Lijf & Lijn
alle pijlers
Echt van jezelf houden, dan automatisch slank?
maandag 21 juni 2010 om 22:44
Hoi mede-forummers,
Ik lees momenteel een boek waarin te lezen staat; "van jezelf houden zal ....bla...blabla.... en zelfs je lichaamsgewicht normaliseren."
Nu zie ik hier best een logische oorzaak-gevolgtrekking, maar ik kan ook terugkaatsen: "Wat als je je echt heerlijk voelt bij jezelf, maar toch heel graag veel eet, of een overduidelijke vette hap-liefhebber bent? OF je nou eenmaal bijzonder graag aan zoetigheden tegoed doet?"
Blijft die theorie dan nog overeind? Is het zo dat je wanneer jezelf echt heel erg de moeite waard vind, je automatisch kiest voor heel gezond, lekker bewegen en je leven inrichten met activiteiten waar je van geniet?
Vandaar nu deze vraag: wat voor idee heb jij, als mede-lijf- en lijnforummer hierover? Hoe werkt dit voor jouzelf?
Op dit moment, denk ik dat er absoluut een kern van waarheid in zit, met name wanneer je te maken hebt met emotie-eten dat voorkomt uit jezelf inderdaad niet zo goed vinden. Maar verder is dit voor mij nog een enigszins onduidelijk concept.
Ik ben dus benieuwd naar jullie reacties!
(Ik zal morgen reageren, aangezien manlief me nu toch echt graag op de bank wil hebben
)
Ik lees momenteel een boek waarin te lezen staat; "van jezelf houden zal ....bla...blabla.... en zelfs je lichaamsgewicht normaliseren."
Nu zie ik hier best een logische oorzaak-gevolgtrekking, maar ik kan ook terugkaatsen: "Wat als je je echt heerlijk voelt bij jezelf, maar toch heel graag veel eet, of een overduidelijke vette hap-liefhebber bent? OF je nou eenmaal bijzonder graag aan zoetigheden tegoed doet?"
Blijft die theorie dan nog overeind? Is het zo dat je wanneer jezelf echt heel erg de moeite waard vind, je automatisch kiest voor heel gezond, lekker bewegen en je leven inrichten met activiteiten waar je van geniet?
Vandaar nu deze vraag: wat voor idee heb jij, als mede-lijf- en lijnforummer hierover? Hoe werkt dit voor jouzelf?
Op dit moment, denk ik dat er absoluut een kern van waarheid in zit, met name wanneer je te maken hebt met emotie-eten dat voorkomt uit jezelf inderdaad niet zo goed vinden. Maar verder is dit voor mij nog een enigszins onduidelijk concept.
Ik ben dus benieuwd naar jullie reacties!
(Ik zal morgen reageren, aangezien manlief me nu toch echt graag op de bank wil hebben
)
dinsdag 22 juni 2010 om 11:44
Wat een reacties! Leuk om te lezen wat mensen zoal schrijven.
Ik herinner me de post van Courage, als een waarin ik me kon vinden en zo zijn er nog een aantal. Toch is een forum soms een beetje beperkt als je een discussie wilt voeren.
Er zijn mensen die de stelling spontaan omdraaien en zeggen, ja maar, als je niet van jezelf houdt, ben je dus dik of heel mager, dat klopt niet want X, Y, Z is hier het bewijs voor.
Dat is ook niet de stelling. De stelling is; als je gewicht niet normaal is, kan "van jezelf houden" dit normaliseren.
Dan zijn er nog reacties als: ik hou van mezelf, maar ben wel te dik. Ja, dat kan, maar ik kan vanachter een computer niet zien of dat dit op alle gebieden is. Zo zegt deze schrijfster dat mensen die zichzelf op een of andere manier willen beschermen, hetzij voor kritiek, hetzij voor afwijzing etc, zich soms beter beschermd kunnen voelen door een extra laag vet.
Nou geldt dat wellicht ook niet in alle gevallen, maar ik ken zeker wel mensen die graag dominant aanwezig zijn in een groep en erg snel verdedigend uit de hoek komen als ze ook maar vermoeden, dat ze bedreigd kunnen worden in hun wankele status van zeer aanwezig (en dus veilig of belangrijk?) zijn.
Zelf ken ik in ieder geval het gevoel dat er soms wel een iets dikkere laag tussen mij en de buitenwereld zou mogen zitten, zeker als ik mensen te maken heb die menen zelf nooit iets fout te doen en alles bij een ander leggen, want zo convenient
En juist deze types staan ook niet open voor vragen als: vind ik mezelf nou echt op alle gebieden eerlijk waar de moeite waard?
Dat kun je door je computer heen niet echt inschatten, dus wordt de discussie vertroebeld.
Maar goed, als je je snel bedreigd voelt, valt dat dan ook onder de noemer niet genoeg van jezelf houden? Uhm, naar mijn idee wel onder de noemer jezelf weinig waarde toekennen en verwachten dat anderen dit dus ook niet zullen doen. Met die woorden kan ik sowieso iets dan met de voor mij wat te softe term 'van jezelf houden'.
Zo, nu ga ik me eens echt nuttig maken!
Ik herinner me de post van Courage, als een waarin ik me kon vinden en zo zijn er nog een aantal. Toch is een forum soms een beetje beperkt als je een discussie wilt voeren.
Er zijn mensen die de stelling spontaan omdraaien en zeggen, ja maar, als je niet van jezelf houdt, ben je dus dik of heel mager, dat klopt niet want X, Y, Z is hier het bewijs voor.
Dat is ook niet de stelling. De stelling is; als je gewicht niet normaal is, kan "van jezelf houden" dit normaliseren.
Dan zijn er nog reacties als: ik hou van mezelf, maar ben wel te dik. Ja, dat kan, maar ik kan vanachter een computer niet zien of dat dit op alle gebieden is. Zo zegt deze schrijfster dat mensen die zichzelf op een of andere manier willen beschermen, hetzij voor kritiek, hetzij voor afwijzing etc, zich soms beter beschermd kunnen voelen door een extra laag vet.
Nou geldt dat wellicht ook niet in alle gevallen, maar ik ken zeker wel mensen die graag dominant aanwezig zijn in een groep en erg snel verdedigend uit de hoek komen als ze ook maar vermoeden, dat ze bedreigd kunnen worden in hun wankele status van zeer aanwezig (en dus veilig of belangrijk?) zijn.
Zelf ken ik in ieder geval het gevoel dat er soms wel een iets dikkere laag tussen mij en de buitenwereld zou mogen zitten, zeker als ik mensen te maken heb die menen zelf nooit iets fout te doen en alles bij een ander leggen, want zo convenient
En juist deze types staan ook niet open voor vragen als: vind ik mezelf nou echt op alle gebieden eerlijk waar de moeite waard?
