Lijf & Lijn
alle pijlers
Ervaringen met maagring??
maandag 3 september 2012 om 10:22
Hoi,
Ik ben een vrouw van 34 en voor zover ik mij kan herinneren voer ik een strijd tegen de kilo’s. En ik ben op een punt gekomen dat ik dit kotsbeu ben.
Een strijd die ik soms gedurende enkele jaren lijk te winnen, maar dan gebeurt er iets in mijn leven en (vr)eet ik gewoon alles er terug aan.
Voor de geboorte van ons zoontje ben ik erin geslaagd om mijn BMI enkele jaren op 26-27 te houden. Ik at gezond, nam tijd om te koken en nam regelmatig beweging. Ik zag er goed uit, kreeg veel complimentjes en leerde zo ook mijn man kennen. Een knappe, grote slanke man, waarbij ik mij momenteel echt een vette pad naast voel.
Tijdens de zwangerschap was ik 25 kg bijgekomen, nadien ben ik er zelfs in geslaagd om bijna tot mijn oude gewicht terug te komen.
Maar toen gebeurde er iets, begin dit jaar werd ons zoontje ziek, en helaas bleek dit een chronische ziekte te zijn met veel kommer en kwel tot gevolg.
In de eerste weken kon ik niet eten en viel sterk af, maar geleidelijk aan zocht ik helaas mijn toevlucht in eten. Ik eet alles wat ik te pakken kan krijgen, en liefst in grote hoeveelheden.
Met alle gevolgen vandien. Ik barst uit mijn kleren. Soms slaag ik er in om een 3-tal weken mijn best te doen, maar als dan blijkt dat ik –ondanks de inspanningen- niet afgevallen ben, dan kap ik er gewoon mee.
In mijn familie, vriendenkring en onder collega’s heerst er ook een echte eet-cultuur. Alle feestjes of bijeenkomsten gaan gepaard met de nodige calorierijke voeding en drank.
Op het werk wordt er hier quasi dagelijks getrakteerd, en het is niet met fruit!
Feit is dat ik deze eeuwige strijd gewoon beu ben. En ook het onbegrip er rond. Mensen zeggen: goh gewoon wat minder eten en dan vliegen die kilo’s er toch gewoon zo af?
Maar niet voor iedereen is ‘gewoon wat minder’ eten zo eenvoudig. Net zoals voor iemand met anorexia ‘gewoon wat meer eten’ ook geen evidentie is.
Ik wil mij gewoon in eerste instantie weer beter voelen, in m’n vel, gezonder zijn, een fitte mama en een fitte echtgenote. Wil gewone kleren kunnen dragen en mooi staan met iets.
Daarvoor moet ik toch zo’n 25kg afvallen.
Vorige week sprak ik met een oude schoolvriendin die een gastric bypass liet uitvoeren. Ze is maar liefst 45 kg afgevallen.
Maar zo’n GBP vind ik toch heel erg drastisch, iets houdt me toch tegen dit te doen, wat zijn de effecten op lange termijn, en het is toch een relatief zware ingreep.
Daarbij ben ik ook bang té veel af te vallen door een GBP. Ik heb een relatief jong gezicht en dat wil ik liefst zo houden, en wat moet je met al die huid als je 40kg of meer afvalt?
Zij bracht me op het idee dat een maagring misschien een oplossing is, minder drastisch en omkeerbaar.
Ik had graag met mensen in contact gekomen die hier positieve of negatieve ervaringen mee hebben.
Bij sommigen lijkt een maagband helemaal niet te helpen, andere zouden dan weer bijna niets meer kunnen eten, wegens te snel een vol gevoel.
Ik wil hiervoor zeker niet over één nacht ijs gaan.
Groetjes.
Ik ben een vrouw van 34 en voor zover ik mij kan herinneren voer ik een strijd tegen de kilo’s. En ik ben op een punt gekomen dat ik dit kotsbeu ben.
Een strijd die ik soms gedurende enkele jaren lijk te winnen, maar dan gebeurt er iets in mijn leven en (vr)eet ik gewoon alles er terug aan.
