Je bent zo dik, gaat het wel goed met je?

Ik ben eigenlijk heel bezorgd om een goede vriendin die veel te zwaar is. Het is geleidelijk gegaan, maar nu heeft ze last van haar knieen, geen uithoudingsvermogen en ze gaat bloed proeven als ze een heuvel oploopt of een stukje fietst. Ze zegt zelf ook wleens zoiets als: Ik ben natuurlijk ook veel te zwaar.

Maar ik durf er gewoon niet echt een gesprek over te beginnen, juist omdat ik om haar geef. Ik wil haar geen pijn doen, weet ook niet hoe ik zou kunnen helpen. Ze heeft een spiegel, ze weet welke kledingmaat ze moet kopen. Of te wel: Ik hoef haar niet te vertellen dat ze te zwaar is. Ook niet dat dit ongezond is, dat merkt ze al heel goed. Maar ze eet maar door.. Veel, vet, zoet. En niemand zegt er wat van, behalve haar (dunne) zus. Maar die zegt het meestal erg bot en dan hebben ze ruzie.. Rotsituatie dit.

Volgende keer zeg ik tegen een dik persoon: ''gaat het wel goed met je? je bent zo ontzettend dik geworden'' weet de persoon meteen waar ie aan toe is

Om dan meteen als antwoord terug te krijgen: "gaat het wel goed met jóu, je bent zo ontzettend bot geworden".





Laten we nou gewoon ophouden met dat gedoe en alleen vragen of het wel goed met iemand gaat die er écht slecht en ziek uit ziet.

Of diegene nu dun of dik is.

Het is gewoon nooit goed en mensen moeten wat te zeiken hebben.



Ik ben afgelopen jaar bijna 40 kg afgevallen. Eerst was het altijd; ja die biol houdt wel van lekker eten.. Dat zie je er aan af.

Nu is het: jeetje kind, je wordt zo mager.. Niet meer afvallen hoor! Of de klapper van de week; je moet nu stoppen met lijnen hoor, je bent slanker dan ik ben.. Dat is niet gezond. ( schoonzus met maat 40)



Het is de kift... Ben je slank dan voelen mensen zich benadeeld ivm figuur. Ben je voller dan willen mensen dat ook benadrukken want jij eet dat gebakje wat ze zelf ook willen..



Mensen zijn hard tegen een ander om zichzelf beter te voelen..

quote:Anthonius schreef op 28 februari 2012 @ 17:25:

[...]





En wat doe je dan met die opmerkingen?

Ik bedoel kun je er zelf wel wat aan doen of heeft je aankomen een medische reden?

En als dat niet zo is, waarom doe je er dan niets aan?



(Hoop niet dat dit ongepast is, nu we het erg toch over hebben, maar vraag het puur uit interesse)





Mijn overgewicht heeft een medische reden. Door verschillende zware medicijnen ben ik erg aangekomen.



Die opmerkingen... tja die maken alleen maar dat ik mezelf als een vies vet varken zie.

@ Pixiedust



Wat is jouw voorkeur dan?

Spreek die eens uit!!

@ Issabon



Als jouw aankomen puur Medisch is..



Wat is jouw man dan een hufter zeg.., sorry dat ik dat zeg.. Hij is toch op jou gevallen voor wie je bent niet hoe je bent?



Wanneer hebben deze medische redenen zich geopenbaard? Was je eerst wel slank dan?

Hoeveel KG zijn er dan in totaal bijgekomen?

quote:amarna schreef op 01 maart 2012 @ 08:33:

Om dan meteen als antwoord terug te krijgen: "gaat het wel goed met jóu, je bent zo ontzettend bot geworden".

Ja, dat is een goeie, die ga ik onthouden. Bedankt!

Een nicht van mijn vriend heeft weleens tegen/over mij gezegd: "dat gratenpakhuis kan alles eten". Ik heb een volstrekt normaal BMI, een gezond gewicht. Zij is te zwaar en altijd aan het lijnen. Ik heb haar gezegd dat ik er niet van gediend ben om "gratenpakhuis" te worden genoemd alleen omdat zíj een probleem heeft met haar eigen gewicht. Sindsdien zijn de verhoudingen wat bekoeld. Zij vindt gratenpakhuis blijkbaar een normale term. Ik niet.

quote:noodles schreef op 28 februari 2012 @ 15:56:

[...]





