Kinderen
alle pijlers
Zwanger worden na je 35ste maar vriend wil nog ff wachten
woensdag 18 juli 2007 om 22:23
Hoi ik ben Jolanda 36 jaar en wil dolgraag een kind van mijn huidige partner. Hij wilt dat ook graag maar wilt eerst het een en ander geregeld hebben. Vast contract, wat geld op de spaarrekening en dat soort dingen. Hij heeft makkelijk praten want hij is 9 jaar jonger. Mijn lichaam is er helemaal klaar voor en het verlangen intens. Ik wil gewoon niet zo lang wachten. Ben ik dan zo onredelijk?
Groetjes Jolantje
Groetjes Jolantje
vrijdag 20 juli 2007 om 21:24
Mijn zoon is niet uit huis geplaatst. Hij is bij zijn vader blijven wonen, nadat ik wegging.
Wat de woonruimte betreft... Er zijn hier meerdere jonge gezinnen met babies plaats voor een babykamer is er hoor..
Mijn zoon wilt hier gewoon niet wonen omdat de regels hier strenger zijn, en mijn vriend een heel andere (lees strengere) manier van opvoeden heeft. en dat botst soms..
Wat de woonruimte betreft... Er zijn hier meerdere jonge gezinnen met babies plaats voor een babykamer is er hoor..
Mijn zoon wilt hier gewoon niet wonen omdat de regels hier strenger zijn, en mijn vriend een heel andere (lees strengere) manier van opvoeden heeft. en dat botst soms..
zaterdag 21 juli 2007 om 08:15
zaterdag 21 juli 2007 om 10:50
Ik ken de situatie niet, maar nav jou opmerking dat je zoon niet bij je WIL wonen omdat je vriend strengere regels heeft trek ik de conclusie dat je vriend voor je eigen zoon gaat!
Je zoon zou bij je willen wonen als je vriend er niet was met zijn strengere regels...
Ik was pas op een bbq, daar was ook een stelletje, vrouw eind 30, man eind 20 en ze hadden een dochtertje. Ze waren lekker allebei aan de pimpel, rookten ook allebei, kind heeft de hele middag in de kinderwagen gelegen en er werd niet naar omgekeken...
Ik vroeg aan de gastvrouw wat dat voor rare mensen waren, vertelde ze dat zij nog een dochter had uit een vorige relatie, maar die woonde (ook) bij oma omdat ze niet met haar op kon schieten... Het meisje is 7!:@
Ongelofelijk dat sommige mensen dan zo weer een nieuw kind op de wereld zetten!!!
Nogmaals Jolantje ik ken je voorgeschiedenis niet, maar ik zou ook eerst zorgen dat je een ruimer huis krijgen waar plek is voor je zoon én een nieuw kindje. Je schrijft dat je vriend dat toch van plan is en jullie beide een goede baan hebben, nou waarom kopen jullie dan niet meteen een ander huis?
Je zoon zou bij je willen wonen als je vriend er niet was met zijn strengere regels...
Ik was pas op een bbq, daar was ook een stelletje, vrouw eind 30, man eind 20 en ze hadden een dochtertje. Ze waren lekker allebei aan de pimpel, rookten ook allebei, kind heeft de hele middag in de kinderwagen gelegen en er werd niet naar omgekeken...
Ik vroeg aan de gastvrouw wat dat voor rare mensen waren, vertelde ze dat zij nog een dochter had uit een vorige relatie, maar die woonde (ook) bij oma omdat ze niet met haar op kon schieten... Het meisje is 7!:@
Ongelofelijk dat sommige mensen dan zo weer een nieuw kind op de wereld zetten!!!
Nogmaals Jolantje ik ken je voorgeschiedenis niet, maar ik zou ook eerst zorgen dat je een ruimer huis krijgen waar plek is voor je zoon én een nieuw kindje. Je schrijft dat je vriend dat toch van plan is en jullie beide een goede baan hebben, nou waarom kopen jullie dan niet meteen een ander huis?
zaterdag 21 juli 2007 om 11:36
Hoi Jolantje,
Ook ik lees dit verhaal + de reacties met verbazing. Allereerst ken ik je niet en wil dus ook geen oordeel vellen over het bij oma wonen en de achterliggende problemen e.d., maar wat ik me afvraag is, hoe vindt je zoon het dat hij niet bij jullie kan wonen omdat het huis te klein zou zijn, maar er wel plek is voor een evt nieuw broertje of zusje?
