Lijf & Lijn
alle pijlers
meisje sportschool anorexia?
dinsdag 26 mei 2009 om 08:49
Op de sportschool zie ik heel vaak een meisje. Echt heel dun. En wat ze vooral doet is buikspieroefeningen en langdurig cardio. Krachttraining doet ze niet. Alleen dat. Ik maak me zorgen om haar. Misschien heeft ze geen anorexia hoor. Misschien heeft ze een ziekte waardoor ze extreem dun is. Alleen ik vind het wel verdacht dat ze alleen langdurig cardio doet en buikspier oefeningen.
Ik zou eigenlijk het managment van de sportschool in willen lichten zodat zij instructies kunnen geven aan de instructeurs. Misschien heeft ze geen anorexia en vergis ik me.
Moet ik me er niet mee bemoeien of moet ik het toch aan de sportschool overlaten of zal ik toch het management inlichten?
Wat vinden jullie?
Ik zou eigenlijk het managment van de sportschool in willen lichten zodat zij instructies kunnen geven aan de instructeurs. Misschien heeft ze geen anorexia en vergis ik me.
Moet ik me er niet mee bemoeien of moet ik het toch aan de sportschool overlaten of zal ik toch het management inlichten?
Wat vinden jullie?
dinsdag 26 mei 2009 om 12:44
Ik denk niet dat het veel zin heeft om dit tegen het management te zeggen. Wat zouden die er aan kunnen doen?
Mijn vriendin werkt als psycholoog met mensen met anorexia. Het is niet iets dat een sportleraar zomaar even kan verhelpen. Haar er op aanspreken zal haar waarschijnlijk weg jagen.
Hoe sneu het ook voor dat meisje is, maar het is een ernstige ziekte. Ik neem aan dat de mensen in haar naaste omgeving ook zien dat ze zo dun is en kunnen zij ervoor zorgen dat ze hulp krijgt.
Mijn vriendin werkt als psycholoog met mensen met anorexia. Het is niet iets dat een sportleraar zomaar even kan verhelpen. Haar er op aanspreken zal haar waarschijnlijk weg jagen.
Hoe sneu het ook voor dat meisje is, maar het is een ernstige ziekte. Ik neem aan dat de mensen in haar naaste omgeving ook zien dat ze zo dun is en kunnen zij ervoor zorgen dat ze hulp krijgt.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:46
@ Feessie:
Er is natuurlijk wel een verschil tussen in de gaten houden en aanspreken. Met in de gaten houden lijkt me niks mis, behalve als je dat enorm opvallend gaat doen (ik krijg ineens visioenen van een Feessie die met krant-met-ooggaten in de sportschool zit..
Om iemand er direct op aan te spreken, is wel iets heel anders natuurlijk. Zeker omdat het toch wel een hele andere categorie is dan je asbak op straat leeggooien.
Misschien eens een praatje maken of zo in de sportschool? Je moet toch een soort van vertrouwensbasis hebben voordat je iemand op zn psychische problemen aan gaat spreken (behalve als ie onaanspreekbaar door de straat waggelt, maar dat is hier niet het geval)
Er is natuurlijk wel een verschil tussen in de gaten houden en aanspreken. Met in de gaten houden lijkt me niks mis, behalve als je dat enorm opvallend gaat doen (ik krijg ineens visioenen van een Feessie die met krant-met-ooggaten in de sportschool zit..
Om iemand er direct op aan te spreken, is wel iets heel anders natuurlijk. Zeker omdat het toch wel een hele andere categorie is dan je asbak op straat leeggooien. Misschien eens een praatje maken of zo in de sportschool? Je moet toch een soort van vertrouwensbasis hebben voordat je iemand op zn psychische problemen aan gaat spreken (behalve als ie onaanspreekbaar door de straat waggelt, maar dat is hier niet het geval)
anoniem_14104 wijzigde dit bericht op 26-05-2009 12:47
Reden: too slow...
