Kinderen
alle pijlers
Zus wordt met alles voorgetrokken
vrijdag 26 juli 2024 om 20:50
Ik moet echt even mijn verhaal kwijt want de frustratie zit me zo hoog.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
Momenteel ben ik hoogzwanger van mijn tweede kindje. Ik zal pas weer gaan werken wanneer de baby rond de 8 maanden is. Mijn moeder zal dan zo’n 4 maanden 1 dag per week oppassen en daarna gaat hij naar de opvang.
Nu is het zo dat mijn moeder 5 dagen per week de dochter van mijn zus opvangt, welke 8 jaar is. ‘S ochtends wordt ze naar school gebracht door mijn moeder en smiddags opgehaald en thuis opgevangen. Ik heb gevraagd aan mijn zus of ze die ene dag dat mijn kindje langskomt, iets kan regelen. Bso bijvoorbeeld. Nee dat wil haar dochter niet want daar is ze destijds gepest. Een andere bso is ook geen optie want ‘dochter wil het niet’. Dochter woont tegenover school en zou graag zelf naar school willen lopen maar mag niet zelf naar school lopen van zowel mama als oma. ‘Dat kan ze niet’ volgens hen. Ze mag ook nooit alleen buiten spelen en is altijd heel zielig volgens oma omdat er geen kindjes met haar willen spelen. Ze ‘kan heelveel niet’ volgens oma omdat ze ‘gehandicapt’ is. Ze is niet gehandicapt maar kan haar rechterhand en voet niet voldoende gebruiken door zuurstoftekort bij de geboorte. Ze gaat naar een normale school maar kan daar niet helemaal mee met bepaalde activiteiten door haar aandoening.
Ik heb op een normale manier gevraagd of ze iets kunnen regelen op die ene oppasdag zodat oma voldoende aandacht aan de baby kan geven maar ze willen niet meedenken (ook oma Niet). Ik moet van mijn probleem niet hun probleem maken zegt mijn moeder. Echter, kampt mijn moeder met slaaptekort en mijn man kaartte aan dat ze zomaar de baby kan vergeten in de auto omdat ze altijd bezig is met mijn nichtje. Ook wanneer ik iets over mijn oudste zoon vertel, wordt er amper op gereageerd en komt er direct een verhaal over nichtje die zus en zo had gedaan. Ben het spuugzat dat mijn zus altijd wordt voorgetrokken (ook met klusjes in huis doen bijvoorbeeld, daar wordt het met alle liefde gedaan maar als ik eens iets vraag is het zuchtend en al).
Ik ben zo boos en van mijn moeder krijg ik hier nooit begrip voor. ‘Hou je rustig, door die stress beschadig je de baby straks nog’. Lekker schuldgevoel aanpraten dus.
Ik zit erover na te denken om gewoon het contact te verbreken omdat ik altijd de boosdoener ben.
Ik krijg straks een keizersnede en man is gelukkig langere tijd thuis om te helpen
maar denk dat we de hulp van mijn moeder alsnkg wel goed kunnen gebruiken.
Ik twijfel heel erg wat te doen want het zit me zo hoog dat ik ze het liefst allemaal niet meer zie. Een normaal gesprek aangaan zit er niet in.
Mijn zus is zo egocentrisch en compleet afhankelijk van mijn moeder mbt oppassen op haar dochter (zelfs doktersafspraken gaat mijn moeder met kleinkind naartoe).
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Overdrijf ik?
Ik zit eraan te denken om kind gewoon direct op de opvang te doen zodra ik ga werken en het contact met mijn ouders op een laag pitje te houden. Met zus hoef ik echt geen contact meer.
maandag 29 juli 2024 om 00:07
Nou, inderdaad. Ik lees hier aardig wat reacties in de trant van: dat mag moeder helemaal zelf bepalen, zij heeft het recht om wel op het nichtje te willen passen en niet op de baby van TO.Ladara schreef: ↑28-07-2024 22:19Het is niet handig als ouders hun kinderen ongelijk behandelen. Dat levert heel vaak verdriet en afgunst en daardoor verstoorde relaties op. Ik zie hoe mijn schoonouders dat doen bij hun kinderen en het heeft best wat stuk gemaakt. Ik denk dat mijn schoonouders verdriet hebben van de bekoelde verhoudingen, maar ik begrijp niet waarom ze het dan tóch zo doen. Misschien denken ze dat ze niet anders kunnen. Of misschien zien ze niet dat hun keuzes het probleem zijn. Ik kan alleen maar hopen dat wij het beter doen met onze kinderen.
