Lijf & Lijn
alle pijlers
Emotie-eten en ervaringen met de dietiste
maandag 16 mei 2011 om 16:59
Na (ja, erna!) mijn laatste bevalling ben ik in drie maanden tijd 7 kilo aangekomen. Door de borstvoeding en het slaapgebrek had ik steeds behoefte aan veel vet en zoet eten. Om dat te stoppen ben ik naar de huisarts gegaan. Die verwees mij door naar een dietiste. In eerste instantie een enorme teleurstelling! Ze legde me de schijf van vijf uit en gaf een lijst mee met wat bij voorkeur wel en niet te eten. Er was geen enkele aandacht voor het emotionele of hormonale aspect van de hongerbehoefte. Ook moest haar er zelf op wijzen dat je als je borstvoeding geeft niet mag lijnen. Ik wilde alleen niet nog verder aankomen.
De keer erna kreeg ik een iets bekwamer type. Met haar heb ik de oorzaken van het emotie-eten en de alternatieven wel redelijk op een rijtje kunnen krijgen. Ik heb haar in vertrouwen genomen over mijn eetstoornis en alle schaamte die daarbij komt kijken. Als ik scherp mijn vragen formuleerde kon ik vanuit haar kennis zinvolle tips leren toepassen.
We hadden afgesproken dat ik dit drie maanden zou doen en dan terug zou komen om samen verder te kijken naar een behandelplan.
Vanmorgen kom ik op de afspraak, blijkt ze met verlof. Dat moet ze dus geweten hebben toen ze de afspraak maakte. Er zat een vervanger die mij vroeg hoe het met het afvallen ging...
Ik ben echt ontploft. Ik vind dit vreselijk onprofessioneel.
Is dit nou echt een normaal niveau van hulpverlening in een land waar de helft van de mensen kampt met overgewicht?
Liggen mijn verwachtingen dan echt te hoog?
De keer erna kreeg ik een iets bekwamer type. Met haar heb ik de oorzaken van het emotie-eten en de alternatieven wel redelijk op een rijtje kunnen krijgen. Ik heb haar in vertrouwen genomen over mijn eetstoornis en alle schaamte die daarbij komt kijken. Als ik scherp mijn vragen formuleerde kon ik vanuit haar kennis zinvolle tips leren toepassen.
We hadden afgesproken dat ik dit drie maanden zou doen en dan terug zou komen om samen verder te kijken naar een behandelplan.
Vanmorgen kom ik op de afspraak, blijkt ze met verlof. Dat moet ze dus geweten hebben toen ze de afspraak maakte. Er zat een vervanger die mij vroeg hoe het met het afvallen ging...
Ik ben echt ontploft. Ik vind dit vreselijk onprofessioneel.
Is dit nou echt een normaal niveau van hulpverlening in een land waar de helft van de mensen kampt met overgewicht?
Liggen mijn verwachtingen dan echt te hoog?
On ne voit bien qu'avec le coeur.
woensdag 18 mei 2011 om 11:55
Ik denk dat je gelijk hebt. Al zijn er natuurlijk altijd mensen die écht gewoon niet goed weten wat gezond is en wat minder gezond. In heel veel gevallen is het denk ik psychisch, daar moet wel op ingespeeld worden. Ik ben zelf nog nooit naar een dietist geweest dus kan daar niet goed over oordelen.
Hoe gaat het nu verder, ga je wel weer een afspraak maken bij een (eventueel andere) dietist?
En heb je eigenlijk een doorverwijzing van de huisarts nodig?
Hoe gaat het nu verder, ga je wel weer een afspraak maken bij een (eventueel andere) dietist?
En heb je eigenlijk een doorverwijzing van de huisarts nodig?
woensdag 18 mei 2011 om 14:02
Argh zo herkenbaar!! Een paar jaar geleden had ik ook zo'n last van m'n darmen waardoor ik heel erg afviel. Moest toen naar een diëtist om te bespreken welke voedingsmiddelen ik wel mocht eten en welke beter niet (suiker, gluten, melk) zo moest ik van haar soya producten gaan drinken, maar daar reageerde m'n buik alleen nog maar meer op. Haar advies: kijk het aan, en als je je goed voelt moet je maar een boterham extra eten. Nee daar kan je wat mee!
woensdag 18 mei 2011 om 14:17
Ik heb eindelijk een goeie dietiste.
Ik moest ook een test(je) invullen om te kijken wat voor eter ik ben.
Bij de consulten komt ook een stukje psychische begeleiding kijken e.d. Ze behandeld ook mensen met een eetstoornis of wie een eetstoornis gehad hebben.
