Lijf & Lijn
alle pijlers
On Topic: Knap zijn is soms zo naar!
maandag 19 januari 2015 om 18:42
Beste forummers,
In de rubriek On Topic, in Viva, vertelt iedere week een vrouw haar persoonlijke verhaal. Soms is het grappig en herkenbaar, andere keren juist heftig of emotioneel.
Voortaan zullen we een korte versie van het verhaal op het Viva Forum posten, in de bijbehorende pijler, en jullie vragen naar jullie visie op dit verhaal.
Een paar reacties zullen we in het kort in Viva plaatsen, bij het volledige artikel .
Dank jullie wel, alvast.
Marjolijn (27) heeft blonde krullen, ronde billen en grote ogen. Kortom; ze is bloedmooi. En dat vindt ze vaak maar verschrikkelijk.
“Soms wil ik onzichtbaar zijn. Dan hoop ik oprecht dat vandaag niemand iets zegt over mijn uiterlijk. Zeker wanneer ik met andere mensen op pad ben. Als ik met een vriendin arm in arm door de stad loop en iemand kijkt iets te lang naar me, word ik al ongemakkelijk. Ze komen toch niet naar me toe om iets over mijn haar te zeggen, hè? Terwijl ik weet dat de vriendin aan mijn arm zo ongelukkig is met haar dunne bosje. Ik merk dat ik dan naar de grond kijk, blikken probeer te ontwijken. Soms helpt het, vaak niet.
Complimenten
Mensen denken mijn dag te maken met een complimentje, en ze bedoelen het vast lief, maar ik wil liever door een gat in de grond verdwijnen op zo’n moment. Ik wil niet opvallen, of anders zijn. Dat knap zijn soms helemaal niet leuk is, zullen weinig mensen begrijpen. Een luxe probleem en overdreven gedoe, zullen ze zeggen. Ik hou mijn mond er maar over. Soms voelt dat eenzaam, maar ik kan het wel relativeren. Liever dit dan niet gezond zijn, of iets anders mankeren. Dat zelfs mijn moeder zegt dat alles me maar aan komt waaien met mijn mooie koppie, slik ik dan maar.”
Heb je tips voor Marjolijn? Herken je haar situatie? Wat zou jij doen in haar plaats? We zijn benieuwd naar jullie reacties.
In de rubriek On Topic, in Viva, vertelt iedere week een vrouw haar persoonlijke verhaal. Soms is het grappig en herkenbaar, andere keren juist heftig of emotioneel.
Voortaan zullen we een korte versie van het verhaal op het Viva Forum posten, in de bijbehorende pijler, en jullie vragen naar jullie visie op dit verhaal.
Een paar reacties zullen we in het kort in Viva plaatsen, bij het volledige artikel .
Dank jullie wel, alvast.
Marjolijn (27) heeft blonde krullen, ronde billen en grote ogen. Kortom; ze is bloedmooi. En dat vindt ze vaak maar verschrikkelijk.
“Soms wil ik onzichtbaar zijn. Dan hoop ik oprecht dat vandaag niemand iets zegt over mijn uiterlijk. Zeker wanneer ik met andere mensen op pad ben. Als ik met een vriendin arm in arm door de stad loop en iemand kijkt iets te lang naar me, word ik al ongemakkelijk. Ze komen toch niet naar me toe om iets over mijn haar te zeggen, hè? Terwijl ik weet dat de vriendin aan mijn arm zo ongelukkig is met haar dunne bosje. Ik merk dat ik dan naar de grond kijk, blikken probeer te ontwijken. Soms helpt het, vaak niet.
Complimenten
Mensen denken mijn dag te maken met een complimentje, en ze bedoelen het vast lief, maar ik wil liever door een gat in de grond verdwijnen op zo’n moment. Ik wil niet opvallen, of anders zijn. Dat knap zijn soms helemaal niet leuk is, zullen weinig mensen begrijpen. Een luxe probleem en overdreven gedoe, zullen ze zeggen. Ik hou mijn mond er maar over. Soms voelt dat eenzaam, maar ik kan het wel relativeren. Liever dit dan niet gezond zijn, of iets anders mankeren. Dat zelfs mijn moeder zegt dat alles me maar aan komt waaien met mijn mooie koppie, slik ik dan maar.”
Heb je tips voor Marjolijn? Herken je haar situatie? Wat zou jij doen in haar plaats? We zijn benieuwd naar jullie reacties.
maandag 19 januari 2015 om 19:25
quote:Lady-Voldemort schreef op 19 januari 2015 @ 19:21:
Ik heb ook een probleem: ik ben rijk. Echt vreselijk rijk. Ik kan alles kopen wat ik wil en als er per ongeluk een deurwaarder op de stoep staat betaal ik hem lachend contant uit mijn kontzak. Dat is ook kut hoor.