Sure, maar goed ouderschap is het niet. Die moeder moet straks niet gek opkijken als TO steeds meer afstand neemt, want niets is zo pijnlijk als voelen dat je eigen ouders onderscheid maken tussen hun kinderen. Ik snap niet dat zovelen hier vinden dat die moeder dat recht gewoon heeft. Ze kan dat recht opeisen, ja, maar daarmee diskwalificeert ze zichzelf wel als goede, liefhebbende moeder.
maandag 29 juli 2024 om 00:11
Ik snap niet dat geen onderscheid mogen maken gekoppeld wordt aan dùs voor elk kind hetzelfde en dan graag ook nog op een weegschaaltje.Claire45 schreef: ↑29-07-2024 00:07Nou, inderdaad. Ik lees hier aardig wat reacties in de trant van: dat mag moeder helemaal zelf bepalen, zij heeft het recht om wel op het nichtje te willen passen en niet op de baby van TO.
Sure, maar goed ouderschap is het niet. Die moeder moet straks niet gek opkijken als TO steeds meer afstand neemt, want niets is zo pijnlijk als voelen dat je eigen ouders onderscheid maken tussen hun kinderen. Ik snap niet dat zovelen hier vinden dat die moeder dat recht gewoon heeft. Ze kan dat recht opeisen, ja, maar daarmee diskwalificeert ze zichzelf wel als goede, liefhebbende moeder.
Daarbij is op een baby passen gewoon echt heel intensief, iets totaal anders dan op een kind van 9.
Ik vind het sowieso al raar om te verwachten dat je ouders wel structureel op je kind zullen passen. Regel zelf gewoon goede opvang.
maandag 29 juli 2024 om 00:32
Eens dat die verwachting raar is, maar moeder heeft bij dochter A aan die verwachting voldaan dus ik snap dat dochter B ook graag gebruik wil maken van het gulle aanbod. Alleen geldt het gulle aanbod niet voor haar.Selene schreef: ↑29-07-2024 00:11Ik snap niet dat geen onderscheid mogen maken gekoppeld wordt aan dùs voor elk kind hetzelfde en dan graag ook nog op een weegschaaltje.
Daarbij is op een baby passen gewoon echt heel intensief, iets totaal anders dan op een kind van 9.
Ik vind het sowieso al raar om te verwachten dat je ouders wel structureel op je kind zullen passen. Regel zelf gewoon goede opvang.
Maar eigenlijk gaat het daar niet eens om. Het gaat om een moeder die niet hoort (of wil horen) wat haar dochter pijn doet en dwars zit.
TO heeft nota bene tegen haar moeder gezegd dat ze het moeilijk vindt dat haar zus wordt voorgetrokken, en daarop antwoordt haar moeder niet: oh, wat erg, ik houd van jullie allebei evenveel dus ik ga meteen zorgen dat jij je niet achtergesteld voelt, nee, ze zegt: maak je niet zo druk, straks gaat er iets mis met je baby
Dan mag ze volgens velen hier het ‘recht’ hebben om lekker te doen wat ze wil, maar welke moeder laat die ongelijkheid tussen haar kinderen verder etteren?
maandag 29 juli 2024 om 02:03
Dat het bij veel mensen gebeurt, betekent niet dat het bij iedereen kan.
maandag 29 juli 2024 om 09:22
Hier ook geen oppassende grootouders.
Leven niet meer (mijne, toen de jongste een baby was zorgde ik voor een terminaal zieke moeder ipv dat zij oppaste) en gezondheid te slecht (die van hem).
