Kinderen
alle pijlers
(zwanger van een) Tweeling (Deel 2!!!)
maandag 13 juni 2005 om 14:12
Dag allemaal,
Het andere topic is vol, dus hierbij een nieuw. Hopelijk kan iedereen het vinden... GElukkig heb ik mijn bericht kunnen bewaren, want ik had het niet door dat het afgesloten was...
---------------------
Kaaskopje, het is idd wel druk, maar Hidde en Pepijn zijn natuurlijk nog jong en liggen als ze wakker zijn gewoon in de box en vragen nog niet om heeeeel veel aandacht gelukkig. Daan is bijna twee (over drie weken) en die vraagt WEL om heeeeeeel veeeeeeel aandacht!
Ik heb Daan trouwens nooit pap gegeven, gewoon lekker de borst 's ochtends in bed en dan verder. Pap hoeft ook helemaal niet perse. Toen hij brood ging eten bij 8 maanden gaf ik hem 's ochtends een stukje brood na de bv als ik zelf ging ontbijten. En dat werd steeds meer en op een gegeven moment ontbijt hij gewoon mee. Anders moet je die pap weer af gaan bouwen en er een boterham van maken, en pap moet je lepelen, kost volgens mij veel te veel tijd als je drie kinderen hebt en je moet zelf ook naar je werk toe en ze op tijd op het kdv afleveren etcetc...
Ik heb me net af zitten vragen wanneer wij met vaste voeding zullen gaan beginnen, of ik ga wachten tot ze ruim 7 maanden zijn omdat ze 7 weken te vroeg waren, of wel na 6 maanden al. Maar ik denk dat ik het van hun af laat hangen, kijk wel of ze er interesse in hebben. En ik denk er over om het via de Rapley methode te gaan doen, dus niet gepureerd van een lepel, maar in gare brokken die ze zelf kunnen pakken en eten. Daar is de laatste tijd veel over te doen geweest en het klinkt mij wel logisch in de oren. Daans eerste fruit was nl ook gewoon een nectarine die wij voor de grap voor zijn mond hielden en die at hij tot onze grote verbazing helemaal op!
Jennie, wij hebben ook Daan in het midden in de auto en de tweeling ernaast, het past ook maar net (we moeten een beetje duwen en dan gaat de deur dicht), terwijl we een peugeot station hebben... en de Mountain Terrain duo die we hebben past er ook maar net in... Daan vindt het trouwens wel leuk in het midden, dan kan hij veel meer zien op de weg, waardoor hij zich ook minder snel verveeld in de auto.
Ik ga per 1 sept weer werken, voor drie dagen per week. Dan gaat de tweeling twee dagen naar het kdv en een dag wordt er door opa en oma opgepast. Dat doen ze nu ook al voor Daan. De tweeling is dan precies 6 maanden oud. Ik heb twee maanden betaald ouderschapsverlof na mijn bevallingsverlof, dat is wel een luxe regeling bij mijn werk (1 maand per baby trouwens).
groetjes,
Anne
mv Daan (1-7-03) en Hidde en Pepijn (1-3-05)
Het andere topic is vol, dus hierbij een nieuw. Hopelijk kan iedereen het vinden... GElukkig heb ik mijn bericht kunnen bewaren, want ik had het niet door dat het afgesloten was...
---------------------
Kaaskopje, het is idd wel druk, maar Hidde en Pepijn zijn natuurlijk nog jong en liggen als ze wakker zijn gewoon in de box en vragen nog niet om heeeeel veel aandacht gelukkig. Daan is bijna twee (over drie weken) en die vraagt WEL om heeeeeeel veeeeeeel aandacht!
Ik heb Daan trouwens nooit pap gegeven, gewoon lekker de borst 's ochtends in bed en dan verder. Pap hoeft ook helemaal niet perse. Toen hij brood ging eten bij 8 maanden gaf ik hem 's ochtends een stukje brood na de bv als ik zelf ging ontbijten. En dat werd steeds meer en op een gegeven moment ontbijt hij gewoon mee. Anders moet je die pap weer af gaan bouwen en er een boterham van maken, en pap moet je lepelen, kost volgens mij veel te veel tijd als je drie kinderen hebt en je moet zelf ook naar je werk toe en ze op tijd op het kdv afleveren etcetc...
Ik heb me net af zitten vragen wanneer wij met vaste voeding zullen gaan beginnen, of ik ga wachten tot ze ruim 7 maanden zijn omdat ze 7 weken te vroeg waren, of wel na 6 maanden al. Maar ik denk dat ik het van hun af laat hangen, kijk wel of ze er interesse in hebben. En ik denk er over om het via de Rapley methode te gaan doen, dus niet gepureerd van een lepel, maar in gare brokken die ze zelf kunnen pakken en eten. Daar is de laatste tijd veel over te doen geweest en het klinkt mij wel logisch in de oren. Daans eerste fruit was nl ook gewoon een nectarine die wij voor de grap voor zijn mond hielden en die at hij tot onze grote verbazing helemaal op!
Jennie, wij hebben ook Daan in het midden in de auto en de tweeling ernaast, het past ook maar net (we moeten een beetje duwen en dan gaat de deur dicht), terwijl we een peugeot station hebben... en de Mountain Terrain duo die we hebben past er ook maar net in... Daan vindt het trouwens wel leuk in het midden, dan kan hij veel meer zien op de weg, waardoor hij zich ook minder snel verveeld in de auto.
Ik ga per 1 sept weer werken, voor drie dagen per week. Dan gaat de tweeling twee dagen naar het kdv en een dag wordt er door opa en oma opgepast. Dat doen ze nu ook al voor Daan. De tweeling is dan precies 6 maanden oud. Ik heb twee maanden betaald ouderschapsverlof na mijn bevallingsverlof, dat is wel een luxe regeling bij mijn werk (1 maand per baby trouwens).
groetjes,
Anne
mv Daan (1-7-03) en Hidde en Pepijn (1-3-05)
vrijdag 27 oktober 2006 om 22:41
Hoi!
Wat goed dat jullie je kinderen al helemaal manieren leren! Ik had er nog niet eens over gedacht om ze dankjewel te laten zeggen! Moet ik dus ook maar eens doen! Je merkt inderdaad echt wel dat ze echt alles nazeggen! En ik kan er ook wel eens een verkeerd woord uitgooien. Hoewel nooit al te erg, is het toch wat belabberd als je kind opeens 'kut' oid gaat roepen! Ik heb er ook al eentje die bij AH bij de toetjes heel enthousiast 'aambei, aambei' gaat roepen! Age kon eerst goed 'aardbei' zeggen maar is maar overgestapt op op aambei. Net als de poes nu opeens de peis geworden is.... tja.....
Leuk, Leonie dat ze naar de creche gaan. Ik denk ook echt dat het leuk voor de kids is om daar met andere kinderen te zijn. En ze kunnen er echt veel lekkerder binnenspelen dan thuis. Lekker binnen glijen etc. Bij ons hebben ze ook 'gym' op dinsdag. Mogen ze aan meedoen als ze willen. Mare doet dat vaak. Gaan ze over zo'n soort stormbaan voor kleuters!
Kaaskopje, dat prinsessenkasteel van Duplo is tof, he! Daar zat ik ook al naar te kijken! Wij gaan het nu nog niet doen. We geven een wat kleiner duplo item, wat kleinigheidjes en het hoofdkado wordt een klim/speeltoestel voor in de tuin (zetten we alleen het voorjaar pas neer.....).
Weet iemand nog iets leuks, redelijk gezonds en makkelijks om als traktatie voor op de creche te maken? De moeders doen hun uiterste best om elkaar te overtreffen...... dus ik moet ook wel wat redelijks doen....... Anders had ik ze gewoon doosjes rozijntjes oid gegeven! Ik vind het nu nog niet leuk om echt wat spectaculairs te mkaen want kids zelf interesseert het nog niks.......
Ik ga snel slapen want wij hebben onze vrije dagen zonder kids besteed aan kasten opruimen, tuin winterklaar maken, fotolijsten ophangen, schoonmaken, schoonmaken, schoonmaken dus ik ben nu bekaf! Wel leuk een dag naar Amsterdam geweest trouwens. Veel voor de kids gekocht en lekker Tibetaans gegeten (of had ik dat nou al gezegd?)
Anyway, tot volgende keer. Ik weet niet of het morgen en zondag lukt want dan hebben we beide dagen visite (kids zijn zondag echt jarig maar mijn schoonvader ook dus die komt zaterdag.... net als Marcels zus...... dus twee dagen feest!)
Doei,
Sandy
Wat goed dat jullie je kinderen al helemaal manieren leren! Ik had er nog niet eens over gedacht om ze dankjewel te laten zeggen! Moet ik dus ook maar eens doen! Je merkt inderdaad echt wel dat ze echt alles nazeggen! En ik kan er ook wel eens een verkeerd woord uitgooien. Hoewel nooit al te erg, is het toch wat belabberd als je kind opeens 'kut' oid gaat roepen! Ik heb er ook al eentje die bij AH bij de toetjes heel enthousiast 'aambei, aambei' gaat roepen! Age kon eerst goed 'aardbei' zeggen maar is maar overgestapt op op aambei. Net als de poes nu opeens de peis geworden is.... tja.....
Leuk, Leonie dat ze naar de creche gaan. Ik denk ook echt dat het leuk voor de kids is om daar met andere kinderen te zijn. En ze kunnen er echt veel lekkerder binnenspelen dan thuis. Lekker binnen glijen etc. Bij ons hebben ze ook 'gym' op dinsdag. Mogen ze aan meedoen als ze willen. Mare doet dat vaak. Gaan ze over zo'n soort stormbaan voor kleuters!
Kaaskopje, dat prinsessenkasteel van Duplo is tof, he! Daar zat ik ook al naar te kijken! Wij gaan het nu nog niet doen. We geven een wat kleiner duplo item, wat kleinigheidjes en het hoofdkado wordt een klim/speeltoestel voor in de tuin (zetten we alleen het voorjaar pas neer.....).
Weet iemand nog iets leuks, redelijk gezonds en makkelijks om als traktatie voor op de creche te maken? De moeders doen hun uiterste best om elkaar te overtreffen...... dus ik moet ook wel wat redelijks doen....... Anders had ik ze gewoon doosjes rozijntjes oid gegeven! Ik vind het nu nog niet leuk om echt wat spectaculairs te mkaen want kids zelf interesseert het nog niks.......
Ik ga snel slapen want wij hebben onze vrije dagen zonder kids besteed aan kasten opruimen, tuin winterklaar maken, fotolijsten ophangen, schoonmaken, schoonmaken, schoonmaken dus ik ben nu bekaf! Wel leuk een dag naar Amsterdam geweest trouwens. Veel voor de kids gekocht en lekker Tibetaans gegeten (of had ik dat nou al gezegd?)
Anyway, tot volgende keer. Ik weet niet of het morgen en zondag lukt want dan hebben we beide dagen visite (kids zijn zondag echt jarig maar mijn schoonvader ook dus die komt zaterdag.... net als Marcels zus...... dus twee dagen feest!)
Doei,
Sandy
zondag 29 oktober 2006 om 13:51
Zo even rust (nou ja...). Man is even met Bob op de fiets naar het strand. De tweeling kruipt in de kamer. Net een klein ongelukje...ik klikte een plastic curver doos dicht en oeps...vingers van Koen ertussen, zucht :(.
Heerlijk klinkt die vakantie zeg! Ben jaloers. Moet ik niet zijn, want man en ik zijn vorige week een dag/nacht naar Breda geweest. Lekker met z'n twee.
Lekker gegeten, geshopt etc. En...uitgeslapen. Wat waren we brak zeg, dat zijn we niet meer gewend.
De jongens zijn alledrie al twee weken een beetje ziek. Koen huilt 's nachts heel vaak. Ik voel me een beetje geradbraakt dus hihi.
Ik doe idd de lerarenopleiding (Nederlands), dus geen Pabo. Ik doe het in m'n broek voor deze week (stage). Brrr.
Verder hier weinig nieuws, beetje (te) druk. De jongens worden steeds leuker! Alleen spelen met de oudste erbij in de kamer is geen succes. Ik ben dan net zo'n politieagent die tussen de kids zit en het verkeer regelt!
O ja en we zijn weer druk bezig met het vinden van een ander huis! We kijken nu zelfs in een andere gemeente (nieuwbouw en goedkopere grond).
Fijne zondag meiden!
Jennie
Heerlijk klinkt die vakantie zeg! Ben jaloers. Moet ik niet zijn, want man en ik zijn vorige week een dag/nacht naar Breda geweest. Lekker met z'n twee.
Lekker gegeten, geshopt etc. En...uitgeslapen. Wat waren we brak zeg, dat zijn we niet meer gewend.
De jongens zijn alledrie al twee weken een beetje ziek. Koen huilt 's nachts heel vaak. Ik voel me een beetje geradbraakt dus hihi.
Ik doe idd de lerarenopleiding (Nederlands), dus geen Pabo. Ik doe het in m'n broek voor deze week (stage). Brrr.
