Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 26 april 2018 om 04:55
Ieb, dump je op brood?
En qua eiwitten: heb je last van andere dingen dan kaas en ei? Ik eet vooral kwark en vla en kip. Heb toevallig onlangs weer eens eieren gekocht, maar kaas eet ik zelden.
Vervelend dat je zo weinig verdraagt. Hopelijk wordt dat idd beter na verloop van tijd.
Ik dumpte in het begin sneller dan nu, maar bij iets te veel suiker gaat het nog mis. Hoewel het ook dan niet meer zo erg is als in het begin, maar dat kan natuurlijk ook komen omdat ik gewoon vrijwel alle suiker geschrapt heb.
En qua eiwitten: heb je last van andere dingen dan kaas en ei? Ik eet vooral kwark en vla en kip. Heb toevallig onlangs weer eens eieren gekocht, maar kaas eet ik zelden.
Vervelend dat je zo weinig verdraagt. Hopelijk wordt dat idd beter na verloop van tijd.
Ik dumpte in het begin sneller dan nu, maar bij iets te veel suiker gaat het nog mis. Hoewel het ook dan niet meer zo erg is als in het begin, maar dat kan natuurlijk ook komen omdat ik gewoon vrijwel alle suiker geschrapt heb.
Onsterfelijk Verheven
donderdag 26 april 2018 om 14:35
Oh IBI wat lijkt me dat vervelend zeg, dat je zo dumpt op normaal eten! Hoe doe je dat dan, wat eet je dan? Alleen maar eiwitten? Kan je de dietiste vragen om wat meer variatie, kan me goed voorstellen dat het je neus uitkomt inmiddels.
En wat rot van de astma, ik hoop dat de puffers met prednison je niet dwars gaan liggen qua gewichtsverlies!
Ik weet nog niet of ik een GBP of een sleeve krijg. In de uitnodiging voor de POS staat dat ik vitamines en omeprazol voorgeschreven zal krijgen, en dat ik moet stoppen met vochtafdrijvende bloeddrukverlagers. Daaruit leid ik zelf af dat ik een sleeve krijg, er staat namelijk niks over de calciumtabletten.
Ik heb nog een kinderwens, misschien daarom een sleeve. Verder heb ik geen idee of er verschil is in resultaat op de lange termijn. Ik ga er binnenkort meer over leren als ik naar die groepsbijeenkomsten ga.
En wat rot van de astma, ik hoop dat de puffers met prednison je niet dwars gaan liggen qua gewichtsverlies!
Ik weet nog niet of ik een GBP of een sleeve krijg. In de uitnodiging voor de POS staat dat ik vitamines en omeprazol voorgeschreven zal krijgen, en dat ik moet stoppen met vochtafdrijvende bloeddrukverlagers. Daaruit leid ik zelf af dat ik een sleeve krijg, er staat namelijk niks over de calciumtabletten.
Ik heb nog een kinderwens, misschien daarom een sleeve. Verder heb ik geen idee of er verschil is in resultaat op de lange termijn. Ik ga er binnenkort meer over leren als ik naar die groepsbijeenkomsten ga.
Ik leg de lat lekker hoog. Dan kan ik er makkelijker onderdoor.
donderdag 26 april 2018 om 20:47
Haha, ik moest drie keer lezen en bedacht toen dat het idd per ziekenhuis verschilt.
Hier GBP en 1 vitaminepil per dag. En pantoprazol, omdat ik omeprazol niet verdroeg.
Onsterfelijk Verheven
zaterdag 28 april 2018 om 20:15
Ik slik 1 vitaminepil per dag (levenslang) en 1 maagbeschermer (tot een half jaar na de operatie) en 3 keer per dag een kauwtablet calcium (levenslang).
Maar bij "mij" is het ook zo dat mensen met een sleeve die kauwtabletten moeten nemen namelijk 2 stuks per dag. Als je een kinderwens had kon je ervoor kiezen een sleeve te nemen maar met een GBP kan je ook gewoon kinderen krijgen.
Bedankt voor de reacties.
Ik dump helaas ook op brood en crackers die koolhydraatarm zijn. Zuivel gaat wel goed dus dat eet ik regelmatig.
Ik ben vegetariër en sommige vleesvervangers gaan goed maar niet allemaal.
Toevallig wel een nieuw recept gegeten vandaag. Met aubergine, ricotta en zelfgemaakte pesto. Was erg lekker en het was fijn om weer even te kunnen genieten van eten.
