Lijf & Lijn
alle pijlers
Ernstig obesitas bij partner
maandag 25 november 2013 om 15:15
Mijn partner is over de 120 kg, 1.75 meter en 35 lentes oud: kortom, ernstig obesitas. Ergens wil ze wel afvallen, maar ergens ook niet. Ergens wel: ze probeert soms enkele weken/maanden wat minder te eten (en valt daarbij zo'n 10 kg af) maar daarna stopt ze weer met dieet (onduidelijke reden) en komt ze de 10 kg weer aan. We praten weinig over het overgewicht omdat het een erg gevoelig onderwerp is.
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
maandag 25 november 2013 om 16:23
quote:daddy_gijs schreef op 25 november 2013 @ 16:10:
amarna: obesitaskliniek heb ik naar gezocht, maar de meeste werken "alleen" met obesitas-morbide (en dat is ze niet). Toevallig is er een Bergman clinic bij ons in de buurt.
Dat van die obesitaskliniek had ik gezegd. Ze is nog niet morbide obees, maar zit er maar een paar kilo vanaf. Verder heeft ze een medisch probleem dat door haar overgewicht wordt veroorzaakt. Ik zou toch eens in die hoek verder zoeken. Als je wil zeggen welke regio wil ik ook wel eens zoeken.
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
Nee, dat werkt niet lijkt mij. Maar ik vind wel dat je wederzijds verantwoordelijkheid hebt over je eigen en elkaars gezondheid als je een relatie hebt. Zij moet daar ook in investeren. Het gaat nu niet zozeer om mooi, maar het gaat nu gewoon over iets wat gevaarlijk is. Daar kun je haar op aanspreken.
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
Nee, dan wil je het niet echt lijkt mij. Als je echt wil heb je er alles voor over. Zij ziet blijkbaar nog steeds niet de noodzaak in. Hopelijk kun je haar duidelijk maken wat de gevaren op de korte en lange termijn zijn.
amarna: obesitaskliniek heb ik naar gezocht, maar de meeste werken "alleen" met obesitas-morbide (en dat is ze niet). Toevallig is er een Bergman clinic bij ons in de buurt.
Dat van die obesitaskliniek had ik gezegd. Ze is nog niet morbide obees, maar zit er maar een paar kilo vanaf. Verder heeft ze een medisch probleem dat door haar overgewicht wordt veroorzaakt. Ik zou toch eens in die hoek verder zoeken. Als je wil zeggen welke regio wil ik ook wel eens zoeken.
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
Nee, dat werkt niet lijkt mij. Maar ik vind wel dat je wederzijds verantwoordelijkheid hebt over je eigen en elkaars gezondheid als je een relatie hebt. Zij moet daar ook in investeren. Het gaat nu niet zozeer om mooi, maar het gaat nu gewoon over iets wat gevaarlijk is. Daar kun je haar op aanspreken.
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
Nee, dan wil je het niet echt lijkt mij. Als je echt wil heb je er alles voor over. Zij ziet blijkbaar nog steeds niet de noodzaak in. Hopelijk kun je haar duidelijk maken wat de gevaren op de korte en lange termijn zijn.
maandag 25 november 2013 om 16:24
quote:daddy_gijs schreef op 25 november 2013 @ 16:10:
amarna: obesitaskliniek heb ik naar gezocht, maar de meeste werken "alleen" met obesitas-morbide (en dat is ze niet). Toevallig is er een Bergman clinic bij ons in de buurt.
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
Te soft? Denk je dat als jij maar hard genoeg bent, zij wel gaat afvallen?
Dat is een denkfout.
Jij kan dit niet voor haar oplossen. Je kunt hooguit aangeven wat het met jou doet. Als dit voor jou de relatie minder leuk maakt moet zij dat wel weten
amarna: obesitaskliniek heb ik naar gezocht, maar de meeste werken "alleen" met obesitas-morbide (en dat is ze niet). Toevallig is er een Bergman clinic bij ons in de buurt.
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
Te soft? Denk je dat als jij maar hard genoeg bent, zij wel gaat afvallen?
Dat is een denkfout.
Jij kan dit niet voor haar oplossen. Je kunt hooguit aangeven wat het met jou doet. Als dit voor jou de relatie minder leuk maakt moet zij dat wel weten
What a nuanced anxiety
maandag 25 november 2013 om 16:25
Bij ieder argument om niet te hoeven wandelen met een tegenargument komen. Het is koud: daar kun je je op kleden, het waait: je waait niet weg, het regent: regenkleding aan.
Ze heeft ernstige obesitas, nog een paar kilo meer en het is morbide. Ik zou er echt op staan dat ze naar een therapeut, diëtiste e.d. zou gaan. Zorg dat er geen chips, koek of snoep in huis is waardoor ze in de verleiding zou komen.
