Lijf & Lijn
alle pijlers
Reacties na gewichtsverlies
dinsdag 3 mei 2016 om 10:03
Ik ben 40 kilo afgevallen, geheel op eigen kracht en zit nu op mijn streefgewicht van 65 KG! Ik kwam van kledingmaat 48 en pas nu in kledingmaat 38.
10 juni vorig jaar, ging de knop om! Ik had het benauwd en kreeg met moeite mijn schoenen dicht, nu is het genoeg geweest.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb eerlijk alles opgebiecht, hoeveel ik rookte, dat ik niet aan sport deed, teveel dronk ect. Niet iets om trots op te zijn, maar eerlijkheid duurt het langst!
Ze reageerde ongelofelijk tof en zei: Ik ga je helpen, eerst wil ik je conditie beoordelen ( bloeddruk, cholestorol, bloedsuikergehalte ect) Het bleek dat ik net op tijd was, en ingrijpen inderdaad noodzakelijk is. En daarna maken we een plan!
Ik zei: Ik wil het verantwoord het maximale eruit halen, en er voor de volle 100% voor gaan. Ze zei: Prima, geen druppel alcohol meer, kappen met roken, niet snoepen, niet snacken enz. Van die bank af, en doorgaan! Kom op dame! Girlpower, jij kan dit! Ik wil je iedere week zien op controle, en gaan met die banaan. Ik heb gedaan wat ze zei, en wat ik moest doen.
Niet roken, niet drinken, geen taartjes, kerstkransjes, oliebollen, croissantjes, paaseitjes, koekjes, chipjes, ijsjes, snoepjes, chocolade, vette kaassoorten, ect. Puur en gezond eten, alleen water, thee en koffie! Ik hield dit vol, en wandelen is mijn grootste hobby geworden! Zelfs met de feestdagen hield ik mezelf aan de afspraken. Voor de volle 100% is voor mij ook met de feestdagen doorgaan!
Nooit gedacht, dat ik deze kracht had! Ik kreeg er lol in, ik kreeg mijn leven terug! Het mooiste geschenk ik kon krijgen. Kwaliteit van leven zit niet in alcohol, snoep en bankhangen. Dat zit in gezond en fit zijn. Al het ongezonde mis ik niet, ik mag nu af en toe weer snacken, maar wil dat niet meer.
Ik viel als een tierelier af (40 kilo, in 46 weken tijd!) mijn bloedwaardes zijn weer normaal ect. Blij en gelukkig, het afvallen is mij 100% meegevallen. Ik probeerde alles positief te zien. Komkommer is ook lekker! Voetballen met mijn neefje is leuker, dan bankhangen. Door positief te denken, maak je het niet zo moeilijk voor jezelf. Nu vroeg mijn huisarts: Wat vond je het meest pittige aan het afvallen verhaal?
Nou lieve mensen, dat zijn de opmerkingen die je krijgt. Vooral de opmerking: Heb jij een maagbandje c.q. Gastric Bypass operatie ondergaan? Nee, dat heb ik niet!
Het is bijna altijd de eerste vraag die men stelt, alsof men daarvan uit gaat. Zoveel afvallen, in zo'n korte tijd, dan heb je een bariatrisch ingreep ondergaan.
Voor de duidelijkheid, ik veroordeel dit niet. Maar het is bij mij dus niet het geval, en daar gaat men vaak wel vanuit! Alsof dat meer de standaard lijkt te gaan worden.
Het is mij ook niet komen aanwaaien, ik heb er veel voor gelaten en veel voor gedaan! Maar ben nu eenmaal optimistisch ervoor gegaan, en daardoor lijkt het alsof het super makkelijk gaat. Maar klagen, is zwaarder dragen.
Gisteren zei iemand tegen me: Mijn nichtje heeft ook een Gastric Bypass operatie ondergaan, met haar gaat het ook zo goed. Ik zei: Goh leuk, zij ook, net als jij? Nee niet net als zij, net als ik natuurlijk!
Ik laat ze kletsen: Men gelooft toch, wat men wilt geloven. Het baart me wel zorgen dat men gelijk denkt aan een maagbandje, en niet meer aan de natuurlijke manier!
Zijn er meer mensen, met dezelfde ervaring?
