Kinderen
alle pijlers
zwanger en hysterisch in paniek
donderdag 15 mei 2008 om 12:59
Hallo allemaal..
Het is weer gelukt.. sinds vorige week vrijdag weet ik dat ik zwanger ben. Van de tweede wel te verstaan. Maar ik ben niet blij.. ik ben hysterisch in paniek.
Het is niet helemaal vanzelf gegaan. Vorig jaar rond dit tijdstip was ik (na 1 maand proberen) zwanger! En blij.. toen nog wel.
twee weken later had ik mijn eerste MK.
Meteen de volgende maand (ongeveer 6 weken later) was ik weer zwanger en binnen 1,5 week had ik MK 2 te pakken.
Vervolgens duurde het tot december voor ik weer zwanger was en duurde het 5 dagen voor ik de derde MK kreeg.
Allemaal prille miskramen, weinig pijn.. het krijgen van een MK went zelfs: "Ow, we zijn er weer 1 kwijt" We spraken zelfs niet meer over 'zwanger zijn' maar over 'een positieve test'.
In januari bij de gyn terechtgekomen. Want zwanger worden is dus 1 ding, zwanger blijven is 2! en ik wil graag weten waarom/wanneer/waardoor het telkens mis gaat.
Uit het bloedonderzoek dat we hebben gehad bleek dat ik geen hormoonafwijkingen heb, en het is dan ook weer gelukt om zwanger te raken. En nu ben ik al twee keer geprik om de HCG waardes te meten en die zijn twee keer prima! Ik hoefde niet meer terug te komen tot de 7 weken echo. Maar ben vandaag toch weer bloed gaan prikken omdat ik meer bevestiging nodig heb. Eigenlijk het liefst elk uur..
Ik geloof nu wel dat ik zwanger ben, maar of ik in januari ook een kind krijg? Ik ben bang.. rete-f*cking-bang.. en hoe kom ik de komende tijd door? de uren lijken vooruit te kruipen.. nog 8!!! weken wachten voor de kans op een MK afneemt.. als ik dat al haal...
Is er iemand die dit hekent? en wat heb je gedaan om rustig te blijven? ben je de eerst periode doorgekomen en hoe? en wordt het daarna beter?
Het is weer gelukt.. sinds vorige week vrijdag weet ik dat ik zwanger ben. Van de tweede wel te verstaan. Maar ik ben niet blij.. ik ben hysterisch in paniek.
Het is niet helemaal vanzelf gegaan. Vorig jaar rond dit tijdstip was ik (na 1 maand proberen) zwanger! En blij.. toen nog wel.
twee weken later had ik mijn eerste MK.
Meteen de volgende maand (ongeveer 6 weken later) was ik weer zwanger en binnen 1,5 week had ik MK 2 te pakken.
Vervolgens duurde het tot december voor ik weer zwanger was en duurde het 5 dagen voor ik de derde MK kreeg.
Allemaal prille miskramen, weinig pijn.. het krijgen van een MK went zelfs: "Ow, we zijn er weer 1 kwijt" We spraken zelfs niet meer over 'zwanger zijn' maar over 'een positieve test'.
In januari bij de gyn terechtgekomen. Want zwanger worden is dus 1 ding, zwanger blijven is 2! en ik wil graag weten waarom/wanneer/waardoor het telkens mis gaat.
Uit het bloedonderzoek dat we hebben gehad bleek dat ik geen hormoonafwijkingen heb, en het is dan ook weer gelukt om zwanger te raken. En nu ben ik al twee keer geprik om de HCG waardes te meten en die zijn twee keer prima! Ik hoefde niet meer terug te komen tot de 7 weken echo. Maar ben vandaag toch weer bloed gaan prikken omdat ik meer bevestiging nodig heb. Eigenlijk het liefst elk uur..
Ik geloof nu wel dat ik zwanger ben, maar of ik in januari ook een kind krijg? Ik ben bang.. rete-f*cking-bang.. en hoe kom ik de komende tijd door? de uren lijken vooruit te kruipen.. nog 8!!! weken wachten voor de kans op een MK afneemt.. als ik dat al haal...
Is er iemand die dit hekent? en wat heb je gedaan om rustig te blijven? ben je de eerst periode doorgekomen en hoe? en wordt het daarna beter?
donderdag 15 mei 2008 om 13:06
Luister wat meer naar je gevoel, kan me voorstellen dat het lastig is om te bedenken dat je in januari weer een kindje krijgt, maar kijk eens diep van binnen wat je gevoel daar over zegt. Als uit onderzoek is gebleken dat er geen medische verklaring is voor je miskramen, waarom zou het dan deze keer fout gaan.
