Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!

Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.



Over leven met een gastric bypass.

Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.

Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.

Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.



Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.

Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.

Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.



Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.

Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.



En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;



Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.



De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.

En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.



Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.

Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.

Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.



De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.

Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...



Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.



Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.

Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.



In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.

De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.

Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.

Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem

Ik vind eigenlijk de wetenschappelijke kant erg interessant. Zeker de ervaring en opvatting van Sjer want van haar weet ik dat t geen libellewijsheid is die ze herkauwt, maar dat ze er echt verstand van heeft.



Ik vind de achtergrond van ingesleten patronen en verslaving juist heel boeiend omdat het je helpt patronen bij jezelf te herkennen. Soms is het confronterend, maar het is niet allemaal opgelost na de operatie.



Verder ben ik hier nu wat minder aanwezig. Ik werk in een bejaardenhuis en volgende week moeten we met de hele meute verhuizen naar een nieuwbouw.

Tis een draaaaaama dus, belachelijk druk, bewoners die flippen, inpakken, mensen gerust stellen, sorteren, met dozen sleuren....

Ik word knettergek en heb niet zoveel forumenergie meer over momenteel.

Nou ja, jij werkt al heel lang in de verslavingszorg toch?

(moest even checken of je dat hier wel getikt had dat ik geen geheime dingen verraad)

Ik ga er daarom vanuit dat jij echt wel verstand hebt van zaken.



En weet je, ik ben de eerste om te erkennen dat vaak veel mensen die dik zijn echt wel een verstoorde relatie met eten hebben.

Ik ook. Die is nu een end aan het recht trekken, maar ik weet echt wel dat dat niet van de ene op de andere dag gaat.



En meer leren over de principes daarachter betekent ook je valkuilen beter leren kennen.

En als je je valkuilen kent en herkent, sta je ineens drie keer sterker in je strijd.

Zo.

Ik ben vanmorgen bij de chirurg geweest.

Uitslagen waren eigenlijk allemaal goed. Mijn foto en echo was niks op te zien en bloed was eigenlijk ook goed.

Vitamine b12 wat aan de lage kant en ik moet meer drinken. Wat ik volgens mij doe maar vooruit.



Het lullige is dat je een darmverzakking of -verdraaiing niet kunt zien op een echo of foto, tenzij het ding op het moment van de echo aan het draaien is.

Om dat vast te stellen moet er een kijkoperatie gedaan worden, maar daar was de chirurg, en ik ook, niet heel fan van, om weer te gaan snijden.



We hebben afgesproken het tot eind van de maand aan te kijken, waarbij ik extra goed let op mijn eten. Verandert er dan niks, wordt het toch een kijkoperatie.