10 juni vorig jaar, ging de knop om! Ik had het benauwd en kreeg met moeite mijn schoenen dicht, nu is het genoeg geweest.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb eerlijk alles opgebiecht, hoeveel ik rookte, dat ik niet aan sport deed, teveel dronk ect. Niet iets om trots op te zijn, maar eerlijkheid duurt het langst!
Ze reageerde ongelofelijk tof en zei: Ik ga je helpen, eerst wil ik je conditie beoordelen ( bloeddruk, cholestorol, bloedsuikergehalte ect) Het bleek dat ik net op tijd was, en ingrijpen inderdaad noodzakelijk is. En daarna maken we een plan!
Ik zei: Ik wil het verantwoord het maximale eruit halen, en er voor de volle 100% voor gaan. Ze zei: Prima, geen druppel alcohol meer, kappen met roken, niet snoepen, niet snacken enz. Van die bank af, en doorgaan! Kom op dame! Girlpower, jij kan dit! Ik wil je iedere week zien op controle, en gaan met die banaan. Ik heb gedaan wat ze zei, en wat ik moest doen.
Niet roken, niet drinken, geen taartjes, kerstkransjes, oliebollen, croissantjes, paaseitjes, koekjes, chipjes, ijsjes, snoepjes, chocolade, vette kaassoorten, ect. Puur en gezond eten, alleen water, thee en koffie! Ik hield dit vol, en wandelen is mijn grootste hobby geworden! Zelfs met de feestdagen hield ik mezelf aan de afspraken. Voor de volle 100% is voor mij ook met de feestdagen doorgaan!
Nooit gedacht, dat ik deze kracht had! Ik kreeg er lol in, ik kreeg mijn leven terug! Het mooiste geschenk ik kon krijgen. Kwaliteit van leven zit niet in alcohol, snoep en bankhangen. Dat zit in gezond en fit zijn. Al het ongezonde mis ik niet, ik mag nu af en toe weer snacken, maar wil dat niet meer.
Ik viel als een tierelier af (40 kilo, in 46 weken tijd!) mijn bloedwaardes zijn weer normaal ect. Blij en gelukkig, het afvallen is mij 100% meegevallen. Ik probeerde alles positief te zien. Komkommer is ook lekker! Voetballen met mijn neefje is leuker, dan bankhangen. Door positief te denken, maak je het niet zo moeilijk voor jezelf. Nu vroeg mijn huisarts: Wat vond je het meest pittige aan het afvallen verhaal?
Nou lieve mensen, dat zijn de opmerkingen die je krijgt. Vooral de opmerking: Heb jij een maagbandje c.q. Gastric Bypass operatie ondergaan? Nee, dat heb ik niet!
Het is bijna altijd de eerste vraag die men stelt, alsof men daarvan uit gaat. Zoveel afvallen, in zo'n korte tijd, dan heb je een bariatrisch ingreep ondergaan.
Voor de duidelijkheid, ik veroordeel dit niet. Maar het is bij mij dus niet het geval, en daar gaat men vaak wel vanuit! Alsof dat meer de standaard lijkt te gaan worden.
Het is mij ook niet komen aanwaaien, ik heb er veel voor gelaten en veel voor gedaan! Maar ben nu eenmaal optimistisch ervoor gegaan, en daardoor lijkt het alsof het super makkelijk gaat. Maar klagen, is zwaarder dragen.
Gisteren zei iemand tegen me: Mijn nichtje heeft ook een Gastric Bypass operatie ondergaan, met haar gaat het ook zo goed. Ik zei: Goh leuk, zij ook, net als jij? Nee niet net als zij, net als ik natuurlijk!
Ik laat ze kletsen: Men gelooft toch, wat men wilt geloven. Het baart me wel zorgen dat men gelijk denkt aan een maagbandje, en niet meer aan de natuurlijke manier!
Zijn er meer mensen, met dezelfde ervaring?
donderdag 5 mei 2016 om 10:41
Dat heb je onder academici blijkbaar
Dat mensen zeggen 'dat geloof ik niet' is dat niet meer van 'wat ongelooflijk goed' dan 'je liegt'?
Als ik het hier zo lees, ligt het toch wel veel aan je eigen houding en je eigen interpretatie van wat anderen zeggen. Reageer gewoon eens positief, dan zul je zien dat anderen het ook positief bedoelen.
Dat mensen zeggen 'dat geloof ik niet' is dat niet meer van 'wat ongelooflijk goed' dan 'je liegt'?
