Lijf & Lijn
alle pijlers
9 weken na bevalling nog steeds een buik
vrijdag 23 mei 2014 om 16:05
quote:lauwe schreef op 23 mei 2014 @ 15:48:
Wat een onzin. Als je fanatiek sport en zorgt dat je normaal en gezond eet kan die echt wel zoals voorheen worden..bij alle vrouwen om me heen gebeurd.
Iets met motivatie Ook weer onzin. Ik heb een heel gezond BMI en ben verder heel slank. Ik had echt een skippybal buik en het lijkt net of de huid gewoon minder veerkracht heeft nu.
Wat een onzin. Als je fanatiek sport en zorgt dat je normaal en gezond eet kan die echt wel zoals voorheen worden..bij alle vrouwen om me heen gebeurd.
Iets met motivatie Ook weer onzin. Ik heb een heel gezond BMI en ben verder heel slank. Ik had echt een skippybal buik en het lijkt net of de huid gewoon minder veerkracht heeft nu.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 23 mei 2014 om 17:07
Joh meid, het is 9 weken geleden, niet zo streng zijn voor jezelf!
Mijn moeder heeft van drie zwangerschappen geen streepje striae gekregen en bij mij zit de onderbuik helemaal onder. Wil dus niet zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan het te voorkomen (heb gesmeerd als een dolle), het gebeurt nu eenmaal. Je mag er gerust een traan om laten, is ook heel normaal zo kort na je bevalling (ik heb echt een dag goed gejankt toen mijn eerste streep striae tevoorschijn kwam). Laat je schoonmoeder maar praten, jouw lichaam is anders dan die van je schoonmoeder.
Geef het tijd en verwen jezelf eens lekker met een lekkere bodylotion. Het is geen lange termijn oplossing, maar kan je misschien helpen je wat comfortabeler te voelen in je nieuwe lichaam. En een lekker geurtje wordt iedereen wel blij van, toch?
Mijn moeder heeft van drie zwangerschappen geen streepje striae gekregen en bij mij zit de onderbuik helemaal onder. Wil dus niet zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan het te voorkomen (heb gesmeerd als een dolle), het gebeurt nu eenmaal. Je mag er gerust een traan om laten, is ook heel normaal zo kort na je bevalling (ik heb echt een dag goed gejankt toen mijn eerste streep striae tevoorschijn kwam). Laat je schoonmoeder maar praten, jouw lichaam is anders dan die van je schoonmoeder.
Geef het tijd en verwen jezelf eens lekker met een lekkere bodylotion. Het is geen lange termijn oplossing, maar kan je misschien helpen je wat comfortabeler te voelen in je nieuwe lichaam. En een lekker geurtje wordt iedereen wel blij van, toch?
vrijdag 23 mei 2014 om 17:44
Ik ben maar even een dutje gaan doen, dat scheelt al wat. Wat betreft de genen, ik ben geadopteerd, dus ik heb geen idee. Met de striae valt het mee gelukkig, ik heb veel gesmeerd en die had ik toch al op mijn benen. Daar was ik al een beetje aan gewend. Ik geef borstvoeding en probeer vaak aan positieve dingen te denken. Onze baby is gezond, we zijn gelukkig met elkaar etc. Ik geniet ook erg van ons kindje, maar er zijn dingen die ik op dit moment erg moeilijk vind. Misschien is mijn buik en het feit dat ik mij lichamelijk gezien niet lekker voel de druppel.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
vrijdag 23 mei 2014 om 17:59
quote:spoekeltje schreef op 23 mei 2014 @ 17:44:
Ik ben maar even een dutje gaan doen, dat scheelt al wat. Wat betreft de genen, ik ben geadopteerd, dus ik heb geen idee. Met de striae valt het mee gelukkig, ik heb veel gesmeerd en die had ik toch al op mijn benen. Daar was ik al een beetje aan gewend. Ik geef borstvoeding en probeer vaak aan positieve dingen te denken. Onze baby is gezond, we zijn gelukkig met elkaar etc. Ik geniet ook erg van ons kindje, maar er zijn dingen die ik op dit moment erg moeilijk vind. Misschien is mijn buik en het feit dat ik mij lichamelijk gezien niet lekker voel de druppel.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
Allereerst een grote knuffel. Ik denk dat je gelijk hebt dat je buik niet echt het probleem is maar meer "het excuus". Je leven is volledig op zijn kop gezet. Eerst heel sportief, veel sporten en nu opeens thuis met een baby.