Is dat zo? Dat vind ik absoluut niet kunnen.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat een dergelijke opmerking gemaakt werd, dus ga ik er maar even vanuit dat het ook niet/weinig gebeurt. Maar ik zit er dus naast begrijp ik?



Ik ben te dik en heb zeker wel commentaar gehad (nog steeds) op mijn figuur. Vandaag nog, ik was aan het fietsen en kwam langs een groep van ongeveer 10 puberale jongens, één van hen riep "wat is die dik!". Ook liep ik een keer in de supermarkt waar ik zag dat een oudere man zijn vrouw erop attent maakte dat ik langs liep op zo'n manier van "moet je eens kijken!".



Natuurlijk komt dit ook voor bij dunnere mensen, zo is één van mijn beste vriendinnen slank (mooi figuur vind ik zelf) en zij hoort ook soms van mensen "eet je wel genoeg" "schep jij nog maar een keer op, je kunt het wel gebruiken". Ik snap dat dit voor haar net zo vervelend en kleinerend is als de opmerkingen die over mijn gewicht gemaakt worden. Ook denk ik dat mijn onzekerheid meespeelt, ik ben mijzelf heel bewust van mijn overgewicht en voel mij daar vaak onzeker over, vooral omdat ik eens 25 kilo ben afgevallen (wat voelde ik mij toen goed!) en dat helaas weer ben aangekomen door stress (jup, emotie eter). Misschien zit het deels tussen mijn oren, dat mensen mij aanstaren, want dit denk ik al snel terwijl een ander die naast mij loopt niets merkt of ziet. Maar door sommige opmerkingen wordt je gewoon heel onzeker en ga je overal dingen zien denk ik. Maar goed, (te) slank of mollig of dik, iedereen heeft gevoelens en niemand heeft het recht om iemand anders te kleineren.

quote:Vicky schreef op 28 februari 2012 @ 15:55:

Tegen dikke mensen zeggen dat ze dik zijn moet je nooit doen.



Net alsof je als 'dikkerd' dat zelf niet ziet, haha. Maar idd ik word er niet blij van als iemand me wijst om mijn postuur. Ik weet echt wel dat ik te dik ben EN ik zou ook dolgraag slank(er) willen zijn. (En dan krijg ik nu allemaal reacties over dat dat gewoon kan, je het gewoon moet willen, doorzetten enz.)



Ik begrijp best dat men boos wordt al je hen wijst op hun figuur. (Dat hebben wel meer mensen die niet extreem dik of dun zijn?) Als ik er op aangesproken word (en ja dat gebeurt bij dikkerds ook zeer regelmatig) dan reageer ik met dat ik dat ook wel kan zien.

Ik krijg overigens wel meer stille reacties (alleen blikken).



Ik ben het dus niet met TO eens dat dikke mensen (veel) minder reacties rkijgen op hun gewicht/uiterlijk. Ik kan het niet vergelijken, maar misschien krijgen dikkerds wel meer reacties???



En juist daarom zeg ik er erg slanke mensen niets van. Zij weten dat ook wel en voor hen is het (waarschijnlijk?) net zo goed een probleem als voor mij (het dik zijn). En dan kunnen we wel makkelijk zeggen: een dun iemand moet wat meer eten en dan komt hij/zij er snel weer bovenop, maar uit ervaring weet ik dat het andersom niet zo zit.

quote:mamsje schreef op 28 februari 2012 @ 15:53:

ik zegen tegen allebei niet,niet zomaar en niet in een ruimte met meerdere mensen.



spreek ik wel eens bezorgdheid uit,ja hoor,maar wel persoonlijk en wanneer ik mer ervan bewust ben,dat deze persoon het wel kan hebben van mij.



het is vaak niet WAT je zegt,maar HOE je het zegt!!



Dat ben ik helemaal met je eens.En het is een verschil of iemand

zich zorgen maakt of dat je telkens commentaar hebt.Dan zou

iedereen zich met de hele wereld bezig moeten houden en dan

niet alleen betreffende het gewicht,maar je kleur haar,je manier

van kleden,hoe iemand zich opmaakt etc...