Als ik het hier zo lees, ligt het toch wel veel aan je eigen houding en je eigen interpretatie van wat anderen zeggen. Reageer gewoon eens positief, dan zul je zien dat anderen het ook positief bedoelen.
donderdag 5 mei 2016 om 10:45
quote:Marana_ schreef op 05 mei 2016 @ 10:41:
Dat heb je onder academici blijkbaar
Dat mensen zeggen 'dat geloof ik niet' is dat niet meer van 'wat ongelooflijk goed' dan 'je liegt'?
Als ik het hier zo lees, ligt het toch wel veel aan je eigen houding en je eigen interpretatie van wat anderen zeggen. Reageer gewoon eens positief, dan zul je zien dat anderen het ook positief bedoelen.
Oh, trouwens...dat vet gedrukte letters had jij mij ooit haarfijn uitgelegd hoe het moest!
Dat heb je onder academici blijkbaar
Dat mensen zeggen 'dat geloof ik niet' is dat niet meer van 'wat ongelooflijk goed' dan 'je liegt'?
Als ik het hier zo lees, ligt het toch wel veel aan je eigen houding en je eigen interpretatie van wat anderen zeggen. Reageer gewoon eens positief, dan zul je zien dat anderen het ook positief bedoelen.
Oh, trouwens...dat vet gedrukte letters had jij mij ooit haarfijn uitgelegd hoe het moest!
Prrrr, mauw miawwwww.
donderdag 5 mei 2016 om 10:51
TO, ten eerste, wat een lekker gevoel he?! Veertig kilo, dat is nogal niet wat om mee te slepen!
Ten 2e, ik herken wel wat Eigenlijk herken ik alles wel. De blijheid, het ongeloof dat je dat toch maar ff hebt gedaan, dat spat allebei uit je post. En de trots ook! En je mag ook blij en trots zijn! Echt super!
Jammer genoeg ken ik ook de negatieve reacties. Ik ben ook wel wat vriendinnen along the way kwijt geraakt. Mijn 'jojo-matties' zoals ik ze nu maar noem. Afvallen was prima hoor, zolang het er maar weer aan kwam hahaha.
En eerlijk, ik was een tijd ook een behoorlijke Jehova. Vooral voor mijzelf hoor, niet om een ander te overtuigen. Ik moest zo wennen aan mijn nieuwe (fysieke en mentale) zelf, dat ik over weinig anders kon praten
De rare opmerkingen, dat je niet te slank mag worden hoor! Of dat je doorslaat, geobsedeerd bent. En nu schijnt het heel normaal te zijn om te katten over het feit dat ik graag wat gespierder wil zijn. Dat het lelijk is, dat ik moet uitkijken dat ik geen kerel word.
Maar weet je, als je een beetje de topics leest hierover dan zie je hoe er tegen dikke mensen wordt aangekeken. En daar word ik soms echt een beetje misselijk van. Hebben mensen écht over mij gedacht dat ik 1 of ander zielig mensje was omdat ik 112 kg woog? De reacties zijn nl altijd in de trant van 'dik zijn heeft een reeeeeeeeeeden hoor.' En 'weet je wel hoe moeoeoeoeilijk afvallen is'. En vooral 'weet je hoe kwétsend het is om tegen iemand te zeggen dat ie te zwaar is?!!!'
Zogenaamd vol van begrip maar voor mijn gevoel zó beledigend. Want het verlost je in 1 klap van alle verantwoordelijkheid voor jezelf. Je kan er niks aan doen. Je hebt het moeilijk. Je bent, ondanks je fysieke omvang, een kwetsbaar teer persoontje. Waar mensen rekening mee moeten houden, waar ze vooral niet eerlijk tegen mogen zeggen wat ze echt vinden. Waar je mededogen mee moet hebben. Want eigenlijk vind iedereen dik ongezond, niet mooi (of gewoon spuuglelijk maar zeg dat maar eens hardop) anders zouden we niet massaal willen afvallen toch? Maar dat zeggen we niet rechtstreeks tegen dikkerdjes, want zielig, kwetsend, onnodig en blablabla. (zelfs het woord dikkerdjes schijnt kwetsend te zijn)
Sorry hoor, maar hoe dik ik ook was, ik ben nooit een teer kasplantje geweest. Hoe ik ook stond te janken op de weegschaal, het was míjn verantwoordelijkheid. Ik at te veel. Klaar. Ja daar was een reden voor en nee dat gevoel was echt niet leuk. Ik was zwaar (no pun intended) ongelukkig.