En ik zou het onderwerp vooral niet mijden omdat het gevoelig ligt. Ik zou echt willen achterhalen waarom ze er niets aan wil doen.
Ze heeft ernstige obesitas, nog een paar kilo meer en het is morbide. Ik zou er echt op staan dat ze naar een therapeut, diëtiste e.d. zou gaan. Zorg dat er geen chips, koek of snoep in huis is waardoor ze in de verleiding zou komen.
En ik zou het onderwerp vooral niet mijden omdat het gevoelig ligt. Ik zou echt willen achterhalen waarom ze er niets aan wil doen.
Cum non tum age
maandag 25 november 2013 om 16:37
quote:dubbeltje4 schreef op 25 november 2013 @ 16:29:
Zij vindt haar overgewicht geen probleem (alleen misschien jouw "gezeur" erover) en jij wel.
Dat is dus het probleem.
Kun je niet accepteren dat ze dik is en dat zelf wel prima vindt?
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
Zij vindt haar overgewicht geen probleem (alleen misschien jouw "gezeur" erover) en jij wel.
Dat is dus het probleem.
Kun je niet accepteren dat ze dik is en dat zelf wel prima vindt?
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
maandag 25 november 2013 om 16:41
Poeh... lastig.
Heb zelf morbide obesitas gehad, als gevolg van over-eten.
En nee, niet steeds de frietpan op tafel.
Meer 'onzichtbaar'. Kon het bijna ook nog voor mezelf verbergen.
En mijn partner wilde al heel lang geen seks meer met mij.
'Nee, dat heeft niks met je gewicht te maken'. Ik geloofde er niets van.
En uiteraard had ik achteraf gezien gelijk. Vlak voor de scheiding durfde hij het eindelijk toe te geven.
Toen was ik inmiddels 25 kilo afgevallen nadat een andere man verliefd op mij was geworden (die me met al mijn 125 kilo wél aantrekkelijk vond) en ik dus mijn zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde had terug gekregen. Minder eten, meer bewegen ging als vanzelf.
Ik was al jaren zo onzeker als wat. Ik aanbad mijn man, vertelde elke dag hoeveel ik van mijn hield en hoe lief en geweldig ik hem vond. En hij was ook echt een lieverd.
Maar het ontbrak hem aan passie (ook toen ik in die relatie nog een gewoon gewicht had) en hij vertelde mij nooit spontaan hoe leuk en lekker, slim en geweldig hij mij vond.
En de onzekerheidsduivel deed z'n werk. Grondig... Ik at al mijn onzekerheden en al mijn frustraties weg. Die wilde ik nl niet voelen.
Pas toen ik zo knetterverliefd werd op een andere man (terwijl dat eigenlijk niet kon en mocht) dat ik dat gevoel niet meer kon negeren, ging ik ook al het andere, weggestopte voelen.
We zijn nu jaren later. Ik ben dus gescheiden en heb een andere partner (nee, niet 'de andere man'). Die me wel geeft wat ik nodig heb; een stukje bevestiging dat iedereen nodig heeft.
Eten blijft een valkuil: als ik veel stress heb, ga ik snel snaaien en overeten. Troosteten. 'Ik heb het zwaar nu, dat stukje chocolade mag wel'. 'Ik ben zo moe van mijn werk, ik mag best iets lekkers'...
Maar ik ben er nu alert op. Dat scheelt een hoop.
Blijf je vriendin vooral waarderen. Lieg niet tegen haar dat je haar mooi en prachtig vind. Maar vertel haar wel regelmatig waarom je van haar houdt. Omdat ze slim is, of zo goed met de kinderen.
'Goh schat, dat deed je echt goed, met X. Daar heb ik het geduld/lef/moed/whatever niet voor hoor'.
'Wat ben je toch sociaal. Ik bewonder hoe je altijd voor je vriendinnen klaar staat'.
'Ja schat, je bent wat te dik. Maar ik hou veel van je en ik wil heel graag met je vrijen om dat te laten merken'.
Succes!
Heb zelf morbide obesitas gehad, als gevolg van over-eten.
En nee, niet steeds de frietpan op tafel.
Meer 'onzichtbaar'. Kon het bijna ook nog voor mezelf verbergen.
En mijn partner wilde al heel lang geen seks meer met mij.
'Nee, dat heeft niks met je gewicht te maken'. Ik geloofde er niets van.
En uiteraard had ik achteraf gezien gelijk. Vlak voor de scheiding durfde hij het eindelijk toe te geven.
Toen was ik inmiddels 25 kilo afgevallen nadat een andere man verliefd op mij was geworden (die me met al mijn 125 kilo wél aantrekkelijk vond) en ik dus mijn zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde had terug gekregen. Minder eten, meer bewegen ging als vanzelf.
