Lijf & Lijn
alle pijlers
Ernstig obesitas bij partner
maandag 25 november 2013 om 15:15
Mijn partner is over de 120 kg, 1.75 meter en 35 lentes oud: kortom, ernstig obesitas. Ergens wil ze wel afvallen, maar ergens ook niet. Ergens wel: ze probeert soms enkele weken/maanden wat minder te eten (en valt daarbij zo'n 10 kg af) maar daarna stopt ze weer met dieet (onduidelijke reden) en komt ze de 10 kg weer aan. We praten weinig over het overgewicht omdat het een erg gevoelig onderwerp is.
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
maandag 25 november 2013 om 21:19
Tuurlijk mag je als partner aangeven wat jij ervan vindt en wat je erbij voelt. Maar verwacht niet dat dit iets gaat veranderen aan de situatie. (Misschien op de korte termijn maar op lange termijn moet de partner van TO het zelf doen en moet de motivatie uit haarzelf komen. Een knop moet om en die gaat niet om omdat je met je partner hebt gepraat.)
maandag 25 november 2013 om 21:26
quote:Melpomene schreef op 25 november 2013 @ 17:29:
[...]
Ik heb zelf heel lang zwaar gerookt, maar was slank en sportte veel. Als iemand me op mijn rookgedrag aansprak, was ik daar niet van gecharmeerd en werd eigenlijk altijd kwaad. Pas veel later kon ik stoppen: toen ik veel steviger in mijn schoenen stond, en ik er van overtuigd was, dat ik mijn gezondheid 'verdiende' en het mezelf niet langer aandeed mijn longen kapot te roken.
Kijk dat herken ik dus en dat is ook wat ik bedoel. Commentaar van anderen werkt niet. (En ik wist zelf ook echt wel dat dat commentaar ook juist was.) Maar de knop moest om en dat doe je zelf en anderen hebben daar (in mijn geval althans) geen invloed op. En als die knop dan om is dan gaat het ook prima en kan ik veel bereiken. (Wat jij dus ook schrijft over stoppen met roken.)
En omdat dit voor mij zo werkt zal ik ook nooit commentaar geven op andersmans ongezonde gewoontes (roken, drinken). En dat terwijl ik totaal niet begrijp dat iemand bijv teveel zou drinken of rookt. Dat zou ik zelf nooit doen, maar goed ik heb een andere verslaving
[...]
Ik heb zelf heel lang zwaar gerookt, maar was slank en sportte veel. Als iemand me op mijn rookgedrag aansprak, was ik daar niet van gecharmeerd en werd eigenlijk altijd kwaad. Pas veel later kon ik stoppen: toen ik veel steviger in mijn schoenen stond, en ik er van overtuigd was, dat ik mijn gezondheid 'verdiende' en het mezelf niet langer aandeed mijn longen kapot te roken.
Kijk dat herken ik dus en dat is ook wat ik bedoel. Commentaar van anderen werkt niet. (En ik wist zelf ook echt wel dat dat commentaar ook juist was.) Maar de knop moest om en dat doe je zelf en anderen hebben daar (in mijn geval althans) geen invloed op. En als die knop dan om is dan gaat het ook prima en kan ik veel bereiken. (Wat jij dus ook schrijft over stoppen met roken.)
En omdat dit voor mij zo werkt zal ik ook nooit commentaar geven op andersmans ongezonde gewoontes (roken, drinken). En dat terwijl ik totaal niet begrijp dat iemand bijv teveel zou drinken of rookt. Dat zou ik zelf nooit doen, maar goed ik heb een andere verslaving
maandag 25 november 2013 om 21:56
Uitspreken wat het met je doet, en misschien ook conclusies verbinden aan haar keuzes. Je vindt vrijen met haar niet meer leuk, maar zij voelt niet de behoefte om voor jou daar verandering in te brengen. Ik zou denk ik mijn conclusies uit trekken of haar een voorstel laten doen, hoe dit probleem dan op te lossen. Leg de bal bij haar neer.
maandag 25 november 2013 om 21:59
Knap PapaGijs hoe ver je wilt gaan voor je vrouw! Vergeet je zelf hierin niet. Blijf wel ook haar echtgenoot en niet alleen haar oppasser/diëtist/mental coach/trainer..