Voelt hij zich niet achtergesteld?
Ook ik lees dit verhaal + de reacties met verbazing. Allereerst ken ik je niet en wil dus ook geen oordeel vellen over het bij oma wonen en de achterliggende problemen e.d., maar wat ik me afvraag is, hoe vindt je zoon het dat hij niet bij jullie kan wonen omdat het huis te klein zou zijn, maar er wel plek is voor een evt nieuw broertje of zusje?
Voelt hij zich niet achtergesteld?
zaterdag 21 juli 2007 om 12:37
Met verbazing heb ik het verloop van deze discussie gelezen en hoewel ik van mening ben dat iedereen recht heeft op een eigen mening vind ik niet dat je per definitie kunt zeggen dat iemand die beroepshalve zoveel ervaring en kijk heeft op bepaalde zaken daarmee ook gelijk een juiste analyse vormt. Juist het werken in een dergelijk beroep (waaronder ook ondertekende) zou moeten maken dat je je ter dege realiseert dat ieder "geval", iedere situatie weer anders is, ook al zijn er overeenkomsten met situaties die je al eerder hebt gezien. Het gaat hier om mensen en ieder persoon is weer anders, en reageert daardoor ook weer anders. Zelfs al heb je in tien "gevallen" een zelfde reactie, een zelfde verloop, een zelfde uitkomst hebt gezien, dat wil niet zeggen dat het 11e geval ook op die manier zal gaan verlopen en dat de gevoelens die bij de diverse betrokkenen spelen ook hetzelfde zijn. Werkzaam zijn in een dergelijk beroep betekent dat reactie, handelen en hulpverlenen (wat hier op dit forum in zekere zin op kleine schaal ook gebeurt) afgestemt moet zijn op een volledige situatie en juiste en volledige kennis over de betrokkenen en hun beweegredenen.
Naar mijn idee wordt hier teveel afgedwaald van de daadwerkelijke vraag.
Maar goed, dit is mijn mening, naast zoveel andere.
groetjes Aviva
Naar mijn idee wordt hier teveel afgedwaald van de daadwerkelijke vraag.
Maar goed, dit is mijn mening, naast zoveel andere.
groetjes Aviva
zaterdag 21 juli 2007 om 12:44
Ow, en Jolantje,
Ik denk niet dat je onredelijk bent, en ik begrijp ook je verlangen en je gevoel dat het niet te lang meer moet duren wil het krijgen van een kindje nog gaan lukken. Daar en tegen snap ik ook je partner. In een situatie als deze zullen jullie alle voors en tegens goed tegen elkaar op moeten laten wegen. Afgezien van de vraag of het ook lukt om samen een kindje te krijgen zullen jullie er allebei achter moeten staan, ook achter het gevoel dat jullie een kindje alles kunnen geven waarvan jullie samen denken dat het dat nodig heeft. Liefde doet heel veel, maar is niet enkel en alleen voldoende om alles wat er bij het ouderschap komt kijken ook goed en harmonieus te laten verlopen.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
nogmaals groetjes, Aviva
Ik denk niet dat je onredelijk bent, en ik begrijp ook je verlangen en je gevoel dat het niet te lang meer moet duren wil het krijgen van een kindje nog gaan lukken. Daar en tegen snap ik ook je partner. In een situatie als deze zullen jullie alle voors en tegens goed tegen elkaar op moeten laten wegen. Afgezien van de vraag of het ook lukt om samen een kindje te krijgen zullen jullie er allebei achter moeten staan, ook achter het gevoel dat jullie een kindje alles kunnen geven waarvan jullie samen denken dat het dat nodig heeft. Liefde doet heel veel, maar is niet enkel en alleen voldoende om alles wat er bij het ouderschap komt kijken ook goed en harmonieus te laten verlopen.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
nogmaals groetjes, Aviva
zaterdag 21 juli 2007 om 15:11
zaterdag 21 juli 2007 om 15:15
zaterdag 21 juli 2007 om 15:29
Dat jij die niet kent wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan. Je hebt al snel je oordeel klaar. Ik vermoed dat je geen flauw benul hebt van wat hier speelt.Ik ook niet trouwens, maar ik weet dat een kind wel eens bij oma kan gaan wonen om juist de relatie met zijn moeder te redden. Pubers zijn niet de makkelijksten en wie ben jij om zo over een ander te oordelen?