De hormonen gieren nog door je lijf. Het moederschap is niet zo als in de boekjes beschreven, ieder kind en iedere moeder is anders. Soms zit het mee, maar bepaalde periodes is het ook flink kut.
Daarnaast kan ik me voorstellen dat je eigen adoptie ook weer opspeelt. Uit je bericht lees ik dat je geen goede band hebt met je adoptie moeder. Je biologische moeder is waarschijnlijk niet in beeld. En dan lig jij met een perfect kind in je armen te denken aan de tijd dat er een moeder is geweest die haar kind heeft moeten opgeven. Terwijl een andere vrouw opeens moeder wordt van dit kind. Wat zegt dit over jou? Helemaal niets!
Ga eens praten met je huisarts. De meeste nieuwe moeders zijn erg onzeker, daarin ben je niet uniek. Uiteindelijk komt alles goed. Wellicht speelt er meer mee, en kan medicatie over gewoon praten je extra helpen.
Succes en ga lekker genieten van je wereldwonder.
Ik ben maar even een dutje gaan doen, dat scheelt al wat. Wat betreft de genen, ik ben geadopteerd, dus ik heb geen idee. Met de striae valt het mee gelukkig, ik heb veel gesmeerd en die had ik toch al op mijn benen. Daar was ik al een beetje aan gewend. Ik geef borstvoeding en probeer vaak aan positieve dingen te denken. Onze baby is gezond, we zijn gelukkig met elkaar etc. Ik geniet ook erg van ons kindje, maar er zijn dingen die ik op dit moment erg moeilijk vind. Misschien is mijn buik en het feit dat ik mij lichamelijk gezien niet lekker voel de druppel.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
Allereerst een grote knuffel. Ik denk dat je gelijk hebt dat je buik niet echt het probleem is maar meer "het excuus". Je leven is volledig op zijn kop gezet. Eerst heel sportief, veel sporten en nu opeens thuis met een baby.
De hormonen gieren nog door je lijf. Het moederschap is niet zo als in de boekjes beschreven, ieder kind en iedere moeder is anders. Soms zit het mee, maar bepaalde periodes is het ook flink kut.
Daarnaast kan ik me voorstellen dat je eigen adoptie ook weer opspeelt. Uit je bericht lees ik dat je geen goede band hebt met je adoptie moeder. Je biologische moeder is waarschijnlijk niet in beeld. En dan lig jij met een perfect kind in je armen te denken aan de tijd dat er een moeder is geweest die haar kind heeft moeten opgeven. Terwijl een andere vrouw opeens moeder wordt van dit kind. Wat zegt dit over jou? Helemaal niets!
Ga eens praten met je huisarts. De meeste nieuwe moeders zijn erg onzeker, daarin ben je niet uniek. Uiteindelijk komt alles goed. Wellicht speelt er meer mee, en kan medicatie over gewoon praten je extra helpen.
Succes en ga lekker genieten van je wereldwonder.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 23 mei 2014 om 18:21
vrijdag 23 mei 2014 om 18:31
quote:lauwe schreef op 23 mei 2014 @ 15:48:
Wat een onzin. Als je fanatiek sport en zorgt dat je normaal en gezond eet kan die echt wel zoals voorheen worden..bij alle vrouwen om me heen gebeurd.
Iets met motivatie Dit is nou eens onzin. na mijn eerste zwangerschap had ik er al een hangbuikje aan overgehouden. Ik zorg goed voor mezelf, eet gezond en sport regelmatig. Heb een pracht van een BMI, maar wel een flinke buik.
