Lijf & Lijn
alle pijlers
Hard randje vagina na bevalling
dinsdag 20 januari 2015 om 09:08
Hallo!
Aantal maanden geleden ben ik moeder geworden van een heerlijk kind. Helaas wel bij de bevalling uitgescheurd; subruptuur opgelopen, ben daarna gehecht in O.K. onder volledige narcose.
In kraamweek vrij weinig last gehad van hechtingen, volgens kraamzorg zag het er prima uit, zo voelde het ook.
Zes weken na de bevalling geprobeerd seks te hebben, deed flink pijn. Maar ik vermoedde dat dat ook met spanning te maken gehad kon hebben.
Had die week erna nacontrole bij de gynaecoloog, die gaf aan dat ze een 'randje' zag. Bij het helen was dat randje ontstaan door het te ver aan elkaar groeien. Ik moest het nog een maand of 3 proberen, kijken of de pijn vanzelf weg zou gaan. Voor de duidelijkheid: ik voel alleen pijn bij seks, verder heb ik er geen last van. Na die drie maanden moest ik evt. contact opnemen voor het weghalen van dat randje.
De drie maanden zijn nu om en ik moet eigenlijk bellen. Zie er een beetje tegenop en hoop dat er hier vrouwen zijn die al wat ervaring hebben.
Mijn vragen:
- Wat doet de gynaecoloog om het weg te halen? Snijden?
- Is dit in de behandelkamer of weer in de OK?
- Hoeveel last heb je van die ingreep?
Vast bedankt!
Aantal maanden geleden ben ik moeder geworden van een heerlijk kind. Helaas wel bij de bevalling uitgescheurd; subruptuur opgelopen, ben daarna gehecht in O.K. onder volledige narcose.
In kraamweek vrij weinig last gehad van hechtingen, volgens kraamzorg zag het er prima uit, zo voelde het ook.
Zes weken na de bevalling geprobeerd seks te hebben, deed flink pijn. Maar ik vermoedde dat dat ook met spanning te maken gehad kon hebben.
Had die week erna nacontrole bij de gynaecoloog, die gaf aan dat ze een 'randje' zag. Bij het helen was dat randje ontstaan door het te ver aan elkaar groeien. Ik moest het nog een maand of 3 proberen, kijken of de pijn vanzelf weg zou gaan. Voor de duidelijkheid: ik voel alleen pijn bij seks, verder heb ik er geen last van. Na die drie maanden moest ik evt. contact opnemen voor het weghalen van dat randje.
De drie maanden zijn nu om en ik moet eigenlijk bellen. Zie er een beetje tegenop en hoop dat er hier vrouwen zijn die al wat ervaring hebben.
Mijn vragen:
- Wat doet de gynaecoloog om het weg te halen? Snijden?
- Is dit in de behandelkamer of weer in de OK?
- Hoeveel last heb je van die ingreep?
Vast bedankt!
dinsdag 20 januari 2015 om 09:13
dinsdag 20 januari 2015 om 09:16
quote:kiaorahoi schreef op 20 januari 2015 @ 09:13:
Heb je al nagedacht over fysiotherapie? Er zijn fysiotherapeuten die gespecialiseerd zijn in alles na de bevalling en ervoor.
Misschien dat zij je eerst op weg kunnen helpen zonder dat je geopereerd moet worden.
Ik ken dames waar dit goed heeft geholpen.
Sterkte ermee.
Het zit echt van binnen, gynaecoloog heeft het gezien. Ze zei ook: ik vermoed dat je dit met de seks gaat voelen. Maar geef het de tijd om zelf op te lossen. Bijv. dat het zelf soepeler zou worden. Maar helaas...
Dank je voor je reactie in ieder geval!
Heb je al nagedacht over fysiotherapie? Er zijn fysiotherapeuten die gespecialiseerd zijn in alles na de bevalling en ervoor.
Misschien dat zij je eerst op weg kunnen helpen zonder dat je geopereerd moet worden.
Ik ken dames waar dit goed heeft geholpen.
Sterkte ermee.