Ik hoop voor je dat je een fijne zwangerschap tegemoet gaat en dat er misschien zelfs nog wel wat genieten bij komt kijken.
Veel sterkte!
Ik hoop voor je dat je een fijne zwangerschap tegemoet gaat en dat er misschien zelfs nog wel wat genieten bij komt kijken.
Veel sterkte!
donderdag 15 mei 2008 om 13:06
Het is allemaal niet niks wat je mee hebt gemaakt.
donderdag 15 mei 2008 om 13:14
hoi jane,
Ik herken het verhaal helaas wel, verdeeld over 10 jaar ook fiks aantal miskramen zowel vroeg als laat (14 weken) Ook ben ik net als jij ook weer zwanger...(weet het sinds vorige week donderdag, lopen dus aardig gelijk op) Ik lijk me in te dekken. Negeer het nu een beetje, heb het ook niet over zwanger zijn maar iid net als jij over een positieve test. Wij weten dat zo;n test niet persee tot een kind leid. Hoe ga ik ermee om? Verschilt een beetje per dag, maar ik lijk nu het "het komt zoals het komt"gevoel te hebben. Misschien positief puntje: Als je bij 9 weken een kloppend hartje hebt is de kans groot dat de zwangerschap doorzet. Dat betekent dat je niet 8 maar "nog"maar 4 weken hoeft te wachten. Hmm aan mijn verhaal heb je niet veel, je bent iig niet de enige nu.....
groetjes Iebel
Ik herken het verhaal helaas wel, verdeeld over 10 jaar ook fiks aantal miskramen zowel vroeg als laat (14 weken) Ook ben ik net als jij ook weer zwanger...(weet het sinds vorige week donderdag, lopen dus aardig gelijk op) Ik lijk me in te dekken. Negeer het nu een beetje, heb het ook niet over zwanger zijn maar iid net als jij over een positieve test. Wij weten dat zo;n test niet persee tot een kind leid. Hoe ga ik ermee om? Verschilt een beetje per dag, maar ik lijk nu het "het komt zoals het komt"gevoel te hebben. Misschien positief puntje: Als je bij 9 weken een kloppend hartje hebt is de kans groot dat de zwangerschap doorzet. Dat betekent dat je niet 8 maar "nog"maar 4 weken hoeft te wachten. Hmm aan mijn verhaal heb je niet veel, je bent iig niet de enige nu.....
groetjes Iebel
donderdag 15 mei 2008 om 13:18
Hoe kom je die eerste periode door...tsja met klapperende kuiten en klotsende oksels... Heb na mijn eerste mk geweigerd eerder dan 12 weken voor een echo te gaan en de dag van de echo zelf (na een nacht niet slapen en met lief elkaar de kop gek te maken) met gillend en gierende zenuwen naar t ziekenhuis (waar in mijn geval alles goed bleek te zijn...) Heb zelf veel met een vriendin gesproken die hetzelfde had meegemaakt en haar de kop gekgekletst... hielp goed. dus is mijn advies; bel een vriendin en praat die de kop gek!!!
succes en sterkte
succes en sterkte
donderdag 15 mei 2008 om 13:22
Hallo lieve mensen,
dank voor jullie berichten. fijn dat er iemand mn verhaal wil lezen.
@Iebel: de periode waarin jij je miskramen hebt gehad is ook veel langer.. kan me voorstellen dat je er misschien zelfs een beetje cynisch onder wordt?
is er bij jou wel een indicatie waar het door komt?
Heel fijn dat ik niet helemaal alleen ben.. er zijn mensen in mijn omgeving die het van deMK's weten, maar het niet zelf hebben ervaren. Hun goed bedoelde adviezen helpen eerder averechts (kunnen ze ook niet helpen trouwens).
Van de 'positieve test' weet overigens nog niemand..
dank voor jullie berichten. fijn dat er iemand mn verhaal wil lezen.
@Iebel: de periode waarin jij je miskramen hebt gehad is ook veel langer.. kan me voorstellen dat je er misschien zelfs een beetje cynisch onder wordt?
is er bij jou wel een indicatie waar het door komt?
Heel fijn dat ik niet helemaal alleen ben.. er zijn mensen in mijn omgeving die het van deMK's weten, maar het niet zelf hebben ervaren. Hun goed bedoelde adviezen helpen eerder averechts (kunnen ze ook niet helpen trouwens).
