Lijf & Lijn
alle pijlers
Moeder in de overgang met veel stemmingswisselingen!
maandag 19 januari 2009 om 14:15
Mijn moeder nu 54, is al een jaar of 5 in de overgang. Ze is van zichzelf al heel erg eigenwijs en wil praktisch niets van mij of mijn zus aannemen.
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
maandag 19 januari 2009 om 14:52
quote:niekske1978 schreef op 19 januari 2009 @ 14:50:
Kijk mijn moeder moet het ook zelf weten, maar mijn moeder is een erg complexe vrouw. Ze praat nooit over haar gevoelens ook niet over het verdriet m.b.t het verliezen van haar ouders. Waar mijn zus en ik onze ziel kunnen blootleggen, komt mijn moeder niet verder dan mij zwijgend aankijken als ik haar een vraag stel. Dat is dus heel erg moeilijk. Dat je nooit met iemand kunt praten over hoe ze zich voelt. Ik kan haar alleen maar zeggen hoe het op ons overkomt en zelfs daar krijg je geen reactie op (dit is was al zo voor de overgang). Ik wil mijn moeder niet volstoppen met antidepressiva, maar als er iets is zonder recept. Dan weet ik zeker mijn moeder kennende dat als ik haar dat geef ze dat echt zal gaan proberen. Alleen uit zichzelf zal ze nooit actie ondernemen.
Dat jij problemen hebt met het karakter van je moeder maakt niet dat je moeder zich verplicht moet voelen tegen haar gevoel in haar ziel en zaligheid op tafel te leggen óf daarvoor medicijnen, al dan niet op recept, te slikken.
Accepteer je moeder.
Kijk mijn moeder moet het ook zelf weten, maar mijn moeder is een erg complexe vrouw. Ze praat nooit over haar gevoelens ook niet over het verdriet m.b.t het verliezen van haar ouders. Waar mijn zus en ik onze ziel kunnen blootleggen, komt mijn moeder niet verder dan mij zwijgend aankijken als ik haar een vraag stel. Dat is dus heel erg moeilijk. Dat je nooit met iemand kunt praten over hoe ze zich voelt. Ik kan haar alleen maar zeggen hoe het op ons overkomt en zelfs daar krijg je geen reactie op (dit is was al zo voor de overgang). Ik wil mijn moeder niet volstoppen met antidepressiva, maar als er iets is zonder recept. Dan weet ik zeker mijn moeder kennende dat als ik haar dat geef ze dat echt zal gaan proberen. Alleen uit zichzelf zal ze nooit actie ondernemen.
Dat jij problemen hebt met het karakter van je moeder maakt niet dat je moeder zich verplicht moet voelen tegen haar gevoel in haar ziel en zaligheid op tafel te leggen óf daarvoor medicijnen, al dan niet op recept, te slikken.
Accepteer je moeder.
maandag 19 januari 2009 om 14:54
quote:cajean schreef op 19 januari 2009 @ 14:52:
Nou, jij hebt mijn moeder niet meegemaakt. Het gaat hier echt niet om af en toe een nare opmerking van mams hoor en hormonen of niet, vals is vals.Wat een kletskoek. Dan staat je nog wat te wachten wanneer je moeder dement wordt. Die kunnen pas vals zijn. Of het verwijtbaar is, is iets anders.
Nou, jij hebt mijn moeder niet meegemaakt. Het gaat hier echt niet om af en toe een nare opmerking van mams hoor en hormonen of niet, vals is vals.Wat een kletskoek. Dan staat je nog wat te wachten wanneer je moeder dement wordt. Die kunnen pas vals zijn. Of het verwijtbaar is, is iets anders.
maandag 19 januari 2009 om 14:55
Cajean, als je een beetje zou kunnen lezen dan zie je dt ik ook ervaringen heb met een moeder in de overgang.
En 3 jaar rouwen is helemaal niet zo lang hoor. Natuurlijk moet er wel ergens een opgaande lijn inzitten, maar voor rouw en verdriet staat geen bepaald tijdsbestek. En de leeftijd van de ouders maakt het verdriet niet minder.
