Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 26 oktober 2017 om 09:51
Hallo allemaal,
Sinds kort ben ik dit topic aan het doorlezen, aangezien ik serieus een GBP overweeg. Sinds mijn 16e ben ik te zwaar en is mijn gewicht steeds meer geworden.
Tientallen lijn- en dieet pogingen verder, werd ik alleen maar zwaarder ipv lichter.
Mijn max dat ik ooit zelf ben afgevallen is 12 kg.
Maar 12 kg is nu niet meer genoeg.
Ik ondervind dagelijks hinder van mijn overgewicht lichamelijk.
Dit had ik voorheen nog niet en daarom is voor mij de maat nu vol.
Ik wil niet meer in dit lichaam leven, ik wil eruit zien zoals ik me voel.
Net als hiervoor werd omschreven voel ik me een stuk slanker dan ik in werkelijkheid ben en schrik ik steeds enorm van een foto of van de weerspiegeling in een raam.
Na lang praten met mijn man, heb ik vandaag de 1e stap gezet en heb ik een doorverwijzing van de huisarts gehad.
Erg spannend! Ik word binnen 2 dagen gebeld en de 1e ochtend met intake ed zal binnen 3 weken zijn.
Yes!!! Op naar een nieuw begin!
Sinds kort ben ik dit topic aan het doorlezen, aangezien ik serieus een GBP overweeg. Sinds mijn 16e ben ik te zwaar en is mijn gewicht steeds meer geworden.
Tientallen lijn- en dieet pogingen verder, werd ik alleen maar zwaarder ipv lichter.
Mijn max dat ik ooit zelf ben afgevallen is 12 kg.
Maar 12 kg is nu niet meer genoeg.
Ik ondervind dagelijks hinder van mijn overgewicht lichamelijk.
Dit had ik voorheen nog niet en daarom is voor mij de maat nu vol.
Ik wil niet meer in dit lichaam leven, ik wil eruit zien zoals ik me voel.
Net als hiervoor werd omschreven voel ik me een stuk slanker dan ik in werkelijkheid ben en schrik ik steeds enorm van een foto of van de weerspiegeling in een raam.
Na lang praten met mijn man, heb ik vandaag de 1e stap gezet en heb ik een doorverwijzing van de huisarts gehad.
Erg spannend! Ik word binnen 2 dagen gebeld en de 1e ochtend met intake ed zal binnen 3 weken zijn.
Yes!!! Op naar een nieuw begin!
vrijdag 27 oktober 2017 om 18:38
Gefeliciteerd eenhoorn, spannend!
Je BMI is wel 40+? Dat is een eis voor de operatie.
Welk ziekenhuis ga je voor?
Ik ben nu twee weken geleden geopereerd. Gaat heel goed! Eet alleen wel helaas nu vaak als avondeten teveel, omdat ik niet goed door heb wanneer ik vol zit. Dan is het op een gegeven moment al "te laat". Niet heel erg allemaal, maar wel even vervelend. Als ontbijt, lunch en tussendoor weet ik precies hoeveel ik kan eten, dus daar heb ik geen problemen mee.
Je BMI is wel 40+? Dat is een eis voor de operatie.
Welk ziekenhuis ga je voor?
Ik ben nu twee weken geleden geopereerd. Gaat heel goed! Eet alleen wel helaas nu vaak als avondeten teveel, omdat ik niet goed door heb wanneer ik vol zit. Dan is het op een gegeven moment al "te laat". Niet heel erg allemaal, maar wel even vervelend. Als ontbijt, lunch en tussendoor weet ik precies hoeveel ik kan eten, dus daar heb ik geen problemen mee.
vrijdag 27 oktober 2017 om 20:22
Jeetje wat snel al eenhoornn! Ik had een paar maanden terug een topic geopend, jij had daar ook gereageerd. Ik ben ermee gestopt omdat ik geen zin had in die kritiek 
Ik doe er wat langer over, ga volgende week met de huisarts m’n papieren in orde maken. En dan opsturen en wachten.
