Lijf & Lijn
alle pijlers
Longembolie...hoe lang duurde het herstel ?
zondag 4 december 2011 om 19:12
Hallo allemaal,
8 weken geleden beviel ik van een prachtige zoon.
Helaas werd ik 3,5 weken later heel benauwd kon gewoon niet inademen.
Nadat ik op de SEH te horen kreeg dat ik een dubbele longembolie had lag ik samen met mijn zoontje een week in het ziekenhuis.
Om een lang verhaal kort te maken:
Ik weet dat het herstel niet snel gaat, maar wie heeft dit ook gehad en hoelang duurde het voordat je hersteld was?
groetjes,
Lady..mama van 2 kindjes
8 weken geleden beviel ik van een prachtige zoon.
Helaas werd ik 3,5 weken later heel benauwd kon gewoon niet inademen.
Nadat ik op de SEH te horen kreeg dat ik een dubbele longembolie had lag ik samen met mijn zoontje een week in het ziekenhuis.
Om een lang verhaal kort te maken:
Ik weet dat het herstel niet snel gaat, maar wie heeft dit ook gehad en hoelang duurde het voordat je hersteld was?
groetjes,
Lady..mama van 2 kindjes
zondag 4 december 2011 om 19:27
Poeh wat schrikken en wat een pech.
Ik weet van patienten op mijn werk dat dit ontzettend wisselend is maar een half jaar hebben de meeste minimaal nodig om hun energie weer een beetje op oud niveau te hebben. Al eerder kun je van alles weer hoor maar je fitheid is echt langere tijd ver te zoeken. Soms hebben mensen tot een jaar nodig maar vaker hoor ik een maand of 10. Moet er wel bij zeggen dat dit dan om patienten gaat die al COPD hebben en dan is het herstel sowieso anders. Ik heb weinig ervaring met verder gezonde mensen, ik ken er 2 die beiden 10 maanden nodig hadden om te zeggen dat ze zich weer echt de oude voelde. Hoop dat het voor jou sneller gaat!
Ik weet van patienten op mijn werk dat dit ontzettend wisselend is maar een half jaar hebben de meeste minimaal nodig om hun energie weer een beetje op oud niveau te hebben. Al eerder kun je van alles weer hoor maar je fitheid is echt langere tijd ver te zoeken. Soms hebben mensen tot een jaar nodig maar vaker hoor ik een maand of 10. Moet er wel bij zeggen dat dit dan om patienten gaat die al COPD hebben en dan is het herstel sowieso anders. Ik heb weinig ervaring met verder gezonde mensen, ik ken er 2 die beiden 10 maanden nodig hadden om te zeggen dat ze zich weer echt de oude voelde. Hoop dat het voor jou sneller gaat!
zondag 4 december 2011 om 19:43
LaDy, wat een ontzettende rotsituatie. Net moeder geworden en dan zoiets heftigs als een dubbele longembolie. Jeetje. Je zou onbezorgd moeten genieten van je kraamtijd en dat is nu praktisch onmogelijk.
Ik heb zelf een paar klaplongen gehad en een paar keer op de longafdeling gelegen. Daar heb ik ook naast mensen met een longembolie gelegen. Meestal mochten ze met een week weer naar huis, maar jij hebt een dubbele. Dus geen idee hoe lang dat dan duurt en of je goed herstellende bent. En naar huis mogen wil niet zeggen dat je dan ook gelijk alles weer kunt. Je zult dan heel rustig aan moeten doen. Dat is best lastig met een kersverse baby.
Ik hoop dat het allemaal goedkomt en dat je ook snel je zoontje zelf weer kunt verzorgen. Heel veel sterkte de komende weken
Ik heb zelf een paar klaplongen gehad en een paar keer op de longafdeling gelegen. Daar heb ik ook naast mensen met een longembolie gelegen. Meestal mochten ze met een week weer naar huis, maar jij hebt een dubbele. Dus geen idee hoe lang dat dan duurt en of je goed herstellende bent. En naar huis mogen wil niet zeggen dat je dan ook gelijk alles weer kunt. Je zult dan heel rustig aan moeten doen. Dat is best lastig met een kersverse baby.
Ik hoop dat het allemaal goedkomt en dat je ook snel je zoontje zelf weer kunt verzorgen. Heel veel sterkte de komende weken
zondag 4 december 2011 om 19:48
maandag 5 december 2011 om 02:01
Half jaar? Nou, ik echt wel sneller dan dat. Vorig jaar een dubbele longembolie (massale longembolieën, meerdere proppen) als complicatie van chemo (ja, dat ook nog). Was vervroegd weer opgenomen wegens longonsteking (pff) toen tweede long het begaf (was nog niet eens op de afdeling). Eerste verrotte long was niet herkend in eerste instantie, verwarde het met een stevige spierpijn in onderrug. Eén lettergreep per ademstoot om idee te geven.
