt het me heel stug dat het door jou zou komen. Je hebt het super gedaan voor je zoon door voor hem de knoop door te hakken en het met zijn vader te regelen, ondanks dat het voor jóu rot voelt. Heel knap en je toont je een heel fijne moeder voor je zoon!
En wie weet verandert het later nog weer, of geniet hij straks juist extra als hij bij jou is. Ik ben benieuwd hoe de nieuwe regeling hem gaat bevallen.
maandag 11 januari 2021 om 12:39
Ik heb het niet in die bewoording tegen hem gezegd. Heb gezegd:" Misschien is dat dan beter dat je vaker bij pappa bent ook al heb ik zelf liever dat je ons evenveel ziet, maar mamma ziet dat je elke keer heel verdrietig bent als je bij pappa weggaat.SweetFirefly schreef: ↑11-01-2021 12:27Ik vind het wel vreemd dat je tegen hem: ".......heb hem verteld dat hij dan gewoon vaker bij zijn vader moet zijn ook al doet dat mij verdriet, maar dat dat niet zijn pakkie aan is." hebt gezegd. Daarmee wordt het voor hem toch een beladen gevoel. Jij had jouw gevoel op de achtergrond moeten houden en zijn gevoel op 1 moeten zetten. Nu is hij bij vader met de wetenschap dat zijn moeder verdriet heeft. Dat hoe jij je er onder voelt volgens jou "zijn pakkie aan niet is" zal zijn loyaliteitsgevoel op de proef stellen, juist omdat je het benoemd.
En als blijkt na een tijdje dat hij wilt terug switchen naar 50/50 dat dat uiteraard mag.
maandag 11 januari 2021 om 12:41
maandag 11 januari 2021 om 12:42
Ik vind het ook knap dat je deze beslissing hebt genomen en vaak als die druk wegvalt, wordt het gemis ook minder naar vader toe. Zo kan hij veel meer ontspannen samen met jou en extra genieten van het samenzijn.
Je offert je eigen behoeften op voor hem en dat is niet wat elke ouder kan of wil. Daarin mag je zeker wel trots zijn op de beslissing die je hebt genomen.
Je offert je eigen behoeften op voor hem en dat is niet wat elke ouder kan of wil. Daarin mag je zeker wel trots zijn op de beslissing die je hebt genomen.
maandag 11 januari 2021 om 12:43
Helemaal mee eens.S-Groot schreef: ↑11-01-2021 12:36Als ik lees hoe je nu met de situatie omgaat dan lijkt het me heel stug dat het door jou zou komen. Je hebt het super gedaan voor je zoon door voor hem de knoop door te hakken en het met zijn vader te regelen, ondanks dat het voor jóu rot voelt. Heel knap en je toont je een heel fijne moeder voor je zoon!
En wie weet verandert het later nog weer, of geniet hij straks juist extra als hij bij jou is. Ik ben benieuwd hoe de nieuwe regeling hem gaat bevallen.
In deze situatie is het voor zoon ook lastig te weten wat hem nu het beste bevalt, maar hij heeft in ieder geval ouders die hem steunen in wat hij wil, dus hij kan nu rustig kijken of dit beter voor hem werkt.
maandag 11 januari 2021 om 12:46
Niet luisteren naar je kind, omdat je zelf bang bent om iets aan te kaarten bij vader, is toch ook niet in het belang van je kind? Bang dat vader zegt dat jij hem vast opgestookt hebt?lezervanboeken schreef: ↑11-01-2021 12:28Ik vind het ontzettend goed van je. Dat is wat mij betreft ook wat een goede moeder inhoudt. Je eigen belang opzij zetten en goed luisteren naar je kind.
Bij ons wil kind minder naar vader, maar daar durf ik zelf niet aan. Ex wordt altijd ontzettend boos bij zulke vragen.
maandag 11 januari 2021 om 12:51
Uhm ja dat weet ik. Ik ben al in therapie. Vandaag voor het eerst gezegd in tig jaar dat ze niet langer dan het weekend blijft. Dat wil hij graag ivm lockdown.Herfstblaadje19 schreef: ↑11-01-2021 12:46Niet luisteren naar je kind, omdat je zelf bang bent om iets aan te kaarten bij vader, is toch ook niet in het belang van je kind? Bang dat vader zegt dat jij hem vast opgestookt hebt?
Ik ben meer bang voor de ruzies die heel heftig zijn geweest in het verleden. En de gevolgen voor dochter, omdat ik denk dat hij haar dan onder druk zal zetten.