Ik ben nooit ziek. Geen snot, geen hoest, geen hoofdpijn, nooit.
Je kan je voorstellen hoe naar het is als je de enige bent als de griep heerst die daar gezond zit te zijn. Laatst iedereen aan de buik griep, met z'n allen op de pot, en ik was gewoon een boterham aan het eten. Dan voel je je ook eenzaam hoor..
Ik heb ook een probleem: ik ben rijk. Echt vreselijk rijk. Ik kan alles kopen wat ik wil en als er per ongeluk een deurwaarder op de stoep staat betaal ik hem lachend contant uit mijn kontzak. Dat is ook kut hoor.
Ik ben nooit ziek. Geen snot, geen hoest, geen hoofdpijn, nooit.
Je kan je voorstellen hoe naar het is als je de enige bent als de griep heerst die daar gezond zit te zijn. Laatst iedereen aan de buik griep, met z'n allen op de pot, en ik was gewoon een boterham aan het eten. Dan voel je je ook eenzaam hoor..
maandag 19 januari 2015 om 19:26
quote:Lady-Voldemort schreef op 19 januari 2015 @ 19:21:
Ik heb ook een probleem: ik ben rijk. Echt vreselijk rijk. Ik kan alles kopen wat ik wil en als er per ongeluk een deurwaarder op de stoep staat betaal ik hem lachend contant uit mijn kontzak. Dat is ook kut hoor.Een knuffel voor jou. Veel sterkte!
Ik heb ook een probleem: ik ben rijk. Echt vreselijk rijk. Ik kan alles kopen wat ik wil en als er per ongeluk een deurwaarder op de stoep staat betaal ik hem lachend contant uit mijn kontzak. Dat is ook kut hoor.Een knuffel voor jou. Veel sterkte!
maandag 19 januari 2015 om 19:28
Beste forummers,
In de rubriek On Topic, in Viva, vertelt iedere week een vrouw haar persoonlijke verhaal. Soms is het grappig en herkenbaar, andere keren juist heftig of emotioneel.
Dank jullie wel, alvast.
Marjolijn (27) heeft groene krullen, een gigantische reet en geen ogen. Kortom; ze is zo lelijk als de nacht. En dat vindt ze vaak maar heerlijk.
“Soms wil ik nog meer zichtbaar zijn. Dan hoop ik oprecht dat vandaag nog meer mensen iets zeggen over mijn uiterlijk. Zeker wanneer ik met andere mensen op pad ben. Als ik met een vriendin arm in arm door de stad loop en iemand kijkt iets te lang naar me, word ik helemaal gelukkig. Ze komen ook naar me toe om iets over mijn haar te zeggen, vet! Terwijl ik weet dat de vriendin aan mijn arm zo ongelukkig is met haar perfecte blonde andrélon krullen. Ik merk dat ik dan mijn borst naar voren doe, mijn kin omhoog. Soms krijg ik dan niet meer aandacht, maar vaak wel.
Opmerkingen
Mensen denken mijn dag te verpesten met een nare opmerkingen, en ze bedoelen het vast vervelend, maar ik wil het liefst een gat in de lucht springen op zo'n moment. Ik wil opvallen, of anders zijn. Dat lelijk zijn soms helemaal leuk is, zullen weinig mensen begrijpen. Een probleem en overdreven gedoe, zullen ze zeggen. Ik hou mijn mond er maar over. Soms voelt dat eenzaam, maar ik kan het wel relativeren. Liever dit dan gezond zijn of niks mankeren. Dat zelfs mijn moeder zegt dat echt helemaal niks me aan komt waaien met mijn lelijk koppie, dat vind ik geweldig.”
We zijn benieuwd naar jullie reacties.
In de rubriek On Topic, in Viva, vertelt iedere week een vrouw haar persoonlijke verhaal. Soms is het grappig en herkenbaar, andere keren juist heftig of emotioneel.
Dank jullie wel, alvast.
Marjolijn (27) heeft groene krullen, een gigantische reet en geen ogen. Kortom; ze is zo lelijk als de nacht. En dat vindt ze vaak maar heerlijk.