Voor de geboorte van ons zoontje ben ik erin geslaagd om mijn BMI enkele jaren op 26-27 te houden. Ik at gezond, nam tijd om te koken en nam regelmatig beweging. Ik zag er goed uit, kreeg veel complimentjes en leerde zo ook mijn man kennen. Een knappe, grote slanke man, waarbij ik mij momenteel echt een vette pad naast voel.
Tijdens de zwangerschap was ik 25 kg bijgekomen, nadien ben ik er zelfs in geslaagd om bijna tot mijn oude gewicht terug te komen.
Maar toen gebeurde er iets, begin dit jaar werd ons zoontje ziek, en helaas bleek dit een chronische ziekte te zijn met veel kommer en kwel tot gevolg.
In de eerste weken kon ik niet eten en viel sterk af, maar geleidelijk aan zocht ik helaas mijn toevlucht in eten. Ik eet alles wat ik te pakken kan krijgen, en liefst in grote hoeveelheden.
Met alle gevolgen vandien. Ik barst uit mijn kleren. Soms slaag ik er in om een 3-tal weken mijn best te doen, maar als dan blijkt dat ik –ondanks de inspanningen- niet afgevallen ben, dan kap ik er gewoon mee.
In mijn familie, vriendenkring en onder collega’s heerst er ook een echte eet-cultuur. Alle feestjes of bijeenkomsten gaan gepaard met de nodige calorierijke voeding en drank.
Op het werk wordt er hier quasi dagelijks getrakteerd, en het is niet met fruit!
Feit is dat ik deze eeuwige strijd gewoon beu ben. En ook het onbegrip er rond. Mensen zeggen: goh gewoon wat minder eten en dan vliegen die kilo’s er toch gewoon zo af?
Maar niet voor iedereen is ‘gewoon wat minder’ eten zo eenvoudig. Net zoals voor iemand met anorexia ‘gewoon wat meer eten’ ook geen evidentie is.
Ik wil mij gewoon in eerste instantie weer beter voelen, in m’n vel, gezonder zijn, een fitte mama en een fitte echtgenote. Wil gewone kleren kunnen dragen en mooi staan met iets.
Daarvoor moet ik toch zo’n 25kg afvallen.
Vorige week sprak ik met een oude schoolvriendin die een gastric bypass liet uitvoeren. Ze is maar liefst 45 kg afgevallen.
Maar zo’n GBP vind ik toch heel erg drastisch, iets houdt me toch tegen dit te doen, wat zijn de effecten op lange termijn, en het is toch een relatief zware ingreep.
Daarbij ben ik ook bang té veel af te vallen door een GBP. Ik heb een relatief jong gezicht en dat wil ik liefst zo houden, en wat moet je met al die huid als je 40kg of meer afvalt?
Zij bracht me op het idee dat een maagring misschien een oplossing is, minder drastisch en omkeerbaar.
Ik had graag met mensen in contact gekomen die hier positieve of negatieve ervaringen mee hebben.
Bij sommigen lijkt een maagband helemaal niet te helpen, andere zouden dan weer bijna niets meer kunnen eten, wegens te snel een vol gevoel.
Ik wil hiervoor zeker niet over één nacht ijs gaan.
Groetjes.
maandag 3 september 2012 om 10:27
Een maagring/gbp/welke operatie dan ook is geen oplossing voor de problemen die ten grondslag liggen aan je gewichtstoename. Als jij niet leert dat je in moeilijke emotionele tijden niet de hand moet slaan aan de koekjes/chips/vette hap, dan gaat een operatie jou niet helpen. Het kan je zelfs in grotere problemen brengen omdat het lichamelijk niet meer mogelijk is veel eten te verwerken terwijl jij die reflex in zware tijden nog wel hebt. Daarom kom je ook (als het goed is) niet in aanmerking voor zo'n operatie. Eerst moet je het onderliggende probleem aanpakken en dan is er de optie om nog een keer te kijken of een operatie geschikt is.
maandag 3 september 2012 om 10:37
Je legt het verband met een anorexiapatient, dat die simpelweg ook niet kan omschakelen naar meer eten. Dat klopt, en daarvoor bestaat therapie.