Wat mildheid zou je niet misstaan...
zaterdag 21 juli 2007 om 15:53
quote: jolantje reageerde
Kijk moet dat dan betekenen dat wij ook zo zijn??? Ik rook niet eens, en drinken met een kind erbij heb ik nooit gedaan.. Mijn zoon zag pas toen hij 11 was dat ik eens een biertje dronk! En een moeilijke puber van bijna 17 is anders dan een meisje van 7...
Nee dat hoeft niet te betekenen dat jullie ook zo zijn, maar jou verhaal deed me wel erg aan dit voorval denken.
En nu lees ik weer moelijke puber van bijna 17, dat is niet aan de orde dat bijna 17, dat joch is 16 punt.
En uit jou eigen reactie concludeer ik nog steeds dat je vriend voor je zoon gaat.
Kijk moet dat dan betekenen dat wij ook zo zijn??? Ik rook niet eens, en drinken met een kind erbij heb ik nooit gedaan.. Mijn zoon zag pas toen hij 11 was dat ik eens een biertje dronk! En een moeilijke puber van bijna 17 is anders dan een meisje van 7...
Nee dat hoeft niet te betekenen dat jullie ook zo zijn, maar jou verhaal deed me wel erg aan dit voorval denken.
En nu lees ik weer moelijke puber van bijna 17, dat is niet aan de orde dat bijna 17, dat joch is 16 punt.
En uit jou eigen reactie concludeer ik nog steeds dat je vriend voor je zoon gaat.
zaterdag 21 juli 2007 om 15:58
quote: Bronny reageerde
Dat jij die niet kent wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan. Je hebt al snel je oordeel klaar. Ik vermoed dat je geen flauw benul hebt van wat hier speelt.Ik ook niet trouwens, maar ik weet dat een kind wel eens bij oma kan gaan wonen om juist de relatie met zijn moeder te redden. Pubers zijn niet de makkelijksten en wie ben jij om zo over een ander te oordelen?
Wat mildheid zou je niet misstaan...
Bronny, Jolantje schrijft zelf dat haar zoon niet bij haar wil wonen omdat haar vriend er strengere regels op na houdt, ik lees nergens dat ie bij oma is gaan wonen om de relatie MET zijn moeder te redden, het lijkt er meer op dat ie de relatie VAN zijn moeder wil redden...
Dat jij die niet kent wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan. Je hebt al snel je oordeel klaar. Ik vermoed dat je geen flauw benul hebt van wat hier speelt.Ik ook niet trouwens, maar ik weet dat een kind wel eens bij oma kan gaan wonen om juist de relatie met zijn moeder te redden. Pubers zijn niet de makkelijksten en wie ben jij om zo over een ander te oordelen?
Wat mildheid zou je niet misstaan...
Bronny, Jolantje schrijft zelf dat haar zoon niet bij haar wil wonen omdat haar vriend er strengere regels op na houdt, ik lees nergens dat ie bij oma is gaan wonen om de relatie MET zijn moeder te redden, het lijkt er meer op dat ie de relatie VAN zijn moeder wil redden...
zaterdag 21 juli 2007 om 21:20
Jolantje,
Het is idd wel zo eerlijk om reactie te geven op je openingspost. Is het onredelijk dat jij nu kinderen wilt en je vriend nog niet? Ik denk, gezien de hele voorgeschiedenis dat het alleen maar slim is van je vriend om nog even te willen wachten. Ik kan me je ongeduld voorstellen, helemaal gezien je leeftijd, maar elkaar 14 maanden kennen is nog ZO kort.....
Het is denk ik beter om nog even te wachten en alles op een rijtje te zetten (groter huis, misschien je zoon ook thuis laten wonen etc en dan over meer kinderen na te denken).