Dat had ik ook erg graag anders gezien.
maandag 29 juli 2024 om 11:34
Eentje die geen piepkuiken meer is en haar energie goed in de gaten moet houden en gaten probeert dicht te lopen bij de kinderen die het het hardste nodig hebben? Er zit bijna tien jaar tussen kleinkind 1 (nichtje) en kleinkind 3 (jongste van TO). Maakt wel even een verschil of je 60 bent of 70.Claire45 schreef: ↑29-07-2024 00:32Eens dat die verwachting raar is, maar moeder heeft bij dochter A aan die verwachting voldaan dus ik snap dat dochter B ook graag gebruik wil maken van het gulle aanbod. Alleen geldt het gulle aanbod niet voor haar.
Maar eigenlijk gaat het daar niet eens om. Het gaat om een moeder die niet hoort (of wil horen) wat haar dochter pijn doet en dwars zit.
TO heeft nota bene tegen haar moeder gezegd dat ze het moeilijk vindt dat haar zus wordt voorgetrokken, en daarop antwoordt haar moeder niet: oh, wat erg, ik houd van jullie allebei evenveel dus ik ga meteen zorgen dat jij je niet achtergesteld voelt, nee, ze zegt: maak je niet zo druk, straks gaat er iets mis met je baby
Dan mag ze volgens velen hier het ‘recht’ hebben om lekker te doen wat ze wil, maar welke moeder laat die ongelijkheid tussen haar kinderen verder etteren?
Verder is het best bizar om van iemand te eisen dat een reeds bestaande verplichting en toezegging deels wordt opgeheven. Des te meer omdat de oma in kwestie gewoon heeft aangeboden om op de baby te passen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 29 juli 2024 om 11:41
Helemaal eens met Lemoos. En dat laatste dus. Alleen wil TO dat nichtje op die dag naar de BSO gaat... waar ze het niet fijn heeft en wat ook niet zomaar geregeld is. En dit is niet aan TO om te bepalen. En ze krijgt dus gewoon ook gratis opvang voor baby aangeboden.lemoos2 schreef: ↑29-07-2024 11:34Eentje die geen piepkuiken meer is en haar energie goed in de gaten moet houden en gaten probeert dicht te lopen bij de kinderen die het het hardste nodig hebben? Er zit bijna tien jaar tussen kleinkind 1 (nichtje) en kleinkind 3 (jongste van TO). Maakt wel even een verschil of je 60 bent of 70.
Verder is het best bizar om van iemand te eisen dat een reeds bestaande verplichting en toezegging deels wordt opgeheven. Des te meer omdat de oma in kwestie gewoon heeft aangeboden om op de baby te passen.
Ik vind TO vooral naar over nichtje posten en veroordelend over oma en zus.
maandag 29 juli 2024 om 13:11
Precies en to gaat dan vervolgens opnoemen waarom dat nichtje maar wel naar de bso moet, en tegen haar moeder zeggen dat ze bang is dat ze door slaapgebrek haar baby in de auto zou vergeten.Lucifee2024 schreef: ↑29-07-2024 11:15Ik snap deze laatste discussie hier niet, TO's moeder wil gewoon op haar baby passen.
TO wil niet dat oma dan ook op nichtje past die dag.
En bij veel kleine klusjes steeds haar vader " nodig" heeft.
maandag 29 juli 2024 om 14:12
je geeft zelf al aan dat die handicap er in gradaties is, dus waarom denk je te kunnen bepalen wat nichtje wel en niet kan op basis van wat je zoon kan? Heel handig hoor om TO te voeden in haar denkbeelden over haar nichtje.romany schreef: ↑28-07-2024 23:05Ik durf te beweren dat ik door alle posts te wedden dat ik weet om welke handicap het gaat, en deze handicap is er in gradaties, mijn zoon ( als ik gelijk heb) heeft dezelfde handicap maar links, is gister 10 geworden en heeft altijd alles verder " gewoon " gedaan als ieder ander kind
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 29 juli 2024 om 14:27
Ik snap je gevoel wel (dat je ervan baalt), maar ik vind het nergens op slaan om je zus opeens andere oppas te laten zoeken omdat jouw baby alleen bij oma moet zijn. Ze kan gewoon de baby meenemen om nichtje weg te brengen en op te halen, zoals veel moeders met twee kinderen doen en mensen die op meerdere kinderen passen. Als je het niet vertrouwt, is dat simpelweg jouw probleem en zul je andere opvang moeten zoeken. Jullie situatie is nou eenmaal niet hetzelfde en je kunt dus niet verwachten dat je moeder bij jou precies hetzelfde doet.
