Lijf & Lijn
alle pijlers
verdriet om dat akelige lijf
dinsdag 23 juni 2009 om 00:28
Al jaren vecht ik tegen de lijn. Door medicatie en ziekte, waardoor sporten voor mij moeilijk gaat, is mijn gewicht heel erg opgelopen. Ik lijn al jaren met begeleiding, en met heel veel moeite ben ik iets afgevallen, van maat 56 naar 50, maar ik heb nog een heel lange weg te gaan. Het is heel lastig afvallen als je van jezelf al gezond eet, en geen emotie-eter bent, maar ik blijf doorknokken, al gaat het heel traag, soms nog geen pond per maand.
Ik heb er nooit makkelijk over kunnen praten, hoe moeilijk het is. Want recht in mijn gezicht zegt iedereen dat echte schoonheid van binnen zit en zo, maar het is bekend dat dikke mensen walgelijk en vies worden gevonden.
Ik las net dit topic: dikke wijven op een brommertje
En dan kan ik wel blijven janken. Die vieze trut op dat brommertje, dat had ik kunnen zijn. Ik rijd op een elektrische fiets vanwege mijn ziekte, en ik heb al vaker opmerkingen gehad als "he vet wijf, ga fietsen, dan val je af!"
En een lol dat iedereen in dat topic heeft!!!!
En een lol dat iedereen op straat heeft!!!
Ik weet dat ik hardstikke lelijk ben, dwars door mijn "geweldige uitstraling" (geef me een bakkie, er komt een modifast omhoog) heen, dat hoeven jullie niet te benadrukken! :puke:
Ik heb er nooit makkelijk over kunnen praten, hoe moeilijk het is. Want recht in mijn gezicht zegt iedereen dat echte schoonheid van binnen zit en zo, maar het is bekend dat dikke mensen walgelijk en vies worden gevonden.
Ik las net dit topic: dikke wijven op een brommertje
En dan kan ik wel blijven janken. Die vieze trut op dat brommertje, dat had ik kunnen zijn. Ik rijd op een elektrische fiets vanwege mijn ziekte, en ik heb al vaker opmerkingen gehad als "he vet wijf, ga fietsen, dan val je af!"
En een lol dat iedereen in dat topic heeft!!!!
En een lol dat iedereen op straat heeft!!!
Ik weet dat ik hardstikke lelijk ben, dwars door mijn "geweldige uitstraling" (geef me een bakkie, er komt een modifast omhoog) heen, dat hoeven jullie niet te benadrukken! :puke:
dinsdag 23 juni 2009 om 18:17
Lieve schatten, ik kom net thuis van werk, veel te laat, en heb even snel jullie reacties gelezen. Ik moet nog koken en werk afmaken dus kan even niet reageren, maar ik wil jullie wel zeggen dat ik me stukken beter voel, en blij ben dat niet iedereen zo kortzichtig is!
Ik kom later nog terug, eerst dingen doen...!
Ik kom later nog terug, eerst dingen doen...!
dinsdag 23 juni 2009 om 18:52
Hee wench..............ff zwaaien
Heb je gezien wie de topic starter was van die dikke wijven op een brommertje?
Willem dus..................en die moet je gewoon negeren!
Ik schrijf ook bij het dikke vrouwen en mode topic, ik zag al dat je er ook wat geschreven had.
Jammer dat je zo negatief over jezelf denkt en praat, dat moet je echt niet doen hoor, jij bent net zoveel waard als ieder ander.
Of je nou 60, 70, 80 of 120 kilo bent.
IK ben ook veel te zwaar, so what?
Ik heb een geweldig karakter, ( en wie vind dat dat niet zo is, nou ja jammer dan, de meeste tijd breng ik toch met mezelf door ) ik heb wel een mooie kop vind ik zelf, ( en wie dat niet vind kijkt de andere kant maar op ) ik heb humor, ( en wie dat niet vind nou die lacht toch niet! ) en ik heb een lekkere vent ( en wie dat ook vind die blijft er maar mooi van af want hij is van mij ).
Dus gewoon de boel positief bekijken meid!
En dat lukt je vast wel, eerst tevreden met jezelf proberen te worden en dan komt de rest ook wel.
Als je er niets aan kunt doen dat je te zwaar bent is dat jammer maar het is nu eenmaal zo, dus kun je het beter accepteren en het beste ervan maken.
van mij!
Heb je gezien wie de topic starter was van die dikke wijven op een brommertje?
Willem dus..................en die moet je gewoon negeren!
Ik schrijf ook bij het dikke vrouwen en mode topic, ik zag al dat je er ook wat geschreven had.