(zit in zutphen)
Met andere dietistes heb ik ook niet zo'n goede ervaring.
Ik heb niet lang geleden ook de diagnose spastische darm gekregen maar ik blijk een intolerantie te hebben voor E621. Nu ik dat vermijd heb ik bijna geen klachten meer. En dat na 5 jaar aankloten en een 'neem vivit'-advies van de huisarts.
Ik moest ook een test(je) invullen om te kijken wat voor eter ik ben.
Bij de consulten komt ook een stukje psychische begeleiding kijken e.d. Ze behandeld ook mensen met een eetstoornis of wie een eetstoornis gehad hebben.
(zit in zutphen)
Met andere dietistes heb ik ook niet zo'n goede ervaring.
Ik heb niet lang geleden ook de diagnose spastische darm gekregen maar ik blijk een intolerantie te hebben voor E621. Nu ik dat vermijd heb ik bijna geen klachten meer. En dat na 5 jaar aankloten en een 'neem vivit'-advies van de huisarts.
woensdag 18 mei 2011 om 14:36
quote:jolicoeur schreef op 16 mei 2011 @ 18:27:
Toch vraag ik mij af of overgewicht niet in veel meer gevallen een symptoom is van psychische problemen of een ontregelde hormoonhuishuiding, dan van gebrek aan kennis van gezonde voeding. Mijns inziens moet een dietiste daar dus wel degelijk goed in thuis zijn en dat kunnen begeleiden of kunnen doorverwijzen.
Het feit dat ze daar - de 3 die ik zag - nauwelijks aandacht aan besteden, baart mij zorgen.
Nouja, dat is dus ook mijn ervaring. Ik weet wat goede voeding is, ik eet nauwelijks patat/chips/frisdrank weutikveeul wat.
Ik kook altijd met verse groenten, zonder pakjes. Veel vega, maar ook 1x in de week vis en 1 x in de week vlees. Ik vind bonen en peulvruchten lekker en ik eet liever een zelfgemaakte salade dan een kroket op mijn werk. Ik sport 2 x in de week, en daarnaast fiets ik elke dag naar mijn werk.
Ik dus 2 weken een schema bijgehouden, had ze niets op aan te merken..
Toch vraag ik mij af of overgewicht niet in veel meer gevallen een symptoom is van psychische problemen of een ontregelde hormoonhuishuiding, dan van gebrek aan kennis van gezonde voeding. Mijns inziens moet een dietiste daar dus wel degelijk goed in thuis zijn en dat kunnen begeleiden of kunnen doorverwijzen.
Het feit dat ze daar - de 3 die ik zag - nauwelijks aandacht aan besteden, baart mij zorgen.
Nouja, dat is dus ook mijn ervaring. Ik weet wat goede voeding is, ik eet nauwelijks patat/chips/frisdrank weutikveeul wat.
Ik kook altijd met verse groenten, zonder pakjes. Veel vega, maar ook 1x in de week vis en 1 x in de week vlees. Ik vind bonen en peulvruchten lekker en ik eet liever een zelfgemaakte salade dan een kroket op mijn werk. Ik sport 2 x in de week, en daarnaast fiets ik elke dag naar mijn werk.
Ik dus 2 weken een schema bijgehouden, had ze niets op aan te merken..
woensdag 18 mei 2011 om 14:45
Ik had een lieve dietiste die mij ook alleen uit kon leggen hoe ik moest eten. Dat wist ik al. Ze was ook tevreden met mijn eetpatroon.
bij het derde bezoek zat een stagaire bij. (tikje ongeinteresseerd, maar dat is mijn beleving.)
Ik kwam niet veel verder met afvallen en vroeg me af of er geen psychologen waren die daarin gespecialiseerd waren.
Voor zover zij wist in mijn regio (middenzuid) niet, maar er was wel een cursus die tweemaal per jaar startte en dat was een samenwerkingsverband tussen GGZ en Thuiszorg. Ik heb deze cursus gevolgd en ben zeer tevreden.
Dat je boos bent omdat de dietiste die jou begrijpt met verlof is, snap ik. je legt je ziel en zaligheid bloot en dan is ze ineens weg en krijjg jij een opvolgster die van toeten noch blazen weet. misschien helpt het als je bedenkt dat ze vast niet expres met verlof ging en misschien is het haar door het hoofd geschoten. Anders had ze vast wel gezegd dat je iemand anders zou gaan krijgen, lijkt me.
de samenwerking tussen client en dietiste is bijna net zo intiem als die van een schoonheidsspecialiste en de binikilijn. flauw grapje, maar ik denk zeker dat het hebben van een goede dietiste een afvalpoging kan maken of breken.
bij het derde bezoek zat een stagaire bij. (tikje ongeinteresseerd, maar dat is mijn beleving.)