Van de 'positieve test' weet overigens nog niemand..
donderdag 15 mei 2008 om 13:23
Je kan je druk maken wat je wil, maar dat zal niet ten goede, eerder ten kwade voor de vrucht werken. Bedenk idd dat je al een kindje hebt, dus het is mogenlijk...
Ik weet, de beste stuurlui staan aan wal, en ik kan me heel goed voorstellen dat je dr gillend gek van wordt...
Ik denk dat het in iedergeval wel helpt om er over te pragten (met je omgeving, hier op het forum) want opkroppen is al helemaal verkeerd met zulke sterke emoties!
Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen de komende periode.
Maar probeer toch iets te vinden wat je er ook vanaf kan leiden.
Probeer dingen te zoeken waar je ook echt nog plezier in kan hebben zodat dat dan weer ten positieve kan werken, niet alleen voor je gemoedstoestand maar ook voor je vruchtje....
Wees ook lief voor elkaar want ik denk dat je partner het er ook niet makkelijk mee zal hebben (zowel van de miskramen, maar ook dat hij ziet wat het met jou doet) en zoek troost bij elkaar.
Heel veel sterkte!
Ik weet, de beste stuurlui staan aan wal, en ik kan me heel goed voorstellen dat je dr gillend gek van wordt...
Ik denk dat het in iedergeval wel helpt om er over te pragten (met je omgeving, hier op het forum) want opkroppen is al helemaal verkeerd met zulke sterke emoties!
Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen de komende periode.
Maar probeer toch iets te vinden wat je er ook vanaf kan leiden.
Probeer dingen te zoeken waar je ook echt nog plezier in kan hebben zodat dat dan weer ten positieve kan werken, niet alleen voor je gemoedstoestand maar ook voor je vruchtje....
Wees ook lief voor elkaar want ik denk dat je partner het er ook niet makkelijk mee zal hebben (zowel van de miskramen, maar ook dat hij ziet wat het met jou doet) en zoek troost bij elkaar.
Heel veel sterkte!
donderdag 15 mei 2008 om 13:28
Oei, niet zo'n goede uitspraak ben ik bang. Ze maakt zich al druk en je gemoedstoestand kun je niet met een druk op de knop omzetten. Verder is stress inderdaad niet goed maar volgens mij speelt dit vooral later in de zwangerschap.
JaneDoe, je hebt nu eenmaal een heel verleden en dat schud je niet zomaar van je af. Waarom zou je al vooruit willen kijken naar januari? Dat hoeft toch niet. Je zorgt eerst dat je de maand mei verder goed doorkomt, dan de maand juni, etc. Probeer "gewoon" door te ademen en bij de dag te leven. Vandaag ben je zwanger en morgen ook, en overmorgen. Die dagen rijgen zich vanzelf aaneen tot aan januari.
Sterkte!!
mirjam762 wijzigde dit bericht op 15-05-2008 13:29
Reden: naam TO had ik toch goed geschreven, slag om de arm kon er weer af
Reden: naam TO had ik toch goed geschreven, slag om de arm kon er weer af
% gewijzigd
donderdag 15 mei 2008 om 13:31
O ja, nog een praktische tip; in het Utrechts Medisch Centrum (of hoe het ook precies mag heten) schijnt een poli te zijn voor zwangere vrouwen die miskramen achter de rug hebben. Zij mogen (bijna) zo vaak als ze willen bevestiging halen (een echo bijvoorbeeld) van hun zwangerschap. Misschien een idee als je daar in de buurt woont toevallig?
donderdag 15 mei 2008 om 13:35
He, wat spannend. Waarschijnlijk weet je het allemaal al, maar bedenk je dat er nu eigenlijk niets is wat jij zou kunnen doen om een miskraam te veroorzaken. Stress niet, slecht slapen niet, vallen niet, etc. Het is echt gewoon afwachten. Ik kan me je angst goed voorstellen, maar er is nu niets wat jij kunt doen, behalve de standaard leefregels voor een zwangere.
Wat mirjam zegt, gewoon door blijven ademen, af en toe lekker uithuilen of heel hard gillen of stampen of weetikveel wat, als dat je oplucht, en wachten tot de echo die het hartje laat zien.
Heel veel sterkte!
Wat mirjam zegt, gewoon door blijven ademen, af en toe lekker uithuilen of heel hard gillen of stampen of weetikveel wat, als dat je oplucht, en wachten tot de echo die het hartje laat zien.
