Lijf & Lijn
alle pijlers
Overgewicht en ongemakken, taboe?
zondag 31 augustus 2008 om 11:08
In het topic 'tot welke maat pas je in attracties' viel het me op dat vragen over de bij overgewicht horende (lichamelijke) ongemakken niet echt op prijs worden gesteld.
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Met ongemakken bedoel ik oa:
Schurende huid als je een rokje aan hebt en geen panty of legging
Bij ernstig overgewicht heb je naar ik begreep heel vaak gewoon pijn in je gewrichten
Je bent niet meer zo lenig
Je buik zit in de weg tijdens het neuken
Maar ook:
Vervelende opmerkingen naar je hoofd krijgen over je figuur, of als je op straat een patatje eet
Je lelijk voelen
Je schuldig voelen als je iets ongezonds eet
Het besef dat je (uitzonderingen daargelaten) zelf verantwoordelijk bent voor je gewicht. (Ieder pondje gaat door het mondje toch?)
etc
In het betreffende topic wordt door sommige mensen heel verontwaardigt gedaan,anderen negeren het totaal. Waarom?
Ik ben nu nog een kilo of 15 te zwaar, heb nu mt 44 en voel me als herboren als ik het vergelijk met voor ik 12 kilo was afgevallen.
(Kan je nagaan als die 15 kilo er ook nog af is )
Ik heb meer energie, betere conditie, kan zonder panty in een rokje (wel talkpoeder gebruiken, maar dat hielp eerst echt niet meer) zit beter in m'n vel etc.
Is het dan zo confronerend om er over te praten? Komt dat te dichtbij?
Mag je niet zeggen dat overgewicht vaak door je eigen gedrag komt? Dat overgewicht een hoop ongemak met zich mee brengt op lichamelijk, emotioneel, psychisch en sociaal gebied?
Waarom wel / niet?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 31 augustus 2008 om 13:05
Van de dietiste in het ziekenhuis kreeg ik eens een vezelrijkdieet. Dit was goed voor mij vanwege mijn ziekte van crohn. Het was een dieet met vooral gezonde dingen pfffff ik kon me er slecht aan houden.
Vezelrijk dieet bestaat uit vijgen,dadels ruim 2 liter water per dag, veel fruit (das niet moeilijk) ergggg donkerbruin brood,veel groente en eigenlijk geen suiker in je koffie. Natuurlijk is dit wel erg bedoeld voor mensen met crohn maar toch vertelde ze me toen dat het juist ook goed was voor iedereen. Eigenlijk is het geen dieet vond zij,ook bedoeld voor mensen die niet af hoeven te vallen maar voor mensen die een verward eetpatroon hebben.
Ik moest (moet) wel afvallen maar eerlijk gezegd hou ik me slecht aan dat dieet. Ik ben geen eter,doe wel zoetjes in mijn koffie en eet wel veel fruit.
Vezelrijk dieet bestaat uit vijgen,dadels ruim 2 liter water per dag, veel fruit (das niet moeilijk) ergggg donkerbruin brood,veel groente en eigenlijk geen suiker in je koffie. Natuurlijk is dit wel erg bedoeld voor mensen met crohn maar toch vertelde ze me toen dat het juist ook goed was voor iedereen. Eigenlijk is het geen dieet vond zij,ook bedoeld voor mensen die niet af hoeven te vallen maar voor mensen die een verward eetpatroon hebben.
Ik moest (moet) wel afvallen maar eerlijk gezegd hou ik me slecht aan dat dieet. Ik ben geen eter,doe wel zoetjes in mijn koffie en eet wel veel fruit.
zondag 31 augustus 2008 om 13:07
zondag 31 augustus 2008 om 13:14
Pilous, zelfs de normale dingen kun je niet doen als je 270 kilo weegt. Je bent compleet buiten adem als je een eind loopt, de trap op loopt. Je kunt je moeilijk omdraaien in bed, je past niet in een gewone douuchekabine, je past niet in de meeste stoelen, je hebt een beperkt sociaal leven doordat je deze dingen niet kunt doen.
Dat is geen waardeoordeel, dat is gewoon een feit. Als je zó zwaar bent, kán het niet anders dan dat je heel erg beperkt wordt in je doen en laten.
Dat is geen waardeoordeel, dat is gewoon een feit. Als je zó zwaar bent, kán het niet anders dan dat je heel erg beperkt wordt in je doen en laten.
zondag 31 augustus 2008 om 13:17
quote:Pilous schreef op 31 augustus 2008 @ 13:09:
FV: Mensen met overgewicht kunnen dit beledigend opvatten omdat jij gelijk al een aanname doet.