Ik was al jaren zo onzeker als wat. Ik aanbad mijn man, vertelde elke dag hoeveel ik van mijn hield en hoe lief en geweldig ik hem vond. En hij was ook echt een lieverd.
Maar het ontbrak hem aan passie (ook toen ik in die relatie nog een gewoon gewicht had) en hij vertelde mij nooit spontaan hoe leuk en lekker, slim en geweldig hij mij vond.
En de onzekerheidsduivel deed z'n werk. Grondig... Ik at al mijn onzekerheden en al mijn frustraties weg. Die wilde ik nl niet voelen.
Pas toen ik zo knetterverliefd werd op een andere man (terwijl dat eigenlijk niet kon en mocht) dat ik dat gevoel niet meer kon negeren, ging ik ook al het andere, weggestopte voelen.
We zijn nu jaren later. Ik ben dus gescheiden en heb een andere partner (nee, niet 'de andere man'). Die me wel geeft wat ik nodig heb; een stukje bevestiging dat iedereen nodig heeft.
Eten blijft een valkuil: als ik veel stress heb, ga ik snel snaaien en overeten. Troosteten. 'Ik heb het zwaar nu, dat stukje chocolade mag wel'. 'Ik ben zo moe van mijn werk, ik mag best iets lekkers'...
Maar ik ben er nu alert op. Dat scheelt een hoop.
Blijf je vriendin vooral waarderen. Lieg niet tegen haar dat je haar mooi en prachtig vind. Maar vertel haar wel regelmatig waarom je van haar houdt. Omdat ze slim is, of zo goed met de kinderen.
'Goh schat, dat deed je echt goed, met X. Daar heb ik het geduld/lef/moed/whatever niet voor hoor'.
'Wat ben je toch sociaal. Ik bewonder hoe je altijd voor je vriendinnen klaar staat'.
'Ja schat, je bent wat te dik. Maar ik hou veel van je en ik wil heel graag met je vrijen om dat te laten merken'.
Succes!
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
maandag 25 november 2013 om 16:42
Wellhello, 26 minuten geleden
Poeh, wat enorm lastig dit. Het vervelende aan een ongezonde levensstijl zoals die van je vrouw, een flinke wissel trekt op je relatie. Het is dus al problematisch.Ik denk dat het toch tijd wordt voor een gesprek waarop haar levensstijl een negatieve uitwerking heeft op de relatie en jij je ernstig zorgen maakt over de toekomst. Weet jouw vrouw ook dat je het vrijen niet lollig meer vindt (sorry kan even geen ander woord bedenken)?
Dit. En als het voor jou een dealbreaker wordt zou ik dat ook melden. Heeft indertijd bij mijn ouders goed geholpen.
Maar ik lees in al jouw posts dat zij niets wil.
Dan houdt het op.
Poeh, wat enorm lastig dit. Het vervelende aan een ongezonde levensstijl zoals die van je vrouw, een flinke wissel trekt op je relatie. Het is dus al problematisch.Ik denk dat het toch tijd wordt voor een gesprek waarop haar levensstijl een negatieve uitwerking heeft op de relatie en jij je ernstig zorgen maakt over de toekomst. Weet jouw vrouw ook dat je het vrijen niet lollig meer vindt (sorry kan even geen ander woord bedenken)?
Dit. En als het voor jou een dealbreaker wordt zou ik dat ook melden. Heeft indertijd bij mijn ouders goed geholpen.
Maar ik lees in al jouw posts dat zij niets wil.
Dan houdt het op.
Huts!
maandag 25 november 2013 om 16:42
quote:Melpomene schreef op 25 november 2013 @ 16:37:
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
Eens! het is ook een verslaving. Zie mijn verhaal hierboven.
Je mag dit als partner zeker bespreekbaar maken. Maar het is zo'n wankel evenwicht...
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
Eens! het is ook een verslaving. Zie mijn verhaal hierboven.
Je mag dit als partner zeker bespreekbaar maken. Maar het is zo'n wankel evenwicht...
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
maandag 25 november 2013 om 16:44
Gelijk heb je hoor melpomene! Ik heb zelf een alcoholverslaving gehad. Mijn vriend ging er stuk aan. Ik vond het wel prima allemaal. En waarom? Omdat ik zwaar depressief was en een enorm negatief zelfbeeld had.
Inmiddels ben ik 'genezen' en hartstikke gezond. En mijn zelfbeeld is hartstikke prima nu. Nu vind ik dat ik het verdien om gezond te zijn.
Inmiddels ben ik 'genezen' en hartstikke gezond. En mijn zelfbeeld is hartstikke prima nu. Nu vind ik dat ik het verdien om gezond te zijn.
maandag 25 november 2013 om 16:47
Ik kan mij voorstellen dat vooral al die excuses je tegen gaan staan. Haar demotivatie, het altijd ergens achter verschuilen, het geen verantwoordelijkheid willen nemen. Het klinkt alsof zij de handvatten mist om iets met de situatie te doen. En als ze dan hulp heeft is het weer niet goed.