Verder hier weinig nieuws, beetje (te) druk. De jongens worden steeds leuker! Alleen spelen met de oudste erbij in de kamer is geen succes. Ik ben dan net zo'n politieagent die tussen de kids zit en het verkeer regelt!
O ja en we zijn weer druk bezig met het vinden van een ander huis! We kijken nu zelfs in een andere gemeente (nieuwbouw en goedkopere grond).
Fijne zondag meiden!
Jennie
maandag 30 oktober 2006 om 18:31
Euhm... ik zeg het wel heeeeeeeel boos hoor, "ben jíj mal !!!".
Is het verjaardagsfeest gezellig geweest, Sandy? Leuk idee trouwens, zo'n speelapparaat geven! Sven en Noah (en Benthe 3 dagen later) zijn de hekkensluiters hier, geloof ik (of Bob nog?). Zijn aanstaande vrijdag en maandag jarig. Kado's zijn in huis: voor Benthe dus een pop en poppenwagen, voor Sven en Noah teletubbiepoppen en een duplo-prinsessenkasteel.
Goed dat je de traktaties noemt, Sandy! Ik moet ook nog wat verzinnen! (Had je inmiddels al een idee,;)?) Doe meestal iets met een doosje rozijntjes van Zonnatura (staat Kikker op), een ontbijtkoekje en een nijntje-plaatje o.i.d.
Leonie, ben benieuwd hoe ze het KDV gaan vinden! Schrik niet als ze de eerste periode wat vaker ziek zijn, hoort erbij!!!
Dat corrigeren gebeurt hier ook zo erg! De één wijst de ander terecht en regelmatig komen ze ook mij even ter verantwoording roepen. Grappig dat dat zo overeenkomt!
Jennie, spannend, een ander huis kijken! Maar zo te lezen wonen jullie nu ook niet verkeerd: vlak bij het strand...! Succes met je stage deze week! En sielug, dat vingertje!
Vandaag heeft het slaapkamerbehangetje op de kamer van de kids een ander patroon gekregen, geheel gratis en voor niks. Ik was aan het bellen, had een pen op de trap gelegd, en ratssss.... Pas toen ik één van de kinderen onder de inkt zag zitten, ging er een lichtje branden. Keek ik in hun slaapkamer: één hele muur onder!. "Zijn jullie mal, en nu hééel gauw jullie bed in, ben héél boos!!!" En daar gingen ze, als haasjes...
Ik ga gauw weer verder (ben aan het werk vanavond:()
(enne... aambei... vind-em erg grappig weer!)
Is het verjaardagsfeest gezellig geweest, Sandy? Leuk idee trouwens, zo'n speelapparaat geven! Sven en Noah (en Benthe 3 dagen later) zijn de hekkensluiters hier, geloof ik (of Bob nog?). Zijn aanstaande vrijdag en maandag jarig. Kado's zijn in huis: voor Benthe dus een pop en poppenwagen, voor Sven en Noah teletubbiepoppen en een duplo-prinsessenkasteel.
Goed dat je de traktaties noemt, Sandy! Ik moet ook nog wat verzinnen! (Had je inmiddels al een idee,;)?) Doe meestal iets met een doosje rozijntjes van Zonnatura (staat Kikker op), een ontbijtkoekje en een nijntje-plaatje o.i.d.
Leonie, ben benieuwd hoe ze het KDV gaan vinden! Schrik niet als ze de eerste periode wat vaker ziek zijn, hoort erbij!!!
Dat corrigeren gebeurt hier ook zo erg! De één wijst de ander terecht en regelmatig komen ze ook mij even ter verantwoording roepen. Grappig dat dat zo overeenkomt!
Jennie, spannend, een ander huis kijken! Maar zo te lezen wonen jullie nu ook niet verkeerd: vlak bij het strand...! Succes met je stage deze week! En sielug, dat vingertje!
Vandaag heeft het slaapkamerbehangetje op de kamer van de kids een ander patroon gekregen, geheel gratis en voor niks. Ik was aan het bellen, had een pen op de trap gelegd, en ratssss.... Pas toen ik één van de kinderen onder de inkt zag zitten, ging er een lichtje branden. Keek ik in hun slaapkamer: één hele muur onder!. "Zijn jullie mal, en nu hééel gauw jullie bed in, ben héél boos!!!" En daar gingen ze, als haasjes...
Ik ga gauw weer verder (ben aan het werk vanavond:()
(enne... aambei... vind-em erg grappig weer!)
dinsdag 31 oktober 2006 om 20:32
Sandy: van harte met Age en Mare's TWEEDE verjaardag! Hebben ze genoten van het feest? Ik merkte dat onze jongens het echt heel bewust hebben beleefd en het harstikke leuk vonden, al dat bezoek.
Aambei, da's een goeie!
Ik moest gisteren erg lachen om Coen. Wij noemen hun piemeltjes altijd 'pinok' (as in Pinokkio...). Maar pinok bekt toch niet zo lekker, vinden de jongens. Nick noemt hem dus maar Pienkel en Coen (die euhh... euhh nou ja, later na de gymles echt beter niet naast zijn broertje kan gaan douchen) wees er vol trots naar en zei stralend: moooooooie PINO! Haha, ik hoop dat-ie zoveel zelfvertrouwen houdt.
Het aanleren van manieren gaat best snel. Inmiddels zeggen ze nu zelfs weleens uit zichzelf dankjewel en zondag kreeg ik een spontane 'sorry mama', toen Nick een erwtensoeptekening op de grond had gemaakt.
Het komt allemaal erg braaf over, maar helaas is het spul niet altijd welgemanierd. Vooral het eisende "koeke-koeke? rezijntje? noepoe? mij, mij, MIJMIJMIJ, whehehe!!!!" in winkels willen ze nog niet afleren. En soms kan ik mezelf nieteens horen denken door het volume van Coen. Die is geschikt voor de landmacht.
Vandaag is het officieel: ik ben nu 3 weken lang een bewust alleenstaande moeder. Manlief vertrok vanochtend heel vroeg naar Birma. Kzalhemmissen, maar ik zie eigenlijk niet echt op tegen deze weken 'alleen' met de kids. Misschien denk ik daar over een paar dagen wel anders over. Kom ik hier wel uithuilen.
Tot snel!
Aambei, da's een goeie!
Ik moest gisteren erg lachen om Coen. Wij noemen hun piemeltjes altijd 'pinok' (as in Pinokkio...). Maar pinok bekt toch niet zo lekker, vinden de jongens. Nick noemt hem dus maar Pienkel en Coen (die euhh... euhh nou ja, later na de gymles echt beter niet naast zijn broertje kan gaan douchen) wees er vol trots naar en zei stralend: moooooooie PINO! Haha, ik hoop dat-ie zoveel zelfvertrouwen houdt.
Het aanleren van manieren gaat best snel. Inmiddels zeggen ze nu zelfs weleens uit zichzelf dankjewel en zondag kreeg ik een spontane 'sorry mama', toen Nick een erwtensoeptekening op de grond had gemaakt.
Het komt allemaal erg braaf over, maar helaas is het spul niet altijd welgemanierd. Vooral het eisende "koeke-koeke? rezijntje? noepoe? mij, mij, MIJMIJMIJ, whehehe!!!!" in winkels willen ze nog niet afleren. En soms kan ik mezelf nieteens horen denken door het volume van Coen. Die is geschikt voor de landmacht.
Vandaag is het officieel: ik ben nu 3 weken lang een bewust alleenstaande moeder. Manlief vertrok vanochtend heel vroeg naar Birma. Kzalhemmissen, maar ik zie eigenlijk niet echt op tegen deze weken 'alleen' met de kids. Misschien denk ik daar over een paar dagen wel anders over. Kom ik hier wel uithuilen.
Tot snel!
dinsdag 31 oktober 2006 om 20:37
dinsdag 31 oktober 2006 om 21:34
Hallo!
Wat een geinige verhalen! Hahaha ik moest echt lachen. Pino en Pienkel! Hoe kom je er op 'Pinok'. Eigenlijk ook raar dat er altijd (hoor t nl wel vaker..... ook van vriendinnen helaas) dat het mannelijk geslacht een naam moet hebben? Bij Age noemen we hem altijd 'de piep' of 'piep'. Dat is dan ook lachen met Mare die dan altijd (wederom in de kleedkamer) zit van 'mama piep, neeeeeeee, papa piep! Age piep! Mare neeeeee'. En hoe doen jullie dat Kaaskopje en Jennie?
Lekker van het behang, Kaaskopje! Ik zou echt over de zeik zijn. Hier gelukkig geen behang in huis, vrij grof spuitwerk. Daar gaan ze echt niet op tekenen. Haal er zelfs mijn handen aan open! Dat van die blokken op deuren herken ik ook wel. Hier zitten ook wat gekleurde strepen op die er nagenoeg niet af te krijgen zijn.
Spannend hoor, Leonie, deze komende paar weken! Ik vind het echt wel geweldig dat je man zo'n reis maakt! Ben je deze week in je eentje thuis of volgende week? Dat is ook wel ff lekker toch! Leuk dat je schoonouders zo lang willen oppassen! Mijn schoonouders wonen ook zo'n twee uur rijden hier vandaan en zien de kinderen ook bijna nooit (1 keer in de twee maanden oid), vind ik ook erg jammer.
Hoe gaat je stage, Jennie? spannend hoor!
Verjaardag Age en Mare was erg leuk. Ze waren eerst niet geinteresseerd in de kadootjes maar toen ze eenmaal doorhadden dat er allemaal speelgoed uitkwam werden ze echt fanatiek en op een gegeven moment hoefde de visite het kado maar uit de tas te halen en ze gristen het weg! Echt gezellig druk geweest. Leuk wie er allemaal kwamen. Had ook een paar mensen uitgenodigd die ik al ff niet had gezien en die ik al bijna niet meer durfde te bellen omdat het al weer zo lang geleden was. Was dus ook erg leuk elkaar weer ff te zien. Wij hebben vrienden vaak vrij ver hier vandaan wonen omdat we uit Den Haag, via Harderwijk en Friesland weer hier vlakbij Schiphol terechtgekomen zijn. Leuke kadootjes gehad: veel duplo, Playmobil 123, badpak en zwembroek met abonnement, boekjes, potloden, tekenblokken, muziekinstrumenten (!), badspeeltjes en nog veel meer. Zat zowaar echt niks bij waarvan ik denk pfffffffff. Helemaal goed dus!
Kaaskopje, de traktaties..... wat een heisa altijd weer! Bij ons op de creche doet iedereen dus een zakje met zo'n kinderkoekjespakje oid en een kadootje er in. Dat zijn dus allemaal dingen waar je weinig mee kan, maar goed. Ziet er vaak leuk uit. Ik heb tijdje lopen zoeken maar al met al was ik zelf nogal tevreden. Had bij Blokker van die kronkelrietjes met een rubber diertje er op gekocht. Hier had ik Jip en Janneke aardbeistukjes (die in een doosje) aangehangen en alle rietjes in een vaasje gezet. De maakte een heel leuk boeketje! Zag er echt heel leuk uit! En alle kids waren er direct weg van. Ben benieuwd of de moeders dat ook waren! hahahaha!
Ze moesten dus vandaag op creche trakteren. Was precies gelukt en toen belde leidster dat Mare koorts had. Moest haar dus ophalen. Ik vind dus wel dat ze snel bellen. Volgens mij had ze echt wel kunnen blijven. Maar goed. Opa en oma hebben opgepast! Wat ben ik blij dat ik bij mijn ouders in de buurt ben gaan wonen! Dat is echt ideaal en ze voelt zich daar ook helemaal thuis!
Mare is echt erg verkouden, ikzelf overigens ook. Daar baal ik van want ik word dus vrijdag aan mijn knie geopereerd. Lijkt me erg vervelend om daar dan ook nog eens snipverkouden te liggen.... Vanaf vrijdag ben ik hier dus ook weer een paar daagjes niet want moet minimaal twee nachten in het ziekenhuis blijven. Daarna ben ik er waarschijnlijk 24 uur per dag omdat ik alleen maar rust moet houden dus op de bank of in bed liggen.
Had een van jullie kinderen trouwens ook eczeem? Mare heeft af en toe vrij erg eczeem nu en gebuik ik ook hormoonzalf (Locoid). Ik vind het erg vervelend hormoonzalf te gebruiken. Gaat wel snel over maar vind het vervelend.
Nou tot volgende keer weer!
Doei,
Sandy
Wat een geinige verhalen! Hahaha ik moest echt lachen. Pino en Pienkel! Hoe kom je er op 'Pinok'. Eigenlijk ook raar dat er altijd (hoor t nl wel vaker..... ook van vriendinnen helaas) dat het mannelijk geslacht een naam moet hebben? Bij Age noemen we hem altijd 'de piep' of 'piep'. Dat is dan ook lachen met Mare die dan altijd (wederom in de kleedkamer) zit van 'mama piep, neeeeeeee, papa piep! Age piep! Mare neeeeee'. En hoe doen jullie dat Kaaskopje en Jennie?