Dat kun je door je computer heen niet echt inschatten, dus wordt de discussie vertroebeld.
Maar goed, als je je snel bedreigd voelt, valt dat dan ook onder de noemer niet genoeg van jezelf houden? Uhm, naar mijn idee wel onder de noemer jezelf weinig waarde toekennen en verwachten dat anderen dit dus ook niet zullen doen. Met die woorden kan ik sowieso iets dan met de voor mij wat te softe term 'van jezelf houden'.
Zo, nu ga ik me eens echt nuttig maken!
dinsdag 22 juni 2010 om 12:00
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2010 @ 11:35:
[...]
Ik denk dat ze alleen pas later vol zitten?
Vroeger at ik ook 14 boterhammen op een dag (toen ik nog in de groei was) en daarna een mars en daarna een zakje chips.
Dat is dus de vraag: zitten dikke mensen later vol? Of eten ze gewoon door, ook als ze al vol zitten? Ik kan voor mezelf zeggen dat ik direct na het eten met een volle maag gerust aan een reep chocola begon, omdat ik zo'n zit had in wat zoets. Dat heeft echt niets met 'vol zitten' te maken, dat negeerde ik gewoon.
Dus misschien helpt goed luisteren naar je lichaam ook wel om er beter mee om te gaan. En speelt dat een rol in het hebben van een gezond gewicht. Dat lijkt me best logisch.
[...]
Ik denk dat ze alleen pas later vol zitten?
Vroeger at ik ook 14 boterhammen op een dag (toen ik nog in de groei was) en daarna een mars en daarna een zakje chips.
Dat is dus de vraag: zitten dikke mensen later vol? Of eten ze gewoon door, ook als ze al vol zitten? Ik kan voor mezelf zeggen dat ik direct na het eten met een volle maag gerust aan een reep chocola begon, omdat ik zo'n zit had in wat zoets. Dat heeft echt niets met 'vol zitten' te maken, dat negeerde ik gewoon.
Dus misschien helpt goed luisteren naar je lichaam ook wel om er beter mee om te gaan. En speelt dat een rol in het hebben van een gezond gewicht. Dat lijkt me best logisch.
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 12:03
Ik begrijp je punt wb van jezelf houden KK . Ik moet zeggen dat het voor mij wel zo voelt na alle zelfhaat van vroeger. Voor mij was een kind krijgen heel verhelderend. Ik hou van haar, ik kom voor haar op, ik bescherm haar, ik geef haar goed te eten en ook regelmatig met mate wat lekkers, ik zorg ervoor dat ze voor zover het in mijn macht is zich goed, veilig en prettig voelt. Ik heb dit zelf als kind niet gekregen dus ik kende dat niet. Was echt een eye opener.
Daarvoor ben ik bezig geweest met eigenwaarde, zelfbeeld, die es. Maar ik kon het toen plots spiegelen, als ik dit voor mijn kind kan, waarom vind ik het dan zo moeilijk om het voor mijzelf te doen? Waarom gun ik mijzelf dat niet vanzelfsprekend en onvoorwaardelijk? En toen snapte ik het, zowel waarom als hoe ik daar aan kon werken.
Zoals het voorbeeld wat je gaf, in feite laten ondersneeuwen door sommige mensen, dat had ik ook. Nu niet meer. Ik denk dat eigenwaarde en zelfliefde direct aan elkaar gekoppeld zijn. Sommige dingen pik ik niet meer, of ik trek me er niets meer van aan, het raakt me niet meer. Dan hoef ik die onrust niet weg te eten of het laagje tussen mij en de wereld dikker te maken. Maar goed, dat is mijn eigen ervaring.
Daarvoor ben ik bezig geweest met eigenwaarde, zelfbeeld, die es. Maar ik kon het toen plots spiegelen, als ik dit voor mijn kind kan, waarom vind ik het dan zo moeilijk om het voor mijzelf te doen? Waarom gun ik mijzelf dat niet vanzelfsprekend en onvoorwaardelijk? En toen snapte ik het, zowel waarom als hoe ik daar aan kon werken.
Zoals het voorbeeld wat je gaf, in feite laten ondersneeuwen door sommige mensen, dat had ik ook. Nu niet meer. Ik denk dat eigenwaarde en zelfliefde direct aan elkaar gekoppeld zijn. Sommige dingen pik ik niet meer, of ik trek me er niets meer van aan, het raakt me niet meer. Dan hoef ik die onrust niet weg te eten of het laagje tussen mij en de wereld dikker te maken. Maar goed, dat is mijn eigen ervaring.
dinsdag 22 juni 2010 om 12:11
Kopjekoffie, het is ook de vraag in hoeverre je van jezelf kan zeggen dat je van jezelf houdt, of hoeveel waarde je aan jezelf toekent (vind ik ook beter uitgedrukt). Daarom vind ik dat het niet zwartwit is. Het is niet zo dat je óf van jezelf houdt óf niet. Er zit een heel grijs gebied tussen en ik denk dat maar weinigen van ons kunnen zeggen dat we helemaal onvoorwaardelijk van onze kruin tot aan onze tenen van onszelf houden.
Iedereen heeft wel een zwak punt, iets waar je van baalt en wat je graag zou willen verbeteren. Eten is dat voor veel mensen. Het is ook niet makkelijk met de overdaad aan (vooral ongezond) eten en de manier waarop dit ons wordt opgedrongen. Slechte eetgewoonten worden vaak van jongsaf aan aangeleerd. Doordat je snoep kreeg als beloning of juist heel weinig snoep kreeg, waardoor het extra interessant werd. Dan doet het nog wat met je lichaam waardoor je vaak meer van die lekkere stofjes wil. Niet iedereen leert aan daar een rem op te zetten en voor je het weet heb je een ongezond eetpatroon.
Dat wil niet zeggen dat je helemaal niet van jezelf houdt, maar als je je lichaam inderdaad als vuilnisbak gebruikt, is dat niet erg liefdevol gedrag. Als je echt van jezelf houdt, dan behandel je jezelf ook goed en geef je jezelf goed en lekker eten, en genoeg ervan ook. Goede brandstof voor je lichaam en geest.
Iedereen heeft wel een zwak punt, iets waar je van baalt en wat je graag zou willen verbeteren. Eten is dat voor veel mensen. Het is ook niet makkelijk met de overdaad aan (vooral ongezond) eten en de manier waarop dit ons wordt opgedrongen. Slechte eetgewoonten worden vaak van jongsaf aan aangeleerd. Doordat je snoep kreeg als beloning of juist heel weinig snoep kreeg, waardoor het extra interessant werd. Dan doet het nog wat met je lichaam waardoor je vaak meer van die lekkere stofjes wil. Niet iedereen leert aan daar een rem op te zetten en voor je het weet heb je een ongezond eetpatroon.