Is zij wel echt gelukkig? Werkt ze, heeft ze hobby's of houdt ze zich alleen bezig met de kinderen?
Jullie doen samen de boodschappen, laat dan de ongezonde dingen staat. Alles wat er niet in huis is, kun je niet opeten. Of gaat ze dan alsnog naar de supermarkt? Je kinderen zijn nog te klein om chips, snoep of wat dan ook te willen.
Het is een moeilijk gesprek, ik denk dat het goed is als er een professional bij het gesprek aanwezig is. Iemand die ervoor zorgt dat jullie echt naar elkaar luisteren, jullie beide de problemen inzien. Zij de jouwe en jij de hare. Echter dient dit gesprek er wel te komen vind ik. Anders kost het zeker jullie relatie als ik het zo lees.
Zoals een andere forummer al zei, je kunt het vergelijken met een alcohol- of gokverslaving. Ook dat zou je zeer waarschijnlijk niet accepteren van je partner. Ook die zou je kansen geven om het probleem aan te pakken. En als dat niet lukt, stop je ermee.
Is zij wel echt gelukkig? Werkt ze, heeft ze hobby's of houdt ze zich alleen bezig met de kinderen?
Jullie doen samen de boodschappen, laat dan de ongezonde dingen staat. Alles wat er niet in huis is, kun je niet opeten. Of gaat ze dan alsnog naar de supermarkt? Je kinderen zijn nog te klein om chips, snoep of wat dan ook te willen.
Het is een moeilijk gesprek, ik denk dat het goed is als er een professional bij het gesprek aanwezig is. Iemand die ervoor zorgt dat jullie echt naar elkaar luisteren, jullie beide de problemen inzien. Zij de jouwe en jij de hare. Echter dient dit gesprek er wel te komen vind ik. Anders kost het zeker jullie relatie als ik het zo lees.
Zoals een andere forummer al zei, je kunt het vergelijken met een alcohol- of gokverslaving. Ook dat zou je zeer waarschijnlijk niet accepteren van je partner. Ook die zou je kansen geven om het probleem aan te pakken. En als dat niet lukt, stop je ermee.
maandag 25 november 2013 om 16:47
Hier een ervaringsdeskundige: tot een halfjaar geleden was ik morbide obese (BMI 48!). En ik moet eerlijk zeggen als iemand toen tegen mij wat van mijn gewicht had gezegd dan was ik ontploft en dan bedoel ik ook mensen die dicht bij mij staan (zoals mijn toenmalige partner of mijn ouders). Obesitas is imho een interne strijd. Ik was er iig dagelijks mee bezig, werd er dood ongelukkig van, maar kon de strijd tegen de kilo's niet zomaar aan. (Ook niet met hulp van anderen: vrienden/ familie, partner of therapeut, dietiste.)
Nu ik veel ben afgevallen (35 kg) hoor ik van veel mensen om me heen (die me minder goed kennen dan mijn ouders bijv) dat ze niet hadden verwacht dat ik er zelf zo mee worstelde. Tsja dat doet je in je eentje, althans ik deed het in mijn eentje. Een ander (ook als is diegene even dik) kan die worsteling niet voorstellen.
En zeker ben ik regelmatig afgevallen oa. met een dietiste. Maar je hebt levenslang en dat wordt vaak vergeten (door jouzelf en je omgeving). En toen ik heel dik was, was zelfs een blokje om (lees: 150 m) teveel. Dus naar het bos toegaan: no way. Laat staan een stuk fietsen. En dan zeg ik niet dat het voor vriendin van TO ook zo is hoor. Maar het zou zomaar kunnen.
Om een lang verhaal kort te maken: begin dit jaar ging bij mij de knop om en ben ik naar de HA gegaan voor een verwijzing naar een obesitaskliniek. En het bleek een goede keus. Mijn ouders hebben ook met lede ogen aan moeten zien dat ik meer en meer aankwam en waren dus ook opgelucht dat ik zelf deze stap heb genomen. (Ze hebben mij ook nooit hints gegeven ofzo waar IK heel erg blij mee ben.)
Vanuit mijn perspectief zou ik TO aanraden om geen gesprek ofzo aan te gaan. Tuurlijk is het slim om eens met haar een blokje om te gaan (en dus niet meteen een boswandeling van een uur). Maar ik kan me voorstellen dat jouw wijze raad (want ik begrijp je worsteling hoor) bij haar helemaal verkeerd valt. (Want 'hij heeft makkelijk praten met zijn postuur en super conditie'.)
O en ik heb dus een gastic bypass ondergaan en dat kan vanaf een BMI van 40 (en dat heeft ze bijna) of vanaf BMI 35 icm gezondheisklachten gerelateerd aan obesitas. Maar dan nog moet ze hiermee zelf komen, denk ik.
