Lijf & Lijn
alle pijlers
Ervaringen met maagring??
maandag 3 september 2012 om 10:22
Hoi,
Ik ben een vrouw van 34 en voor zover ik mij kan herinneren voer ik een strijd tegen de kilo’s. En ik ben op een punt gekomen dat ik dit kotsbeu ben.
Een strijd die ik soms gedurende enkele jaren lijk te winnen, maar dan gebeurt er iets in mijn leven en (vr)eet ik gewoon alles er terug aan.
Voor de geboorte van ons zoontje ben ik erin geslaagd om mijn BMI enkele jaren op 26-27 te houden. Ik at gezond, nam tijd om te koken en nam regelmatig beweging. Ik zag er goed uit, kreeg veel complimentjes en leerde zo ook mijn man kennen. Een knappe, grote slanke man, waarbij ik mij momenteel echt een vette pad naast voel.
Tijdens de zwangerschap was ik 25 kg bijgekomen, nadien ben ik er zelfs in geslaagd om bijna tot mijn oude gewicht terug te komen.
Maar toen gebeurde er iets, begin dit jaar werd ons zoontje ziek, en helaas bleek dit een chronische ziekte te zijn met veel kommer en kwel tot gevolg.
In de eerste weken kon ik niet eten en viel sterk af, maar geleidelijk aan zocht ik helaas mijn toevlucht in eten. Ik eet alles wat ik te pakken kan krijgen, en liefst in grote hoeveelheden.
Met alle gevolgen vandien. Ik barst uit mijn kleren. Soms slaag ik er in om een 3-tal weken mijn best te doen, maar als dan blijkt dat ik –ondanks de inspanningen- niet afgevallen ben, dan kap ik er gewoon mee.
In mijn familie, vriendenkring en onder collega’s heerst er ook een echte eet-cultuur. Alle feestjes of bijeenkomsten gaan gepaard met de nodige calorierijke voeding en drank.
Op het werk wordt er hier quasi dagelijks getrakteerd, en het is niet met fruit!
Feit is dat ik deze eeuwige strijd gewoon beu ben. En ook het onbegrip er rond. Mensen zeggen: goh gewoon wat minder eten en dan vliegen die kilo’s er toch gewoon zo af?
Maar niet voor iedereen is ‘gewoon wat minder’ eten zo eenvoudig. Net zoals voor iemand met anorexia ‘gewoon wat meer eten’ ook geen evidentie is.
Ik wil mij gewoon in eerste instantie weer beter voelen, in m’n vel, gezonder zijn, een fitte mama en een fitte echtgenote. Wil gewone kleren kunnen dragen en mooi staan met iets.
Daarvoor moet ik toch zo’n 25kg afvallen.
Vorige week sprak ik met een oude schoolvriendin die een gastric bypass liet uitvoeren. Ze is maar liefst 45 kg afgevallen.
Maar zo’n GBP vind ik toch heel erg drastisch, iets houdt me toch tegen dit te doen, wat zijn de effecten op lange termijn, en het is toch een relatief zware ingreep.
Daarbij ben ik ook bang té veel af te vallen door een GBP. Ik heb een relatief jong gezicht en dat wil ik liefst zo houden, en wat moet je met al die huid als je 40kg of meer afvalt?
Zij bracht me op het idee dat een maagring misschien een oplossing is, minder drastisch en omkeerbaar.
Ik had graag met mensen in contact gekomen die hier positieve of negatieve ervaringen mee hebben.
Bij sommigen lijkt een maagband helemaal niet te helpen, andere zouden dan weer bijna niets meer kunnen eten, wegens te snel een vol gevoel.
Ik wil hiervoor zeker niet over één nacht ijs gaan.
Groetjes.
Ik ben een vrouw van 34 en voor zover ik mij kan herinneren voer ik een strijd tegen de kilo’s. En ik ben op een punt gekomen dat ik dit kotsbeu ben.
Een strijd die ik soms gedurende enkele jaren lijk te winnen, maar dan gebeurt er iets in mijn leven en (vr)eet ik gewoon alles er terug aan.
Voor de geboorte van ons zoontje ben ik erin geslaagd om mijn BMI enkele jaren op 26-27 te houden. Ik at gezond, nam tijd om te koken en nam regelmatig beweging. Ik zag er goed uit, kreeg veel complimentjes en leerde zo ook mijn man kennen. Een knappe, grote slanke man, waarbij ik mij momenteel echt een vette pad naast voel.