En 3 jaar rouwen is helemaal niet zo lang hoor. Natuurlijk moet er wel ergens een opgaande lijn inzitten, maar voor rouw en verdriet staat geen bepaald tijdsbestek. En de leeftijd van de ouders maakt het verdriet niet minder.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 19 januari 2009 om 14:57
Misschien denkt je ma wel 'houden jullie alsjeblieft eens op met dat gezeur' als je zus en jij je hele ziel en zaligheid weer eens bloot leggen. Weet jij veel?
Net wat Justme zegt, als je problemen hebt met andermans karakter dan is dat jóuw probleem, niet van die ander.
Net wat Justme zegt, als je problemen hebt met andermans karakter dan is dat jóuw probleem, niet van die ander.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 19 januari 2009 om 14:57
jammer dat dit topic nu zo vijandig wordt. Ieder moet het ook voor zichzelf weten, ik was alleen maar op zoek naar een paar tips mbt voedingssupplementen o.i.d.
Ik vind niet dat je maar moet accepteren hoe iemand is en daardoor de hele sfeer altijd te laten beinvloeden. Zij is inderdaad degene die met zichzelf moet leven (en mijn vader) maar wij en mijn kids horen er ook bij.
Ze moet van mij niets, als ik haar wat tips kan geven doe ik dat gewoon. Is het aan haar daar wat mee te doen, meer niet!
Ik vind niet dat je maar moet accepteren hoe iemand is en daardoor de hele sfeer altijd te laten beinvloeden. Zij is inderdaad degene die met zichzelf moet leven (en mijn vader) maar wij en mijn kids horen er ook bij.
Ze moet van mij niets, als ik haar wat tips kan geven doe ik dat gewoon. Is het aan haar daar wat mee te doen, meer niet!
maandag 19 januari 2009 om 15:00
Je begint zelf met vijandig doen Niekske. Hoe jij reageert op een paar vragen is buiten proporties.
Maar goed, ik zal de OP maar vast quoten
quote:Mijn moeder nu 54, is al een jaar of 5 in de overgang. Ze is van zichzelf al heel erg eigenwijs en wil praktisch niets van mij of mijn zus aannemen.
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
Maar goed, ik zal de OP maar vast quoten
quote:Mijn moeder nu 54, is al een jaar of 5 in de overgang. Ze is van zichzelf al heel erg eigenwijs en wil praktisch niets van mij of mijn zus aannemen.
Ze heeft vreselijk last van stemmingswisselingen, ze wil perse niet naar de huisarts. Ik denk dat ze zich schaamt om hierover te praten doet ze met mij ook niet.
Wie weet of er iets verkrijgbaar is zonder recept wat ook daadwerkelijk helpt tegen die stemmingswisselingen. Ik heb al wat gegoogled maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
alvast bedankt!!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 19 januari 2009 om 15:00
maandag 19 januari 2009 om 15:01
Je zegt toch zelf al dat ze niets van je aanneemt? Dus waarom niet haar helpen in plaats van je met haar bemoeien? En helpen doe je dus niet door een pil te zoeken en die aan je moeder te geven. Wat wil je doen als ze die niet wil slikken (en als ik het zo lees doet ze dat toch niet).
Laat haar lekker, steun haar zonder te zeuren, dring haar niets op en gedraag je niet als haar moeder.
Laat haar lekker, steun haar zonder te zeuren, dring haar niets op en gedraag je niet als haar moeder.
maandag 19 januari 2009 om 15:02
maandag 19 januari 2009 om 15:03
hey niekske,
jammer dat dit topic de andere kant opvliegt, want ik snap je vraag wèl..
mijn moeder gebruikt sint-janskruid sinds een tijdje en volgens mij heeft ze er wel een beetje baat bij, maar verwacht geen wonderen!
verder snap ik heel goed dat het voor jullie ook lastig is, mijn moeder schreeuwt ook om het minste geringste of kan ineens helemaal in de put zitten, en ook ik vind dit erg vervelend, voor zowel haar als mij..
en dan kun je wel leuk zeggen: het gaat om haar, zij heeft er geen last van bla bla bla, maar als het haar relaties met anderen ondermijnt ( waaronder haar kleinkinderen!!) dan vind ik dat er best in de richting van een oplossing gedacht mag worden.