Het zit echt van binnen, gynaecoloog heeft het gezien. Ze zei ook: ik vermoed dat je dit met de seks gaat voelen. Maar geef het de tijd om zelf op te lossen. Bijv. dat het zelf soepeler zou worden. Maar helaas...
Dank je voor je reactie in ieder geval!
dinsdag 20 januari 2015 om 09:40
Ai, herkenbaar. Ik heb ook iets overgehouden aan mijn laatste bevalling en ik heb echt echt echt echt echt geen zin om weer bloot te moeten. Ik accepteer het voorlopig maar even, misschien dat ik er over een paar maanden minder afkeer van heb.
Misschien kun je eerst even bij je arts informeren wat de gangbare procedure bij zoiets is voor je besluit er iets aan te laten doen?
Misschien kun je eerst even bij je arts informeren wat de gangbare procedure bij zoiets is voor je besluit er iets aan te laten doen?
dinsdag 20 januari 2015 om 09:46
quote:Pantax schreef op 20 januari 2015 @ 09:40:
Ai, herkenbaar. Ik heb ook iets overgehouden aan mijn laatste bevalling en ik heb echt echt echt echt echt geen zin om weer bloot te moeten. Ik accepteer het voorlopig maar even, misschien dat ik er over een paar maanden minder afkeer van heb.
Misschien kun je eerst even bij je arts informeren wat de gangbare procedure bij zoiets is voor je besluit er iets aan te laten doen?
Ja, dat idee had ik ook. Eerst even informatie inwinnen.
Ik wil er graag vanaf, maar zie er ook tegenop! Wil het ook graag doen zonder dat iemand er last van heeft, bv. mijn werk. Daarom hoop ik dat het maar een superkleine ingreep is, daar zoek ik bevestiging in!
Ai, herkenbaar. Ik heb ook iets overgehouden aan mijn laatste bevalling en ik heb echt echt echt echt echt geen zin om weer bloot te moeten. Ik accepteer het voorlopig maar even, misschien dat ik er over een paar maanden minder afkeer van heb.
Misschien kun je eerst even bij je arts informeren wat de gangbare procedure bij zoiets is voor je besluit er iets aan te laten doen?
Ja, dat idee had ik ook. Eerst even informatie inwinnen.
Ik wil er graag vanaf, maar zie er ook tegenop! Wil het ook graag doen zonder dat iemand er last van heeft, bv. mijn werk. Daarom hoop ik dat het maar een superkleine ingreep is, daar zoek ik bevestiging in!
dinsdag 20 januari 2015 om 09:51
Bij mij was er littekenweefsel weggehaald, onder narcose. Het blokkeerde namelijk de ingang, waardoor penetratie onmogelijk werd.
Ik moest nuchter blijven, ben in de ochtend opgenomen in het ziekenhuis, operatie was ook in de ochtend, en aan het eind van de middag mocht ik weer naar huis.
De herstelperiode is vergelijkbaar met de eerste week na de bevalling (ik was ook gehecht toen), veel bloeden, kraamverbanden, goed schoonhouden. De hechtingen waren zelfoplosbaar.
Na 2 maanden durfde ik het weer aan, en dat ging goed. Nu is het 3,5 jaar later, inmiddels 3 bedpartners later ook, en ik ben superblij dat ik mij had laten opereren.
Ik moest nuchter blijven, ben in de ochtend opgenomen in het ziekenhuis, operatie was ook in de ochtend, en aan het eind van de middag mocht ik weer naar huis.
De herstelperiode is vergelijkbaar met de eerste week na de bevalling (ik was ook gehecht toen), veel bloeden, kraamverbanden, goed schoonhouden. De hechtingen waren zelfoplosbaar.
Na 2 maanden durfde ik het weer aan, en dat ging goed. Nu is het 3,5 jaar later, inmiddels 3 bedpartners later ook, en ik ben superblij dat ik mij had laten opereren.
dinsdag 20 januari 2015 om 09:56
quote:meaki schreef op 20 januari 2015 @ 09:51:
Bij mij was er littekenweefsel weggehaald, onder narcose. Het blokkeerde namelijk de ingang, waardoor penetratie onmogelijk werd.