Reden: too slow...
% gewijzigd
dinsdag 26 mei 2009 om 12:46
quote:Feesie schreef op 26 mei 2009 @ 12:39:
Daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Als ik op straat iemand zie die zijn kind een mep verkoopt, of die zijn asbak op straat leeggooit of wat dan ook, dan zeg ik daar wat van. Dat vinden ze vast heel irritant maar dat vind ik mijn burgerplicht.
Stel dat ik 150 kilo zou wegen. Vind je het dan ook jou burgerplicht om mij te vertellen dat het ongezond voor me is?
Daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Als ik op straat iemand zie die zijn kind een mep verkoopt, of die zijn asbak op straat leeggooit of wat dan ook, dan zeg ik daar wat van. Dat vinden ze vast heel irritant maar dat vind ik mijn burgerplicht.
Stel dat ik 150 kilo zou wegen. Vind je het dan ook jou burgerplicht om mij te vertellen dat het ongezond voor me is?
dinsdag 26 mei 2009 om 12:53
dinsdag 26 mei 2009 om 12:57
quote:yoyo2 schreef op 26 mei 2009 @ 12:46:
[...]
Stel dat ik 150 kilo zou wegen. Vind je het dan ook jou burgerplicht om mij te vertellen dat het ongezond voor me is?Nee, dat dan weer niet, tenzij ik hem/haar goed kende. Is volgens mij toch weer van een iets andere orde dan een acute aandoening als anorexia. Maar ik zou het meisje met anorexia dus ook niet aanspreken, ik zou een krant met gaten nemen en haar beloeren
[...]
Stel dat ik 150 kilo zou wegen. Vind je het dan ook jou burgerplicht om mij te vertellen dat het ongezond voor me is?Nee, dat dan weer niet, tenzij ik hem/haar goed kende. Is volgens mij toch weer van een iets andere orde dan een acute aandoening als anorexia. Maar ik zou het meisje met anorexia dus ook niet aanspreken, ik zou een krant met gaten nemen en haar beloeren
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 26 mei 2009 om 12:59
quote:Bucksie schreef op 26 mei 2009 @ 12:17:
Ik ben zelf ook zo'n meisje/vrouw die dun is en zo'n 4-5x per week in de sportschool te vinden is. Voornamelijk cardio en als ik nog zin heb een paar buikspieroefeningen en wat andere oefeningen.
Ik doe dat omdat ik het leuk vind en niet om dunner, sterker, groter, sneller etc te worden.
Via een vriendin hoorde ik dat verschillende mensen aan haar gevraagd hebben of ik anorexia heb. Ik stond echt helemaal perplex toen ik dat hoorde, ten eerste omdat dat niet het geval is en ten tweede omdat blijkbaar niemand dit rechtstreeks aan mij zelf durft te vragen.
Conclusie: niet mee bemoeien, want je kunt er helemaal naast zitten.
Sinds ik weet dat een aantal mensen mij ziet als een "anorexia-meisje" en daar blijkbaar ook over gesproken/geroddeld wordt, sport ik toch minder prettig.
Vind ik een wat vreemde conclusie: eerst constateren dat niemand het rechtstreeks gevraagd heeft aan je, en dan concluderen dat TO niks moet doen, omdat ze er helemaal naast zit..... Ze komt er toch juist achter hoe het zit, als ze wel een gesprekje aanknoopt? Ik zou niet meteen vragen: joh, heb jij anorexia? Maar gewoon eerst eens over de sportschool, fijnste apparaat enzo. En dan een paar dagen of een week later eens over het waarom van het sporten ofzo?
Ik heb ook zoiets in de sportschool gehad, en het wel tegen het management gezegd. Niet om te zeggen: jullie moeten er iets aan doen, maar ik heb gevraagd wat ze in zo'n situatie kunnen doen. Ze gaven aan eigenlijk niks te kunnen doen, maar dat ze het fijn vonden dat ik het aan ze doorgaf. Dan kunnen de instructeurs daar wel eens subtiel mee gaan praten.