Weet je hoe bij mij de knop opeens omging? Na het lezen van artikelen in tijdschriften hierover met koppen zoals: "Shirley viel ruim 55 kg af". Dan dacht ik wat kan zij wat ik niet kan? En zo ging ik dat artikel meteen lezen.... En eind vorig jaar begin dit jaar kwam ik steeds meer van dit soort artikelen tegen....
Nu ik veel ben afgevallen (35 kg) hoor ik van veel mensen om me heen (die me minder goed kennen dan mijn ouders bijv) dat ze niet hadden verwacht dat ik er zelf zo mee worstelde. Tsja dat doet je in je eentje, althans ik deed het in mijn eentje. Een ander (ook als is diegene even dik) kan die worsteling niet voorstellen.
En zeker ben ik regelmatig afgevallen oa. met een dietiste. Maar je hebt levenslang en dat wordt vaak vergeten (door jouzelf en je omgeving). En toen ik heel dik was, was zelfs een blokje om (lees: 150 m) teveel. Dus naar het bos toegaan: no way. Laat staan een stuk fietsen. En dan zeg ik niet dat het voor vriendin van TO ook zo is hoor. Maar het zou zomaar kunnen.
Om een lang verhaal kort te maken: begin dit jaar ging bij mij de knop om en ben ik naar de HA gegaan voor een verwijzing naar een obesitaskliniek. En het bleek een goede keus. Mijn ouders hebben ook met lede ogen aan moeten zien dat ik meer en meer aankwam en waren dus ook opgelucht dat ik zelf deze stap heb genomen. (Ze hebben mij ook nooit hints gegeven ofzo waar IK heel erg blij mee ben.)
Vanuit mijn perspectief zou ik TO aanraden om geen gesprek ofzo aan te gaan. Tuurlijk is het slim om eens met haar een blokje om te gaan (en dus niet meteen een boswandeling van een uur). Maar ik kan me voorstellen dat jouw wijze raad (want ik begrijp je worsteling hoor) bij haar helemaal verkeerd valt. (Want 'hij heeft makkelijk praten met zijn postuur en super conditie'.)
O en ik heb dus een gastic bypass ondergaan en dat kan vanaf een BMI van 40 (en dat heeft ze bijna) of vanaf BMI 35 icm gezondheisklachten gerelateerd aan obesitas. Maar dan nog moet ze hiermee zelf komen, denk ik.
Weet je hoe bij mij de knop opeens omging? Na het lezen van artikelen in tijdschriften hierover met koppen zoals: "Shirley viel ruim 55 kg af". Dan dacht ik wat kan zij wat ik niet kan? En zo ging ik dat artikel meteen lezen.... En eind vorig jaar begin dit jaar kwam ik steeds meer van dit soort artikelen tegen....
maandag 25 november 2013 om 16:48
quote:Melpomene schreef op 25 november 2013 @ 16:37:
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.Helemaal mee eens.
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.Helemaal mee eens.
maandag 25 november 2013 om 16:54
Het punt bij afvallen is; je wilt niet slank wórden, je wilt slank zíjn. Dus dan begin je met een dieet en als je dat goed doet (geen crashdieet) dan ben je na een maand pakweg 2 kilo kwijt.
Zucht.
Teveel dingen tegelijk veranderen heeft geen zin, dat houd niemand vol.
Tip 1) Gooi alles waar light op staat de deur uit. Het is niet alleen duurder, maar om de textuur en smaak te behouden wordt er nogal wat mee gerommeld. Met onder andere verslavingsgevoelige producten.
Tip 2) Kijk op de etiketten en alles waar E621 in zit, weggooien. E621 (Ve Tsin) zorgt ervoor dat je honger blijft houden. Dus je blijft eten.
Tip 3) Als je echt trek hebt, neem dan gewoon een extra boterham. Desnoods met chocolade pasta, als je daar echt zin in hebt. Dat vult beter dan een reep.
Op deze manier ben ik van 96 naar 83 kilo gegaan. Ik heb vandaag mijn klerenkast opnieuw gevuld want ik had niks meer om aan te trekken .
Zucht.
Teveel dingen tegelijk veranderen heeft geen zin, dat houd niemand vol.
Tip 1) Gooi alles waar light op staat de deur uit. Het is niet alleen duurder, maar om de textuur en smaak te behouden wordt er nogal wat mee gerommeld. Met onder andere verslavingsgevoelige producten.
Tip 2) Kijk op de etiketten en alles waar E621 in zit, weggooien. E621 (Ve Tsin) zorgt ervoor dat je honger blijft houden. Dus je blijft eten.
Tip 3) Als je echt trek hebt, neem dan gewoon een extra boterham. Desnoods met chocolade pasta, als je daar echt zin in hebt. Dat vult beter dan een reep.