Het is heel lastig, wij moeten ons huis uit, en dat heeft voorrang. Dus ik hoop dat het nog even duurt voor de operatie gepland staat. En anders moet ik de aanvraag opnieuw doen denk ik.
Ik doe er wat langer over, ga volgende week met de huisarts m’n papieren in orde maken. En dan opsturen en wachten.
Het is heel lastig, wij moeten ons huis uit, en dat heeft voorrang. Dus ik hoop dat het nog even duurt voor de operatie gepland staat. En anders moet ik de aanvraag opnieuw doen denk ik.
vrijdag 27 oktober 2017 om 20:33
Ik ga komende maandag beginnen met halve dagen werken. Zolang ik thuis zit gaat alles goed, maar een rondje door de stad ging afgelopen dinsdag nog helemaal niet goed. Denk dat halve dag dus wel echt al best veel is. Heb verder niet fysiek inspannend werk.
Het heeft bij mij heel lang geduurd, maar dat lag aan mijzelf. Was er nog niet helemaal 100% uit en ben gewoon aan het traject begonnen. Ik liep in Lelystad en daar heb je ook trajecten zonder operatie (met sporten en diëtist ) dus ik begon gewoon en maakte gaandeweg mijn keuze. Al met al denk ik ruim een jaar over gedaan.
Ik ben in de eerste week na de operatie 4 kilo afgevallen! Maar sta nu al een week stil... Super frustrerend! Maar ik hoor dat het normaal is. Je lichaam is blij dat het eindelijk weer wat eten krijgt, dus houdt zoveel mogelijk vast. De diëtist zei dat het afvallen na 6 weken stabiliseert, dus dat je dan geleidelijk per week telkens wat afvalt. Wel een geruststelling.
Kom maar op met die 100 vragen
Het heeft bij mij heel lang geduurd, maar dat lag aan mijzelf. Was er nog niet helemaal 100% uit en ben gewoon aan het traject begonnen. Ik liep in Lelystad en daar heb je ook trajecten zonder operatie (met sporten en diëtist ) dus ik begon gewoon en maakte gaandeweg mijn keuze. Al met al denk ik ruim een jaar over gedaan.
Ik ben in de eerste week na de operatie 4 kilo afgevallen! Maar sta nu al een week stil... Super frustrerend! Maar ik hoor dat het normaal is. Je lichaam is blij dat het eindelijk weer wat eten krijgt, dus houdt zoveel mogelijk vast. De diëtist zei dat het afvallen na 6 weken stabiliseert, dus dat je dan geleidelijk per week telkens wat afvalt. Wel een geruststelling.
Kom maar op met die 100 vragen
vrijdag 27 oktober 2017 om 21:27
Proudmama, ik kan me zo niet herinneren waar ik precies gereageerd heb (ik heb een geheugen van een zoetwatergarnaal 
)
Hoe heette je topic? En hoezo kreeg je kritiek dan?
Ik heb er nu al maanden goed over nagedacht en aangezien de huisarts het maanden geleden zelf aan me voorstelde, wist ik dat de verwijzing geen probleem zou zijn.
En de wachttijd hier voor de intake is 21 dagen, dus dat klopt dan mooi.
Twijfel je nog steeds? En hoezo moet je je huis uit?
Zanahoria, wat frustrerend. Daar ga je toch niet vanuit dat je een hele week niet afvalt.
Wat eet en drink je nu?
Ik zie best wel op tegen de tijd dat ik niet kan werken.
De afgelopen jaren heb ik al een langere tijd niet kunnen werken ivm mijn zwangerschap en ben best bang voor de reactie van mijn leidinggevende. Anders ga ik wel proberen vakantiedagen in te zetten ofzo.
)Hoe heette je topic? En hoezo kreeg je kritiek dan?