Ik ben zelf ook zo'n meisje/vrouw die dun is en zo'n 4-5x per week in de sportschool te vinden is. Voornamelijk cardio en als ik nog zin heb een paar buikspieroefeningen en wat andere oefeningen.
Ik doe dat omdat ik het leuk vind en niet om dunner, sterker, groter, sneller etc te worden.
Via een vriendin hoorde ik dat verschillende mensen aan haar gevraagd hebben of ik anorexia heb. Ik stond echt helemaal perplex toen ik dat hoorde, ten eerste omdat dat niet het geval is en ten tweede omdat blijkbaar niemand dit rechtstreeks aan mij zelf durft te vragen.
Conclusie: niet mee bemoeien, want je kunt er helemaal naast zitten.
Sinds ik weet dat een aantal mensen mij ziet als een "anorexia-meisje" en daar blijkbaar ook over gesproken/geroddeld wordt, sport ik toch minder prettig.
Vind ik een wat vreemde conclusie: eerst constateren dat niemand het rechtstreeks gevraagd heeft aan je, en dan concluderen dat TO niks moet doen, omdat ze er helemaal naast zit..... Ze komt er toch juist achter hoe het zit, als ze wel een gesprekje aanknoopt? Ik zou niet meteen vragen: joh, heb jij anorexia? Maar gewoon eerst eens over de sportschool, fijnste apparaat enzo. En dan een paar dagen of een week later eens over het waarom van het sporten ofzo?
Ik heb ook zoiets in de sportschool gehad, en het wel tegen het management gezegd. Niet om te zeggen: jullie moeten er iets aan doen, maar ik heb gevraagd wat ze in zo'n situatie kunnen doen. Ze gaven aan eigenlijk niks te kunnen doen, maar dat ze het fijn vonden dat ik het aan ze doorgaf. Dan kunnen de instructeurs daar wel eens subtiel mee gaan praten.
dinsdag 26 mei 2009 om 13:01
dinsdag 26 mei 2009 om 13:02
Kathykatinka, ik denk dat ik dan toch eens de sportschool zou aanspreken om te zien of zij er iets mee doen.
Of ik zou van sportschool veranderen om het niet meer aan te moeten zien. Ja, komt u maar met de cynische opmerkingen over burgerplicht...
Ik vind dat soort dingen dus echt moeilijk, zat me laatst ook te verbijten toen ik een broodmager, slecht gekleed jochie in de speeltuin zag met 2 overduidelijke alcoholisten als ouders die een rammelende tas vol bierblikken bij zich hadden (10 uur 's ochtends). Uiteindelijk doe ik niks, wat kan ik doen. Maar ik ben er wel mee bezig, dat jochie spookt al dagen door mijn hoofd.
Of ik zou van sportschool veranderen om het niet meer aan te moeten zien. Ja, komt u maar met de cynische opmerkingen over burgerplicht...
Ik vind dat soort dingen dus echt moeilijk, zat me laatst ook te verbijten toen ik een broodmager, slecht gekleed jochie in de speeltuin zag met 2 overduidelijke alcoholisten als ouders die een rammelende tas vol bierblikken bij zich hadden (10 uur 's ochtends). Uiteindelijk doe ik niks, wat kan ik doen. Maar ik ben er wel mee bezig, dat jochie spookt al dagen door mijn hoofd.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 26 mei 2009 om 13:04
quote:Feesie schreef op 26 mei 2009 @ 12:28:
[...]
Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.