Op deze manier ben ik van 96 naar 83 kilo gegaan. Ik heb vandaag mijn klerenkast opnieuw gevuld want ik had niks meer om aan te trekken .
maandag 25 november 2013 om 16:56
quote:Melpomene schreef op 25 november 2013 @ 16:37:
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
Met dat laatste ben ik het niet eens (en nee dit is geen aanval ) Als tiener was ik ontzettnd slank (licht ondergewicht eerder) en had ik een hel slecht zelfbeeld. Dus tsja...
En ik denk wel dat ovrgewicht je zelfbeeld aantast (dat weet ik wel zeker). Dus het is iets vankip of ei.
Dik worden doe je doordat de balans inname- verbranding niet juist is. En die balans is niet opeens verstoord als je slechter in je vel zit.
[...]
Ik vind dit vergelijkbaar met iemand die een drank- of drugsverslaving heeft. Vind je het ook prima, als je partner zijn of haar gezondheid ondermijnt met andere middelen?
Iemand met een gezond zelfbeeld en goed gevoel voor eigenwaarde heeft geen ernstig overgewicht.Die verzorgt zichzelf goed. Nu ga ik hier vast op worden aangevallen, maar dat is mijn oprechte overtuiging.
Met dat laatste ben ik het niet eens (en nee dit is geen aanval ) Als tiener was ik ontzettnd slank (licht ondergewicht eerder) en had ik een hel slecht zelfbeeld. Dus tsja...
En ik denk wel dat ovrgewicht je zelfbeeld aantast (dat weet ik wel zeker). Dus het is iets vankip of ei.
Dik worden doe je doordat de balans inname- verbranding niet juist is. En die balans is niet opeens verstoord als je slechter in je vel zit.
maandag 25 november 2013 om 16:57
Ik zou niet weten waarom je als partner elkaar niet mag en kan wijzen op de gevaren van een verslaving. In dit geval eten. De gevaren van obesitas en hoe je dit als partner ervaart.
Je wil niet als vader alleen met je kids achterblijven toch. Ze is ongezond en ze mag hier haar verantwoordelijkheid in nemen.
Je wil niet als vader alleen met je kids achterblijven toch. Ze is ongezond en ze mag hier haar verantwoordelijkheid in nemen.
maandag 25 november 2013 om 16:59
quote:Jynta1981 schreef op 25 november 2013 @ 16:49:
Ik denk dat dat het is: ze wil niet.
Ik denk eerder: ze wil wel, maar de knop is nog niet om en daarom lukt het nog niet.
Zelf ben ik van mening dat de gelukkige 'dikke' (obees) niet bestaat. Iedereen wil imho slank zijn dat is ook het beeld dat in de maatschappij heerst. Maar afvallen is zo verdomd moeilijk!
Maar goed wie weet heb ik het ook niet bij het rechte eind, want we kunnen nu eenmaal niet in haar hoofd kijken....
Ik denk dat dat het is: ze wil niet.
Ik denk eerder: ze wil wel, maar de knop is nog niet om en daarom lukt het nog niet.
Zelf ben ik van mening dat de gelukkige 'dikke' (obees) niet bestaat. Iedereen wil imho slank zijn dat is ook het beeld dat in de maatschappij heerst. Maar afvallen is zo verdomd moeilijk!
Maar goed wie weet heb ik het ook niet bij het rechte eind, want we kunnen nu eenmaal niet in haar hoofd kijken....
maandag 25 november 2013 om 17:14
quote:Jynta1981 schreef op 25 november 2013 @ 16:49:
Ik denk dat dat het is: ze wil niet.
Ow.. nou, dat denk ik niet.
Ik vond mezelf prima hoor, had geen moeite met mijn gewicht, geen moeite met kleren kopen en een prima conditie. En ik wilde best wel slanker zijn, maar zoveel at ik nou ook weer niet, ik had werkelijk niet geweten wat ik nog had moeten schrappen.
En toen was ik het lijnen spuugzat en ben gewoon lekker gaan eten. Zes keer per dag eten, genoeg boterhammen, tussendoor magere yoghurt. Veel verse groente. En juist dat genoeg eten was voor mij de methode. Eerder at ik tussen de middag niks, want die calorien he... En dan had ik natuurlijk tegen vieren trek en dan pakte ik een paar speculaasjes. Wat kan zo´n speculaasje nou voor kwaad? Maar één speculaasje bevat 50 calorien en je eet er met gemak tien op. Dat zijn dus 500 calorien in drie minuten.
Nu neem ik dan een boterham (met een speculaasje erop). Minder calorien en een beter gevulde maag. En ´s avonds eet ik automatisch een aardappel minder want ik heb nog geen honger.
Het is zo gemakkelijk gezegd; je moet afvallen. Maar het is niet gemakkelijk hoor.