maandag 29 juli 2024 om 14:29
Maar je kunt nooit je kinderen precies hetzelfde geven. Want de situatie is niet hetzelfde. Toen nichtje geboren werd, was oma ruim 8 jaar jonger. Wat ze toen kon of wilde doen, kan natuurlijk nooit verplichtend zijn voor wat ze nu kan of wil. Ook niet in het kader van ‘goed ouderschap’. Ik hoorde dat laatst ook weer van iemand. Ouders hadden op nichtje/neefje gepast tot ze naar school gingen, maar vonden nu haar kinderen te veel. Zoooooooo oneerlijk! Waarbij de even vergat dat opa en oma inmiddels ruim 15 jaar ouder waren, en dat zij drie kinderen kort op elkaar had. Dat iemand op zijn 62e 1 kind tegelijk wel aankan, maar op zijn 77e drie hele drukke kinderen niet, zou zomaar kunnen natuurlijk.Claire45 schreef: ↑29-07-2024 00:07Nou, inderdaad. Ik lees hier aardig wat reacties in de trant van: dat mag moeder helemaal zelf bepalen, zij heeft het recht om wel op het nichtje te willen passen en niet op de baby van TO.
Sure, maar goed ouderschap is het niet. Die moeder moet straks niet gek opkijken als TO steeds meer afstand neemt, want niets is zo pijnlijk als voelen dat je eigen ouders onderscheid maken tussen hun kinderen. Ik snap niet dat zovelen hier vinden dat die moeder dat recht gewoon heeft. Ze kan dat recht opeisen, ja, maar daarmee diskwalificeert ze zichzelf wel als goede, liefhebbende moeder.
Daarnaast is nichtje zo te horen niet zonder problemen geboren, wat haar ouders ongetwijfeld veel meer kopzorgen dan gemiddeld heeft opgeleverd. Een andere situatie dan met een volledig gezond kind. Door die omstandigheden kan nichtje minder makkelijk naar de BSO dan gemiddeld.
En tenslotte wil oma best op de baby passen, maar niet daarvoor nichtje wegsturen. En dat lijkt TO dan niet eerlijk te vinden, want dan heeft nichtje wel alleen tijd met opa/oma gehad, maar baby niet? Wat niet eens waar is, want baby is er ook als nichtje op school zit. En nichtje zal heus al moeten meebuigen omdat je met een baby aan allerlei dingen vastzit.
Dáárom vinden mensen dat TO overdrijft. Omdat zus in dit geval helemaal niet zo (mega) wordt voorgetrokken. Omdat situaties verschillen, en in dit geval de keuze echt niet scheef is of zo.
Natuurlijk is het naar als ouders regelmatig op 1 kind passen, en bij het andere nooit tijd hebben. Hoewel ook daar redenen voor kunnen zijn (bv gezien het moment, of door gedrag van het kind zelf), is het soms ook gewoon heel rot. Maar daar is hier helemaal geen sprake van.
maandag 29 juli 2024 om 14:33
En voor TO: ik lees wel vaker dat iemand zegt: ik wil ze pas met 1 jaar naar de opvang laten gaan. Dat zal wel voortkomen uit een soort ‘dan zijn ze wat minder klein’ gevoel, maar als je naar de ontwikkeling van een kind kijkt, is dat helemaal niet zo logisch. Juist rond een jaar beginnen kinderen veel eenkenniger te worden en meer moeite te hebben met gescheiden worden van verzorgers. Het kan dus juist veel slimmer zijn om ze wat eerder al te laten wennen aan de opvang, want dan zijn de medewerkers daar gewoon een vertrouwde verzorger tegen die tijd, en geen vreemde.
maandag 29 juli 2024 om 14:58
Ik zie dat bij kennissen in Duitsland. Daar krijgen de ouders na de geboorte van een kind 14 maanden lang Elterngeld. Een kind gaat daar dus pas met 14 maanden naar de kinderopvang, wat meestal een behoorlijke 'wentijd' en de nodige tranen en stress voor het kind met zich meebrengt. In NL gaat een baby met 12-16 weken naar de opvang en rolt daar moeiteloos in in de gang van zaken op de opvang.
maandag 29 juli 2024 om 15:14
Onderlinge concurrentie tussen kinderen (TO en zus) zie je wel vaker, is volgens mij een gezinsdynamiek die niet onstaat door dit soort situaties maar die er al langer was.