Tijdens de zwangerschap was ik 25 kg bijgekomen, nadien ben ik er zelfs in geslaagd om bijna tot mijn oude gewicht terug te komen.
Maar toen gebeurde er iets, begin dit jaar werd ons zoontje ziek, en helaas bleek dit een chronische ziekte te zijn met veel kommer en kwel tot gevolg.
In de eerste weken kon ik niet eten en viel sterk af, maar geleidelijk aan zocht ik helaas mijn toevlucht in eten. Ik eet alles wat ik te pakken kan krijgen, en liefst in grote hoeveelheden.
Met alle gevolgen vandien. Ik barst uit mijn kleren. Soms slaag ik er in om een 3-tal weken mijn best te doen, maar als dan blijkt dat ik –ondanks de inspanningen- niet afgevallen ben, dan kap ik er gewoon mee.
In mijn familie, vriendenkring en onder collega’s heerst er ook een echte eet-cultuur. Alle feestjes of bijeenkomsten gaan gepaard met de nodige calorierijke voeding en drank.
Op het werk wordt er hier quasi dagelijks getrakteerd, en het is niet met fruit!
Feit is dat ik deze eeuwige strijd gewoon beu ben. En ook het onbegrip er rond. Mensen zeggen: goh gewoon wat minder eten en dan vliegen die kilo’s er toch gewoon zo af?
Maar niet voor iedereen is ‘gewoon wat minder’ eten zo eenvoudig. Net zoals voor iemand met anorexia ‘gewoon wat meer eten’ ook geen evidentie is.
Ik wil mij gewoon in eerste instantie weer beter voelen, in m’n vel, gezonder zijn, een fitte mama en een fitte echtgenote. Wil gewone kleren kunnen dragen en mooi staan met iets.
Daarvoor moet ik toch zo’n 25kg afvallen.
Vorige week sprak ik met een oude schoolvriendin die een gastric bypass liet uitvoeren. Ze is maar liefst 45 kg afgevallen.
Maar zo’n GBP vind ik toch heel erg drastisch, iets houdt me toch tegen dit te doen, wat zijn de effecten op lange termijn, en het is toch een relatief zware ingreep.
Daarbij ben ik ook bang té veel af te vallen door een GBP. Ik heb een relatief jong gezicht en dat wil ik liefst zo houden, en wat moet je met al die huid als je 40kg of meer afvalt?
Zij bracht me op het idee dat een maagring misschien een oplossing is, minder drastisch en omkeerbaar.
Ik had graag met mensen in contact gekomen die hier positieve of negatieve ervaringen mee hebben.
Bij sommigen lijkt een maagband helemaal niet te helpen, andere zouden dan weer bijna niets meer kunnen eten, wegens te snel een vol gevoel.
Ik wil hiervoor zeker niet over één nacht ijs gaan.
Groetjes.
maandag 3 september 2012 om 13:35
Trotter : ik heb ook zo’n jaren meegemaakt ; gezond leven, ervoor gaan, niet over de schreef gaan, en me goed voelen in m’n vel.
Maar een paar jaar verlies ik de motivatie en van het minste dat er gebeurt ben ik terug vertrokken, de hoogte in..
Het is heel raar. Ik weet dat het niet mag, maar voor ik het mezelf kan verbieden zit het al in mijn mond.
En terwijl ik het ene opeet, denk ik al aan het volgende. Echt ziekelijk is het.
Als mijn man ons zoontje de zondag eens meeneemt naar oma en ik alleen thuis ben dan stop ik niet met eten tot het enige wat nog overblijft in de frigo hetgeen is wat ik niet lust.
Mijn man probeert er de rem op te zetten, maar ja, dan eet ik gewoon in het geniep. Dat vind ik zo erg van mezelf.
Mijn ex-vriend die zei altijd: ook al weeg je 150 kg, ik zal je altijd graag zien. Maar toch is hij ervandoor gegaan met een slanke den! Ik wil niet dat de geschiedenis zich herhaalt.
Dit is een strijd die ik echt niet meer wil voeren, er zijn zoveel andere dingen in het leven die mijn aandacht en inzet vragen.
Hoe kan zoiets ‘banaals’ als eten je leven zo beheersen?
Maar een paar jaar verlies ik de motivatie en van het minste dat er gebeurt ben ik terug vertrokken, de hoogte in..
Het is heel raar. Ik weet dat het niet mag, maar voor ik het mezelf kan verbieden zit het al in mijn mond.
En terwijl ik het ene opeet, denk ik al aan het volgende. Echt ziekelijk is het.