Wat voor aanname dan? Dat zo iemand heel erg ongelukkig moet zijn? Tja, sorry, het is niet beledigend bedoeld, maar ik kan me serieus niet voorstellen dat iemand die gelukkig is zo ongelooflijk veel gaat wegen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik alles boven de 100 kilo al als ongelooflijk veel beschouw, ik kan me er gewoon echt niets bij voorstellen, als ik zo'n getal zie staan dan valt mijn bek open, bij wijze van spreken. Maar hier op het forum lees ik dat er behoorlijk veel mensen zijn die boven de 100 kilo wegen, dus dat ziet er aan de buitenkant kennelijk nog niet eens als zoveel uit. Als ik bijvoorbeeld zou moeten schatten hoeveel een vrouw weegt die laten we zeggen maat 50 heeft, dan zou ik denken dat dat iets van 85 a 90 kilo is ofzo, omdat ik dat al zoveel vind klinken. 100 is weer een stap verder, maar 200! Man, ik zou niet eens 200 kilo kunnen tillen, 100 trouwens ook niet, daar zou ik onder bezwijken.
FV: Mensen met overgewicht kunnen dit beledigend opvatten omdat jij gelijk al een aanname doet.
Wat voor aanname dan? Dat zo iemand heel erg ongelukkig moet zijn? Tja, sorry, het is niet beledigend bedoeld, maar ik kan me serieus niet voorstellen dat iemand die gelukkig is zo ongelooflijk veel gaat wegen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik alles boven de 100 kilo al als ongelooflijk veel beschouw, ik kan me er gewoon echt niets bij voorstellen, als ik zo'n getal zie staan dan valt mijn bek open, bij wijze van spreken. Maar hier op het forum lees ik dat er behoorlijk veel mensen zijn die boven de 100 kilo wegen, dus dat ziet er aan de buitenkant kennelijk nog niet eens als zoveel uit. Als ik bijvoorbeeld zou moeten schatten hoeveel een vrouw weegt die laten we zeggen maat 50 heeft, dan zou ik denken dat dat iets van 85 a 90 kilo is ofzo, omdat ik dat al zoveel vind klinken. 100 is weer een stap verder, maar 200! Man, ik zou niet eens 200 kilo kunnen tillen, 100 trouwens ook niet, daar zou ik onder bezwijken.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 13:19
zondag 31 augustus 2008 om 13:21
FV: Dat is inderdaad de aanname die ik bedoelde. Als je dik bent, hoef je niet per definitie ongelukkig te zijn. Neem misschicken. Zij heeft overgewicht, maar heeft er geen last van en kan prima functioneren en de dingen doen die ze leuk vind. Ook al heeft ze maat 60 en zal ongetwijfeld boven de 100 kilo wegen.
En gewicht.. tja.. Het is maar hoe groot je zelf bent. Ik denk dat als jij tegen over me staat je met je neus ter hoogte van mijn tepels staat . Dus is 80 kilo voor jou heel veel, terwijl het voor mij een gezond gewicht is.
En gewicht.. tja.. Het is maar hoe groot je zelf bent. Ik denk dat als jij tegen over me staat je met je neus ter hoogte van mijn tepels staat . Dus is 80 kilo voor jou heel veel, terwijl het voor mij een gezond gewicht is.
zondag 31 augustus 2008 om 13:26
quote:Pilous schreef op 31 augustus 2008 @ 13:21:
FV: Dat is inderdaad de aanname die ik bedoelde. Als je dik bent, hoef je niet per definitie ongelukkig te zijn. Neem misschicken. Zij heeft overgewicht, maar heeft er geen last van en kan prima functioneren en de dingen doen die ze leuk vind. Ook al heeft ze maat 60 en zal ongetwijfeld boven de 100 kilo wegen.
En gewicht.. tja.. Het is maar hoe groot je zelf bent. Ik denk dat als jij tegen over me staat je met je neus ter hoogte van mijn tepels staat . Dus is 80 kilo voor jou heel veel, terwijl het voor mij een gezond gewicht is.
Tja, ik geloof dat echt niet. Ik geloof dat - uitzonderingen door ziekte of medicijngebruik daargelaten - iedereen met "normaal" overgewicht (eraan gegeten dus, bedoel ik) een serieus eigenwaarde probleem heeft. Net zoals ik geloof dat iedereen die altijd maar op foute mannen valt een serieus eigenwaarde probleem heeft.