Daarom vind ik het ook knap van TS, want zo ver ben ik dus nog niet.
maandag 11 januari 2021 om 12:54
Allereerst ik vind het onwijs knap en dapper van je dat je het belangen van je kind voorop zet en de manier waarop je het aangepakt heb ondanks je eigen behoeftes.
Tuurlijk mag je er verdrietig om zijn dat je je zoon nu minder ziet!
Ik denk dat het een fase is , en dat is helemaal prima , staat buiten of jij bv. strenger ben dan papa .
Of die snel of niet snel uit deze fase kom dat doet er niet echt aan toe denk ik , wel dat je zoon zich gehoord voelt.
Die zal er later veel beter op terug kijken dan ouders die hun eigen belangen belangrijker vonden dan die van hun kind.
Dikke knuffel en probeer te genieten van de dagen dat hij er wel is.
Tuurlijk mag je er verdrietig om zijn dat je je zoon nu minder ziet!
Ik denk dat het een fase is , en dat is helemaal prima , staat buiten of jij bv. strenger ben dan papa .
Of die snel of niet snel uit deze fase kom dat doet er niet echt aan toe denk ik , wel dat je zoon zich gehoord voelt.
Die zal er later veel beter op terug kijken dan ouders die hun eigen belangen belangrijker vonden dan die van hun kind.
Dikke knuffel en probeer te genieten van de dagen dat hij er wel is.
maandag 11 januari 2021 om 12:54
Ik kan mij je gevoel heel goed voorstellen. Ik vind het echt supertof dat je ondanks je eigen gevoelens gewoon naar de behoefte van je kind kijkt ipv die van jou. Dat zouden echt zoveel meer (gescheiden) ouders moeten doen. Je bent hem niet kwijt, hij realiseert zich nu nog meer hoeveel hij aan je heeft en dat hij altijd bij je terecht kan.
maandag 11 januari 2021 om 12:54
Heeft de zoon van mijn schoonzus ook gevraagd en dat hebben ze ook gedaan. Hij was ietsjes jonger toen, en zij hadden geen 50/50 maar weekend op/af.
Was alleen wel een redelijk definitieve keuze, aangezien zij en haar ex niet in dezelfde gemeente wonen, en hij dus naar een andere school moest. Maar daar zijn ze samen uitgekomen. Hij komt nu ieder weekend naar z'n moeder en mijn broer. Kind is nog steeds happy met zijn keuze, ook al ziet hij z'n vader (net als bij jou) alleen na werktijd, want ook zijn vader werkt 40 uur, en zijn opa en oma er na school.
(en ook daar zijn minder regels dan bij mama
) Geen andere kinderen in het spel verder, wel een (hele leuke) hond van de vriendin van papa
Was alleen wel een redelijk definitieve keuze, aangezien zij en haar ex niet in dezelfde gemeente wonen, en hij dus naar een andere school moest. Maar daar zijn ze samen uitgekomen. Hij komt nu ieder weekend naar z'n moeder en mijn broer. Kind is nog steeds happy met zijn keuze, ook al ziet hij z'n vader (net als bij jou) alleen na werktijd, want ook zijn vader werkt 40 uur, en zijn opa en oma er na school.
(en ook daar zijn minder regels dan bij mama
) Geen andere kinderen in het spel verder, wel een (hele leuke) hond van de vriendin van papa
maandag 11 januari 2021 om 13:21
Zelfde.
Geef jezelf juist een schouderklopje.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
maandag 11 januari 2021 om 13:41
Knap van je hoor!
Hier ook wel eens een kind dat zegt dat ze bij mij wil wonen maar dat kan dan een paar weken later weer anders zijn. Geen gehuil ofzo hoor. Het is meer dat ze dan vindt dat papa steeds zo zeurt. Zit nogal bovenop dingen (precies waar ie bij zijn eigen moeder een hekel aan had
). We kunnen daar wel prima over praten verder hoor. Of een andere dochter die dan echt zoiets heeft van: ik wil niet naar papa. Maar dat is echt even een omschakelmoment.
Mijn oudste, zoon, is op een gegeven moment wel van de 14 dagen 10 dagen naar zijn vader gegaan toen ie 16 was. Vader woont in een dorp, ik in de stad met voor hem teveel verleidingen. Dat deden we voor hem.
