Lijf & Lijn
alle pijlers
Help, denk ik?
vrijdag 29 mei 2009 om 23:01
Ik heb niet echt advies of zo, maar wil je wel even een hart onder de riem steken. Het zal heus wel goed komen. Met de juiste begeleiding van misschien je psychiater of een diëtiste kom je hier vast boven op. Bespreek het anders met je huisarts.
Heb je een hobby waar je je ei in kwijt kan? Bijvoorbeeld iets creatiefs zoals schilderen of zingen? Dat kan een hoop leegte vullen.
Sterkte, ik hoop dat je meer adviezen krijgt waar je veel aan hebt!:hug:
Heb je een hobby waar je je ei in kwijt kan? Bijvoorbeeld iets creatiefs zoals schilderen of zingen? Dat kan een hoop leegte vullen.
Sterkte, ik hoop dat je meer adviezen krijgt waar je veel aan hebt!:hug:
zaterdag 30 mei 2009 om 00:08
Je zegt dat je geen eetstoornis hebt. Maar je vertoont gedrag wat daar wel heel erg veel op lijkt. Je zegt dat je ook "gezonde" periodes hebt. "Gezond" betekent voor jou waarschijnlijk, weinig eten (te weinig) en excessief sporten, dan val je dus af en vroeg of laat vraagt je lichaam om voedsel en dan krijg je weer een "ongezonde" periode. Een vicieuze cirkel, samenhangend met de manier waarop je over jezelf denkt.
Zoek hulp, je hebt een serieus probleem
Zoek hulp, je hebt een serieus probleem
zaterdag 30 mei 2009 om 00:42
Ben het eens met meds. Het klinkt, al zeg je zelf van niet, wel als iets dat in ieder geval veel lijkt op een eetstoornis (compensatiegedrag, eetbuien, ontzettend graag willen afvallen, je dik voelen). Als je onder behandeling bent, is het dan niet een idee om het hier over te hebben met je psychiater? Hangt het mogelijk ook niet samen met de depressieve klachten waarvoor je onder behandeling bent..? Bovendien, of je nu een eetstoornis hebt of niet, uit je post blijkt dat je het er moeilijk mee hebt en het een reden is dat je je verdrietig voelt. Praat erover met je psych, die heeft er tenslotte verstand van, en kan je misschien ook wel helpen om beter om te gaan met deze gevoelens.
zaterdag 30 mei 2009 om 01:08
lieve meid.
Ik denk dat het verstandig is om je eetgedrag,je gedachtes rondom eten en lichaamsbeleving en je angsten die daar aan gerelateerd zijn in kaart te brengen samen met je psych.
Ik kan geen stempels drukken maar ik heb sterk het vermoeden dat je een (beginnende) eetstoornis hebt.
Blijf daar niet mee rond lopen!
Je hoeft je absoluut niet te schamen ,probeer open en eerlijk te zijn en laat je alsjeblieft helpen.
Ik denk dat het verstandig is om je eetgedrag,je gedachtes rondom eten en lichaamsbeleving en je angsten die daar aan gerelateerd zijn in kaart te brengen samen met je psych.
Ik kan geen stempels drukken maar ik heb sterk het vermoeden dat je een (beginnende) eetstoornis hebt.
Blijf daar niet mee rond lopen!
Je hoeft je absoluut niet te schamen ,probeer open en eerlijk te zijn en laat je alsjeblieft helpen.
