Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 28 juli 2017 om 16:59
Bedankt Ben al weer thuis! Nu herstellen weer.knijster1973 schreef: ↑28-07-2017 13:51Yavanna oei dat was vast ff schrikken. Fijn dat je huisarts adequaat heeft gehandeld. Beterschap
zaterdag 29 juli 2017 om 12:36
Helaas lees ik het echt veel op de gastric bypass Facebook groepen. Juist na jaren een darmverdraaiing of een galblaas die opspeelt. Typisch gbp dus...
zondag 30 juli 2017 om 15:47
Helaas is mijn afspraak bij de psycholoog en diëtiste verzet van 11 augustus naar 8 september as. Langer wachten dus.
Weet eigenlijk niet goed of dit wel al betekend dat ik door de screening ben? Ik ben er klaar voor. Hier in deze regio Oost wordt standaard ook je galblaas verwijderd (deze ben ik al kwijt door galstenen)
Wachten duurt lang hé? Of ik ben gewoon ongeduldig
Hoe gaat het met jullie?
Weet eigenlijk niet goed of dit wel al betekend dat ik door de screening ben? Ik ben er klaar voor. Hier in deze regio Oost wordt standaard ook je galblaas verwijderd (deze ben ik al kwijt door galstenen)
Wachten duurt lang hé? Of ik ben gewoon ongeduldig
Hoe gaat het met jullie?
zondag 30 juli 2017 om 18:33
Spannend! SuccesHappymonkey schreef: ↑30-07-2017 18:17Dat weet ik dat het niet gemakkelijk is door de screening te komen. Ik wacht dan ook 8 september af. Hoop dan meer te horen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 30 juli 2017 om 22:23
Bij de sceening hoort ook het gesprek met de psycholoog en de diëtist. Hier (NOK Den Haag) waren alle gesprekken voor de screening op 1 dag. Maar wachten duurt idd lang. Alles bij elkaar vanaf dat ik me had aangemeld tot dat ik geopereerd werd heeft ruim een jaar geduurd. Ik ben zo blij met het resultaat, dat wachten is het zeker waard.Happymonkey schreef: ↑30-07-2017 15:47Helaas is mijn afspraak bij de psycholoog en diëtiste verzet van 11 augustus naar 8 september as. Langer wachten dus.
Weet eigenlijk niet goed of dit wel al betekend dat ik door de screening ben? Ik ben er klaar voor. Hier in deze regio Oost wordt standaard ook je galblaas verwijderd (deze ben ik al kwijt door galstenen)
Wachten duurt lang hé? Of ik ben gewoon ongeduldig
Hoe gaat het met jullie?
maandag 31 juli 2017 om 21:15
dinsdag 1 augustus 2017 om 14:27
Lief van je , ik kom uit Flevoland. Ik heb al wel een berichtje gezet op het gbp forum uit de omgeving, misschien dat er meerdere mensen alleen gaan . Baalde er wel van, maar aan de andere kant ben ik het ook een beetje gewendHappymonkey schreef: ↑01-08-2017 12:48Sterkte Druifje.
Ik hoop dat je iemand mee krijgt.
Als je in de omgeving Noordoost woont wil ik best met je.
dinsdag 1 augustus 2017 om 17:53
Dat klinkt vervelend... Heb je wel mensen die je steunen in het hele proces en straks als je dan mogelijk geopereerd bent? Het gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten.
Flevoland voor mij ook wat ver helaas, misschien vind je in de groep wel fijne maatjes? Ik heb ook nog contact met de meesten! Nu met de complicatie bijv ook veel steun.
dinsdag 1 augustus 2017 om 20:16
Jawel hoor , het klonk misschien wat cru maar ik ben vrij zelfstandig aangelegd. Ik ben alleen met m'n dochter en zo is dat gegroeid. Mijn ouders springen regelmatig bij wat betreft oppas etc, en ze zullen mij ook zeker wel bij staan. Alleen dit keer kon het echt niet, ik hoor nog of er eventueel een ander plekje is. En anders ga ik gewoon alleen en zie ik wel of er nog meer net als mij alleen zijn.
dinsdag 1 augustus 2017 om 20:45
Ik heb zelfs niet overwogen om iemand mee te nemen naar de voorlichting of andere afspraken.
Bij mij was de eerste voorlichting met een groep, de overige afspraken waren individueel.
Zo'n groep vind ik echt vreselijk, dus ik ben helemaal achterin gaan zitten en heb tijdens het luisteren nog een beetje met iemand gechat. En was na afloop echt heel snel weg.
Bij mij was de eerste voorlichting met een groep, de overige afspraken waren individueel.
