Lijf & Lijn
alle pijlers
extreem laag gewicht/BMI?
donderdag 2 oktober 2008 om 11:25
Hallo allemaal,
Ik lees hier meestal alleen maar mee, maar ik had nu toch een vraagje. In een ander topic (wat ik niet wil vervuilen) wordt gesteld dat een BMI van 16 eruit ziet als een:
- wandelend lijk/gratenpakhuis
- je kunt niet normale kleding kopen
- Het is voor degene zelf niet duidelijk wat de impact is van een BMI van 16.
enz.
Nu voelde ik mij enigszins aangesproken, aangezien ik zelf een BMI van 16, soms daar iets onder heb. (om een voorstelling te kunnen maken; ik ben 1.80 en weeg tussen de 50 en 54 kilo). Ik weet dat ik misschien wat meer zou moeten proberen te eten, maar ik voel die noodzaak niet echt (ik hou ook niet echt van eten).
Ik heb dit nooit echt als een probleem ervaren, maar zou graag willen toetsen wat jullie hier eigenlijk van vinden. In dit andere topic wordt er namelijk gemeld dat zo'n BMI wel echt extreem te laag is. Is het ernstiger dan ik zelf denk? Zou ik toch een naar de huisarts/diëtiste hiervoor moeten? Of is het prima als ik er zelf geen last van heb?
Misschien is het wel heel stom dat ik er nu ineens onzeker over wordt, maar ik hoor graag jullie meningen hierover!
Ik lees hier meestal alleen maar mee, maar ik had nu toch een vraagje. In een ander topic (wat ik niet wil vervuilen) wordt gesteld dat een BMI van 16 eruit ziet als een:
- wandelend lijk/gratenpakhuis
- je kunt niet normale kleding kopen
- Het is voor degene zelf niet duidelijk wat de impact is van een BMI van 16.
enz.
Nu voelde ik mij enigszins aangesproken, aangezien ik zelf een BMI van 16, soms daar iets onder heb. (om een voorstelling te kunnen maken; ik ben 1.80 en weeg tussen de 50 en 54 kilo). Ik weet dat ik misschien wat meer zou moeten proberen te eten, maar ik voel die noodzaak niet echt (ik hou ook niet echt van eten).
Ik heb dit nooit echt als een probleem ervaren, maar zou graag willen toetsen wat jullie hier eigenlijk van vinden. In dit andere topic wordt er namelijk gemeld dat zo'n BMI wel echt extreem te laag is. Is het ernstiger dan ik zelf denk? Zou ik toch een naar de huisarts/diëtiste hiervoor moeten? Of is het prima als ik er zelf geen last van heb?
Misschien is het wel heel stom dat ik er nu ineens onzeker over wordt, maar ik hoor graag jullie meningen hierover!
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:41
Denk je niet dat het iets psychisch kan zijn dat je geen zin hebt in eten? Ik lees tussen de regels dat je eigenlijk helemaal niet wilt eten. Als het goed is, geeft je lichaam op tijd een signaal af dat je voedsel nodig hebt, maar als je onbewust vijandig staat tegenover eten zou dat wel eens niet kunnen werken.
Het klinkt misschien een beetje vaag, maar zoals ik jouw berichten lees, komt het over als: ik wil niet eten en ik wil ook niet aankomen.
Het klinkt misschien een beetje vaag, maar zoals ik jouw berichten lees, komt het over als: ik wil niet eten en ik wil ook niet aankomen.
vrijdag 3 oktober 2008 om 15:00
Als je een te laag BMI hebt kun je eerder depressief worden. In mijn anorexia tijd geloofde ik er niks van (BMI van 13.5) en toen ik na de sondevoeding wat zwaarder werd, ook sterker had ik weer enigzins moed om aan het daadwerkelijke probleem te werken.
Miss Mara geeft een hele goede tip van het eten voor de hele dag klaarleggen. Jouw lichaam moet weer leren om te luisteren naar signalen die jouw hersenen afgeven, nml dat je honger hebt. Dit kan wel enige tijd duren.
Succes!
