Lijf & Lijn
alle pijlers
Overgewicht en ongemakken, taboe?
zondag 31 augustus 2008 om 11:08
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 1 september 2008 om 15:06
maandag 1 september 2008 om 15:07
maandag 1 september 2008 om 15:08
Ik vind trouwens roken/stoppen met roken niet te vergelijken met je eetpatroon om gooien. Ik ben moeiteloos gestopt met roken, ik hoefde voortaan alleen maar iets te laten.
Een ander eetpatroon aanleren is een stuk moeilijker, je ziet door de bomen het bos niet meer. Eten is overal aanwezig.
En je kunt niet besluiten om dan maar helemaal niet meer te eten...
De ellende is dat hoe meer ik er mee bezig ben, en hoe meer druk er op komt te liggen dat ik iets niet mag, hoe moeilijker het wordt. En het duurt zo lang voor je echt resultaat ziet!
Een ander eetpatroon aanleren is een stuk moeilijker, je ziet door de bomen het bos niet meer. Eten is overal aanwezig.
En je kunt niet besluiten om dan maar helemaal niet meer te eten...
De ellende is dat hoe meer ik er mee bezig ben, en hoe meer druk er op komt te liggen dat ik iets niet mag, hoe moeilijker het wordt. En het duurt zo lang voor je echt resultaat ziet!
maandag 1 september 2008 om 15:08
Volgens mij is het grootste ongemak van overgewicht mentale pijn. En die mentale pijn leidt juist weer vaak tot troost-eten lijkt mij.
In mijn huidige situatie leidt eten tot lichamelijke pijn. Ik heb vorige week een 18 uur durende galsteenaanval gehad. Ik eet dan nu ook echt alleen heel gezond en vetarm. Omdat ik doodsbang ben voor de pijn.
( Ik had al geen overgewicht, 62 kilo bij 1m 75, maar ben dus nu in 3 dagen tijd 1,5 kilo afgevallen. Alleen omdat ik geen extra's meer neem.)
Waarom doet de mentale pijn niet hetzelfde? Dat vraag ik mij echt af.
In mijn huidige situatie leidt eten tot lichamelijke pijn. Ik heb vorige week een 18 uur durende galsteenaanval gehad. Ik eet dan nu ook echt alleen heel gezond en vetarm. Omdat ik doodsbang ben voor de pijn.
( Ik had al geen overgewicht, 62 kilo bij 1m 75, maar ben dus nu in 3 dagen tijd 1,5 kilo afgevallen. Alleen omdat ik geen extra's meer neem.)
Waarom doet de mentale pijn niet hetzelfde? Dat vraag ik mij echt af.
maandag 1 september 2008 om 15:35
Even terugkomend op dikke kinderen. Je kan natuurlijk niet zeggen of een kind dik is puur aan het gewicht. Mijn zoon zat ook op de boven lijn van het gewicht. Daar was niets mis mee aangezien hij er ook de lengte voor had.
Nu is het net 5 jaar en 22 kilo. Sommige vinden dat heel veel. Is het niet, want hij is nog steeds erg lang en voor hem is het een normaal gewicht.
Dat is overigens wel iets wat ik mij serieus afvraag. Wanneer jezelf dik bent, hoe komt het dan dat je kinderen ook dik worden.
Echt, van begin af aan zorg ik ervoor dat mijn zoon een gezond eetpatroon heeft. Wij verbieden geen enkel soort eten en mag dus rustig snoepen. Wij vinden het belangrijk dat hij alles mag en leggen de nadruk op de hoeveelheid. Is het gezond, ga je gang. Is het ongezond, dan met mate. Nu is hij een slechte avondeter, maar buiten dat heeft hij een gezond eetpatroon.
Het consultatiebureau en de huisarts bevestigen dit ook gelukkig, want ik zou het verschrikkelijk vinden als hij dik zou worden door ons tedoen.
(Natuurlijk ook door zijn eigen toedoen, maar ik hoop dat wanneer hij een goede basis mee krijgt de kans hier op heel klein is.)
Nu is het net 5 jaar en 22 kilo. Sommige vinden dat heel veel. Is het niet, want hij is nog steeds erg lang en voor hem is het een normaal gewicht.