Je kunt haar niet dwingen, het is toch vooral haar gevecht. Je kunt haar hier alleen in steunen, de rest is aan haarzelf.
Wel kun je voor jezelf grenzen stellen. Hoe veel kun jij nog accepteren en hoe lang nog?
Je kunt haar niet dwingen, het is toch vooral haar gevecht. Je kunt haar hier alleen in steunen, de rest is aan haarzelf.
Wel kun je voor jezelf grenzen stellen. Hoe veel kun jij nog accepteren en hoe lang nog?
maandag 25 november 2013 om 22:19
maandag 25 november 2013 om 22:20
Hi Gijs,
Het is net alsof ik mijn vader over mijn moeder hoor praten. Hij probeerde haar ook te helpen, samen fietsen, samen lopen, maar altijd te warm, te koud, te veel wind etc, je kent het. Mijn moeder ging bij wijze van spreken nog met de auto naar de wc. Gevolg, bijna de 100 kilo grens bereikt en veel lichamelijke klachten. Wel gezond eten samen, maar zodra pa aan het werk was ging ze 'los'.
Uiteindelijk diabetes en daarvoor bij een diëtiste terecht gekomen. De diëtiste gaf precies dezelfde adviezen als mijn vader, maar van haar werd het wel geaccepteerd. Uiteindelijk is mijn moeder drie weken intern in een soort privé ziekenhuis geweest waar ze ontzettende goede begeleiding kreeg. Daardoor is ze 20 kilo afgevallen en heeft ze geleerd goed te eten, sporten en gesprekken gehad met een psycholoog. Diabeet is ze nu niet meer en ze merkt dat ze veel meer kan! Het blijft opletten, ze moet gewoon echt haar levensstijl veranderen.
Maar de knop moet bij haar om, een ander kan haar wel adviseren maar ze moet het zelf doen.
Heel veel succes en blijf respect houden!
Het is net alsof ik mijn vader over mijn moeder hoor praten. Hij probeerde haar ook te helpen, samen fietsen, samen lopen, maar altijd te warm, te koud, te veel wind etc, je kent het. Mijn moeder ging bij wijze van spreken nog met de auto naar de wc. Gevolg, bijna de 100 kilo grens bereikt en veel lichamelijke klachten. Wel gezond eten samen, maar zodra pa aan het werk was ging ze 'los'.
Uiteindelijk diabetes en daarvoor bij een diëtiste terecht gekomen. De diëtiste gaf precies dezelfde adviezen als mijn vader, maar van haar werd het wel geaccepteerd. Uiteindelijk is mijn moeder drie weken intern in een soort privé ziekenhuis geweest waar ze ontzettende goede begeleiding kreeg. Daardoor is ze 20 kilo afgevallen en heeft ze geleerd goed te eten, sporten en gesprekken gehad met een psycholoog. Diabeet is ze nu niet meer en ze merkt dat ze veel meer kan! Het blijft opletten, ze moet gewoon echt haar levensstijl veranderen.
Maar de knop moet bij haar om, een ander kan haar wel adviseren maar ze moet het zelf doen.
Heel veel succes en blijf respect houden!
maandag 25 november 2013 om 22:25
maandag 25 november 2013 om 23:09
Ik zou echt stoppen met op eieren lopen en stoppen zaken niet bespreekbaar te maken omdat dat toevallig gevoelig ligt. Haar gezondheid gaat jou ook aan. En inderdaad heeft haar overgewicht op meerdere vlakken weerslag op jullie relatie, dat mag ze best weten. Persoonlijk ben ik geen voorstander van omzichtig en tactisch als dat niet blijkt te werken, zachte heelmeesters etc.
dinsdag 26 november 2013 om 09:00
quote:ceetie schreef op 25 november 2013 @ 16:42: Het is ook een verslaving.