En dat gevoel, dat je ongelukkig bent, dat is kut. Dat vind ik ook oprecht wanneer iemand zich doodongelukkig voelt. En dat gevoel erken ik ook.. Alleen ik heb geen medelijden omdat je te dik bent. Ik ga niet om de brij heen draaien. Ik heb geen compassie vanwege je gewicht. Ik ga niet anders met je om dan met anderen. Mensen die dat doen nemen je niet serieus.
Als je dan zo nodig wat moet zeggen over mijn uiterlijk, zeg dan alsjeblieft maar tegen me dat ik te gespierd ben, geobsedeerd, lelijk of weet ik veel wat. Verdenk me er desnoods maar van dat ik een maagoperatie heb gedaan (en wtf daar mis mee is begrijp ik ook niet hoor, maar dat is een andere discussie) Maar behandel me never als een uitstervende diersoort. Daar ben ik te goed voor. En daar vind ik anderen (dikkerds, dunne sprieten, manwijven) ook te goed voor. Dus verwacht het ook niet van mij
Ten 2e, ik herken wel wat Eigenlijk herken ik alles wel. De blijheid, het ongeloof dat je dat toch maar ff hebt gedaan, dat spat allebei uit je post. En de trots ook! En je mag ook blij en trots zijn! Echt super!
Jammer genoeg ken ik ook de negatieve reacties. Ik ben ook wel wat vriendinnen along the way kwijt geraakt. Mijn 'jojo-matties' zoals ik ze nu maar noem. Afvallen was prima hoor, zolang het er maar weer aan kwam hahaha.
En eerlijk, ik was een tijd ook een behoorlijke Jehova. Vooral voor mijzelf hoor, niet om een ander te overtuigen. Ik moest zo wennen aan mijn nieuwe (fysieke en mentale) zelf, dat ik over weinig anders kon praten
De rare opmerkingen, dat je niet te slank mag worden hoor! Of dat je doorslaat, geobsedeerd bent. En nu schijnt het heel normaal te zijn om te katten over het feit dat ik graag wat gespierder wil zijn. Dat het lelijk is, dat ik moet uitkijken dat ik geen kerel word.
Maar weet je, als je een beetje de topics leest hierover dan zie je hoe er tegen dikke mensen wordt aangekeken. En daar word ik soms echt een beetje misselijk van. Hebben mensen écht over mij gedacht dat ik 1 of ander zielig mensje was omdat ik 112 kg woog? De reacties zijn nl altijd in de trant van 'dik zijn heeft een reeeeeeeeeeden hoor.' En 'weet je wel hoe moeoeoeoeilijk afvallen is'. En vooral 'weet je hoe kwétsend het is om tegen iemand te zeggen dat ie te zwaar is?!!!'
Zogenaamd vol van begrip maar voor mijn gevoel zó beledigend. Want het verlost je in 1 klap van alle verantwoordelijkheid voor jezelf. Je kan er niks aan doen. Je hebt het moeilijk. Je bent, ondanks je fysieke omvang, een kwetsbaar teer persoontje. Waar mensen rekening mee moeten houden, waar ze vooral niet eerlijk tegen mogen zeggen wat ze echt vinden. Waar je mededogen mee moet hebben. Want eigenlijk vind iedereen dik ongezond, niet mooi (of gewoon spuuglelijk maar zeg dat maar eens hardop) anders zouden we niet massaal willen afvallen toch? Maar dat zeggen we niet rechtstreeks tegen dikkerdjes, want zielig, kwetsend, onnodig en blablabla. (zelfs het woord dikkerdjes schijnt kwetsend te zijn)
Sorry hoor, maar hoe dik ik ook was, ik ben nooit een teer kasplantje geweest. Hoe ik ook stond te janken op de weegschaal, het was míjn verantwoordelijkheid. Ik at te veel. Klaar. Ja daar was een reden voor en nee dat gevoel was echt niet leuk. Ik was zwaar (no pun intended) ongelukkig.
En dat gevoel, dat je ongelukkig bent, dat is kut. Dat vind ik ook oprecht wanneer iemand zich doodongelukkig voelt. En dat gevoel erken ik ook.. Alleen ik heb geen medelijden omdat je te dik bent. Ik ga niet om de brij heen draaien. Ik heb geen compassie vanwege je gewicht. Ik ga niet anders met je om dan met anderen. Mensen die dat doen nemen je niet serieus.