Als mijn man ons zoontje de zondag eens meeneemt naar oma en ik alleen thuis ben dan stop ik niet met eten tot het enige wat nog overblijft in de frigo hetgeen is wat ik niet lust.
Mijn man probeert er de rem op te zetten, maar ja, dan eet ik gewoon in het geniep. Dat vind ik zo erg van mezelf.
Mijn ex-vriend die zei altijd: ook al weeg je 150 kg, ik zal je altijd graag zien. Maar toch is hij ervandoor gegaan met een slanke den! Ik wil niet dat de geschiedenis zich herhaalt.
Dit is een strijd die ik echt niet meer wil voeren, er zijn zoveel andere dingen in het leven die mijn aandacht en inzet vragen.
Hoe kan zoiets ‘banaals’ als eten je leven zo beheersen?
maandag 3 september 2012 om 13:37
maandag 3 september 2012 om 13:56
Ontmoette een tijd geleden iemand die, voor zover ik begreep, ook een maagband had:
wat mij erg frapppeerde: om die band te krijgen moest ze eerst zelf 25 kg afvallen, en dat is gelukt, met maagband ging er niets meer af, want ja vla ijs en pudding glijdt wel naar binnen.
wat mij erg frapppeerde: om die band te krijgen moest ze eerst zelf 25 kg afvallen, en dat is gelukt, met maagband ging er niets meer af, want ja vla ijs en pudding glijdt wel naar binnen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 3 september 2012 om 13:57
Een quick fix zoek ik niet, uit ervaring weet ik dat te snel afvallen nooit goed is en ook gewoonweg niet blijft duren. Van de ene op de andere dag zomaar eventjes veel afvallen en het ook zo houden, het is een utopie..
Ik wil iets wat mij op lange termijn kan helpen, mijn spreekwoordelijke ‘rem’ voor als ik weer over de schreef dreig te gaan.
En dat niet voor enkele jaren, maar het liefst levenslang.
Ik wil iets wat mij op lange termijn kan helpen, mijn spreekwoordelijke ‘rem’ voor als ik weer over de schreef dreig te gaan.
En dat niet voor enkele jaren, maar het liefst levenslang.
maandag 3 september 2012 om 13:57
Ik herken het hoor An, ik ben/was net zoals jij. Ik heb ook van die eetbuien gehad, ook ik at stiekem. Ik ben ook een echte emotie-eter. Ik was altijd redelijk slank maar ben (jaren geleden) door een vervelende gebeurtenis binnen een jaar tijd veertig kilo aangekomen. Vreselijk ongezond natuurlijk, maar ik kon het niet stoppen. Nou ja, ik had het toen niet eens door, ik at gewoon om mijn verdriet niet te hoeven voelen en merkte niet eens waar ik mee bezig was. Nu ben ik echter op de goede weg, en ik heb echt het idee dat dat emotie-eten voorgoed verleden tijd is. Ik kan dat nog niet met zekerheid zeggen natuurlijk, ik ben pas zestien kilo afgevallen dus ik heb nog een lange, lange weg te gaan, maar het voelt deze keer anders. Ik heb geen honger, geen snaaitrek, ik taal niet naar chocolade of vette troep. En als ik er wel een keer trek in heb neem ik het. Gewoon, een beschaafd beetje. Net genoeg om mijn trek te stillen, om weer even de smaak geproefd te hebben, en dan kan ik er weer even tegen.
maandag 3 september 2012 om 14:01
Nlies : sommige mensen hebben een concreet en duidelijk doel nodig om te kunnen afvallen.
Doelen als; gezond zijn, fit zijn, makkelijker mooie kleren vinden, zijn niet sterk genoeg.
Maar doelen zoals; slank zijn op je trouwdag, het communiefeest van de kinderen, enz… is wel een duidelijk doel, met een duidelijke datum en je ziet het duidelijk voor je hoe je er op dat moment wil uitzien.
Bij mij kan dit ook helpen, maar het moet een heel sterk en duidelijk doel zijn, wat ik eigenlijk momenteel niet voor me zie.
Soms komt ook maar de klik als er iets ernstig begint mis te lopen met de gezondheid, diabetes bv.
Doelen als; gezond zijn, fit zijn, makkelijker mooie kleren vinden, zijn niet sterk genoeg.
Maar doelen zoals; slank zijn op je trouwdag, het communiefeest van de kinderen, enz… is wel een duidelijk doel, met een duidelijke datum en je ziet het duidelijk voor je hoe je er op dat moment wil uitzien.