Het is inderdaad een verslaving en (ongeveer) hetzelfde als een alcoholverslaving. Ook daarvan zie je iemands gezondheid achteruit gaan. Maar het geeft mij steeds een gevoel dat ik haar wil helpen, maar weet niet hoe. Een sterk gevoel van machteloosheid.
Aan iedereen die zegt dat ik er mee zit, maar zij niet, begrijpt het verhaal niet: 120+ kg is echt echt echt niet gezond.
Ja, mijn partner eet frustraties weg en heeft een negatief zelfbeeld wat ze probeert te verbergen. Het dik-zijn is een verdedigingsmechanisme.
Maar hoe haal je haar uit die 'put'? Dat is de kern van mijn vraag. (Anders dan ik al doe. Zoals gesuggereerd: positief benaderen en complimenten geven... wat ik geregeld doe).
Het is inderdaad een verslaving en (ongeveer) hetzelfde als een alcoholverslaving. Ook daarvan zie je iemands gezondheid achteruit gaan. Maar het geeft mij steeds een gevoel dat ik haar wil helpen, maar weet niet hoe. Een sterk gevoel van machteloosheid.
Aan iedereen die zegt dat ik er mee zit, maar zij niet, begrijpt het verhaal niet: 120+ kg is echt echt echt niet gezond.
Ja, mijn partner eet frustraties weg en heeft een negatief zelfbeeld wat ze probeert te verbergen. Het dik-zijn is een verdedigingsmechanisme.
Maar hoe haal je haar uit die 'put'? Dat is de kern van mijn vraag. (Anders dan ik al doe. Zoals gesuggereerd: positief benaderen en complimenten geven... wat ik geregeld doe).
dinsdag 26 november 2013 om 09:06
dinsdag 26 november 2013 om 09:13
quote:ciambella schreef op 25 november 2013 @ 22:19:
Nou ik snap wel dat je dit niet oke vindt (understatement). Ze is nu toch niet meer aantrekkelijk voor je? Misschien hard, maar ik zou gewoon zeggen dat je haar niet meer aantrekkelijk vindt en de seks niet fijn meer. Als ze het niet voor zichzelf wil doen, misschien wel voor jou?
De seks komt in meerdere reacties terug. Ik wil er niet teveel op ingaan, anders dan "het is niet lollig meer". Uiteraard heb ik dat aangegeven en zij weet dat ik niet geniet van de seks samen (to put it mildly). Haar tegenargument: voor jou wil ik wel afvallen, als ik dan maar de garantie heb dat we vaker seks hebben.
Daar maakt zij mijns inziens een fout. Ze moet afvallen voor zichzelf, voor de gezondheid en voor haar kinderen EN voor mij (en in DIE volgorde). Als ze slanker is (en ze hoeft echt niet maat 42 te hebben) gaat de seks ook vast-en-zeker goedkomen en hopelijk de relatie ook (maar garanties geven, doe ik niet).
Kom maar op, met die reacties!
Tot nu toe erg veel zinvolle reacties die mij sterker maken.
Nou ik snap wel dat je dit niet oke vindt (understatement). Ze is nu toch niet meer aantrekkelijk voor je? Misschien hard, maar ik zou gewoon zeggen dat je haar niet meer aantrekkelijk vindt en de seks niet fijn meer. Als ze het niet voor zichzelf wil doen, misschien wel voor jou?
De seks komt in meerdere reacties terug. Ik wil er niet teveel op ingaan, anders dan "het is niet lollig meer". Uiteraard heb ik dat aangegeven en zij weet dat ik niet geniet van de seks samen (to put it mildly). Haar tegenargument: voor jou wil ik wel afvallen, als ik dan maar de garantie heb dat we vaker seks hebben.