Als je dan zo nodig wat moet zeggen over mijn uiterlijk, zeg dan alsjeblieft maar tegen me dat ik te gespierd ben, geobsedeerd, lelijk of weet ik veel wat. Verdenk me er desnoods maar van dat ik een maagoperatie heb gedaan (en wtf daar mis mee is begrijp ik ook niet hoor, maar dat is een andere discussie) Maar behandel me never als een uitstervende diersoort. Daar ben ik te goed voor. En daar vind ik anderen (dikkerds, dunne sprieten, manwijven) ook te goed voor. Dus verwacht het ook niet van mij
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 5 mei 2016 om 11:47
quote:Yggdrasil- schreef op 05 mei 2016 @ 11:33:
Ik begrijp je dus zowaar hats. Ondanks alles. En al onze meningsverschillen ben ik net geeoon heel erg met je eens in deze Ik waardeer je poging, echt. Echter, als je het écht had begrepen dan had je die knuffel achterwege gelaten
Ik begrijp je dus zowaar hats. Ondanks alles. En al onze meningsverschillen ben ik net geeoon heel erg met je eens in deze Ik waardeer je poging, echt. Echter, als je het écht had begrepen dan had je die knuffel achterwege gelaten
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 5 mei 2016 om 20:51
Super prestatie, en rare opmerkingen. Zou nooit in mij op komen.
Overigens begrijp ik wél als iemand er aanstoot aan neemt. Zelf blijvend af vallen is toch ook een grotere inspanning dan een operatie? Net als zelf blijvend af vallen, kracht training doen meer inspanning is dan vet weg laten zuigen en de overgebleven huid weg snijden?
Dus waar die oordelen dan vandaan komen...nog al politiek correct als je het mij vraagt en niet op realiteit gebaseerd.
Overigens begrijp ik wél als iemand er aanstoot aan neemt. Zelf blijvend af vallen is toch ook een grotere inspanning dan een operatie? Net als zelf blijvend af vallen, kracht training doen meer inspanning is dan vet weg laten zuigen en de overgebleven huid weg snijden?
Dus waar die oordelen dan vandaan komen...nog al politiek correct als je het mij vraagt en niet op realiteit gebaseerd.
donderdag 5 mei 2016 om 21:00
quote:12twister schreef op 03 mei 2016 @ 11:14:
Goed gedaan! En toffe huisarts heb je die je zo goed wilde begeleiden.
Ik herken het wel. En ik begrijp ook je frustratie. Vaak is het denk ik goed bedoeld, dat mensen bang zijn dat je doorslaat. Soms is het jaloezie en dat is erg jammer. Bedenk dat die 40 kilo verliezen voor jou een enorme verandering is maar voor de mensen in je omgeving ook, die moeten daar ook gewoon even aan wennen.
Foute afgunstige opmerkingen mag je gewoon naast je neerleggen. Bedenk dat die mensen vooral zelf of met zichzelf een probleem hebben. Ik stond laatst ook met m'n oren te klapperen toen iemand tegen mijn vriendin (maatje 36 maar daar moet ze veel voor doen en laten) zei nadat ze een keer taart had meegegeten "zo, nu ga je zeker even naar het toilet om alles er weer uit te kotsen.". Dat is echt een domme opmerking. Zulk soort mensen vertel ik altijd flink de waarheid.
Goed gedaan! En toffe huisarts heb je die je zo goed wilde begeleiden.
Ik herken het wel. En ik begrijp ook je frustratie. Vaak is het denk ik goed bedoeld, dat mensen bang zijn dat je doorslaat. Soms is het jaloezie en dat is erg jammer. Bedenk dat die 40 kilo verliezen voor jou een enorme verandering is maar voor de mensen in je omgeving ook, die moeten daar ook gewoon even aan wennen.
Foute afgunstige opmerkingen mag je gewoon naast je neerleggen. Bedenk dat die mensen vooral zelf of met zichzelf een probleem hebben. Ik stond laatst ook met m'n oren te klapperen toen iemand tegen mijn vriendin (maatje 36 maar daar moet ze veel voor doen en laten) zei nadat ze een keer taart had meegegeten "zo, nu ga je zeker even naar het toilet om alles er weer uit te kotsen.". Dat is echt een domme opmerking. Zulk soort mensen vertel ik altijd flink de waarheid.