Ik vind dat niet normaal. Ik zou me ook vreselijk naar voelen als iemand mij daarover zou aanspreken. Net zoals Elninjoo zegt. Ik ben het niet vaak met haar eens, maar je zegt ook niet tegen iedereen met een zwaar overgewicht dat ze een patatje moeten laten staan. Twee uitersten, beiden net zo gevaarlijk. Het is niet de plaats voor een 'wildvreemde' om daar iets over te zeggen. Niemand kent de situatie. Ik zou hier echt heel erg mee oppassen.
Mocht ik in de schoenen van dat meisje staan zou je van mij een kneiterharde 'waar bemoei je je mee' krijgen of nog harder de waarheid waarom ik toevallig dun zou zijn als dat niet eens iets te maken heeft met een verstoord eetpatroon.
Ik vind het heel naar dat mensen anderen letterlijk moeten wijzen op iets wat in hun optiek fout is. Al kennen ze de hele achtergrond is. Prima, ingrijpen bij geweld, niet prima ingrijpen op uiterlijkheden of anders handelen van anderen.
Ik heb zoiets meegemaakt maar dan anders. Ging over de gezondheid van mijn kind. Mensen van de Borstvoedingsmaffia tot in de extreemste soort. Die zagen mij mijn jongste de fles geven en die muts vertelt me dat het schandalig is dat ik niet het beste over had voor mijn kind. Ik KENDE dat hele mens niet eens. Nooit gezien. Was ergens bij een vriendin op visite. Ik heb toen zachtjes (ivm de rest van het gezelschap) gezegd dat ik geen borsten had en dat het daarom niet kon. Zegt die 'kut' keihard dat zelfs met kleine borsten je borstvoeding kan geven. Toen heb ik ook maar op dezelfde toon gezegd dat mijn borsten preventief zijn afgezet en dat wanneer ik zeg dat ik geen borsten heb,ik ook bedoel dat ik geen borsten heb. Ik voelde me vreselijk naar...... De trut zei er ook nog achteraan 'nou ja, ik heb alleen het beste met je kind voor hoor'......
.
[...]
Waarom moet dat nou weer 'een of ander bemoeizuchtig wicht' worden genoemd? Ik vind het heel normaal dat je je zorgen maakt als je zo iemand ziet. Ik snap niet waarom daar meteen weer neerbuigend over moet worden gedaan.
Ik vind dat niet normaal. Ik zou me ook vreselijk naar voelen als iemand mij daarover zou aanspreken. Net zoals Elninjoo zegt. Ik ben het niet vaak met haar eens, maar je zegt ook niet tegen iedereen met een zwaar overgewicht dat ze een patatje moeten laten staan. Twee uitersten, beiden net zo gevaarlijk. Het is niet de plaats voor een 'wildvreemde' om daar iets over te zeggen. Niemand kent de situatie. Ik zou hier echt heel erg mee oppassen.
Mocht ik in de schoenen van dat meisje staan zou je van mij een kneiterharde 'waar bemoei je je mee' krijgen of nog harder de waarheid waarom ik toevallig dun zou zijn als dat niet eens iets te maken heeft met een verstoord eetpatroon.
Ik vind het heel naar dat mensen anderen letterlijk moeten wijzen op iets wat in hun optiek fout is. Al kennen ze de hele achtergrond is. Prima, ingrijpen bij geweld, niet prima ingrijpen op uiterlijkheden of anders handelen van anderen.
Ik heb zoiets meegemaakt maar dan anders. Ging over de gezondheid van mijn kind. Mensen van de Borstvoedingsmaffia tot in de extreemste soort. Die zagen mij mijn jongste de fles geven en die muts vertelt me dat het schandalig is dat ik niet het beste over had voor mijn kind. Ik KENDE dat hele mens niet eens. Nooit gezien. Was ergens bij een vriendin op visite. Ik heb toen zachtjes (ivm de rest van het gezelschap) gezegd dat ik geen borsten had en dat het daarom niet kon. Zegt die 'kut' keihard dat zelfs met kleine borsten je borstvoeding kan geven. Toen heb ik ook maar op dezelfde toon gezegd dat mijn borsten preventief zijn afgezet en dat wanneer ik zeg dat ik geen borsten heb,ik ook bedoel dat ik geen borsten heb. Ik voelde me vreselijk naar...... De trut zei er ook nog achteraan 'nou ja, ik heb alleen het beste met je kind voor hoor'......