Hier ook wel eens een kind dat zegt dat ze bij mij wil wonen maar dat kan dan een paar weken later weer anders zijn. Geen gehuil ofzo hoor. Het is meer dat ze dan vindt dat papa steeds zo zeurt. Zit nogal bovenop dingen (precies waar ie bij zijn eigen moeder een hekel aan had
). We kunnen daar wel prima over praten verder hoor. Of een andere dochter die dan echt zoiets heeft van: ik wil niet naar papa. Maar dat is echt even een omschakelmoment. Mijn oudste, zoon, is op een gegeven moment wel van de 14 dagen 10 dagen naar zijn vader gegaan toen ie 16 was. Vader woont in een dorp, ik in de stad met voor hem teveel verleidingen. Dat deden we voor hem.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 11 januari 2021 om 13:42
maandag 11 januari 2021 om 13:53
Ik zou het net zo doen als jij als dit ter sprake zou komen en ik zou het er net zo moeilijk mee hebben! 
Het belangrijkste is je dat je je zoon meegeeft dat zijn mening ertoe doet. Dat kun je hem niet vroeg genoeg leren. Dankzij deze ervaring kan hij ook eerlijk zijn als hem iets anders dwarszit of als hij misschien zijn mening weer verandert.
Het belangrijkste is je dat je je zoon meegeeft dat zijn mening ertoe doet. Dat kun je hem niet vroeg genoeg leren. Dankzij deze ervaring kan hij ook eerlijk zijn als hem iets anders dwarszit of als hij misschien zijn mening weer verandert.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 11 januari 2021 om 14:16
Bescherm je kind. Meer heb ik niet te zeggenlezervanboeken schreef: ↑11-01-2021 12:28Ik vind het ontzettend goed van je. Dat is wat mij betreft ook wat een goede moeder inhoudt. Je eigen belang opzij zetten en goed luisteren naar je kind. Ook fijn dat jullie zo goed met elkaar kunnen communiceren en het daar gewoon over kunnen hebben. Ik denk dat dat jullie relatie, zoon en jij in ieder geval, ook echt ten goede komt.
Bij ons wil kind minder naar vader, maar daar durf ik zelf niet aan. Ex wordt altijd ontzettend boos bij zulke vragen.
maandag 11 januari 2021 om 14:46
Mijn ex zei ook toen ik hem belde dat hij het echt heel vervelend voor mij vond.
En uiteraard hoop ik dat hij nu hij me straks langer niet ziet dat hij me weer meer gaat missen en terug wilt naar de 50/50 regeling. Die hoop blijf ik houden, maar mocht dat niet zo zijn dan niet. Zal hem er ieder geval nooit om veroordelen en ik hoop dat hij dan inderdaad later zo kijkt met het gevoel van dat zijn ouders naar zijn mening luisterde en zijn belang voor hun eigen belang stelde.
Het verdriet erom zal voorlopig nog wel blijven. Heb gisteravond echt gehuild, omdat ik hem straks zo moet gaan missen. Maar niet waar hij bij is. Wil hem geen schuldgevoel geven. Hij is en blijft mn lieve, kleine aapie
En uiteraard hoop ik dat hij nu hij me straks langer niet ziet dat hij me weer meer gaat missen en terug wilt naar de 50/50 regeling. Die hoop blijf ik houden, maar mocht dat niet zo zijn dan niet. Zal hem er ieder geval nooit om veroordelen en ik hoop dat hij dan inderdaad later zo kijkt met het gevoel van dat zijn ouders naar zijn mening luisterde en zijn belang voor hun eigen belang stelde.
Het verdriet erom zal voorlopig nog wel blijven. Heb gisteravond echt gehuild, omdat ik hem straks zo moet gaan missen. Maar niet waar hij bij is. Wil hem geen schuldgevoel geven. Hij is en blijft mn lieve, kleine aapie
maandag 11 januari 2021 om 15:40
Wat ontzettend herkenbaar! ( Maar dan andersom)
Wij hadden deze situatie ook, maar dan met dochter (nu 14). Mijn zoontje (nu 10) en zij gingen elke maandag en dinsdag naar mijn ex en het weekend om en om. Mijn dochter vond dit vanaf het begin af aan verschrikkelijk. Ligt absoluut niet aan mijn ex, want ze hebben een prima band, maar vooral aan andere factoren. Zo kon ze maar niet wennen aan het huis, vond ze het heen en weer slepen van kleding en spullen verschrikkelijk en vond ze het heel lastig om mij te missen. We hebben het een tijdje aangekeken en een paar keer gevraagd of ze liever volledig bij mij wilde wonen. Eerst zei ze van niet, maar waarschijnlijk was dat omdat ze het zielig vond voor mijn ex. Pas toen mijn ex zelf tegen haar zei dat het misschien echt beter was dat ze bij mij zou wonen, durfde ze toe te geven dat ze dat heel graag wilde. Hij heeft echt benadrukt dat dat prima was, dat dat niks veranderde aan hun goede band en dat zij hun momentjes heus wel konden blijven vinden. Dit was echt een goede beslissing. Dochter bloeide weer op. Ze gaat nu sowieso 1x pw bij hem eten en in de tijden zonder lockdown, gaat ze regelmatig met hem een hapje eten of een keer shoppen ofzo.