Daar maakt zij mijns inziens een fout. Ze moet afvallen voor zichzelf, voor de gezondheid en voor haar kinderen EN voor mij (en in DIE volgorde). Als ze slanker is (en ze hoeft echt niet maat 42 te hebben) gaat de seks ook vast-en-zeker goedkomen en hopelijk de relatie ook (maar garanties geven, doe ik niet).
Kom maar op, met die reacties!
Tot nu toe erg veel zinvolle reacties die mij sterker maken.
dinsdag 26 november 2013 om 09:16
Bij mij ging de knop pas om toen ik het erg genoeg vond en ik had geen ernstige obesitas. Maar voor die tijd stak ik het liefst mijn hoofd in het zand. Mijn partner hield van me toen ik te zwaar was en houdt van me nu ik een gezond gewicht heb. Ben ik nu gelukkiger met een gezond gewicht? Mwah, ik ben nu meer dan ooit met eten bezig, ik ben wel fitter, heb mijn kwaliteit van leven verbeterd, maar ik moet nog een evenwicht vinden en dat vind ik heel lastig.
Only you can change your life. No one can do it for you.
dinsdag 26 november 2013 om 09:18
Ik heb niet alles gelezen, maar dit heeft mij geholpen. Ik was ook te zwaar, ruim 15kg voor gezond BMI. In de spiegel zag ik dat niet (meer) omdat je aan jezelf gewend bent.
Totdat mijn moeder een foto van mij maakte waarop ik net een bonbon in mijn mond stak, ik zot onderuitgezakt met dikke buik, dikke blote armen, onderkin en volle mond, heel onflatteus! Ik schrok daar zo van, ben ik dat?!
Toen ging bij mij de knop om. Misschien dat zoiets voor je vrouw ook werkt? Ik voel me nu zoveel beter, en zie dat terug op de foto's!
Heel veel sterkte, het is een lastige verslaving, omdat je met roken bv. helemaal kunt stoppen, maar je zult altijd eten nodig hebben dus de verleiding blijft.
Totdat mijn moeder een foto van mij maakte waarop ik net een bonbon in mijn mond stak, ik zot onderuitgezakt met dikke buik, dikke blote armen, onderkin en volle mond, heel onflatteus! Ik schrok daar zo van, ben ik dat?!
Toen ging bij mij de knop om. Misschien dat zoiets voor je vrouw ook werkt? Ik voel me nu zoveel beter, en zie dat terug op de foto's!
Heel veel sterkte, het is een lastige verslaving, omdat je met roken bv. helemaal kunt stoppen, maar je zult altijd eten nodig hebben dus de verleiding blijft.
happines is not about waiting for the storm to pass, it is learning how to dance in the rain
dinsdag 26 november 2013 om 09:22
quote:Medina schreef op 25 november 2013 @ 22:25: Ik heb alleen relaties gehad met slanke mannen, so excuse me, maar waarom is de seks niet meer fijn als je partner dikker is geworden? Vroeg ik ook aan TO, maar die is verschwunden.
De TO heeft ook gewoon een leven naast het viva-forum
Er zijn natuurlijk genoeg mannen die WEL van dikke vrouwen houden en ook van de seks met hen kan genieten. Ik hoor niet tot die groep (en begrijp hen ook niet helemaal)
De seks is niet fijn omdat... ik haar zo niet aantrekkelijk meer vind... er maar 1 standje mogelijk is en in dat standje vind ik haar behoorlijk passief... ik echt veel minder voel (fysiek) dan bij een normaal iemand... ook oraal niet aantrekkelijk vind met zoveel vet-rollen... tja.. zoiets?
De TO heeft ook gewoon een leven naast het viva-forum
Er zijn natuurlijk genoeg mannen die WEL van dikke vrouwen houden en ook van de seks met hen kan genieten. Ik hoor niet tot die groep (en begrijp hen ook niet helemaal)
De seks is niet fijn omdat... ik haar zo niet aantrekkelijk meer vind... er maar 1 standje mogelijk is en in dat standje vind ik haar behoorlijk passief... ik echt veel minder voel (fysiek) dan bij een normaal iemand... ook oraal niet aantrekkelijk vind met zoveel vet-rollen... tja.. zoiets?
dinsdag 26 november 2013 om 09:34
quote:daddy_gijs schreef op 26 november 2013 @ 09:00:
[...]