Dat wil niet zeggen dat je helemaal niet van jezelf houdt, maar als je je lichaam inderdaad als vuilnisbak gebruikt, is dat niet erg liefdevol gedrag. Als je echt van jezelf houdt, dan behandel je jezelf ook goed en geef je jezelf goed en lekker eten, en genoeg ervan ook. Goede brandstof voor je lichaam en geest.
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 12:14
quote:dubiootje schreef op 22 juni 2010 @ 12:00:
[...]
Dat is dus de vraag: zitten dikke mensen later vol? Of eten ze gewoon door, ook als ze al vol zitten? Ik kan voor mezelf zeggen dat ik direct na het eten met een volle maag gerust aan een reep chocola begon, omdat ik zo'n zit had in wat zoets. Dat heeft echt niets met 'vol zitten' te maken, dat negeerde ik gewoon.
Dus misschien helpt goed luisteren naar je lichaam ook wel om er beter mee om te gaan. En speelt dat een rol in het hebben van een gezond gewicht. Dat lijkt me best logisch.
Een maag is een flexibel ding. Het kan groter worden, maar ook kleiner. Als je een periode lang consequent te veel eet wordt je maag groter. Daardoor duurt het ook langer voordat je vol zit, er is immers meer ruimte. Dikke mensen zitten dus later vol, máár daar is altijd eerst een periode aan voorafgegaan waarin het vol-gevoel werd genegeerd. Je kunt het ook weer terugdraaien, door langzaam af te bouwen. Van mensen die afvallen en het vol-gevoel weer leren herkennen hoor je ook vaak dat ze nu ze slanker zijn sneller vol zitten. Dat is deels psychisch, maar ook letterlijk zo.
Andersom is het trouwens ook. Mensen die langere tijd weinig of zelfs niets hebben gegeten, moeten rustig weer opbouwen. Hun maag is kleiner geworden en als ze meteen weer normale porties gaan eten worden ze misselijk.
[...]
Dat is dus de vraag: zitten dikke mensen later vol? Of eten ze gewoon door, ook als ze al vol zitten? Ik kan voor mezelf zeggen dat ik direct na het eten met een volle maag gerust aan een reep chocola begon, omdat ik zo'n zit had in wat zoets. Dat heeft echt niets met 'vol zitten' te maken, dat negeerde ik gewoon.
Dus misschien helpt goed luisteren naar je lichaam ook wel om er beter mee om te gaan. En speelt dat een rol in het hebben van een gezond gewicht. Dat lijkt me best logisch.
Een maag is een flexibel ding. Het kan groter worden, maar ook kleiner. Als je een periode lang consequent te veel eet wordt je maag groter. Daardoor duurt het ook langer voordat je vol zit, er is immers meer ruimte. Dikke mensen zitten dus later vol, máár daar is altijd eerst een periode aan voorafgegaan waarin het vol-gevoel werd genegeerd. Je kunt het ook weer terugdraaien, door langzaam af te bouwen. Van mensen die afvallen en het vol-gevoel weer leren herkennen hoor je ook vaak dat ze nu ze slanker zijn sneller vol zitten. Dat is deels psychisch, maar ook letterlijk zo.
Andersom is het trouwens ook. Mensen die langere tijd weinig of zelfs niets hebben gegeten, moeten rustig weer opbouwen. Hun maag is kleiner geworden en als ze meteen weer normale porties gaan eten worden ze misselijk.
dinsdag 22 juni 2010 om 12:21
quote:dubiootje schreef op 22 juni 2010 @ 12:11:
Dat wil niet zeggen dat je helemaal niet van jezelf houdt, maar als je je lichaam inderdaad als vuilnisbak gebruikt, is dat niet erg liefdevol gedrag. Als je echt van jezelf houdt, dan behandel je jezelf ook goed en geef je jezelf goed en lekker eten, en genoeg ervan ook. Goede brandstof voor je lichaam en geest.
Maar niet iedereen die dat doet is slank. Ik noem dan voor het gemak maat 44 niet slank. Eigenlijk vind ik alleen maat 36-38 slank. Je kan best enorm gezond leven en jezelf goed en lekker eten geven, maar toch stevig zijn. Blubberend vet zul je dan wel niet zijn, maar je bent ook niet automatisch slank, dat geloof ik gewoon niet. Sommige mensen zijn nou eenmaal sowieso al steviger van postuur en anderen zijn sowieso heel petit.
Zet Cameron Diaz eens naast Kim Kardashian.
(wat het trouwens volgens mij ook niet wil zeggen is dat slanke mensen per se gezond eten of liefdevol met hun lichaam omgaan)
Dat wil niet zeggen dat je helemaal niet van jezelf houdt, maar als je je lichaam inderdaad als vuilnisbak gebruikt, is dat niet erg liefdevol gedrag. Als je echt van jezelf houdt, dan behandel je jezelf ook goed en geef je jezelf goed en lekker eten, en genoeg ervan ook. Goede brandstof voor je lichaam en geest.
Maar niet iedereen die dat doet is slank. Ik noem dan voor het gemak maat 44 niet slank. Eigenlijk vind ik alleen maat 36-38 slank. Je kan best enorm gezond leven en jezelf goed en lekker eten geven, maar toch stevig zijn. Blubberend vet zul je dan wel niet zijn, maar je bent ook niet automatisch slank, dat geloof ik gewoon niet. Sommige mensen zijn nou eenmaal sowieso al steviger van postuur en anderen zijn sowieso heel petit.
Zet Cameron Diaz eens naast Kim Kardashian.
(wat het trouwens volgens mij ook niet wil zeggen is dat slanke mensen per se gezond eten of liefdevol met hun lichaam omgaan)
dinsdag 22 juni 2010 om 12:26
quote:dubiootje schreef op 22 juni 2010 @ 12:11:
Kopjekoffie, het is ook de vraag in hoeverre je van jezelf kan zeggen dat je van jezelf houdt, of hoeveel waarde je aan jezelf toekent (vind ik ook beter uitgedrukt). Daarom vind ik dat het niet zwartwit is. Het is niet zo dat je óf van jezelf houdt óf niet. Er zit een heel grijs gebied tussen en ik denk dat maar weinigen van ons kunnen zeggen dat we helemaal onvoorwaardelijk van onze kruin tot aan onze tenen van onszelf houden.
Hier ben ik het mee eens. In het algemeen vind ik mezelf best leuk. Maar af en toe duikt er een heel gemeen stemmetje op. Dat bijvoorbeeld zegt dat het geen zin heeft om te gaan sporten, want ik kan dat toch niet volhouden. Daar heb ik te weinig discipline voor. En een extra koekje maakt niet uit, ben toch al lelijk.