.
dinsdag 26 mei 2009 om 13:10
Hè Oriane, wat vervelend, ik word er helemaal verdrietig van...
Ik vind: Leef en Laat Leven (wie weet deze in het Latijn, dan laat ik 'm tatoeëren?)
Zoals ik al zei: als je oprecht interesse hebt in iemand als persoon, dan maak je op een "menselijke" wijze contact, niet omdat je een voorbarige (ver)oordeling wilt bewijzen of uitzoeken.
Ik vind: Leef en Laat Leven (wie weet deze in het Latijn, dan laat ik 'm tatoeëren?)
Zoals ik al zei: als je oprecht interesse hebt in iemand als persoon, dan maak je op een "menselijke" wijze contact, niet omdat je een voorbarige (ver)oordeling wilt bewijzen of uitzoeken.
dinsdag 26 mei 2009 om 13:10
Oriane, wat een vreselijk verhaal, dat vind ik dus een schoolvoorbeeld van foute bemoeizucht.
Maar ik vind dat wel heel wat anders. Anorexia is een (levensgevaarlijke) ziekte.
Ik denk overigens ook dat rechtstreeks aanspreken geen zin heeft, dus ik zou het ook niet doen (zoals ik al had geschreven).
Maar ik vind dat wel heel wat anders. Anorexia is een (levensgevaarlijke) ziekte.
Ik denk overigens ook dat rechtstreeks aanspreken geen zin heeft, dus ik zou het ook niet doen (zoals ik al had geschreven).
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 26 mei 2009 om 13:16
Daar gaat het om. Ik vind het niet erg om aan bepaalde mensen uit mezelf te vertellen dat ik erfelijk gezegend ben met een naar iets. Maar ik wil dat helemaal niet vertellen aan mensen die ik echt helemaal niet ken. Dat is iets van mij. Het is al kut genoeg. En dan moet je dat ook nog aan de hele wereld kenbaar maken anders stoppen dat soort mensen niet met die goedbedoelde bemoeizucht. Ik WIL dat helemaal niet.
Mijn zusje heeft iets aan haar schildklier waardoor ze ook extreem slank is. Maar ze houdt nog steeds van sporten. Moet ze daar dan maar mee stoppen omdat er anders mensen denken dat ze anorexia heeft? Ze voelt zich goed en de medicijnen weken, maar iets voller zal ze niet worden. Ze doet veel aan cardiotraining om haar conditie op peil te houden omdat die door die ziekte heel snel slecht wordt. Ik denk dat je haar ook vreselijk verdrietig maakt door de sportleiding te melden dat je denkt dat ze anorexia heeft.....
Mijn zusje heeft iets aan haar schildklier waardoor ze ook extreem slank is. Maar ze houdt nog steeds van sporten. Moet ze daar dan maar mee stoppen omdat er anders mensen denken dat ze anorexia heeft? Ze voelt zich goed en de medicijnen weken, maar iets voller zal ze niet worden. Ze doet veel aan cardiotraining om haar conditie op peil te houden omdat die door die ziekte heel snel slecht wordt. Ik denk dat je haar ook vreselijk verdrietig maakt door de sportleiding te melden dat je denkt dat ze anorexia heeft.....