En ik heb vandaag al mijn kleding uitgezocht. Overal en nergens lagen zakken vol kleding in allerlei verschillende maten.
Ik heb 4 vuilniszakken en een grote doos vol met kleding die te groot is. Die geef ik weg aan mijn zus.
Mijn kledingkast inhoud is vrijwel helemaal veranderd in mijn huidige maat. Ik heb 2 vuilniszakken met kleding in 1 maat kleiner die laat ik op de bovenverdieping staan. Dan heb ik nog 2 vuilniszakken met kleding die 2 of 3 maten kleiner staan en die heb ik weer naar zolder gebracht.
Jeetje wat een werk was dat zeg! En dan zie ik die kleding in maat 42 en kan ik wel huilen. Waarom o waarom heb ik het weer zo ver laten komen. Wat als dat weer gebeurt? Tuurlijk er is een groot verschil. Ten eerste ben ik niet depressief meer. Dat scheelt enorm omdat ik nu niet wil afvallen om mooier te zijn maar om gezonder te worden. Ik wil mijn man niet ook jong weduwnaar laten worden. Ik wil leven!
Ik word nu 5 jaar lang begeleid bij de NOK dus heb een stok achter de deur en begeleiding wanneer nodig. Ik heb afgesproken met mijn man dat ik mij wekelijks blijf wegen en ingrijp als het de verkeerde kant op gaat.
Ik heb mijzelf doelen gesteld. Geen gewichtsdoelen maar leuke doelen. Ik wil een keer als fee/prinses verkleed zijn, ik wil eens figureren voor publiek, ik wil in een bepaalde stoel passen, ik wil de vierdaagse van Nijmegen gaan wandelen in 2020, ik wil paardrijden, ik wil duiken enz. Ik weet nu echt waar ik het voor doe.
Vandaag ben ik niet naar de sportschool gegaan terwijl ik dat wel moest volgens mijn planning en dan denk ik al: zie ibi jij haakt ook altijd af.
En dan vind ik het mij moeilijk om te bedenken dat ik door al dat trappenlopen, uitzoeken, tillen, sjouwen, passen enz ook behoorlijk actief ben geweest.
Ik ben nu ongeveer 25 kilo afgevallen en wil er het liefst nog 35 kwijt. Mensen beginnen het nu wel echt te zien, ook mensen die niet weten dat ik deze operatie heb laten doen, dat is wel leuk. En een groepsgenoot maakt elke maand een kleine collage voor mij met een foto van 1 januari dit jaar en dan een foto van iedere eerste van de maand. Zodat ik kan proberen het verschil te zien.
Maar bij "mij" is het ook zo dat mensen met een sleeve die kauwtabletten moeten nemen namelijk 2 stuks per dag. Als je een kinderwens had kon je ervoor kiezen een sleeve te nemen maar met een GBP kan je ook gewoon kinderen krijgen.
Bedankt voor de reacties.
Ik dump helaas ook op brood en crackers die koolhydraatarm zijn. Zuivel gaat wel goed dus dat eet ik regelmatig.
Ik ben vegetariër en sommige vleesvervangers gaan goed maar niet allemaal.
Toevallig wel een nieuw recept gegeten vandaag. Met aubergine, ricotta en zelfgemaakte pesto. Was erg lekker en het was fijn om weer even te kunnen genieten van eten.
En ik heb vandaag al mijn kleding uitgezocht. Overal en nergens lagen zakken vol kleding in allerlei verschillende maten.
Ik heb 4 vuilniszakken en een grote doos vol met kleding die te groot is. Die geef ik weg aan mijn zus.
Mijn kledingkast inhoud is vrijwel helemaal veranderd in mijn huidige maat. Ik heb 2 vuilniszakken met kleding in 1 maat kleiner die laat ik op de bovenverdieping staan. Dan heb ik nog 2 vuilniszakken met kleding die 2 of 3 maten kleiner staan en die heb ik weer naar zolder gebracht.
Jeetje wat een werk was dat zeg! En dan zie ik die kleding in maat 42 en kan ik wel huilen. Waarom o waarom heb ik het weer zo ver laten komen. Wat als dat weer gebeurt? Tuurlijk er is een groot verschil. Ten eerste ben ik niet depressief meer. Dat scheelt enorm omdat ik nu niet wil afvallen om mooier te zijn maar om gezonder te worden. Ik wil mijn man niet ook jong weduwnaar laten worden. Ik wil leven!