Dat zijn niet bepaald liefdevolle gedachten en ze houden samen met hoe ik voor mezelf zorg. Het is echter niet zo dat ik continue zo denk. Ik ben ook vaak blij met wat ik doe en hoe ik eruit zie. En soms eet ik te veel omdat ik het zo lekker vind, dan spelen die gedachten geen rol.
Ik zie dus wel een link tussen van jezelf houden en een normaal gewicht/goed voor jezelf zorgen, maar niet continue, op ieder moment, niet zo zwart-wit zoals dubiootje ook zegt.
Kopjekoffie, het is ook de vraag in hoeverre je van jezelf kan zeggen dat je van jezelf houdt, of hoeveel waarde je aan jezelf toekent (vind ik ook beter uitgedrukt). Daarom vind ik dat het niet zwartwit is. Het is niet zo dat je óf van jezelf houdt óf niet. Er zit een heel grijs gebied tussen en ik denk dat maar weinigen van ons kunnen zeggen dat we helemaal onvoorwaardelijk van onze kruin tot aan onze tenen van onszelf houden.
Hier ben ik het mee eens. In het algemeen vind ik mezelf best leuk. Maar af en toe duikt er een heel gemeen stemmetje op. Dat bijvoorbeeld zegt dat het geen zin heeft om te gaan sporten, want ik kan dat toch niet volhouden. Daar heb ik te weinig discipline voor. En een extra koekje maakt niet uit, ben toch al lelijk.
Dat zijn niet bepaald liefdevolle gedachten en ze houden samen met hoe ik voor mezelf zorg. Het is echter niet zo dat ik continue zo denk. Ik ben ook vaak blij met wat ik doe en hoe ik eruit zie. En soms eet ik te veel omdat ik het zo lekker vind, dan spelen die gedachten geen rol.
Ik zie dus wel een link tussen van jezelf houden en een normaal gewicht/goed voor jezelf zorgen, maar niet continue, op ieder moment, niet zo zwart-wit zoals dubiootje ook zegt.
dinsdag 22 juni 2010 om 12:43
Feliciaatje, ik zie het ook zo. Voor mij zijn mijn kinderen ook een inspiratiebron wat dat betreft en het voelt goed nu te weten dat ik goed 'voorleef', dat ik ook doe wat ik zeg. Bijzonder dat je eerst de onvoorwaardelijke liefde voor je kind moet ervaren voordat je beseft dat je die liefde ook aan jezelf moet geven
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 12:45
@Margaretha Je vindt een vol gevoel niet prettig, daarom stop je met eten. Dat is heel gezond en natuurlijk. Dikke mensen zijn dat gevoel vaak kwijt geraakt of luisteren er niet naar. Het lijkt me voor jou moeilijk voor te stellen, want het is zo normaal voor je. Ik heb je menu even aangepast naar wat een dik persoon zou kunnen eten op een dag. Misschien wordt het dan wat duidelijker quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2010 @ 11:43:
En ikzelf heb geen aanleg om dik te worden, mijn vader bv. ook niet, maar ik kan je wel vertellen dat ik vanmorgen ontbeten heb met banket, straks voor de lunch een ovenschotel met veel kaas én vlees heb, later nog fruit snoep, en vavond zal ik zeker nog wat kleins maken zoals linzensoep of een curry of whatever een normale avondmaaltijd eten, een bord vol aardappelen, groot stuk vlees en groenten of een pasta met veel saus. Gisteravond heb ik een grote zakje snoep op en een bakje zak chips. Morgen ontbijt ik met een bak half kwark half slagroom met fruit er door. Mijn espresso drink ik met twee schepjes suiker. Elke week maak ik een taart en eet het grootste gedeelte zelf op. Elke dag loop ik twee keer 2 km. ga ik met de auto naar het werk en terug, ik sport graag nooit, in het weekend ga ik dansen film kijken, enzovoort.Dit zou mijn dag kunnen zijn, hoewel ik wel wat meer beweeg.
En ikzelf heb geen aanleg om dik te worden, mijn vader bv. ook niet, maar ik kan je wel vertellen dat ik vanmorgen ontbeten heb met banket, straks voor de lunch een ovenschotel met veel kaas én vlees heb, later nog fruit snoep, en vavond zal ik zeker nog wat kleins maken zoals linzensoep of een curry of whatever een normale avondmaaltijd eten, een bord vol aardappelen, groot stuk vlees en groenten of een pasta met veel saus. Gisteravond heb ik een grote zakje snoep op en een bakje zak chips. Morgen ontbijt ik met een bak half kwark half slagroom met fruit er door. Mijn espresso drink ik met twee schepjes suiker. Elke week maak ik een taart en eet het grootste gedeelte zelf op. Elke dag loop ik twee keer 2 km. ga ik met de auto naar het werk en terug, ik sport graag nooit, in het weekend ga ik dansen film kijken, enzovoort.Dit zou mijn dag kunnen zijn, hoewel ik wel wat meer beweeg.
dinsdag 22 juni 2010 om 12:47
Inderdaad Margaretha, daarom vind ik slank ook niet zo'n goed woord in dit verband. Als je gezond eet en leeft, zul je normaal gezien (ziektes of aandoeningen daargelaten) een normaal gewicht krijgen en houden. Dat is, afhankelijk van je bouw en misschien wel je metabolisme, het gewicht dat bij jou past. Dat zal voor de één slanker zijn dan voor de ander.
Slank is sowieso aan mode onderhevig, dus dat zegt al helemaal niets over hoe een gezond mens eruit zou moeten zien
Slank is sowieso aan mode onderhevig, dus dat zegt al helemaal niets over hoe een gezond mens eruit zou moeten zien
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 12:54
Bells, het klopt dat je maag kan meerekken met je eetgewoontes. Maar zoals je zelf zegt, daar gaat aan vooraf dat je niet naar je lichaam luistert en dóóreet (of juist te weinig eet). Als dat goed zit, kom je dus niet op een punt waarop je maag zich aanpast. Ik denk dat dat voor een deel aangeleerd is en dat het zeker weer kan worden afgeleerd.
Ga in therapie!
dinsdag 22 juni 2010 om 13:04
quote:dubiootje schreef op 22 juni 2010 @ 12:43:
Feliciaatje, ik zie het ook zo. Voor mij zijn mijn kinderen ook een inspiratiebron wat dat betreft en het voelt goed nu te weten dat ik goed 'voorleef', dat ik ook doe wat ik zeg. Bijzonder dat je eerst de onvoorwaardelijke liefde voor je kind moet ervaren voordat je beseft dat je die liefde ook aan jezelf moet geven
Ja dat vond ik ook en vind ik nog steeds een wonderbaarlijk besef .
