Lijf & Lijn
alle pijlers
Commentaar op eten
zaterdag 24 april 2021 om 15:08
Wie wordt er net als ik helemaal gek van mensen die altijd wel wat te zeggen hebben over wat of hoeveel je eet?
Ik heb een vrij gezond eetpatroon, ik eet regelmatig groente en fruit, zeg af en toe nee tegen gebak, snoep en chips omdat ik daar niet altijd zin in heb en ik kies over het algemeen voor de gezondere dingen. Nu krijg ik zo vaak opmerkingen over wat ik eet of niet eet. Bijvoorbeeld: 'Je lijkt wel een konijn!' als ik gewoon een boterham met kaas en sla eet, of wat snackgroente. Of 'neem nou ook eens een broodje kroket' als anderen die wel eten en ik liever iets anders neem. Of de vreemde blikken wanneer ik zeg dat ik geen zin heb in een stuk taart omdat ik het niet lekker vind. Nou goed, je snapt hem. Het lijkt wel of ik niet meer zelf mag kiezen wat ik eet, wat erin resulteert dat ik soms tegen mijn zin ongezonde dingen zit te eten omdat ik weer bang ben dat mensen commentaar gaan leveren als ik een andere keuze maak. Nou helpt het ook niet echt dat ik van nature heel erg slank (dun) ben. Maar dat wilt natuurlijk niet zeggen dat je dan maar alles met veel vet en suiker moet gaan eten. Door gezond te eten heb ik gewoon meer energie en voel ik me lekkerder.
Voor wie zich hier ook aan irriteert of tips heeft, brand los!
Ik heb een vrij gezond eetpatroon, ik eet regelmatig groente en fruit, zeg af en toe nee tegen gebak, snoep en chips omdat ik daar niet altijd zin in heb en ik kies over het algemeen voor de gezondere dingen. Nu krijg ik zo vaak opmerkingen over wat ik eet of niet eet. Bijvoorbeeld: 'Je lijkt wel een konijn!' als ik gewoon een boterham met kaas en sla eet, of wat snackgroente. Of 'neem nou ook eens een broodje kroket' als anderen die wel eten en ik liever iets anders neem. Of de vreemde blikken wanneer ik zeg dat ik geen zin heb in een stuk taart omdat ik het niet lekker vind. Nou goed, je snapt hem. Het lijkt wel of ik niet meer zelf mag kiezen wat ik eet, wat erin resulteert dat ik soms tegen mijn zin ongezonde dingen zit te eten omdat ik weer bang ben dat mensen commentaar gaan leveren als ik een andere keuze maak. Nou helpt het ook niet echt dat ik van nature heel erg slank (dun) ben. Maar dat wilt natuurlijk niet zeggen dat je dan maar alles met veel vet en suiker moet gaan eten. Door gezond te eten heb ik gewoon meer energie en voel ik me lekkerder.
Voor wie zich hier ook aan irriteert of tips heeft, brand los!
zondag 25 april 2021 om 08:12
Dan moet je keihard tijdens die borrel zeggen:spacescooter schreef: ↑25-04-2021 08:08Ik ervaar dit met alcohol. Ik drink geen alcohol omdat ik het niet lekker vind. Waarom zou ik het dan drinken? Collega s weten dat ik geen alcohol drink, maar beginnen er vrijwel iedere vrijdagmiddag over tijdens de borrel. Ik moet me dan toch steeds weer soort van verdedigen. Zie er daarom soms tegenop.
Collega's. Ik vind jullie allemaal heel leuk en aardig maar ik heb geen zin me elke keer te gaan verdedigen dat ik geen alcohol drink. Dus niet meer vragen aub.
zondag 25 april 2021 om 08:16
Blijkbaar. Het boeit me vrij weinig gelukkig, wat anderen van de inhoud van mijn winkelwagentje vinden.
zondag 25 april 2021 om 08:25
Ik heb letterlijk van kinds af aan gezeur gehad over mijn eten. Ik wilde als enige in het gezin geen vlees meer eten toen ik 4 jaar was. Dat was iets dat eigenlijk nooit geaccepteerd is en er werd geen rekening mee gehouden. Ik at met de pot mee, alleen zonder vlees.