Ik kwam niet veel verder met afvallen en vroeg me af of er geen psychologen waren die daarin gespecialiseerd waren.
Voor zover zij wist in mijn regio (middenzuid) niet, maar er was wel een cursus die tweemaal per jaar startte en dat was een samenwerkingsverband tussen GGZ en Thuiszorg. Ik heb deze cursus gevolgd en ben zeer tevreden.
Dat je boos bent omdat de dietiste die jou begrijpt met verlof is, snap ik. je legt je ziel en zaligheid bloot en dan is ze ineens weg en krijjg jij een opvolgster die van toeten noch blazen weet. misschien helpt het als je bedenkt dat ze vast niet expres met verlof ging en misschien is het haar door het hoofd geschoten. Anders had ze vast wel gezegd dat je iemand anders zou gaan krijgen, lijkt me.
de samenwerking tussen client en dietiste is bijna net zo intiem als die van een schoonheidsspecialiste en de binikilijn. flauw grapje, maar ik denk zeker dat het hebben van een goede dietiste een afvalpoging kan maken of breken.
zondag 22 mei 2011 om 22:39
Hoi!
Ik heb ook problemen gehad met de dietisten waar ik heen ben geweest. De eerste ging mij idd uitleggen dat een speklap slechter is dan kipfilet. Tja, dat had ik ook wel door, ik wilde weten waarom ik eetbuien had en daar niet vanaf kon komen.
Uiteindelijk ben ik, nadat ik huilend bij hem zat, door verwezen door de huisarts naar een psycholoog. ZIj erkende wel het probleem en heeft al veel achterliggende problemen op kunnen lossen. Helaas kon zij de eetstoornis (Inmiddels durfde ik mijn eetbuien zo te noemen) niet verder aanpakken en verwees mij door naar een kliniek voor eetstoornissen.
Hier dacht ik goed geholpen te worden, maar dit viel regelmatig tegen. Sommige behandelaars zijn erg goed en komen echt verder met je. Maar soms is het zoals jij zegt slecht gesteld met de zorg die je zou moeten krijgen. Na 20 weken 1daagsebehandeling mocht ik door na de nazorggroep. Deze had alleen pas over 4 maanden plaats!!!
Uiteindelijk na 3 jaar ben ik redelijk uitbehandeld. Hier heb ik zelf heel hard voor moeten werken en is niet altijd makkelijk gegaan.
HEt belangrijkste is een dietist en psycholoog die ervaring hebben met eetproblemen en duidelijke communicatie naar jou toe. Ik heb een erg prettige (mannelijke) dietist gehad en een erg prettige (mannelijke) psycholoog. Ik weet niet of dat toeval is, maar je zou een keer een man als hulpverlener kunnen proberen, werkte voor mij wel goed.
Heel veel succes ermee.
X
Ik heb ook problemen gehad met de dietisten waar ik heen ben geweest. De eerste ging mij idd uitleggen dat een speklap slechter is dan kipfilet. Tja, dat had ik ook wel door, ik wilde weten waarom ik eetbuien had en daar niet vanaf kon komen.
Uiteindelijk ben ik, nadat ik huilend bij hem zat, door verwezen door de huisarts naar een psycholoog. ZIj erkende wel het probleem en heeft al veel achterliggende problemen op kunnen lossen. Helaas kon zij de eetstoornis (Inmiddels durfde ik mijn eetbuien zo te noemen) niet verder aanpakken en verwees mij door naar een kliniek voor eetstoornissen.
Hier dacht ik goed geholpen te worden, maar dit viel regelmatig tegen. Sommige behandelaars zijn erg goed en komen echt verder met je. Maar soms is het zoals jij zegt slecht gesteld met de zorg die je zou moeten krijgen. Na 20 weken 1daagsebehandeling mocht ik door na de nazorggroep. Deze had alleen pas over 4 maanden plaats!!!
Uiteindelijk na 3 jaar ben ik redelijk uitbehandeld. Hier heb ik zelf heel hard voor moeten werken en is niet altijd makkelijk gegaan.
HEt belangrijkste is een dietist en psycholoog die ervaring hebben met eetproblemen en duidelijke communicatie naar jou toe. Ik heb een erg prettige (mannelijke) dietist gehad en een erg prettige (mannelijke) psycholoog. Ik weet niet of dat toeval is, maar je zou een keer een man als hulpverlener kunnen proberen, werkte voor mij wel goed.
Heel veel succes ermee.
X