Ik denk dat jouw probleem niet alleen op te lossen is met een operatie of simpelweg minder eten. Juist omdat je hier al je hele leven mee zit, en je hebt geleerd dat eten helpt om emoties te verwerken, denk ik dat je meer baat hebt bij therapie
Ik denk dat jouw probleem niet alleen op te lossen is met een operatie of simpelweg minder eten. Juist omdat je hier al je hele leven mee zit, en je hebt geleerd dat eten helpt om emoties te verwerken, denk ik dat je meer baat hebt bij therapie
maandag 3 september 2012 om 10:39
Je weet blijkbaar zelf heel goed waarin voor jou het gevaar schuilt: emotie-eten bij stress en verdriet. Dan is het toch veel logischer om dáárvoor een oplossing te gaan zoeken? Ga met iemand praten die er verstand van heeft. Dat is veel gezonder dan welke operatie dan ook. Dat die kilo's er dan vanaf gaan is een neveneffect van het werken aan je geestelijke gezondheid.
maandag 3 september 2012 om 10:42
maandag 3 september 2012 om 10:45
Het lijkt mij persoonlijk beter om er met therapie iets aan proberen te doen. Ik heb zelf ook jaren met een eetstoornis geworsteld en het is naar mijn idee veel beter als je het psychische deel ervan behandelt en zo weer grip krijgt op je relatie tot/met eten. Maar ik besef hoe moeilijk het is en dat je er erg moedeloos van kunt worden.
Geen ervaring met een maagband dus daarover geen info, sorry.
Geen ervaring met een maagband dus daarover geen info, sorry.
maandag 3 september 2012 om 11:04
Ik besef maar al te goed dat het in het kopje zit.
De eerste keer dat m’n gewicht uit de hand liep, was ik 14, na de dood van mijn vader.
Ik weet het niet maar het is me al 3x gelukt om af te vallen en 2-3 jaar een goed gewicht te behouden.
Maar daarna neemt de verslaving (ik noem het gewoon zo, want dat is het) terug de bovenhand. Precies een ziekte die altijd sluimert en toch weer de kop opsteekt.
Energie om ’s avonds na het werk nog te sporten, of gezond te koken heb ik niet.
Ons zoontje is hyperactief en heeft ook een aandachtsstoornis, waardoor hij al onze energie vraagt. Eens hij naar bed is ben ik stikkapot en ga ook vroeg slapen.
Hij heeft ook slaapproblemen dus rust krijgen we niet. Het is echt een vicieuze cirkel die ik maar niet kan doorbreken.
Hetgeen waarvan ik meest van geniet, is ’s avonds als ons zoontje slaapt, voor de tv, genieten van ons lievelingseten. Maar dat is zo totaal fout, weet ik maar al te goed.
De eerste keer dat m’n gewicht uit de hand liep, was ik 14, na de dood van mijn vader.
Ik weet het niet maar het is me al 3x gelukt om af te vallen en 2-3 jaar een goed gewicht te behouden.
Maar daarna neemt de verslaving (ik noem het gewoon zo, want dat is het) terug de bovenhand. Precies een ziekte die altijd sluimert en toch weer de kop opsteekt.
Energie om ’s avonds na het werk nog te sporten, of gezond te koken heb ik niet.
Ons zoontje is hyperactief en heeft ook een aandachtsstoornis, waardoor hij al onze energie vraagt. Eens hij naar bed is ben ik stikkapot en ga ook vroeg slapen.
Hij heeft ook slaapproblemen dus rust krijgen we niet. Het is echt een vicieuze cirkel die ik maar niet kan doorbreken.