Ik heb er nu al maanden goed over nagedacht en aangezien de huisarts het maanden geleden zelf aan me voorstelde, wist ik dat de verwijzing geen probleem zou zijn.
En de wachttijd hier voor de intake is 21 dagen, dus dat klopt dan mooi.
Twijfel je nog steeds? En hoezo moet je je huis uit?
Zanahoria, wat frustrerend. Daar ga je toch niet vanuit dat je een hele week niet afvalt.
Wat eet en drink je nu?
Ik zie best wel op tegen de tijd dat ik niet kan werken.
De afgelopen jaren heb ik al een langere tijd niet kunnen werken ivm mijn zwangerschap en ben best bang voor de reactie van mijn leidinggevende. Anders ga ik wel proberen vakantiedagen in te zetten ofzo.
vrijdag 27 oktober 2017 om 21:40
Mijn uitkering is gestopt en we kunnen ons huis niet meer betalen 
Dus we moeten weg. We gaan verkopen en hopelijk is het gauw verkocht. We hebben dus het liefst dat het zo gauw mogelijk weg is want anders is ons spaargeld zo weg.
Ik had een topic, heb het net gezocht maar daar schreef je niet in mee, vergissing! Haha
Dan ken ik je nickname ergens anders van
Spannend, ik hoop dat je werkgever je steunt. Zou toch een gerustgesteld gevoel moeten geven als je weet dat ze meewerken.
Dus we moeten weg. We gaan verkopen en hopelijk is het gauw verkocht. We hebben dus het liefst dat het zo gauw mogelijk weg is want anders is ons spaargeld zo weg.
Ik had een topic, heb het net gezocht maar daar schreef je niet in mee, vergissing! Haha
Dan ken ik je nickname ergens anders van
Spannend, ik hoop dat je werkgever je steunt. Zou toch een gerustgesteld gevoel moeten geven als je weet dat ze meewerken.
donderdag 16 november 2017 om 13:18
@eenhoornn: ik reageer even op het stukje dat je vakantiedagen in wil zetten, omdat je bang bent voor de reactie van je leidinggevende. Daar zou ik even lekker maling aan hebben, je bent niet voor je lol ziek thuis geweest en daar kun je echt helemaal niets aan doen. Ik zou er zeker geen vakantiedagen voor inzetten, maar dat is mijn mening.
Verdere update vanuit mijn kant. Ik ben goedgekeurd voor OK en heb in december de eerste bijeenkomsten. Pre-ok voorlichting en afspraak met een chirurg!
Verdere update vanuit mijn kant. Ik ben goedgekeurd voor OK en heb in december de eerste bijeenkomsten. Pre-ok voorlichting en afspraak met een chirurg!
Don't waste your time or time will waste you.
zondag 19 november 2017 om 22:20
Zanahoria, hoe gaat het nu met je?
Fiddly, wat spannend zeg! De eerste stappen zijn gezet, nu op naar de volgende.
Ik heb dus vorige week mijn eerste ochtend gehad met bezoeken aan de internist, diëtist en psycholoog en ik had het idee dat ze alledrie de ok als optie voor me zagen en de psycholoog zei al dat hij een voortraject niet nodig zou vinden.
28 nov heb ik het adviesgesprek met de internist.
Ik heb het afgelopen week een aantal mensen verteld, mijn beste vriendinnen, mijn moeder en stiefvader. Ze schrokken in eerste instantie allemaal, omdat ze gewoon niet doorhadden dat dit een optie voor me was, maar meteen staan ze er allemaal achter.
Nu heb ik het net tegen mijn schoonzus verteld en die reageerde totaal niet positief en dat doet me toch iets.
En dan ga ik ook meteen twijfelen: waar begin ik eigenlijk aan? Wat als ik levenslang klachten ga houden?
Herkenbaar voor iemand?
Fiddly, wat spannend zeg! De eerste stappen zijn gezet, nu op naar de volgende.