Ik denk dat dat het is: ze wil niet.
Ow.. nou, dat denk ik niet.
Ik vond mezelf prima hoor, had geen moeite met mijn gewicht, geen moeite met kleren kopen en een prima conditie. En ik wilde best wel slanker zijn, maar zoveel at ik nou ook weer niet, ik had werkelijk niet geweten wat ik nog had moeten schrappen.
En toen was ik het lijnen spuugzat en ben gewoon lekker gaan eten. Zes keer per dag eten, genoeg boterhammen, tussendoor magere yoghurt. Veel verse groente. En juist dat genoeg eten was voor mij de methode. Eerder at ik tussen de middag niks, want die calorien he... En dan had ik natuurlijk tegen vieren trek en dan pakte ik een paar speculaasjes. Wat kan zo´n speculaasje nou voor kwaad? Maar één speculaasje bevat 50 calorien en je eet er met gemak tien op. Dat zijn dus 500 calorien in drie minuten.
Nu neem ik dan een boterham (met een speculaasje erop). Minder calorien en een beter gevulde maag. En ´s avonds eet ik automatisch een aardappel minder want ik heb nog geen honger.
Het is zo gemakkelijk gezegd; je moet afvallen. Maar het is niet gemakkelijk hoor.
maandag 25 november 2013 om 17:29
quote:Wapiti schreef op 25 november 2013 @ 16:56:
[...]
Met dat laatste ben ik het niet eens (en nee dit is geen aanval ) Als tiener was ik ontzettnd slank (licht ondergewicht eerder) en had ik een hel slecht zelfbeeld. Dus tsja...
En ik denk wel dat ovrgewicht je zelfbeeld aantast (dat weet ik wel zeker). Dus het is iets vankip of ei.
Dik worden doe je doordat de balans inname- verbranding niet juist is. En die balans is niet opeens verstoord als je slechter in je vel zit.
Ik zie dat niet als een aanval. Een slecht zelfbeeld kan tot uiting komen in een aantal dingen: eten, roken, drank, drugs, gedrag, noem maar op.
Als je slank bent, heb je niet automatisch een slecht of goed zelfbeeld.
Ik heb zelf heel lang zwaar gerookt, maar was slank en sportte veel. Als iemand me op mijn rookgedrag aansprak, was ik daar niet van gecharmeerd en werd eigenlijk altijd kwaad. Pas veel later kon ik stoppen: toen ik veel steviger in mijn schoenen stond, en ik er van overtuigd was, dat ik mijn gezondheid 'verdiende' en het mezelf niet langer aandeed mijn longen kapot te roken.
[...]
Met dat laatste ben ik het niet eens (en nee dit is geen aanval ) Als tiener was ik ontzettnd slank (licht ondergewicht eerder) en had ik een hel slecht zelfbeeld. Dus tsja...
En ik denk wel dat ovrgewicht je zelfbeeld aantast (dat weet ik wel zeker). Dus het is iets vankip of ei.
Dik worden doe je doordat de balans inname- verbranding niet juist is. En die balans is niet opeens verstoord als je slechter in je vel zit.
Ik zie dat niet als een aanval. Een slecht zelfbeeld kan tot uiting komen in een aantal dingen: eten, roken, drank, drugs, gedrag, noem maar op.
Als je slank bent, heb je niet automatisch een slecht of goed zelfbeeld.
Ik heb zelf heel lang zwaar gerookt, maar was slank en sportte veel. Als iemand me op mijn rookgedrag aansprak, was ik daar niet van gecharmeerd en werd eigenlijk altijd kwaad. Pas veel later kon ik stoppen: toen ik veel steviger in mijn schoenen stond, en ik er van overtuigd was, dat ik mijn gezondheid 'verdiende' en het mezelf niet langer aandeed mijn longen kapot te roken.
maandag 25 november 2013 om 17:32
Niemand zegt ook dat afvallen makkelijk is. Het is vooral een heel psychisch proces. En dat is zowel voor de degene die obese is als voor de partner heel erg moeilijk. Daarom is de vergelijking met een verslaving heel goed, dat werkt hetzelfde.
De vraag is hoelang je dit als partner trekt. Er niet over praten is de makkelijkste weg, er wel over praten loop je een risico dat degene die obese is zich nog meer terugtrekt en nog onzekerder wordt. Hoelang kan je als partner accepteren dat degene die obese/verslaafd is er niets aan doet? Die grens ligt voor een ieder ergens anders.
Lijnen werkt alleen als je een goed dieet hebt. Een dieet dat je kunt volhouden. Dus voldoende eten en niet gewoon maar maaltijden overslaan. Maar soms is meer nodig, zeker gezien er bij de partner van TO en achterliggend probleem lijkt te zijn.
Het lijkt mij voor beiden een verschrikkelijk moeilijke situatie.