Het is inderdaad een verslaving en (ongeveer) hetzelfde als een alcoholverslaving. Ook daarvan zie je iemands gezondheid achteruit gaan. Maar het geeft mij steeds een gevoel dat ik haar wil helpen, maar weet niet hoe. Een sterk gevoel van machteloosheid.
Aan iedereen die zegt dat ik er mee zit, maar zij niet, begrijpt het verhaal niet: 120+ kg is echt echt echt niet gezond.
Ja, mijn partner eet frustraties weg en heeft een negatief zelfbeeld wat ze probeert te verbergen. Het dik-zijn is een verdedigingsmechanisme.
Maar hoe haal je haar uit die 'put'? Dat is de kern van mijn vraag. (Anders dan ik al doe. Zoals gesuggereerd: positief benaderen en complimenten geven... wat ik geregeld doe).Ik denk dat jullie relatie therapie moeten proberen. Een hou er rekening mee dat er voor jou ook veel zal kunnen gaan veranderen. Wat als je vrouw besluit dat ze veel gelukkiger is als ze een fulltime baan heeft en jij parttime moet gaan werken?
[...]
Het is inderdaad een verslaving en (ongeveer) hetzelfde als een alcoholverslaving. Ook daarvan zie je iemands gezondheid achteruit gaan. Maar het geeft mij steeds een gevoel dat ik haar wil helpen, maar weet niet hoe. Een sterk gevoel van machteloosheid.
Aan iedereen die zegt dat ik er mee zit, maar zij niet, begrijpt het verhaal niet: 120+ kg is echt echt echt niet gezond.
Ja, mijn partner eet frustraties weg en heeft een negatief zelfbeeld wat ze probeert te verbergen. Het dik-zijn is een verdedigingsmechanisme.
Maar hoe haal je haar uit die 'put'? Dat is de kern van mijn vraag. (Anders dan ik al doe. Zoals gesuggereerd: positief benaderen en complimenten geven... wat ik geregeld doe).Ik denk dat jullie relatie therapie moeten proberen. Een hou er rekening mee dat er voor jou ook veel zal kunnen gaan veranderen. Wat als je vrouw besluit dat ze veel gelukkiger is als ze een fulltime baan heeft en jij parttime moet gaan werken?
Occam's razor
dinsdag 26 november 2013 om 09:55
Ik heb ook morbide obesitas gehad en alle goede bedoelingen ten spijt: het lukt niet als je vriendin zelf niet wil. Ik was jarenlang veel te dik maar ik had een perfecte bloeddruk, had geen suiker en geen klachten. Tot het laatste jaar: ik kreeg ineens lichamelijke klachten zoals pijnlijke knieën en ik walgde van mezelf als ik in de spiegel keek. Toen ik besefte dat ik niet op mijn 30e wilde sterven aan een hartaanval, toen pas ben ik ervoor gegaan.
Inmiddels een paar jaar verder en ik ben 55 kilo lichter en zeer gelukkig.
Inmiddels een paar jaar verder en ik ben 55 kilo lichter en zeer gelukkig.
dinsdag 26 november 2013 om 09:59
Fijn om te lezen dat hier ook wat ervaringsdeskundigen zijn (Wapiti en Goudenmeid).
Jullie zeggen vooral dat het niet gaat gebeuren om af te vallen als de partner van Daddy_Gijs zelf intern de knop nog niet om heeft.
Maar wat raden jullie dan wel aan? Want Daddy-gijs ziet wel zijn partner grote gezondheidsrisico's lopen en maakt zich zorgen.
