Stress en eten

Hoi allemaal,

Sinds ongeveer een jaar merk ik dat mijn relatie met voedsel is veranderd. Ik vond mezelf te stevig en ben gaan afvallen. Het begon eerst met meer groente en fruit en minder ongezonde dingen. Vervolgens begon ik een maaltijd over te slaan en mezelf restricties op te leggen. Momenteel heb ik dagen (1/2 x in de week) dat ik helemaal niks eet om te compenseren als ik iets ongezonds heb gegeten. Op andere dagen eet ik alleen avondeten en fruit (500/600 kcal). Ik vind het heel moeilijk om meer te eten en voel me schuldig als ik dat wel doe en anders moet het gecompenseerd worden.

Iedereen zegt dat ik te dun ben en meer moet eten. Toch lukt het me niet om meer te eten zonder rot gevoel. Bmi geeft licht ondergewicht aan. Ben de afgelopen weken al een paar keer onderuit gegaan uit het niks. Verder weinig energie en prikkelbaar. En wat ik nog wel het ergst vind; ik heb het de hele dag ijskoud.

Sta fulltime voor de klas en heb een pittige groep van 31 leerlingen. Merk dat ik veel stress heb, lange dagen maak en ga nu een dag minder werken. Lijkt of ik wat burnoutachtige klachten heb. Heb een oke gesprek gehad met de leidinggevende.

Merk dat ik door de kou, vermoeidheid en gebrekkige motivatie moeite heb om uit bed te komen s morgens.

Ben al bij de HA geweest en heb alles eerlijk op tafel gegooid. Bloed is geprikt, krijg nog een hartfilmpje en heb wat lichamelijke onderzoek gehad. Heb een verwijzing naar Mindfit (is iemand daar bekend mee?).

Heb het gevoel dat de drukte op werk en het weinig eten elkaar beïnvloeden (controle zoeken). Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben gehad? Merk dat ik behoefte heb om erover te praten.

jojojanneke schreef: ↑

04-12-2022 13:24

Oei dat klinkt toch wel alsof je al aardig opweg bent met je eetstoornis. Wat zegt je ongeving?

Die maken zich zorgen... Vinden het ook lastig

Kohaku schreef: ↑

04-12-2022 15:21

Het gaat nu redelijk, wel weer een terugval gehad maar het compenseren probeer ik koste wat kost te stoppen.
Zit 'gelukkig' wel weer op een goed gewicht, maar daar is de stoornis natuurlijk niet mee weg.
(Wat veel mensen wel snel denken, maar je hoeft geen ondergewicht te hebben voor een eetstoornis!).

Hoe is het met jou?
Herken het compensatie gedrag wel, heb je al contact met iemand kunnen opnemen? <3

Fijn om te horen! Goed bezig . Voor jou is het compenseren dus herkenbaar... Hoe probeer jij het compenseren te stoppen?

Ik heb contact opgenomen met Ixtanoa (praatgroep met evaringsdeskundigen). En verder dinsdag naar de HA voor uitslagen bloed en hart. En wil dan ook wel graag verder advies. Mindfit moet ik nog terugbellen, maar heb zelf niet zoveel vertrouwen erin. Zij richten zich niet op eetproblemen (psychische wel).

Lila-Linda schreef: ↑

04-12-2022 15:26

Stop dan eens met: niet eten, de dag voor een feestje
Stop met: overeten op het feestje
Stop met: niet eten, de dag na een feestje
Stop met: schuldgevoel

Als je geen echte hulp wil zoeken, moet je het helemaal alleen doen. Dat is heel moeilijk en heel eenzaam. Zoek een goede therapeut. Als je zelf betaalt, kun je volgende week al terecht. Het is een investering in je eigen gezwindheid

Normaal kunnen eten, is zo fijn! Ik kom van een bmi die amper op de kaarten past, naar een laag, maar gezond bmi. Ik ben gelukkig, gezond, fit

Je mag me Pb-en

Wat goed om te horen dat je nu gelukkig bent! Ik ga je een pb sturen. Dank voor je berichtje

Kohaku schreef: ↑

04-12-2022 19:28

Ik probeer doelen voor ogen te houden, om het compenseren te stoppen. Bij mij is dit voornamelijk misbruik van laxeermiddelen geweest en veel te veel bewegen. Icm weinig eten ging dat ook niet echt ok natuurlijk.

Met compenseren zit je en jezelf in de weg, want het geeft hoe dan ook een 'terugslag'. Wat je ook doet om te compenseren. Loop je te veel dan put het je uit, eet je weinig tot niks dan heb je geen energie meer.

Probeer het niet zo ver te laten komen dat je schrikt op een gegeven moment hoe slecht je er aan toe bent, het is het niet waard om eerst 'slechter' te worden voor je mag herstellen.

Echt niet, geloof me <3
-

Wat goed, ervaringsdeskundigen heb ik altijd heel waardevol gevonden, iemand kan wel zeggen 'ik begrijp je' maar je hoofd zal er mee aan de haal gaan. 'Ze weten niet wat ze zeggen, ze begrijpen me echt niet' bijvoorbeeld. Zo'n ervaringsdeskundige weet hoe het is.
Je kan daar vaak ook veel vragen kwijt! Fijn dat de HA controles doet (niet fijn voor jou, maar wel fijn om te weten hoe je lijf functioneert voor degenen die het in de gaten houden!).

Hoop dat je van die laatste nog wat hoort, klinkt wel alsof je je best doet, goedzo! <3

Sorry voor het lange bericht haha.

Dank voor je lieve berichtje! Fijn dat je zo reageert.

Ik merk dat het compenseren echt een ding is. In mijn hoofd er veel mee bezig. Bij mij is laxeren of overgeven e.d. Dat heb ik ook nooit gedaan...

Wat voor hulp heb jij verder gehad?