Lekker van het behang, Kaaskopje! Ik zou echt over de zeik zijn. Hier gelukkig geen behang in huis, vrij grof spuitwerk. Daar gaan ze echt niet op tekenen. Haal er zelfs mijn handen aan open! Dat van die blokken op deuren herken ik ook wel. Hier zitten ook wat gekleurde strepen op die er nagenoeg niet af te krijgen zijn.
Spannend hoor, Leonie, deze komende paar weken! Ik vind het echt wel geweldig dat je man zo'n reis maakt! Ben je deze week in je eentje thuis of volgende week? Dat is ook wel ff lekker toch! Leuk dat je schoonouders zo lang willen oppassen! Mijn schoonouders wonen ook zo'n twee uur rijden hier vandaan en zien de kinderen ook bijna nooit (1 keer in de twee maanden oid), vind ik ook erg jammer.
Hoe gaat je stage, Jennie? spannend hoor!
Verjaardag Age en Mare was erg leuk. Ze waren eerst niet geinteresseerd in de kadootjes maar toen ze eenmaal doorhadden dat er allemaal speelgoed uitkwam werden ze echt fanatiek en op een gegeven moment hoefde de visite het kado maar uit de tas te halen en ze gristen het weg! Echt gezellig druk geweest. Leuk wie er allemaal kwamen. Had ook een paar mensen uitgenodigd die ik al ff niet had gezien en die ik al bijna niet meer durfde te bellen omdat het al weer zo lang geleden was. Was dus ook erg leuk elkaar weer ff te zien. Wij hebben vrienden vaak vrij ver hier vandaan wonen omdat we uit Den Haag, via Harderwijk en Friesland weer hier vlakbij Schiphol terechtgekomen zijn. Leuke kadootjes gehad: veel duplo, Playmobil 123, badpak en zwembroek met abonnement, boekjes, potloden, tekenblokken, muziekinstrumenten (!), badspeeltjes en nog veel meer. Zat zowaar echt niks bij waarvan ik denk pfffffffff. Helemaal goed dus!
Kaaskopje, de traktaties..... wat een heisa altijd weer! Bij ons op de creche doet iedereen dus een zakje met zo'n kinderkoekjespakje oid en een kadootje er in. Dat zijn dus allemaal dingen waar je weinig mee kan, maar goed. Ziet er vaak leuk uit. Ik heb tijdje lopen zoeken maar al met al was ik zelf nogal tevreden. Had bij Blokker van die kronkelrietjes met een rubber diertje er op gekocht. Hier had ik Jip en Janneke aardbeistukjes (die in een doosje) aangehangen en alle rietjes in een vaasje gezet. De maakte een heel leuk boeketje! Zag er echt heel leuk uit! En alle kids waren er direct weg van. Ben benieuwd of de moeders dat ook waren! hahahaha!
Ze moesten dus vandaag op creche trakteren. Was precies gelukt en toen belde leidster dat Mare koorts had. Moest haar dus ophalen. Ik vind dus wel dat ze snel bellen. Volgens mij had ze echt wel kunnen blijven. Maar goed. Opa en oma hebben opgepast! Wat ben ik blij dat ik bij mijn ouders in de buurt ben gaan wonen! Dat is echt ideaal en ze voelt zich daar ook helemaal thuis!
Mare is echt erg verkouden, ikzelf overigens ook. Daar baal ik van want ik word dus vrijdag aan mijn knie geopereerd. Lijkt me erg vervelend om daar dan ook nog eens snipverkouden te liggen.... Vanaf vrijdag ben ik hier dus ook weer een paar daagjes niet want moet minimaal twee nachten in het ziekenhuis blijven. Daarna ben ik er waarschijnlijk 24 uur per dag omdat ik alleen maar rust moet houden dus op de bank of in bed liggen.
Had een van jullie kinderen trouwens ook eczeem? Mare heeft af en toe vrij erg eczeem nu en gebuik ik ook hormoonzalf (Locoid). Ik vind het erg vervelend hormoonzalf te gebruiken. Gaat wel snel over maar vind het vervelend.
Nou tot volgende keer weer!
Doei,
Sandy
donderdag 2 november 2006 om 08:46
Uh... bij ons heeft de pinok of de piep of de pino geen naam... Heb er nooit bij stilgestaan! Ik heb het altijd over billen in z'n algemeenheid, zonder iets specifieks te benoemen. Ik ben in een meidengezin opgegroeid en soms dringt het maar traag tot me door dat ik een knul in huis heb! (zou hij daarom zo meisjesachtig zijn;)?) Van de week was er een jongetje van 3 op visite, die staand bij de wc ging plassen. Toen pas stond ik er bij stil dat we Sven op een gegeven moment ook zo moeten leren plassen, ipv zittend! Suf konijn ben ik soms ook!
Bevalt het manloze leven, Leonie? En straks ook nog zonder jongens: ga je wat leuks doen het weekend? (Ben een paar jaar geleden heel blij gaan stappen, kwam ik in kroegen en danszaken waar allemaal jong grut rondliep! We worden ou-oud!!)
Tja, het behang... we hebben in de slaapkamer van de kleintjes bewust het behang van de vorige bewoners laten zitten (huis was 2 jr. oud en er sliep ook een klein meisje op die kamer). Ben er nu blij om! Over een jaartje gaan we de slaapkamers goed aanpakken, maken we misschien ook een andere indeling, en dan komt er een nieuw behangetje overheen. Gekke kinderen ook!
Sandy, heel veel sterkte met de operatie!!!! Hoop dat je (letterlijk) snel weer op de been bent!!!!
Bevalt het manloze leven, Leonie? En straks ook nog zonder jongens: ga je wat leuks doen het weekend? (Ben een paar jaar geleden heel blij gaan stappen, kwam ik in kroegen en danszaken waar allemaal jong grut rondliep! We worden ou-oud!!)
Tja, het behang... we hebben in de slaapkamer van de kleintjes bewust het behang van de vorige bewoners laten zitten (huis was 2 jr. oud en er sliep ook een klein meisje op die kamer). Ben er nu blij om! Over een jaartje gaan we de slaapkamers goed aanpakken, maken we misschien ook een andere indeling, en dan komt er een nieuw behangetje overheen. Gekke kinderen ook!
Sandy, heel veel sterkte met de operatie!!!! Hoop dat je (letterlijk) snel weer op de been bent!!!!
donderdag 2 november 2006 om 20:39
vrijdag 3 november 2006 om 20:40
Hee sandy,
Was te laat met kijken, dus je bent nu in het ziekenhuis. Ik hoop dat de operatie goed is gegaan en dat je maandag weer lekker thuis bent. Moet je dan nog een tijdje met je been omhoog of met krukken lopen? En heb je dan wel hulp thuis?
Vervelend, exceem. Die van ons hebben het ook weleens, vooral Coen. Heb dus ook regelmatig een hormoonzalfje moeten gebruiken. Ik doe het ook liever niet, maar soms moet het wel, anders kan het gaan ontsteken en ben je nog verder van huis.
Inmiddels ben ik 'al' 4 dagen alleen met de kids en het gaat geweldig! Je komt inderdaad in een strakker ritme, wordt gemakkelijker ofzo. Het is harstikke gezellig met z'n drietjes, kinderen luisteren best goed en zijn momenteel erg lief. Spelen ook leuk samen, troosten elkaar (nie huile, zoooo, aaai, over), geven elkaar complimenten (goed zo Coen!) en onderhandelen keihard over de poppenbuggy die ze pas hebben gekregen. Want de 'boddy' met nijntje erop is supercool. Dus: ga ik net-alsof-bellen met mama's antieke mobiel en zeg: 'Hallo! Oma? Ja?' totdat broertjelief nu ook echt die mobiel wil en zeg dan: 'Mij de boddy, ja?' En zoef.... gauw weg met de buggy, broerlief vertwijfeld achterlatend met de mobiel aan zijn oor. Hmmmm, wat is hier gebeurd?
Zondag breng ik de kids naar opa en oma. ben dan helemaal alleen op de wereld tot vrijdagochtend. Auw.
Was te laat met kijken, dus je bent nu in het ziekenhuis. Ik hoop dat de operatie goed is gegaan en dat je maandag weer lekker thuis bent. Moet je dan nog een tijdje met je been omhoog of met krukken lopen? En heb je dan wel hulp thuis?
Vervelend, exceem. Die van ons hebben het ook weleens, vooral Coen. Heb dus ook regelmatig een hormoonzalfje moeten gebruiken. Ik doe het ook liever niet, maar soms moet het wel, anders kan het gaan ontsteken en ben je nog verder van huis.
Inmiddels ben ik 'al' 4 dagen alleen met de kids en het gaat geweldig! Je komt inderdaad in een strakker ritme, wordt gemakkelijker ofzo. Het is harstikke gezellig met z'n drietjes, kinderen luisteren best goed en zijn momenteel erg lief. Spelen ook leuk samen, troosten elkaar (nie huile, zoooo, aaai, over), geven elkaar complimenten (goed zo Coen!) en onderhandelen keihard over de poppenbuggy die ze pas hebben gekregen. Want de 'boddy' met nijntje erop is supercool. Dus: ga ik net-alsof-bellen met mama's antieke mobiel en zeg: 'Hallo! Oma? Ja?' totdat broertjelief nu ook echt die mobiel wil en zeg dan: 'Mij de boddy, ja?' En zoef.... gauw weg met de buggy, broerlief vertwijfeld achterlatend met de mobiel aan zijn oor. Hmmmm, wat is hier gebeurd?
Zondag breng ik de kids naar opa en oma. ben dan helemaal alleen op de wereld tot vrijdagochtend. Auw.
zondag 5 november 2006 om 00:14
Hier exact hetzelfde! Er wordt echt geloerd naar elkaar speeltjes: laat de één het ook maar een halve seconde in de steek, dan gaat de ander ermee vandoor!!!
Ik merk dat ik dus steeds vaker beurten geef: wie er samen met mij mag stofzuigen met de kleine stofzuiger, wie samen met mij de hond eten mag geven, wie de rode regenlaarzen (jaja, daar doen ze een moord voor!) binnen in huis aan mag, wie er tijdens het voorlezen op schoot mag... Pfff... ik moet steeds meer onthouden zo!
Hier zijn ze nu ook officieel 2!!! Gisteren in 't klein gevierd, morgen komen de meesten op visite. Ik werd er echt nostalgisch van.
Om 7 uur dacht ik: ja, toen kwam ik binnen in het ziekenhuis om ingeleid te worden. Rond 8 uur werden de vliezen gebroken en rond 9 uur werd het infuus met wee-opwekkers aangesloten. Daarna ben ik bijna flierefluitend de ochtend doorgekomen. Vanaf half 12 werden de weeën wat pittiger, vanaf kwart over 12 werden ze gemeen, en toen bleek ik ineens volledige ontsluiting te hebben en mocht ik persen!
Om iets over half 1 kwam Sven, kleine Svennie, als eerste, net een klein schildpadje met een lief ouwemannenkoppie. 3150 gram. Hij mocht knus bij me op mijn buik liggen. Na een kwartiertje voelde ik nieuwe persweeën opkomen. Inmiddels was met behulp van een echo duidelijk geworden dat Noah kopje geduikeld had en in een stuit was gaan liggen. Ik merkte zijdelings dat de artsen wat alerter en serieuzer werden, het verlosbed werd korter gemaakt, de vliezen werden gebroken, en hup... in een vloek en een zucht, bijna zonder pijn, kwam eigenwijze Noahtje er achteraan. En tot ieders verassing veel lichter en kleiner dan vooraf was ingeschat. Wat een minimeisje was ze... 2115 gram. Met een verongelijkt koppie keek ze rond, alsof ze wilde zeggen "nééé, ik wil hier nog helemaal niet zijn!!!" Eventjes heeft ze op mijn buik gelegen, daarna werd ze lekker warm in een transportcouveuze gelegd en hebben we nog even met zijn tweeën van onze nieuwe aanwinsten mogen genieten. Daarna ging mijn man samen met Noah en een arts naar de high-care afdeling, waar ze nog een aantal dagen opgenomen is geweest. En ik ging, na gedoucht te hebben, samen met Sven naar de kraamafdeling.
En nu... zijn ze alweer twee. Twee stoere, lieve, ondeugende peuters, elk met hun eigen karaktertje en een eigen willetje.... Zooo cliché, maar zooo waar: de tijd vliegt. Ondanks dat het met 3 kleintjes soms buffelen was, heb ik van elke fase genoten... en geniet ik nog steeds. Ik kan ze me nog zo goed voor de geest halen als baby's. Maar tegelijkertijd lijkt het soms alweer zo ver weg...
Maandag is ook Benthe jarig... En ook Benthe kan ik me nog levendig herinneren als baby. Ook weer zo'n "eigen" meisje, zo'n eigen karaktertje, van baby af aan al. Opgeruimd, vrolijk, lief voor broer en zus...