dinsdag 26 mei 2009 om 15:21
Ik denk dat elke sportschool wel zo'n meisje heeft... Wij hadden er ook één. (Of hebben, ik zit niet meer bij de sportschool, dus ik weet het niet.) En ja, de instructeurs wisten het. En ja, de fitnessmanager heeft ook met haar gesproken. Heeft aangegeven dat wat zij doet, niet gezond is. Dat ze naar de dokter moet oid en dat ze op een verkeerde manier traint en eet. Maar het meisje wilde daar niet naar luisteren. Het meisje heeft uiteindelijk een verklaring ondertekend waarin ze de sportschool vrijwaart van enige verantwoordelijkheid. Instructeurs hebben het ook weleens geprobeerd om met haar te praten. (En hadden haar stiekem ook gewoon liever niet in de les, bang dat haar lichaam het zou begeven) Succes had al dat praten niet, dus ze is vrolijk op de slechte manier doorgegaan. Maar ja, wat moet je dan? Haar uiteindelijk royeren als lid? Ze valt niemand lastig, ze doet alleen zichzelf kwaad...
dinsdag 26 mei 2009 om 18:17
Hoi Oriane,wat vervelend voor je en ik kan best begrijpen dat jij daar boos om wordt.Dat is dus ook echt bemoeien en ook omdat het door iemand is die je helemaal niet kent.Ik vind dat ze beter niets had kunnen zeggen of evtl.belangstellend had kunnen vragen waarom je geen borstvoeding geeft.Het is toch de toon die de muziek maakt.Ik heb me ook eens zitten irriteren in het zwembad,beetje off-topic,maar ik was met een vrouw aan het praten over de oorlog en toen kwam er een andere oudere vrouw naar ons toe gezwommen die het allemaa had gehoord,keek naar mij en zei dat ik een jonge naive griet was die vast nog niet veel meegemaakt had..dus jong=naif...ik dacht het niet en gelijk uitgelegd dat ik bijna een broer verloren was i.v.m.een vedrinkingsongeval,dat ik hem heb zien liggen en dat hij nu in een rolstoel zit met alle gevolgen van dien (maar gelukkig altijd lacht en vrolijk is).Had je haar snel zien bijdraaien.Ik zei ook dat ik het niet pikkte van haar.Ze kende me niet en stelde meteen dat ik jong en naif was,alleen en enkel vanwege mijn leeftijd,'tuurlijk wel.En ik vind het juist goed dat je zus aan haar conditie werkt.Laat je niets aanpraten!
En wat het meisje op de sportschool betrefft zo vind ik dat erg lastig om te zeggen wat je wel of niet zou moeten doen.Als je haar niet kent dan zou ik eerst voorzichtig een gesprek aanknopen maar dan over een ander onderwerp.Pas als je haar goed kent en iets vermoedt dan zou je haar evtl.kunnen vragen.Ik ben daar altijd heel voorzichtig mee.Al is ze dun dan hoef dat inderdaad,anderen zeiden het al,geen anorexia te zijn.Het kan een te snel werkend schildklier zijn of een ziekte en dat ze werkt aan haar conditie.Pas als je weet hoe het zelfbeeld van iemand is en hoe degene met eten omgaat dan kan je meer zeggen.Maar dat hangt echt allemaal ervan af.Ook als iemand te zwaar is,mijn zus slikkte medicijnen waardoor ze 20 kilo aankwam en een deel is ze afgevallen kreeg ze ook opmerkingen zo van ''wat ben jij dik geworden zeg'' en ''dikke dijen'' door iemand die zelf fors was en een biertje zat te zuipen en toen werd ze boos en terecht want die kerel kon haar niet en ze zei dat hij niet moest oordelen want hij kon haar niet en dat hij maar eens naar zichzelf moest kijken.
Het is dus moeilijk om te zeggen wanneer iemand een eetprobleem heeft en ook waarom iemand dik is geworden.
Kan door eten zijn maar soms eet jij je verdriet weg of heb je helemaal geen trek in eten etc...Vind het nogal ingewikkeld om uit te leggen,ben nou eenmaal geen arts.Dit is alleen mijn boerenverstand.Maar nogmals,pas als je weet hoe degene met eten omgaat en tegen haar lichaam aankijkt dan pas kan je meer conclusies trekken,maar het is en blijft lastig.