Miss Mara geeft een hele goede tip van het eten voor de hele dag klaarleggen. Jouw lichaam moet weer leren om te luisteren naar signalen die jouw hersenen afgeven, nml dat je honger hebt. Dit kan wel enige tijd duren.
Succes!
vrijdag 3 oktober 2008 om 18:01
quote:MissMara schreef op 03 oktober 2008 @ 12:39:
Praktische tip: leg aan het begin van de dag het eten dat je zou willen eten binnen handbereik van waar je zit/rondloopt/werkt. Als ik uit mijn ooghoeken een banaantje zie liggen eet ik dat vaak zonder na te denken op, maar moet ik naar beneden om te lunchen als ik op zolder aan het werk ben dan sla ik dat ook wel eens over.
Hoi Missmara,
HEEL herkenbaar inderdaad . Alles dat voor mn neus ligt eet ik vaak onbewust op. Sommige vrienden van mij weten dit en vragen dus ook niet meer als ik bij hen ben 'wil je wat eten?' (want dan zeg ik toch nee) maar zetten gewoon wat voor mijn neus.
En ik ga zo meteen met hernieuwde energie weer eens de AH doorspitten op tussendoortjes !
(is ook wel nodig want eten lukt weer voor geen meter vandaag, zit tot nu toe op 1 bak cornflakes om 11u)
Praktische tip: leg aan het begin van de dag het eten dat je zou willen eten binnen handbereik van waar je zit/rondloopt/werkt. Als ik uit mijn ooghoeken een banaantje zie liggen eet ik dat vaak zonder na te denken op, maar moet ik naar beneden om te lunchen als ik op zolder aan het werk ben dan sla ik dat ook wel eens over.
Hoi Missmara,
HEEL herkenbaar inderdaad . Alles dat voor mn neus ligt eet ik vaak onbewust op. Sommige vrienden van mij weten dit en vragen dus ook niet meer als ik bij hen ben 'wil je wat eten?' (want dan zeg ik toch nee) maar zetten gewoon wat voor mijn neus.
En ik ga zo meteen met hernieuwde energie weer eens de AH doorspitten op tussendoortjes !
(is ook wel nodig want eten lukt weer voor geen meter vandaag, zit tot nu toe op 1 bak cornflakes om 11u)
vrijdag 3 oktober 2008 om 18:08
quote:Roelfien schreef op 03 oktober 2008 @ 13:41:
Denk je niet dat het iets psychisch kan zijn dat je geen zin hebt in eten?
Het klinkt misschien een beetje vaag, maar zoals ik jouw berichten lees, komt het over als: ik wil niet eten en ik wil ook niet aankomen.
Ik weet niet of het (deels) psychisch kan zijn, nooit over gedacht. Maar ik denk dat het wel meevalt. Ik hou gewoon niet zo van eten, altijd al niet. Vroeger zat ik ook heel lang aan tafel omdat ik van m'n ouders op z'n minst de helft van m'n bord leeg moest eten .
En ik wil dus op zich wel aankomen, maar (tot nu toe) dacht ik nooit dat t echt noodzakelijk was. zovan; oke ik ben een beetje mager, maar ik functioneer nog prima. Dus echt een sterke drive was/is er nog niet, ik begin nu langzaam in te zien dat ik dat eens moet gaan veranderen bij mezelf.
Daar helpen jullie reacties goed bij, dus dank daarvoor!
Denk je niet dat het iets psychisch kan zijn dat je geen zin hebt in eten?
Het klinkt misschien een beetje vaag, maar zoals ik jouw berichten lees, komt het over als: ik wil niet eten en ik wil ook niet aankomen.
Ik weet niet of het (deels) psychisch kan zijn, nooit over gedacht. Maar ik denk dat het wel meevalt. Ik hou gewoon niet zo van eten, altijd al niet. Vroeger zat ik ook heel lang aan tafel omdat ik van m'n ouders op z'n minst de helft van m'n bord leeg moest eten .
En ik wil dus op zich wel aankomen, maar (tot nu toe) dacht ik nooit dat t echt noodzakelijk was. zovan; oke ik ben een beetje mager, maar ik functioneer nog prima. Dus echt een sterke drive was/is er nog niet, ik begin nu langzaam in te zien dat ik dat eens moet gaan veranderen bij mezelf.