En tot slot:Het is de toon die de muziek maakt en dat is helemaal

waar.

quote:mclean72 schreef op 28 februari 2012 @ 16:28:

Heeft de gemiddelde vrouw tegenwoordig niet maat 42?

Dan ben je dus eigenlijk te zwaar.



Hangt van je lengte en bouw af.Maat 42 ziet er bij 1.58 natuurlijk

anders eruit dan bij 1.80.Ik heb zelf maat 40/42 bij 1.75,neig nog

meer naar maat 40 en heb een bmi van 23 of 23,5.Dat is niet

superslank,maar is voor mezelf een normale bmi.



Ik kan me trouwens wel voorstellen dat het verschilt wat de een

nou dun,slank,normaal,dik etc. vind...

quote:Moonlight82 schreef op 28 februari 2012 @ 18:13:

Het is ook best vervelend dat mensen altijd commentaar willen hebben als je iets niet neemt.



Als je een gebakje afslaat of geen hapjes neemt op een feestje. Alsof je wanneer je slank bent, alle ongezonde dingen gewoon moet aannemen.



Een mens kan er toch ook gewoon geen trek in hebben?Juist,of degene lust het niet of voelt zich niet zo lekker.

Ik denk dat het inderdaad ook aan de situatie ligt.

Laatst op bezoek geweest bij een vriendin die ik al een paar maanden niet in 'real life' had gezien. Was duidelijk een paar kilo's aangekomen, maar ik heb daar niks van gezegd. Weet dat ze in een stressvolle periode zit.

Andersom ben ik de laatste maanden juist een paar kilo's kwijt geraakt. Mocht ook wel, ik zit nu op een 'gezond gewicht', terwijl ik altijd wel wat te zwaar was. Heb er alleen niet echt wat voor gedaan, kwam doordat ik zelf niet lekker in mijn vel zat. Wordt dan inderdaad wel gevraagd: "gaat het wel goed met je? Je bent zo veel afgevallen". Ik ga ervan uit dat dat dan maar goed bedoeld is, ben ook inderdaad in korte tijd veel afgevallen, kan me voorstellen dat iemand (goede vriendinnen bijv) dat dan vragen. Krijg daarbij wel opmerkingen dat ik er goed uitzie en dat dit me 'beter staat'. Niet erg dus.



Maar geeft wel aan dat het blijkbaar minder gevoelig ligt om commentaar te geven als "neem toch een stukje taart". Ik denk ook dat dat meer over komt als een compliment, in de trant van: "joh, je kan het hebben!" (je ziet er goed uit).

Want als je zou vragen "zou je dat nou wel doen?" komt dat vaak veel botter over. In ieder geval niet als compliment, maar als bemoeienis.

quote:Pixiedust schreef op 28 februari 2012 @ 17:34:

Dit duikt regelmatig op, dit soort topics. Maar eerlijk gezegd? Het gaat niet om dik of mager, het gaat niet om dat het wel maatschappelijk geaccepteerd zou zijn om bij de een wel opmerkingen te maken of bij de ander niet. Lichaamsbouw is hierin hooguit een gereedschap om alles wat ook maar "afwijkt" van de norm te duiden.



De een is dik, die dun, die erg lang, weer een ander erg klein en de volgende zit in een rolstoel. Allemaal kunnen ze hier tig oordelen, vooroordelen, misverstanden en k*t-opmerkingen opdreunen over dat punt. De norm is nu eenmaal kennelijk om alles wat ook maar dreigt af te wijken te duiden.



Voor wat betreft de gezondheidsopmerking-discussie? Ik vermoed zo maar eens dat ook daarbij weer dogma's meespelen. Mager, dun en/of ingevallener gezicht dan men gewoon was van iemand zal sneller een associatie met ernstige ziekten zoals kanker en noem ze maar op veroorzaken. Zou me niet enorm verbazen als mensen daarbij onbewust het eerder verwoorden uit de 'gevolgtrekking' dat zoiets een stuk acuter is (al dan niet lijkt) dan ongezondheid die kan volgen uit obesitas.