Hmm... volgens mij is het een sentimenteel stukje geworden....
Sandy, als je dit leest ben je alweer thuis en heb je de operatie achter de rug. Is het meegevallen met de pijn? Lukt het een beetje om door het huis te schuifelen?
Leonie, pas maar op: straks moet je er nog aan wennen als je man weer thuis is!!! 't Gaat je vrij relaxed af, zo te lezen! Gaaf!
Ik merk dat ik dus steeds vaker beurten geef: wie er samen met mij mag stofzuigen met de kleine stofzuiger, wie samen met mij de hond eten mag geven, wie de rode regenlaarzen (jaja, daar doen ze een moord voor!) binnen in huis aan mag, wie er tijdens het voorlezen op schoot mag... Pfff... ik moet steeds meer onthouden zo!
Hier zijn ze nu ook officieel 2!!! Gisteren in 't klein gevierd, morgen komen de meesten op visite. Ik werd er echt nostalgisch van.
Om 7 uur dacht ik: ja, toen kwam ik binnen in het ziekenhuis om ingeleid te worden. Rond 8 uur werden de vliezen gebroken en rond 9 uur werd het infuus met wee-opwekkers aangesloten. Daarna ben ik bijna flierefluitend de ochtend doorgekomen. Vanaf half 12 werden de weeën wat pittiger, vanaf kwart over 12 werden ze gemeen, en toen bleek ik ineens volledige ontsluiting te hebben en mocht ik persen!
Om iets over half 1 kwam Sven, kleine Svennie, als eerste, net een klein schildpadje met een lief ouwemannenkoppie. 3150 gram. Hij mocht knus bij me op mijn buik liggen. Na een kwartiertje voelde ik nieuwe persweeën opkomen. Inmiddels was met behulp van een echo duidelijk geworden dat Noah kopje geduikeld had en in een stuit was gaan liggen. Ik merkte zijdelings dat de artsen wat alerter en serieuzer werden, het verlosbed werd korter gemaakt, de vliezen werden gebroken, en hup... in een vloek en een zucht, bijna zonder pijn, kwam eigenwijze Noahtje er achteraan. En tot ieders verassing veel lichter en kleiner dan vooraf was ingeschat. Wat een minimeisje was ze... 2115 gram. Met een verongelijkt koppie keek ze rond, alsof ze wilde zeggen "nééé, ik wil hier nog helemaal niet zijn!!!" Eventjes heeft ze op mijn buik gelegen, daarna werd ze lekker warm in een transportcouveuze gelegd en hebben we nog even met zijn tweeën van onze nieuwe aanwinsten mogen genieten. Daarna ging mijn man samen met Noah en een arts naar de high-care afdeling, waar ze nog een aantal dagen opgenomen is geweest. En ik ging, na gedoucht te hebben, samen met Sven naar de kraamafdeling.
En nu... zijn ze alweer twee. Twee stoere, lieve, ondeugende peuters, elk met hun eigen karaktertje en een eigen willetje.... Zooo cliché, maar zooo waar: de tijd vliegt. Ondanks dat het met 3 kleintjes soms buffelen was, heb ik van elke fase genoten... en geniet ik nog steeds. Ik kan ze me nog zo goed voor de geest halen als baby's. Maar tegelijkertijd lijkt het soms alweer zo ver weg...
Maandag is ook Benthe jarig... En ook Benthe kan ik me nog levendig herinneren als baby. Ook weer zo'n "eigen" meisje, zo'n eigen karaktertje, van baby af aan al. Opgeruimd, vrolijk, lief voor broer en zus...
Hmm... volgens mij is het een sentimenteel stukje geworden....
Sandy, als je dit leest ben je alweer thuis en heb je de operatie achter de rug. Is het meegevallen met de pijn? Lukt het een beetje om door het huis te schuifelen?
Leonie, pas maar op: straks moet je er nog aan wennen als je man weer thuis is!!! 't Gaat je vrij relaxed af, zo te lezen! Gaaf!
zondag 5 november 2006 om 11:15
Haaai,
Onze Koen heeft eczeem. De hele zomer is het weggeweest en nu komt het helaas weer terug. Wij smeren zoveel mogelijk met de vaseline van de apotheek, maar we moeten straks ook weer aan de hormoonzalf (wij hebben hydrocortison of zoiets).
Drukke weken hier. Afgelopen week had ik m'n eerste stagedag op school. Heftig zeg, wel heeeeel leuk. Maar ik was de rest van de week van slag. Donderdag naar George Michael geweest. SUPER, alleen balen dat ik enorm ben gevallen. Ik ben bont en blauw nu.
Ja dat staand plassen! Het ging hier helemaal vanzelf. Bob zat eerst op potje, toen op verkleiner op wc (met zo'n trapje) en nu ineens staand plassen, omdat hij mijn man dat ook zag doen. Harstikke makkelijk haha.
Hier heet 'het' trouwens plasser. Ik vind de echte naam nog zo volwassen voor die kleine mannetjes met die kleine plassers...Hoewel Koen vooraan heeft gestaan haha...
Jennie
Onze Koen heeft eczeem. De hele zomer is het weggeweest en nu komt het helaas weer terug. Wij smeren zoveel mogelijk met de vaseline van de apotheek, maar we moeten straks ook weer aan de hormoonzalf (wij hebben hydrocortison of zoiets).
Drukke weken hier. Afgelopen week had ik m'n eerste stagedag op school. Heftig zeg, wel heeeeel leuk. Maar ik was de rest van de week van slag. Donderdag naar George Michael geweest. SUPER, alleen balen dat ik enorm ben gevallen. Ik ben bont en blauw nu.
Ja dat staand plassen! Het ging hier helemaal vanzelf. Bob zat eerst op potje, toen op verkleiner op wc (met zo'n trapje) en nu ineens staand plassen, omdat hij mijn man dat ook zag doen. Harstikke makkelijk haha.
Hier heet 'het' trouwens plasser. Ik vind de echte naam nog zo volwassen voor die kleine mannetjes met die kleine plassers...Hoewel Koen vooraan heeft gestaan haha...
Jennie
zondag 5 november 2006 om 12:40
Halo!
Kaaskopje, gefelicteerd met alledrie de kids! Ik moest er vrijdag nog aan denken dat ze die dag jarig waren (toch?) maar helaas geen internet in het ziekenhuis! Leuke verjaardag gehad? Leuke kadootjes? Hahaha ik moet wel lachen met je beurtensysteem! Dat is wel goed, wil ik ook altijd maar lukt eigenlijk nooit! Het is of allebei op schoot of allebei niet op een of andere manier!
Jeetje Jenny, hoe ben je dan gevallen? In Ahoy?? (daar was George Michael toch?)
Leonie, vandaag begint je weekje als alleenstaande vrouw! Wat ga je allemaal doen? Heb je er zin in of ga je de kids missen? Ben je niet jaloers op je man dat hij lekker in Birma zit?
Ik dus weer terug uit het ziekenhuis. Ik mocht dus gisteren al naar huis! Had ik zeker niet verwacht, ik werd vrijdag uiteindelijk pas om 16 uur geopereerd, terwijl ik er toch al voor negenen moest zijn. Operatie goed gelukt, ik ben ook goed bijgebleven waardoor ik de operatie perfect heb kunne volgens. Ik kon op een beeldscherm precies zien wat er gedaan werd. Wel raar hoor, om je benen niet te voelen! Wel een helse nacht gehad in het ziekenhuis, kon echt niet slapen. twee uur geslapen.... pffff lag op een kamer van afdeling urologie, met 3 oudere mannen waarvan een echt heel oude..... pfffffff, lachen hoor met al die katheters (hoe schrijf je dit?)........ Had wel pijn in mijn knie maar voldoende pijnstilling. Afgelopen nacht heerlijk geslapen. Werd pas om half negen wakker! Ideaal. Kids zijn sinds vrijdag bij mijn ouders en blijven daar tot maandag. Nu zijn ze ff hier en slapen ze hier en gaan vanmiddag weer terug. Wel zo gemakkelijk want ik loop nog niet zo goed met krukken.
Ga nu ff mijn kindjes knuffelen en spreek jullie later weer! Ik zit iig de komende week vaaaaaaak achter de computer! Kan alleen maar liggen!!!
Doei, Sandy
Kaaskopje, gefelicteerd met alledrie de kids! Ik moest er vrijdag nog aan denken dat ze die dag jarig waren (toch?) maar helaas geen internet in het ziekenhuis! Leuke verjaardag gehad? Leuke kadootjes? Hahaha ik moet wel lachen met je beurtensysteem! Dat is wel goed, wil ik ook altijd maar lukt eigenlijk nooit! Het is of allebei op schoot of allebei niet op een of andere manier!
Jeetje Jenny, hoe ben je dan gevallen? In Ahoy?? (daar was George Michael toch?)
Leonie, vandaag begint je weekje als alleenstaande vrouw! Wat ga je allemaal doen? Heb je er zin in of ga je de kids missen? Ben je niet jaloers op je man dat hij lekker in Birma zit?
Ik dus weer terug uit het ziekenhuis. Ik mocht dus gisteren al naar huis! Had ik zeker niet verwacht, ik werd vrijdag uiteindelijk pas om 16 uur geopereerd, terwijl ik er toch al voor negenen moest zijn. Operatie goed gelukt, ik ben ook goed bijgebleven waardoor ik de operatie perfect heb kunne volgens. Ik kon op een beeldscherm precies zien wat er gedaan werd. Wel raar hoor, om je benen niet te voelen! Wel een helse nacht gehad in het ziekenhuis, kon echt niet slapen. twee uur geslapen.... pffff lag op een kamer van afdeling urologie, met 3 oudere mannen waarvan een echt heel oude..... pfffffff, lachen hoor met al die katheters (hoe schrijf je dit?)........ Had wel pijn in mijn knie maar voldoende pijnstilling. Afgelopen nacht heerlijk geslapen. Werd pas om half negen wakker! Ideaal. Kids zijn sinds vrijdag bij mijn ouders en blijven daar tot maandag. Nu zijn ze ff hier en slapen ze hier en gaan vanmiddag weer terug. Wel zo gemakkelijk want ik loop nog niet zo goed met krukken.
Ga nu ff mijn kindjes knuffelen en spreek jullie later weer! Ik zit iig de komende week vaaaaaaak achter de computer! Kan alleen maar liggen!!!
Doei, Sandy
zondag 5 november 2006 om 22:02
Kaaskopje: van harte met Sven en Noah! En natuurlijk alvast met Benthe. Ja, je gaat weer helemaal terug in de tijd op zo'n verjaardag he? Ik vond het mooi om te lezen hoe het bij jou ging. Ik denk eigenlijk niet met veel plezier terug aan die dag. Kan ook nog steeds niet goed naar de beelden van de eerste dagen kijken. De verlammende angst direct an de geboorte (hun longen waren niet rijp), later de beademingsbuisjes, infusen, sondes en lekgeprikte hakjes, brrr.
Nou ja: inmiddels zijn gelukkig het flinke kerels... die nu bij opa en oma zijn. Ik moest huilen toen ze wegreden, met mijn ventjes achterin. Ze hebben het er harstikke goed natuurlijk, maar ik zal ze missen. Ken je dat gevoel dat je naar ze kijkt en dan bijna moet huilen omdat je zo van ze houdt? Dat je je tweejarige zoontje wel op kunt vreten als hij zegt: mama auwe rug, zooooo (aait mijn rug) auw over, hier, koef (kus) op!
Snif. Hoezo, sentimenteel?
Ik denk er dan ook stevig over na om ze een dagje eerder op te halen, zodat ze donderdag weer thuis zijn ipv vrijdag. Tot die tijd ga ik werken, bij mams, vrienden en de buren eten en tussendoor wat schilderklusjes doen.
Manlief stond vandaag op de voicemail, fijn om zijn stem even te horen. Hij klinkt ontspannen, heeft het erg naar zijn zin. Mooi zo. Dinsdag probeer ik hem te bellen. Mobiel gaat daar niet, dus spreken we op een bepaald tijdstip af. Dan zit hij bij de receptie, relaxt en gebruind te wezen.
Het zal inderdaad best raar zijn als hij na 3 weken weer terug is. Maar ik kan er wel naar uitzien, want het huis is 's avonds wel stilletjes.
Sandy: fijn dat alles goed is gegaan joh! Dus nu nog een week rustig aan doen? Hou je taai!
Nou ja: inmiddels zijn gelukkig het flinke kerels... die nu bij opa en oma zijn. Ik moest huilen toen ze wegreden, met mijn ventjes achterin. Ze hebben het er harstikke goed natuurlijk, maar ik zal ze missen. Ken je dat gevoel dat je naar ze kijkt en dan bijna moet huilen omdat je zo van ze houdt? Dat je je tweejarige zoontje wel op kunt vreten als hij zegt: mama auwe rug, zooooo (aait mijn rug) auw over, hier, koef (kus) op!
Snif. Hoezo, sentimenteel?
