Lijf & Lijn
alle pijlers
meisje sportschool anorexia?
dinsdag 26 mei 2009 om 08:49
Op de sportschool zie ik heel vaak een meisje. Echt heel dun. En wat ze vooral doet is buikspieroefeningen en langdurig cardio. Krachttraining doet ze niet. Alleen dat. Ik maak me zorgen om haar. Misschien heeft ze geen anorexia hoor. Misschien heeft ze een ziekte waardoor ze extreem dun is. Alleen ik vind het wel verdacht dat ze alleen langdurig cardio doet en buikspier oefeningen.
Ik zou eigenlijk het managment van de sportschool in willen lichten zodat zij instructies kunnen geven aan de instructeurs. Misschien heeft ze geen anorexia en vergis ik me.
Moet ik me er niet mee bemoeien of moet ik het toch aan de sportschool overlaten of zal ik toch het management inlichten?
Wat vinden jullie?
Ik zou eigenlijk het managment van de sportschool in willen lichten zodat zij instructies kunnen geven aan de instructeurs. Misschien heeft ze geen anorexia en vergis ik me.
Moet ik me er niet mee bemoeien of moet ik het toch aan de sportschool overlaten of zal ik toch het management inlichten?
Wat vinden jullie?
dinsdag 26 mei 2009 om 08:54
Bij ons loopt er ook één, heeft zowel last van anorexia dan wel boulimia (want zo dun wordt je anders niet) en ze heeft haar hele armen vol littekens van het snijden... ik vind het heel erg om te zien, maar die instructeurs hebben toch ook ogen in hun hoofd? Het is niet aan mij om er iets van te zeggen tegen haar of de instructeurs vind ik.
dinsdag 26 mei 2009 om 08:56
Ik snap niet wat er verdacht is aan langdurig cardio-oefeningen doen en buikspieroeffeningen. Maar dat terzijde.
Verder lijkt het me niet echt dat je wat kan doen, als er uberhaubt al iets aan de hand is. Als je wat meld en de sportschool spreekt haar aan en er is echt wat aan de hand vertrekt ze waarschijnlijk naar een andere school.
Verder lijkt het me niet echt dat je wat kan doen, als er uberhaubt al iets aan de hand is. Als je wat meld en de sportschool spreekt haar aan en er is echt wat aan de hand vertrekt ze waarschijnlijk naar een andere school.
dinsdag 26 mei 2009 om 08:57
Als je je dan echt zo'n zorgen maakt, kun je dan niet contact met haar zelf leggen? Dat lijkt mij sympathieker dan een melding maken bij het management.
Persoonlijk zou ik het niet heel fijn vinden als iemand achter mijn rug om actie gaat ondernemen zonder ooit maar 1 woord met mij gewisseld te hebben.
Persoonlijk zou ik het niet heel fijn vinden als iemand achter mijn rug om actie gaat ondernemen zonder ooit maar 1 woord met mij gewisseld te hebben.
dinsdag 26 mei 2009 om 09:12
Ik zou me er niet mee bemoeien. Als je haar (vaag) zou kennen, dan zou ik het een ander verhaal vinden. Dan had je haar kunnen aanspreken, maar nu achter haar rug om naar de instructeurs vind ik wel ver gaan. Nog los van de vraag wat die instructeurs ermee kunnen doen. Natuurlijk kunnen ze haar aanspreken op het feit dat het beter is om een 'uitgebalanceerd' rondje te doen, maar dan is het nog steeds aan haar of ze er wel of niet iets mee doet.
dinsdag 26 mei 2009 om 09:27
dinsdag 26 mei 2009 om 10:58
dinsdag 26 mei 2009 om 11:05
Ik heb precies hetzelfde, zowel bij mijn oude sportschool als bij mijn huidige loopt zo'n meisje rond. Het 'huidige meisje' staat eindeloos op de crosswalker of zit op de fiets. Ze beweegt heel langzaam. Ze is uitgemergelt, haar wangen zijn ingevallen, haar huid is grauw, ze heeft een donslaagje en ondanks haar wijdvallende trainingspak kan ik iedere knokkel en ieder botje tellen. Haar lichaam lijkt geen kracht meer te hebben voor de bewegingen die ze wil maken. Ik zie haar vrijwel altijd als ik naar de sportschool ga, terwijl ik op erg onregelmatige tijden ga.
Ik doe er verder niks mee. Meer uit belangstelling zou ik de instructeur(s) stiekem wel eens willen vragen of ze er iets mee doen/kúnnen doen/zoiets in de gaten houden (voor zover dat kan), wat hun ideeen er over zijn. Ik vraag me af hoe die mensen in zo'n situatie staan, hoewel zij ook niks kunnen doen. Iedereen in de sportschool moet toch zijn vraagtekens bij zo'n meisje hebben.