Het is idd wel zo eerlijk om reactie te geven op je openingspost. Is het onredelijk dat jij nu kinderen wilt en je vriend nog niet? Ik denk, gezien de hele voorgeschiedenis dat het alleen maar slim is van je vriend om nog even te willen wachten. Ik kan me je ongeduld voorstellen, helemaal gezien je leeftijd, maar elkaar 14 maanden kennen is nog ZO kort.....
Het is denk ik beter om nog even te wachten en alles op een rijtje te zetten (groter huis, misschien je zoon ook thuis laten wonen etc en dan over meer kinderen na te denken).
zondag 22 juli 2007 om 15:06
Mamarleen je hebt mail!
Ik vind dat het hier teveel om mijn zoon draait. Die situatie is nou gewoon zo..
En daar verandering in brengen is niet zo'n goed idee. Hij heeft een gezinsvoogd waar ik veel mee spreek en die vind het zelfs beter zo.
En wat mijn woonruimte betreft... Ons app is nou ook weer niet zo klein hoor.. Woonkamer met 2 slaapkamers... Dus wat is daar mis mee.. Zoon wilde alleen hier als zijn hond hier ook mocht zijn en dat gaat ook niet. Een hond hoort niet op 3 hoog op een balkon.. En mijn moeder heeft een grote tuin...
En nou te zeggen om na 14 mnd aan een kind te beginnen.. Nou waarom niet..
Er is tenminste overnagedacht en geen opwelling..
Ik vind dat het hier teveel om mijn zoon draait. Die situatie is nou gewoon zo..
En daar verandering in brengen is niet zo'n goed idee. Hij heeft een gezinsvoogd waar ik veel mee spreek en die vind het zelfs beter zo.
En wat mijn woonruimte betreft... Ons app is nou ook weer niet zo klein hoor.. Woonkamer met 2 slaapkamers... Dus wat is daar mis mee.. Zoon wilde alleen hier als zijn hond hier ook mocht zijn en dat gaat ook niet. Een hond hoort niet op 3 hoog op een balkon.. En mijn moeder heeft een grote tuin...
En nou te zeggen om na 14 mnd aan een kind te beginnen.. Nou waarom niet..
Er is tenminste overnagedacht en geen opwelling..
zondag 22 juli 2007 om 15:32
Nou ja zeg, ik heb met verbazing dit topic mee zitten lezen maar die laatste reactie daar valt nu echt mijn bek van open. "Ik vind dat het hier teveel om mijn zoon draait..."
Ja, duh, nogal wiedes, je hébt namelijk al een kind en voor dat kind wil of kan je niet zelf zorgen. Natuurlijk trekken mensen dan hun wenkbrauwen op als je met een veel jonger vriendje dat je nog maar net kent doodleuk nog een kind wil gaan maken. Ik zeg het niet snel over mensen, maar je komt van wat ik her en der op het forum van je gelezen heb niet echt als een heel stabiel iemand en dus een verantwoordelijke moeder over. Hallo, je was ongezien stapelverliefd op een pubertje als Gnome met wie je het hele forum vervuilde met puberale liefdesverklaringen.
Ik zou zeggen: zorg nu eerst maar eens dat je hetgene wat je wel hebt eens goed op de rit krijgt voordat je aan nog een kind gaat beginnen. Na je 35e heb je bijvoorbeeld al veel meer kans op zwangerschapscomplicaties en geboorteafwijkingen enzo, en ik wil niet weten hoe je daar dan mee om zou gaan als je a) voor je bestaande kind niet kan zorgen, b) nogal instabiel bent, c) een nogal prille relatie hebt en d) een veel jongere partner hebt die er sowieso niet om staat te springen.
Hoe zou je het redden als je relatie klapt? Hoe zou je het redden als je een huilbaby of een baby met een afwijking krijgt? Wat zou je doen als je moeder overlijdt? Hoe zou je je redden als je zelf complicaties als een depressie, ernstige bekkeninstabiliteit of zoiets krijgt?
Kun je in al die gevallen ALLEEN voor je kind zorgen, of moet dat kind dan ook weer uit huis geplaats worden?
Met andere woorden: kun jij, en alleen jij, zonder een batterij hulpverleners, partner en familieleden die jouw verantwoordelijkheid moeten dragen, een kind aan, ook als dat kind geen stralende Pampersreclame baby is?