Wat hadden jullie partners voor jullie kunnen doen? Want aanspreken, een goed gesprek, motiveren om te bewegen en dergelijke dat heeft bij jullie dus niet geholpen?
Moet hij het dan allemaal maar laten gebeuren en aan de zijlijn blijven wachten totdat hopelijk ooit een keer de knop omgaat bij zijn partner?
Lijkt me zo machteloos..
Jullie zeggen vooral dat het niet gaat gebeuren om af te vallen als de partner van Daddy_Gijs zelf intern de knop nog niet om heeft.
Maar wat raden jullie dan wel aan? Want Daddy-gijs ziet wel zijn partner grote gezondheidsrisico's lopen en maakt zich zorgen.
Wat hadden jullie partners voor jullie kunnen doen? Want aanspreken, een goed gesprek, motiveren om te bewegen en dergelijke dat heeft bij jullie dus niet geholpen?
Moet hij het dan allemaal maar laten gebeuren en aan de zijlijn blijven wachten totdat hopelijk ooit een keer de knop omgaat bij zijn partner?
Lijkt me zo machteloos..
dinsdag 26 november 2013 om 10:35
quote:daddy_gijs schreef op 26 november 2013 @ 09:13:
[...]
Haar tegenargument: voor jou wil ik wel afvallen, als ik dan maar de garantie heb dat we vaker seks hebben.
Daar maakt zij mijns inziens een fout. Ze moet afvallen voor zichzelf, voor de gezondheid en voor haar kinderen EN voor mij (en in DIE volgorde). Waarom doet dit er toe? Je kunt niet afdwingen hoe ze denkt. Jij weet dat ze zich prettiger over zichzelf zal voelen als ze wat gewicht kwijt is dus als de aanzet dan is dat ze het doet voor jou, so be it. Zou mij echt worst zijn welke reden ze zichzelf voorhoudt, als het er maar af gaat... En dan natuurlijk wel bij iedere kilo die eraf is haar bedelven onder complimenten en gejuich
[...]
Haar tegenargument: voor jou wil ik wel afvallen, als ik dan maar de garantie heb dat we vaker seks hebben.
Daar maakt zij mijns inziens een fout. Ze moet afvallen voor zichzelf, voor de gezondheid en voor haar kinderen EN voor mij (en in DIE volgorde). Waarom doet dit er toe? Je kunt niet afdwingen hoe ze denkt. Jij weet dat ze zich prettiger over zichzelf zal voelen als ze wat gewicht kwijt is dus als de aanzet dan is dat ze het doet voor jou, so be it. Zou mij echt worst zijn welke reden ze zichzelf voorhoudt, als het er maar af gaat... En dan natuurlijk wel bij iedere kilo die eraf is haar bedelven onder complimenten en gejuich
dinsdag 26 november 2013 om 10:36
Ik ben voor de liefdevolle aanpak.
Dreigen met echtscheiding (zoals op de één van eerste pagina's) wordt gesuggereerd, vind ik keihard en werkt alleen maar averechts.
Ook het "dik is onaantrekkelijk"-idee werkt m.i. niet. Vind ik ook erg liefdeloos. Tenslotte houd je van haar, door dik en dun (hoop ik).
Ze heeft nu al voetproblemen. Kun je haar, met je kinderen, er niet van proberen te overtuigen dat jullie graag met het hele gezin gezellige dingen willen (blijven) doen? Lange strandwandelingen maken bijvoorbeeld of een schaatstocht? Dat je graag t.z.t. met haar als de kinderen de deur uit zijn in de VS de nationale parken wilt bezoeken om haar te laten zien hoe mooi de wereld is (en daar horen, zelfs in een autoland als de VS, wandelingen bij). De VS is alleen maar een voorbeeld hoor, maar het gaat om het idee.
Ook zou het goed voor haar zijn als ze wat meer zelfvertrouwen op andere gebieden kreeg. Ze zou nieuwe vaardigheden kunnen ontwikkelen. Iets creatiefs, als schrijven, schilderen, boetseren of zo. Of muzikaal. Misschien heeft ze aardige stem en kan ze zangles nemen of lid worden van een popkoor.