Dat ik geen vlees at was niet alleen thuis slecht geaccepteerd, in die tijd min of meer overal. Regelmatig meegemaakt dat er bij traktaties op school voor mij niets geregeld was en ik dus niets kreeg. Om nog maar niet te praten van al het gezeik over het waarom. Ik stond dus overal bekend als een slechte eter die niks lustte en dat heeft nog best lang geduurd. Ook op vakanties met vrienden toen ik een jaar of 18 was werden sommigen boos omdat ik altijd zoveel vragen had als we uit eten gingen.
Ik weet dus wat het is als mensen zeuren over je eten en ik heb zo ongeveer iedere discussie al gevoerd. Ik reageer tegenwoordig een beetje afhankelijk van hoe mijn pet staat. Als het me stoort begin ik over hun eetpatroon, als mensen serieus zijn ben ik ook serieus. Het gaat een ander niet aan wat ik eet en ik bemoei me ook niet met wat een ander eet. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik me ook kan verbazen over sommige dingen.
Gewoon lekker laten praten dus en volgens mij is geen lichaam hetzelfde. Ik eet wat ik wil en ik blijf al jaren op hetzelfde gewicht, een ander komt aan van een krop sla.
Dat ik geen vlees at was niet alleen thuis slecht geaccepteerd, in die tijd min of meer overal. Regelmatig meegemaakt dat er bij traktaties op school voor mij niets geregeld was en ik dus niets kreeg. Om nog maar niet te praten van al het gezeik over het waarom. Ik stond dus overal bekend als een slechte eter die niks lustte en dat heeft nog best lang geduurd. Ook op vakanties met vrienden toen ik een jaar of 18 was werden sommigen boos omdat ik altijd zoveel vragen had als we uit eten gingen.
Ik weet dus wat het is als mensen zeuren over je eten en ik heb zo ongeveer iedere discussie al gevoerd. Ik reageer tegenwoordig een beetje afhankelijk van hoe mijn pet staat. Als het me stoort begin ik over hun eetpatroon, als mensen serieus zijn ben ik ook serieus. Het gaat een ander niet aan wat ik eet en ik bemoei me ook niet met wat een ander eet. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik me ook kan verbazen over sommige dingen.
Gewoon lekker laten praten dus en volgens mij is geen lichaam hetzelfde. Ik eet wat ik wil en ik blijf al jaren op hetzelfde gewicht, een ander komt aan van een krop sla.
zondag 25 april 2021 om 08:37
spacescooter schreef: ↑25-04-2021 08:08Ik ervaar dit met alcohol. Ik drink geen alcohol omdat ik het niet lekker vind. Waarom zou ik het dan drinken? Collega s weten dat ik geen alcohol drink, maar beginnen er vrijwel iedere vrijdagmiddag over tijdens de borrel. Ik moet me dan toch steeds weer soort van verdedigen. Zie er daarom soms tegenop.
Ik ben gestopt met alcohol drinken omdat ik me er niet meer goed bij voelde (of me er eigenlijk véélste goed bij voelde) zo kun je het ook bekijken.
Dus alcohol de deur uit evenals de snacks en ongezond eten.
Inmiddels weeg ik 22 kilo minder en het bevalt me prima.
Een wijntje hoef ik niet meer en helaas merk ik daar ook weerstand tegen. Er wordt soms heel flauw op gereageerd, "doe niet zo ongezellig!, Eén mag toch wel?"
Heb bij kennissen meegemaakt dat er ongevraagd een glas wijn voor me werd neergezet. Prima, maar ik bedankte. Daar werd echt verontwaardigd op gereageerd, "deze hadden we speciaal voor jou gekocht!"
De halve avond heeft dat glas onaangeroerd voor mijn neus gestaan. Er werd me niets anders aangeboden. Toen ik het glas uiteindelijk op hun aanrecht neerzette, werd het even later weer terug bij me neer gezet.
Ik liep met het glas terug naar de keuken, kieperde het leeg in de gootsteen en vulde het met water. "Nou ja zeg!!! Doe normaal!!" Werd er geroepen.