En wat het meisje op de sportschool betrefft zo vind ik dat erg lastig om te zeggen wat je wel of niet zou moeten doen.Als je haar niet kent dan zou ik eerst voorzichtig een gesprek aanknopen maar dan over een ander onderwerp.Pas als je haar goed kent en iets vermoedt dan zou je haar evtl.kunnen vragen.Ik ben daar altijd heel voorzichtig mee.Al is ze dun dan hoef dat inderdaad,anderen zeiden het al,geen anorexia te zijn.Het kan een te snel werkend schildklier zijn of een ziekte en dat ze werkt aan haar conditie.Pas als je weet hoe het zelfbeeld van iemand is en hoe degene met eten omgaat dan kan je meer zeggen.Maar dat hangt echt allemaal ervan af.Ook als iemand te zwaar is,mijn zus slikkte medicijnen waardoor ze 20 kilo aankwam en een deel is ze afgevallen kreeg ze ook opmerkingen zo van ''wat ben jij dik geworden zeg'' en ''dikke dijen'' door iemand die zelf fors was en een biertje zat te zuipen en toen werd ze boos en terecht want die kerel kon haar niet en ze zei dat hij niet moest oordelen want hij kon haar niet en dat hij maar eens naar zichzelf moest kijken.
Het is dus moeilijk om te zeggen wanneer iemand een eetprobleem heeft en ook waarom iemand dik is geworden.
Kan door eten zijn maar soms eet jij je verdriet weg of heb je helemaal geen trek in eten etc...Vind het nogal ingewikkeld om uit te leggen,ben nou eenmaal geen arts.Dit is alleen mijn boerenverstand.Maar nogmals,pas als je weet hoe degene met eten omgaat en tegen haar lichaam aankijkt dan pas kan je meer conclusies trekken,maar het is en blijft lastig.
dinsdag 26 mei 2009 om 18:19
Is het ''hij kon haar niet'' of ''hij kende haar niet''.Ik denk namelijk dat ik deze 2 woorden door elkaar heb gehaald.Voor de duidelijkheid,ik ben geen Nederlandse zoals sommigen weten en waarschijnlijk zitten er taal-en spelfouten in mijn text en verder heb ik ontzettend goed na moeten denken hoe ik dit stukje post en mijn text vaak veranderd.Als er iets niet duidelijk is vraag het dan gewoon aan me ik zal het dan zo goed mogelijk uitleggen.
dinsdag 26 mei 2009 om 19:00
Ik zou als ik die sportschoolhouder was wel in gesprek gaan met die persoon.
Klinkt waarschijnlijk wel heel hard, maar als bedrijf dat zich richt op gezondheid wil je toch liever geen mensen die op een onverantwoorde manier met jouw product bezig zijn? Of dat nu het slikken van anabolen of sportverslaving is of sport gebruiken ten behoeve van je anorexia.
Klinkt waarschijnlijk wel heel hard, maar als bedrijf dat zich richt op gezondheid wil je toch liever geen mensen die op een onverantwoorde manier met jouw product bezig zijn? Of dat nu het slikken van anabolen of sportverslaving is of sport gebruiken ten behoeve van je anorexia.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 26 mei 2009 om 20:57
Het heeft geen nut om iemand daar op aan te spreken als onbekende.
Alsof dat haar zou beseffen en laten handelen er wat aan te doen?
Als je erg begaan bent zou je eerst een contact op moeten bouwen,vertrouwen winnen,vriendschap sluiten....en dan heel misschien kan je wat betekenen.
Ben je zo minimaal een jaar verder.
En ja,het is misschien hard om dan maar je ogen te sluiten,maar ik vond het voorbeeld heel treffen van de stevige vrouw die je chips enzo ziet kopen...ze zien je aankomen!
Sportschoolhouder,hetzelfde verhaal.