Hetgeen waarvan ik meest van geniet, is ’s avonds als ons zoontje slaapt, voor de tv, genieten van ons lievelingseten. Maar dat is zo totaal fout, weet ik maar al te goed.
maandag 3 september 2012 om 11:06
maandag 3 september 2012 om 11:56
als je de regie over wil geven aan een maagband dan moet je dat doen. Te meer omdat er tevreden gebruikers zijn dus voor velen werkt het. Ze kunnen gewoon niet veel meer eten, dus de maagband sluit een optie voor jou uit zodat je wil het niet meer aflegt tegen je drang.
it's a big club and you ain't in it
maandag 3 september 2012 om 12:02
Ik snap het heel goed. Eten is een laagdrempelige vorm van troost, een fix. Het nare is het balen, het schuldgevoel, het je zwak voelen. Dat laatste was voor mij de doorslag om er wat aan te doen, vond die innerlijke strijd verschrikkelijk. Maar begrijp goed dat je toch al laag in je energie zit in deze omstandigheden. Toch is alleen al de energiewinst die je krijgt van gezond eten en bewegen zo fijn.
Ben je al eens naar de huisarts geweest om te overleggen wat voor soort hulp je hierbij kunt krijgen? Als hij of zij alleen een diëtist aanraadt moet je duidelijk maken dat juist het psychische aspect het probleem is.
Ben je al eens naar de huisarts geweest om te overleggen wat voor soort hulp je hierbij kunt krijgen? Als hij of zij alleen een diëtist aanraadt moet je duidelijk maken dat juist het psychische aspect het probleem is.
maandag 3 september 2012 om 12:04
quote:nellaaa schreef op 03 september 2012 @ 10:27:
Eerst moet je het onderliggende probleem aanpakken en dan is er de optie om nog een keer te kijken of een operatie geschikt is.Maar als het onderliggende probleem is aangepakt, dan is een maagband toch helemaal niet meer nodig? Wanneer zou iemand dan wel in aanmerking komen voor een maagband? Iedereen die een maagband nodig heeft heeft toch een onderliggend probleem?
Eerst moet je het onderliggende probleem aanpakken en dan is er de optie om nog een keer te kijken of een operatie geschikt is.Maar als het onderliggende probleem is aangepakt, dan is een maagband toch helemaal niet meer nodig? Wanneer zou iemand dan wel in aanmerking komen voor een maagband? Iedereen die een maagband nodig heeft heeft toch een onderliggend probleem?
maandag 3 september 2012 om 12:07
maandag 3 september 2012 om 12:23
Heel deel weg van m'n bericht.
Of je BmI moet hoger dan 35 zijn met co-morbiditeiten.
De beredenering die jij geeft is voor artsen een reden om je niet te opereren. Het is namelijk echt geen oplossing en het is echt niet zalig makend.
Ik raad je aan om aan het emo-eten te werken in samenwerking met een psycholoog. En ja, dat zal de rest van je leven zwaar zijn. Je zal continu eraan moeten blijven denken. Net als een alcoholist die niet meer mag/wil drinken.
Of je BmI moet hoger dan 35 zijn met co-morbiditeiten.
De beredenering die jij geeft is voor artsen een reden om je niet te opereren. Het is namelijk echt geen oplossing en het is echt niet zalig makend.
Ik raad je aan om aan het emo-eten te werken in samenwerking met een psycholoog. En ja, dat zal de rest van je leven zwaar zijn. Je zal continu eraan moeten blijven denken. Net als een alcoholist die niet meer mag/wil drinken.
maandag 3 september 2012 om 12:29
Alleen een maagband is omkeerbaar, de maagverkleining niet: http://www.obesitaspoli.com/operatie/operaties
it's a big club and you ain't in it
maandag 3 september 2012 om 12:34
maandag 3 september 2012 om 12:47
quote:winkelfanaat schreef op 03 september 2012 @ 12:04:
[...]
Maar als het onderliggende probleem is aangepakt, dan is een maagband toch helemaal niet meer nodig? Wanneer zou iemand dan wel in aanmerking komen voor een maagband? Iedereen die een maagband nodig heeft heeft toch een onderliggend probleem?
Als je het onderliggende probleem onder controle hebt (in dit geval emotie-eten) betekent dat niet meteen dat je daardoor ook afgevallen bent of kunt afvallen. Het kan dus zijn dat je dan alsnog in aanmerking komt voor een maagoperatie.