“Soms wil ik nog meer zichtbaar zijn. Dan hoop ik oprecht dat vandaag nog meer mensen iets zeggen over mijn uiterlijk. Zeker wanneer ik met andere mensen op pad ben. Als ik met een vriendin arm in arm door de stad loop en iemand kijkt iets te lang naar me, word ik helemaal gelukkig. Ze komen ook naar me toe om iets over mijn haar te zeggen, vet! Terwijl ik weet dat de vriendin aan mijn arm zo ongelukkig is met haar perfecte blonde andrélon krullen. Ik merk dat ik dan mijn borst naar voren doe, mijn kin omhoog. Soms krijg ik dan niet meer aandacht, maar vaak wel.
Opmerkingen
Mensen denken mijn dag te verpesten met een nare opmerkingen, en ze bedoelen het vast vervelend, maar ik wil het liefst een gat in de lucht springen op zo'n moment. Ik wil opvallen, of anders zijn. Dat lelijk zijn soms helemaal leuk is, zullen weinig mensen begrijpen. Een probleem en overdreven gedoe, zullen ze zeggen. Ik hou mijn mond er maar over. Soms voelt dat eenzaam, maar ik kan het wel relativeren. Liever dit dan gezond zijn of niks mankeren. Dat zelfs mijn moeder zegt dat echt helemaal niks me aan komt waaien met mijn lelijk koppie, dat vind ik geweldig.”
We zijn benieuwd naar jullie reacties.
maandag 19 januari 2015 om 19:29
quote:strikjemetstippels schreef op 19 januari 2015 @ 19:25:
[...]
Ik ben nooit ziek. Geen snot, geen hoest, geen hoofdpijn, nooit.
Je kan je voorstellen hoe naar het is als je de enige bent als de griep heerst die daar gezond zit te zijn. Laatst iedereen aan de buik griep, met z'n allen op de pot, en ik was gewoon een boterham aan het eten. Dan voel je je ook eenzaam hoor..Dat kan ik me helemaal voorstellen. Ligt iedereen lui in zijn nest te kotsen en te blaffen en lekker vrij te wezen, en jij kan al het werk opknappen. Waardeloos joh
[...]
Ik ben nooit ziek. Geen snot, geen hoest, geen hoofdpijn, nooit.
Je kan je voorstellen hoe naar het is als je de enige bent als de griep heerst die daar gezond zit te zijn. Laatst iedereen aan de buik griep, met z'n allen op de pot, en ik was gewoon een boterham aan het eten. Dan voel je je ook eenzaam hoor..Dat kan ik me helemaal voorstellen. Ligt iedereen lui in zijn nest te kotsen en te blaffen en lekker vrij te wezen, en jij kan al het werk opknappen. Waardeloos joh
maandag 19 januari 2015 om 19:31
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:18:
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.
Wat naar!
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.
Wat naar!
maandag 19 januari 2015 om 19:34
maandag 19 januari 2015 om 19:36
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:18:
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.Ach wat gemeen! Mijn hart zou breken...
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.Ach wat gemeen! Mijn hart zou breken...
maandag 19 januari 2015 om 19:38
En dat is nog niet alles hoor. Ik heb ook nog eens een ontzettend goede relatie. Echt, zo'n goede relatie heb ik nog nooit gezien. En dan lees ik hier allemaal van die leuke topics, van mensen die echt een hele slechte relatie hebben. En die mensen krijgen dan allemaal adviezen en zo, en knuffels, en dat is ook niet leuk hoor. Zit ik hier op het forum een beetje in mijn eentje te kniezen met mijn goede relatie. Ik geef het je te doen.
maandag 19 januari 2015 om 19:42
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:18:
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.Ach wat sneu! Dan breekt je moederhart.
Wat een probleem zeg.
Wees er blij mee zou ik zeggen.
Ik had vandaag een huilende dochter thuis.
Er was tegen haar gezegd: Wat ben jíj lelijk zeg....
En dit was niet de eerste keer. Dan breekt echt je hart, zoveel verdriet bij je kind
En zo lelijk is ze helemaal niet, maar dat gelooft ze natuurlijk niet meer.Ach wat sneu! Dan breekt je moederhart.
maandag 19 januari 2015 om 19:48
maandag 19 januari 2015 om 19:49
quote:Lady-Voldemort schreef op 19 januari 2015 @ 19:38:
En dat is nog niet alles hoor. Ik heb ook nog eens een ontzettend goede relatie. Echt, zo'n goede relatie heb ik nog nooit gezien. En dan lees ik hier allemaal van die leuke topics, van mensen die echt een hele slechte relatie hebben. En die mensen krijgen dan allemaal adviezen en zo, en knuffels, en dat is ook niet leuk hoor. Zit ik hier op het forum een beetje in mijn eentje te kniezen met mijn goede relatie. Ik geef het je te doen.
Oprecht heel kut voor je. Ik zou scheiden als ik jou was. Ben je ook gelijk van dat geld af.