Ik denk er dan ook stevig over na om ze een dagje eerder op te halen, zodat ze donderdag weer thuis zijn ipv vrijdag. Tot die tijd ga ik werken, bij mams, vrienden en de buren eten en tussendoor wat schilderklusjes doen.
Manlief stond vandaag op de voicemail, fijn om zijn stem even te horen. Hij klinkt ontspannen, heeft het erg naar zijn zin. Mooi zo. Dinsdag probeer ik hem te bellen. Mobiel gaat daar niet, dus spreken we op een bepaald tijdstip af. Dan zit hij bij de receptie, relaxt en gebruind te wezen.
Het zal inderdaad best raar zijn als hij na 3 weken weer terug is. Maar ik kan er wel naar uitzien, want het huis is 's avonds wel stilletjes.
Sandy: fijn dat alles goed is gegaan joh! Dus nu nog een week rustig aan doen? Hou je taai!
dinsdag 7 november 2006 om 13:56
Hallo allemaal!
Lekker hoor Leonie, dat je een weekje 'vrij' hebt! Ik kan me wel voorstellen dat het raar was dat je kids 'wegreden' en jij alleen thuis achterbleef. Geniet je er inmiddels van? Of ben je nog van plan ze een dagje eerder op te halen?
Ik vind het zo lekker dat je gewoon lekker een boekje kan ziten lezen en niet gestoord wordt als de kids er niet zijn! Dat vind ik echt een ongelooflijk gevoel, kon me bijna niet meer herinneren hoe dat was.
Ik zit nu natuurlijk hele dagen boekjes te lezen en op internet te zitten. Gaat me volgens mij wel een keer vervelen. Weet nu al niet meer wat ik op internet op moet zoeken (nog leuke tips????)! Heb het inmiddels ook met aan telefoon hangen gehad, inmiddels al tig keer hetzelfde verhaal verteld. Gaat wel goed eigenlijk, nauwelijks pijn meer, kan alleen toch erg moelijk met de krukken lopen want alles in m'n been voelt dik en stijf. Moet vanmiddag naar fysio dus ben benieuwd wat voor oefeningen ik moet doen. En ook benieuwd hoe ik me in de auto weet te werken!
Kids zijn gewoon een soort bang voor me en de krukken moeten 'uit'! Ze gaan wel de hele tijd kusjes op mijn knie geven maar in z'n geheel vinden ze het geloof ik een beetje eng hoe mama erbij zit/ligt.
Nou, werk ze allemaal en Leonie, geniet er nog ff van!
Doei!
Lekker hoor Leonie, dat je een weekje 'vrij' hebt! Ik kan me wel voorstellen dat het raar was dat je kids 'wegreden' en jij alleen thuis achterbleef. Geniet je er inmiddels van? Of ben je nog van plan ze een dagje eerder op te halen?
Ik vind het zo lekker dat je gewoon lekker een boekje kan ziten lezen en niet gestoord wordt als de kids er niet zijn! Dat vind ik echt een ongelooflijk gevoel, kon me bijna niet meer herinneren hoe dat was.
Ik zit nu natuurlijk hele dagen boekjes te lezen en op internet te zitten. Gaat me volgens mij wel een keer vervelen. Weet nu al niet meer wat ik op internet op moet zoeken (nog leuke tips????)! Heb het inmiddels ook met aan telefoon hangen gehad, inmiddels al tig keer hetzelfde verhaal verteld. Gaat wel goed eigenlijk, nauwelijks pijn meer, kan alleen toch erg moelijk met de krukken lopen want alles in m'n been voelt dik en stijf. Moet vanmiddag naar fysio dus ben benieuwd wat voor oefeningen ik moet doen. En ook benieuwd hoe ik me in de auto weet te werken!
Kids zijn gewoon een soort bang voor me en de krukken moeten 'uit'! Ze gaan wel de hele tijd kusjes op mijn knie geven maar in z'n geheel vinden ze het geloof ik een beetje eng hoe mama erbij zit/ligt.
Nou, werk ze allemaal en Leonie, geniet er nog ff van!
Doei!
dinsdag 7 november 2006 om 14:34
Hééél snel tussendoor (zit op het werk en moet nog door tot 22.00!): Sandy, ik leef met je mee! Kan me voorstellen dat je blij bent weer thuis te zijn, maar iets mobieler zou opok wel leuk zijn!
Vroeg me trouwens af: hoe zijn jullie bevallingen precies verlopen? Bij jullie zijn de kinderen toch wat te vroeg geboren? Ik was na de bevalling zo druk bezig met mijn eigen kinderen, dat ik me jullie verhalen niet meer goed voor de geest kan halen. (Mooi tijdverdrijf, Sandy!)
Ik kom van de week uitgebreider terug! Op z'n vroegst morgenavond! Sterkte met het thuiszitten!
Vroeg me trouwens af: hoe zijn jullie bevallingen precies verlopen? Bij jullie zijn de kinderen toch wat te vroeg geboren? Ik was na de bevalling zo druk bezig met mijn eigen kinderen, dat ik me jullie verhalen niet meer goed voor de geest kan halen. (Mooi tijdverdrijf, Sandy!)
Ik kom van de week uitgebreider terug! Op z'n vroegst morgenavond! Sterkte met het thuiszitten!
donderdag 9 november 2006 om 13:45
Mijn beurtensysteem loopt nu al vast! Ik moet bij zóveel onthouden wie de laatste beurt had, dat ik niet meer weet wie wat voor het laatst gedaan heeft. En nu? ("En nu?" is de favoriete uitspraak van Sven, die hij te pas en te onpas gebruikt!) Pff... wie het laatst het hek bij het KDV open gedaan heeft... wie de stofzuiger het laatst te pakken gehad heeft... wie tijdens het voorlezen op schoot zat... wie in de auto in het midden gezeten heeft... wie de rode regenlaarzen aangehad heeft... wie samen met mij de hond eten gegeven heeft... wordt er stapeldol van!!!
Leonie, dat gevoel van je eigen kinderen op willen vreten... ik ken het! Kan echt met vertedering naar ze kijken als ze bezig zijn. Vandaag nog: Noah mag van mij nog niet uit een "echte" beker drinken, omdat ze die nog zo vaak omstoot. Wat doet grote zus: giet de helft van haar eigen drinken over in een andere beker en geeft die aan Noah. Dan denk ik: hoe is het mogelijk dat jij met je nèt 3 jaartjes zo zorgzaam en lief voor je zusje bent?
Sandy, eigenlijk ben je razendsnel weer thuis en op de been, als ik het goed begrijp. Vroeger lag je voor dat soort ingrepen veel langer in het ziekenhuis toch?
Met hormoonzalf hier geen ervaring. behalve bij de hond, die huiduitslag heeft ivm allergie. Af en toe als het echt te gortig wordt smeren we (prednisolon?), en dan is het binnen een mum van tijd weg. Veel keus zal je niet hebben, maar volgens mij zijn het paardenmiddelen.
Jennie, bij George Michael gevallen? Toch niet FLAUW gevallen, hè?!
Bij je stage last gehad van plankenkoorts? Ik denk altijd maar bij nieuwe dingen die ik spannend vind: over een jaar kijk ik hier op terug en lach ik erom!
Als afsluiter nog een paar leuke acties van de kinderen:
- "Benthe, wat vond je het leukste kadoo van je verjaardag?" "De fiets!"
Jammerrrrrrr..... want ze heeft geen fiets gekregen....!!!
- Sven zit tegenwoordig met de stofzuiger (verjaardagskado voor alledrie) op schoot televisie te kijken, want je weet maar nooit wie hem voor je neus weg wil kapen.
- En de laatste: uit bed klimmen als je er nèt in ligt is nog steeds helemaal in hier. Na ze op een avond tig keer teruggelegd te hebben, was het na een tijdje helemaal stil. Ging ik toch maar even kijken bij ze: bleek dat ze er tóch nog een keer uitgeklommen waren, in een hoekje van de kamer stilletjes waren gaan spelen, waarna ze het nachtlampje dat daar ook staat uit hadden gedaan. Waarschijnlijk was het zo donker dat ze niet meer terug naar bed durfden, dus gebroederlijk-zusterlijk lagen ze daar tussen houten schroeven, een gereedschapskist, hamers etc. met de kontjes omhoog op de grond te slapen...
Leonie, dat gevoel van je eigen kinderen op willen vreten... ik ken het! Kan echt met vertedering naar ze kijken als ze bezig zijn. Vandaag nog: Noah mag van mij nog niet uit een "echte" beker drinken, omdat ze die nog zo vaak omstoot. Wat doet grote zus: giet de helft van haar eigen drinken over in een andere beker en geeft die aan Noah. Dan denk ik: hoe is het mogelijk dat jij met je nèt 3 jaartjes zo zorgzaam en lief voor je zusje bent?
Sandy, eigenlijk ben je razendsnel weer thuis en op de been, als ik het goed begrijp. Vroeger lag je voor dat soort ingrepen veel langer in het ziekenhuis toch?
Met hormoonzalf hier geen ervaring. behalve bij de hond, die huiduitslag heeft ivm allergie. Af en toe als het echt te gortig wordt smeren we (prednisolon?), en dan is het binnen een mum van tijd weg. Veel keus zal je niet hebben, maar volgens mij zijn het paardenmiddelen.
Jennie, bij George Michael gevallen? Toch niet FLAUW gevallen, hè?!
Bij je stage last gehad van plankenkoorts? Ik denk altijd maar bij nieuwe dingen die ik spannend vind: over een jaar kijk ik hier op terug en lach ik erom!
Als afsluiter nog een paar leuke acties van de kinderen:
- "Benthe, wat vond je het leukste kadoo van je verjaardag?" "De fiets!"
Jammerrrrrrr..... want ze heeft geen fiets gekregen....!!!
- Sven zit tegenwoordig met de stofzuiger (verjaardagskado voor alledrie) op schoot televisie te kijken, want je weet maar nooit wie hem voor je neus weg wil kapen.
- En de laatste: uit bed klimmen als je er nèt in ligt is nog steeds helemaal in hier. Na ze op een avond tig keer teruggelegd te hebben, was het na een tijdje helemaal stil. Ging ik toch maar even kijken bij ze: bleek dat ze er tóch nog een keer uitgeklommen waren, in een hoekje van de kamer stilletjes waren gaan spelen, waarna ze het nachtlampje dat daar ook staat uit hadden gedaan. Waarschijnlijk was het zo donker dat ze niet meer terug naar bed durfden, dus gebroederlijk-zusterlijk lagen ze daar tussen houten schroeven, een gereedschapskist, hamers etc. met de kontjes omhoog op de grond te slapen...
vrijdag 10 november 2006 om 17:28
Hmm... als ik het zo terug lees, komt mijn vraag misschien onverschillig over, zeker na jouw reactie Leonie dat het je zoveel doet als je terugdenkt aan die eerste (angstige) periode. Terwijl dat absoluut mijn bedoeling niet was! Juist doordat je dat zo schreef, realiseerde ik me dat ik eigenlijk heel weinig weet van de eerste periode van jullie kinderen. Bij mij is alles van een leien dakje gegaan, maar ik kan me b.v bij jou, Leonie herinneren dat je vooraf ook al een hele tijd in het ziekenhuis gelegen hebt en dat bij jou en Sandy de kinderen eerder dan gepland was, geboren werden.
Nou ja, de vraag was zeker niet onverschillig bedoeld in ieder geval!
Nou ja, de vraag was zeker niet onverschillig bedoeld in ieder geval!
zaterdag 11 november 2006 om 12:16
Hoi!
Jeetje, ik dacht ik lig de hele week te liggen dus kan hele tijd op internet en veel op het forum schrijven! Gaat dus niet op! Er zijn natuurlijk ook maar twee dagen dat de kids op de creche zijn en de andere dagen zijn ze hier met iemand die voor ze zorgt! Als ze in bed liggen, kan ik het natuurlijk niet maken om hier te gaan zitten internetten! Helemaal afgelopen paar dagen niet want tm zondag is mijn schoonmoeder hier (die komt bijna nooit dus ben ik niet zo vrij als wanneer bijvoorbeeld mijn eigen moeder hier is). Ik moet dan ook wat meehelpen (is aanwijzingen geven vanaf de bank, kids op de bank schoenen aandoen etc) en als de kids slapen moet ik natuurlijk met haar kletsen en is het in mijn ogen erg onbeleefd om te gaan internetten (buiten dat, de laptop ligt natuurlijk altijd buiten het bereik van kinderhanden in een kast de mijn schoonmoeder niet openkrijgt en waarvoor ik niet ver genoeg kan bukken zonder op de grond te vallen....).....
Nou ja, heel verhaal maar ik ben er iig weer!