zaterdag 30 mei 2009 om 01:19
Een paar dagen geleden schreef iemand anders op dit forum ook over eetbuien, daarop heb ik gereageerd met hetzelfde waarmee ik nu reageer. Een goede vriendin van mij had Binge Eating Disorder. Zij had, net als jij, perioden van eetbuien, depressief voelen en aankomen. Dit wisselde af met perioden van heel gezond en weinig eten en veel sporten. Om na een tijdje weer te vervallen in depressieve perioden van eetbuien, behoorlijk heftige (vr)eetbuien. Dit had psychische oorzaken, maar ook psychische gevolgen (slecht over zichzelf voelen, schaamte, weten dat er iets niet goed zit). Ook lichamelijk bleven de gevolgen niet uit (uitblijven van menstruatie, darmproblemen, slechte weerstand). Na vele jaren zo te hebben gefunctioneerd heeft ze uiteindelijk hulp gezocht en gevonden. Misschien wordt het voor jou tijd deze stap te nemen, neem je huisarts in vertrouwen. Ik weet niet hoe oud je bent, indien je misschien studeert, op hogescholen en universiteiten heb je de studentpsycholoog. Ik hoop dat je de stap durft te nemen om er met iemand over te praten, dit kun je niet in je eentje oplossen en eerlijk gezegd denk ik dat je wel een eetstoornis hebt (uiteraard ben ik niet de aangewezen persoon om een diagnose te stellen, maar je verhaal herken ik zo goed van mijn vriendin).
zaterdag 30 mei 2009 om 09:47
Ik heb dit soort dingen vroeger ook gehad, het gaat nu (omtrent eten) een stuk beter. Maar je komt er nooit echt vanaf, het blijft in heel veel dingen terug komen. Een psycholoog helpt, ben zelfs naar een praatgroep geweest, maar je moet zélf beter worden. Ik weet hoe moeilijk het is. Maar gooi eens een keer alles overboort, gewoon helemaal niet meer gecontroleert eten. Eten waneeer je wil. Aan het begin zal het je rot laten voelen, omdat het op een van die (vr)eetbuien lijkt. Maar zet die eens door, want als de 'lol' van al het vele en lekkere eten ervan af gaat, en het 'normaal' wordt om te eten zoveel en wat je maar wil, dan ga je vanzelf stabiliseren. Dan zul je vanzelf minder gaan eten, en zul je gezond met ongezond af gaan wisselen. Dan zul je vanzelf een gezond eetpatroon krijgen. En dan ga je afvallen, want dan gaat jouw lichaam er aan wennen en dan hoeft ze geen vetten meer op te slaan enz enz. Dán, als je zeker weet dat je 'normaal' aan het eten bent, dan kun je gaan sporten. Maar ga nooit meer lijnen, want dat zal voor jou toch niet werken. Doet het voor mij ook niet, ookal gaat eten mij nu redelijk af. Zodra ik probeer te lijnen merk ik meteen dat ik weer in dat oude patroon verval. En nu ik ook de ander kant heb gezien, waarin eten makkelijk gaat, wil ik dat nooit meer.
Dus veranderingen in mijn eetpatroon gaan echt niet meer gebeuren. Het duurt lang, erg lang voordat je lichaam stabiliseert. Pas na een half jaar merkte ik dat ik niet meer zo moeilijk hoefde te doen omtrent eten, maar het is het helemaal waard geweest. Ik hoop voor je dat je het kan, succes!
Dus veranderingen in mijn eetpatroon gaan echt niet meer gebeuren. Het duurt lang, erg lang voordat je lichaam stabiliseert. Pas na een half jaar merkte ik dat ik niet meer zo moeilijk hoefde te doen omtrent eten, maar het is het helemaal waard geweest. Ik hoop voor je dat je het kan, succes!
zaterdag 30 mei 2009 om 09:57
Ik begrijp de 'het is nu toch allemaal verpest' mentaliteit, geloof me, ik heb hier net zo mee gezeten als jij nu. Maar laat het maar allemaal verpest zijn, doe gewoon wat je wil. Vreet je desnoods helemaal lens. Geef andere dingen de ruimte in je hoofd door je niet meer constant bezig te houden met eten, omdat je niet hoeft na te denken wat je wel of niet eet, je eet namelijk wat je maar wil. Als je dan minder in je hoofd bezig gaat zijn met het eten (echt die tijd komt vanzelf) dan merk je dat je er steeds minder moeite mee gaat hebben.
zaterdag 30 mei 2009 om 13:45
Sofie, het is nooit allemaal verpest.. iedere dag geeft je weer een nieuwe kans om er met frisse moed tegen aan te gaan..