Heel veel sterkte!
donderdag 15 mei 2008 om 13:36
Jane, loop iets meer risico op miskraam ivm acute zwangerschaps diabetes, maar dat wil nog niet zeggen dat dat elke miskraam veroorzaakt heeft. Cynisch is misschien ook wel het juiste woord. Eerst zien dan geloven..... Maar wil niet zeggen dat ik er zo elke dag mee omga, soms slaat ook de schrik om mijn hart en vraag ik me ook af of het allemaal wel goed komt. Maar op dit moment doet "struisvogelpolitiek" het goed!
Huiarts heeft laatste keer gewezen op chromosomen onderzoek, wij hebben besloten het niet te doen. Heb overigens een gezonde dochter van 9 rondlopen!
Jane praat of schrijf het van je af...ik hou je topic in de gaten, en als je vragen hebt.... zal proberen je een antwoord te geven
groetjes
Huiarts heeft laatste keer gewezen op chromosomen onderzoek, wij hebben besloten het niet te doen. Heb overigens een gezonde dochter van 9 rondlopen!
Jane praat of schrijf het van je af...ik hou je topic in de gaten, en als je vragen hebt.... zal proberen je een antwoord te geven
groetjes
donderdag 15 mei 2008 om 13:40
Ook ik heb 3 miskramen achter de rug en begrijp je angst absoluut!
Alleen één ding.... zou je hiermee, dus door je nu heel er druk te maken, een eventuele volgende miskraam kunnen voorkomen? Neee dus!
Net zoals iedere zwangere vrouw, zullen wij ondanks ons verleden, ook geduld moeten opbrengen om door de eerste cruciale periode heen te komen.
Ondanks dat de dagen tergend langszaam voorbij gaan, is iedere dag er weer één.
Ik wens je heel veel sterkte de aankomende weken, maar probeer ook de momenten te pakken dat je net iets minder onzeker bent en er dan van te genieten!
Gr.
Daan
Alleen één ding.... zou je hiermee, dus door je nu heel er druk te maken, een eventuele volgende miskraam kunnen voorkomen? Neee dus!
Net zoals iedere zwangere vrouw, zullen wij ondanks ons verleden, ook geduld moeten opbrengen om door de eerste cruciale periode heen te komen.
Ondanks dat de dagen tergend langszaam voorbij gaan, is iedere dag er weer één.
Ik wens je heel veel sterkte de aankomende weken, maar probeer ook de momenten te pakken dat je net iets minder onzeker bent en er dan van te genieten!
Gr.
Daan
donderdag 15 mei 2008 om 13:51
Overigens heb ik zelf ook een miskraam en een bbz achter de rug (in de vijf jaar dat wij verder vruchteloos probeerden voor een tweede). Toen het dan uiteindelijk toch zover was, had ik ook schrik of het deze keer wel goed mocht gaan. Ik kon het gewoon niet geloven, moest mezelf knijpen toen ik met 35 weken bij Prénatal rondliep met mijn dikke buik. Dus ik begrijp wel hoe je je voelt.
Maar echt, de tijd gaat snel en voor je het weet ben je zeven maanden verder.
Maar echt, de tijd gaat snel en voor je het weet ben je zeven maanden verder.
donderdag 15 mei 2008 om 14:10
Ik herken het ook wel een beetje. Vorig jaar 2 keer een miskraam gehad. Nu ben ik intussen 32 weken zwanger. In het begin kon ik niet geloven dat het goed zou komen en toch zat er diep in me het gevoel dat het deze keer wel goed zou komen.
Hoe ik de eerste periode door ben gekomen....ik heb op de dag dat ik mijn miskraam had een sollicitatiegesprek gehad en ben aangenomen. Na de eerste menstrautie ben ik toen gelijk weer zwanger geworden, dus toen zat ik nog in de beginfase van mijn nieuwe baan, flink wat afleiding dus, dat heeft goed geholpen. Toen kwam ook nog de decembermaand eraan, die vind ik altijd erg gezellig dus dat was ook een goed afleiding. Eind december was ik 3 maanden zwanger, en 3 echo's verder dat gaf wel wat rust. Daarna werd het steeds wat beter, zeker vanaf de dag dat ik de kleine voel, dat geeft helemaal veel rust. Na de 20 weken echo kon ik echt wat meer genieten.
Ik hoop voor je dat het deze keer goed komt.