Ik vind het dubbel, want enerzijds wil ik ook geen eindeloze bemoeienis van anderen, maar ik vind het anderzijds ook een vorm van onverschilligheid binnen onze maatschappij dat iedereen zijn kop in het zand steekt.
Ik doe er verder niks mee. Meer uit belangstelling zou ik de instructeur(s) stiekem wel eens willen vragen of ze er iets mee doen/kúnnen doen/zoiets in de gaten houden (voor zover dat kan), wat hun ideeen er over zijn. Ik vraag me af hoe die mensen in zo'n situatie staan, hoewel zij ook niks kunnen doen. Iedereen in de sportschool moet toch zijn vraagtekens bij zo'n meisje hebben.
Ik vind het dubbel, want enerzijds wil ik ook geen eindeloze bemoeienis van anderen, maar ik vind het anderzijds ook een vorm van onverschilligheid binnen onze maatschappij dat iedereen zijn kop in het zand steekt.
dinsdag 26 mei 2009 om 11:10
Om het eens van de andere kant te belichten: ik zou in principe dat meisje kunnen zijn, hoewel het momenteel (iets) beter gaat. En alle goede bedoelingen ten spijt, het zou mij absoluut niet helpen als een onbekende er iets over zou zeggen. Integendeel misschien zelfs. Dus nee, ik zou niets zeggen. Je kan iemand niet helpen zolang diegene niet geholpen wil worden. Zeker niet als je een totale vreemde bent voor die persoon.
dinsdag 26 mei 2009 om 11:54
dinsdag 26 mei 2009 om 12:01
Als je dun ben hoef je niet meteen anorexia te hebben toch? Misschien is zo iemand erg ziek maar is het goed om conditie op te bouwen.
Als je je er dan zo nodig mee wilt bemoeien kan je lijkt mij beter het meisje zelf aanspreken.
Zelf ben ik ook best dun, vooral dunne armen, ik heb een chronische (long)ziekte en kan daardoor moeilijk aankomen, maar sporten is voor mij heel goed. Ik voel me soms wel eens ongemakkelijk omdat mensen al snel denken van goh, wat moet zo'n dun meisje op de sportschool? Dan zou ik liever hebben dat ze me dat rechtstreeks vragen en ik kan vertellen wat er is!
Als je je er dan zo nodig mee wilt bemoeien kan je lijkt mij beter het meisje zelf aanspreken.
Zelf ben ik ook best dun, vooral dunne armen, ik heb een chronische (long)ziekte en kan daardoor moeilijk aankomen, maar sporten is voor mij heel goed. Ik voel me soms wel eens ongemakkelijk omdat mensen al snel denken van goh, wat moet zo'n dun meisje op de sportschool? Dan zou ik liever hebben dat ze me dat rechtstreeks vragen en ik kan vertellen wat er is!
dinsdag 26 mei 2009 om 12:08
Je kunt iemand niet beter maken of dwingen hulp te zoeken door haar aan te spreken op haar trainen of haar dun zijn. Het enige dat je daarmee bereikt is dat ze ergens anders gaat trainen.
Het enige wat wél eventueel zóu kúnnen helpen vergt een langdurige investering in tijd en aandacht van jouw kant. Door een gewoon praatje aan te knopen dat níet over haar gewicht gaat, door het daar ook níet over te hebben, maar gewoon belangstelling voor haar persoonlijk te hebben.
Veroordeling krijgt ze in haar omgeving waarschijnlijk al genoeg. Als ze al anorexia heeft, en als ze al door een ander geholpen kan worden, dan is dat door iemand die haar de moeite van een langer contact waard vindt.
Kun je dat niet op lange duur opbrengen (en dat zou ik ook niet makkelijk kunnen met iemand die ik niet ken en waarmee ik misschien helemaal geen klik heb), dan zou ik me er niet mee bemoeien.
Het enige wat wél eventueel zóu kúnnen helpen vergt een langdurige investering in tijd en aandacht van jouw kant. Door een gewoon praatje aan te knopen dat níet over haar gewicht gaat, door het daar ook níet over te hebben, maar gewoon belangstelling voor haar persoonlijk te hebben.
Veroordeling krijgt ze in haar omgeving waarschijnlijk al genoeg. Als ze al anorexia heeft, en als ze al door een ander geholpen kan worden, dan is dat door iemand die haar de moeite van een langer contact waard vindt.
