Lijf & Lijn
alle pijlers
Moeder in de overgang met veel stemmingswisselingen!
maandag 19 januari 2009 om 14:15
Mijn moeder nu 54, is al een jaar of 5 in de overgang. Ze is van zichzelf al heel erg eigenwijs en wil praktisch niets van mij of mijn zus aannemen.
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
maandag 19 januari 2009 om 14:19
maandag 19 januari 2009 om 14:22
maandag 19 januari 2009 om 14:22
Oh meid, ik weet wat je bedoelt!
Mijn moeder had het ook heel erg. Ze werd er niet leuker op ook voor zichzelf niet. Ze vond dat iedereen tegen haar was en niemand begreep haar.......... uiteindelijk heeft ze een paar keer met een psychologe gesproken en wat vooral hielp is dat ze een tijdje antidepressiva (seroxat) ging slikken. Wat waren wij blij. Ze werd weer een stuk leuker (ook voor zichzelf)
Mijn moeder is nu 60 en het gaat heel goed, ze slikt niets meer en ze ziet ook wel in hoe moeilijk ze was maar kan het ook relativeren
Mijn moeder had het ook heel erg. Ze werd er niet leuker op ook voor zichzelf niet. Ze vond dat iedereen tegen haar was en niemand begreep haar.......... uiteindelijk heeft ze een paar keer met een psychologe gesproken en wat vooral hielp is dat ze een tijdje antidepressiva (seroxat) ging slikken. Wat waren wij blij. Ze werd weer een stuk leuker (ook voor zichzelf)
Mijn moeder is nu 60 en het gaat heel goed, ze slikt niets meer en ze ziet ook wel in hoe moeilijk ze was maar kan het ook relativeren
maandag 19 januari 2009 om 14:25
Mijn moeder heeft er al een jaar of 7-10 last van. De pil slikken werkte ook niet. (Dat raadde de huisarts aan, maar icm hoge bloeddruk en een herseninfarctje niet zo handig)
Nu gebruikt ze gebroken lijnzaad 2x per dag 2 eetlepels door yoghurt, en ze zegt dat dat bij haar goed werkt. (ook tegen opvliegers)
Mss een idee?
Nu gebruikt ze gebroken lijnzaad 2x per dag 2 eetlepels door yoghurt, en ze zegt dat dat bij haar goed werkt. (ook tegen opvliegers)
Mss een idee?
maandag 19 januari 2009 om 14:28
Heel herkenbaar wat jullie schrijven. Ze zit zichzelf echt heel erg in de weg en dat al zolang. Vind jammer dat ze zo koppig is en niet bij de huisarts aanklopt. Haar relatie met mijn vader lijdt er ook al jaren onder. Ik kan het nog wel relativeren maar mijn kinderen snappen niet waarom oma altijd boos is en niets mag van haar.
cajean: Ergens lijkt mijn moeder soms ook wel depressief, toen haar ouders 3 jaar terug beide kwamen te overlijden werd het nog erger en is het zo eigenlijk gebleven. Zou wel willen dat ik voor haar naar de huisarts kon gaan!!
cajean: Ergens lijkt mijn moeder soms ook wel depressief, toen haar ouders 3 jaar terug beide kwamen te overlijden werd het nog erger en is het zo eigenlijk gebleven. Zou wel willen dat ik voor haar naar de huisarts kon gaan!!
maandag 19 januari 2009 om 14:29
maandag 19 januari 2009 om 14:31
Mijn moeder was best vroeg al in de overgang, mijn zus en ik aan het puberen...HELL was dat thuis dus..
Ymea heeft haar redelijk geholpen (aangeraden door vriendinnen in de overgang) Een collega van mij gebruikt het ook..en heeft er ook baat bij. (ze hebben ook een erg informatieve website).
Hoop niet dat dit erg op spam lijkt..
Ymea heeft haar redelijk geholpen (aangeraden door vriendinnen in de overgang) Een collega van mij gebruikt het ook..en heeft er ook baat bij. (ze hebben ook een erg informatieve website).
Hoop niet dat dit erg op spam lijkt..
Perfectionisme is niet perfect...
maandag 19 januari 2009 om 14:35
Voor wie vindt je het sneu? Voor je moeder? Dat is een volwassen vrouw hoor, die beslist zelf wat ze met haar leven doet.
Voor je kids? Waarom moet je moeder zich aanpassen voor jouw kids?
maar mijn kinderen snappen niet waarom oma altijd boos is en niets mag van haar.
En omdat jouw kids het niet snappen moet je moeder iets aan haar buien doen?
sorry pippi langkous, maar dit is echt extreem constructieve feefback, kan een mens wat mee! laat het topic dan linksliggen
Voor je kids? Waarom moet je moeder zich aanpassen voor jouw kids?
maar mijn kinderen snappen niet waarom oma altijd boos is en niets mag van haar.
En omdat jouw kids het niet snappen moet je moeder iets aan haar buien doen?
sorry pippi langkous, maar dit is echt extreem constructieve feefback, kan een mens wat mee! laat het topic dan linksliggen
maandag 19 januari 2009 om 14:37
Mijn moeder was 40 toen ze mij kreeg en kwam in de overgang rond haar 50e. Drama's Ze ko9n niks hebben en had ene huis vol kids. We zijn er allemaal doorheen gekomen zonder kleerscheuren, dus ik snap niet zo goed waarom je zo moeilijk doet? Jij woont niet bij je moeder, je kids ook niet, of wel?
