![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-lijf&lijn-01.png)
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 23 februari 2018 om 12:47
vrijdag 23 februari 2018 om 12:59
Ben jij na 1 nacht naar huis gegaan?
Ik zit nu aan mijn 2e eetmoment, maar ieder minuscuul hapje geeft zoveel pijn dat ik er gewoon tegenop zie om te eten of drinken.
Heb vanochtend rond 11 uur nog Tramadol gehad, maar merk weinig verschil.
Zal toch tijd nodig hebben, maar wat zou het fijn zijn als we een tijdje verder waren hè!
Ik zit nu aan mijn 2e eetmoment, maar ieder minuscuul hapje geeft zoveel pijn dat ik er gewoon tegenop zie om te eten of drinken.
Heb vanochtend rond 11 uur nog Tramadol gehad, maar merk weinig verschil.
Zal toch tijd nodig hebben, maar wat zou het fijn zijn als we een tijdje verder waren hè!
vrijdag 23 februari 2018 om 14:18
Ik ben gisteren weer thuis gekomen. Maar heb al ruim 24 uur niks gegeten en max 2 glazen siroop gedronken. Ik heb veel pijn en ben erg bang voor nog meer pijn als ik wat eet of meer drink.
Heb aan huisarts gevraagd voor meer tramadol om het weekend door te komen. Heb er nu nog 4.
Beterschap voor jullie, over 2 weken zijn we weer een stuk verder in het traject.
Heb aan huisarts gevraagd voor meer tramadol om het weekend door te komen. Heb er nu nog 4.
Beterschap voor jullie, over 2 weken zijn we weer een stuk verder in het traject.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 23 februari 2018 om 14:29
Ik had rekening gehouden met pijn aan de operatiewondjes, maar ik had niet bedacht dat ieder slokje en hapje pijn in mijn maag zou doen. Duurde maar een paar dagen trouwens, maar ik vond het zo suf dat ik dat van tevoren niet bedacht had.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 23 februari 2018 om 15:21
vrijdag 23 februari 2018 om 15:39
De honger is bij mij wel een half jaar weg geweest, dat vond ik idd heel fijn.eenhoornn schreef: ↑23-02-2018 15:21Oei Ibi, goed blijven eten en drinken is natuurlijk wel belangrijk. Maar ik snap het wel hoor.
Jij hebt het dus ook gehad Solomio.
Weet je wat ik echt heel verontrustend vind...ik keek zo uit naar geen honger meer hebben. 24 uur geleden ben ik geopereerd en nu heb ik alweer honger!!
Snap dat je baalt dat je nu alweer honger hebt.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 23 februari 2018 om 20:53
Fijn dat alles goed is gegaan met de operaties. Dat zware gevoel is wel herkenbaar, al had ik er niet veel last van. Vooral water viel en valt nog steeds heel zwaar. Ik drink vooral veel thee. Ik had na een dag of 5 dat het drinken gewoon weer normaal ging. @eenhoornn: je hebt nu natuurlijk ook echt heel miniscuul of zelfs niks gegeten. De avond na de operatie gingen ze nasi eten in t ziekenhuis , terwijl ik aan de water zat. Nou toen had ik ook wel trek hoor. Nu 3 weken na ok heb ik tussen mijn maaltijden door echt geen honger.
zaterdag 24 februari 2018 om 20:00
zaterdag 24 februari 2018 om 20:00
zaterdag 24 februari 2018 om 20:18
Hoihoi. Ik heb veel pijn gehad dus daarom niet actief geweest hier. Vind het nog steeds lastig mijn hoofd erbij te houden maar ga een poging doen.
Eenhoorn: ik ben idd na 1 nacht al naar huis gegaan, dat is de standaard procedure bij mijn ziekenhuis. Ik ben wel naar huis gegaan met extra pijnstillers en deze gebruik ik nog steeds, maar wel minder gelukkig.
Solomio: wat jij zegt herken ik. Ik had me soort van voorbereid op pijn, maar stom genoeg niet bij nagedacht dat elke slok en hap ook pijnlijk zou zijn. Dat viel me aardig rauw op mijn dak.