Als het antwoord daarop nee is, dan zou ik er maar niet aan beginnen. Maar dat is mijn bescheiden mening die je ongetwijfeld naast je neer zult leggen.
Ja, duh, nogal wiedes, je hébt namelijk al een kind en voor dat kind wil of kan je niet zelf zorgen. Natuurlijk trekken mensen dan hun wenkbrauwen op als je met een veel jonger vriendje dat je nog maar net kent doodleuk nog een kind wil gaan maken. Ik zeg het niet snel over mensen, maar je komt van wat ik her en der op het forum van je gelezen heb niet echt als een heel stabiel iemand en dus een verantwoordelijke moeder over. Hallo, je was ongezien stapelverliefd op een pubertje als Gnome met wie je het hele forum vervuilde met puberale liefdesverklaringen.
Ik zou zeggen: zorg nu eerst maar eens dat je hetgene wat je wel hebt eens goed op de rit krijgt voordat je aan nog een kind gaat beginnen. Na je 35e heb je bijvoorbeeld al veel meer kans op zwangerschapscomplicaties en geboorteafwijkingen enzo, en ik wil niet weten hoe je daar dan mee om zou gaan als je a) voor je bestaande kind niet kan zorgen, b) nogal instabiel bent, c) een nogal prille relatie hebt en d) een veel jongere partner hebt die er sowieso niet om staat te springen.
Hoe zou je het redden als je relatie klapt? Hoe zou je het redden als je een huilbaby of een baby met een afwijking krijgt? Wat zou je doen als je moeder overlijdt? Hoe zou je je redden als je zelf complicaties als een depressie, ernstige bekkeninstabiliteit of zoiets krijgt?
Kun je in al die gevallen ALLEEN voor je kind zorgen, of moet dat kind dan ook weer uit huis geplaats worden?
Met andere woorden: kun jij, en alleen jij, zonder een batterij hulpverleners, partner en familieleden die jouw verantwoordelijkheid moeten dragen, een kind aan, ook als dat kind geen stralende Pampersreclame baby is?
Als het antwoord daarop nee is, dan zou ik er maar niet aan beginnen. Maar dat is mijn bescheiden mening die je ongetwijfeld naast je neer zult leggen.
Am Yisrael Chai!
zondag 22 juli 2007 om 15:45
Pfff daargaan we weer...
Wie zegt dat mijn partner het niet wilt en wie zegt dat ik onstabiel ben.
Met de situatie van mijn zoon ben ik bezig... Met al de mogelijke hulp. Nee die mensen die alleen maar van een uitkering leven, naar de voedselbank moeten en dat soort dingen die mogen wel maar kinderen op de wereld zetten???
Of mensen die een kind nemen om de relatie redden??
Wie zegt dat mijn partner het niet wilt en wie zegt dat ik onstabiel ben.
Met de situatie van mijn zoon ben ik bezig... Met al de mogelijke hulp. Nee die mensen die alleen maar van een uitkering leven, naar de voedselbank moeten en dat soort dingen die mogen wel maar kinderen op de wereld zetten???
Of mensen die een kind nemen om de relatie redden??
zondag 22 juli 2007 om 15:50
Duh alweer dat verleden... Toen was er een hoop ook nog anders. Ben bij mijn ex weggegaan. Heb mijnvriend ontmoet na 3mnd gaan samenwonen en nu nog steeds gelukkig.. We hebben onze dingen goed voor mekaar en mijn relatie is heel stabiel.. En dat minderwaardig woord "vriendje"Kan je ook achterwege laten... Alsof je met 27 jaar nog te jong bent voor een kind!
zondag 22 juli 2007 om 15:58
Volgens mij wordt hier iets verkeerds begrepen... Mijn vriend wil juist wel een kind, maar wilt dit teveel laten afhangen van een vast contract, grote spaarrekening. Als ik bij wijze van spreken morgen zwanger zou zijn dan zou hij dat helemaal nieterg vinden.. Ik was al eens overtijd en toen had hij iedereen al blij gebeld dat hij mss vader werd...
zondag 22 juli 2007 om 16:05
1. Jolanthe: ik kan me jouw verlangen op je 36e, naar een tweede kindje begrijpen. Je bent 36 en de medische risico's zijn nu eenmaal groter. Je hebt niet meer zo lang, zeg maar. Wel denk ik dat als je vriend sowieso kinderen wilt, het fijner is het samen helemaal te willen. Wel vind ik dat je hem mag wijzen op de risico's.
