Kinderen
alle pijlers
Zwanger worden na je 35ste maar vriend wil nog ff wachten
woensdag 18 juli 2007 om 22:23
Hoi ik ben Jolanda 36 jaar en wil dolgraag een kind van mijn huidige partner. Hij wilt dat ook graag maar wilt eerst het een en ander geregeld hebben. Vast contract, wat geld op de spaarrekening en dat soort dingen. Hij heeft makkelijk praten want hij is 9 jaar jonger. Mijn lichaam is er helemaal klaar voor en het verlangen intens. Ik wil gewoon niet zo lang wachten. Ben ik dan zo onredelijk?
Groetjes Jolantje
Groetjes Jolantje
donderdag 19 juli 2007 om 21:59
Goh jij was zeker de ideale puber vroeger... Een kinderkamer voor een zoon van bijna 17.. Die wilt vrienden ontvangen op zijn kamer waar hij normaal kan zitten. Er moet plaats zijn voor pc tv en dat soort dingen.. En trouwens zijn oma is niet een oma van 70 ofzo... Tjee het gaat om een slaapplaats ik woon 200 mtr van mijn moeder af.. Dat is niet het eind van de wereld...
donderdag 19 juli 2007 om 22:06
Vind je dit nou zelf niet belachelijk klinken? Jij hebt dat kind toch op de wereld gezet, je moeder niet. En dan maakt het niets uit of ze 50, 60 of 70 is, hij is jouw verantwoordelijkheid.
En een pc en tv, 't is maar waar je je druk om maakt... :? Lijkt me fijn voor zijn oma, dat zij iedere dag zijn vrienden kan ontvangen...
donderdag 19 juli 2007 om 22:09
Ok dat is dan wel zo maar hoeveel wonen er niet al met 18 op zichzelf??
Tis heus niet zo dat ik hem aan zijn lot overlaat hoor.. Jeugdzorg is er ook nog. Die heb ik toen zelf ingeschakeld toen hij nog bij zijn vader woonde...
Toen hij bij zijn oma ging wonen had ik geen contact meer met mijn zoon, en juist doordat hij daar woont is het contact weer goed...
Tis heus niet zo dat ik hem aan zijn lot overlaat hoor.. Jeugdzorg is er ook nog. Die heb ik toen zelf ingeschakeld toen hij nog bij zijn vader woonde...
Toen hij bij zijn oma ging wonen had ik geen contact meer met mijn zoon, en juist doordat hij daar woont is het contact weer goed...
donderdag 19 juli 2007 om 22:12
donderdag 19 juli 2007 om 22:14
Jolantje, 16 of 18 is toch wel heel iets anders. Als je met 16 geacht zou worden net zo verstandig te zijn als een 18-jarige, dan zouden ze de leeftijdsgrens voor minderjarigheid wel naar beneden bijstellen. Kinderen vallen ook niet voor niets tot hun 18e onder BJZ, in sommige gevallen zelfs tot 21!
En ik zeg ook niet dat je hem aan z'n lot overlaat. Ik vind het alleen vreemd dat je een kind wil terwijl je er eentje hebt die niet bij jou thuiswoont.
En als de baby die nog gemaakt moet worden straks 16 is, is oma er dan nog om hem/haar ook op te vangen? Want waarom is die situatie dan opeens anders?
Zorg eerst voor het kind dat je al hebt, voordat je er nog een op de wereld zet...
donderdag 19 juli 2007 om 22:30
Jolantje geeft zelf aan dat haar zoon liever bij oma woont als bij haar. Dat is niet normaal, sorry. Maakt niet uit wat er gebeurd is, nu aan de hand is of wat er nog gaat gebeuren. Het is niet normaal dat een kind liever ergens anders woont dan thuis, en dat ouders dat heel normaal vinden.