En ik sta niet elke dag jubelend met mijzelf op hoor . Net zo goed als ik een 6-jarige nog weleens achter het behang wil plakken, wil ik dat soms met mezelf. Maar die kritische stem is weg. Mijzelf veroordelen op kwetsbaarheden en menselijke zwaktes doe ik niet meer. Ik koppel niet meer me minder waard voelen aan dat ik zus of zo denk of voel of dat ik me onzeker voel. 't Hoort er gewoon bij, bij mij. Vroeger waren dat zwakke momenten qua eten omdat ik onaardig was voor mijzelf. Nu accepteer ik mijn totaalpakket, de trigger is weg. Ik geniet gewoon van lekker eten.
Ik denk niet dat eten en overeten zo extreem speelt voor iedereen maar ik merk wel dat bijv. met vriendinnen eten troost maar dat het wezenlijke probleem idd ligt in eigenwaarde en goed voor jezelf zorgen (dus ook emotioneel).
Feliciaatje, ik zie het ook zo. Voor mij zijn mijn kinderen ook een inspiratiebron wat dat betreft en het voelt goed nu te weten dat ik goed 'voorleef', dat ik ook doe wat ik zeg. Bijzonder dat je eerst de onvoorwaardelijke liefde voor je kind moet ervaren voordat je beseft dat je die liefde ook aan jezelf moet geven
Ja dat vond ik ook en vind ik nog steeds een wonderbaarlijk besef .
En ik sta niet elke dag jubelend met mijzelf op hoor . Net zo goed als ik een 6-jarige nog weleens achter het behang wil plakken, wil ik dat soms met mezelf. Maar die kritische stem is weg. Mijzelf veroordelen op kwetsbaarheden en menselijke zwaktes doe ik niet meer. Ik koppel niet meer me minder waard voelen aan dat ik zus of zo denk of voel of dat ik me onzeker voel. 't Hoort er gewoon bij, bij mij. Vroeger waren dat zwakke momenten qua eten omdat ik onaardig was voor mijzelf. Nu accepteer ik mijn totaalpakket, de trigger is weg. Ik geniet gewoon van lekker eten.
Ik denk niet dat eten en overeten zo extreem speelt voor iedereen maar ik merk wel dat bijv. met vriendinnen eten troost maar dat het wezenlijke probleem idd ligt in eigenwaarde en goed voor jezelf zorgen (dus ook emotioneel).
dinsdag 22 juni 2010 om 16:03
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2010 @ 09:25:
Ik dacht er nog even over na en denk dat ik gewoon geluk heb dat ik snel genoeg heb gehad. Ik ben dol op pizza, maar krijg niet snel een hele weg. Net voor mijn ontbijt heb ik zelfgemaakte clafoutis op en de rest ga ik nu weggeven of invriezen want dat hoef ik voorlopig niet meer. zo eet ik altijd precies aar ik zin in heb maar ik kan er moeilijk dik van worden omdat ik snel niet meer hoef. Wat ik zou doen als dat niet het geval was weet ik niet.
Ik woon in het buitenland en één van de eerste keren dat ik terug ging naar Nederland heb ik zó veel gegeten, ik voelde me gewoon niet lekker maar voelde toch die drang nog die bokkenpoot of roze koek te pakken (straks kan het immers niet meer). Dat was geen prettig gevoel eerlijk gezegd.Wat zijn clafoutis?
Ik dacht er nog even over na en denk dat ik gewoon geluk heb dat ik snel genoeg heb gehad. Ik ben dol op pizza, maar krijg niet snel een hele weg. Net voor mijn ontbijt heb ik zelfgemaakte clafoutis op en de rest ga ik nu weggeven of invriezen want dat hoef ik voorlopig niet meer. zo eet ik altijd precies aar ik zin in heb maar ik kan er moeilijk dik van worden omdat ik snel niet meer hoef. Wat ik zou doen als dat niet het geval was weet ik niet.
Ik woon in het buitenland en één van de eerste keren dat ik terug ging naar Nederland heb ik zó veel gegeten, ik voelde me gewoon niet lekker maar voelde toch die drang nog die bokkenpoot of roze koek te pakken (straks kan het immers niet meer). Dat was geen prettig gevoel eerlijk gezegd.Wat zijn clafoutis?
dinsdag 22 juni 2010 om 16:13
Ik ben door het vele sporten 10 kilo afgevallen.Had een paar jaar
geleden nog maat 44/46 bij 1.75 en nu maat 40/42.Was door
de verhuizing vanuit Duitsland naar Nederland aangekomen en
heb toen besloten om toch weer het sporten op te pakken.Ik was ermee gestoppt en ben toen dikker geworden.Deze maat
heb ik nu al jaren en slank ben ik nooit geworden.Zal ook nooit
onder maat 38/40 kunnen komen.Ik ben nu wel gespierd geworden en alles is strak,heb een mooie taille en een platte
buik.Verder is alles in proportie en niemand klaagt.Ik hou ook van mijn lijf (op baalmomenten na maar die heeft iedere vrouw).
Als ik dan op ee topic ''wat is je definitie van dik''dan lees dat
je met maat 38 dik zou zijn dan moet ik behoorlijk slikken.Zelf
zou ik dan slank zijn bij deze maat.Uiteraard wat je zelf vind
moet je natuurlijk zelf weten.Ja en ik verwen mijn lijf.Ik eet gezond.volkorenbrood,2-3 stuks fruit per dag,300 gram groente,
beleg,warm eten,magere en halfvolle producten etc...En met
gezond eten kan jij je evengoed verwennen dan met iets ongezonds.Gezond eten is niet alleen maar blaadjes sla en sellerie maar ook gewoon een lekkere maaltijd met rijst,groente,kip en een lichte saus of een maaltijdsalade.In het
weekend neem ik wel iets lekkers zoals een wijntje en een schaaltje chips.Gaan ook ieder weekend uit eten.
Verder sport ik ook zo vaak mogelijk en hou daarvan.Soms ga ik ook gewoon 18 km wandelen samen metmijn vriend en wel eens 25 km als we tijd hebben.Op dit moment heb ik geen baan en kom ik op 10-12 uur beweging per week.Als ik straks
een full-time baan heb dan zijn het er 6-8 uur sporten per week.
Doe aan cardio,krachttraining,wandelen,zwemmen en pak de
trap zo vaak ik kan behalve met zware boodschappen dan of als ik doodmoe ben.Wonen op de 7e verdieping.