Doordat ze zich tekortgedaan voelt, lijkt (en is) TO nu onredelijk eisend en drammerig. Maar ze wil eigenlijk gewoon gezien en gekend worden in haar gevoel.
Ik snap best als je je hele leven daar al voor moet "strijden" dat je je er niet makkelijk bij neerlegt en je terugtrekt, al zou dat misschien beter zijn. Voelt waarschijnlijk als een groot verlies.
Doordat ze zich tekortgedaan voelt, lijkt (en is) TO nu onredelijk eisend en drammerig. Maar ze wil eigenlijk gewoon gezien en gekend worden in haar gevoel.
Ik snap best als je je hele leven daar al voor moet "strijden" dat je je er niet makkelijk bij neerlegt en je terugtrekt, al zou dat misschien beter zijn. Voelt waarschijnlijk als een groot verlies.
maandag 29 juli 2024 om 15:38
Dan nog is niet verkeerd om te leren/horen wanneer je eisen en wensen door dat soort gevoelens gewoon onredelijk zijn.bijtie schreef: ↑29-07-2024 15:14Onderlinge concurrentie tussen kinderen (TO en zus) zie je wel vaker, is volgens mij een gezinsdynamiek die niet onstaat door dit soort situaties maar die er al langer was.
Doordat ze zich tekortgedaan voelt, lijkt (en is) TO nu onredelijk eisend en drammerig. Maar ze wil eigenlijk gewoon gezien en gekend worden in haar gevoel.
Ik snap best als je je hele leven daar al voor moet "strijden" dat je je er niet makkelijk bij neerlegt en je terugtrekt, al zou dat misschien beter zijn. Voelt waarschijnlijk als een groot verlies.
En hoe je je wensen en gevoelens beter bekend kan maken. Wat niet betekend dat altijd gehonoreerd gaat worden en dan leren hoe je dat beste kan verwerken..
maandag 29 juli 2024 om 15:51
Dat kan heel goed. Maar dan nog is het nuttig om te beseffen dat je op een specifieke issue misschien niet heel redelijk bent. Anders krijg je echt het ‘op alle slakken zout’ effect, en daar wint niemand iets mee.bijtie schreef: ↑29-07-2024 15:14Onderlinge concurrentie tussen kinderen (TO en zus) zie je wel vaker, is volgens mij een gezinsdynamiek die niet onstaat door dit soort situaties maar die er al langer was.
Doordat ze zich tekortgedaan voelt, lijkt (en is) TO nu onredelijk eisend en drammerig. Maar ze wil eigenlijk gewoon gezien en gekend worden in haar gevoel.
Ik snap best als je je hele leven daar al voor moet "strijden" dat je je er niet makkelijk bij neerlegt en je terugtrekt, al zou dat misschien beter zijn. Voelt waarschijnlijk als een groot verlies.
En ook hiervoor geldt: soms is het inderdaad zo, maar ook regelmatig voelt een kind zich achtergesteld, terwijl het andere kind hetzelfde idee heeft. Dus zelfs als je je al heel lang achtergesteld voelt (of je broer/zus voorgetrokken) hoeft dat niet altijd ook echt zo te zijn. Zo ken ik een broer/zus stel waarbij de een al van kinds af aan veel gedoe opleverde. Niemands schuld, oa fysiotherapeutische en school dingen, maar kostte veel tijd (en ook geld). Daardoor waren ouders gemiddeld meer dan 80% van hun tijd met kind 1 bezig, en nog geen 20% met kind 2. Om kind 2 wel nog wat aandacht te geven, gingen ze daar een enkele keer apart iets leuks mee doen (afhankelijk van leeftijd naar een film/uit eten oid).