Misschien nog een tip om wat rustiger te worden. Ik slik nu vitamine B Balans van Bloem (door de hormonen zit ik mezelf soms erg in de weg) dat helpt wel, misschien helpt het jou ook om wat rustiger te worden (1 van de kenmerken: opbeurend en zenuwversterkend. het is aanbevolen bij zwangerschap)
Veel sterkte!
Hoe ik de eerste periode door ben gekomen....ik heb op de dag dat ik mijn miskraam had een sollicitatiegesprek gehad en ben aangenomen. Na de eerste menstrautie ben ik toen gelijk weer zwanger geworden, dus toen zat ik nog in de beginfase van mijn nieuwe baan, flink wat afleiding dus, dat heeft goed geholpen. Toen kwam ook nog de decembermaand eraan, die vind ik altijd erg gezellig dus dat was ook een goed afleiding. Eind december was ik 3 maanden zwanger, en 3 echo's verder dat gaf wel wat rust. Daarna werd het steeds wat beter, zeker vanaf de dag dat ik de kleine voel, dat geeft helemaal veel rust. Na de 20 weken echo kon ik echt wat meer genieten.
Ik hoop voor je dat het deze keer goed komt.
Misschien nog een tip om wat rustiger te worden. Ik slik nu vitamine B Balans van Bloem (door de hormonen zit ik mezelf soms erg in de weg) dat helpt wel, misschien helpt het jou ook om wat rustiger te worden (1 van de kenmerken: opbeurend en zenuwversterkend. het is aanbevolen bij zwangerschap)
Veel sterkte!
donderdag 15 mei 2008 om 14:22
Ik ben er na twee miskramen, een vroeggeboorte en een gecompliceerde zwangerschap achter dat ik de onrust alleen wat kon temperen door tegen mezelf te zeggen: Oké, nu ben ik dus gespannen/in paniek/ gestresst en dit gevoel gaat weer voorbij. Het enige wat ik zeker wist was dat het weer anders zou worden. Het had geen zin mezelf op m'n kop te geven dat ik zo gestresst was, daarmee werd het alleen maar erger.
Daarnaast heb ik met 6 weken de eerste echo gekregen en daarna nog een paar keer.
Wat ook hielp was afleiding zoeken en mijn angsten uitspreken als ik het even te kwaad kreeg. Ondanks dat ik mensen in mijn omgeving heb die ook een mk hebben meegemaakt, deed ik dit toch het liefste bij mijn man. Hij begrijpt me dan toch het beste.
Nu ben ik 29 weken en alles lijkt goed te gaan, maar - niet om je te ontmoedigen - als dit kindje eruit is en het 10 vingers en 10 tenen heeft, ben ik pas echt gerustgesteld (maar dat geldt ws. voor iedere zwangere vrouw).
Sterkte. Ik begrijp hoe je je voelt.
Tori
Daarnaast heb ik met 6 weken de eerste echo gekregen en daarna nog een paar keer.
Wat ook hielp was afleiding zoeken en mijn angsten uitspreken als ik het even te kwaad kreeg. Ondanks dat ik mensen in mijn omgeving heb die ook een mk hebben meegemaakt, deed ik dit toch het liefste bij mijn man. Hij begrijpt me dan toch het beste.
Nu ben ik 29 weken en alles lijkt goed te gaan, maar - niet om je te ontmoedigen - als dit kindje eruit is en het 10 vingers en 10 tenen heeft, ben ik pas echt gerustgesteld (maar dat geldt ws. voor iedere zwangere vrouw).
Sterkte. Ik begrijp hoe je je voelt.
Tori
donderdag 15 mei 2008 om 15:04
pffff..het gaat wel iets beter nu.. iets.. komt met pieken en dalen. Postje hier op het forum helpt wel. En heb net even lekker zitten kletsen aan de telefoon over koetjes en kalfjes. Moet zeggen dat als ik druk ben ik er wel minder aan denk..
bezig blijven is misschien wel een goeie.. ik ga ook solliciteren (dank Caro)
Vitamine B halen.. en misschien nog een stuk of wat testen..
nu even wachten tot de telefoon gaat.. krijg zo de volgende uitslag van het bloedonderzoek..
en daarna ga ik maar even hysterisch shoppen.. voor de broodnodige afleiding.