Je hoeft je ook echt nergens voor te schamen, veel mensen hier herkennen je verhaal.. ga je nu niet druk maken om die kilo's, probeer eerst een beetje in balans te raken met je zelf.. kleine stapjes.. (hoe groter de stappen, hoe groter de kans dat het niet lukt, hoe groter de teleurstelling).. probeer goed voor jezelf te zorgen en jezelf niet zo te straffen.. Het is goed dat je hulp hebt, vertrouw erop dat er een dag komt waarop het beter met je gaat..
Het is moeilijk, dat weten er hier heel veel.. ik hoop dat het je helpt om wat van je af te schrijven..
en noem andere mensen niet 'normale mensen', jij bent net zo normaal als ieder ander..
Je hoeft je ook echt nergens voor te schamen, veel mensen hier herkennen je verhaal.. ga je nu niet druk maken om die kilo's, probeer eerst een beetje in balans te raken met je zelf.. kleine stapjes.. (hoe groter de stappen, hoe groter de kans dat het niet lukt, hoe groter de teleurstelling).. probeer goed voor jezelf te zorgen en jezelf niet zo te straffen.. Het is goed dat je hulp hebt, vertrouw erop dat er een dag komt waarop het beter met je gaat..
Het is moeilijk, dat weten er hier heel veel.. ik hoop dat het je helpt om wat van je af te schrijven..
en noem andere mensen niet 'normale mensen', jij bent net zo normaal als ieder ander..
zaterdag 30 mei 2009 om 15:10
zaterdag 30 mei 2009 om 17:54
quote:meds schreef op 30 mei 2009 @ 15:10:
Je zegt dat je onder behandeling bent van een psychiater, die zijn helemaal goed op hun vakgebied maar voor een eetstoornis kan je beter naar een psycholoog gespecialiseerd in eetstoornissen, je pyschiater kan ook gewoon doorgaan met zijn behandeling tegen die depressie
Helemaal mee eens.
Helaas zal je er zelf duidelijk om moeten vragen.
Dat zal lastig zijn,maar bedenk je,het gaat hier wel om jou lichaam.
En dat gaat vreselijk naar de klote als je dit niet onder controle krijgt.
Ik denk dat het een hele goede stap is om een gesprek met een gespecialiseerd persoon aan te vragen.
Je zegt dat je onder behandeling bent van een psychiater, die zijn helemaal goed op hun vakgebied maar voor een eetstoornis kan je beter naar een psycholoog gespecialiseerd in eetstoornissen, je pyschiater kan ook gewoon doorgaan met zijn behandeling tegen die depressie
Helemaal mee eens.
Helaas zal je er zelf duidelijk om moeten vragen.
Dat zal lastig zijn,maar bedenk je,het gaat hier wel om jou lichaam.
En dat gaat vreselijk naar de klote als je dit niet onder controle krijgt.
Ik denk dat het een hele goede stap is om een gesprek met een gespecialiseerd persoon aan te vragen.
zaterdag 30 mei 2009 om 17:57
Lieve meid,
Het is normaal dat je je er zo rot onder voelt.
Absoluut niet triest.
Ik ben bang dat een dieet je niet echt gaat helpen op langere termijn.
Ik denk dat er teveel dwanggedachtes bij je zitten,bovendien koppel je je gemoedstoestand aan je gewicht.
Daar zal je echt wat mee moeten doen ,wil je dit onder controle krijgen.
Een dieetiste kan je wel sturen in je eetpatroon,maar ze kan niet genoeg voor je doen om onder het probleem te kijken.
Het is normaal dat je je er zo rot onder voelt.
Absoluut niet triest.
Ik ben bang dat een dieet je niet echt gaat helpen op langere termijn.
Ik denk dat er teveel dwanggedachtes bij je zitten,bovendien koppel je je gemoedstoestand aan je gewicht.
Daar zal je echt wat mee moeten doen ,wil je dit onder controle krijgen.
Een dieetiste kan je wel sturen in je eetpatroon,maar ze kan niet genoeg voor je doen om onder het probleem te kijken.