Het is mijn laatste bezoek aan die mensen geweest. Vreselijk vond ik hun dwingelandij omdat ze zelf iedere dag om 3 uur beginnen en doorgaan tot ze naar bed gaan.
Het contact is direct gaan verwateren, ook van hun kant. Ze vonden me kennelijk alleen leuk met alcohol.
zondag 25 april 2021 om 08:48
Ik heb het ook nooit.Lady*Voldemort schreef: ↑24-04-2021 18:58Ik heb dat nou nooit. Zelfs op mijn werk, waar vegetarisme nou niet echt in de belevingswereld ligt, nemen ze voor mij zonder morren een koffiebroodje voor me mee als ze de rest op saucijzenbroodjes trakteren. En ze zeuren ook nooit over mijn groentekroket.
Ach, met mijn broertje heb ik een beetje een running gag. Hij vond het vroeger stoer en lachen om in mijn huis de koelkast open te trekken en dan heel hard: gatver! Wat ongezond! Alleen maar groenvoer!!!! Te roepen. En als nu zijn vrouw iets op social media post dat haar hubbie zo fijn gekookt heeft en er zit toevallig een roosje broccoli in dan maak ik daar een grapje over.
zondag 25 april 2021 om 08:48
Ik ben 1,80 meter en woog na intensieve therapie en gewichtstoename bijna 61 kilo toen ik (na een behoorlijke tijd afwezig te zijn geweest) weer op werkplek verscheen. Mensen wisten van mijn anorexia.
Ik ontweek eetmomenten met collega’s. Het moment waarop ik een gezamenlijke lunch had op een feestdag vergeet ik nooit. Ik zweette peentjes en was liefst huilend weggerend. Toch ben ik die uitdaging aangegaan en at 1 bruine bol, 1 plak kipfilet en 4 cherry tomaten ( ja, zo precies dacht ik er over na). Ik deed over dat broodje de hele lunch. Het was een geluk dat het een lunchbuffet was waardoor ikzelf de regie had.
Collega’s spraken met elkaar, zaten niet op mij te letten, deden alsof alles was zoals het moest zijn.
Enkele keren daarop was er een gezamenlijke lunch met belegde broodjes geleverd via een plaatselijke bakker. Ik at 2 belegde broodjes, een met kaas en een met tonijnsalade.
De positieve ervaring bij de eerste lunch maakte dat ik bij die andere lunch veel onbezorgder durfde te zijn.
Wanneer er gebak was en iedereen kwam aansnellen om op te scheppen en ik pakte niets kwam het sporadisch voor dat er een collega vroeg of ik niets pakte. Ik was zelfverzekerd genoeg op die momenten om af te slaan, bleef echter wel bij mijn collega’s en ontweek de situatie niet.
De manier waarop collega’s omgaan met elkaar en elkaar in hun waarde laten is dus echt van belang.
Wanneer ik lees dat mensen commentaar krijgen omdat ze te veel of te weinig eten en dat dat in verband gebracht wordt met hun gewicht vind ik dat heel verdrietig. Denk daar over na en sta daarbij stil.
Ik ontweek eetmomenten met collega’s. Het moment waarop ik een gezamenlijke lunch had op een feestdag vergeet ik nooit. Ik zweette peentjes en was liefst huilend weggerend. Toch ben ik die uitdaging aangegaan en at 1 bruine bol, 1 plak kipfilet en 4 cherry tomaten ( ja, zo precies dacht ik er over na). Ik deed over dat broodje de hele lunch. Het was een geluk dat het een lunchbuffet was waardoor ikzelf de regie had.
Collega’s spraken met elkaar, zaten niet op mij te letten, deden alsof alles was zoals het moest zijn.
Enkele keren daarop was er een gezamenlijke lunch met belegde broodjes geleverd via een plaatselijke bakker. Ik at 2 belegde broodjes, een met kaas en een met tonijnsalade.
De positieve ervaring bij de eerste lunch maakte dat ik bij die andere lunch veel onbezorgder durfde te zijn.
Wanneer er gebak was en iedereen kwam aansnellen om op te scheppen en ik pakte niets kwam het sporadisch voor dat er een collega vroeg of ik niets pakte. Ik was zelfverzekerd genoeg op die momenten om af te slaan, bleef echter wel bij mijn collega’s en ontweek de situatie niet.