2. vroeger (ik voel me nu echt oud) woonden mijn opa en oma in een klein huisje. Dit huisje had een woonkamer en ik geloof dat zij geluk hadden en ongeveer 3 of 4 slaapkamers hadden. Mijn opa en oma kregen 15 kinderen. Mijn vader vertelde gisteren nog dat hij met minstens 1 ander kind, maar normaliter met 2 anderen 1 bed deelde. Ik begrijp dat we tegenwoordig allemaal erg verwend zijn en onze kinderen liefst elk 1 grote kamer geven. Dit kan nu ook. Echter: een klein babytje heeft niet meer nodig dan een ledikantje. Zelfs het aankleden kan op de eettafel als het echt niet anders kan. Wat ik wil zeggen: waar maakt iedereen zich druk om als het over het krijgen van een baby gaat.....een klein kamertje kan voor zeker twee jaar prima.
3. mijn moeder verliet ons gezin toen ik 18 was en mijn broer 15. Een drama en niet leuk. Wij bleven bij onze vader wonen. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan de relatie met hem en mij goed te houden. Natuurlijk is zo'n relatie altijd anders dan wanneer een gezin 'compleet' blijft, maar de liefde van een ouder voor een kind blijft altijd hetzelfde.
Het verbaasd mij dat juist mamarleen met al haar ervaring, zo'n ongelooflijk botte aanval doet op Jolantje. Het lijkt wel of je al je frustraties van het zien van alle mogelijke problemen bij al die gezinnen waarvan jij de kinderen opvangt (overigens heb ik veel bewondering voor het feit dat jij dat tenminste doet....) en dat zal niet mis zijn, op Jolantje botviert. Jolantje komt me nu voor (en ook ik ken haar voorgeschiedenis niet, alleen wat ik hier kort heb gelezen in jullie discussie) als een volwassen vrouw die heeft geleerd van haar verleden en met haar verleden te leven en als iemand met een prima band met haar zoon.
Parelhoen
2. vroeger (ik voel me nu echt oud) woonden mijn opa en oma in een klein huisje. Dit huisje had een woonkamer en ik geloof dat zij geluk hadden en ongeveer 3 of 4 slaapkamers hadden. Mijn opa en oma kregen 15 kinderen. Mijn vader vertelde gisteren nog dat hij met minstens 1 ander kind, maar normaliter met 2 anderen 1 bed deelde. Ik begrijp dat we tegenwoordig allemaal erg verwend zijn en onze kinderen liefst elk 1 grote kamer geven. Dit kan nu ook. Echter: een klein babytje heeft niet meer nodig dan een ledikantje. Zelfs het aankleden kan op de eettafel als het echt niet anders kan. Wat ik wil zeggen: waar maakt iedereen zich druk om als het over het krijgen van een baby gaat.....een klein kamertje kan voor zeker twee jaar prima.
3. mijn moeder verliet ons gezin toen ik 18 was en mijn broer 15. Een drama en niet leuk. Wij bleven bij onze vader wonen. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan de relatie met hem en mij goed te houden. Natuurlijk is zo'n relatie altijd anders dan wanneer een gezin 'compleet' blijft, maar de liefde van een ouder voor een kind blijft altijd hetzelfde.
Het verbaasd mij dat juist mamarleen met al haar ervaring, zo'n ongelooflijk botte aanval doet op Jolantje. Het lijkt wel of je al je frustraties van het zien van alle mogelijke problemen bij al die gezinnen waarvan jij de kinderen opvangt (overigens heb ik veel bewondering voor het feit dat jij dat tenminste doet....) en dat zal niet mis zijn, op Jolantje botviert. Jolantje komt me nu voor (en ook ik ken haar voorgeschiedenis niet, alleen wat ik hier kort heb gelezen in jullie discussie) als een volwassen vrouw die heeft geleerd van haar verleden en met haar verleden te leven en als iemand met een prima band met haar zoon.
Parelhoen