Dat is overigens wel iets wat ik mij serieus afvraag. Wanneer jezelf dik bent, hoe komt het dan dat je kinderen ook dik worden.
Echt, van begin af aan zorg ik ervoor dat mijn zoon een gezond eetpatroon heeft. Wij verbieden geen enkel soort eten en mag dus rustig snoepen. Wij vinden het belangrijk dat hij alles mag en leggen de nadruk op de hoeveelheid. Is het gezond, ga je gang. Is het ongezond, dan met mate. Nu is hij een slechte avondeter, maar buiten dat heeft hij een gezond eetpatroon.
Het consultatiebureau en de huisarts bevestigen dit ook gelukkig, want ik zou het verschrikkelijk vinden als hij dik zou worden door ons tedoen.
(Natuurlijk ook door zijn eigen toedoen, maar ik hoop dat wanneer hij een goede basis mee krijgt de kans hier op heel klein is.)
maandag 1 september 2008 om 15:38
quote:HaagsLoesje schreef op 01 september 2008 @ 15:35:
Even terugkomend op dikke kinderen. Je kan natuurlijk niet zeggen of een kind dik is puur aan het gewicht. Mijn zoon zat ook op de boven lijn van het gewicht. Daar was niets mis mee aangezien hij er ook de lengte voor had.
Nu is het net 5 jaar en 22 kilo. Sommige vinden dat heel veel. Is het niet, want hij is nog steeds erg lang en voor hem is het een normaal gewicht.
Dat is overigens wel iets wat ik mij serieus afvraag. Wanneer jezelf dik bent, hoe komt het dan dat je kinderen ook dik worden.
Echt, van begin af aan zorg ik ervoor dat mijn zoon een gezond eetpatroon heeft. Wij verbieden geen enkel soort eten en mag dus rustig snoepen. Wij vinden het belangrijk dat hij alles mag en leggen de nadruk op de hoeveelheid. Is het gezond, ga je gang. Is het ongezond, dan met mate. Nu is hij een slechte avondeter, maar buiten dat heeft hij een gezond eetpatroon.
Het consultatiebureau en de huisarts bevestigen dit ook gelukkig, want ik zou het verschrikkelijk vinden als hij dik zou worden door ons tedoen.
(Natuurlijk ook door zijn eigen toedoen, maar ik hoop dat wanneer hij een goede basis mee krijgt de kans hier op heel klein is.)Mijn kinderen zijn niet dik.
Even terugkomend op dikke kinderen. Je kan natuurlijk niet zeggen of een kind dik is puur aan het gewicht. Mijn zoon zat ook op de boven lijn van het gewicht. Daar was niets mis mee aangezien hij er ook de lengte voor had.
Nu is het net 5 jaar en 22 kilo. Sommige vinden dat heel veel. Is het niet, want hij is nog steeds erg lang en voor hem is het een normaal gewicht.
Dat is overigens wel iets wat ik mij serieus afvraag. Wanneer jezelf dik bent, hoe komt het dan dat je kinderen ook dik worden.
Echt, van begin af aan zorg ik ervoor dat mijn zoon een gezond eetpatroon heeft. Wij verbieden geen enkel soort eten en mag dus rustig snoepen. Wij vinden het belangrijk dat hij alles mag en leggen de nadruk op de hoeveelheid. Is het gezond, ga je gang. Is het ongezond, dan met mate. Nu is hij een slechte avondeter, maar buiten dat heeft hij een gezond eetpatroon.
Het consultatiebureau en de huisarts bevestigen dit ook gelukkig, want ik zou het verschrikkelijk vinden als hij dik zou worden door ons tedoen.