Kun je dat niet op lange duur opbrengen (en dat zou ik ook niet makkelijk kunnen met iemand die ik niet ken en waarmee ik misschien helemaal geen klik heb), dan zou ik me er niet mee bemoeien.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:17
Ik ben zelf ook zo'n meisje/vrouw die dun is en zo'n 4-5x per week in de sportschool te vinden is. Voornamelijk cardio en als ik nog zin heb een paar buikspieroefeningen en wat andere oefeningen.
Ik doe dat omdat ik het leuk vind en niet om dunner, sterker, groter, sneller etc te worden.
Via een vriendin hoorde ik dat verschillende mensen aan haar gevraagd hebben of ik anorexia heb. Ik stond echt helemaal perplex toen ik dat hoorde, ten eerste omdat dat niet het geval is en ten tweede omdat blijkbaar niemand dit rechtstreeks aan mij zelf durft te vragen.
Conclusie: niet mee bemoeien, want je kunt er helemaal naast zitten.
Sinds ik weet dat een aantal mensen mij ziet als een "anorexia-meisje" en daar blijkbaar ook over gesproken/geroddeld wordt, sport ik toch minder prettig.
Ik doe dat omdat ik het leuk vind en niet om dunner, sterker, groter, sneller etc te worden.
Via een vriendin hoorde ik dat verschillende mensen aan haar gevraagd hebben of ik anorexia heb. Ik stond echt helemaal perplex toen ik dat hoorde, ten eerste omdat dat niet het geval is en ten tweede omdat blijkbaar niemand dit rechtstreeks aan mij zelf durft te vragen.
Conclusie: niet mee bemoeien, want je kunt er helemaal naast zitten.
Sinds ik weet dat een aantal mensen mij ziet als een "anorexia-meisje" en daar blijkbaar ook over gesproken/geroddeld wordt, sport ik toch minder prettig.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:22
Moeilijk, ik kan me voorstellen dat je het naar vindt om te zien. Ik ken ook zo'n meisje, ik weet zeker dat ze anorexia heeft - haar botten steken letterlijk uit haar kont (met eigen ogen gezien, ik wist niet dat billen er zo uit konden zien), donshaartjes op haar gezicht en echt volkomen uitgemergeld. Maar ik vrees dat het geen enkele zin heeft om haar erop aan te spreken want ik ken haar nauwelijks. Ik vind het echt moeilijk om te zien hoe ze zichzelf kapot maakt.
Opmerkingen hierboven als: 'iemand die anorexia heeft moet dat toch zelf weten' vind ik overigens wel wat misplaatst. Voor zover ik weet is het een ernstige psychiatrische aandoening, en geen vrije keuze om lekker slank te zijn.
Opmerkingen hierboven als: 'iemand die anorexia heeft moet dat toch zelf weten' vind ik overigens wel wat misplaatst. Voor zover ik weet is het een ernstige psychiatrische aandoening, en geen vrije keuze om lekker slank te zijn.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 26 mei 2009 om 12:25
quote:Feesie schreef op 26 mei 2009 @ 12:22:
Opmerkingen hierboven als: 'iemand die anorexia heeft moet dat toch zelf weten' vind ik overigens wel wat misplaatst. Voor zover ik weet is het een ernstige psychiatrische aandoening, en geen vrije keuze om lekker slank te zijn.Als de ouders hun dochter al niet kunnen overhalen om er wat aan te doen, wat zou een of ander bemoeizuchtig wicht op de sportschool dan kunnen bereiken?
Opmerkingen hierboven als: 'iemand die anorexia heeft moet dat toch zelf weten' vind ik overigens wel wat misplaatst. Voor zover ik weet is het een ernstige psychiatrische aandoening, en geen vrije keuze om lekker slank te zijn.Als de ouders hun dochter al niet kunnen overhalen om er wat aan te doen, wat zou een of ander bemoeizuchtig wicht op de sportschool dan kunnen bereiken?
dinsdag 26 mei 2009 om 12:28
quote:elninjoo schreef op 26 mei 2009 @ 12:25:
[...]
Als de ouders hun dochter al niet kunnen overhalen om er wat aan te doen, wat zou een of ander bemoeizuchtig wicht op de sportschool dan kunnen bereiken?Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.
[...]
Als de ouders hun dochter al niet kunnen overhalen om er wat aan te doen, wat zou een of ander bemoeizuchtig wicht op de sportschool dan kunnen bereiken?Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 26 mei 2009 om 12:30
quote:Feesie schreef op 26 mei 2009 @ 12:28:
[...]
Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.Omdat het gewoon vreselijk irritant is als mensen zich met jouw doen en laten gaan bemoeien en dat vaak dus vooral averechts werkt. Je denkt toch niet dat iemand die echt psychische problemen heeft opeens het licht ziet als 'n onbekende hen op hun gedrag aanspreekt?
[...]
Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.Omdat het gewoon vreselijk irritant is als mensen zich met jouw doen en laten gaan bemoeien en dat vaak dus vooral averechts werkt. Je denkt toch niet dat iemand die echt psychische problemen heeft opeens het licht ziet als 'n onbekende hen op hun gedrag aanspreekt?
dinsdag 26 mei 2009 om 12:35
quote:Aruba schreef op 26 mei 2009 @ 11:54:
Maar heeft er wel eens een onbekende iets over gezegd Maryemma? Wist/weet jij denk je ook hoever je toen ging/gaat? Als we altijd maar denken dat een ander het wel doet... Ik zou trouwens niet het management hierover aanspreken maar dan eerder haarzelf.
Ja hoor, er heeft wel eens een onbekende iets over gezegd. Net als mijn vrienden en familie er ook vaag genoeg iets over gezegd hebben. Voor mij werkt dat enorm averechts: bij degenen die er weinig tot een aandacht aan besteden, eet ik veel beter dan bij mensen - zoals mijn ouders - die de hele tijd op zitten te letten wat ik in mn mond steek. Daar word ik gestresst en opstandig van.
Ik snap ook wel waarom TO er iets over wil zeggen, ik denk alleen dat het totaal geen zin heeft.
Maar heeft er wel eens een onbekende iets over gezegd Maryemma? Wist/weet jij denk je ook hoever je toen ging/gaat? Als we altijd maar denken dat een ander het wel doet... Ik zou trouwens niet het management hierover aanspreken maar dan eerder haarzelf.
Ja hoor, er heeft wel eens een onbekende iets over gezegd. Net als mijn vrienden en familie er ook vaag genoeg iets over gezegd hebben. Voor mij werkt dat enorm averechts: bij degenen die er weinig tot een aandacht aan besteden, eet ik veel beter dan bij mensen - zoals mijn ouders - die de hele tijd op zitten te letten wat ik in mn mond steek. Daar word ik gestresst en opstandig van.
Ik snap ook wel waarom TO er iets over wil zeggen, ik denk alleen dat het totaal geen zin heeft.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:39
quote:elninjoo schreef op 26 mei 2009 @ 12:30:
[...]
Omdat het gewoon vreselijk irritant is als mensen zich met jouw doen en laten gaan bemoeien en dat vaak dus vooral averechts werkt. Je denkt toch niet dat iemand die echt psychische problemen heeft opeens het licht ziet als 'n onbekende hen op hun gedrag aanspreekt?
Daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Als ik op straat iemand zie die zijn kind een mep verkoopt, of die zijn asbak op straat leeggooit of wat dan ook, dan zeg ik daar wat van. Dat vinden ze vast heel irritant maar dat vind ik mijn burgerplicht.
Als ik iemand zie die totaal in de war op straat strompelt spreek ik die ook aan, of ik bel de politie. En bij zo'n anorexia meisje zou ik dan niet direct iets doen maar ik zou het wel in de gaten houden.
Ik vind dat onverschillige de andere kant op kijken juist irritant. Het raakt mij niet direct dus wat kan mij het schelen, die mentaliteit spreekt mij helemaal niet aan. Hoe vaak hoor je niet bij bijv. mishandelde kinderen dat iedereen er van wist maar dat niemand wat deed.
Voor de duidelijheid: ik pleit er helemaal niet voor dat iedereen elkaar constant beloert en controleert. Maar op mensen met wie het niet goed gaat mag je best een oogje houden.
[...]
Omdat het gewoon vreselijk irritant is als mensen zich met jouw doen en laten gaan bemoeien en dat vaak dus vooral averechts werkt. Je denkt toch niet dat iemand die echt psychische problemen heeft opeens het licht ziet als 'n onbekende hen op hun gedrag aanspreekt?
Daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Als ik op straat iemand zie die zijn kind een mep verkoopt, of die zijn asbak op straat leeggooit of wat dan ook, dan zeg ik daar wat van. Dat vinden ze vast heel irritant maar dat vind ik mijn burgerplicht.
Als ik iemand zie die totaal in de war op straat strompelt spreek ik die ook aan, of ik bel de politie. En bij zo'n anorexia meisje zou ik dan niet direct iets doen maar ik zou het wel in de gaten houden.
Ik vind dat onverschillige de andere kant op kijken juist irritant. Het raakt mij niet direct dus wat kan mij het schelen, die mentaliteit spreekt mij helemaal niet aan. Hoe vaak hoor je niet bij bijv. mishandelde kinderen dat iedereen er van wist maar dat niemand wat deed.
Voor de duidelijheid: ik pleit er helemaal niet voor dat iedereen elkaar constant beloert en controleert. Maar op mensen met wie het niet goed gaat mag je best een oogje houden.
mahna mahna tuduuuudududu