De manier waarop collega’s omgaan met elkaar en elkaar in hun waarde laten is dus echt van belang.
Wanneer ik lees dat mensen commentaar krijgen omdat ze te veel of te weinig eten en dat dat in verband gebracht wordt met hun gewicht vind ik dat heel verdrietig. Denk daar over na en sta daarbij stil.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 25-04-2021 09:10
2.62% gewijzigd
zondag 25 april 2021 om 08:54
Ik geef het eerlijk toe, dat ik het héél ongezellig vind dat mijn man geen alcohol en koffie drinkt en óók al niet van kaasplank kazen en olijven houdt.PlayingTheAngel schreef: ↑24-04-2021 20:12We zijn het een beetje kwijt, maar cultureel gezien is eten iets wat je samen doet/samen deelt. Een sociale gebeurtenis. Ik denk dat de bemoeienis met wat de ander eet daar wel iets mee te maken heeft. Je doet niet mee met de 'clan' als je niet mee-eet.
Geen excuus, maar wel iets wat er achter kan liggen. En alles wat 'afwijkt' van het gemiddelde in jou omgeving valt op.
Ik wil eigenlijk ook best graag experimenteren met taarten bakken en meer likeurtjes brouwen enzo, maar niemand in ons huishouden is echt enthousiast, dus de lol is er dan wel een beetje vanaf.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 25-04-2021 09:06
14.29% gewijzigd
zondag 25 april 2021 om 08:55
zondag 25 april 2021 om 09:00
Jaa... dat is dan inderdaad wel weer dubbel hé. Heb ik ook met 1 vriendin. Ik ben heel erg van “bemoei je niet met andermans eten etc”, maar met andere vriendinnen deel ik op het terras vaak een grote borrel plank en drinken we een wijntje. Bij desbetreffende vriendin blijft het bij alleen een colaatje en verder niets (heeft zij ook haar redenen voor, dus nooit dat ik daar iets van zou zeggen). Maar toch vind ik het dan “gezelliger” om wel die borrelplank op te smikkelen en dat wijntje erbij te drinken.Mevrouw75 schreef: ↑25-04-2021 08:54Ik geef het eerlijk toe, dat ik het héél ongezellig vind dat mijn man geen alcohol en koffie drinkt en óók al niet van kaasplank kazen en olijven.
Ik wil eigenlijk ook best graag experimenteren met taarten bakken en meer likeurtjes brouwen enzo, maar niemand in ons huishouden is echt enthousiast, dus de lol is er dan wel een beetje vanaf.
Gek eigenlijk....
zondag 25 april 2021 om 09:06
Wanneer ik met vriendinnen het terras op ging spraken we af dat ik aanschoof na de lunch. Ik dronk dan een drankje mee, maar het eten deed ik thuis.zurematten1988 schreef: ↑25-04-2021 09:00Jaa... dat is dan inderdaad wel weer dubbel hé. Heb ik ook met 1 vriendin. Ik ben heel erg van “bemoei je niet met andermans eten etc”, maar met andere vriendinnen deel ik op het terras vaak een grote borrel plank en drinken we een wijntje. Bij desbetreffende vriendin blijft het bij alleen een colaatje en verder niets (heeft zij ook haar redenen voor, dus nooit dat ik daar iets van zou zeggen). Maar toch vind ik het dan “gezelliger” om wel die borrelplank op te smikkelen en dat wijntje erbij te drinken.
Gek eigenlijk....
Andersom liet ik vriendinnen zonder pardon alles eten en drinken wat zij wilden. Dus een borrelplank wanneer zij dat wilden, prima, ik at alleen niet mee. Geen enkel probleem.
Ik was zo ontzettend blij dat ze me in mijn waarde lieten en niet moeilijk deden over wel of niet eten. Wat ik ook besloot, zij vonden het best. Dat heeft mij echt gerust gesteld en vertrouwen gegeven.
De reden waarom iemand bepaalde keuzes maakt moet er niet toe doen. Onvoorwaardelijke acceptatie is waar het om gaat.