Weiger je dan vervolgens iemand,dan gaat ze wel sportschoolhoppen.
Je kan hoogstens een restrictie in frequentie geven en dat zal dan alleen voor je eigen gemoedsrust zijn (he ,ik heb geen podium voor eetsoornisgedrag geboden)
Maar oplossen doet het geen bal.
Triest,maar zo is het.
Oriannne,ik krijg echt kromme tenen van je verhaal,vreselijk zeg.
Waar bemoeien vreemden zich mee.
Alsof dat haar zou beseffen en laten handelen er wat aan te doen?
Als je erg begaan bent zou je eerst een contact op moeten bouwen,vertrouwen winnen,vriendschap sluiten....en dan heel misschien kan je wat betekenen.
Ben je zo minimaal een jaar verder.
En ja,het is misschien hard om dan maar je ogen te sluiten,maar ik vond het voorbeeld heel treffen van de stevige vrouw die je chips enzo ziet kopen...ze zien je aankomen!
Sportschoolhouder,hetzelfde verhaal.
Weiger je dan vervolgens iemand,dan gaat ze wel sportschoolhoppen.
Je kan hoogstens een restrictie in frequentie geven en dat zal dan alleen voor je eigen gemoedsrust zijn (he ,ik heb geen podium voor eetsoornisgedrag geboden)
Maar oplossen doet het geen bal.
Triest,maar zo is het.
Oriannne,ik krijg echt kromme tenen van je verhaal,vreselijk zeg.
Waar bemoeien vreemden zich mee.
dinsdag 26 mei 2009 om 21:55
Het meisje moet uiteraard ook open staan voor hulp (mocht het zo zijn dat het een eetprobleem is maar kan ook dat het iets heel anders is).Ik zou voorzichtig zijn vooral als je haar niet kent.Kan me indenken dat jij je zorgen maakt maar zou eerst,zoals anderen dat voor mij al hebben gezegd,voorzichtig een gesprek aanknopen maar dan over iets anders.Je moet een mens eerst leren kennen.
dinsdag 26 mei 2009 om 21:57
dinsdag 26 mei 2009 om 22:21
Ik heb zelf ook anorexia gehad en zat in die periode ook 5x per week in de sportschool om voornamelijk cardio te doen. er heeft nooit iemand echt iets over gezegd, ik heb alleen wel vaak blikken gekregen die genoeg zeiden, maar die gaven me juist een kick. Verder wel eens dingen gehoord als ''wat ben jij dun zeg'' of ''jij doet het natuurlikjk niet voor de caloriënverbranding zoals ik'', maar ook die opmerkingen gaven mij eerder een kick dan dat ik er van schrok. Instructeurs hebben nooit iets gezegd gelukkig, dan was ik zeker weg gegaan! Echt hoor, zoiets heeft helemaal geen zin tegen iemand die toch geen hulp wilt en die je helemaal niet kent verder.
Ik weet zeker dat elke sportschool dit soort meisjes (en wellicht jongens) heeft, want extreem veel sporten(compenseren) gaat nu eenmaal vaak samen met een eetstoornis zeker met anorexia, dus het is natuurlijk niet gek dat je ze daar veel ziet.
Ik zou dus adviseren niks te zeggen en als je het toch niet kunt laten, eerst een soort van ''band'' opbouwen, niet meteen de anorexia-kaart opgooien, geloof me dat werk averechts.
Ik weet zeker dat elke sportschool dit soort meisjes (en wellicht jongens) heeft, want extreem veel sporten(compenseren) gaat nu eenmaal vaak samen met een eetstoornis zeker met anorexia, dus het is natuurlijk niet gek dat je ze daar veel ziet.
Ik zou dus adviseren niks te zeggen en als je het toch niet kunt laten, eerst een soort van ''band'' opbouwen, niet meteen de anorexia-kaart opgooien, geloof me dat werk averechts.