(Natuurlijk ook door zijn eigen toedoen, maar ik hoop dat wanneer hij een goede basis mee krijgt de kans hier op heel klein is.)Mijn kinderen zijn niet dik.
maandag 1 september 2008 om 15:47
maandag 1 september 2008 om 15:49
Overigens valt mij op dat veel ouders en opa's/oma's moeilijk nee kunnen zeggen. Mijn zoon krijgt gemiddeld 1x iets lekkers per dag en daarnaast nog fruit buiten de hoofdmaaltijden om. Alleen om speciale redenen (verjaardag o.i.d.) zijn wij makkelijker. Vraagt hij toch na het lekkers om nog meer, dan is het Nee. Tegenwoordig stel de tegenvraag:"Wat denk je zelf?" en dan haalt hij zijn allerschatigste gezicht tevoorschijn en zegt heel verbaasd:"Neee?" hahaha
Maar wanneer ik naar mijn vader kijk. Jezus mina, die probeert hij vol te stouwen niet normaal meer. Komt hij langs, neem hij standaard twee koekjes mee (met chocola en smarties). Waarom niet 1? Krijgt hij losse snoepjes is het direct een handvol, terwijl wij er drie geven ofzo. Wil hij daarna nog een ijsje, tuurlijk jongen pak maar. En als ik er dan wat van zeg, geeft hij aan dat het toch wel mee valt. Het heeft even geduurd, maar nu vraagt hij eerst aan ons of hij wat mag en dat is meestal nee. Als we op visite gaan mag hij net zoals thuis, 1 keer iets lekkers en dan genoeg!
(Voor dat men zegt dat Opa's er zijn om te verwennen. Mee eens, alleen ziet hij mijn vader zo vaak dat het niet opgaat. Alleen als hij bij Opa gaat logeren mag hij de verwen Opa zijn. Anders loopt het de spuigaten uit.)
Maar wanneer ik naar mijn vader kijk. Jezus mina, die probeert hij vol te stouwen niet normaal meer. Komt hij langs, neem hij standaard twee koekjes mee (met chocola en smarties). Waarom niet 1? Krijgt hij losse snoepjes is het direct een handvol, terwijl wij er drie geven ofzo. Wil hij daarna nog een ijsje, tuurlijk jongen pak maar. En als ik er dan wat van zeg, geeft hij aan dat het toch wel mee valt. Het heeft even geduurd, maar nu vraagt hij eerst aan ons of hij wat mag en dat is meestal nee. Als we op visite gaan mag hij net zoals thuis, 1 keer iets lekkers en dan genoeg!
(Voor dat men zegt dat Opa's er zijn om te verwennen. Mee eens, alleen ziet hij mijn vader zo vaak dat het niet opgaat. Alleen als hij bij Opa gaat logeren mag hij de verwen Opa zijn. Anders loopt het de spuigaten uit.)
maandag 1 september 2008 om 15:52
quote:misschicken schreef op 01 september 2008 @ 15:47:
De oudste heeft de bouw van zijn vader, mager. De jongste heeft mijn bouw. Iets steviger, maar zeker niet dik.
Ik zou ze beiden in de gaten, maar geef ze expres een andere opvoeding qua eten dan ik heb gehad. Zo mogen ze altijd snoepen, mits ze de maaltijden gewoon eten.Hier ook zoiets. Als hij s'avonds zijn groenten niet eten is het de volgende dag geen snoep. Ik leg hem dan ook uit dat het geen straf is, maar dat we dat doen omdat hij blijkbaar te vol raakt van die paar snoepjes en daarom s'avonds niet eet. Ik ben namelijk bang dat wanneer we er een straf van maken dat snoepen iets obsessievelijk wordt.
De oudste heeft de bouw van zijn vader, mager. De jongste heeft mijn bouw. Iets steviger, maar zeker niet dik.
Ik zou ze beiden in de gaten, maar geef ze expres een andere opvoeding qua eten dan ik heb gehad. Zo mogen ze altijd snoepen, mits ze de maaltijden gewoon eten.Hier ook zoiets. Als hij s'avonds zijn groenten niet eten is het de volgende dag geen snoep. Ik leg hem dan ook uit dat het geen straf is, maar dat we dat doen omdat hij blijkbaar te vol raakt van die paar snoepjes en daarom s'avonds niet eet. Ik ben namelijk bang dat wanneer we er een straf van maken dat snoepen iets obsessievelijk wordt.
maandag 1 september 2008 om 15:53
quote:eleonora schreef op 01 september 2008 @ 14:55:
Ja en ik zeg het ook Pippi, dat je mag denken wat je wil maar dat ik zelf, voor mezelf dus het niet ok vind, om generaliserende termen te gebruiken en dat uitspreken. Dat bedoelde ik.