En dan een persoonlijke uitsmijter? Dit soort topics lijkt ook lang niet altijd het beste in mensen boven te halen. Onder het mom van "ja maar dat mag wel en dit mag niet" komen vaak al snel genoeg kneiterharde uitspraken over mensen met overgewicht voorbij, bij voorkeur in een posting waarin men eerst verzucht heeft hoe oneerlijk het is dat men eenzelfde k*topmerking krijgt over eigen magere figuur. Daaroverheen komt dan al snel een enorme "tegenbeweging" die dan weer precies hetzelfde doen maar waarbij overgewicht en mager omgedraaid zijn.



Zodra figuur, maat en gewicht hier voorbij komen is het al heel snel persoonlijk. Het is bijna onmogelijk om gewoon een voorkeur te mogen hebben voor wat dan ook. Op zijn best moet die verdedigd worden tegen van alles en nog wat, als het niet als persoonlijke aanval gezien wordt door menigeen die ruim buiten de voorkeur lijkt te vallen. Tel er bij op een geweldig vermogen om daarbij niet al te..... subtiele bewoordingen te gebruiken maar makkelijk vervallen in alles van walgelijk tot kamerolifant of wandelende hongerneger en het is bijna mijnenjagen in dit soort topics.



Pixiedust,leuk je te zien! En interessante posting van je!En ja,er is altijd wel wat.Zoals je het zelf al omschrijft zo worden veel

dingen die van de norm afwijken erdoor geduid...(ik weet ff niet of

ik me goed uitdruk,dit is een nieuw woord en voor mij als Niet-

Nederlandse nogal lastig).Dus ik hoop dat ik duidelijk overkom.

Anders hoor ik het wel.En tot slot:Je kent niet het verhaal van een mens.Als ik iemand op straat zie lopen die dun of dik is of in een

rolstoel zit dan ken ik het verhaal niet.

quote:amarna schreef op 01 maart 2012 @ 08:33:

Om dan meteen als antwoord terug te krijgen: "gaat het wel goed met jóu, je bent zo ontzettend bot geworden".





Laten we nou gewoon ophouden met dat gedoe en alleen vragen of het wel goed met iemand gaat die er écht slecht en ziek uit ziet.

Of diegene nu dun of dik is.Leuke uitspraak!Ga ik onthouden.

Botte opmerkingen naar een ander toe over uiterlijk zijn niet fijn.

Het is nog altijd een verschil of jij je zorgen maakt over iemand

en dat tijdens een rustig gesprek gewoon op een normale

manier zegt dan dat je maar wat roept.En het is zeker nooit

goed,je bent te dik,te dun,te lang,te klein,te breed etc...Ik kreeg

in het verleden (gelukkig slechts een paar keer) dat ik teveel

sporte en er langzaam breed en vrouwelijk eruit begon te zien.

Het valt echt wel mee hoor.En dat het vele sporten zijn vruchten

heeft afgeworpen is alleen maar mooi.Daarom zie ik er alsnog

niet eruit als een kleerkast en pas gewoon in normale maten.

Dit is iets dat ik mijzelf al heel vaak heb afgevraagd. Waarom is het geaccepteerd om opmerkingen te maken over het postuur van dunne mensen maar niet over dikke mensen?



Ik ben al mijn hele leven erg dun. Inmiddels ben ik 28 en heb ik mijn lichaam geaccepteerd. Ik heb altijd, vanaf mijn geboorte al, ondergewicht gehad en het zal mij niet verbazen als dat altijd zo zal blijven. Ik ben dol op koken en op eten, ik eet heel gevarieerd en echt niet weinig, maar ik doe geen moeite meer om extra caloriën naar binnen te proppen. Uiteindelijk wegen die paar extra kilo's niet op tegen dag in dag uit met tegenzin mezelf vol moeten proppen. Ik ben goed zoals ik ben, dit is mijn postuur (zelfs mijn huisarts is het daarmee eens) en wat mensen daarvan vinden zal mij een zorg zijn. Zolang ze me er maar niet mee lastig vallen.