Wat een onzin. Als je fanatiek sport en zorgt dat je normaal en gezond eet kan die echt wel zoals voorheen worden..bij alle vrouwen om me heen gebeurd.
Iets met motivatie Dit is nou eens onzin. na mijn eerste zwangerschap had ik er al een hangbuikje aan overgehouden. Ik zorg goed voor mezelf, eet gezond en sport regelmatig. Heb een pracht van een BMI, maar wel een flinke buik.
vrijdag 23 mei 2014 om 18:48
Negen weken na een bevalling kun je niet verwachten dat je buik weer weg is. Meet je niet aan de beroemde vrouwen op tv en in de bladen! Die staan een week na een bevalling alweer naast een personal trainer op een loopband.
Ik was altijd zo plat als een dubbeltje, maar kwam tijdens de zwangerschap 20 kilo aan. Het duurde een jaar voordat mijn lijf weer ongeveer leek op dat voor de zwangerschap, maar her is nooit meer hetzelfde geworden. Ik heb een buikje en mijn huid is ook slapper en mijn borsten zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Ik heb dat een tijd heel moeilijk gevonden, maar heb me er inmiddels bij neergelegd.
Geef het wat tijd..je lichaam heeft nogal wat te verduren gehad, negen maanden lang. Geeft het de tijd om terug te veren!!
Ik was altijd zo plat als een dubbeltje, maar kwam tijdens de zwangerschap 20 kilo aan. Het duurde een jaar voordat mijn lijf weer ongeveer leek op dat voor de zwangerschap, maar her is nooit meer hetzelfde geworden. Ik heb een buikje en mijn huid is ook slapper en mijn borsten zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Ik heb dat een tijd heel moeilijk gevonden, maar heb me er inmiddels bij neergelegd.
Geef het wat tijd..je lichaam heeft nogal wat te verduren gehad, negen maanden lang. Geeft het de tijd om terug te veren!!
vrijdag 23 mei 2014 om 18:56
Ik heb mij inderdaad een beetje vergist wat betreft de gevolgen van een kind krijgen terwijl je geadopteerd bent, maar dat komt vooral door mijn adoptieouders. Mijn soort van pleegmoeder ken ik sinds een jaar of twaalf, gaat allemaal heel leuk, maar ja, ook zij heeft zo haar eigenaardigheden en nu ik mij zo slecht voel kan ik daar iets minder goed mee omgaan. Ik denk niet dat ik een postnatale depressie heb, daar ben ik nog veel te blij voor gelukkig. Wel is het zo dat ik een probleem heb met mijn adoptieouders wat niet goed besproken kan worden om verschillende redenen. Nu ik een kind heb gekregen en zie hoe kwetsbaar hij is, denk ik helemaal, hoe kun je zo doen..klinkt een beetje als vaag gelul, maar ik weet niet hoe ik het moet zeggen zonder dat het herkenbaar gaat worden. Hij is nogal bekend is sommige kringen namelijk.
vrijdag 23 mei 2014 om 19:10
quote:spoekeltje schreef op 23 mei 2014 @ 18:56:
Ik heb mij inderdaad een beetje vergist wat betreft de gevolgen van een kind krijgen terwijl je geadopteerd bent, maar dat komt vooral door mijn adoptieouders. Mijn soort van pleegmoeder ken ik sinds een jaar of twaalf, gaat allemaal heel leuk, maar ja, ook zij heeft zo haar eigenaardigheden en nu ik mij zo slecht voel kan ik daar iets minder goed mee omgaan. Ik denk niet dat ik een postnatale depressie heb, daar ben ik nog veel te blij voor gelukkig. Wel is het zo dat ik een probleem heb met mijn adoptieouders wat niet goed besproken kan worden om verschillende redenen. Nu ik een kind heb gekregen en zie hoe kwetsbaar hij is, denk ik helemaal, hoe kun je zo doen..klinkt een beetje als vaag gelul, maar ik weet niet hoe ik het moet zeggen zonder dat het herkenbaar gaat worden. Hij is nogal bekend is sommige kringen namelijk.