Ik heb met belangstelling een paar pagina's gelezen en het toen opgegeven...
Mocht iemand mij persoonlijk een vraag stellen over mijn overgewicht en (lichamelijke) ongemakken, dan ligt het er echt aan hoe goed ik je ken of ik daar antwoord op wil geven. Niet uit schaamte.
Wilde nog wel op bovenstaande quote reageren: Dát vind ik dus niet oké aan dit topic: veel generalismen en veel aannames. Er zit een groot verschil tussen denken en uitspreken. Ik kan het niet beter verwoorden dan Eleonora, dus ik quote haar.
Ja en ik zeg het ook Pippi, dat je mag denken wat je wil maar dat ik zelf, voor mezelf dus het niet ok vind, om generaliserende termen te gebruiken en dat uitspreken. Dat bedoelde ik.
Ik heb met belangstelling een paar pagina's gelezen en het toen opgegeven...
Mocht iemand mij persoonlijk een vraag stellen over mijn overgewicht en (lichamelijke) ongemakken, dan ligt het er echt aan hoe goed ik je ken of ik daar antwoord op wil geven. Niet uit schaamte.
Wilde nog wel op bovenstaande quote reageren: Dát vind ik dus niet oké aan dit topic: veel generalismen en veel aannames. Er zit een groot verschil tussen denken en uitspreken. Ik kan het niet beter verwoorden dan Eleonora, dus ik quote haar.
maandag 1 september 2008 om 16:10
maandag 1 september 2008 om 16:13
quote:Evidenza schreef op 01 september 2008 @ 15:53:
Of is het een verkeerde veronderstelling dat overgewicht mentaal pijn doet?
Of is de vraagstelling gewoon niet interessant, dat kan ook nog natuurlijk.
Mijn overgewicht heeft wel voor mentale pijn gezorgd en dan voor estetisch gezien. Sinds ik mijzelf wat uiterlijk betreft volledig heb geaccepteerd en het mij werkelijk aan mij gigantische achterwerk roest wat andere er van vinden, heb ik geen centje mentale pijn meer.
Het afvallen is voor mij puur een gezondheidskwestie.
Of is het een verkeerde veronderstelling dat overgewicht mentaal pijn doet?
Of is de vraagstelling gewoon niet interessant, dat kan ook nog natuurlijk.
Mijn overgewicht heeft wel voor mentale pijn gezorgd en dan voor estetisch gezien. Sinds ik mijzelf wat uiterlijk betreft volledig heb geaccepteerd en het mij werkelijk aan mij gigantische achterwerk roest wat andere er van vinden, heb ik geen centje mentale pijn meer.
Het afvallen is voor mij puur een gezondheidskwestie.
maandag 1 september 2008 om 16:18
@Ligea, bij mij werkt het juist andersom. Als iemand me ergens van beschuldigt en het is onterecht, kwetst het me veel meer dan wanneer iemand me terechte kritiek geeft. In het laatste geval neem ik de kritiek serieus in overweging. Soms kom ik er dan later op terug om ervoor te bedanken. Ik wil overigens niet zeggen dat de kritiek me helemaal geen pijn heeft gedaan, maar het was een leermoment.
Op onterechte kritiek reageer ik fel, emotioneel. Het zal iets met mijn rechtvaardigheidsgevoel te maken hebben.
Op onterechte kritiek reageer ik fel, emotioneel. Het zal iets met mijn rechtvaardigheidsgevoel te maken hebben.
maandag 1 september 2008 om 16:23
Gisteren stelde iemand (fash?) dat dikke kinderen een gevolg is van kindermishandeling, ik heb daar lang over nagedacht en het heeft wel raakvlakken, dik zijn is slecht voor de gezondheid en als je als kind te dik bent dan heb je een grote kans dat je dit ook bent als volwassene. Maar als dat mishandeling is dan geldt dat ook voor roken, want kinderen van rokende ouders gaan eerder zelf roken en van roken ga je dood. En dat geldt ook voor alcoholgebruik.