Dat ik in ziekenhuis was en koel kan blijven onder noodsituaties (geen lucht voor paniek) heeft leven gered want 80% van mensen met mijn zwaarte overleven het blijkbaar niet en extra zuurstof mocht ik niet toegediend worden wegens type chemo. Zou toxische reactie geven. Ruim twee weken daarna zwaar afzien (als ik moest lopen). Heerlijke morfine maakte gewoon liggen wel prettig. Daarna ging het aardig snel beter.
Wat betreft half jaar klopt wel, maar dat was de tijd dat ik bloedverdunners (Fraxodi) moest toedienen, maar dat had niets te weinig met functionaliteit. Prikken werd wel ERG vervelend op gegeven moment maar ik was na twee maanden ofzo echt wel over longklachten heen en ik had ook nog eens met verdere chemo's (niet meer met bleo uiteraard) te dealen en herstel daarvan.
Het is heel persoonlijk dus. Luister gewoon goed naar je lichaam als je bezig bent. Die vertelt je wel wanneer je te ver gaat. Anderen kunnen zich slechts zorgen maken maar alleen jij voelt je lichaam en kan eigen grenzen bepalen. Je kan toch best genieten van je kindje (gefeliciteerd met kindje trouwens), je bent niet invalide. Daarbij; het grootste stuk voor volledig herstel is acceptabel tot prima functioneren (voor mij tenminste).
Het allerbelangrijkste is hoe jij ermee omgaat, bepaald herstel in grote mate. Ga voor kleine overwinningen, de vooruitgang ipv wat je nog niet kan.
Sterkte ermee. Laat je niet gek maken.
Dat ik in ziekenhuis was en koel kan blijven onder noodsituaties (geen lucht voor paniek) heeft leven gered want 80% van mensen met mijn zwaarte overleven het blijkbaar niet en extra zuurstof mocht ik niet toegediend worden wegens type chemo. Zou toxische reactie geven. Ruim twee weken daarna zwaar afzien (als ik moest lopen). Heerlijke morfine maakte gewoon liggen wel prettig. Daarna ging het aardig snel beter.
Wat betreft half jaar klopt wel, maar dat was de tijd dat ik bloedverdunners (Fraxodi) moest toedienen, maar dat had niets te weinig met functionaliteit. Prikken werd wel ERG vervelend op gegeven moment maar ik was na twee maanden ofzo echt wel over longklachten heen en ik had ook nog eens met verdere chemo's (niet meer met bleo uiteraard) te dealen en herstel daarvan.
Het is heel persoonlijk dus. Luister gewoon goed naar je lichaam als je bezig bent. Die vertelt je wel wanneer je te ver gaat. Anderen kunnen zich slechts zorgen maken maar alleen jij voelt je lichaam en kan eigen grenzen bepalen. Je kan toch best genieten van je kindje (gefeliciteerd met kindje trouwens), je bent niet invalide. Daarbij; het grootste stuk voor volledig herstel is acceptabel tot prima functioneren (voor mij tenminste).
Het allerbelangrijkste is hoe jij ermee omgaat, bepaald herstel in grote mate. Ga voor kleine overwinningen, de vooruitgang ipv wat je nog niet kan.
Sterkte ermee. Laat je niet gek maken.
maandag 5 december 2011 om 19:36
Dank voor compliment Inderdaad. Je moet het zelf doen. Adviezen zijn altijd handig maar moet je op maat maken voor jezelf. De één moet echt superrustig aan doen en de ander gewoon rustig. Wat betreft je overbelasting en grensverleggend opmerking zul je inderdaad tegenaan gaan lopen. Vooral in het begin althans, je leert het herkennen zodat overbelasten minder zal voorkomen. Je zult bijna zeker wel eens wakker worden op een ochtend om direct te merken dat je te ver bent gegaan de dag ervoor. Uit elke situatie lering trekken, hoe vervelend situatie ook, heeft mij geholpen. Geen spijt van fouten hebben, maar leren van die fouten. Elk stapje voorwaarts als overwinning zien en geen waarde hechten aan wat je nog niet kan, dat is zinloos. Ik hoop dat je een positieve instelling kan behouden. Ik heb veel meegemaakt ondertussen en veel doodzieke mensen gezien en instelling kan iemand maken of breken, soms zelf letterlijk.