Gaat op zich redelijk met me, geen pijn meer. Alleen als ik me omdraai in bed. Maar kan eigenlijk nog steeds erg weinig. Vind zelf dat er weinig schot in de zaak zit, maar zoals je zei Kaaskopje, vroeger lag je inderdaad al minimaal twee weken in het ziekenhuis. Fysio vindt het heel normaal dat m'n knie nog erg dik is en ik niet helemaal kan buigen etc. Dus moet maar rustig aan doen. Ga komende week dus ook nog niet naar mijn werk. Is heel vervelend als ik gewoon even op een stoel ga zitten, dan klopt mijn been binnen tien minuten en wil ik echt wel weer horizontaal!
Ik vind het wel heel vervelend om hier zo te zitten als kids in woonkamer spelen want zij weten wel dat mama wat heeft. Ze zeggen ook de hele tijd 'mama pijn'. De hele dag door en dan moet mijn broekspijp omhoog en gaan ze kusjes geven op mijn knie en mijn knie aaien! Wel heel snoezig. De pijn is er uiteraard alleen als de broekspijp omhoog ik, anders denken ze er niet aan en willen dat ik ook op de grond kom zitten of willen ze op me klimmen etc. Ik vind het heel frustrerend alleen maar te moeten zitten en niet zelf mijn ding te kunnen regelen. Had m'n schoonmoeder vanmorgen Ages haar echt heeeel suf gedaan. Tja, ze bedoeld het goed en ik kan dus niet snel bij de gel komen en het ff anders doen..... en altijd maar vragen of ik iets te drinken, eten etc kan krijgen.....a aaaaaaah dit is niks voor mij!!!!! Mag graag de touwtjes in handen hebben!!!!!
Leonie, jij vermaakt je wel geloof ik, he? Blij de kids weer op te gaan halen???
Kaaskopje, wat een snoezig verhaal dat ze uit bed gegaan waren en met z'n drieen op de gron lagen! Heb het aan iedereen verteld! Wat ontzettend lief! Hier klimmen ze nog steeds niet uit bed! Age is er een keer uitgevallen en that's it! Hopelijk houden we het nog ff zo!
Hebben jullie trouwens al slaapzakjes met mouwen? Ik had die vorig jaar van prenatal, met die uitritsbare mouwen maar die zijn al weer te klein (hoewel het een meegroeisysteem was....). Hebben jullie ook bij een andere winkel dit soort slaapzakken gezien? Die van Mare vond ik wel leuk en hebben ze nu ook maar die van Age was zo'n stomme print en wil ik graag een ander hebben.... Begint nu toch best koud te worden af en toe!
De bevalling! Makkelijk om daar nu over te vertellen! Marcel zegt altijd dat ik er nu over praat alsof het een fluitje van een cent was! hahahahaha zo denk ik er ook over, zou het zo over doen! Maar het schijnt dat ik er op dat moment anders over dacht! hahahahaha!
Ja, Kaaskopje, ik herinner me nog dat Leonie eerst bevallen was en jij eigenlijk de volgende aan de beurt was maar dat ik al voorspeld had dat ik je voor zou zijn en dat was idd zo!
Age en Mare zijn met 35 weken geboren. De vliezen waren twee dagen daarvoor gebroken, daarom lag ik woensdag al in het ziekenhuis. Ze hoopten dat het zo nog wel een paar weken kon duren. Vliezen van 1 kind (Age achteraf bezien) waren gebroken, niet van Mare. Donderdagnacht moest ik in een verloskamer slapen omdat ik te erg snurkte (hele tijd aan einde van zwangerschap, Marcel lag al tijdje op zolder!). Maar die donderdagavond zei ik tijdens het bezoekuur al dat ik mijn buik voelde rommelen. Had om de vijf minuten of zo een krampachtig gevoel. Verpleging had nog ff een echo en een ctg gemaakt maar dat was echt niks zeiden ze. Pijn werd echt wel steeds erger maar dat vonden ze ook niks. Marcel moest om 22 uur naar huis want hij kon maar beter fit zijn want die ging echt nog wel dagen duren en ik moest me niet zo aanstellen (volgens mij ben ik dus absoluut geen aansteller, eerder het tegendeel). Had echt erge pijn en had rond twaalven maar op kopje voor verpleegster gedrukt, ik kon echt niet blijven liggen, eigenlijk ook niet zitten en wist niet meer wat te doen, vrij ellendig zo in je eentje in die kale kamer! Had wel mijn tv meegenomen maar goed, daar werd ik dus ook niet vrolijker van!!!!
Verpleegster was echt geirriteerd en zei dat ik echt moest gaan slapen want dit ging echt nog wel dagen duren, waren echt geen weeen! Ze heeft me een injectie met slaapmiddel in mijn been gegegeven! Daar ben ik nog woedend over! Toen had ze me gezegd dat ik dan goed kon slapen en dat beetje pijn dat ik had, dat ik dat echt niet meer zou voelen! Verschrikkelijk, ik praatte direct met dubbele tong, was bij vlagen helemaal dizzy, alsof ik drie flessen wijn achter elkaar op had! En slapen ho maar, want had alleen maar echt pijn! En dan zat je dan hele tijd in de kamer! Van verpleegster mocht ik echt mijn vriend niet bellen want dat was echt niet nodig! Rond vier uur heb ik weer op belletje gedrukt en de verpleegster gaf aan dat als ik dat dan echt per se wilde dat ze dan wel een arts-assistent kon wakker maken zodat die kon kijken of er al ontsluiting was, maar dan moest ik daarna wel aan ctg blijven liggen....... Ik vond het allemaal wel best. Arts-assistent was er denk ik rond vijven en zag nog totaal geen ontsluiting, ook aan ctg niets bijzonders. Had het helemaal gehad en Marcel opgebeld dat ie er maar lekker bij moest komen zitten! Werd echt gek in mijn eentje hele nacht in die kamer!!!!! Om 8 uur kwam een nieuwe verpleegster en die stelde voor ff te gaan douchen. Prima, voelde me wel wat beter hoewel echt wel helse pijnen en kon alleen zitten onder de douche. Na het douchen kon ik dus echt niet meer zitten omdat er 'wat' in de weg zat. Wilde ook iedere keer naar het toilet maar dat ging natuurlijk ook niet. Verpleegster haalde de gynaecoloog (die eerst even zijn overleg af ging maken en er rond negenen was). Hij deed een echo en zag het hoofdje niet meer! Vond ie wel raar en ging toen toucheren (heet toch zo?) en dacht toen dat de eerste in stuit lag want hij voelde billetjes! Aaaaaahh! Maar na nog beter voelen (wat een feest!) merkte hij dat het een neus en later, sterker nog, lippen waren!!!!!! De eerste lag dus in aangezichtsligging! Om half tien oid mocht ik gaan persen en gynaecoloog was wel gestresst en wilde dat het kind binnen een uur geboren zou zijn. Hij had al geregeld dat de ok direct klaar was om een keizersnee te gaan doen. Ik herinner me ook echt dat de gynaecoloog (die niet de hele tijd in de kamer was), steeds gestresster om de hoek kwam kijken hoe het vlotte. Artsassistent had er geloof ik nog alle vertrouwen in. Ikzelf was redelijk kalm en tussendoor nog helemaal bezopen van dat ellendige slaapmiddel. Daardoor mis ik ook echt dingen! Marcel was geloof ik diep ontroerd want barste in tranen uit toen de kinderarts (twee stuks uiteraard) zich kwam voorstellen. Was uberhaupt gezellige bedoening met zo'n acht man personeel in de kamer! Age is toen om 10.35 geboren. Helemaal bont en blauw gezicht met enorme dikke lippen! Hier hadden ze ons al voor gewaarschuwd met aangezichtsligging!
Iedereen stond natuurlijk om Age heen en deden alle tests etc. Alles was goed, hij heeft heel ff bij mij gelegen geloof ik (herinner ik me dus ook niet goed) en toen was iedereen weer bezig tot ik zei van hallo, er komt er nog eentje! Mare was geloof ik twee drie keer persen en toen kreeg de artsassisten de verrassing van zijn leven! Mare haar vliezen waren niet gebroken en die brak hij in de laatste perswee toen zij naar buiten kwam! Hahahaha dit overkomt hem nooit meer zei de gynaecoloog later ook! Het vruchtwater plofte als een bom in de rondte! De artsassistent was drijfnat, het droop van de muur! En de kleine Mare was geboren!!!!! Zij was 2150 gram en Age 2650 dus de kleinste als laatste en met het hoofd in de gebruikelijke positie, dat scheelt ook!!!! Ook met Mare alles goed, alleen had zij een bijoortje (zo'n stukje extra huis bij het oor ) en een extra stukje huid op haar kin (soort sliertje/stokje oid). Dat kan wijzen op een nierafwijking. Dat vertellen ze je echt gewoon gelijk. Toen hebben ze ff kids beiden bij me gelegd en daarna nog even alleen gelaten en toen zijn ze gelijk in couveuze naar kinderafdeling gegaan. Marcel bleef eerst zitten, maar die heb ik er achteraan gestuurd! Toen lag ik voor mijn gevoel echt lang alleen daar totdat ik echt ging vragen wanneer ze nou de hechtingen zouden doen en ik op kon staan en kon gaan bellen. Na de hechtingen eerst gegeten (uiteraard!) en iedereen gebeld. DAarna wilde ik opstaan en gaan douchen maar toen viel ik flauw. Na een uurtje bij de kids gaan kijken maar daar herinner ik me nog steeds weinig van. Ik ben die hele dag nog heel dizzy van het slaapmiddel geweest! Daar baal ik echt van want heb anders een geheugen als een olifant! Nu herinner ik me helemaal niet hoe mijn ouders en zus hebben gereageerd!
Age heeft een dag of 3 in couveuse gelegen, Mare iets langer. Age ging helemaal goed en mocht na twee weken naar huis. Mare kreeg iedere keer bloed in de ontlasting en moest helemaal stoppen met voeding en alles uit infuus. Maar infuzen gingen er iedere keer uit (wel drie keer op een dag) tot er geen plekken meer over waren. Haar voeding werd heel langzaam weer opgebouwd. ~ging nog een keer mis en toen weer opnieuw paar dagen infuus maar daarna altijd goed gegaan. Een keer moest ze naar een academisch ziekenhuis om een infuus rechtstreeks in het hart oid te krijgen. Waarschijnlijk heeft ze daar een infectie in het bloed opgelopen waardoor ze weer zieker werd (dachten zelfs aan hersenvliesontsteking). Twee weken antibiotica via het infuus en toen na 6 weken mocht ze eindelijk naar huis! Daarna nooit meer ergens last van gehad! Overigens in een van de eerste dagen hebben ze een echo van haar nieren gemaakt ivm die bijoortjes maar dat was helemaal goed. Dat stokje op haar kin is er vanzelf afgegaan en zie je helemaal niets meer van. Die bij haar oor hebben we er af laten halen toen zij ongeveer een half jaar as. Dat is een klein stipje (minipukkeltje) geworden. Zie je dus eigenlijk ook niet.
Ik heb de tijd in het ziekenhuis nooit als vervelend ervaren. Ik vond het een heel gezellige tijd. Ook met het verplegend personeel. Hoewel het natuurlijk wel zwaar was om een paar keer op een dag op en neer te gaan en op een gegeven moment een kind thuis te hebben en het ander in het ziekenhuis. Ik zou het zo weer over willen doen!!!!
Ik verbaas me er enorm over hoe snel de tijd is gegaan en hoe jammer dat ik sommige dingen nooit nog een keer zal meemaken!!!!!
Zooooooooo dit is denk ik mijn langste verhaal ooit! Duidelijk dat kids, vriend en schoonmoeder nu dus even weg zijn!!!!!!!
Ben benieuwd of jullie mijn lengte van bevallingsverhaal gaan evenaren!!!
Hier verder alles goed, kids vermaken zich zeer goed met de nieuwe duplo! Ik laat (!!!) nu af en toe een nieuwe doos van zolder pakken zodat ze langzamerhand alle verjaardagskadootjes krijgen! Doe jullie het ook zo???
Kaaskopje, weet niet of ik het al had gezegd, maar vind het ook leuk zo'n ontmoeting in een Ballorig of wat dan ook! Wel ff in 2007, he? Want kan nu niet achter de kids aanrennen!!!!!
Zo, ff mijn vingers ontspannen van al het getyp! Tot volgende keer!!!!
Doei,
Sandy
Jeetje, ik dacht ik lig de hele week te liggen dus kan hele tijd op internet en veel op het forum schrijven! Gaat dus niet op! Er zijn natuurlijk ook maar twee dagen dat de kids op de creche zijn en de andere dagen zijn ze hier met iemand die voor ze zorgt! Als ze in bed liggen, kan ik het natuurlijk niet maken om hier te gaan zitten internetten! Helemaal afgelopen paar dagen niet want tm zondag is mijn schoonmoeder hier (die komt bijna nooit dus ben ik niet zo vrij als wanneer bijvoorbeeld mijn eigen moeder hier is). Ik moet dan ook wat meehelpen (is aanwijzingen geven vanaf de bank, kids op de bank schoenen aandoen etc) en als de kids slapen moet ik natuurlijk met haar kletsen en is het in mijn ogen erg onbeleefd om te gaan internetten (buiten dat, de laptop ligt natuurlijk altijd buiten het bereik van kinderhanden in een kast de mijn schoonmoeder niet openkrijgt en waarvoor ik niet ver genoeg kan bukken zonder op de grond te vallen....).....