Kind 1 heeft nu dus het gevoel dat kind 2 altijd werd voorgetrokken, want die mocht altijd leuke dingen doen, en kind 1 nooit. Dat is dus niet waar, kind 1 ging ook lunchen met een ouder na een afspraak, of ging onder schooltijd naar een speeltuin oid. Alleen die heeft dat nooit zo ervaren, want was gewend heel vaak met ouders alleen iets te doen. Kind 2 heeft echt wel gemerkt dat er meer tijd en energie naar kind 1 ging, maar snapte hoe dat kwam, en voelde zich daarom niet enorm benadeelt. Inmiddels is kind 1 dus zeer verongelijkt, want kind 2 werd áltijd voorgetrokken, maar niemand steunt kind 1 in dat gevoel. En kind 2 vindt het niet zo zeer vervelend dat kind 1 altijd meer aandacht kreeg, maar wel dat kind 2 nu ‘beschuldigd’ wordt van een favorieten-rol die er nooit geweest is.
maandag 29 juli 2024 om 16:11
Nou dat dus, het is onmogelijk om je kinderen even veel geld/ aandacht ed te geven.nausicaa schreef: ↑29-07-2024 14:29Maar je kunt nooit je kinderen precies hetzelfde geven. Want de situatie is niet hetzelfde. Toen nichtje geboren werd, was oma ruim 8 jaar jonger. Wat ze toen kon of wilde doen, kan natuurlijk nooit verplichtend zijn voor wat ze nu kan of wil. Ook niet in het kader van ‘goed ouderschap’. Ik hoorde dat laatst ook weer van iemand. Ouders hadden op nichtje/neefje gepast tot ze naar school gingen, maar vonden nu haar kinderen te veel. Zoooooooo oneerlijk! Waarbij de even vergat dat opa en oma inmiddels ruim 15 jaar ouder waren, en dat zij drie kinderen kort op elkaar had. Dat iemand op zijn 62e 1 kind tegelijk wel aankan, maar op zijn 77e drie hele drukke kinderen niet, zou zomaar kunnen natuurlijk.
Daarnaast is nichtje zo te horen niet zonder problemen geboren, wat haar ouders ongetwijfeld veel meer kopzorgen dan gemiddeld heeft opgeleverd. Een andere situatie dan met een volledig gezond kind. Door die omstandigheden kan nichtje minder makkelijk naar de BSO dan gemiddeld.
En tenslotte wil oma best op de baby passen, maar niet daarvoor nichtje wegsturen. En dat lijkt TO dan niet eerlijk te vinden, want dan heeft nichtje wel alleen tijd met opa/oma gehad, maar baby niet? Wat niet eens waar is, want baby is er ook als nichtje op school zit. En nichtje zal heus al moeten meebuigen omdat je met een baby aan allerlei dingen vastzit.
Dáárom vinden mensen dat TO overdrijft. Omdat zus in dit geval helemaal niet zo (mega) wordt voorgetrokken. Omdat situaties verschillen, en in dit geval de keuze echt niet scheef is of zo.
Natuurlijk is het naar als ouders regelmatig op 1 kind passen, en bij het andere nooit tijd hebben. Hoewel ook daar redenen voor kunnen zijn (bv gezien het moment, of door gedrag van het kind zelf), is het soms ook gewoon heel rot. Maar daar is hier helemaal geen sprake van.
Dat kun je toch niet continu afwegen?
Een vriendin van mij met 1 kind zei dat ze een 2e exact hetzelfde geld daar aan zou uitgeven. Dat kan niet. Ik heb 1 studerend kind op kamers, en 1 waarmee ik een auto deel en die thuis woont en studeert. Denk je dat ik alles ga uitrekenen? Waarom zou je dat doen ?
maandag 29 juli 2024 om 17:46
Maar feiten bestaan toch helemaal niet. Volgens mij is het onmogelijk om over zulke situaties na te gaan wat waar is, welk kind wat heeft "gekregen." Elk kind in een gezin wordt verschillend behandeld zelfs al geef je ze exact afgemeten porties geld, tijd en aandacht.nausicaa schreef: ↑29-07-2024 15:51Dat kan heel goed. Maar dan nog is het nuttig om te beseffen dat je op een specifieke issue misschien niet heel redelijk bent. Anders krijg je echt het ‘op alle slakken zout’ effect, en daar wint niemand iets mee.