Ik moest nuchter blijven, ben in de ochtend opgenomen in het ziekenhuis, operatie was ook in de ochtend, en aan het eind van de middag mocht ik weer naar huis.
De herstelperiode is vergelijkbaar met de eerste week na de bevalling (ik was ook gehecht toen), veel bloeden, kraamverbanden, goed schoonhouden. De hechtingen waren zelfoplosbaar.
Na 2 maanden durfde ik het weer aan, en dat ging goed. Nu is het 3,5 jaar later, inmiddels 3 bedpartners later ook, en ik ben superblij dat ik mij had laten opereren.
Ai, wel echt een ingreep dus? Wel fijn dat je er blij mee bent!
Dank je voor het delen van je ervaring! (al blijf ik er nog steeds wel een beetje tegenop zien..)
Bij mij was er littekenweefsel weggehaald, onder narcose. Het blokkeerde namelijk de ingang, waardoor penetratie onmogelijk werd.
Ik moest nuchter blijven, ben in de ochtend opgenomen in het ziekenhuis, operatie was ook in de ochtend, en aan het eind van de middag mocht ik weer naar huis.
De herstelperiode is vergelijkbaar met de eerste week na de bevalling (ik was ook gehecht toen), veel bloeden, kraamverbanden, goed schoonhouden. De hechtingen waren zelfoplosbaar.
Na 2 maanden durfde ik het weer aan, en dat ging goed. Nu is het 3,5 jaar later, inmiddels 3 bedpartners later ook, en ik ben superblij dat ik mij had laten opereren.
Ai, wel echt een ingreep dus? Wel fijn dat je er blij mee bent!
Dank je voor het delen van je ervaring! (al blijf ik er nog steeds wel een beetje tegenop zien..)
dinsdag 20 januari 2015 om 10:11
Littekenweefsel zul je nooit wegkrijgen zonder operatie.
zelf niet gehad, kennis van me wel. Heeft 4 jaar gewacht, kon eigenlijk geen seks hebben met haar man. Als ze het al deed was het bijzonder pijnlijk.
na de operatie kon ze zichzelf wel slaan dat ze zolang had gewacht.
zelf niet gehad, kennis van me wel. Heeft 4 jaar gewacht, kon eigenlijk geen seks hebben met haar man. Als ze het al deed was het bijzonder pijnlijk.
na de operatie kon ze zichzelf wel slaan dat ze zolang had gewacht.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
dinsdag 20 januari 2015 om 10:12
quote:juubje schreef op 20 januari 2015 @ 09:11:
Gewoon gaan.
Weet alleen van een zus van vriendin dat er van binnen ook teveel is gaan groeien en de seks niet wiilde lukken. Zij is geopereerd o der narcose uiteindelijk. De huisarts zei eerst: gewoon doirdrukken. De eikel.mag hopen dat ze nu een andere huisarts heeft?
Gewoon gaan.
Weet alleen van een zus van vriendin dat er van binnen ook teveel is gaan groeien en de seks niet wiilde lukken. Zij is geopereerd o der narcose uiteindelijk. De huisarts zei eerst: gewoon doirdrukken. De eikel.mag hopen dat ze nu een andere huisarts heeft?
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
dinsdag 20 januari 2015 om 11:05
quote:saaaaar81 schreef op 20 januari 2015 @ 10:11:
Littekenweefsel zul je nooit wegkrijgen zonder operatie.
zelf niet gehad, kennis van me wel. Heeft 4 jaar gewacht, kon eigenlijk geen seks hebben met haar man. Als ze het al deed was het bijzonder pijnlijk.
na de operatie kon ze zichzelf wel slaan dat ze zolang had gewacht.Daarom wil ik ook echt niet te lang wachten... Maar die eerste stap he?