Maar goed, maakt mij niet uit verder. Het is Jolantje's goed recht een kind op de wereld te zetten. Ik zit dit alleen met verbijstering te lezen. En mss wil ik de hele voorgeschiedenis ook wel niet weten, want hoe meer ik er over lees, hoe meer ik met m'n hoofd zit te schudden achter de pc.
donderdag 19 juli 2007 om 22:36
donderdag 19 juli 2007 om 22:40
Ik vind dat ze op z'n minst eerst de boel met haar zoon moet rechttrekken voordat ze aan een tweede begint. iedereen kan fouten maken, maar je kan ze ook weer rechtrekken.
Ga dan eerst op zoek naar andere woonruimte, zorg ervoor dat je zoon weer thuis kan wonen, en kijk dan of er nog ruimte is voor een tweede kind; in je hart EN in je huis.
Ik vind het niet te verkroppen dat haar kind niet thuis kan wonen, maar een baby wel welkom is.
Of kijkt Jolantje daar ook alleen overdag naar om, om de baby 's avonds aan oma mee te geven om daar te laten slapen????
donderdag 19 juli 2007 om 23:34
Jolantje, je moet het bespreekbaar maken met je vriend. Voldoende materiele zaken en geld is makkelijk maar niet nodig om een kind op de wereld te zetten. In jouw geval speelt je leeftijd zeker een rol en dat is dan ook een zwaarwegende factor. Dus flink veel praten zou ik zeggen.
Tegen Mamamarleen wil ik het volgende kwijt:
Je weet nooit in welke omstandigheden je terecht komt en wat de gevolgen daarvan zijn. Het ergens anders wonen van een kind zegt niet altijd iets over de opvoedkwaliteiten. Wel maken jouw stellige en veroordelende reakties me nieuwsgierig naar jouw ervaringen met kinderen, heb je ze en hoe oud zijn ze.
Tegen Mamamarleen wil ik het volgende kwijt:
Je weet nooit in welke omstandigheden je terecht komt en wat de gevolgen daarvan zijn. Het ergens anders wonen van een kind zegt niet altijd iets over de opvoedkwaliteiten. Wel maken jouw stellige en veroordelende reakties me nieuwsgierig naar jouw ervaringen met kinderen, heb je ze en hoe oud zijn ze.
vrijdag 20 juli 2007 om 13:51
Ik heb een zoontje van 2, een pleegdochter van 6 maanden, ben 10 weken zwanger en we doen crisis-opvang voor pubers. Ik heb gewerkt in een instelling met jongeren (17-25) met een verstandelijke beperking. Heb stages gelopen in het speciaal onderwijs (VO en BO), werk op het moment als gastouder.
Heb wel wat ervaring met kinderen dus :D en zeker niet met de makkelijkste :P
vrijdag 20 juli 2007 om 16:29
Jolantje: Ik zou eerst voor een grotere woonruimte zorgen voordat je aan een baby begint. Ik begrijp dat je haast hebt omdat je al '36' bent.
Ik ben nu 33 en heb sinds 2 jaar een relatie met een gescheiden man van 36 en hij heeft 2 uitwonende kinderen. Dit is zo omdat na een echtscheiding de kinderen in de meeste gevallen aan de moeder toegewezen worden. Of die moeder moet zo onstabiel functioneren dat het niet veilig is voor de kinderen.
Mijn vraag aan jou: hoe is het mogelijk dat jou zoon uit huis is geplaatst? Dan moet er toch een bijzondere nare situatie zijn ontstaan?
En ik ben het mamaleen eens, ik vind dat ze een heldere kijk op bepaalde zaken heeft vooral door haar achtergrond en ervaring.
Ik ben nu 33 en heb sinds 2 jaar een relatie met een gescheiden man van 36 en hij heeft 2 uitwonende kinderen. Dit is zo omdat na een echtscheiding de kinderen in de meeste gevallen aan de moeder toegewezen worden. Of die moeder moet zo onstabiel functioneren dat het niet veilig is voor de kinderen.
Mijn vraag aan jou: hoe is het mogelijk dat jou zoon uit huis is geplaatst? Dan moet er toch een bijzondere nare situatie zijn ontstaan?
En ik ben het mamaleen eens, ik vind dat ze een heldere kijk op bepaalde zaken heeft vooral door haar achtergrond en ervaring.