Ik denk dat als je goed in je vel zit, jezelf veel waard vindt, het leven leuk vindt, etcetera, dat je dan goed voor jezelf zorgt. Mentaal, maar zeker ook fysiek. En mensen die goed voor zichzelf zorgen "because you're worth it", worden geen obese mensen. Die twee dingen gaan gewoon niet samen. Dus ik geloof dat serieus overgewicht altijd een symptoom is van een dieperliggend probleem.
FV: Dat is inderdaad de aanname die ik bedoelde. Als je dik bent, hoef je niet per definitie ongelukkig te zijn. Neem misschicken. Zij heeft overgewicht, maar heeft er geen last van en kan prima functioneren en de dingen doen die ze leuk vind. Ook al heeft ze maat 60 en zal ongetwijfeld boven de 100 kilo wegen.
En gewicht.. tja.. Het is maar hoe groot je zelf bent. Ik denk dat als jij tegen over me staat je met je neus ter hoogte van mijn tepels staat . Dus is 80 kilo voor jou heel veel, terwijl het voor mij een gezond gewicht is.
Tja, ik geloof dat echt niet. Ik geloof dat - uitzonderingen door ziekte of medicijngebruik daargelaten - iedereen met "normaal" overgewicht (eraan gegeten dus, bedoel ik) een serieus eigenwaarde probleem heeft. Net zoals ik geloof dat iedereen die altijd maar op foute mannen valt een serieus eigenwaarde probleem heeft.
Ik denk dat als je goed in je vel zit, jezelf veel waard vindt, het leven leuk vindt, etcetera, dat je dan goed voor jezelf zorgt. Mentaal, maar zeker ook fysiek. En mensen die goed voor zichzelf zorgen "because you're worth it", worden geen obese mensen. Die twee dingen gaan gewoon niet samen. Dus ik geloof dat serieus overgewicht altijd een symptoom is van een dieperliggend probleem.
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 13:28
Ik heb altijd netjes 70 kilo gewogen, zag er goed uit en werd ook zo benaderd. Nu er in de afgelopen 10 jaar 30 kilo is bijgekomen merk ik dat mensen je toch anders benaderen. Niet dat ze onaardig zijn, maar er wordt niet meer zo maar een deur voor me opengehouden door een leuke kerel en nagefloten word ik ook veel minder vaak. Toch voel ik mezelf nog steeds mooi, al zie ik er, logisch ook, heel anders uit dan 5 jaar geleden, bijvoorbeeld. Lichamelijk heb ik ook veel meer klachten dan voorheen, ik merk het voornamelijk aan mijn conditie. Ik zie nu veel sneller paars bij een zware lichamelijke inspanning dan voorheen 
. Ik kan wel gewoon rokjes aan, geen last van schuurplekken gelukkig. Ook kleed ik me goed, ben fan van winkels als Claudia Strater, dus ik vind dat ik er altijd stijlvol uitzie en krijg vaak complimenten, ondanks mijn overgewicht. Ik merk vnl dat vooral vrouwen nog wel eens neerbuigend kunnen zijn over mijn extra kilo's, zijn ronduit verbaasd als ze zien dat ik een hele knappe vriend heb die me regelmatig knuffelt en public en zegt dat hij me mooi vind. Dan voel ik me wel erg stoer eigenlijk, hoe kinderachtig ook. In ieder geval wil ik wel een aantal kilo's kwijt omdat ik graag een 2e kindje wil. Ik denk dat een zwangerschap met mijn huidige gewicht anders best zwaar zal zijn. Ook heb ik een hoge bloeddruk met mijn overgewicht, al had ik daar 10 jaar geleden ook al last van, weliswaar in mindere mate, maar blijkbaar toch een familiekwaal.
Ik ondervind dus wel ongemakken. Ben sneller moe, heb een slechte conditie, ik kan niet zomaar alles meer aan, laarsen krijg ik vaak niet dicht en ik schijn ook soms te snurken (iiieks!).
. Ik kan wel gewoon rokjes aan, geen last van schuurplekken gelukkig. Ook kleed ik me goed, ben fan van winkels als Claudia Strater, dus ik vind dat ik er altijd stijlvol uitzie en krijg vaak complimenten, ondanks mijn overgewicht. Ik merk vnl dat vooral vrouwen nog wel eens neerbuigend kunnen zijn over mijn extra kilo's, zijn ronduit verbaasd als ze zien dat ik een hele knappe vriend heb die me regelmatig knuffelt en public en zegt dat hij me mooi vind. Dan voel ik me wel erg stoer eigenlijk, hoe kinderachtig ook. In ieder geval wil ik wel een aantal kilo's kwijt omdat ik graag een 2e kindje wil. Ik denk dat een zwangerschap met mijn huidige gewicht anders best zwaar zal zijn. Ook heb ik een hoge bloeddruk met mijn overgewicht, al had ik daar 10 jaar geleden ook al last van, weliswaar in mindere mate, maar blijkbaar toch een familiekwaal.Ik ondervind dus wel ongemakken. Ben sneller moe, heb een slechte conditie, ik kan niet zomaar alles meer aan, laarsen krijg ik vaak niet dicht en ik schijn ook soms te snurken (iiieks!).