Ik heb dus vorige week mijn eerste ochtend gehad met bezoeken aan de internist, diëtist en psycholoog en ik had het idee dat ze alledrie de ok als optie voor me zagen en de psycholoog zei al dat hij een voortraject niet nodig zou vinden.
28 nov heb ik het adviesgesprek met de internist.
Ik heb het afgelopen week een aantal mensen verteld, mijn beste vriendinnen, mijn moeder en stiefvader. Ze schrokken in eerste instantie allemaal, omdat ze gewoon niet doorhadden dat dit een optie voor me was, maar meteen staan ze er allemaal achter.
Nu heb ik het net tegen mijn schoonzus verteld en die reageerde totaal niet positief en dat doet me toch iets.
En dan ga ik ook meteen twijfelen: waar begin ik eigenlijk aan? Wat als ik levenslang klachten ga houden?
Herkenbaar voor iemand?
maandag 20 november 2017 om 00:09
@eenhoornn: heel herkenbaar zelfs, die twijfels. Ik had dat eerst ook heel erg. Ik denk dat het (bij mij dan iig) ook komt door een stukje onzekerheid en angst, want het is natuurlijk ook niet niks. Het is een hele ingrijpende ingreep en je moet levenslang met de gevolgen dealen. Maar: als je doorgaat met leven zoals nu, dan zul je uiteindelijk ook klachten krijgen. Ik zeg altijd: ik heb met een operatie levenslang, maar dat heb ik nu ook, dan heb ik op die manier levenslang (dus met OK).
Superfijn trouwens dat je ook gewoon positieve reacties krijgt van mensen die dichtbij je staan! Dat is ook heel waardevol. Ikzelf probeer me daar vooral op te richten. Er zijn altijd mensen die iets van mij en mijn keuzes vinden, en ik kan niet iedereen tevreden houden (dat moet ik ook niet willen) dus doe ik gewoon wat voor míj goed voelt. Ik denk dat dat voor iedereen wel op gaat, of zou moeten gaan.
Goed trouwens dat je het anders op gaat lossen...
Superfijn trouwens dat je ook gewoon positieve reacties krijgt van mensen die dichtbij je staan! Dat is ook heel waardevol. Ikzelf probeer me daar vooral op te richten. Er zijn altijd mensen die iets van mij en mijn keuzes vinden, en ik kan niet iedereen tevreden houden (dat moet ik ook niet willen) dus doe ik gewoon wat voor míj goed voelt. Ik denk dat dat voor iedereen wel op gaat, of zou moeten gaan.
Goed trouwens dat je het anders op gaat lossen...
Don't waste your time or time will waste you.
maandag 20 november 2017 om 01:04
Eeenhoornn: Juist omdat ik niet wilde dat anderen mij aan het twijfelen zouden zetten, heb ik het in eerste instantie aan niemand verteld. Alleen mijn man wist ervan. Ik heb het pas verteld toen het al definitief was en ik een datum had voor mijn operatie, en zelfs dan heb ik ervoor gekozen om het alleen aan mijn ouders, zus, zwager en 1 goede vriendin te vertellen. Ik weet dat veel mensen er negatief over zijn en er is ook VEEL onwetendheid, vooral bij mensen die nooit obesitas hebben gehad.. ('je kunt ook gewoon normaal gaan afvallen door te sporten en misschien langs een dietist' bla bla enz. enz.) en daar had ik totaal geen zin in. Ben nu 6 maanden verder, 33 kilo lichter en totaal geen spijt, het was de beste beslissing ooit. Laat anderen je beslissing niet beinvloeden; zij weten niet wat jij hebt doorgemaakt enzovoorts. Ik adviseer je om het voorlopig niet verder aan meer mensen te vertellen als je zo gaat twijfelen. Wacht dan even met vertellen als het definitief is of zelfs pas wanneer de operatie al achter de rug is.
maandag 20 november 2017 om 06:18
Eenhoorn, ik herken je twijfel ook. De angst dat ik spijt zou krijgen, of dat ik levenslang klachten zou hebben.