Dikke kinderen worden niet alleen dik gemaakt door de ouders, scholen, oma's en andere ouders helpen daar net zo hard aan mee. Bij kinderen of normaal gezonde mensen is de stofwisseling trouwens nagenoeg gelijk, behalve dat mannen meer verbranden dan vrouwen. De dikkerd blijken dan toch teveel te eten, of (en dat is vaker het geval) te weinig te bewegen. Je hebt mensen die altijd de rust zelve zijn, en je hebt vingertrommelaars die nauwelijks rustig kunnen zitten. Je snap dat die laatste veel meer verbranden
Dikke kinderen worden niet alleen dik gemaakt door de ouders, scholen, oma's en andere ouders helpen daar net zo hard aan mee. Bij kinderen of normaal gezonde mensen is de stofwisseling trouwens nagenoeg gelijk, behalve dat mannen meer verbranden dan vrouwen. De dikkerd blijken dan toch teveel te eten, of (en dat is vaker het geval) te weinig te bewegen. Je hebt mensen die altijd de rust zelve zijn, en je hebt vingertrommelaars die nauwelijks rustig kunnen zitten. Je snap dat die laatste veel meer verbranden
maandag 1 september 2008 om 17:23
hallo meiden
ik heb met veel aandacht dit topic doorlezen. Ik hou me gewoonlijk bij lezen en meestal schrijf ik niet. Toch zou ik hierbij iets willen zeggen. Ikzelf heb een gezond gewicht: 50-52 kg bij 1m60. Maar heb vroeger wel wat geschommeld. Ik heb wel nooit meer gewogen als 59 kg maar toch ben ik heel wat met eten bezig geweest. Wat mij enorm heeft geholpen in het terugvinden van de balans eten om te leven en niet andersom is het boek van Sonja kimpen: een leven lang slank zonder dieet. (ze heeft ook nog een ander boek dat ook interessant is). Haar principe is: van dieten word je dik, heel dik. Je wordt niet dik van een feest......m aar van dieten na een feest. Zijzelf is vroeger zeer dik geweest en is nu al jaren volslank. Dat volgens het principe:nooi tmeer dieten. Je mag 5 keer per dag eten: 3 hoofmaaltijden en 2 tussendoortjes. Bij de hoofdmaaltijden moet de helft bestaan uit groenten. Je moet ook 2 l water per dag drinken. Ze geeft zo heel wat basisprincipes weg om te volgen, zo mag je bijvoorbeeld wel eens snoepen ed....eigenlijk alles mag maar met mate. Er zijn in België al heel veel mensen afgevallen met haar methode. Je moet ook geen puntjes of calorieën of wat dan ook tellen want het is een levenswijze....geen tijdelijk dieet waar je dik van wordt (op lange termijn). Ook wordt er gezegd te sporten.... als je niet gewoon bent te sporten begin dan met een kleine wandeling. Veel mensen voelen zich namelijk te dik om naar de sportschool te gaan of naar het zwembad en denken eerder van " ik zal wel gaan als ik slank ben" wel nee...... ga nu want dat is de enige weg ernaar toe. Google haar naam maar eens of kijk op het forum vrouwonline, daar heeft ze eigenlijk al haar principes ook opgeschreven.
Zeer interessant en een echte aanrader.
Succes
ik heb met veel aandacht dit topic doorlezen. Ik hou me gewoonlijk bij lezen en meestal schrijf ik niet. Toch zou ik hierbij iets willen zeggen. Ikzelf heb een gezond gewicht: 50-52 kg bij 1m60. Maar heb vroeger wel wat geschommeld. Ik heb wel nooit meer gewogen als 59 kg maar toch ben ik heel wat met eten bezig geweest. Wat mij enorm heeft geholpen in het terugvinden van de balans eten om te leven en niet andersom is het boek van Sonja kimpen: een leven lang slank zonder dieet. (ze heeft ook nog een ander boek dat ook interessant is). Haar principe is: van dieten word je dik, heel dik. Je wordt niet dik van een feest......m aar van dieten na een feest. Zijzelf is vroeger zeer dik geweest en is nu al jaren volslank. Dat volgens het principe:nooi tmeer dieten. Je mag 5 keer per dag eten: 3 hoofmaaltijden en 2 tussendoortjes. Bij de hoofdmaaltijden moet de helft bestaan uit groenten. Je moet ook 2 l water per dag drinken. Ze geeft zo heel wat basisprincipes weg om te volgen, zo mag je bijvoorbeeld wel eens snoepen ed....eigenlijk alles mag maar met mate. Er zijn in België al heel veel mensen afgevallen met haar methode. Je moet ook geen puntjes of calorieën of wat dan ook tellen want het is een levenswijze....geen tijdelijk dieet waar je dik van wordt (op lange termijn). Ook wordt er gezegd te sporten.... als je niet gewoon bent te sporten begin dan met een kleine wandeling. Veel mensen voelen zich namelijk te dik om naar de sportschool te gaan of naar het zwembad en denken eerder van " ik zal wel gaan als ik slank ben" wel nee...... ga nu want dat is de enige weg ernaar toe. Google haar naam maar eens of kijk op het forum vrouwonline, daar heeft ze eigenlijk al haar principes ook opgeschreven.