Mijn zoontje heeft nog steeds de regeling zoals we 'm bedacht hebben.
Ik kwam dus tot de conclusie dat je als ouders zijnde wel van alles kan bedenken voor je kinderen, maar dat dat niet voor alle kinderen hoeft te werken. Wat voor de 1 prima is, is voor de ander echt niet fijn.
Ik vind jouw reactie dan ook echt heel lief en ik vind je een topmoeder. Misschien stelt het je gerust dat ik nu na anderhalf jaar kan zeggen dat mijn dochter echt nog steeds een hele goede band heeft met mijn ex en dat ze idd echt wel hun momentjes hebben samen.
Heel veel sterkte met het wennen aan de nieuwe situatie!
Wij hadden deze situatie ook, maar dan met dochter (nu 14). Mijn zoontje (nu 10) en zij gingen elke maandag en dinsdag naar mijn ex en het weekend om en om. Mijn dochter vond dit vanaf het begin af aan verschrikkelijk. Ligt absoluut niet aan mijn ex, want ze hebben een prima band, maar vooral aan andere factoren. Zo kon ze maar niet wennen aan het huis, vond ze het heen en weer slepen van kleding en spullen verschrikkelijk en vond ze het heel lastig om mij te missen. We hebben het een tijdje aangekeken en een paar keer gevraagd of ze liever volledig bij mij wilde wonen. Eerst zei ze van niet, maar waarschijnlijk was dat omdat ze het zielig vond voor mijn ex. Pas toen mijn ex zelf tegen haar zei dat het misschien echt beter was dat ze bij mij zou wonen, durfde ze toe te geven dat ze dat heel graag wilde. Hij heeft echt benadrukt dat dat prima was, dat dat niks veranderde aan hun goede band en dat zij hun momentjes heus wel konden blijven vinden. Dit was echt een goede beslissing. Dochter bloeide weer op. Ze gaat nu sowieso 1x pw bij hem eten en in de tijden zonder lockdown, gaat ze regelmatig met hem een hapje eten of een keer shoppen ofzo.
Mijn zoontje heeft nog steeds de regeling zoals we 'm bedacht hebben.
Ik kwam dus tot de conclusie dat je als ouders zijnde wel van alles kan bedenken voor je kinderen, maar dat dat niet voor alle kinderen hoeft te werken. Wat voor de 1 prima is, is voor de ander echt niet fijn.
Ik vind jouw reactie dan ook echt heel lief en ik vind je een topmoeder. Misschien stelt het je gerust dat ik nu na anderhalf jaar kan zeggen dat mijn dochter echt nog steeds een hele goede band heeft met mijn ex en dat ze idd echt wel hun momentjes hebben samen.
Heel veel sterkte met het wennen aan de nieuwe situatie!
maandag 11 januari 2021 om 15:53
Vind het heel fijn om te lezen dat ze nog steeds een heel goed contact hebben. Heen en weer slepen van spullen hoeven ze bij ons niet. Alleen mn dochter haar schoolboeken, maar geen kleding etc.Konijn06 schreef: ↑11-01-2021 15:40Wat ontzettend herkenbaar! ( Maar dan andersom)
Wij hadden deze situatie ook, maar dan met dochter (nu 14). Mijn zoontje (nu 10) en zij gingen elke maandag en dinsdag naar mijn ex en het weekend om en om. Mijn dochter vond dit vanaf het begin af aan verschrikkelijk. Ligt absoluut niet aan mijn ex, want ze hebben een prima band, maar vooral aan andere factoren. Zo kon ze maar niet wennen aan het huis, vond ze het heen en weer slepen van kleding en spullen verschrikkelijk en vond ze het heel lastig om mij te missen. We hebben het een tijdje aangekeken en een paar keer gevraagd of ze liever volledig bij mij wilde wonen. Eerst zei ze van niet, maar waarschijnlijk was dat omdat ze het zielig vond voor mijn ex. Pas toen mijn ex zelf tegen haar zei dat het misschien echt beter was dat ze bij mij zou wonen, durfde ze toe te geven dat ze dat heel graag wilde. Hij heeft echt benadrukt dat dat prima was, dat dat niks veranderde aan hun goede band en dat zij hun momentjes heus wel konden blijven vinden. Dit was echt een goede beslissing. Dochter bloeide weer op. Ze gaat nu sowieso 1x pw bij hem eten en in de tijden zonder lockdown, gaat ze regelmatig met hem een hapje eten of een keer shoppen ofzo.