En als dan al je geld op is en je op wonderbaarlijke wijze wel geld hebt voor internet dan gaan heel veel viva forummers reageren op je topic, geld naar je storten en krijg je van alle kanten eten aangeboden. Echt, dat is super goed voor je ego.
En dat is nog niet alles hoor. Ik heb ook nog eens een ontzettend goede relatie. Echt, zo'n goede relatie heb ik nog nooit gezien. En dan lees ik hier allemaal van die leuke topics, van mensen die echt een hele slechte relatie hebben. En die mensen krijgen dan allemaal adviezen en zo, en knuffels, en dat is ook niet leuk hoor. Zit ik hier op het forum een beetje in mijn eentje te kniezen met mijn goede relatie. Ik geef het je te doen.
Oprecht heel kut voor je. Ik zou scheiden als ik jou was. Ben je ook gelijk van dat geld af.
En als dan al je geld op is en je op wonderbaarlijke wijze wel geld hebt voor internet dan gaan heel veel viva forummers reageren op je topic, geld naar je storten en krijg je van alle kanten eten aangeboden. Echt, dat is super goed voor je ego.
maandag 19 januari 2015 om 19:50
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 19 januari 2015 om 19:56
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:50:
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd. Vreselijk hoe intens gemeen kinderen kunnen zijn!
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd. Vreselijk hoe intens gemeen kinderen kunnen zijn!
maandag 19 januari 2015 om 20:48
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:50:
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd.
Ik kreeg als puber ook geregeld te horen dat ik lelijk was. En dik. En dom.
Bij mijn ouders heb ik me altijd geliefd en veilig gevoeld, altijd geweten dat zij me wel mooi en lief en slim vonden. Maar ja, hoe gaat dat in een puberbrein:"dat zeggen en denken ze alleen maar omdat het mijn ouders zijn, zij móeten wel..."
Begrijp me niet verkeerd: hun liefde, steun en complimenten wapenden me tegen de buitenwereld en ik had het broodnodig. Maar die opmerkingen van anderen, die hakten er zo ontzettend hard in.
Complimenten van anderen accepteren en ze ook nog geloven, dat blijft moeilijk voor me. Want waarom zouden de mooi-vinders wel gelijk hebben en de lelijk-vinders niet?
Maar de complimenten die ik wèl durf te geloven, die ik wèl diep van binnen voel, dat zijn de complimenten die ik via mijn ouders hoor, gek genoeg. Want daar zit een gevoel bij van "tegen mijn ouders zullen ze toch niet liegen?" Zo was ik een tijdje geleden met mijn vader in een café geweest en een week later belde mijn vader: hij was daar dagen later nog een biertje gaan drinken en toen had de kasteleinse tegen mijn vader gezegd dat ze zijn dochter zo'n opmerkelijke schoonheid vond. Toen mijn vader me dat vertelde ging ik ongemerkt in mijn hoofd plussen en minnen: trotse pa zal het compliment wel wat opgepoetst hebben alvorens het aan mij door te spelen en de kasteleinse doet ook aan klantenbinding natuurlijk. Maar hoeveel ik ook schaafde en "minde" aan dat compliment: het bleef iets positiefs en vooral tegengesteld aan "lelijk".
Wat ik wil aangeven hiermee: geef positieve opmerkingen en complimenten die je van anderen hoort over je dochter vooral aan haar door. Het kan heel gek werken met complimenten die je van je ouders hoort en complimenten die je via je ouders hoort.
voor je dochter èn voor jou.
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd.
Ik kreeg als puber ook geregeld te horen dat ik lelijk was. En dik. En dom.
Bij mijn ouders heb ik me altijd geliefd en veilig gevoeld, altijd geweten dat zij me wel mooi en lief en slim vonden. Maar ja, hoe gaat dat in een puberbrein:"dat zeggen en denken ze alleen maar omdat het mijn ouders zijn, zij móeten wel..."
Begrijp me niet verkeerd: hun liefde, steun en complimenten wapenden me tegen de buitenwereld en ik had het broodnodig. Maar die opmerkingen van anderen, die hakten er zo ontzettend hard in.
Complimenten van anderen accepteren en ze ook nog geloven, dat blijft moeilijk voor me. Want waarom zouden de mooi-vinders wel gelijk hebben en de lelijk-vinders niet?