Fijn om te weten dat er meer mensen zijn die het gered hebben en dat niet iedereen het even kalm ondergaat..
bezig blijven is misschien wel een goeie.. ik ga ook solliciteren (dank Caro)
Vitamine B halen.. en misschien nog een stuk of wat testen..
nu even wachten tot de telefoon gaat.. krijg zo de volgende uitslag van het bloedonderzoek..
en daarna ga ik maar even hysterisch shoppen.. voor de broodnodige afleiding.
Fijn om te weten dat er meer mensen zijn die het gered hebben en dat niet iedereen het even kalm ondergaat..
donderdag 15 mei 2008 om 15:17
Ik begrijp het heel goed, heb zelf in anderhalf jaar tijd 5 miskramen gehad, de een na de ander. Ik geloofde er inderdaad niet meer in, sprak ook over een "positieve test" in plaats van over zwanger zijn en deed vooral alsof het allemaal buiten mij om gebeurde. Probeer het niet te dicht bij je te laten komen..
Nu ben ik bezig met zwangerschap nummer 6 en wonder boven wonder gaat dat goed. Morgen alweer 38 weken.
Waarom? Geen idee, de gynaecoloog heeft mij op mijn verzoek Askal en Fraxiparine voorgeschreven en misschien dat dat heeft geholpen, misschien ook niet. Mijn man en ik zijn allebei getest en er is nooit een oorzaak gevonden voor de miskramen.
Er is niet veel te zeggen om je te helpen, behalve dat je er beter inderdaad niet teveel van kunt verwachten anders word je compleet gek.
Ga uit van het slechtste, dan kan het alleen maar meevallen, het is een rotprobleem, zeker als je niet weet waar het door komt. Het blijft stressen (niet naar de wc durven uit angst wat je nu weer aan zult treffen, je kent het wel) en ook als je ineens een zwangerschap krijgt die wel doorgaat (die kans is er namelijk gewoon nog steeds!), dan zul je merken dat het misschien moeilijk is om ervan te genieten (dat is mij in ieder geval niet echt gelukt). Domweg de tijd uitzitten, doorgaan met ademen, en afleiding zoeken. Meer is er niet aan te doen.
En volhouden dus, kiezen op elkaar en doorgaan. Als je het opgeeft krijg je zeker geen kind, dus er zit niets anders op.
Ik wens je heel heel veel succes en sterkte toe,
veel liefs, D.
Nu ben ik bezig met zwangerschap nummer 6 en wonder boven wonder gaat dat goed. Morgen alweer 38 weken.
Waarom? Geen idee, de gynaecoloog heeft mij op mijn verzoek Askal en Fraxiparine voorgeschreven en misschien dat dat heeft geholpen, misschien ook niet. Mijn man en ik zijn allebei getest en er is nooit een oorzaak gevonden voor de miskramen.
Er is niet veel te zeggen om je te helpen, behalve dat je er beter inderdaad niet teveel van kunt verwachten anders word je compleet gek.
Ga uit van het slechtste, dan kan het alleen maar meevallen, het is een rotprobleem, zeker als je niet weet waar het door komt. Het blijft stressen (niet naar de wc durven uit angst wat je nu weer aan zult treffen, je kent het wel) en ook als je ineens een zwangerschap krijgt die wel doorgaat (die kans is er namelijk gewoon nog steeds!), dan zul je merken dat het misschien moeilijk is om ervan te genieten (dat is mij in ieder geval niet echt gelukt). Domweg de tijd uitzitten, doorgaan met ademen, en afleiding zoeken. Meer is er niet aan te doen.
En volhouden dus, kiezen op elkaar en doorgaan. Als je het opgeeft krijg je zeker geen kind, dus er zit niets anders op.
Ik wens je heel heel veel succes en sterkte toe,
veel liefs, D.
donderdag 15 mei 2008 om 15:32
Ja, dat gaat dan een beetje de kant van een paniekaanval op als ik het zo lees. Dat moet je niet hebben, zwanger of niet!
Als je het zo naar te pakken hebt, probeer dan een afspraak te maken met je huisarts en leg hem voor dat je in staat van paniek verkeert. Misschien heeft hij iets voor je om wat rustiger te worden, er zijn vast wel middelen die je gewoon mag gebruiken, maar dat kan je dokter je precies vertellen. Probeer je anders even af te reageren op de sportschool, die adrenaline moet er even uit.
En bel je dok vanmiddag nog eventjes op, je moet niet zo doodongelukkig blijven doorlopen hoor, daar is het leven te kort voor!
Liefs, D.
donderdag 15 mei 2008 om 15:37
donderdag 15 mei 2008 om 17:22