En inderdaad, ik doelde voornamelijk op onderliggende psychische problemen. Maar dat spreekt voor zich in dit topic.
[...]
Maar als het onderliggende probleem is aangepakt, dan is een maagband toch helemaal niet meer nodig? Wanneer zou iemand dan wel in aanmerking komen voor een maagband? Iedereen die een maagband nodig heeft heeft toch een onderliggend probleem?
Als je het onderliggende probleem onder controle hebt (in dit geval emotie-eten) betekent dat niet meteen dat je daardoor ook afgevallen bent of kunt afvallen. Het kan dus zijn dat je dan alsnog in aanmerking komt voor een maagoperatie.
En inderdaad, ik doelde voornamelijk op onderliggende psychische problemen. Maar dat spreekt voor zich in dit topic.
maandag 3 september 2012 om 12:49
quote:rionyriony schreef op 03 september 2012 @ 12:07:
het grote voordeel is uiteraard verbetering van de gezondheid, dus ik zou (als iemand op afstand) eerder voor zijn dan tegen. Temeer als het omkeerbaar is. Aan je eetproblemen kan je later nog werken; het gaat op korte termijn om de gevolgen.Wat denk jij dat er gebeurt als iemand een operatie heeft gehad en toch vervalt in een eetbui? Die operatie zorgt er echt niet voor dat de eetbuibehoefte verdwijnt. Als je dan toch aan die behoefte toegeeft dan kan dat ernstige lichamelijke gevolgen hebben. Daarom beginnen artsen ook niet aan operaties bij mensen met een eetstoornis.
het grote voordeel is uiteraard verbetering van de gezondheid, dus ik zou (als iemand op afstand) eerder voor zijn dan tegen. Temeer als het omkeerbaar is. Aan je eetproblemen kan je later nog werken; het gaat op korte termijn om de gevolgen.Wat denk jij dat er gebeurt als iemand een operatie heeft gehad en toch vervalt in een eetbui? Die operatie zorgt er echt niet voor dat de eetbuibehoefte verdwijnt. Als je dan toch aan die behoefte toegeeft dan kan dat ernstige lichamelijke gevolgen hebben. Daarom beginnen artsen ook niet aan operaties bij mensen met een eetstoornis.
maandag 3 september 2012 om 13:01
Ik had tot voor kort ook een BMI van >40 en zou dus naar mijn gewicht gezien ook in aanmerking komen voor een GBP of maagbandje. Ik heb dan ook serieus overwogen om een GBP te laten doen. Alleen vond ik het nogal krom om te gaan snijden in een gezond lichaam. Waarom opereren als het niet nodig is? Natuurlijk was mijn lichaam niet echt gezond, want het was veel te zwaar, maar verder mankeerde ik niets wat een operatie zou rechtvaardigen. Ik bedacht echter dat als ik het ervoor over had om te overlijden om af te vallen (want ja, elke operatie brengt risico’s met zich mee, dus ook aan een GBP kun je overlijden), waarom zou ik mezelf er dan niet toe kunnen zetten om minder of gezonder te eten? Was dat lekkere eten, die chocolade, die vette hap, het echt waard om voor te sterven? Mijn antwoord was nee. Ik ben liever dik dan dood. Maar ik ben ook liever gezond dan dik. En nu is de knop om. Ik eet gezond en ik val af. Zonder operatie, gewoon op eigen kracht.
Ik ken ook iemand die wel een GBP heeft laten doen. Zij eet nu ook gezond en sport fanatiek meerdere keren per week. Alleen… als zij ditzelfde eet- en beweegpatroon zou hebben ingevoerd zonder geopereerd te zijn zou ze ook zeker zijn afgevallen. Ze 'moet' nu, omdat er een heel team aan begeleiders achter haar staat, maar dat ze nu afvalt ligt echt niet alleen aan de operatie die ze heeft ondergaan.