Ik word nu 5 jaar lang begeleid bij de NOK dus heb een stok achter de deur en begeleiding wanneer nodig. Ik heb afgesproken met mijn man dat ik mij wekelijks blijf wegen en ingrijp als het de verkeerde kant op gaat.
Ik heb mijzelf doelen gesteld. Geen gewichtsdoelen maar leuke doelen. Ik wil een keer als fee/prinses verkleed zijn, ik wil eens figureren voor publiek, ik wil in een bepaalde stoel passen, ik wil de vierdaagse van Nijmegen gaan wandelen in 2020, ik wil paardrijden, ik wil duiken enz. Ik weet nu echt waar ik het voor doe.
Vandaag ben ik niet naar de sportschool gegaan terwijl ik dat wel moest volgens mijn planning en dan denk ik al: zie ibi jij haakt ook altijd af.
En dan vind ik het mij moeilijk om te bedenken dat ik door al dat trappenlopen, uitzoeken, tillen, sjouwen, passen enz ook behoorlijk actief ben geweest.
Ik ben nu ongeveer 25 kilo afgevallen en wil er het liefst nog 35 kwijt. Mensen beginnen het nu wel echt te zien, ook mensen die niet weten dat ik deze operatie heb laten doen, dat is wel leuk. En een groepsgenoot maakt elke maand een kleine collage voor mij met een foto van 1 januari dit jaar en dan een foto van iedere eerste van de maand. Zodat ik kan proberen het verschil te zien.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 28 april 2018 om 22:11
zondag 29 april 2018 om 08:26
Sowieso krijg ik volgens mij veel meer vitamines enzo binnen omdat ik veel gezonder en gevarieerder eet, maar (vooral in het begin) met een GBP zit je met de malabsorptie en kleine hoeveelheden.
Nu na meer dan een jaar is de calcium+vitamine D het enige wat ik neem, omdat vit D het enige was wat laag is met bloedprikken. De multi vitamine vergat ik steeds en de bloeduitslagen zijn verder goed, geen tekorten, dus die neem ik niet meer.
Maagbeschermer hoefde ik maar tot 4 maanden na de operatie, eerste maand hoge dosis en laatste 3 maanden een lagere. Ik ben zonder problemen gestopt maar sommigen uit mijn natraject groep nemen ze nog steeds omdat ze zonder last krijgen.
Dus verschilt per ziekenhuis maar ook per persoon.
Nu na meer dan een jaar is de calcium+vitamine D het enige wat ik neem, omdat vit D het enige was wat laag is met bloedprikken. De multi vitamine vergat ik steeds en de bloeduitslagen zijn verder goed, geen tekorten, dus die neem ik niet meer.
Maagbeschermer hoefde ik maar tot 4 maanden na de operatie, eerste maand hoge dosis en laatste 3 maanden een lagere. Ik ben zonder problemen gestopt maar sommigen uit mijn natraject groep nemen ze nog steeds omdat ze zonder last krijgen.
Dus verschilt per ziekenhuis maar ook per persoon.
donderdag 24 mei 2018 om 11:53
Ha, ik lees net even mijn bericht van 29 april terug maar dat moet ik allemaal terugnemen.
3 weken geleden bloed geprikt en bijna alles was drastisch gekelderd...
Dit hangt natuurlijk samen met de zwangerschap want ik had veel te laag ijzer, zink, vit D, eiwitten en calcium terwijl er in mijn eetpatroon eigenlijk niets veranderd is.
Ben nu ruim 28 weken en omdat ik zo'n lange tijd zoveel te zwaar ben geweest zijn veel risico's nog steeds verhoogd, zoals zwangerschapsdiabetes, hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging.
Ik mocht alleen de glucose intolerantie test niet doen en moest een week lang elke dag 4 keer suiker prikken.
Ook al was dit allemaal prima in orde, voor de rest van de zwangerschapsduur moet ik elke week één dag prikken want eerder te zwaar dus nog steeds risico.
Zelfde met hoge bloeddruk, heb ik niet (zelfs wat aan de lage kant vaak) en eigenlijk ook nooit gehad maar omdat ik eerder zo dik was testen ze mijn urine extra op eiwitten (ik begreep tenminste dat dit daar mee samen hangt)
Ik vind het allemaal prima die extra controles maar word wel even op de feiten gedrukt wat ik mijn lichaam al die jaren aan heb gedaan door zo vreselijk zwaar te zijn en dat 'even' afvallen niet meteen alle gevolgen uitwist.