De vraag is hoelang je dit als partner trekt. Er niet over praten is de makkelijkste weg, er wel over praten loop je een risico dat degene die obese is zich nog meer terugtrekt en nog onzekerder wordt. Hoelang kan je als partner accepteren dat degene die obese/verslaafd is er niets aan doet? Die grens ligt voor een ieder ergens anders.
Lijnen werkt alleen als je een goed dieet hebt. Een dieet dat je kunt volhouden. Dus voldoende eten en niet gewoon maar maaltijden overslaan. Maar soms is meer nodig, zeker gezien er bij de partner van TO en achterliggend probleem lijkt te zijn.
Het lijkt mij voor beiden een verschrikkelijk moeilijke situatie.
maandag 25 november 2013 om 18:10
quote:Exces schreef op 25 november 2013 @ 16:54:
Het punt bij afvallen is; je wilt niet slank wórden, je wilt slank zíjn. Dus dan begin je met een dieet en als je dat goed doet (geen crashdieet) dan ben je na een maand pakweg 2 kilo kwijt.
Zucht.
Teveel dingen tegelijk veranderen heeft geen zin, dat houd niemand vol.
Tip 1) Gooi alles waar light op staat de deur uit. Het is niet alleen duurder, maar om de textuur en smaak te behouden wordt er nogal wat mee gerommeld. Met onder andere verslavingsgevoelige producten.
Tip 2) Kijk op de etiketten en alles waar E621 in zit, weggooien. E621 (Ve Tsin) zorgt ervoor dat je honger blijft houden. Dus je blijft eten.
Tip 3) Als je echt trek hebt, neem dan gewoon een extra boterham. Desnoods met chocolade pasta, als je daar echt zin in hebt. Dat vult beter dan een reep.
Op deze manier ben ik van 96 naar 83 kilo gegaan. Ik heb vandaag mijn klerenkast opnieuw gevuld want ik had niks meer om aan te trekken .Helemaal mee eens.
Het punt bij afvallen is; je wilt niet slank wórden, je wilt slank zíjn. Dus dan begin je met een dieet en als je dat goed doet (geen crashdieet) dan ben je na een maand pakweg 2 kilo kwijt.
Zucht.
Teveel dingen tegelijk veranderen heeft geen zin, dat houd niemand vol.
Tip 1) Gooi alles waar light op staat de deur uit. Het is niet alleen duurder, maar om de textuur en smaak te behouden wordt er nogal wat mee gerommeld. Met onder andere verslavingsgevoelige producten.
Tip 2) Kijk op de etiketten en alles waar E621 in zit, weggooien. E621 (Ve Tsin) zorgt ervoor dat je honger blijft houden. Dus je blijft eten.
Tip 3) Als je echt trek hebt, neem dan gewoon een extra boterham. Desnoods met chocolade pasta, als je daar echt zin in hebt. Dat vult beter dan een reep.
Op deze manier ben ik van 96 naar 83 kilo gegaan. Ik heb vandaag mijn klerenkast opnieuw gevuld want ik had niks meer om aan te trekken .Helemaal mee eens.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
maandag 25 november 2013 om 20:28
Het is vast heel erg moeilijk om af te willen vallen, om de knop om te zetten.
Net zoals stoppen met roken, drinken etc.
Maar om dan als partner niets te mogen zeggen over het gedrag, of om dan maar stil te zijn en geen aanmoedigingen te geven, dat vind ik wel heel ver gaan.
Ze moet veranderen en ze moet eerst die verandering willen inzien, misschien toch als je je zorgen over je gezin, de kinderen en vooral haar gezondheid uitspreekt. En ook over haar veranderende lichaam.
En die domme smoesjes over fietsen, wandelen etc, daar moet ze niet mee weg komen. Wees dan ook een goede partner en geef het goede voorbeeld, stel voor samen elke week minimaal een stuk samen te fietsen.
En probeer samen de boodschappen te doen.
Als je daar bij bent hoeft toch niet alles in het karretje, probeer het gezond te houden.
Net zoals stoppen met roken, drinken etc.
Maar om dan als partner niets te mogen zeggen over het gedrag, of om dan maar stil te zijn en geen aanmoedigingen te geven, dat vind ik wel heel ver gaan.
Ze moet veranderen en ze moet eerst die verandering willen inzien, misschien toch als je je zorgen over je gezin, de kinderen en vooral haar gezondheid uitspreekt. En ook over haar veranderende lichaam.
En die domme smoesjes over fietsen, wandelen etc, daar moet ze niet mee weg komen. Wees dan ook een goede partner en geef het goede voorbeeld, stel voor samen elke week minimaal een stuk samen te fietsen.
En probeer samen de boodschappen te doen.
Als je daar bij bent hoeft toch niet alles in het karretje, probeer het gezond te houden.