Ik ben nu ruim een jaar na de operatie en ben zo blij dat ik het gedaan heb. Ik voel me zo veel beter, daar kan eigenlijk verder niets tegenop.
En ja, er blijven mensen die er negatief over zijn (de makkelijkste weg enzo) en die zijn grofweg in twee groepen te verdelen: mensen die nog nooit serieuze problemen met hun gewicht hebben gehad en mensen die dat wel hebben en nog denken dat ze met meer discipline het heus wel gaan redden.
Die paar die idd veel zijn afgevallen zonder operatie zijn echt een uitzondering, die mogen hun handjes dichtknijpen en wel wat meer bescheidenheid vertonen, want de statistieken laten gewoon zien dat het maar bij heel weinig mensen op de lange termijn werkt.
Ik ben nu ruim een jaar na de operatie en ben zo blij dat ik het gedaan heb. Ik voel me zo veel beter, daar kan eigenlijk verder niets tegenop.
En ja, er blijven mensen die er negatief over zijn (de makkelijkste weg enzo) en die zijn grofweg in twee groepen te verdelen: mensen die nog nooit serieuze problemen met hun gewicht hebben gehad en mensen die dat wel hebben en nog denken dat ze met meer discipline het heus wel gaan redden.
Die paar die idd veel zijn afgevallen zonder operatie zijn echt een uitzondering, die mogen hun handjes dichtknijpen en wel wat meer bescheidenheid vertonen, want de statistieken laten gewoon zien dat het maar bij heel weinig mensen op de lange termijn werkt.
Onsterfelijk Verheven
maandag 20 november 2017 om 10:11
Bedankt voor jullie antwoorden.
Ik had me ook bedacht om het niet aan teveel mensen te vertellen en pas als het concreter wordt en voor mij was dit wel dat moment.
Normaal vertel ik alles veel sneller eigenlijk.
Ik vertel het voor nu ook alleen tegen de mensen die heel dicht bij me staan.
Maar ik had zeker van haar deze reactie niet verwacht.
Ik doe het inderdaad voor mezelf (en mijn gezin). Mijn man en moeder staan erachter, dat zijn voor mij de 2 belangrijkste.
Weet je, soms denk ik zelf ook nog wel dat ik het zelf kan en dat ik het zwak van mezelf vind dat het me dus niet zelf lukt.
Met bepaalde dingen heb ik heel veel zelfdiscipline, maar met lijnen niet (meer), het voelt voor mij toch als een verslaving dat eten.
De psycholoog vertelde me afgelopen week dat 2% van alle mensen met morbide obesitas het lukt om af te vallen tot een gezond gewicht en dit ook vol te houden.
Die statistieken liegen er inderdaad niet om.
Ik ga proberen om net als jij, Fiddly, het positief te bekijken en me daar op te richten.
Maar dat vind ik soms heel erg lastig.
Ik had me ook bedacht om het niet aan teveel mensen te vertellen en pas als het concreter wordt en voor mij was dit wel dat moment.
Normaal vertel ik alles veel sneller eigenlijk.
Ik vertel het voor nu ook alleen tegen de mensen die heel dicht bij me staan.
Maar ik had zeker van haar deze reactie niet verwacht.
Ik doe het inderdaad voor mezelf (en mijn gezin). Mijn man en moeder staan erachter, dat zijn voor mij de 2 belangrijkste.
Weet je, soms denk ik zelf ook nog wel dat ik het zelf kan en dat ik het zwak van mezelf vind dat het me dus niet zelf lukt.
Met bepaalde dingen heb ik heel veel zelfdiscipline, maar met lijnen niet (meer), het voelt voor mij toch als een verslaving dat eten.