Dat laatste is helaas niet het geval. Mijn vriend krijgt af en toe zelfs opmerkingen over mijn gewicht, of hij op wil letten dat ik genoeg eet. Het lijkt wel alsof sommige mensen je niet zien als volwassen persoon omdat je dun bent. Ook zoiets: sinds mijn kindertijd krijg ik al opmerkingen dat ik meer moet eten omdat ik 'anders anorexia krijg'. Anorexia krijg je echt niet zomaar omdat je dun bent, het is niet besmettelijk! Toen ik een keer in de trein een hamburger at kreeg ik een tirade over me heen van een man die van mening was dat ik die hamburger alleen maar at voor de sier en dat ik deze waarschijnlijk daarna uit zou kotsen of de rest van de dag niets meer zou eten. Tja... Leuk is anders.



Wat ik ook niet begrijp is de toonzetting in de discussie over magere modellen. Natuurlijk is het niet goed dat meisjes zichzelf uithongeren om model te worden en te blijven. Diversiteit, laten zien dat lichamen er heel verschillend uit kunnen zien, juich ik absoluut toe. Maar zoals er nu wordt gesproken over gratenpakhuizen en dergelijke, daar kwets je ook tienermeisjes mee die van zichzelf erg dun zijn. Als je al slank gebouwd bent en je krijgt een flinke groeispurt in de pubertijd, dan betekent dat nog niet dat je maar moet worden weggezet als eng graatmager scharminkel. Diversiteit in betekent dat er ook aan de 'dunne' kant van de BMI-schaal ruimte moet zijn. Zo sloeg wat mij betreft de Dove-campagne 'echte vrouwen hebben echte rondingen' compleet de plank mis. Echt veel rondingen heb ik dan niet, maar ik ben toch zeker wel een echte vrouw!

quote:de_gepumpte_kat schreef op 09 mei 2012 @ 17:58:

Dit is iets dat ik mijzelf al heel vaak heb afgevraagd. Waarom is het geaccepteerd om opmerkingen te maken over het postuur van dunne mensen maar niet over dikke mensen?



Ik ben al mijn hele leven erg dun. Inmiddels ben ik 28 en heb ik mijn lichaam geaccepteerd. Ik heb altijd, vanaf mijn geboorte al, ondergewicht gehad en het zal mij niet verbazen als dat altijd zo zal blijven. Ik ben dol op koken en op eten, ik eet heel gevarieerd en echt niet weinig, maar ik doe geen moeite meer om extra caloriën naar binnen te proppen. Uiteindelijk wegen die paar extra kilo's niet op tegen dag in dag uit met tegenzin mezelf vol moeten proppen. Ik ben goed zoals ik ben, dit is mijn postuur (zelfs mijn huisarts is het daarmee eens) en wat mensen daarvan vinden zal mij een zorg zijn. Zolang ze me er maar niet mee lastig vallen.



Dat laatste is helaas niet het geval. Mijn vriend krijgt af en toe zelfs opmerkingen over mijn gewicht, of hij op wil letten dat ik genoeg eet. Het lijkt wel alsof sommige mensen je niet zien als volwassen persoon omdat je dun bent. Ook zoiets: sinds mijn kindertijd krijg ik al opmerkingen dat ik meer moet eten omdat ik 'anders anorexia krijg'. Anorexia krijg je echt niet zomaar omdat je dun bent, het is niet besmettelijk! Toen ik een keer in de trein een hamburger at kreeg ik een tirade over me heen van een man die van mening was dat ik die hamburger alleen maar at voor de sier en dat ik deze waarschijnlijk daarna uit zou kotsen of de rest van de dag niets meer zou eten. Tja... Leuk is anders.



Wat ik ook niet begrijp is de toonzetting in de discussie over magere modellen. Natuurlijk is het niet goed dat meisjes zichzelf uithongeren om model te worden en te blijven. Diversiteit, laten zien dat lichamen er heel verschillend uit kunnen zien, juich ik absoluut toe. Maar zoals er nu wordt gesproken over gratenpakhuizen en dergelijke, daar kwets je ook tienermeisjes mee die van zichzelf erg dun zijn. Als je al slank gebouwd bent en je krijgt een flinke groeispurt in de pubertijd, dan betekent dat nog niet dat je maar moet worden weggezet als eng graatmager scharminkel. Diversiteit in betekent dat er ook aan de 'dunne' kant van de BMI-schaal ruimte moet zijn. Zo sloeg wat mij betreft de Dove-campagne 'echte vrouwen hebben echte rondingen' compleet de plank mis. Echt veel rondingen heb ik dan niet, maar ik ben toch zeker wel een echte vrouw!