Zeer interessant en een echte aanrader.
Succes
maandag 1 september 2008 om 18:04
quote:misschicken schreef op 01 september 2008 @ 17:26:
Mijn boekenkast is vol zat...
2 liter water per dag? Hoe krijg je dat weg? Dat zou mij alleen lukken op een hete dag. Van veel water krijg ik zo'n klotsgevoel in mijn buik.
Mijn boekenkast is vol zat...
2 liter water per dag? Hoe krijg je dat weg? Dat zou mij alleen lukken op een hete dag. Van veel water krijg ik zo'n klotsgevoel in mijn buik.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 1 september 2008 om 18:55
Ik heb dit topic met veel interesse gelezen. Zelf heb ik een gezond gewicht (64 kg bij 1,75m) en heb ik nooit overgewicht gehad.
Een vraag voor de mensen met overgewicht: Hoe gaan jullie om met zwemmen / naar het strand gaan? Hebben jullie hier moeite mee of totaal niet? Is gewicht hierin een belemmerende factor of speelt het geen rol?
Een vraag voor de mensen met overgewicht: Hoe gaan jullie om met zwemmen / naar het strand gaan? Hebben jullie hier moeite mee of totaal niet? Is gewicht hierin een belemmerende factor of speelt het geen rol?
maandag 1 september 2008 om 19:10
Evidenza, mijn overgewicht doet mij zeer zeker mentaal pijn. + fysiek ook nog maar inderdaad, ik was ooit slank, dun zelfs en dat ben ik nu niet meer en ik zou het liever wel weer zijn. Nogmaals (en dat wil ik nog wel even benadrukken) zonder dat ik mezelf haat of zo.
@ Torde
iedere eetwijze, manier van eten, principe, hoe je het ook noemen wil, is een dieet. Je mag dingen wel en je mag dingen niet = dieet.
Of ze nou Sonja Bakker of Sonja Kimpen heet, ze schrijft voor hoe je moet eten en dat is een dieet. Wat ik verder prima vind want ik begrijp de aversie tegen het woord dieet niet zo goed, zolang er maar geen dingen in staan als leven op een kippelevertje en een brok camembert per dag of zo. Maar een dieet is het.
Vijf keer eten per dag is een beproefde methode en hij werkt, de fabriek moet aan het werk blijven. Veel diëten schrijven nog een zesde eetmoment per dan voor. Bij de Obestitaskliniek in Hilversum leerden we dat we om 21.00 uur nog een bakje yoghurt moesten eten.
@ Torde
iedere eetwijze, manier van eten, principe, hoe je het ook noemen wil, is een dieet. Je mag dingen wel en je mag dingen niet = dieet.
Of ze nou Sonja Bakker of Sonja Kimpen heet, ze schrijft voor hoe je moet eten en dat is een dieet. Wat ik verder prima vind want ik begrijp de aversie tegen het woord dieet niet zo goed, zolang er maar geen dingen in staan als leven op een kippelevertje en een brok camembert per dag of zo. Maar een dieet is het.
Vijf keer eten per dag is een beproefde methode en hij werkt, de fabriek moet aan het werk blijven. Veel diëten schrijven nog een zesde eetmoment per dan voor. Bij de Obestitaskliniek in Hilversum leerden we dat we om 21.00 uur nog een bakje yoghurt moesten eten.