Daarnaast kun je volgens mij je maag bij een maagband weer zover uitrekken dat de hele operatie zinloos is geweest. Dit zal in het begin nog niet het geval zijn, maar na verloop van tijd kun je je verkleinde maag eraan laten wennen dat er steeds ietsje meer eten in komt, en dan ben je weer terug bij af. Ik ken iemand die jaaaaren geleden al eens een maagbandje heeft laten plaatsen en een buikwandcorrectie heeft laten doen nadat hij heel veel afgevallen was, en nu is hij dikker dan hij ooit geweest is. Als jij eetbuien blijft houden met een maagbandje dan rekt je maag op den duur gewoon weer uit, en word je ook vanzelf weer dikker. Zoals hierboven al gezegd werd: je hebt er veel meer aan om de onderliggende problemen aan te pakken.
Ik ken ook iemand die wel een GBP heeft laten doen. Zij eet nu ook gezond en sport fanatiek meerdere keren per week. Alleen… als zij ditzelfde eet- en beweegpatroon zou hebben ingevoerd zonder geopereerd te zijn zou ze ook zeker zijn afgevallen. Ze 'moet' nu, omdat er een heel team aan begeleiders achter haar staat, maar dat ze nu afvalt ligt echt niet alleen aan de operatie die ze heeft ondergaan.
Daarnaast kun je volgens mij je maag bij een maagband weer zover uitrekken dat de hele operatie zinloos is geweest. Dit zal in het begin nog niet het geval zijn, maar na verloop van tijd kun je je verkleinde maag eraan laten wennen dat er steeds ietsje meer eten in komt, en dan ben je weer terug bij af. Ik ken iemand die jaaaaren geleden al eens een maagbandje heeft laten plaatsen en een buikwandcorrectie heeft laten doen nadat hij heel veel afgevallen was, en nu is hij dikker dan hij ooit geweest is. Als jij eetbuien blijft houden met een maagbandje dan rekt je maag op den duur gewoon weer uit, en word je ook vanzelf weer dikker. Zoals hierboven al gezegd werd: je hebt er veel meer aan om de onderliggende problemen aan te pakken.
maandag 3 september 2012 om 13:28
quote:rionyriony schreef op 03 september 2012 @ 13:21:
@ Nellaaa,
Het schijnt inderdaad niet 100% succesvol te zijn; als iemand vastbesloten is tegen zijn eigen belang in te gaan dan doe je daar niks aan. Mijn persoonlijke grens ligt daar al ver vóór.
Precies, en daarom moet je deze mensen dus niet opereren als je van tevoren al weet dat er een zeer grote kans aanwezig is dat ze dat gaan doen.
Je kunt psychische problemen niet oplossen door er een lichamelijke oplossing (operatie) tegenaan te gooien.
@ Nellaaa,
Het schijnt inderdaad niet 100% succesvol te zijn; als iemand vastbesloten is tegen zijn eigen belang in te gaan dan doe je daar niks aan. Mijn persoonlijke grens ligt daar al ver vóór.
Precies, en daarom moet je deze mensen dus niet opereren als je van tevoren al weet dat er een zeer grote kans aanwezig is dat ze dat gaan doen.
Je kunt psychische problemen niet oplossen door er een lichamelijke oplossing (operatie) tegenaan te gooien.
maandag 3 september 2012 om 13:33
quote:nellaaa schreef op 03 september 2012 @ 13:28:
[...]
Precies, en daarom moet je deze mensen dus niet opereren als je van tevoren al weet dat er een zeer grote kans aanwezig is dat ze dat gaan doen.
Je kunt psychische problemen niet oplossen door er een lichamelijke oplossing (operatie) tegenaan te gooien.Ik neem aan dat er een intake is. Wat ben je fanatiek zeg
[...]
Precies, en daarom moet je deze mensen dus niet opereren als je van tevoren al weet dat er een zeer grote kans aanwezig is dat ze dat gaan doen.
Je kunt psychische problemen niet oplossen door er een lichamelijke oplossing (operatie) tegenaan te gooien.Ik neem aan dat er een intake is. Wat ben je fanatiek zeg
it's a big club and you ain't in it