zondag 31 augustus 2008 om 13:30
quote:shining schreef op 31 augustus 2008 @ 13:14:
Pilous, zelfs de normale dingen kun je niet doen als je 270 kilo weegt. Je bent compleet buiten adem als je een eind loopt, de trap op loopt. Je kunt je moeilijk omdraaien in bed, je past niet in een gewone douuchekabine, je past niet in de meeste stoelen, je hebt een beperkt sociaal leven doordat je deze dingen niet kunt doen.
Dat is geen waardeoordeel, dat is gewoon een feit. Als je zó zwaar bent, kán het niet anders dan dat je heel erg beperkt wordt in je doen en laten.Ze wordt ook absoluut beperkt in haar functioneren maar leid nog wel een normaal leven. Dat wilde ik er eigenlijk mee zeggen
Pilous, zelfs de normale dingen kun je niet doen als je 270 kilo weegt. Je bent compleet buiten adem als je een eind loopt, de trap op loopt. Je kunt je moeilijk omdraaien in bed, je past niet in een gewone douuchekabine, je past niet in de meeste stoelen, je hebt een beperkt sociaal leven doordat je deze dingen niet kunt doen.
Dat is geen waardeoordeel, dat is gewoon een feit. Als je zó zwaar bent, kán het niet anders dan dat je heel erg beperkt wordt in je doen en laten.Ze wordt ook absoluut beperkt in haar functioneren maar leid nog wel een normaal leven. Dat wilde ik er eigenlijk mee zeggen
zondag 31 augustus 2008 om 13:31
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit opmerkingen over mijn gewicht heb gehad, nooit opmerkingen over wat ik eet ook eigenlijk. En ik ben 100 kilo geweest, toen 20 kilo afgevallen en toen door 2 zwangerschappen weer wat aangekomen, maar eerlijk gezegd wordt mijn gemoedstoestand niet echt beinvloed door mijn gewicht. Ik vind mezelf eigenlijk altijd leuk, vind mezelf ook altijd mooi, op sommige momenten na. En om nou te zeggen dat ik veel last had/heb van mijn overgewicht, neuh.
Ik zit wel beter in mijn vel als ik lichter ben omdat ik dan meer energie heb, dat wel. En omdat het fijn is wanneer je doelen bereikt en als afvallen een doel is voel je je goed als het lukt.
Maar echt lichamelijke ongemakken of dat ik me ergens voor schaam, nee.
Ik zit wel beter in mijn vel als ik lichter ben omdat ik dan meer energie heb, dat wel. En omdat het fijn is wanneer je doelen bereikt en als afvallen een doel is voel je je goed als het lukt.
Maar echt lichamelijke ongemakken of dat ik me ergens voor schaam, nee.
zondag 31 augustus 2008 om 13:32
quote:Moordwijf schreef op 31 augustus 2008 @ 13:27:
Fashion, ik heb zelf ook enorm veel overgewicht en ik snap wel dat je die aanname doet, ik vat dat dan ook niet als beledigend op.
Als je vragen hebt stel ze dan maar aan mij, krijg je tenminste een normaal antwoord
Thanks .
Nou ja, ik ben eigenlijk vooral benieuwd naar hoe zoiets zo ver komt, ik vind het heel erg fascinerend eigenlijk. Is het het gevoel dat "het toch niet meer uitmaakt"? Of "dat lukt me toch nooit"? Ik ben zo benieuwd naar wat er in iemands hoofd omgaat, maar aan de andere kant, als je dat zelf wist dan was het waarschijnlijk nooit zo ver gekomen, of wel?
Fashion, ik heb zelf ook enorm veel overgewicht en ik snap wel dat je die aanname doet, ik vat dat dan ook niet als beledigend op.
Als je vragen hebt stel ze dan maar aan mij, krijg je tenminste een normaal antwoord
Thanks .
Nou ja, ik ben eigenlijk vooral benieuwd naar hoe zoiets zo ver komt, ik vind het heel erg fascinerend eigenlijk. Is het het gevoel dat "het toch niet meer uitmaakt"? Of "dat lukt me toch nooit"? Ik ben zo benieuwd naar wat er in iemands hoofd omgaat, maar aan de andere kant, als je dat zelf wist dan was het waarschijnlijk nooit zo ver gekomen, of wel?