De enige die 'recht van spreken' heeft in deze is je pa, hij moet met haar leven. Jou gaat het eigenlijk niets wat ze doet of laat.
De enige die 'recht van spreken' heeft in deze is je pa, hij moet met haar leven. Jou gaat het eigenlijk niets wat ze doet of laat.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 19 januari 2009 om 14:42
quote:HoiPippiLangkous schreef op 19 januari 2009 @ 14:29:
Voor wie vind je het sneu? Voor je moeder? Dat is een volwassen vrouw hoor, die beslist zelf wat ze met haar leven doet.
Voor je kids? Waarom moet je moeder zich aanpassen voor jouw kids?
Helemaal mee eens!
Mama is niet zo gezellig, dus die moeten we volproppen met anti-depressiva?
Alsjeblief zeg! Je moeder heeft last van haar hormonen en heeft verdriet omdat ze haar twee ouders snel achter elkaar verloren heeft. Begrip en troost heeft ze nodig. Van jou, én je vader!
Schaam je. Werkelijk.
Voor wie vind je het sneu? Voor je moeder? Dat is een volwassen vrouw hoor, die beslist zelf wat ze met haar leven doet.
Voor je kids? Waarom moet je moeder zich aanpassen voor jouw kids?
Helemaal mee eens!
Mama is niet zo gezellig, dus die moeten we volproppen met anti-depressiva?
Alsjeblief zeg! Je moeder heeft last van haar hormonen en heeft verdriet omdat ze haar twee ouders snel achter elkaar verloren heeft. Begrip en troost heeft ze nodig. Van jou, én je vader!
Schaam je. Werkelijk.
maandag 19 januari 2009 om 14:45
maandag 19 januari 2009 om 14:46
quote:yathibiyya schreef op 19 januari 2009 @ 14:31:
Mijn moeder was best vroeg al in de overgang, mijn zus en ik aan het puberen...HELL was dat thuis dus..
Ymea heeft haar redelijk geholpen (aangeraden door vriendinnen in de overgang) Een collega van mij gebruikt het ook..en heeft er ook baat bij. (ze hebben ook een erg informatieve website).
Hoop niet dat dit erg op spam lijkt.. bedankt voor de tip!
Mijn moeder was best vroeg al in de overgang, mijn zus en ik aan het puberen...HELL was dat thuis dus..
Ymea heeft haar redelijk geholpen (aangeraden door vriendinnen in de overgang) Een collega van mij gebruikt het ook..en heeft er ook baat bij. (ze hebben ook een erg informatieve website).
Hoop niet dat dit erg op spam lijkt.. bedankt voor de tip!
maandag 19 januari 2009 om 14:48
quote:mevrouwk schreef op 19 januari 2009 @ 14:45:
Als je je na 3 jaar nog niets beter voelt na het overlijden van je ouders (Op respectabele leeftijd) dan lijkt het mij niet vreemd om hulp in te schakelen hoor. Kijk, als je al zeurt na 3 máánden.....
Blijkbaar komt moeders er in haar eentje niet meer uit, en sluit ze zich af..
Dit lees ik in de openingspost:
"ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet."
Daaruit concludeer ik eigenlijk alleen maar dat moeder helemaal niet wil. En wat voor reden ze daar ook voor heeft, die heb je te respecteren.
Als je je na 3 jaar nog niets beter voelt na het overlijden van je ouders (Op respectabele leeftijd) dan lijkt het mij niet vreemd om hulp in te schakelen hoor. Kijk, als je al zeurt na 3 máánden.....
Blijkbaar komt moeders er in haar eentje niet meer uit, en sluit ze zich af..
Dit lees ik in de openingspost:
"ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet."
Daaruit concludeer ik eigenlijk alleen maar dat moeder helemaal niet wil. En wat voor reden ze daar ook voor heeft, die heb je te respecteren.
maandag 19 januari 2009 om 14:49
quote:cajean schreef op 19 januari 2009 @ 14:45:
Vind eigenlijk ook dat Hoipippi wat raar reageert. een moeder in de overgang kan echt heeeel veel stress geven hoor!Ach komop zeg. Je weet toch wat de oorzaak van haar gedrag is? Hormonen?! Zou wat zijn zeg als elke man zijn zwangere vrouw naar de dokter stuurt omdat ze onhandelbaar is.
Vind eigenlijk ook dat Hoipippi wat raar reageert. een moeder in de overgang kan echt heeeel veel stress geven hoor!Ach komop zeg. Je weet toch wat de oorzaak van haar gedrag is? Hormonen?! Zou wat zijn zeg als elke man zijn zwangere vrouw naar de dokter stuurt omdat ze onhandelbaar is.
maandag 19 januari 2009 om 14:50
Kijk mijn moeder moet het ook zelf weten, maar mijn moeder is een erg complexe vrouw. Ze praat nooit over haar gevoelens ook niet over het verdriet m.b.t het verliezen van haar ouders. Waar mijn zus en ik onze ziel kunnen blootleggen, komt mijn moeder niet verder dan mij zwijgend aankijken als ik haar een vraag stel. Dat is dus heel erg moeilijk. Dat je nooit met iemand kunt praten over hoe ze zich voelt. Ik kan haar alleen maar zeggen hoe het op ons overkomt en zelfs daar krijg je geen reactie op (dit is was al zo voor de overgang). Ik wil mijn moeder niet volstoppen met antidepressiva, maar als er iets is zonder recept. Dan weet ik zeker mijn moeder kennende dat als ik haar dat geef ze dat echt zal gaan proberen. Alleen uit zichzelf zal ze nooit actie ondernemen.