En ook hiervoor geldt: soms is het inderdaad zo, maar ook regelmatig voelt een kind zich achtergesteld, terwijl het andere kind hetzelfde idee heeft. Dus zelfs als je je al heel lang achtergesteld voelt (of je broer/zus voorgetrokken) hoeft dat niet altijd ook echt zo te zijn. Zo ken ik een broer/zus stel waarbij de een al van kinds af aan veel gedoe opleverde. Niemands schuld, oa fysiotherapeutische en school dingen, maar kostte veel tijd (en ook geld). Daardoor waren ouders gemiddeld meer dan 80% van hun tijd met kind 1 bezig, en nog geen 20% met kind 2. Om kind 2 wel nog wat aandacht te geven, gingen ze daar een enkele keer apart iets leuks mee doen (afhankelijk van leeftijd naar een film/uit eten oid).
Kind 1 heeft nu dus het gevoel dat kind 2 altijd werd voorgetrokken, want die mocht altijd leuke dingen doen, en kind 1 nooit. Dat is dus niet waar, kind 1 ging ook lunchen met een ouder na een afspraak, of ging onder schooltijd naar een speeltuin oid. Alleen die heeft dat nooit zo ervaren, want was gewend heel vaak met ouders alleen iets te doen. Kind 2 heeft echt wel gemerkt dat er meer tijd en energie naar kind 1 ging, maar snapte hoe dat kwam, en voelde zich daarom niet enorm benadeelt. Inmiddels is kind 1 dus zeer verongelijkt, want kind 2 werd áltijd voorgetrokken, maar niemand steunt kind 1 in dat gevoel. En kind 2 vindt het niet zo zeer vervelend dat kind 1 altijd meer aandacht kreeg, maar wel dat kind 2 nu ‘beschuldigd’ wordt van een favorieten-rol die er nooit geweest is.
Als een of beide van je kinderen gemis heeft ervaren op een bepaald vlak is dat gewoon wat het is, ik snap niet waarom je dat zou willen ontkrachten met feiten.
"Jij ervaart dit zo maar dat is onterecht want je kreeg zus en zo" is alleen maar ontkennen wat iemand voelt, waardoor er strijd blijft.
Beseffen dat je als volwassen kind onredelijk bent in je verwachtingen is iets goeds idd, dan kan je het bijstellen of loslaten. Maar dat maakt niet dat je gevoel niet legitiem is. Ik zou altijd naar mijn gevoel luisteren en onderzoeken waar het vandaan komt. Dat er oud zeer achter zit is wel duidelijk en als je weet wat dat is, kan je daar iets mee.
maandag 29 juli 2024 om 17:54
Ik vind TO ook erg onredelijk in dit verhaal. Oma wil immers oppassen, maar TO is meteen verongelijkt dat het niet op haar voorwaarden gaat. Die opmerking over de BSO en gepest worden vind ik overigens ook om te huilen. Helemaal vanuit iemand die naar eigen zeggen zelf ook gepest is.
Daarnaast verbaast het me ook ontzettend dat sommige mensen zo afhankelijk zijn van hun (schoon)ouders. Of in ieder geval van allerlei verwachtingen hebben. Tijd om op eigen benen te staan en je gezinsleven zelf te regelen. Opa’s en oma’s hebben niet het eeuwige leven en hebben zelf al lang genoeg gezorgd.
Daarnaast verbaast het me ook ontzettend dat sommige mensen zo afhankelijk zijn van hun (schoon)ouders. Of in ieder geval van allerlei verwachtingen hebben. Tijd om op eigen benen te staan en je gezinsleven zelf te regelen. Opa’s en oma’s hebben niet het eeuwige leven en hebben zelf al lang genoeg gezorgd.
maandag 29 juli 2024 om 17:58
Oh, daar heb ik helemaal overheen gelezen! Dan is het helemaal prinsessengejank van de bovenste plank.Lucifee2024 schreef: ↑29-07-2024 11:15Ik snap deze laatste discussie hier niet, TO's moeder wil gewoon op haar baby passen.
TO wil niet dat oma dan ook op nichtje past die dag.
En als TO bang is dat hetere vermoeiend is voor haar moeder: lekker naar het kdv brengen.