Verder kleed ik mijn lichaam leuk.Hou van mooi kleding,creme,parfum,make-up en sierraden.Ja ik verwen mijn
lichaam waar ik maar kan en wil het mooi versieren maar ben
er uiteraard ook zuinig op.
geleden nog maat 44/46 bij 1.75 en nu maat 40/42.Was door
de verhuizing vanuit Duitsland naar Nederland aangekomen en
heb toen besloten om toch weer het sporten op te pakken.Ik was ermee gestoppt en ben toen dikker geworden.Deze maat
heb ik nu al jaren en slank ben ik nooit geworden.Zal ook nooit
onder maat 38/40 kunnen komen.Ik ben nu wel gespierd geworden en alles is strak,heb een mooie taille en een platte
buik.Verder is alles in proportie en niemand klaagt.Ik hou ook van mijn lijf (op baalmomenten na maar die heeft iedere vrouw).
Als ik dan op ee topic ''wat is je definitie van dik''dan lees dat
je met maat 38 dik zou zijn dan moet ik behoorlijk slikken.Zelf
zou ik dan slank zijn bij deze maat.Uiteraard wat je zelf vind
moet je natuurlijk zelf weten.Ja en ik verwen mijn lijf.Ik eet gezond.volkorenbrood,2-3 stuks fruit per dag,300 gram groente,
beleg,warm eten,magere en halfvolle producten etc...En met
gezond eten kan jij je evengoed verwennen dan met iets ongezonds.Gezond eten is niet alleen maar blaadjes sla en sellerie maar ook gewoon een lekkere maaltijd met rijst,groente,kip en een lichte saus of een maaltijdsalade.In het
weekend neem ik wel iets lekkers zoals een wijntje en een schaaltje chips.Gaan ook ieder weekend uit eten.
Verder sport ik ook zo vaak mogelijk en hou daarvan.Soms ga ik ook gewoon 18 km wandelen samen metmijn vriend en wel eens 25 km als we tijd hebben.Op dit moment heb ik geen baan en kom ik op 10-12 uur beweging per week.Als ik straks
een full-time baan heb dan zijn het er 6-8 uur sporten per week.
Doe aan cardio,krachttraining,wandelen,zwemmen en pak de
trap zo vaak ik kan behalve met zware boodschappen dan of als ik doodmoe ben.Wonen op de 7e verdieping.
Verder kleed ik mijn lichaam leuk.Hou van mooi kleding,creme,parfum,make-up en sierraden.Ja ik verwen mijn
lichaam waar ik maar kan en wil het mooi versieren maar ben
er uiteraard ook zuinig op.
dinsdag 22 juni 2010 om 17:24
quote:Geraldine schreef op 22 juni 2010 @ 16:13:
Als ik dan op ee topic ''wat is je definitie van dik''dan lees dat
je met maat 38 dik zou zijn dan moet ik behoorlijk slikken.Zelf
zou ik dan slank zijn bij deze maat.Uiteraard wat je zelf vind
moet je natuurlijk zelf weten..Dat vind ik stom, voor mij is het eigenlijk niet uit te drukken in kledingmaat, al denk ik wel dat iedereen boven een bepaalde maat dik is (46 ofzo). Iemand als Serena Williams zou ik nóóit als dik beschrijven. Ook niet als slanke den trouwens. Ik ken wel vrouwen met maatje zesendertig en als je ze in hun buik (been, bil, arm, rug) prikt is het één en al pudding. Dat vind ik dan wel weer dik, en hen zou ik ook nooit als slank beschrijven.
Als ik dan op ee topic ''wat is je definitie van dik''dan lees dat
je met maat 38 dik zou zijn dan moet ik behoorlijk slikken.Zelf
zou ik dan slank zijn bij deze maat.Uiteraard wat je zelf vind
moet je natuurlijk zelf weten..Dat vind ik stom, voor mij is het eigenlijk niet uit te drukken in kledingmaat, al denk ik wel dat iedereen boven een bepaalde maat dik is (46 ofzo). Iemand als Serena Williams zou ik nóóit als dik beschrijven. Ook niet als slanke den trouwens. Ik ken wel vrouwen met maatje zesendertig en als je ze in hun buik (been, bil, arm, rug) prikt is het één en al pudding. Dat vind ik dan wel weer dik, en hen zou ik ook nooit als slank beschrijven.
dinsdag 22 juni 2010 om 17:42
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2010 @ 17:24:
[...]
Dat vind ik stom, voor mij is het eigenlijk niet uit te drukken in kledingmaat, al denk ik wel dat iedereen boven een bepaalde maat dik is (46 ofzo). Iemand als Serena Williams zou ik nóóit als dik beschrijven. Ook niet als slanke den trouwens. Ik ken wel vrouwen met maatje zesendertig en als je ze in hun buik (been, bil, arm, rug) prikt is het één en al pudding. Dat vind ik dan wel weer dik, en hen zou ik ook nooit als slank beschrijven.
Bedankt voor je uitleg!Ziet eruit alsof er kersen in de taart zitten.Ik
zit trouwens met bewondering al jouw postings te lezen.Vind dat
je erg lief voor je lijf bent!Goed zo!En we gaan over 12 dagen naar
Frankrijk...dus wie weet komen we deze taart wel tegen.
Als iemand met maat 36 pudding in armen,billen etc... heeft dan denk ik niet meteen aan dik maar eerder aan slap vel.Maar proporties zijn wel erg belangrijk.Die bepalen ook je figuur.
[...]
Dat vind ik stom, voor mij is het eigenlijk niet uit te drukken in kledingmaat, al denk ik wel dat iedereen boven een bepaalde maat dik is (46 ofzo). Iemand als Serena Williams zou ik nóóit als dik beschrijven. Ook niet als slanke den trouwens. Ik ken wel vrouwen met maatje zesendertig en als je ze in hun buik (been, bil, arm, rug) prikt is het één en al pudding. Dat vind ik dan wel weer dik, en hen zou ik ook nooit als slank beschrijven.
Bedankt voor je uitleg!Ziet eruit alsof er kersen in de taart zitten.Ik
zit trouwens met bewondering al jouw postings te lezen.Vind dat
je erg lief voor je lijf bent!Goed zo!En we gaan over 12 dagen naar
Frankrijk...dus wie weet komen we deze taart wel tegen.
Als iemand met maat 36 pudding in armen,billen etc... heeft dan denk ik niet meteen aan dik maar eerder aan slap vel.Maar proporties zijn wel erg belangrijk.Die bepalen ook je figuur.
dinsdag 22 juni 2010 om 17:56
Ik vind trouwens dat van jezelf houden niet alleen te maken heeft met hoe je eruit ziet, hoe je jezelf lichamelijk behandeld. Hier wordt nu heel erg de nadruk gelegd op het uiterlijk, dat je minder van jezelf zou houden als je lichaam als vuilnisbak behandeld.