Bij mij kan dit ook helpen, maar het moet een heel sterk en duidelijk doel zijn, wat ik eigenlijk momenteel niet voor me zie.
Soms komt ook maar de klik als er iets ernstig begint mis te lopen met de gezondheid, diabetes bv.
maandag 3 september 2012 om 14:06
quote:nellaaa schreef op 03 september 2012 @ 13:37:
Er is inderdaad een intake en daar zou TO 99% zeker niet met goed gevolg doorheen komen.
Een maagoperatie lijkt voor veel mensen (die het zelf willen of buitenstaanders) een quick fix, maar dat is een hardnekkig misverstand wat maar niet de wereld uit te helpen lijkt.als iemand zo fanatiek is dan hoor ik het altijd rommelen in de verte, maar ook jou succes.
Er is inderdaad een intake en daar zou TO 99% zeker niet met goed gevolg doorheen komen.
Een maagoperatie lijkt voor veel mensen (die het zelf willen of buitenstaanders) een quick fix, maar dat is een hardnekkig misverstand wat maar niet de wereld uit te helpen lijkt.als iemand zo fanatiek is dan hoor ik het altijd rommelen in de verte, maar ook jou succes.
it's a big club and you ain't in it
maandag 3 september 2012 om 14:09
Trotter, je was voordien altijd slank zeg je.
Misschien is het bij jou gewoon die één enkele nare gebeurtenis die je slecht hebt verwerkt, door te eten.
Ikzelf sukkel al quasi levenslang met dat gewicht, op en neer, het ene jaar weeg ik 70 kg, twee jaar later weeg ik er 100. Mijn mama noemt me soms al lachend haar 2 dochters.
Een paar jaar heeft ze de dunne dochter, daarna terug een paar jaar de dikke dochter en dat wisselt af.
Helaas worstelen ook mijn mama, zus en zelfs ook mijn broer met hun gewicht. Mijn andere zus is dan weer heel erg mager.
Misschien is het bij jou gewoon die één enkele nare gebeurtenis die je slecht hebt verwerkt, door te eten.
Ikzelf sukkel al quasi levenslang met dat gewicht, op en neer, het ene jaar weeg ik 70 kg, twee jaar later weeg ik er 100. Mijn mama noemt me soms al lachend haar 2 dochters.
Een paar jaar heeft ze de dunne dochter, daarna terug een paar jaar de dikke dochter en dat wisselt af.
Helaas worstelen ook mijn mama, zus en zelfs ook mijn broer met hun gewicht. Mijn andere zus is dan weer heel erg mager.
maandag 3 september 2012 om 14:29
quote:an1978 schreef op 03 september 2012 @ 14:09:
Trotter, je was voordien altijd slank zeg je.
Misschien is het bij jou gewoon die één enkele nare gebeurtenis die je slecht hebt verwerkt, door te eten.Inmiddels is die nare gebeurtenis al zo’n 15 jaar geleden, en kamp ik dus ook al die tijd al met overgewicht. De ene keer wat meer, de andere keer wat minder. Ik ben er echter van overtuigd dat al dat gejojo ook niet goed is voor een lichaam, dus daar wil ik nu ook eens definitief van af.
Trotter, je was voordien altijd slank zeg je.
Misschien is het bij jou gewoon die één enkele nare gebeurtenis die je slecht hebt verwerkt, door te eten.Inmiddels is die nare gebeurtenis al zo’n 15 jaar geleden, en kamp ik dus ook al die tijd al met overgewicht. De ene keer wat meer, de andere keer wat minder. Ik ben er echter van overtuigd dat al dat gejojo ook niet goed is voor een lichaam, dus daar wil ik nu ook eens definitief van af.
maandag 3 september 2012 om 14:39
Ongelooflijk hoe beu je dit continue gevecht kan zijn.
Waarom is het niet gewoon simpel.
Hop, wat minder en gezond eten en de kilo's gaan eraf.
Zoals mijn man bv. die eet één portie en is daarmee tevreden. Geen behoefte om de restjes nog te verorberen!
Soms denk ik: goh zoiets lekkers en dat laat jij staan!
En dan eet ik het op
Waarom is het niet gewoon simpel.
Hop, wat minder en gezond eten en de kilo's gaan eraf.
Zoals mijn man bv. die eet één portie en is daarmee tevreden. Geen behoefte om de restjes nog te verorberen!
Soms denk ik: goh zoiets lekkers en dat laat jij staan!
En dan eet ik het op