Am Yisrael Chai!
zondag 31 augustus 2008 om 13:33
quote:fashionvictim schreef op 31 augustus 2008 @ 13:26:
[...]
Tja, ik geloof dat echt niet. Ik geloof dat - uitzonderingen door ziekte of medicijngebruik daargelaten - iedereen met "normaal" overgewicht (eraan gegeten dus, bedoel ik) een serieus eigenwaarde probleem heeft. Net zoals ik geloof dat iedereen die altijd maar op foute mannen valt een serieus eigenwaarde probleem heeft.
.Ja en nee. Ik ben veel aangekomen tijdens en na mijn zwangerschap. Dat kwam niet door een verkeerd zelfbeeld, maar ik vond juist dat ik het verdiende, want ik had het in mijn optiek al zo zwaar... Belachelijk natuurlijk. Het er weer afkrijgen is inderdaad nu moeilijker omdat je minder goed in je vel zit door dat overgewicht en daardoor vaak de spirit verliest, ook omdat het nog zo'n lange weg is. Ik denk dat het inductie/deductie is. Mensen die niet lekker in hun vel zitten zijn vaak te dik, maar niet iedereen die dik is hoeft een slecht zelfbeeld te hebben. Hoewel ik wel denk dat er weinig vrouwen met fors overgewicht zijn die zich lekker voelen. Ik weeg bijna 100 kilo, voel me goed, maar voelde me absoluut fijner toen ik 70 kilo woog.
[...]
Tja, ik geloof dat echt niet. Ik geloof dat - uitzonderingen door ziekte of medicijngebruik daargelaten - iedereen met "normaal" overgewicht (eraan gegeten dus, bedoel ik) een serieus eigenwaarde probleem heeft. Net zoals ik geloof dat iedereen die altijd maar op foute mannen valt een serieus eigenwaarde probleem heeft.
.Ja en nee. Ik ben veel aangekomen tijdens en na mijn zwangerschap. Dat kwam niet door een verkeerd zelfbeeld, maar ik vond juist dat ik het verdiende, want ik had het in mijn optiek al zo zwaar... Belachelijk natuurlijk. Het er weer afkrijgen is inderdaad nu moeilijker omdat je minder goed in je vel zit door dat overgewicht en daardoor vaak de spirit verliest, ook omdat het nog zo'n lange weg is. Ik denk dat het inductie/deductie is. Mensen die niet lekker in hun vel zitten zijn vaak te dik, maar niet iedereen die dik is hoeft een slecht zelfbeeld te hebben. Hoewel ik wel denk dat er weinig vrouwen met fors overgewicht zijn die zich lekker voelen. Ik weeg bijna 100 kilo, voel me goed, maar voelde me absoluut fijner toen ik 70 kilo woog.
zondag 31 augustus 2008 om 13:34
FV, niet iedereen weet hoe hij of zij goed voor zichzelf moet zorgen. Ik was al veel te zwaar toen ik uit huis ging, sport werd niet echt aangemoedigd (bij meisjes), het eetpatroon was niet gezond, mijn ouders waren ook te zwaar. Dus dat heeft niets met eigenwaarde te maken. Mijn eigenwaarde is eigenlijk altijd prima geweest, overgewicht of niet.
zondag 31 augustus 2008 om 13:35
Nee, inderdaad, dat wilde ik ook zeggen Moordwijf. Als je zo wordt beperkt, leid je geen normaal leven. Als je zo enorm zwaar bent kun je geen normaal leven leiden. Want in een normaal leven pas je op gewone meubels, pas je in gewone stoelen, pas je in een bioscoopstoel, ga je af en toe met je kinderen naar een pretpark, ga je af en toe uit, ga je onder een douche in een normale douchekabine. Dat soort dingen kun je niet als je 270 kilo weegt, dat snap iedereen. Dus dan leid je geen normaal leven.
zondag 31 augustus 2008 om 13:37
quote:Heyjij schreef op 31 augustus 2008 @ 13:07:
ik heb ook een vraagje, beetje een rare maar ik ben toch nieuwsgierig.
Zijn de personen met flink overgewicht bang om eerder te sterven?Ja. Absoluut. Daarom wil ik ook niet te lang zo zwaar blijven. Natuurlijk ben ik daar bang voor, het is een heel reele angst ook.
ik heb ook een vraagje, beetje een rare maar ik ben toch nieuwsgierig.
Zijn de personen met flink overgewicht bang om eerder te sterven?Ja. Absoluut. Daarom wil ik ook niet te lang zo zwaar blijven. Natuurlijk ben ik daar bang voor, het is een heel reele angst ook.