Nou ja, heel verhaal maar ik ben er iig weer!
Gaat op zich redelijk met me, geen pijn meer. Alleen als ik me omdraai in bed. Maar kan eigenlijk nog steeds erg weinig. Vind zelf dat er weinig schot in de zaak zit, maar zoals je zei Kaaskopje, vroeger lag je inderdaad al minimaal twee weken in het ziekenhuis. Fysio vindt het heel normaal dat m'n knie nog erg dik is en ik niet helemaal kan buigen etc. Dus moet maar rustig aan doen. Ga komende week dus ook nog niet naar mijn werk. Is heel vervelend als ik gewoon even op een stoel ga zitten, dan klopt mijn been binnen tien minuten en wil ik echt wel weer horizontaal!
Ik vind het wel heel vervelend om hier zo te zitten als kids in woonkamer spelen want zij weten wel dat mama wat heeft. Ze zeggen ook de hele tijd 'mama pijn'. De hele dag door en dan moet mijn broekspijp omhoog en gaan ze kusjes geven op mijn knie en mijn knie aaien! Wel heel snoezig. De pijn is er uiteraard alleen als de broekspijp omhoog ik, anders denken ze er niet aan en willen dat ik ook op de grond kom zitten of willen ze op me klimmen etc. Ik vind het heel frustrerend alleen maar te moeten zitten en niet zelf mijn ding te kunnen regelen. Had m'n schoonmoeder vanmorgen Ages haar echt heeeel suf gedaan. Tja, ze bedoeld het goed en ik kan dus niet snel bij de gel komen en het ff anders doen..... en altijd maar vragen of ik iets te drinken, eten etc kan krijgen.....a aaaaaaah dit is niks voor mij!!!!! Mag graag de touwtjes in handen hebben!!!!!
Leonie, jij vermaakt je wel geloof ik, he? Blij de kids weer op te gaan halen???
Kaaskopje, wat een snoezig verhaal dat ze uit bed gegaan waren en met z'n drieen op de gron lagen! Heb het aan iedereen verteld! Wat ontzettend lief! Hier klimmen ze nog steeds niet uit bed! Age is er een keer uitgevallen en that's it! Hopelijk houden we het nog ff zo!
Hebben jullie trouwens al slaapzakjes met mouwen? Ik had die vorig jaar van prenatal, met die uitritsbare mouwen maar die zijn al weer te klein (hoewel het een meegroeisysteem was....). Hebben jullie ook bij een andere winkel dit soort slaapzakken gezien? Die van Mare vond ik wel leuk en hebben ze nu ook maar die van Age was zo'n stomme print en wil ik graag een ander hebben.... Begint nu toch best koud te worden af en toe!
De bevalling! Makkelijk om daar nu over te vertellen! Marcel zegt altijd dat ik er nu over praat alsof het een fluitje van een cent was! hahahahaha zo denk ik er ook over, zou het zo over doen! Maar het schijnt dat ik er op dat moment anders over dacht! hahahahaha!
Ja, Kaaskopje, ik herinner me nog dat Leonie eerst bevallen was en jij eigenlijk de volgende aan de beurt was maar dat ik al voorspeld had dat ik je voor zou zijn en dat was idd zo!
Age en Mare zijn met 35 weken geboren. De vliezen waren twee dagen daarvoor gebroken, daarom lag ik woensdag al in het ziekenhuis. Ze hoopten dat het zo nog wel een paar weken kon duren. Vliezen van 1 kind (Age achteraf bezien) waren gebroken, niet van Mare. Donderdagnacht moest ik in een verloskamer slapen omdat ik te erg snurkte (hele tijd aan einde van zwangerschap, Marcel lag al tijdje op zolder!). Maar die donderdagavond zei ik tijdens het bezoekuur al dat ik mijn buik voelde rommelen. Had om de vijf minuten of zo een krampachtig gevoel. Verpleging had nog ff een echo en een ctg gemaakt maar dat was echt niks zeiden ze. Pijn werd echt wel steeds erger maar dat vonden ze ook niks. Marcel moest om 22 uur naar huis want hij kon maar beter fit zijn want die ging echt nog wel dagen duren en ik moest me niet zo aanstellen (volgens mij ben ik dus absoluut geen aansteller, eerder het tegendeel). Had echt erge pijn en had rond twaalven maar op kopje voor verpleegster gedrukt, ik kon echt niet blijven liggen, eigenlijk ook niet zitten en wist niet meer wat te doen, vrij ellendig zo in je eentje in die kale kamer! Had wel mijn tv meegenomen maar goed, daar werd ik dus ook niet vrolijker van!!!!
Verpleegster was echt geirriteerd en zei dat ik echt moest gaan slapen want dit ging echt nog wel dagen duren, waren echt geen weeen! Ze heeft me een injectie met slaapmiddel in mijn been gegegeven! Daar ben ik nog woedend over! Toen had ze me gezegd dat ik dan goed kon slapen en dat beetje pijn dat ik had, dat ik dat echt niet meer zou voelen! Verschrikkelijk, ik praatte direct met dubbele tong, was bij vlagen helemaal dizzy, alsof ik drie flessen wijn achter elkaar op had! En slapen ho maar, want had alleen maar echt pijn! En dan zat je dan hele tijd in de kamer! Van verpleegster mocht ik echt mijn vriend niet bellen want dat was echt niet nodig! Rond vier uur heb ik weer op belletje gedrukt en de verpleegster gaf aan dat als ik dat dan echt per se wilde dat ze dan wel een arts-assistent kon wakker maken zodat die kon kijken of er al ontsluiting was, maar dan moest ik daarna wel aan ctg blijven liggen....... Ik vond het allemaal wel best. Arts-assistent was er denk ik rond vijven en zag nog totaal geen ontsluiting, ook aan ctg niets bijzonders. Had het helemaal gehad en Marcel opgebeld dat ie er maar lekker bij moest komen zitten! Werd echt gek in mijn eentje hele nacht in die kamer!!!!! Om 8 uur kwam een nieuwe verpleegster en die stelde voor ff te gaan douchen. Prima, voelde me wel wat beter hoewel echt wel helse pijnen en kon alleen zitten onder de douche. Na het douchen kon ik dus echt niet meer zitten omdat er 'wat' in de weg zat. Wilde ook iedere keer naar het toilet maar dat ging natuurlijk ook niet. Verpleegster haalde de gynaecoloog (die eerst even zijn overleg af ging maken en er rond negenen was). Hij deed een echo en zag het hoofdje niet meer! Vond ie wel raar en ging toen toucheren (heet toch zo?) en dacht toen dat de eerste in stuit lag want hij voelde billetjes! Aaaaaahh! Maar na nog beter voelen (wat een feest!) merkte hij dat het een neus en later, sterker nog, lippen waren!!!!!! De eerste lag dus in aangezichtsligging! Om half tien oid mocht ik gaan persen en gynaecoloog was wel gestresst en wilde dat het kind binnen een uur geboren zou zijn. Hij had al geregeld dat de ok direct klaar was om een keizersnee te gaan doen. Ik herinner me ook echt dat de gynaecoloog (die niet de hele tijd in de kamer was), steeds gestresster om de hoek kwam kijken hoe het vlotte. Artsassistent had er geloof ik nog alle vertrouwen in. Ikzelf was redelijk kalm en tussendoor nog helemaal bezopen van dat ellendige slaapmiddel. Daardoor mis ik ook echt dingen! Marcel was geloof ik diep ontroerd want barste in tranen uit toen de kinderarts (twee stuks uiteraard) zich kwam voorstellen. Was uberhaupt gezellige bedoening met zo'n acht man personeel in de kamer! Age is toen om 10.35 geboren. Helemaal bont en blauw gezicht met enorme dikke lippen! Hier hadden ze ons al voor gewaarschuwd met aangezichtsligging!
Iedereen stond natuurlijk om Age heen en deden alle tests etc. Alles was goed, hij heeft heel ff bij mij gelegen geloof ik (herinner ik me dus ook niet goed) en toen was iedereen weer bezig tot ik zei van hallo, er komt er nog eentje! Mare was geloof ik twee drie keer persen en toen kreeg de artsassisten de verrassing van zijn leven! Mare haar vliezen waren niet gebroken en die brak hij in de laatste perswee toen zij naar buiten kwam! Hahahaha dit overkomt hem nooit meer zei de gynaecoloog later ook! Het vruchtwater plofte als een bom in de rondte! De artsassistent was drijfnat, het droop van de muur! En de kleine Mare was geboren!!!!! Zij was 2150 gram en Age 2650 dus de kleinste als laatste en met het hoofd in de gebruikelijke positie, dat scheelt ook!!!! Ook met Mare alles goed, alleen had zij een bijoortje (zo'n stukje extra huis bij het oor ) en een extra stukje huid op haar kin (soort sliertje/stokje oid). Dat kan wijzen op een nierafwijking. Dat vertellen ze je echt gewoon gelijk. Toen hebben ze ff kids beiden bij me gelegd en daarna nog even alleen gelaten en toen zijn ze gelijk in couveuze naar kinderafdeling gegaan. Marcel bleef eerst zitten, maar die heb ik er achteraan gestuurd! Toen lag ik voor mijn gevoel echt lang alleen daar totdat ik echt ging vragen wanneer ze nou de hechtingen zouden doen en ik op kon staan en kon gaan bellen. Na de hechtingen eerst gegeten (uiteraard!) en iedereen gebeld. DAarna wilde ik opstaan en gaan douchen maar toen viel ik flauw. Na een uurtje bij de kids gaan kijken maar daar herinner ik me nog steeds weinig van. Ik ben die hele dag nog heel dizzy van het slaapmiddel geweest! Daar baal ik echt van want heb anders een geheugen als een olifant! Nu herinner ik me helemaal niet hoe mijn ouders en zus hebben gereageerd!
Age heeft een dag of 3 in couveuse gelegen, Mare iets langer. Age ging helemaal goed en mocht na twee weken naar huis. Mare kreeg iedere keer bloed in de ontlasting en moest helemaal stoppen met voeding en alles uit infuus. Maar infuzen gingen er iedere keer uit (wel drie keer op een dag) tot er geen plekken meer over waren. Haar voeding werd heel langzaam weer opgebouwd. ~ging nog een keer mis en toen weer opnieuw paar dagen infuus maar daarna altijd goed gegaan. Een keer moest ze naar een academisch ziekenhuis om een infuus rechtstreeks in het hart oid te krijgen. Waarschijnlijk heeft ze daar een infectie in het bloed opgelopen waardoor ze weer zieker werd (dachten zelfs aan hersenvliesontsteking). Twee weken antibiotica via het infuus en toen na 6 weken mocht ze eindelijk naar huis! Daarna nooit meer ergens last van gehad! Overigens in een van de eerste dagen hebben ze een echo van haar nieren gemaakt ivm die bijoortjes maar dat was helemaal goed. Dat stokje op haar kin is er vanzelf afgegaan en zie je helemaal niets meer van. Die bij haar oor hebben we er af laten halen toen zij ongeveer een half jaar as. Dat is een klein stipje (minipukkeltje) geworden. Zie je dus eigenlijk ook niet.
Ik heb de tijd in het ziekenhuis nooit als vervelend ervaren. Ik vond het een heel gezellige tijd. Ook met het verplegend personeel. Hoewel het natuurlijk wel zwaar was om een paar keer op een dag op en neer te gaan en op een gegeven moment een kind thuis te hebben en het ander in het ziekenhuis. Ik zou het zo weer over willen doen!!!!
Ik verbaas me er enorm over hoe snel de tijd is gegaan en hoe jammer dat ik sommige dingen nooit nog een keer zal meemaken!!!!!
Zooooooooo dit is denk ik mijn langste verhaal ooit! Duidelijk dat kids, vriend en schoonmoeder nu dus even weg zijn!!!!!!!
Ben benieuwd of jullie mijn lengte van bevallingsverhaal gaan evenaren!!!
Hier verder alles goed, kids vermaken zich zeer goed met de nieuwe duplo! Ik laat (!!!) nu af en toe een nieuwe doos van zolder pakken zodat ze langzamerhand alle verjaardagskadootjes krijgen! Doe jullie het ook zo???
Kaaskopje, weet niet of ik het al had gezegd, maar vind het ook leuk zo'n ontmoeting in een Ballorig of wat dan ook! Wel ff in 2007, he? Want kan nu niet achter de kids aanrennen!!!!!
Zo, ff mijn vingers ontspannen van al het getyp! Tot volgende keer!!!!