Zo'n groep vind ik echt vreselijk, dus ik ben helemaal achterin gaan zitten en heb tijdens het luisteren nog een beetje met iemand gechat. En was na afloop echt heel snel weg.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 1 augustus 2017 om 21:08
Was dat een bewuste keuze Solomio? Ik moet eerlijk zeggen dat ik nadat ik erachter kwam dat niemand kwam ik dacht, o nou dan ga ik wel alleen. Maar door de reacties ik het idee heb dat dat heel raar is...Solomio schreef: ↑01-08-2017 20:45Ik heb zelfs niet overwogen om iemand mee te nemen naar de voorlichting of andere afspraken.
Bij mij was de eerste voorlichting met een groep, de overige afspraken waren individueel.
Zo'n groep vind ik echt vreselijk, dus ik ben helemaal achterin gaan zitten en heb tijdens het luisteren nog een beetje met iemand gechat. En was na afloop echt heel snel weg.
dinsdag 1 augustus 2017 om 21:09
dinsdag 1 augustus 2017 om 21:54
Nou ja, ik heb zelfs mijn bevallingen alleen gedaan. Ik heb gewoon helemaal geen behoefte om iemand mee te nemen bij zulke dingen.
Ik blijk in de praktijk ook altijd degene te zijn die alles onthoudt, dus iemand meenemen omdat 'twee meer horen dan één' is voor mij ook niet nodig.
Ik ben vooral heel blij dat 'mijn ziekenhuis' vrijwel het hele traject individueel doet. Als ik soms lees dat mensen dat hele traject met een groep(je) moeten doorlopen krijg ik daar echt de kriebels van.
Onsterfelijk Verheven
woensdag 2 augustus 2017 om 18:05
Ik ga ook alleen als ik straks de eerste keer heenga. Dacht dat dit wel individueel is. Als je er dan "door" bent dan dacht ik met een groep.
Is niet in me opgekomen om man mee te vragen (zelfstandige vrouw
Neemt niet weg dat ik het kan begrijpen als je graag iemand meeneemt. Ik heb vervoer en het aanbod staat nog steeds dus Druifje.
Kan ook wachten in de hal oid.
Is niet in me opgekomen om man mee te vragen (zelfstandige vrouw
Neemt niet weg dat ik het kan begrijpen als je graag iemand meeneemt. Ik heb vervoer en het aanbod staat nog steeds dus Druifje.
Kan ook wachten in de hal oid.
zondag 6 augustus 2017 om 14:29
Yup, wees blij! In 'mijn ziekenhuis' moet je drie maanden 2x per week sporten met een groepje.
Het sporten zelf vind ik erg leuk, maar de mensen in mijn groep waren eeeh niet erg mijn type...
Wat me opvalt is dat het intelligentieniveau over het algemeen echt heel laag is(ben benieuwd of jullie dat herkennen?!). Veel zijn werkloos, of bijvoorbeeld schoonmaakster (nee, niets mis mee, en meer van dat politiek correcte gelul), maar daardoor val ik wel een beetje buiten de groep. Dat oeverloze gezwets waar niets van klopt kan ik slecht aan merk ik.
Ik ga nu wel door met het sporten (na die drie maanden dus), omdat het helemaal is afgestemd op je niveau en wegens een blijvende blessure kan ik veel niet doen. De rest stop wel (of wordt al geopereerd) en daarom word ik overgeplaatst naar een ander groepje. Daar zit gelukkig eindelijk iemand bij waar ik wel een klik mee heb!
Ik had een operatiedatum gekregen voor september, maar die wordt toch met een maandje uitgesteld wegens werk en vakantie.
donderdag 31 augustus 2017 om 18:47
Hoi allemaal! Ik heb niet alles bijgelezen want dat was me echt teveel.
Ik ben aanstaande dinsdag aan de beurt voor een sleeve operatie. Ben opzich niet echt bang. Ik ben alleen heel bang dat ze me opensnijden, de lever te vet blijkt, en weer dichtnaaien. Ik loop bij NOK West en daar doen ze niet aan modifasten ofzo van te voren. Ze lijken er superluchtig over te doen en het echt maar een klein ding te maken. Uiteraard eet ik al dagen weinig suikers en vet etc, maar ik blijf zo bang.
Heeft iemand hier toevallig tips en ideeën over? En ervaringen?
Ik ben aanstaande dinsdag aan de beurt voor een sleeve operatie. Ben opzich niet echt bang. Ik ben alleen heel bang dat ze me opensnijden, de lever te vet blijkt, en weer dichtnaaien. Ik loop bij NOK West en daar doen ze niet aan modifasten ofzo van te voren. Ze lijken er superluchtig over te doen en het echt maar een klein ding te maken. Uiteraard eet ik al dagen weinig suikers en vet etc, maar ik blijf zo bang.
Heeft iemand hier toevallig tips en ideeën over? En ervaringen?