Alleen zit er natuurlijk ook nog een innerlijke kant aan het van jezelf houden. Ben je tevreden met jezelf als mens, ben je lief voor jezelf door bijv tijd genoeg voor jezelf te nemen als je dat nodig hebt, voor jezelf op te komen als dat nodig is. Vind je jezelf een goed mens.
Ook dat is van jezelf houden!
Alleen zit er natuurlijk ook nog een innerlijke kant aan het van jezelf houden. Ben je tevreden met jezelf als mens, ben je lief voor jezelf door bijv tijd genoeg voor jezelf te nemen als je dat nodig hebt, voor jezelf op te komen als dat nodig is. Vind je jezelf een goed mens.
Ook dat is van jezelf houden!
dinsdag 22 juni 2010 om 17:58
Feliciaatje, wat je zegt, is helemaal waar: "wat is slank?" Dat is echt voor iedereen anders en cultuurgebonden, ook nog eens. Ik bedoel eigenlijk meer een normaal gewicht, dat voor iedereen verschillend is en zeker niet automatisch maatje 34-36-38 oid. In ieder geval een lichaam waarbij je geen echt grote hoeveelheden vet hebt bovenop je magere weefsel, zeg maar. Dat is bij sommige mensen maat 42 en bij anderen maat 36.
Overigens vind ik de manier waarop jij over het overwinnen van je es schrijft en dan bedoel ik niet alleen deze posts, echt mooi. Je beschrijft het vaak (voor mij althans) zo invoelbaar en ik heb er serieus diep respect voor. Ik weet nog steeds niet echt of je nu te weinig at of juist teveel of een combinatie daarvan, maar zoals je eerder hebt geschreven over hoe je op een gegeven moment de keus hebt gemaakt om jezelf aan bepaalde afspraken te houden mbt. eten, dat had ik zelf ook wel zo willen doen.
Ook wat je schrijft over je dochter en hoe het voelen van die onvoorwaardelijke liefde naar je eigen kind, jou helpt ook meer vanzelfsprekend voor jezelf te zorgen. Echt heel mooi! En ja, natuurlijk wil je d'r ook wel eens achter het behang plakken
Dubiootje, het is ook niet zo zwart-wit (bah, vind ik ook vieze snoepjes) Je kunt, zeker als iets heel lekker smaakt, ook simpelweg besluiten om door te eten omdat je de smaak nog even wilt vasthouden. In ieder geval ken ik dat wel van mezelf
Ook is het, denk ik, meer iets van: hoe behandel je jezelf over het algemeen? Natuurlijk snoep je wel eens een keertje veel, maar doe je dit bijna dagelijks, dan is het een ander verhaal dan wanneer dit zo nu en dan eens voorkomt.
Ik vraag me bijvoorbeeld wel eens af hoe het zit, als iemand overgewicht heeft en in bijzijn van anderen altijd erg verantwoord eet. Voelt zo iemand zichzelf niet genoeg waard om gewoon openlijk lekker te eten? Dat denk ik dan wel eens.
En ook snap ik dan soms niet waar die kilo's dan vandaan komen.
Ik denk namelijk dat als je jezelf echt waardeert, dat je dan ook op feestjes ed. gewoon lekker kunt nemen waar je zin in hebt, omdat mensen vaak anders met hun emoties omgaan als ze zichzelf gewoon goed genoeg vinden om ze niet terug te stillen met een laag voedsel.
Iemand schreef: als je niet echt van jezelf/je lichaam houdt of erop durft te vertrouwen, dat het dan lastig wordt om te horen wat je lichaam vindt van de hoeveelheid voedsel die je jezelf geeft. Dat klopt volgens mij wel. Ik verbaas me ook best wel over hoeveel sommige mensen kunnen eten bij een maaltijd, als er diezelfde middag een feestje is geweest met taart en hapjes/drankjes. Mijn eigen moeder stopt dan gerust nog een hele maaltijd naar binnen en als het even kan nog een bord erbij, omdat de pan nog niet leeg is. Dan krab ik me echt wel achter mijn oren en snap ik waar haar overgewicht vandaan komt. En nu is het echt niet zo dat ik niet twee keer op kan scheppen bij een avondmaaltijd, als het erg lekker is. Maar over het algemeen niet.
Nog zoiets wat ik helemaal geen logisch systeem vind, is dat van het voedingscentrum. Die schrijven om af te vallen vaak ruime hoeveelheden brood en groenten enzo voor. Op zich gezond enzo, maar ze gaan ervan uit dat je alleen slank kunt zijn als je altijd verantwoorde dingen eet en weinig beleg op je brood doet, maar volgens mij werkt het zo gewoon niet.
Als je normaal eet, eet je gewoon lekker beleg op je brood en heus geen afgepaste 15 gram ofzo. Ik heb dan het idee dat ze je helemaal voorbij willen laten gaan aan je eigen trek of zin of honger. Ik vind dat vreemd.
Ik eet paturain en kaas op een boterham en appelstroop met kaas, omdat ik dat lekker vind en daarna heb ik ook een voldaan gevoel, omdat ik iets op heb dat me smaakte en volgens mij niet ongezond is. Volgens mij kweek je meer dikke mensen als je ze aanleert dat ze veel moeten eten, maar mager. Waarom niet gewoon tot je genoeg hebt, ook al is dat na een dik belegde boterham en een beker drinken?
Dubiootje, mooi dat je het goed voor jezelf zorgen voelt als een geschenk aan jezelf!
Overigens vind ik de manier waarop jij over het overwinnen van je es schrijft en dan bedoel ik niet alleen deze posts, echt mooi. Je beschrijft het vaak (voor mij althans) zo invoelbaar en ik heb er serieus diep respect voor. Ik weet nog steeds niet echt of je nu te weinig at of juist teveel of een combinatie daarvan, maar zoals je eerder hebt geschreven over hoe je op een gegeven moment de keus hebt gemaakt om jezelf aan bepaalde afspraken te houden mbt. eten, dat had ik zelf ook wel zo willen doen.
Ook wat je schrijft over je dochter en hoe het voelen van die onvoorwaardelijke liefde naar je eigen kind, jou helpt ook meer vanzelfsprekend voor jezelf te zorgen. Echt heel mooi! En ja, natuurlijk wil je d'r ook wel eens achter het behang plakken
Dubiootje, het is ook niet zo zwart-wit (bah, vind ik ook vieze snoepjes) Je kunt, zeker als iets heel lekker smaakt, ook simpelweg besluiten om door te eten omdat je de smaak nog even wilt vasthouden. In ieder geval ken ik dat wel van mezelf
Ook is het, denk ik, meer iets van: hoe behandel je jezelf over het algemeen? Natuurlijk snoep je wel eens een keertje veel, maar doe je dit bijna dagelijks, dan is het een ander verhaal dan wanneer dit zo nu en dan eens voorkomt.