Doei,
Sandy
zaterdag 11 november 2006 om 14:55
Zoooooooo, dat ga ik echt niet evenaren! Wel mooi om te lezen Sandy. Ik wist helemaal niet (meer) dat Mare zo ziek is geweest! Pffft, wat een bevalling. Dat slaapmiddel heb ik trouwens ook gehad, lag in het ziekenhuis en had al dagen 9weken) niet meer normaal geslapen. Mijn rug deed zo'n pijn dat ik echt niets meer kon dan op mijn rechterzij liggen, maar na maximaal 2 uur was dat ook niet meer houdbaar. Dus: hulp, platgespoten. Net als jij heb ik er niet van geslapen.
Mijn verhaal: met 26 weken opgenomen in Zwolle wegens funneling en weeen. Lonrijpingsinjecties, een kapje op mijn baarmoeder, mond en aan de weeenremmers. Met 32 weken mocht in naar het ziekenhuis hier in de buurt, daar heb ik gelegen tot week 33. Toen mocht ik naar huis. Met 34 weken en 2 dagen is het kapje van mijn baarmoeder verwijderd omdat het echt zeer ging doen. Nick zat met zijn voet op de opening te trappen, auw. Die nacht had ik veel harde buiken en was erg onrsutig. Ben overdag nog even naar de Kringloopwinkel geweest en wilde direct weer naar huis. Daar kregen we nog bezoek en toen zij weg was dacht ik: ik ga het ziekenhuis bellen, want nu wel erg veel harde buiken en zere rug. Nog snel een patatje en om 18.00 uur waren we in het ziekenhuis: twee cm ontsluiting. Omdat het zaterdag was en de arts net een andere keizersnee gedaan had besloten ze het maar meteen nu te doen. Ik wist dat het een keizersnee zou worden, want de kids lagen in een verhaking: Nick voeten onder Coen's hoofd. Dat pers je er natuurlijk nooit uit! Om 18.52 is Nick geboren. Ik heb hem niet gezien, want het was duidelijk dat hij niet goed ademde. Hij woog 2450 gram. Twee minuten later Coen (2500 gram), even gezien en toen werden ze direct meegenomen, mijn man ging ook mee en ik werd gehecht. Op de uitslaapkamer kwam de kinderarts ons vertellen dat hun longen niet rijp waren en dat ze het erg moeilijk hadden. Hij ze wilde intuberen voor beademing. Hij klonk zo zorgelijk en ik weet nog dat ik telkens jammerde: ze gaan toch niet dood? Daar gaf hij geen antwoord op maar de verpleegsters probeerden ons wel gerust te stellen. De kids moesten per ambulance naar Zwolle omdat ze daar 24 uurs intensive care hebben. Ik dus ook in de ambulance naar Zwolle. Mijn man was bij de jongens. Er is toen iets fout gegaan met de beademingsslang, waardoor Nick eventjes helemaal blauw werd, zei mijn man. Daar heb ik nog wel eens schrikbeelden van.
's Nachts bleek dat het beademingsbuisje van Nick te smal was, waardoor er zuurstof lekte. Ze besloten dat hij het mocht proberen met een CPAP, lange sprietjes in zijn neus die de longen open houden. Coen had al een longrijpingsmiddel gehad via de beademingsslang, Nick niet omdat het hem bij hem iets beter uitzag. Zonder beademing heeft Nick het heel moeilijk gehad, hij ging helemaal op en neer in de couveuse. Ik heb toen maandag echt vreselijk gehuild en geeist dat hij weer beademd werd, tot die conslusie waren ze toen zelf ook al gekomen. Dus weer geintubeerd, hij kreeg ook dat longrijpingsstofje en toen ging het zienderogend beter met hem. Na 1,5 en 2 dagen hadden ze allebei genoeg aan zo'n snorretje in de neus en na een paar dagen ademden ze keurig zelf. Een week na hun geboorte mochten ze naar ons eigen ziekenhuis terug, 2 weken later kwamen ze thuis.
Geen roze wolk bevalling dus! Gelukkig hebben ze het na de eerste paar dagen heel goed gedaan en zijn het nu twee prachtige grote kerels.
Die sinds donderdag weer terug zijn bij mama en mama moet even flink wat achterstalling onderhoud plegen, haha. Want opa en oma vinden nou eenmaal alles lief en leuk. Ook als je 20 keer de magnetron open en dicht gooit. Zucht...
We zijn over de helft! Nog maar 10 dagen en de meneer komt alweer thuis. Ik mis hem wel. Straks ga ik weer even naar birma bellen.
Sandy: beterschap meid. Niks aan dat je pijn hebt. Rust houden!
Mijn verhaal: met 26 weken opgenomen in Zwolle wegens funneling en weeen. Lonrijpingsinjecties, een kapje op mijn baarmoeder, mond en aan de weeenremmers. Met 32 weken mocht in naar het ziekenhuis hier in de buurt, daar heb ik gelegen tot week 33. Toen mocht ik naar huis. Met 34 weken en 2 dagen is het kapje van mijn baarmoeder verwijderd omdat het echt zeer ging doen. Nick zat met zijn voet op de opening te trappen, auw. Die nacht had ik veel harde buiken en was erg onrsutig. Ben overdag nog even naar de Kringloopwinkel geweest en wilde direct weer naar huis. Daar kregen we nog bezoek en toen zij weg was dacht ik: ik ga het ziekenhuis bellen, want nu wel erg veel harde buiken en zere rug. Nog snel een patatje en om 18.00 uur waren we in het ziekenhuis: twee cm ontsluiting. Omdat het zaterdag was en de arts net een andere keizersnee gedaan had besloten ze het maar meteen nu te doen. Ik wist dat het een keizersnee zou worden, want de kids lagen in een verhaking: Nick voeten onder Coen's hoofd. Dat pers je er natuurlijk nooit uit! Om 18.52 is Nick geboren. Ik heb hem niet gezien, want het was duidelijk dat hij niet goed ademde. Hij woog 2450 gram. Twee minuten later Coen (2500 gram), even gezien en toen werden ze direct meegenomen, mijn man ging ook mee en ik werd gehecht. Op de uitslaapkamer kwam de kinderarts ons vertellen dat hun longen niet rijp waren en dat ze het erg moeilijk hadden. Hij ze wilde intuberen voor beademing. Hij klonk zo zorgelijk en ik weet nog dat ik telkens jammerde: ze gaan toch niet dood? Daar gaf hij geen antwoord op maar de verpleegsters probeerden ons wel gerust te stellen. De kids moesten per ambulance naar Zwolle omdat ze daar 24 uurs intensive care hebben. Ik dus ook in de ambulance naar Zwolle. Mijn man was bij de jongens. Er is toen iets fout gegaan met de beademingsslang, waardoor Nick eventjes helemaal blauw werd, zei mijn man. Daar heb ik nog wel eens schrikbeelden van.
's Nachts bleek dat het beademingsbuisje van Nick te smal was, waardoor er zuurstof lekte. Ze besloten dat hij het mocht proberen met een CPAP, lange sprietjes in zijn neus die de longen open houden. Coen had al een longrijpingsmiddel gehad via de beademingsslang, Nick niet omdat het hem bij hem iets beter uitzag. Zonder beademing heeft Nick het heel moeilijk gehad, hij ging helemaal op en neer in de couveuse. Ik heb toen maandag echt vreselijk gehuild en geeist dat hij weer beademd werd, tot die conslusie waren ze toen zelf ook al gekomen. Dus weer geintubeerd, hij kreeg ook dat longrijpingsstofje en toen ging het zienderogend beter met hem. Na 1,5 en 2 dagen hadden ze allebei genoeg aan zo'n snorretje in de neus en na een paar dagen ademden ze keurig zelf. Een week na hun geboorte mochten ze naar ons eigen ziekenhuis terug, 2 weken later kwamen ze thuis.
Geen roze wolk bevalling dus! Gelukkig hebben ze het na de eerste paar dagen heel goed gedaan en zijn het nu twee prachtige grote kerels.
Die sinds donderdag weer terug zijn bij mama en mama moet even flink wat achterstalling onderhoud plegen, haha. Want opa en oma vinden nou eenmaal alles lief en leuk. Ook als je 20 keer de magnetron open en dicht gooit. Zucht...
We zijn over de helft! Nog maar 10 dagen en de meneer komt alweer thuis. Ik mis hem wel. Straks ga ik weer even naar birma bellen.
Sandy: beterschap meid. Niks aan dat je pijn hebt. Rust houden!
zondag 12 november 2006 om 12:44
Jeetje, ik ben er echt van onder de indruk, van jullie verhalen. Van jou kon ik me niet herinneren dat het zo spannend geweest is rondom de longetjes van je jongens, Leonie. Jeetje... vlak na de geboorte zo in spanning moeten zitten of ze het wel redden... Nick moeten zien zwoegen om lucht binnen te krijgen. Artsen die je na de geboorte niet gerust kunnen stellen...ben er echt stil van... Kan me heel goed voorstellen dat je met gemengde gevoelens terugkijkt!
En jij met Mare, Sandy, ik kan me nog wel herinneren dat ze lang in het ziekenhuis lag, en dat er bloed in haar ontlasting zat. Maar het drong op het moment dat ik het toen las niet tot me door hoe ziek ze was. Heet dat niet een zg. centrale lijn oid die ze in het academische ziekenhuis gekegen heeft? Wat een spannende weken zijn dat geweest! En pfoeh... wat een bevalling...!!! Een lange aanloop, Age die er moeilijk uitkwam, en Mare als een waterkanon erachteraan gelanceerd!
Ik denk dat ik echt mazzel had dat de tweeling mijn tweede bevalling was en dat die zo snel achter de eerste kwam: eerste bevallingen schijnen wel vaker lang te kunnen duren! (De bevalling van Benthe duurde vanaf de eerste wee tot het moment dat ze geboren werd 24 uur, vond dat ook wel pittig!). Kan me goed voorstellen dat je baalde als een stekker dat je door dat slaapmiddel zo suf was!
Maar als je dan ziet hoe ze het nu allevier doen.... doen qua ontwikkeling absoluut niet onder voor die twee van mij, terwijl ze toch een stuk vroeger geboren zijn. En Mare die zelden ziek is, na zo'n lastige start: ijzeren gestel heeft dat kind.
Leonie: Er staat me iets van bij dat één van jouw jongens astmatisch is: is dat wel een restverschijnsel van onrijpe longetjes?
Enne, Jennie... hoe is 't 14 maanden geleden bij jou gelopen?
Nog even over de slaapzakken-vraag: sinds eergisteren zijn we overgestapt op dekbedjes, kleine van IKEA. Slaapzakken hadden bij ons weinig nut meer, sinds ze zich eruit wisten te worstelen: het gebeurde te vaak ik ze zonder slaapzak slapend in bed aantrof. Nu trek ik er gewoon weer het dekbedje overheen als ze zich losgewoeld hebben. Bevalt tot nu toe (maar ja, nog maar pas 2 dagen) goed.
Eh... man is terug van de voetbal en loopt te mopperen dat ik te lang bezig ben! Ga snel afsluiten!
En jij met Mare, Sandy, ik kan me nog wel herinneren dat ze lang in het ziekenhuis lag, en dat er bloed in haar ontlasting zat. Maar het drong op het moment dat ik het toen las niet tot me door hoe ziek ze was. Heet dat niet een zg. centrale lijn oid die ze in het academische ziekenhuis gekegen heeft? Wat een spannende weken zijn dat geweest! En pfoeh... wat een bevalling...!!! Een lange aanloop, Age die er moeilijk uitkwam, en Mare als een waterkanon erachteraan gelanceerd!
Ik denk dat ik echt mazzel had dat de tweeling mijn tweede bevalling was en dat die zo snel achter de eerste kwam: eerste bevallingen schijnen wel vaker lang te kunnen duren! (De bevalling van Benthe duurde vanaf de eerste wee tot het moment dat ze geboren werd 24 uur, vond dat ook wel pittig!). Kan me goed voorstellen dat je baalde als een stekker dat je door dat slaapmiddel zo suf was!
Maar als je dan ziet hoe ze het nu allevier doen.... doen qua ontwikkeling absoluut niet onder voor die twee van mij, terwijl ze toch een stuk vroeger geboren zijn. En Mare die zelden ziek is, na zo'n lastige start: ijzeren gestel heeft dat kind.
Leonie: Er staat me iets van bij dat één van jouw jongens astmatisch is: is dat wel een restverschijnsel van onrijpe longetjes?
Enne, Jennie... hoe is 't 14 maanden geleden bij jou gelopen?
Nog even over de slaapzakken-vraag: sinds eergisteren zijn we overgestapt op dekbedjes, kleine van IKEA. Slaapzakken hadden bij ons weinig nut meer, sinds ze zich eruit wisten te worstelen: het gebeurde te vaak ik ze zonder slaapzak slapend in bed aantrof. Nu trek ik er gewoon weer het dekbedje overheen als ze zich losgewoeld hebben. Bevalt tot nu toe (maar ja, nog maar pas 2 dagen) goed.
Eh... man is terug van de voetbal en loopt te mopperen dat ik te lang bezig ben! Ga snel afsluiten!
zondag 12 november 2006 om 14:17