De psycholoog vertelde me afgelopen week dat 2% van alle mensen met morbide obesitas het lukt om af te vallen tot een gezond gewicht en dit ook vol te houden.
Die statistieken liegen er inderdaad niet om.
Ik ga proberen om net als jij, Fiddly, het positief te bekijken en me daar op te richten.
Maar dat vind ik soms heel erg lastig.
maandag 20 november 2017 om 10:42
Sinds ik de keuze had gemaakt om met het traject te starten heb ik geen moment meer getwijfeld, maar ik heb er wel ongeveer 2 jaar over gedaan om de stap naar het traject te zetten. Niet eens zozeer omdat ik bang was voor eventuele gevolgen van de operatie of negatieve reacties van mijn omgeving, maar omdat ik er wel goed over na wou denken.
Ik had de voorverwijzing van de huisarts al voor ik het aan mijn vriend en de rest van de familie vertelde en heb daarna geen enkele negatieve reactie gehad (over makkelijkste weg enzo, wat ik eigenlijk niet eens zo'n negatieve reactie vind, want het is ook gewoon zo)
Het is voor mij nu meer dan 9 maanden geleden, ben al ruim 55 kilo afgevallen en heb nu een gezond BMI.
Omdat alles zo voorspoedig is verlopen heb ik achteraf wel spijt dat ik er zo lang mee heb gewacht, had ik het maar 10 jaar eerder gedaan (zitten in mijn lotgenoten groep ook een aantal van begin 20)
Maar levenslange complicaties, hoe vaak komt dat eigenlijk voor? Ik ken denk ik (inclusief mijn lotgenotengroep vanuit het ziekenhuis van 15 personen) zo'n 30 mensen die de operatie hebben gehad (van afgelopen jaar tot 7 jaar geleden) en op 1 iemand met lactose intolerantie na (wat na de operatie is ontstaan), is er niemand met blijvende complicaties.
Ik had de voorverwijzing van de huisarts al voor ik het aan mijn vriend en de rest van de familie vertelde en heb daarna geen enkele negatieve reactie gehad (over makkelijkste weg enzo, wat ik eigenlijk niet eens zo'n negatieve reactie vind, want het is ook gewoon zo)
Het is voor mij nu meer dan 9 maanden geleden, ben al ruim 55 kilo afgevallen en heb nu een gezond BMI.
Omdat alles zo voorspoedig is verlopen heb ik achteraf wel spijt dat ik er zo lang mee heb gewacht, had ik het maar 10 jaar eerder gedaan (zitten in mijn lotgenoten groep ook een aantal van begin 20)
Maar levenslange complicaties, hoe vaak komt dat eigenlijk voor? Ik ken denk ik (inclusief mijn lotgenotengroep vanuit het ziekenhuis van 15 personen) zo'n 30 mensen die de operatie hebben gehad (van afgelopen jaar tot 7 jaar geleden) en op 1 iemand met lactose intolerantie na (wat na de operatie is ontstaan), is er niemand met blijvende complicaties.
maandag 20 november 2017 om 14:13
Ik dacht ook al heel lang na over bariatrische chirurgie voordat ik de keuze heb durven maken om ook echt naar de huisarts te gaan voor een doorverwijzing. Al ruim vijf jaar. Ik heb dit pas met mijn vriend gedeeld toen we net gingen samenwonen, ongeveer een week voordat ik de afspraak met de huisarts had. Hij stond er direct achter, en al helemaal nadat hij de documentaire van Anita Witzier had gekeken, Anita wordt Opgenomen (aanrader!).