ik hoop dan ook dat je hier wat goede tips zult krijgen!
jammer dat dit topic de andere kant opvliegt, want ik snap je vraag wèl..
mijn moeder gebruikt sint-janskruid sinds een tijdje en volgens mij heeft ze er wel een beetje baat bij, maar verwacht geen wonderen!
verder snap ik heel goed dat het voor jullie ook lastig is, mijn moeder schreeuwt ook om het minste geringste of kan ineens helemaal in de put zitten, en ook ik vind dit erg vervelend, voor zowel haar als mij..
en dan kun je wel leuk zeggen: het gaat om haar, zij heeft er geen last van bla bla bla, maar als het haar relaties met anderen ondermijnt ( waaronder haar kleinkinderen!!) dan vind ik dat er best in de richting van een oplossing gedacht mag worden.
ik hoop dan ook dat je hier wat goede tips zult krijgen!
maandag 19 januari 2009 om 15:07
Nou, ik heb wel een tik eraan overgehouden omdat mijn moeder echt gemeen was in de overgang. Mijn moeder was al bijna 40 toen ze mij kreeg dus ik heb haar overgangsfase bewust meegemaakt en het was echt niet leuk. Niet leuk voor haar zelf maar zeker niet voor mijn vader en kids.
Ik kan wel begrijpen hoe TO zich voelt want het is moeilijk om te zien dat je moeder veranderd in een feeks...
Die Ymea lijkt me een goede tip en sojaproducten schijnen ook te helpen. In landen waar veel soja gegeten wordt is bewezen dat vrouwen minder last van de overgang hebben.
Zelf ben ik ook heel bang om ook zo'n feeks te worden in de overgang en ik zie die periode dan ook met angst en beven tegemoed.....
Ik kan wel begrijpen hoe TO zich voelt want het is moeilijk om te zien dat je moeder veranderd in een feeks...
Die Ymea lijkt me een goede tip en sojaproducten schijnen ook te helpen. In landen waar veel soja gegeten wordt is bewezen dat vrouwen minder last van de overgang hebben.
Zelf ben ik ook heel bang om ook zo'n feeks te worden in de overgang en ik zie die periode dan ook met angst en beven tegemoed.....
maandag 19 januari 2009 om 15:07
quote:HoiPippiLangkous schreef op 19 januari 2009 @ 15:00:
Je begint zelf met vijandig doen Niekske. Hoe jij reageert op een paar vragen is buiten proporties.
Maar goed, ik zal de OP maar vast quoten
[...]
Op quoten?
Wat flauw zeg.
Ik vind dat ze helemaal geen rare vragen stelt.
En ja een wandelende hormonenbom is voor niemand fijn.
Ook voor haarzelf niet.
Sommige mensen lijden uit eigenwijsheid (of schaamte).
Daar mag je als dochter zeker wel wat tegenaan bemoeien hoor.
En zo te lezen doet To dat vanuit de beste bedoelingen.
Kan je haar niet voorzichtig eens vragen of ze gewoon eens een praatje met de huisarts wil maken?
Zonde dat ze geen ondersteuning neemt,is voor haarzelf ook fijn.
Je begint zelf met vijandig doen Niekske. Hoe jij reageert op een paar vragen is buiten proporties.
Maar goed, ik zal de OP maar vast quoten
[...]
Op quoten?
Wat flauw zeg.
Ik vind dat ze helemaal geen rare vragen stelt.
En ja een wandelende hormonenbom is voor niemand fijn.
Ook voor haarzelf niet.
Sommige mensen lijden uit eigenwijsheid (of schaamte).
Daar mag je als dochter zeker wel wat tegenaan bemoeien hoor.
En zo te lezen doet To dat vanuit de beste bedoelingen.
Kan je haar niet voorzichtig eens vragen of ze gewoon eens een praatje met de huisarts wil maken?