Mijn gewicht probeer ik niet zo mee bezig te zijn, al blijft dat lastig omdat alles natuurlijk in het teken stond van afvallen.
Ik sta nog maar twee keer per week op de weegschaal (eerst dagelijks vaak meerdere keren) maar mijn gewicht schommelt nogal.
Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was zat ik zo rond de 75 geloof ik, maar viel nog steeds af. Ben toen nog gezakt naar iets boven de 70. Met een week of 12 was ik omhoog gekropen en schommelde tussen de 72 en 73 en vooral de laatste 6 weken begin ik echt te groeien (in gewicht maar ook qua buik)
Ik heb de 77,5 al gezien maar de afgelopen 2 weken ben ik weer wat gezakt en gister was ik 76,3 (ik weeg woensdag en zaterdag)
Maar de hoop dat ik de 8 nooit meer hoef te zien en onder de 80 blijf heb ik maar wel al opgegeven.
Geen idee hoe dit kan want mijn buik word zowat met de dag groter en ik eet vrijwel het zelfde als altijd.
Doordeweeks nog altijd streng volgens de richtlijnen en in het weekend iets losser met ook wat lekkers.
Maar de baby groeit goed, zit mooi op de curve en dat is het belangrijkste.
Verder heb ik er ook totaal geen hinder van dat ik de operatie heb gehad gelukkig.
3 weken geleden bloed geprikt en bijna alles was drastisch gekelderd...
Dit hangt natuurlijk samen met de zwangerschap want ik had veel te laag ijzer, zink, vit D, eiwitten en calcium terwijl er in mijn eetpatroon eigenlijk niets veranderd is.
Ben nu ruim 28 weken en omdat ik zo'n lange tijd zoveel te zwaar ben geweest zijn veel risico's nog steeds verhoogd, zoals zwangerschapsdiabetes, hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging.
Ik mocht alleen de glucose intolerantie test niet doen en moest een week lang elke dag 4 keer suiker prikken.
Ook al was dit allemaal prima in orde, voor de rest van de zwangerschapsduur moet ik elke week één dag prikken want eerder te zwaar dus nog steeds risico.
Zelfde met hoge bloeddruk, heb ik niet (zelfs wat aan de lage kant vaak) en eigenlijk ook nooit gehad maar omdat ik eerder zo dik was testen ze mijn urine extra op eiwitten (ik begreep tenminste dat dit daar mee samen hangt)
Ik vind het allemaal prima die extra controles maar word wel even op de feiten gedrukt wat ik mijn lichaam al die jaren aan heb gedaan door zo vreselijk zwaar te zijn en dat 'even' afvallen niet meteen alle gevolgen uitwist.
Mijn gewicht probeer ik niet zo mee bezig te zijn, al blijft dat lastig omdat alles natuurlijk in het teken stond van afvallen.
Ik sta nog maar twee keer per week op de weegschaal (eerst dagelijks vaak meerdere keren) maar mijn gewicht schommelt nogal.
Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was zat ik zo rond de 75 geloof ik, maar viel nog steeds af. Ben toen nog gezakt naar iets boven de 70. Met een week of 12 was ik omhoog gekropen en schommelde tussen de 72 en 73 en vooral de laatste 6 weken begin ik echt te groeien (in gewicht maar ook qua buik)
Ik heb de 77,5 al gezien maar de afgelopen 2 weken ben ik weer wat gezakt en gister was ik 76,3 (ik weeg woensdag en zaterdag)
Maar de hoop dat ik de 8 nooit meer hoef te zien en onder de 80 blijf heb ik maar wel al opgegeven.
Geen idee hoe dit kan want mijn buik word zowat met de dag groter en ik eet vrijwel het zelfde als altijd.
Doordeweeks nog altijd streng volgens de richtlijnen en in het weekend iets losser met ook wat lekkers.
Maar de baby groeit goed, zit mooi op de curve en dat is het belangrijkste.
Verder heb ik er ook totaal geen hinder van dat ik de operatie heb gehad gelukkig.
donderdag 24 mei 2018 om 11:58
Ik hoefde maar 2x 1 dag suiker te prikken maar dat was omdat ik bij oudste zwangerschapsdiabetes had (toen nog 55kg zwaarder) mn bloeddruk werd gewoon bij mn controle met de verloskundige gemeten. Wel moest ik elke 3mnd bloedprikken vanuit het bariatrisch centrum (buitem een vitD em B tekort nergens last van)
Zo zie je maar, hoe verschillend het is per ziekenhuis/gynaecoloog/verloskundige
Zo zie je maar, hoe verschillend het is per ziekenhuis/gynaecoloog/verloskundige
donderdag 24 mei 2018 om 12:02
Bedoel je het ziekenhuis in Beverwijk?Krulliebollie73 schreef: ↑23-05-2018 11:45Hallo, Ik kom hier meelezen.. Ik heb morgen een informatiebijeenkomst in het Rode Kruis ziekenhuis. iemand daar ervaringen???