Waarom zou commentaar op iemands eten nodig zijn.
zondag 25 april 2021 om 09:06
Pindakaasjes schreef: ↑25-04-2021 08:37Ik ben gestopt met alcohol drinken omdat ik me er niet meer goed bij voelde (of me er eigenlijk véélste goed bij voelde) zo kun je het ook "
De halve avond heeft dat glas onaangeroerd voor mijn neus gestaan. Er werd me niets anders aangeboden. Toen ik het glas uiteindelijk op hun aanrecht neerzette, werd het even later weer terug bij me neer gezet.
Ik liep met het glas terug naar de keuken, kieperde het leeg in de gootsteen en vulde het met water. "Nou ja zeg!!! Doe normaal!!" Werd er geroepen.
Het is mijn laatste bezoek aan die mensen geweest. Vreselijk vond ik hun dwingelandij omdat ze zelf iedere dag om 3 uur beginnen en doorgaan tot ze naar bed gaan.
Het contact is direct gaan verwateren, ook van hun kant. Ze vonden me kennelijk alleen leuk met alcohol.
Dit klinkt gewoon als een stel alcohollisten die zich niet kunnen verplaatsen in een ander. Zo ken ik dat gelukkig niet. Het is wel zo dat als je normaal altijd drinkt mensen wel verbaasd zijn als je aangeeft niets te drinken. Dat wordt wel geaccepteerd, hoewel er ook wel grapjes over gemaakt worden. Echt opdringen zoals in jouw geval en dan ook niets anders aanbieden is gestoord. Wat je eet of drinkt bepaal je zelf, Jammer dat dit tot zulke situaties kan leiden.
zondag 25 april 2021 om 09:09
Ik geef ook geen commentaar. Nou ja, ik heb het wel benoemd, ik ben tenslotte met mijn man getrouwd. Maar vind het wel ongezellig. Sorry.Ttroeteltje schreef: ↑25-04-2021 09:06Wanneer ik met vriendinnen het terras op ging spraken we af dat ik aanschoof na de lunch. Ik dronk dan een drankje mee, maar het eten deed ik thuis.
Andersom liet ik vriendinnen zonder pardon alles eten en drinken wat zij wilden. Dus een borrelplank wanneer zij dat wilden, prima, ik at alleen niet mee. Geen enkel probleem.
Ik was zo ontzettend blij dat ze me in mijn waarde lieten en niet moeilijk deden over wel of niet eten. Wat ik ook besloot, zij vonden het best. Dat heeft mij echt gerust gesteld en vertrouwen gegeven.
De reden waarom iemand bepaalde keuzes maakt moet er niet toe doen. Onvoorwaardelijke acceptatie is waar het om gaat.
Waarom zou commentaar op iemands eten nodig zijn.
zondag 25 april 2021 om 09:09
poezewoefje schreef: ↑25-04-2021 08:55TO je bent niet dun van nature. Je bent dun omdat je traktaties afslaat en zo gezond eet.
Mensen eten wat ze willen al ben je dik, dun, slank,.... maar als vb een collega die bijna niets eet, enkel salades, geen snoep enzo zegt "ik ben van nature slank" dan krijgt die commentaar van mij.
Want? Jij bent van de eetpolitie?
zondag 25 april 2021 om 09:11
Dat kan je toch ook gewoon ongezellig vinden? Ik denk er precies zo over als ik in jouw schoenen zou staan. Zolang je er niet over gaat lopen zeuren is er niks aan de hand vind ik.
zondag 25 april 2021 om 09:37
Ttroeteltje schreef: ↑25-04-2021 08:48Ik ben 1,80 meter en woog na intensieve therapie en gewichtstoename bijna 61 kilo toen ik (na een behoorlijke tijd afwezig te zijn geweest) weer op werkplek verscheen. Mensen wisten van mijn anorexia.
Ik ontweek eetmomenten met collega’s. Het moment waarop ik een gezamenlijke lunch had op een feestdag vergeet ik nooit. Ik zweette peentjes en was liefst huilend weggerend. Toch ben ik die uitdaging aangegaan en at 1 bruine bol, 1 plak kipfilet en 4 cherry tomaten ( ja, zo precies dacht ik er over na). Ik deed over dat broodje de hele lunch. Het was een geluk dat het een lunchbuffet was waardoor ikzelf de regie had.