Wat die man tegen je in de trein zei vind ik ronduit onbeschoft.Dat

is zeker niet leuk.En ik had dan ook meteen gezegd dat ik er niet

van gediend was.En of je iemand nou een dikzak,gratenpakhuis of

manwijf noemt dat vind ik allemaal even onvriendelijk.Ik herinner

me de uitsprak van de Dovereclame en snap best dat dit voor

bepaalde mensen kwetsend kan overkomen.Cupmaat a is even

vrouwelijk als cupmaat d.En ook met maat 34 kan je even vrouwelijk zijn als met een normaal postuur en een maatje meer.

Ik ken een vrouw die maat 32/34 van zichzelf heeft,lengte weet ik

niet,smal gebouwd,maar niet ongezond mager en cupmaat c.Dus

zij is op en top vrouwelijk.



Misschien weer een blablabla-en amen-verhaal van mijn kant,maar

vrouwelijkzijn zit niet alleen in je maat etc...

quote:de_gepumpte_kat schreef op 09 mei 2012 @ 17:58:

Dit is iets dat ik mijzelf al heel vaak heb afgevraagd. Waarom is het geaccepteerd om opmerkingen te maken over het postuur van dunne mensen maar niet over dikke mensen?



Ik ben al mijn hele leven erg dun. Inmiddels ben ik 28 en heb ik mijn lichaam geaccepteerd. Ik heb altijd, vanaf mijn geboorte al, ondergewicht gehad en het zal mij niet verbazen als dat altijd zo zal blijven. Ik ben dol op koken en op eten, ik eet heel gevarieerd en echt niet weinig, maar ik doe geen moeite meer om extra caloriën naar binnen te proppen. Uiteindelijk wegen die paar extra kilo's niet op tegen dag in dag uit met tegenzin mezelf vol moeten proppen. Ik ben goed zoals ik ben, dit is mijn postuur (zelfs mijn huisarts is het daarmee eens) en wat mensen daarvan vinden zal mij een zorg zijn. Zolang ze me er maar niet mee lastig vallen.



Dat laatste is helaas niet het geval. Mijn vriend krijgt af en toe zelfs opmerkingen over mijn gewicht, of hij op wil letten dat ik genoeg eet. Het lijkt wel alsof sommige mensen je niet zien als volwassen persoon omdat je dun bent. Ook zoiets: sinds mijn kindertijd krijg ik al opmerkingen dat ik meer moet eten omdat ik 'anders anorexia krijg'. Anorexia krijg je echt niet zomaar omdat je dun bent, het is niet besmettelijk! Toen ik een keer in de trein een hamburger at kreeg ik een tirade over me heen van een man die van mening was dat ik die hamburger alleen maar at voor de sier en dat ik deze waarschijnlijk daarna uit zou kotsen of de rest van de dag niets meer zou eten. Tja... Leuk is anders.



Wat ik ook niet begrijp is de toonzetting in de discussie over magere modellen. Natuurlijk is het niet goed dat meisjes zichzelf uithongeren om model te worden en te blijven. Diversiteit, laten zien dat lichamen er heel verschillend uit kunnen zien, juich ik absoluut toe. Maar zoals er nu wordt gesproken over gratenpakhuizen en dergelijke, daar kwets je ook tienermeisjes mee die van zichzelf erg dun zijn. Als je al slank gebouwd bent en je krijgt een flinke groeispurt in de pubertijd, dan betekent dat nog niet dat je maar moet worden weggezet als eng graatmager scharminkel. Diversiteit in betekent dat er ook aan de 'dunne' kant van de BMI-schaal ruimte moet zijn. Zo sloeg wat mij betreft de Dove-campagne 'echte vrouwen hebben echte rondingen' compleet de plank mis. Echt veel rondingen heb ik dan niet, maar ik ben toch zeker wel een echte vrouw!Helemaal eens! Wat een super goede en duidelijke post over dit onderwerp. Veel vrouwen hier op het forum kunnen nog iets leren van je verhaal...