Hoe blij je ook bent met je kindje, vergeet jezelf niet in dit verhaal. Grote kans dat je geen postnatale depressie hebt. Maar het adoptieverhaal kan echt een negatief stempel op dit alles drukken. Je voelt je al onzeker (zoals elke nieuwe moeder). Ik ben het serieus, ga eens praten met je huisarts. Je kan beter nu hulp vragen dan wanneer het misschien ooit echt problemen gaat geven
Zoals jezelf al aangeeft, de impact heeft je verrast. En er zijn nog issues die onbesproken zijn. En daar heb jij nu last van.
Sterkte
Ik heb mij inderdaad een beetje vergist wat betreft de gevolgen van een kind krijgen terwijl je geadopteerd bent, maar dat komt vooral door mijn adoptieouders. Mijn soort van pleegmoeder ken ik sinds een jaar of twaalf, gaat allemaal heel leuk, maar ja, ook zij heeft zo haar eigenaardigheden en nu ik mij zo slecht voel kan ik daar iets minder goed mee omgaan. Ik denk niet dat ik een postnatale depressie heb, daar ben ik nog veel te blij voor gelukkig. Wel is het zo dat ik een probleem heb met mijn adoptieouders wat niet goed besproken kan worden om verschillende redenen. Nu ik een kind heb gekregen en zie hoe kwetsbaar hij is, denk ik helemaal, hoe kun je zo doen..klinkt een beetje als vaag gelul, maar ik weet niet hoe ik het moet zeggen zonder dat het herkenbaar gaat worden. Hij is nogal bekend is sommige kringen namelijk.
Hoe blij je ook bent met je kindje, vergeet jezelf niet in dit verhaal. Grote kans dat je geen postnatale depressie hebt. Maar het adoptieverhaal kan echt een negatief stempel op dit alles drukken. Je voelt je al onzeker (zoals elke nieuwe moeder). Ik ben het serieus, ga eens praten met je huisarts. Je kan beter nu hulp vragen dan wanneer het misschien ooit echt problemen gaat geven
Zoals jezelf al aangeeft, de impact heeft je verrast. En er zijn nog issues die onbesproken zijn. En daar heb jij nu last van.
Sterkte
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 23 mei 2014 om 19:14
Als je daarmee zit kun je best eens met de huisarts gaan praten. Hoeft ook niet meteen een pnd te zijn. Voelde me zelf de eerste tijd (ongeveer drie maanden, iets minder) na de bevalling ook niet goed. Heb een paar gesprekken met de huisarts en een psycholoog gehad. Kan echt goed doen hoor (als je een fijne huisarts hebt), ook om te horen dat je niet de enige bent bijv. Wacht vooral niet te lang daarmee!
vrijdag 23 mei 2014 om 20:22
Spoekeltje, ik ben het heel erg eens met Hamerhaai. Jij projecteert je emoties nu op een buik die niet weggaat, maar ik denk dat het wel ietsjes dieper gaat dan dat. En dat is ook helemaal niet gek!
Man, een kind krijgen is een heftige gebeurtenis die van alles op de kop kan zetten en als je dan zelf niet de meest stabiele achtergrond hebt meegekregen die je graag zou willen, wordt het zeker niet makkelijker.
Ga inderdaad naar de huisarts en zorg dat je met je partner blijft praten, zodat hij weet wat er in je omgaat.
Man, een kind krijgen is een heftige gebeurtenis die van alles op de kop kan zetten en als je dan zelf niet de meest stabiele achtergrond hebt meegekregen die je graag zou willen, wordt het zeker niet makkelijker.