Collega’s spraken met elkaar, zaten niet op mij te letten, deden alsof alles was zoals het moest zijn.
Enkele keren daarop was er een gezamenlijke lunch met belegde broodjes geleverd via een plaatselijke bakker. Ik at 2 belegde broodjes, een met kaas en een met tonijnsalade.
De positieve ervaring bij de eerste lunch maakte dat ik bij die andere lunch veel onbezorgder durfde te zijn.
Wanneer er gebak was en iedereen kwam aansnellen om op te scheppen en ik pakte niets kwam het sporadisch voor dat er een collega vroeg of ik niets pakte. Ik was zelfverzekerd genoeg op die momenten om af te slaan, bleef echter wel bij mijn collega’s en ontweek de situatie niet.
De manier waarop collega’s omgaan met elkaar en elkaar in hun waarde laten is dus echt van belang.
Wanneer ik lees dat mensen commentaar krijgen omdat ze te veel of te weinig eten en dat dat in verband gebracht wordt met hun gewicht vind ik dat heel verdrietig. Denk daar over na en sta daarbij stil.
zondag 25 april 2021 om 09:43
Ttroeteltje schreef: ↑25-04-2021 09:06Wanneer ik met vriendinnen het terras op ging spraken we af dat ik aanschoof na de lunch. Ik dronk dan een drankje mee, maar het eten deed ik thuis.
Andersom liet ik vriendinnen zonder pardon alles eten en drinken wat zij wilden. Dus een borrelplank wanneer zij dat wilden, prima, ik at alleen niet mee. Geen enkel probleem.
Ik was zo ontzettend blij dat ze me in mijn waarde lieten en niet moeilijk deden over wel of niet eten. Wat ik ook besloot, zij vonden het best. Dat heeft mij echt gerust gesteld en vertrouwen gegeven.
De reden waarom iemand bepaalde keuzes maakt moet er niet toe doen. Onvoorwaardelijke acceptatie is waar het om gaat.
Waarom zou commentaar op iemands eten nodig zijn.
Vooraf duidelijkheid geven scheelt ook gewoon veel. Toen ik een weekend wegging met vriendinnen nam ik al mijn eten zelf mee, tot tussendoortjes aan toe. Was geen probleem.
zondag 25 april 2021 om 09:49
Ik heb het eigenlijk andersom. Toen ik man leerde kennen dronk hij nog en werden we eigenlijk elk weekend wel dronken. Zonder drank zou ik hem wsl niet eens ontmoet hebben, want dat was in de kroeg.
Hij is op een gegeven moment gestopt met drinken. Soms mis ik het wel, om samen teut te worden, of gewoon een beetje aangeschoten. Want dat kan toch echt heel leuk zijn.
Maar per saldo vind ik het eigenlijk wel prima zo, want ik ben er zelf ook een stuk minder door gaan drinken. Ik pak nu alleen een glas als ik er zelf echt zin in heb en niet omdat hij een fles opentrekt en je dan automatisch gaat meedrinken.
.
zondag 25 april 2021 om 09:53
Dan zeg ik zoiets van dat ze volgens mij dikker zouden zijn indien ze aten, af en toe eens een traktatie nemen.
Sorry hoor bijna niets eten en dan pochen dat ze van nature zo zijn. Ja hoor
zondag 25 april 2021 om 10:00
Haha, nou lijkt het net alsof ik elke week teut ben ofzo, hoewel man en dochter me er wel een beetje mee plagen, maar ik drink amper meer dan een biertje of wijntje per week.impala schreef: ↑25-04-2021 09:49Ik heb het eigenlijk andersom. Toen ik man leerde kennen dronk hij nog en werden we eigenlijk elk weekend wel dronken. Zonder drank zou ik hem wsl niet eens ontmoet hebben, want dat was in de kroeg.
Hij is op een gegeven moment gestopt met drinken. Soms mis ik het wel, om samen teut te worden, of gewoon een beetje aangeschoten. Want dat kan toch echt heel leuk zijn.