Ik weet niet of ze werkt, dan zou ze een beroepsgerichte cursus kunnen volgen. Ik denk dat ze met meer zelfvertrouwen op ander gebied, meer gemotiveerd wordt om aan haar gezondheid te werken.
Dreigen met echtscheiding (zoals op de één van eerste pagina's) wordt gesuggereerd, vind ik keihard en werkt alleen maar averechts.
Ook het "dik is onaantrekkelijk"-idee werkt m.i. niet. Vind ik ook erg liefdeloos. Tenslotte houd je van haar, door dik en dun (hoop ik).
Ze heeft nu al voetproblemen. Kun je haar, met je kinderen, er niet van proberen te overtuigen dat jullie graag met het hele gezin gezellige dingen willen (blijven) doen? Lange strandwandelingen maken bijvoorbeeld of een schaatstocht? Dat je graag t.z.t. met haar als de kinderen de deur uit zijn in de VS de nationale parken wilt bezoeken om haar te laten zien hoe mooi de wereld is (en daar horen, zelfs in een autoland als de VS, wandelingen bij). De VS is alleen maar een voorbeeld hoor, maar het gaat om het idee.
Ook zou het goed voor haar zijn als ze wat meer zelfvertrouwen op andere gebieden kreeg. Ze zou nieuwe vaardigheden kunnen ontwikkelen. Iets creatiefs, als schrijven, schilderen, boetseren of zo. Of muzikaal. Misschien heeft ze aardige stem en kan ze zangles nemen of lid worden van een popkoor.
Ik weet niet of ze werkt, dan zou ze een beroepsgerichte cursus kunnen volgen. Ik denk dat ze met meer zelfvertrouwen op ander gebied, meer gemotiveerd wordt om aan haar gezondheid te werken.
dinsdag 26 november 2013 om 10:54
dinsdag 26 november 2013 om 11:00
quote:Dani71 schreef op 26 november 2013 @ 10:35:
[...]
Waarom doet dit er toe? Je kunt niet afdwingen hoe ze denkt. Jij weet dat ze zich prettiger over zichzelf zal voelen als ze wat gewicht kwijt is dus als de aanzet dan is dat ze het doet voor jou, so be it. Zou mij echt worst zijn welke reden ze zichzelf voorhoudt, als het er maar af gaat... En dan natuurlijk wel bij iedere kilo die eraf is haar bedelven onder complimenten en gejuich Je vroeg dit niet aan mij, maar ik denk dat het moeilijk is om lang door te gaan en je in te zetten voor iets als je er zelf niet 100% achter staat.
[...]
Waarom doet dit er toe? Je kunt niet afdwingen hoe ze denkt. Jij weet dat ze zich prettiger over zichzelf zal voelen als ze wat gewicht kwijt is dus als de aanzet dan is dat ze het doet voor jou, so be it. Zou mij echt worst zijn welke reden ze zichzelf voorhoudt, als het er maar af gaat... En dan natuurlijk wel bij iedere kilo die eraf is haar bedelven onder complimenten en gejuich Je vroeg dit niet aan mij, maar ik denk dat het moeilijk is om lang door te gaan en je in te zetten voor iets als je er zelf niet 100% achter staat.
dinsdag 26 november 2013 om 11:06
Als ze in eerste instantie voor jou af wil vallen is dat toch ook prima. Zodra de kilo's eraf gaan, krijgt ze meer energie en betere conditie, dat motiveert enorm!
Van daaruit zal ze misschien in gaan zien dat ze er zelf dus ook baat bij heeft, al was het maar omdat haar man haar weer sexy vind
Van daaruit zal ze misschien in gaan zien dat ze er zelf dus ook baat bij heeft, al was het maar omdat haar man haar weer sexy vind
happines is not about waiting for the storm to pass, it is learning how to dance in the rain