Die werken samen met de NOK toch?
Geen ervaring mee, maar ik ken wel iemand die daar geweest is en wel tevreden is.
Mij klonk het allemaal iets te betuttelend, dus ik heb gekozen voor een ziekenhuis waar je voornamelijk een individueel traject volgt.
Onsterfelijk Verheven
donderdag 24 mei 2018 om 12:28
ja klopt, die bedoel ik. Ze werken idd samen met NOK. Vanuit daar is de informatiebijeenkomst geregeld. Welk ziekenhuis ben jij geweest? Ik hoor ook weleens dat het NOK een bedrijf is en mensen vanuit die gedachte de route in sleept.. maar zelf daar geen ervaringen mee.Solomio schreef: ↑24-05-2018 12:02Bedoel je het ziekenhuis in Beverwijk?
Die werken samen met de NOK toch?
Geen ervaring mee, maar ik ken wel iemand die daar geweest is en wel tevreden is.
Mij klonk het allemaal iets te betuttelend, dus ik heb gekozen voor een ziekenhuis waar je voornamelijk een individueel traject volgt.
ach.. ik doe ook maar wat..
donderdag 24 mei 2018 om 12:34
Ik ben in het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam geweest.Krulliebollie73 schreef: ↑24-05-2018 12:28ja klopt, die bedoel ik. Ze werken idd samen met NOK. Vanuit daar is de informatiebijeenkomst geregeld. Welk ziekenhuis ben jij geweest? Ik hoor ook weleens dat het NOK een bedrijf is en mensen vanuit die gedachte de route in sleept.. maar zelf daar geen ervaringen mee.
Onsterfelijk Verheven
donderdag 24 mei 2018 om 13:05
Helemaal eens met jouw mening over het NOK.Solomio schreef: ↑24-05-2018 12:02Bedoel je het ziekenhuis in Beverwijk?
Die werken samen met de NOK toch?
Geen ervaring mee, maar ik ken wel iemand die daar geweest is en wel tevreden is.
Mij klonk het allemaal iets te betuttelend, dus ik heb gekozen voor een ziekenhuis waar je voornamelijk een individueel traject volgt.
Begeleiding is goed, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen.
Ik ben in het Maasstad Rotterdam geholpen. Erg tevreden over
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 24 mei 2018 om 13:52
Ik word wel begeleid door NOK en ben daar erg blij mee. Maar dan NOK Velp dus dat is toch weer anders.
Ik vind het ook heel fijn om contact te hebben met groepsgenoten en die af en toe te zien en bewonderen.
En..... ik heb zojuist een boterham op en het lijkt erop dat ik geen dumping krijg ervan! Zo blij!
Ik vind het ook heel fijn om contact te hebben met groepsgenoten en die af en toe te zien en bewonderen.
En..... ik heb zojuist een boterham op en het lijkt erop dat ik geen dumping krijg ervan! Zo blij!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 24 mei 2018 om 14:13
donderdag 24 mei 2018 om 15:16
Ik ben geen einzelganger, maar heb deze behoefte ook nietSolomio schreef: ↑24-05-2018 14:13Ow Ibi, dat zou fijn zijn, als het dumpen wat minder wordt.
Ik ben dus echt totaal niet geïnteresseerd in hoe het degenen vergaat met wie ik tegelijk geopereerd ben.
Ben nogal een einzelgänger.
Wij hadden twee groepsvoorlichtingen, dat vond ik meer dan genoeg groep.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 24 mei 2018 om 15:31
Hoi ik heb tot begin maart teruggelezen omdat ik zo benieuwd ben hoe het Marels nu vergaat, maar niks kunnen vinden.
Marels, schrijf jij nog?
Aan iedereen in het traject: succes en wijsheid bij de keuze. Ik heb begin vorig jaar besloten geen GBP te gaan doen, maar snap de keuze om er wel voor te gaan.
Marels, schrijf jij nog?