Maar de complimenten die ik wèl durf te geloven, die ik wèl diep van binnen voel, dat zijn de complimenten die ik via mijn ouders hoor, gek genoeg. Want daar zit een gevoel bij van "tegen mijn ouders zullen ze toch niet liegen?" Zo was ik een tijdje geleden met mijn vader in een café geweest en een week later belde mijn vader: hij was daar dagen later nog een biertje gaan drinken en toen had de kasteleinse tegen mijn vader gezegd dat ze zijn dochter zo'n opmerkelijke schoonheid vond. Toen mijn vader me dat vertelde ging ik ongemerkt in mijn hoofd plussen en minnen: trotse pa zal het compliment wel wat opgepoetst hebben alvorens het aan mij door te spelen en de kasteleinse doet ook aan klantenbinding natuurlijk. Maar hoeveel ik ook schaafde en "minde" aan dat compliment: het bleef iets positiefs en vooral tegengesteld aan "lelijk".
Wat ik wil aangeven hiermee: geef positieve opmerkingen en complimenten die je van anderen hoort over je dochter vooral aan haar door. Het kan heel gek werken met complimenten die je van je ouders hoort en complimenten die je via je ouders hoort.
voor je dochter èn voor jou.
maandag 19 januari 2015 om 20:54
quote:lientje69 schreef op 19 januari 2015 @ 19:50:
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd. Ik vind dit echt heel erg sneu voor je dochter en ik begrijp hoe je je nu moet voelen.
Dank voor de meelevende en invoelende reacties. Het verdriet van je kind voel je altijd erger lijkt het wel.
Ik heb haar getroost en gezegd dat ze voortaan iets moet zeggen als : Nee, jij ziet er lekker uit! Of : Heb je zelf al eens in de spiegel gekeken.?
Maar ze is een nog jonge puber en erg onzeker. Dus gelooft die grappenmakers.
En nee, ze is niet moeders mooiste (moeder werd vroeger trouwens ook uitgescholden voor lelijk, dus er komt ook een stukje jeugdtrauma boven..)
maar lelijk....
Trouwens, iedereen heeft wel iets dat hem of haar mooi maakt. En hoe cliché ook, de binnenkant is tien keer belangrijker!
Maar probeer dát maar eens aan een puber over te brengen...
En normaal reageer ik niet op dit soort non-problemen, maar na de huilbui van dochter vanmiddag, viel dit topic net even verkeerd. Ik vind dit echt heel erg sneu voor je dochter en ik begrijp hoe je je nu moet voelen.
maandag 19 januari 2015 om 20:58
On topic: Marjolijn lijkt me, net als mensen die zichzelf lelijk vinden, teveel bezig met wat anderen vinden, denken, zouden en wouden. Het probleem buiten jezelf leggen want dan hoef je er zelf niet zoveel mee. Waarom zou je ook, als anderen het immers fout doen/zien/vinden?
Het probleem is ook niet de vermeende schoonheid van Marjolijn, het probleem is dat ze zich teveel aantrekt van de mening van anderen. Waarbij de mening van volslagen onbekenden nog het zwaarst lijkt te wegen. Niet alleen maakt ze het zichzelf daarmee ontzettend moeilijk, ze meent ook te weten wat haar vriendin er allemaal bij zal voelen en meent daar ook nog verantwoordelijkheid voor te moeten dragen ook nog.
Denken te weten wat anderen denken/zien/voelen is zo ontzettend moeilijk, zwaar en irritant. En het stomme is dat je er 99 van de 100 keer nog naast zit ook. Assumption is the mother of all fuck ups.
Het probleem is ook niet de vermeende schoonheid van Marjolijn, het probleem is dat ze zich teveel aantrekt van de mening van anderen. Waarbij de mening van volslagen onbekenden nog het zwaarst lijkt te wegen. Niet alleen maakt ze het zichzelf daarmee ontzettend moeilijk, ze meent ook te weten wat haar vriendin er allemaal bij zal voelen en meent daar ook nog verantwoordelijkheid voor te moeten dragen ook nog.
Denken te weten wat anderen denken/zien/voelen is zo ontzettend moeilijk, zwaar en irritant. En het stomme is dat je er 99 van de 100 keer nog naast zit ook. Assumption is the mother of all fuck ups.
maandag 19 januari 2015 om 20:58
Een vrouw? Dit kan niet anders dan een onzeker pubermeisje zijn. Als dit serieus het verhaal van een jonge vrouw is dan moet ze heel snel wat aan haar zelfbeeld en onzekerheden gaan doen. Ze vult in voor zomaar mensen om haar heen ( 'Ze komen toch niet naar me toe hè'? ), voor haar vriendin (' Terwijl ik weet dat de vriendin aan mijn arm zo ongelukkig is met haar dunne bosje') en als ze daar klaar mee is gaat ze fijn naar de grond kijken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