Mijn zoontje heeft nog steeds de regeling zoals we 'm bedacht hebben.
Ik kwam dus tot de conclusie dat je als ouders zijnde wel van alles kan bedenken voor je kinderen, maar dat dat niet voor alle kinderen hoeft te werken. Wat voor de 1 prima is, is voor de ander echt niet fijn.
Ik vind jouw reactie dan ook echt heel lief en ik vind je een topmoeder. Misschien stelt het je gerust dat ik nu na anderhalf jaar kan zeggen dat mijn dochter echt nog steeds een hele goede band heeft met mijn ex en dat ze idd echt wel hun momentjes hebben samen.
Heel veel sterkte met het wennen aan de nieuwe situatie!
Dank je wel. Dat gaat zeker wennen worden...
maandag 11 januari 2021 om 17:35
Ik had dit als kind. Altijd janken en heimwee zodra ik naar mijn vader moest. Ten eerste ben ik er vanzelf overheen gegroeid. En ten tweede had het helemaal niks te maken met hoe mijn vader was. Hij was juist veel stabieler dan mijn moeder. En toch wilde ik daar niet zijn. Je hebt moederskindjes en vaderskindjes, en dat heeft niks met jou als persoon te maken.
maandag 11 januari 2021 om 17:43
Pittig to!
Ik heb ook 2 kinderen met mijn ex. Voor mijn zoon van 10 heb ik co ouderschap. Mijn dochter van 12 komt in principe alleen om t weekend. Dat is zo gegroeid. Het was ook beter voor haar. Mijn dochter en ik hebben allebei ADHD en mijn ex kan haar veel beter structuur enzo bieden.
Nu is het wel zo dat mijj dochter toch weer steeds vaker bij mij komt. Omdat het zo uitkomt of omdat ze me mist. Daar ben ik blij om.
Mijn dochter voelde zich ook schuldig toen ze bij haar vader ging wonen maar ik heb gezegd dat zij niet ok dit leven en de scheiding had gevraagd. Dat haar geluk belangrijk is en dat anders niet had moeten scheiden.
Op dat moment was ik ook wel heel verdrietig. Voelde alsof haar kwijtraakte. Maar eigenlijk is het tegenovergestelde gebeurd. Wanneer ze nu hier is hebben we veel meer echt contact en ze belt me ook heel vaak. Onze band is eigenlijk beter geworden.
Succes en sterkte to
Ik heb ook 2 kinderen met mijn ex. Voor mijn zoon van 10 heb ik co ouderschap. Mijn dochter van 12 komt in principe alleen om t weekend. Dat is zo gegroeid. Het was ook beter voor haar. Mijn dochter en ik hebben allebei ADHD en mijn ex kan haar veel beter structuur enzo bieden.
Nu is het wel zo dat mijj dochter toch weer steeds vaker bij mij komt. Omdat het zo uitkomt of omdat ze me mist. Daar ben ik blij om.
Mijn dochter voelde zich ook schuldig toen ze bij haar vader ging wonen maar ik heb gezegd dat zij niet ok dit leven en de scheiding had gevraagd. Dat haar geluk belangrijk is en dat anders niet had moeten scheiden.
Op dat moment was ik ook wel heel verdrietig. Voelde alsof haar kwijtraakte. Maar eigenlijk is het tegenovergestelde gebeurd. Wanneer ze nu hier is hebben we veel meer echt contact en ze belt me ook heel vaak. Onze band is eigenlijk beter geworden.
Succes en sterkte to
maandag 11 januari 2021 om 17:57
Ik vind het super knap van je hoe je dit hebt aangepakt. Toen mijn broertje jonge tiener was vond hij het ook fijner om bij onze vader te zijn, hij is daar toen volledig gaan wonen ipv de weekenden zoals we dat toen deden. Mijn broertje is ondertussen 25 jaar en het contact met onze moeder is heel erg goed, gaan vaak samen wandelen enzo. Dus soms werkt het loslaten nu, om later weer dichterbij elkaar te komen. <3