Aan iedereen in het traject: succes en wijsheid bij de keuze. Ik heb begin vorig jaar besloten geen GBP te gaan doen, maar snap de keuze om er wel voor te gaan.
donderdag 24 mei 2018 om 18:04
Marels schrijft al een poos niet meer hier.Candy16 schreef: ↑24-05-2018 15:31Hoi ik heb tot begin maart teruggelezen omdat ik zo benieuwd ben hoe het Marels nu vergaat, maar niks kunnen vinden.
Marels, schrijf jij nog?
Aan iedereen in het traject: succes en wijsheid bij de keuze. Ik heb begin vorig jaar besloten geen GBP te gaan doen, maar snap de keuze om er wel voor te gaan.
Onsterfelijk Verheven
maandag 28 mei 2018 om 12:29
Ik moet zeggen dat ik het hele programma van het NOK ook wel wat betuttelend vind. Die verplichte bijeenkomsten, pfff.. ik vind het nogal wat. Een vriendin van mij is ook bij Slotervaart geweest en die mist juist wat begeleiding. Begeleiding krijg je idd genoeg bij het NOK. Je kunt ook meer aanvragen als het niet goed gaat etc. Dat spreekt mij dan wel weer aan. Ik begreep dat hij bij Slotervaart ongeveer 0 aan begeleiding is. Ik zou graag een tussenweg hebben maar die is er niet. Zucht.. keuzes! Ik ben bang dat als ik kies voor geen begeleiding en het gaat niet ( ben ik net diegene die bijna niet afvalt of vreselijk snel weer aankomt) dan is het idee dat er begeleiding is prettig.
ach.. ik doe ook maar wat..
maandag 28 mei 2018 om 12:56
Bij het Slotervaart kun je ook om extra begeleiding vragen, maar ik weet niet wat er beschikbaar is.Krulliebollie73 schreef: ↑28-05-2018 12:29Ik moet zeggen dat ik het hele programma van het NOK ook wel wat betuttelend vind. Die verplichte bijeenkomsten, pfff.. ik vind het nogal wat. Een vriendin van mij is ook bij Slotervaart geweest en die mist juist wat begeleiding. Begeleiding krijg je idd genoeg bij het NOK. Je kunt ook meer aanvragen als het niet goed gaat etc. Dat spreekt mij dan wel weer aan. Ik begreep dat hij bij Slotervaart ongeveer 0 aan begeleiding is. Ik zou graag een tussenweg hebben maar die is er niet. Zucht.. keuzes! Ik ben bang dat als ik kies voor geen begeleiding en het gaat niet ( ben ik net diegene die bijna niet afvalt of vreselijk snel weer aankomt) dan is het idee dat er begeleiding is prettig.
Wel organiseren ze vaak bijeenkomsten voor mensen na bijv een jaar, of voor mensen bij wie de operatie meer dan 2 jaar geleden is, om je kennis over hoe je ook alweer moet eten op te halen.
Ik vond zelf de begeleiding meer dan genoeg, maar ik had dan ook niet zo veel behoefte aan begeleiding.
Ik ben in het voortraject een paar keer naar een diëtiste in mijn buurt gegaan, op advies van het Slotervaart. Die diëtiste zou ik weer kunnen bellen als er wat is, maar ik kan dan ook contact opnemen met het Slotervaart.
Onsterfelijk Verheven
maandag 28 mei 2018 om 13:02
Is jouw diëtiste ook gespecialiseerd in GBP. Ik begreep dat dit toch andere manieren van diëten vraagt als reguliere diëtiek. Van het NOK moet ik ook nog een half jaar naar een diëtist voor ik geopereerd kan worden. Een vereiste; afgelopen 5 jaar minimaal 6 maanden begeleid door erkende diëtist. Die eis stellen ze bij Slotervaart niet, begreep ik van mijn vriendin.Solomio schreef: ↑28-05-2018 12:56Bij het Slotervaart kun je ook om extra begeleiding vragen, maar ik weet niet wat er beschikbaar is.
Wel organiseren ze vaak bijeenkomsten voor mensen na bijv een jaar, of voor mensen bij wie de operatie meer dan 2 jaar geleden is, om je kennis over hoe je ook alweer moet eten op te halen.
Ik vond zelf de begeleiding meer dan genoeg, maar ik had dan ook niet zo veel behoefte aan begeleiding.
Ik ben in het voortraject een paar keer naar een diëtiste in mijn buurt gegaan, op advies van het Slotervaart. Die diëtiste zou ik weer kunnen bellen als er wat is, maar ik kan dan ook contact opnemen met het Slotervaart.
ach.. ik doe ook maar wat..