Daar helpen jullie reacties goed bij, dus dank daarvoor!
zaterdag 4 oktober 2008 om 12:56
Idd,ik weet er alles van meid,omdat ik er mijn halve leven al mij stoei.En ik bespeur toch echt een moeizame relatie met eten bij jou.Ik wil niet zeggen dat je gelijk een eetstoornis hebt,maar deze komt sluipend in je leven,dus neem het alsjeblieft serieus.
Voorkom,ellende.
De tip van Meds vind ik heel goed. Ga eens met je huisarts praten,het liefst op korte termijn.
De schade die je lichaam kan oplopen merk je pas als het al aangericht is.
Dat wil je liever voorkomen toch?
Liefs!
Voorkom,ellende.
De tip van Meds vind ik heel goed. Ga eens met je huisarts praten,het liefst op korte termijn.
De schade die je lichaam kan oplopen merk je pas als het al aangericht is.
Dat wil je liever voorkomen toch?
Liefs!
zondag 5 oktober 2008 om 17:15
Meds, ik word inderdaad nog normaal ongesteld. Ik merk er eigenlijk niks van. Nu is het wel zo dat ik dus echt smal gebouwd ben (ik ben een beetje Indonesisch) en lange benen heb enz.
Vroeger merkte ik het echter wel als ik op BMI 15 kwam, dan begon m'n suiker te schommelen (dankzij iry weet ik nu dat het dat was ), maar ik stond net op de weegschaal en bleek dat ik nu toch onder de BMI 16 was gegaan zonder het te voelen. En wat iry zegt, ik wil vooral geen schade aan mijn lichaam oplopen.
Maar misschien kan ik er zelf gewoon eens heel goed en serieus op gaan letten en als het dan zelf niet lukt langs de huisarts. Wat de drempel ook wat vergroot is dat ik een vervelende huisarts heb die alles als onzin bestempelt (ook al kwam ik er amper), ik geloof dat hij liever lui dan moe is. Maargoed, een doorverwijzing (heb je dat nodig eigenlijk?) naar de diëtiste kan hij mij toch niet weigeren.
In ieder geval bedankt voor alle support en tips dames!
Vroeger merkte ik het echter wel als ik op BMI 15 kwam, dan begon m'n suiker te schommelen (dankzij iry weet ik nu dat het dat was ), maar ik stond net op de weegschaal en bleek dat ik nu toch onder de BMI 16 was gegaan zonder het te voelen. En wat iry zegt, ik wil vooral geen schade aan mijn lichaam oplopen.
Maar misschien kan ik er zelf gewoon eens heel goed en serieus op gaan letten en als het dan zelf niet lukt langs de huisarts. Wat de drempel ook wat vergroot is dat ik een vervelende huisarts heb die alles als onzin bestempelt (ook al kwam ik er amper), ik geloof dat hij liever lui dan moe is. Maargoed, een doorverwijzing (heb je dat nodig eigenlijk?) naar de diëtiste kan hij mij toch niet weigeren.
In ieder geval bedankt voor alle support en tips dames!
donderdag 15 augustus 2013 om 16:24
Weet je wat helpt? Ouder worden! Tot mn 30e was ik exact als jij, 180 en n gewicht tussen de 50 en 54. In puberteit iets meer. Ik at gewoon, soms meer, soms minder, gewoon als ik er zin in had. En echt niet alleen gezond. Na mn 30ste langzaamaan in gewicht toegenomen, nu 67 kilo. Heb nu kont en tieten, das best leuk na al die jaren zonder .
Als je geen lichamelijke klachten hebt, en t zit allemaal goed in je hoofd, waarom er dan n probleem van maken?
Want ik had toentertijd geen probleem met mn lage gewicht, maar andere mensen wel. Altijd vragen over anorexia, heel vervelend.
Als je geen lichamelijke klachten hebt, en t zit allemaal goed in je hoofd, waarom er dan n probleem van maken?
Want ik had toentertijd geen probleem met mn lage gewicht, maar andere mensen wel. Altijd vragen over anorexia, heel vervelend.