Ga inderdaad naar de huisarts en zorg dat je met je partner blijft praten, zodat hij weet wat er in je omgaat.
vrijdag 23 mei 2014 om 20:51
quote:spoekeltje schreef op 23 mei 2014 @ 17:44:
Ik ben maar even een dutje gaan doen, dat scheelt al wat. Wat betreft de genen, ik ben geadopteerd, dus ik heb geen idee. Met de striae valt het mee gelukkig, ik heb veel gesmeerd en die had ik toch al op mijn benen. Daar was ik al een beetje aan gewend. Ik geef borstvoeding en probeer vaak aan positieve dingen te denken. Onze baby is gezond, we zijn gelukkig met elkaar etc. Ik geniet ook erg van ons kindje, maar er zijn dingen die ik op dit moment erg moeilijk vind. Misschien is mijn buik en het feit dat ik mij lichamelijk gezien niet lekker voel de druppel.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
Ach, lieverd, maak je niet al te druk. Dat is heel normaal. Alleen vertellen ze dat er niet bij in de rose-wolk-achteraf-voel-je-er-niets-meer-van boekjes en tijdschriften.
Werkelijkheid is dat je doos voelt alsof je bent genomen door een olifant, en je je voelt je verder als een koe die is overreden door een vrachtwagen. Maar daar praten we liever niet over blijkbaar, want ik kwam er ook pas achter toen ik al bevallen was.
Je lichaam moet gewoon herstellen en dat duurt nog wel even. Als je zo moe bent, loop dan even iets minder, anders gaat het voorlopig nog niet weg. Het wordt beter, echt waar, ook als je niet krampachtig probeert verder te gaan alsof je niet zwanger bent geweest.
Adem in, adem uit.
Ik ben maar even een dutje gaan doen, dat scheelt al wat. Wat betreft de genen, ik ben geadopteerd, dus ik heb geen idee. Met de striae valt het mee gelukkig, ik heb veel gesmeerd en die had ik toch al op mijn benen. Daar was ik al een beetje aan gewend. Ik geef borstvoeding en probeer vaak aan positieve dingen te denken. Onze baby is gezond, we zijn gelukkig met elkaar etc. Ik geniet ook erg van ons kindje, maar er zijn dingen die ik op dit moment erg moeilijk vind. Misschien is mijn buik en het feit dat ik mij lichamelijk gezien niet lekker voel de druppel.
Wat schoonmoeder betreft, ze is erg lief, maar ze is volgens mij vergeten hoe je je erna kan voelen lijkt wel. Mijn soort van pleegmoeder is het ook allemaal vergeten.
Ach, lieverd, maak je niet al te druk. Dat is heel normaal. Alleen vertellen ze dat er niet bij in de rose-wolk-achteraf-voel-je-er-niets-meer-van boekjes en tijdschriften.
Werkelijkheid is dat je doos voelt alsof je bent genomen door een olifant, en je je voelt je verder als een koe die is overreden door een vrachtwagen. Maar daar praten we liever niet over blijkbaar, want ik kwam er ook pas achter toen ik al bevallen was.
Je lichaam moet gewoon herstellen en dat duurt nog wel even. Als je zo moe bent, loop dan even iets minder, anders gaat het voorlopig nog niet weg. Het wordt beter, echt waar, ook als je niet krampachtig probeert verder te gaan alsof je niet zwanger bent geweest.
Adem in, adem uit.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 23 mei 2014 om 21:11
Gefeliciteerd met je kindje.
9 weken is nog niks joh, geef jezelf de tijd.
Mijn buik zakte heel langzaam weg, na 9 weken had ik ook echt nog een duidelijke post-zwangerschaps buikje.
Na 9 maanden was ik weer de oude.
Nou ja niet helemaal..
Mijn huid is wel iets slapper, als ik voorover buig zie je het wel, maar staand of zittend gewoon weer een platte buik.
Echt, 9 weken is nog zo kort. Probeer zoveel mogelijk te genieten.
9 weken is nog niks joh, geef jezelf de tijd.
Mijn buik zakte heel langzaam weg, na 9 weken had ik ook echt nog een duidelijke post-zwangerschaps buikje.
Na 9 maanden was ik weer de oude.
Nou ja niet helemaal..
Mijn huid is wel iets slapper, als ik voorover buig zie je het wel, maar staand of zittend gewoon weer een platte buik.
Echt, 9 weken is nog zo kort. Probeer zoveel mogelijk te genieten.