Pas maanden later heb ik het gedeeld met mijn ouders en een paar vriendinnen. Eén vriendschap is daardoor definitief veranderd, zij bleef opmerkingen maken die mij in het totaal verkeerde keelgat schoten. Daardoor zelfs een tijdje contact afgehouden, waarop ze mijn vriend ging appen en zelfs zei: 'maar waarom wil ze dan een operatie, maar vreet ze wel alles wat los en vast zit?'. Daarmee doelde ze op een patatje wat we samen hebben gegeten op haar verjaardag. Toen ging er een knop bij mij om. Ik heb nu echt complete schijt aan wat een ander van mijn voornemens vind, ik vóel dat dit de beste keuze voor me is. Ik zie het ook niet als de 'makkelijkste weg', omdat ik het simpelweg niet als makkelijk ervaar. Ik ben doodsbang dat ik niet meer wakker wordt, heel veel pijn heb, levenslange complicaties krijg. Maar toch... ik heb het er allemaal voor over.
Pas maanden later heb ik het gedeeld met mijn ouders en een paar vriendinnen. Eén vriendschap is daardoor definitief veranderd, zij bleef opmerkingen maken die mij in het totaal verkeerde keelgat schoten. Daardoor zelfs een tijdje contact afgehouden, waarop ze mijn vriend ging appen en zelfs zei: 'maar waarom wil ze dan een operatie, maar vreet ze wel alles wat los en vast zit?'. Daarmee doelde ze op een patatje wat we samen hebben gegeten op haar verjaardag. Toen ging er een knop bij mij om. Ik heb nu echt complete schijt aan wat een ander van mijn voornemens vind, ik vóel dat dit de beste keuze voor me is. Ik zie het ook niet als de 'makkelijkste weg', omdat ik het simpelweg niet als makkelijk ervaar. Ik ben doodsbang dat ik niet meer wakker wordt, heel veel pijn heb, levenslange complicaties krijg. Maar toch... ik heb het er allemaal voor over.
Don't waste your time or time will waste you.
dinsdag 28 november 2017 om 23:29
woensdag 29 november 2017 om 09:41
Ja, vind ik wel fijn stiekem want ik heb verder niemand in mijn omgeving o.i.d. die hetzelfde mee gaat maken rond hetzelfde tijdsbestek. Dan kunnen we mooi onze ervaringen delen, want we gaan ongetwijfeld tegen soortgelijke dingen aan lopen en soortgelijke euforie-momentjes meemaken. Ik volg het traject bij het ZGT in Almelo.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jouw traject er uit heeft gezien? Er schijnen onderling veel verschillen te zijn tussen de ziekenhuizen. Mijn traject zag er ongeveer zo uit:
januari: doorverwijzing aangevraagd bij de huisarts
februari: intakeformulieren ontvangen
maart: intakeformulieren geretourneerd, wat later dan gebruikelijk ivm twijfels
april: intakegesprek bij de obesitasverpleegkundige. 1 week later gesprek met psycholoog
mei: gesprek met de diëtiste, waaruit bleek dat ik nog 4 maanden bij een eerstelijns diëtiste zou moeten lopen. Daar was ik al reeds mee gestart, dus toen moest ik op dat moment nog twee maanden.
augustus: samenvatting van de eerstelijns diëtiste naar het ZGT gestuurd. Slaaponderzoek bij neuroloog. Geen apneu geconstateerd.
oktober: besproken in het MDO (overleg chirurg, diëtiste, psycholoog, neuroloog)
november (nu): uitslag van het MDO gekregen, was positief dus operatie goedgekeurd.
In december heb ik een groepsbijeenkomst (pre-operatieve voorlichting) en een individuele afspraak bij de chirurg en obesitasverpleegkundige. Ik weet verder niet welke afspraken ik nog meer zal krijgen.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jouw traject er uit heeft gezien? Er schijnen onderling veel verschillen te zijn tussen de ziekenhuizen. Mijn traject zag er ongeveer zo uit:
januari: doorverwijzing aangevraagd bij de huisarts
februari: intakeformulieren ontvangen
maart: intakeformulieren geretourneerd, wat later dan gebruikelijk ivm twijfels
april: intakegesprek bij de obesitasverpleegkundige. 1 week later gesprek met psycholoog
mei: gesprek met de diëtiste, waaruit bleek dat ik nog 4 maanden bij een eerstelijns diëtiste zou moeten lopen. Daar was ik al reeds mee gestart, dus toen moest ik op dat moment nog twee maanden.
