Lijf & Lijn
alle pijlers
Sport niet meer leuk door trainster
woensdag 29 december 2010 om 18:18
Sinds een jaar handbal ik bij een vereniging hier in de buurt. Ik heb echt het idee dat dit mijn sport is, ik kon nooit iets vinden wat ik langer dan een half jaar vol hield want dan vond ik het al vervelend worden. Dat heb ik nu eindelijk een keer niet, nee nu is het de trainster waar ik tegen aan hik.
We zijn verdeeld in 2 teams, ieder onze eigen trainer. Mijn trainer is een man maar hij traint niet echt voluit dat doet eigenlijk de trainster van het andere team. She's driving me crazy! Allereerst probeerde ze mij te trainen door middel van constant schreeuwen, vertellen wat ik niet goed deed en door middel van haar harde stem aangeven hoe het wel moest. Ik werd hier stikzenuwachtig van en gaf redelijk vaak commentaar want ik ben daar niet echt van gediend. Na een keer flink boos te zijn geworden en een gesprek met haar hield dat op en merkt ze wel dat op die manier trainen bij mij gewoon niet werkt. Gelukkig is dat opgehouden waardoor het trainen weer wat leuker werd.
Daarnaast zit ik met allerlei vervelende lichamelijke klachten, ik vind het niet fijn om deze ter sprake te brengen maar heb dat uiteindelijk toch maar gedaan omdat ik merkte dat ik tijdens het sporten er meer last van kreeg. Krijg ik een antwoord waaruit blijkt dat ze mij dus totaal niet serieus neemt. Ik ben daarna niet meer naar de training geweest, vanavond ga ik wel weer maar ik moet zeggen dat ik er gewoon geen trek meer in heb. Voel me totaal niet serieus genomen en sport moet voor mij iets leuks zijn, ik heb al niet echt de motivatie om te sporten maar door dit soort situaties heb ik dat alleen maar minder. Weer een gesprek aan knopen zie ik stiekem niet zo zitten want gesprekken met haar zijn altijd eenrichtingsverkeer, zij neemt het gesprek over en draait het uiteindelijk toch weer de andere kant op.
Ik ben er sterk over na aan het denken om te stoppen, de wedstrijden vind ik echt geweldig want dan is zij er niet bij om commentaar te geven, maar de trainingen zitten me zo tegen.
Iemand een tip hoe ik hier beter mee om kan gaan?
We zijn verdeeld in 2 teams, ieder onze eigen trainer. Mijn trainer is een man maar hij traint niet echt voluit dat doet eigenlijk de trainster van het andere team. She's driving me crazy! Allereerst probeerde ze mij te trainen door middel van constant schreeuwen, vertellen wat ik niet goed deed en door middel van haar harde stem aangeven hoe het wel moest. Ik werd hier stikzenuwachtig van en gaf redelijk vaak commentaar want ik ben daar niet echt van gediend. Na een keer flink boos te zijn geworden en een gesprek met haar hield dat op en merkt ze wel dat op die manier trainen bij mij gewoon niet werkt. Gelukkig is dat opgehouden waardoor het trainen weer wat leuker werd.
Daarnaast zit ik met allerlei vervelende lichamelijke klachten, ik vind het niet fijn om deze ter sprake te brengen maar heb dat uiteindelijk toch maar gedaan omdat ik merkte dat ik tijdens het sporten er meer last van kreeg. Krijg ik een antwoord waaruit blijkt dat ze mij dus totaal niet serieus neemt. Ik ben daarna niet meer naar de training geweest, vanavond ga ik wel weer maar ik moet zeggen dat ik er gewoon geen trek meer in heb. Voel me totaal niet serieus genomen en sport moet voor mij iets leuks zijn, ik heb al niet echt de motivatie om te sporten maar door dit soort situaties heb ik dat alleen maar minder. Weer een gesprek aan knopen zie ik stiekem niet zo zitten want gesprekken met haar zijn altijd eenrichtingsverkeer, zij neemt het gesprek over en draait het uiteindelijk toch weer de andere kant op.
Ik ben er sterk over na aan het denken om te stoppen, de wedstrijden vind ik echt geweldig want dan is zij er niet bij om commentaar te geven, maar de trainingen zitten me zo tegen.
Iemand een tip hoe ik hier beter mee om kan gaan?
woensdag 29 december 2010 om 18:22
Omdat ze aangaf dat mijn klachten niet aan mijn ziektes lagen maar aan dat ik zelf iets verkeerd doe. Terwijl ik al mijn hele leven met deze ziektes omga en dus wel degelijk weet hoe alles in elkaar steekt.
Dat schreeuwen doet ze gelukkig niet meer dus daar hoef ik me ook niet meer aan te storen. Maar ik baal er een beetje van dat ze me niet serieus neemt.
Dat schreeuwen doet ze gelukkig niet meer dus daar hoef ik me ook niet meer aan te storen. Maar ik baal er een beetje van dat ze me niet serieus neemt.
woensdag 29 december 2010 om 18:29
ten eerste: je traint voor jezelf, niet voor haar en ten tweede: jij voelt je lichaam en de pijn en kan dus als enige je grenzen aangeven. ten derde: wat maakt het uit dat zij je wel of niet serieus neemt, als jij jezelf ( en je team/spel ) maar serieus neemt.
Hup, niet zo onzeker en lekker gaan trainen!
Hup, niet zo onzeker en lekker gaan trainen!
woensdag 29 december 2010 om 19:01
Je vindt de sport wel heel erg leuk zeg je, dus m.i. zou het zonde zijn om het (nu al) op te geven.
Zie het als een leermoment. Jij weet waar jouw klachten vandaan komen en dat het serieuze klachten zijn. Jij weet dat jij je niet aanstelt. Wat zij er verder van denkt moet je het ene oor in laten gaan en het andere uit. Als het niet nodig is sowieso niet meer met haar in discussie gaan over je klachten, maar gewoon aangeven van zo staat het ervoor en zo is het, en daar heeft ze het mee te doen.
Zie het als een leermoment. Jij weet waar jouw klachten vandaan komen en dat het serieuze klachten zijn. Jij weet dat jij je niet aanstelt. Wat zij er verder van denkt moet je het ene oor in laten gaan en het andere uit. Als het niet nodig is sowieso niet meer met haar in discussie gaan over je klachten, maar gewoon aangeven van zo staat het ervoor en zo is het, en daar heeft ze het mee te doen.