Maar per saldo vind ik het eigenlijk wel prima zo, want ik ben er zelf ook een stuk minder door gaan drinken. Ik pak nu alleen een glas als ik er zelf echt zin in heb en niet omdat hij een fles opentrekt en je dan automatisch gaat meedrinken.
Ik pak nu ook weleens een glas voor mijzelf, en eet mee met de bitterballen die zij wel eten, maar ik mis dan inderdaad die gedeelde ervaring ofzo. Lekker genieten van je drank en kaas en daar ook een beetje over babbelen.
zondag 25 april 2021 om 10:01
Zo werkt dat. Geen taart? Wat ongezellig!!! Drink je een wijntje mee? Nee? Doe niet zo ongezellig!zurematten1988 schreef: ↑25-04-2021 09:00Jaa... dat is dan inderdaad wel weer dubbel hé. Heb ik ook met 1 vriendin. Ik ben heel erg van “bemoei je niet met andermans eten etc”, maar met andere vriendinnen deel ik op het terras vaak een grote borrel plank en drinken we een wijntje. Bij desbetreffende vriendin blijft het bij alleen een colaatje en verder niets (heeft zij ook haar redenen voor, dus nooit dat ik daar iets van zou zeggen). Maar toch vind ik het dan “gezelliger” om wel die borrelplank op te smikkelen en dat wijntje erbij te drinken.
Gek eigenlijk....
Je zult niet vaak horen: wil jij geen bleekselderij? Nou ja zeg, doe niet zo ongezellig. Komkommer dan? Ook niet?? Ongezéllig!!
Ik denk dat mensen bewust of onbewust verbinding vinden in het samen iets eten/drinken/roken waarvan bekend is dat het éigenlijk niet goed voor je is. Zeg maar samen een soort zonde begaan, samen lekker stout zijn, net hoe je het wil omschrijven. Je hebt dan een partner in crime, dus een verbondenheid. Valt dat bij de ene weg, dan zal de andere daarvan balen en zich misschien zelfs tegen verzetten.
De vraag is waarom je een bondgenoot nodig hebt. Als jij met een vriendin op een terras zit (gezellig) waarom heb jij het voor de gezelligheid nodig dat zij ook wijn neemt in plaats van bijvoorbeeld cola? Niet zozeer een specifieke vraag aan jou, zurematten, maar meer algemeen.
zondag 25 april 2021 om 10:03
Bijna niets is heel relatief.poezewoefje schreef: ↑25-04-2021 09:53Dan zeg ik zoiets van dat ze volgens mij dikker zouden zijn indien ze aten, af en toe eens een traktatie nemen.
Sorry hoor bijna niets eten en dan pochen dat ze van nature zo zijn. Ja hoor
Misschien lijkt het bijna niets vergeleken bij wat jij allemaal in je mond stopt. Als ik soms zie wat mensen die op hun gewicht letten naar binnen schuiven op een dag met hun 8 eetmomenten-methodes. Dan moet je niet net doen alsof iemand die niet de hele dag met eten bezig is en toevallig niet van taart houd, afwijkt.
zondag 25 april 2021 om 10:04
Die mensen zeggen dat uit schuldgevoel tegen jou. Jij geeft een voorbeeld waarvan ze weten dat ze zelf aan moeten voldoen, maar ze weten dat dat ze niet zal bevredigen. Ik weet dat, omdat ik een kroket veel lekkerder vind dan groenten. En ik weet ook wel dat ik veel meer groenten zou moeten eten. En nee, ik ben dus niet slank. Ik kan best gebak weigeren omdat ik het lang niet altijd lekker vind. Maar ik ben net een labrador, die geen eetrem heeft. Ik blijf honger houden en verlangen naar meer. Mijn BMI zal nu wel weer 27 zijn, en voordat er een nieuwe lockdown was, een dikke 25, kleine 26. Ik had het bijna weer op orde.
Daarbij is eten in onze cultuur (en vele andere) een sociaal momentje, iets dat je gezellig samen doet. De ene die niet mee doet, bezorgt de anderen ongewild een schuldgevoel.
Daarbij is eten in onze cultuur (en vele andere) een sociaal momentje, iets dat je gezellig samen doet. De ene die niet mee doet, bezorgt de anderen ongewild een schuldgevoel.