Verder gaat het hier redelijk. Ik voel me eigenlijk heel erg aan mijn lot overgelaten. Na de operatie heb ik de chirurg niet gesproken, terwijl ik wel wat vragen had. Verder heb ik ook geen diëtiste gesproken of wat dan ook. Er is even een arts langs geweest om de wondjes te beoordelen (duurde 20sec en was geen mogelijkheid tot vragen stellen) en af en toe flikkerde een verpleegkundige wat paracetamol op mijn nachtkastje. Ik voel me echt heel eenzaam.
Ik eet en drink wel wat, maar geen idee of ik het goed doe. Ik doe eigenlijk maar wat. Ik heb hierover helemaal geen voorlichting gekregen van het ziekenhuis en dus heb ik geen idee wat ik moet doen. Ik zit nu aan bijna een liter vocht aan drinken per dag en eten doe ik vloeibaar. Niet veel, hooguit twee theelepeltjes per maaltijd.
Verder ben ik hartstikke emotioneel onder alles. Oh eenhoorn je vroeg of ik al had gepoept. Dat heb ik net gedaan, het was keihard en echt een hel maar het is er uit!!!!
Genoeg over mij, hoe is het met jullie?
Eenhoorn: ik ben idd na 1 nacht al naar huis gegaan, dat is de standaard procedure bij mijn ziekenhuis. Ik ben wel naar huis gegaan met extra pijnstillers en deze gebruik ik nog steeds, maar wel minder gelukkig.
Solomio: wat jij zegt herken ik. Ik had me soort van voorbereid op pijn, maar stom genoeg niet bij nagedacht dat elke slok en hap ook pijnlijk zou zijn. Dat viel me aardig rauw op mijn dak.
Verder gaat het hier redelijk. Ik voel me eigenlijk heel erg aan mijn lot overgelaten. Na de operatie heb ik de chirurg niet gesproken, terwijl ik wel wat vragen had. Verder heb ik ook geen diëtiste gesproken of wat dan ook. Er is even een arts langs geweest om de wondjes te beoordelen (duurde 20sec en was geen mogelijkheid tot vragen stellen) en af en toe flikkerde een verpleegkundige wat paracetamol op mijn nachtkastje. Ik voel me echt heel eenzaam.
Ik eet en drink wel wat, maar geen idee of ik het goed doe. Ik doe eigenlijk maar wat. Ik heb hierover helemaal geen voorlichting gekregen van het ziekenhuis en dus heb ik geen idee wat ik moet doen. Ik zit nu aan bijna een liter vocht aan drinken per dag en eten doe ik vloeibaar. Niet veel, hooguit twee theelepeltjes per maaltijd.
Verder ben ik hartstikke emotioneel onder alles. Oh eenhoorn je vroeg of ik al had gepoept. Dat heb ik net gedaan, het was keihard en echt een hel maar het is er uit!!!!
Genoeg over mij, hoe is het met jullie?
Don't waste your time or time will waste you.
zondag 25 februari 2018 om 09:22
Weer een korte reactie van mij.
Ik bleef pijnklachten houden. Gisteren de HAP gebeld voor overleg. Moest langskomen.
Daar doorverwezen naar de internist op verdenking van longembolie (al eens eerder gehad) en na verder onderzoek ben ik direct opgenomen.
Vermoedelijk is het toch "gewoon" gas of naweeen van de operatie maar moet een scan krijgen vanmorgen om een longembolie uit te sluiten.
Ik bleef pijnklachten houden. Gisteren de HAP gebeld voor overleg. Moest langskomen.
Daar doorverwezen naar de internist op verdenking van longembolie (al eens eerder gehad) en na verder onderzoek ben ik direct opgenomen.
Vermoedelijk is het toch "gewoon" gas of naweeen van de operatie maar moet een scan krijgen vanmorgen om een longembolie uit te sluiten.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 25 februari 2018 om 20:37
Voor mij niet herkenbaar. Vanaf het eerste moment was ik er blij mee.
Ik weet niet of je al eerder ooit geopereerd bent? Dat scheelt namelijk denk ik wel. Ik had daardoor al eerder ervaren dat de eerste dagen heel erg lijken, maar je daarna meestal snel opknapt.
Onsterfelijk Verheven