augustus: samenvatting van de eerstelijns diëtiste naar het ZGT gestuurd. Slaaponderzoek bij neuroloog. Geen apneu geconstateerd.
oktober: besproken in het MDO (overleg chirurg, diëtiste, psycholoog, neuroloog)
november (nu): uitslag van het MDO gekregen, was positief dus operatie goedgekeurd.
In december heb ik een groepsbijeenkomst (pre-operatieve voorlichting) en een individuele afspraak bij de chirurg en obesitasverpleegkundige. Ik weet verder niet welke afspraken ik nog meer zal krijgen.
Don't waste your time or time will waste you.
woensdag 29 november 2017 om 21:28
Jeetje, dan ben je al een stuk langer bezig met dit traject.
Bij mij ziet het er zo uit:
- 25 okt naar de huisarts
- 14 nov afspraken met de diëtiste, internist en psycholoog
- 28 nov afspraak met internist en akkoord voor ok
- 29 nov afspraak longarts ivm onderzoek naar slaapapneu
- 18 dec groepsbijeenkomst diëtiste en psycholoog
- 19 december groepsgesprek chirurg, individueel gesprek chirurg, anaesthesie en verpleegkundige en dan word ik op de wachtlijst gezet (Nu ongeveer 7 weken)
- 27 dec longonderzoek en slaaponderzoek
- 2 jan uitslag bij de longarts
Bij mij ziet het er zo uit:
- 25 okt naar de huisarts
- 14 nov afspraken met de diëtiste, internist en psycholoog
- 28 nov afspraak met internist en akkoord voor ok
- 29 nov afspraak longarts ivm onderzoek naar slaapapneu
- 18 dec groepsbijeenkomst diëtiste en psycholoog
- 19 december groepsgesprek chirurg, individueel gesprek chirurg, anaesthesie en verpleegkundige en dan word ik op de wachtlijst gezet (Nu ongeveer 7 weken)
- 27 dec longonderzoek en slaaponderzoek
- 2 jan uitslag bij de longarts
donderdag 30 november 2017 om 16:22
Jeetje, dat wijkt idd wel heel erg af ten opzichte van mijn traject. Maar dat maakt niet uit, we gaan voor hetzelfde resultaat. Meerdere trajecten die naar de GBP leiden 
Weet jij al wat voor soort operatie het beste bij je past en aansluit bij wat jij graag wil? Bij het ZGT kun je kiezen tussen drie operaties, een reguliere GBP, een sleeve en een omegaloop (beter bekend als mini GBP). Ik ben er nog niet over uit, maar ik heb het gesprek met de chirurg ook nog niet gehad.
Overigens kreeg ik net de brief in huis dat ik 23 januari de groepsbijeenkomst heb met een fysiotherapeut en diëtiste. Ik had stiekem eerder gehoopt, want vaak is de operatiedatum 1 tot 2 maanden na deze bijeenkomst. Afwachten dus...
Weet jij al wat voor soort operatie het beste bij je past en aansluit bij wat jij graag wil? Bij het ZGT kun je kiezen tussen drie operaties, een reguliere GBP, een sleeve en een omegaloop (beter bekend als mini GBP). Ik ben er nog niet over uit, maar ik heb het gesprek met de chirurg ook nog niet gehad.
Overigens kreeg ik net de brief in huis dat ik 23 januari de groepsbijeenkomst heb met een fysiotherapeut en diëtiste. Ik had stiekem eerder gehoopt, want vaak is de operatiedatum 1 tot 2 maanden na deze bijeenkomst. Afwachten dus...
Don't waste your time or time will waste you.