Zonde dat ze geen ondersteuning neemt,is voor haarzelf ook fijn.
maandag 19 januari 2009 om 15:09
maandag 19 januari 2009 om 15:10
quote:bosaapje schreef op 19 januari 2009 @ 15:07:
Nou, ik heb wel een tik eraan overgehouden omdat mijn moeder echt gemeen was in de overgang. Mijn moeder was al bijna 40 toen ze mij kreeg dus ik heb haar overgangsfase bewust meegemaakt en het was echt niet leuk. Niet leuk voor haar zelf maar zeker niet voor mijn vader en kids.
Ik kan wel begrijpen hoe TO zich voelt want het is moeilijk om te zien dat je moeder veranderd in een feeks...
Die Ymea lijkt me een goede tip en sojaproducten schijnen ook te helpen. In landen waar veel soja gegeten wordt is bewezen dat vrouwen minder last van de overgang hebben.
Zelf ben ik ook heel bang om ook zo'n feeks te worden in de overgang en ik zie die periode dan ook met angst en beven tegemoed.....
Nee dat is ook niet leuk. Net zoals puberende dochters niet leuk zijn. Zwangere en verse moeders ook niet.
Het leven is niet altijd leuk. Maar meestal zijn zulke periodes wél van voorbijgaande aard. Gewoon ff tot 10 tellen scheelt een hoop.
Nou, ik heb wel een tik eraan overgehouden omdat mijn moeder echt gemeen was in de overgang. Mijn moeder was al bijna 40 toen ze mij kreeg dus ik heb haar overgangsfase bewust meegemaakt en het was echt niet leuk. Niet leuk voor haar zelf maar zeker niet voor mijn vader en kids.
Ik kan wel begrijpen hoe TO zich voelt want het is moeilijk om te zien dat je moeder veranderd in een feeks...
Die Ymea lijkt me een goede tip en sojaproducten schijnen ook te helpen. In landen waar veel soja gegeten wordt is bewezen dat vrouwen minder last van de overgang hebben.
Zelf ben ik ook heel bang om ook zo'n feeks te worden in de overgang en ik zie die periode dan ook met angst en beven tegemoed.....
Nee dat is ook niet leuk. Net zoals puberende dochters niet leuk zijn. Zwangere en verse moeders ook niet.
Het leven is niet altijd leuk. Maar meestal zijn zulke periodes wél van voorbijgaande aard. Gewoon ff tot 10 tellen scheelt een hoop.
maandag 19 januari 2009 om 15:10
quote:cajean schreef op 19 januari 2009 @ 14:45:
Vind eigenlijk ook dat Hoipippi wat raar reageert. een moeder in de overgang kan echt heeeel veel stress geven hoor!
Echt veel stress en het ergste vind ik nog dat moeder het vaak zelf niet in de gaten heeft.....
Als partner en kind voel je een enorme onmacht.....
Vind eigenlijk ook dat Hoipippi wat raar reageert. een moeder in de overgang kan echt heeeel veel stress geven hoor!
Echt veel stress en het ergste vind ik nog dat moeder het vaak zelf niet in de gaten heeft.....
Als partner en kind voel je een enorme onmacht.....
maandag 19 januari 2009 om 15:13
En ik denk dat het inderdaad heel lastig kan zijn. Mijn eigen moeder zit er ook middenin, maar ik ben uit huis en heb er weinig last van. En ze heeft er vooral zélf veel last van. Vind het sneu voor haar. En net als bij mijn kinderen denk ik af en toe 'het is een fáse, het gaat óver' en dat helpt. Ze heeft er toch gewoon recht op om een rottige tijd door te maken?
Ze wordt ouder, schuift een plaatsje op in de generatielijn, kinderen zijn minder afhankelijk, ouders zijn overleden en/of hebben veel zorg nodig, hormonen gaan op hol, leven moet een nieuwe invulling hebben. Lijkt me knap lastig. Dus láát haar. Een volwassen vrouw weet heus wel wanneer ze naar de huisarts moet.
Ze wordt ouder, schuift een plaatsje op in de generatielijn, kinderen zijn minder afhankelijk, ouders zijn overleden en/of hebben veel zorg nodig, hormonen gaan op hol, leven moet een nieuwe invulling hebben. Lijkt me knap lastig. Dus láát haar. Een volwassen vrouw weet heus wel wanneer ze naar de huisarts moet.