Ik vraag me bijvoorbeeld wel eens af hoe het zit, als iemand overgewicht heeft en in bijzijn van anderen altijd erg verantwoord eet. Voelt zo iemand zichzelf niet genoeg waard om gewoon openlijk lekker te eten? Dat denk ik dan wel eens.
En ook snap ik dan soms niet waar die kilo's dan vandaan komen.
Ik denk namelijk dat als je jezelf echt waardeert, dat je dan ook op feestjes ed. gewoon lekker kunt nemen waar je zin in hebt, omdat mensen vaak anders met hun emoties omgaan als ze zichzelf gewoon goed genoeg vinden om ze niet terug te stillen met een laag voedsel.
Iemand schreef: als je niet echt van jezelf/je lichaam houdt of erop durft te vertrouwen, dat het dan lastig wordt om te horen wat je lichaam vindt van de hoeveelheid voedsel die je jezelf geeft. Dat klopt volgens mij wel. Ik verbaas me ook best wel over hoeveel sommige mensen kunnen eten bij een maaltijd, als er diezelfde middag een feestje is geweest met taart en hapjes/drankjes. Mijn eigen moeder stopt dan gerust nog een hele maaltijd naar binnen en als het even kan nog een bord erbij, omdat de pan nog niet leeg is. Dan krab ik me echt wel achter mijn oren en snap ik waar haar overgewicht vandaan komt. En nu is het echt niet zo dat ik niet twee keer op kan scheppen bij een avondmaaltijd, als het erg lekker is. Maar over het algemeen niet.
Nog zoiets wat ik helemaal geen logisch systeem vind, is dat van het voedingscentrum. Die schrijven om af te vallen vaak ruime hoeveelheden brood en groenten enzo voor. Op zich gezond enzo, maar ze gaan ervan uit dat je alleen slank kunt zijn als je altijd verantwoorde dingen eet en weinig beleg op je brood doet, maar volgens mij werkt het zo gewoon niet.
Als je normaal eet, eet je gewoon lekker beleg op je brood en heus geen afgepaste 15 gram ofzo. Ik heb dan het idee dat ze je helemaal voorbij willen laten gaan aan je eigen trek of zin of honger. Ik vind dat vreemd.
Ik eet paturain en kaas op een boterham en appelstroop met kaas, omdat ik dat lekker vind en daarna heb ik ook een voldaan gevoel, omdat ik iets op heb dat me smaakte en volgens mij niet ongezond is. Volgens mij kweek je meer dikke mensen als je ze aanleert dat ze veel moeten eten, maar mager. Waarom niet gewoon tot je genoeg hebt, ook al is dat na een dik belegde boterham en een beker drinken?
Dubiootje, mooi dat je het goed voor jezelf zorgen voelt als een geschenk aan jezelf!
dinsdag 22 juni 2010 om 18:14
Feliciaatje,wat voor es had je dan?En verder fijn dat je zo ver
bent gekomen,petje af!
Kopjekoffie,ik denk dat sommige mensen met overgewicht bang
zijn om iets lekkers te nemen in het openbaar,bang zijn voor
opmerkingen of moe zijn zich te moeten verdedigen.Geldt trouwens niet voor iedereen met een maatje meer.Sommigen
boeit het ook niet wat anderen denken.
bent gekomen,petje af!
Kopjekoffie,ik denk dat sommige mensen met overgewicht bang
zijn om iets lekkers te nemen in het openbaar,bang zijn voor
opmerkingen of moe zijn zich te moeten verdedigen.Geldt trouwens niet voor iedereen met een maatje meer.Sommigen
boeit het ook niet wat anderen denken.
dinsdag 22 juni 2010 om 21:54
Marg, wat ziet die taart er lekker uit!
En het lijkt mij zo vervelend om steviger te zijn en dat bij ieder ijsje of frietje mensen je raar aankijken, wat ik helaas vaker gehoord heb. Ik kan me voorstellen dat je dan maar aan de komkommer gaat. Terwijl het natuurlijk onbeschoft is iemand zo aan te staren.
Een paar uur terug bedacht ik mij zomaar opeens dat mensen natuurlijk ook gewoon niet beter kunnen weten. Dat je met wat zwaardere kost opgegroeid bent en het heel normaal en prima vindt. Dan kan de hele theorie het raam uit .
Ik had trouwens een combinatie van boulimia en anorexia nervosa, wisselde nogal eens. Ongeveer 12 jaar lang met nog wat geklooi met eten de jaren daarna.
En het lijkt mij zo vervelend om steviger te zijn en dat bij ieder ijsje of frietje mensen je raar aankijken, wat ik helaas vaker gehoord heb. Ik kan me voorstellen dat je dan maar aan de komkommer gaat. Terwijl het natuurlijk onbeschoft is iemand zo aan te staren.
Een paar uur terug bedacht ik mij zomaar opeens dat mensen natuurlijk ook gewoon niet beter kunnen weten. Dat je met wat zwaardere kost opgegroeid bent en het heel normaal en prima vindt. Dan kan de hele theorie het raam uit .
Ik had trouwens een combinatie van boulimia en anorexia nervosa, wisselde nogal eens. Ongeveer 12 jaar lang met nog wat geklooi met eten de jaren daarna.
woensdag 23 juni 2010 om 11:13
quote:Xion schreef op 22 juni 2010 @ 09:22:
Runner84: Dank je voor de uitleg, maar wat is dan de reden dat je het veel vaker hoort bij vrouwen?
Misschien iets met de manier waarop vrouwen met gevoelens/emoties enz. omgaan?
Ik weet niet of het echt zo is, maar ik denk dat vrouwen en wat turbulentere gevoelsleven hebben om het zo maar te zeggen. Mannen lijken wat meer stabieler te zijn, maar vrouwen gaan wat meer op een neer, maken zich meer druk om (kleine) dingen, kunnen dingen wat moeilijker naast zich neerleggen enz.
Runner84: Dank je voor de uitleg, maar wat is dan de reden dat je het veel vaker hoort bij vrouwen?
Misschien iets met de manier waarop vrouwen met gevoelens/emoties enz. omgaan?
Ik weet niet of het echt zo is, maar ik denk dat vrouwen en wat turbulentere gevoelsleven hebben om het zo maar te zeggen. Mannen lijken wat meer stabieler te zijn, maar vrouwen gaan wat meer op een neer, maken zich meer druk om (kleine) dingen, kunnen dingen wat moeilijker naast zich neerleggen enz.