Mijn hemel zeg.
maandag 29 juli 2024 om 18:13
Projectie. Voor het nichtje is het pesten wel " opgelost" en voor to nietdweedledee schreef: ↑29-07-2024 17:54Ik vind TO ook erg onredelijk in dit verhaal. Oma wil immers oppassen, maar TO is meteen verongelijkt dat het niet op haar voorwaarden gaat. Die opmerking over de BSO en gepest worden vind ik overigens ook om te huilen. Helemaal vanuit iemand die naar eigen zeggen zelf ook gepest is.
Daarnaast verbaast het me ook ontzettend dat sommige mensen zo afhankelijk zijn van hun (schoon)ouders. Of in ieder geval van allerlei verwachtingen hebben. Tijd om op eigen benen te staan en je gezinsleven zelf te regelen. Opa’s en oma’s hebben niet het eeuwige leven en hebben zelf al lang genoeg gezorgd.
Maar dat waren ook heel andere tijden
maandag 29 juli 2024 om 18:55
Ja, zoiets zal het wel zijn. Vind dat wel heel extreem trouwens. Je zou verwachten dat een tante haar nog kleine nichtje beter gunt.Tafelkleed schreef: ↑29-07-2024 18:13Projectie. Voor het nichtje is het pesten wel " opgelost" en voor to niet
Maar dat waren ook heel andere tijden
Ik denk dat er werk aan de winkel is voor TO. Denk dat ze flink aan zichzelf moet gaan werken en dingen moet gaan verwerken, want haar manier van denken en de manier waarop zij over haar familieleden spreekt, is niet helemaal gezond, dacht ik zo.
maandag 29 juli 2024 om 19:37
Eens. Tussen de regels door lees ik heel duidelijk dat TO in een ongezonde competitie is verwikkeld met haar zus, een eenzijdige competitie, want de zus heeft nergens last van terwijl TO het gevoel heeft dat ze door haar moeder wordt achtergesteld, niet eens omdat de moeder meer van de zus houdt of omdat het nichtje extra zorg nodig heeft, maar omdat de zus die speciale behandeling afdwingt met haar gedrag. TO moet op de bres springen als haar moeder op Schiphol staat zonder paspoort en de zus, die best eens iets aardigs terug zou kunnen doen voor haar moeder, heeft het te druk en schuift het af.bijtie schreef: ↑29-07-2024 17:46Maar feiten bestaan toch helemaal niet. Volgens mij is het onmogelijk om over zulke situaties na te gaan wat waar is, welk kind wat heeft "gekregen." Elk kind in een gezin wordt verschillend behandeld zelfs al geef je ze exact afgemeten porties geld, tijd en aandacht.
Als een of beide van je kinderen gemis heeft ervaren op een bepaald vlak is dat gewoon wat het is, ik snap niet waarom je dat zou willen ontkrachten met feiten.
"Jij ervaart dit zo maar dat is onterecht want je kreeg zus en zo" is alleen maar ontkennen wat iemand voelt, waardoor er strijd blijft.
Beseffen dat je als volwassen kind onredelijk bent in je verwachtingen is iets goeds idd, dan kan je het bijstellen of loslaten. Maar dat maakt niet dat je gevoel niet legitiem is. Ik zou altijd naar mijn gevoel luisteren en onderzoeken waar het vandaan komt. Dat er oud zeer achter zit is wel duidelijk en als je weet wat dat is, kan je daar iets mee.
Interpretatie, natuurlijk. Maar zo lees ik het. En nou gaat het niet om de details en het zout op de slakken, het gaat erom dat TO dit zo heeft uitgesproken naar haar moeder. Ze heeft zich kwetsbaar opgesteld in de hoop dat haar moeder haar zou ‘zien’. En horen.
Dat gebeurde niet. En dát vind ik van de moeder heel kwalijk. Oók als TO overdrijft of zich dingen inbeeldt of er helemaal naast zit. Als moeder (en vader) hoef je echt niet alles op een weegschaaltje af te wegen en te vergelijken, maar je mag je kinderen en hun onzekerheden en verdriet wel serieus nemen. Deze moeder hoort niet wat haar dochter zegt. Het komt haar misschien slecht uit (want de andere dochter… en het nichtje…) maar het zou waarschijnlijk al enorm helpen als ze TO serieus nam.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