Littekenweefsel zul je nooit wegkrijgen zonder operatie.
zelf niet gehad, kennis van me wel. Heeft 4 jaar gewacht, kon eigenlijk geen seks hebben met haar man. Als ze het al deed was het bijzonder pijnlijk.
na de operatie kon ze zichzelf wel slaan dat ze zolang had gewacht.Daarom wil ik ook echt niet te lang wachten... Maar die eerste stap he?
dinsdag 20 januari 2015 om 11:06
quote:Madderijn schreef op 20 januari 2015 @ 10:51:
Ik had een klein randje, is met wat verdovende zalf en rustig proberen vanzelf opgelost. Het is nog maar een paar maanden, dus er kan nog vooruitgang komen.
Dat is waar, we zijn pas een maand of vier verder. Maar ik vrees dat er toch wat aan gedaan moet worden, aangezien ze dat al na 6 weken gezien heeft. Toen wilde ze er niks aan doen, moest het eerst even de tijd geven.
Met een zalfje zou ik heel blij zijn!
Ik had een klein randje, is met wat verdovende zalf en rustig proberen vanzelf opgelost. Het is nog maar een paar maanden, dus er kan nog vooruitgang komen.
Dat is waar, we zijn pas een maand of vier verder. Maar ik vrees dat er toch wat aan gedaan moet worden, aangezien ze dat al na 6 weken gezien heeft. Toen wilde ze er niks aan doen, moest het eerst even de tijd geven.
Met een zalfje zou ik heel blij zijn!
dinsdag 20 januari 2015 om 17:47
vrijdag 23 januari 2015 om 15:07
Ik ben juli 2013 mama geworden van een dochter. Heb een totaal ruptuur opgelopen en ook onder volledige narcose gehecht.
Na 3 maanden geprobeerd seks te hebben, ik verging van de pijn. Met 6 maanden naar de huisarts geweest, en die voelde ook een randje. Dit was naar mijn idee ook waar t fout ging. Dat randje zat in de weg!
Ik heb toen verschillende maten staafjes meegekregen, met de opdracht: ga de boel maar oprekken.
Na meerdere keren die dingen te hebben gebruikt, voelde ik opeens iets knappen.
En sindsdien ging de seks iets beter...
Maar, uiteindelijk heeft dit bij mij een jaar geduurd. We zijn nu bijna 1,5 jaar verder, en het is nog steeds niet zoals voor de bevalling.
Ik zou als het kan eerst die pelotten proberen, een operatie is best een grote ingreep.
Succes!
Na 3 maanden geprobeerd seks te hebben, ik verging van de pijn. Met 6 maanden naar de huisarts geweest, en die voelde ook een randje. Dit was naar mijn idee ook waar t fout ging. Dat randje zat in de weg!
Ik heb toen verschillende maten staafjes meegekregen, met de opdracht: ga de boel maar oprekken.
Na meerdere keren die dingen te hebben gebruikt, voelde ik opeens iets knappen.
En sindsdien ging de seks iets beter...
Maar, uiteindelijk heeft dit bij mij een jaar geduurd. We zijn nu bijna 1,5 jaar verder, en het is nog steeds niet zoals voor de bevalling.
Ik zou als het kan eerst die pelotten proberen, een operatie is best een grote ingreep.
Succes!
zaterdag 18 april 2015 om 16:08
Voor als er ooit nog iemand info over zoekt:
Na 2 weekjes uitstellen toch contact opgenomen met ziekenhuis. Afspraak gemaakt met gynaecoloog.
Uiteindelijk 2 weken later onder plaatselijke verdoving geholpen. Twee dagen flink pijn gehad, nabloeden stopte na een dag. Een week later voelde ik niks meer. (wel een paar dagen niet kunnen werken overigens)
Nacontrole was goed en ook de eerste keer seks (na zes weken) is zo goed als pijnloos geweest!
Geen spijt van de behandeling gehad dus!
Na 2 weekjes uitstellen toch contact opgenomen met ziekenhuis. Afspraak gemaakt met gynaecoloog.
Uiteindelijk 2 weken later onder plaatselijke verdoving geholpen. Twee dagen flink pijn gehad, nabloeden stopte na een dag. Een week later voelde ik niks meer. (wel een paar dagen niet kunnen werken overigens)
Nacontrole was goed en ook de eerste keer seks (na zes weken) is zo goed als pijnloos geweest!
Geen spijt van de behandeling gehad dus!