Jammer dat je zo negatief over jezelf denkt en praat, dat moet je echt niet doen hoor, jij bent net zoveel waard als ieder ander.
Of je nou 60, 70, 80 of 120 kilo bent.
IK ben ook veel te zwaar, so what?
Ik heb een geweldig karakter, ( en wie vind dat dat niet zo is, nou ja jammer dan, de meeste tijd breng ik toch met mezelf door ) ik heb wel een mooie kop vind ik zelf, ( en wie dat niet vind kijkt de andere kant maar op ) ik heb humor, ( en wie dat niet vind nou die lacht toch niet! ) en ik heb een lekkere vent ( en wie dat ook vind die blijft er maar mooi van af want hij is van mij ).
Dus gewoon de boel positief bekijken meid!
En dat lukt je vast wel, eerst tevreden met jezelf proberen te worden en dan komt de rest ook wel.
Als je er niets aan kunt doen dat je te zwaar bent is dat jammer maar het is nu eenmaal zo, dus kun je het beter accepteren en het beste ervan maken.
van mij!
woensdag 24 juni 2009 om 10:44
quote:Digitalis schreef op 23 juni 2009 @ 15:48:
Dus ook al kies je voor een opvallende klederdracht, dan vind ik niet dat je geroep hoort te krijgen. Ik denk hoogstens "jah, apart" of "lelijk zeg", maar ik denk er wel achteraan "ha, wat een lef", bij opvallende kleding die ik niet mooi vind. En verder denk ik er niets van, ik ken die persoon ook niet. En ja, ook als ik een heel dik iemand zie denk ik ook "nou, niet mooi", maar ik zeg er niets van en conclusies verbind ik er ook niet aan. Want waarom? Ik weet ook van mezelf dat ik er lief uitzie en stijlvol, maar ondertussen ben ik een ransbak met grove humor, en dat straal ik totaal niet uit, dus pas ik dat gewoon ook toe op anderen: je weet niet hoe iemand vanbinnen is en dat kun je ook niet zien aan de buitenkant.
Stukje gemist gister, sorry.
Roepen e.d. hoort nooit. In geen enkel geval. Maar soms calculeer ik gewoon in dat ik opval.
Mijn man, 2 meter lang, breed en al 20 jaar helemaal kaal, is de liefste zachtmoedigste man van de wereld. Maar de meeste mensen zie je denken... En in de tijd van hakkers e.d., ging men er ook altijd gelijk van uit dat hij wel een enorme racist zou zijn, bijvoorbeeld. Dus ik heb zelf ook wel met allerlei vooroordelen te maken gehad.
Ik denk ook wel dat het iets is, dat heel diep in mensen zit: oordelen, inschatten, wie die ander is en wat die gaat doen. Was vroeger vast ook heel erg nodig.
Maar wat ik erg vind, is dat mensen denken het récht te hebben iets te zeggen, want zij vinden dat het anders zou moeten zijn. En dat heb je dus nooit.
Dus ook al kies je voor een opvallende klederdracht, dan vind ik niet dat je geroep hoort te krijgen. Ik denk hoogstens "jah, apart" of "lelijk zeg", maar ik denk er wel achteraan "ha, wat een lef", bij opvallende kleding die ik niet mooi vind. En verder denk ik er niets van, ik ken die persoon ook niet. En ja, ook als ik een heel dik iemand zie denk ik ook "nou, niet mooi", maar ik zeg er niets van en conclusies verbind ik er ook niet aan. Want waarom? Ik weet ook van mezelf dat ik er lief uitzie en stijlvol, maar ondertussen ben ik een ransbak met grove humor, en dat straal ik totaal niet uit, dus pas ik dat gewoon ook toe op anderen: je weet niet hoe iemand vanbinnen is en dat kun je ook niet zien aan de buitenkant.
Stukje gemist gister, sorry.
Roepen e.d. hoort nooit. In geen enkel geval. Maar soms calculeer ik gewoon in dat ik opval.
Mijn man, 2 meter lang, breed en al 20 jaar helemaal kaal, is de liefste zachtmoedigste man van de wereld. Maar de meeste mensen zie je denken... En in de tijd van hakkers e.d., ging men er ook altijd gelijk van uit dat hij wel een enorme racist zou zijn, bijvoorbeeld. Dus ik heb zelf ook wel met allerlei vooroordelen te maken gehad.
Ik denk ook wel dat het iets is, dat heel diep in mensen zit: oordelen, inschatten, wie die ander is en wat die gaat doen. Was vroeger vast ook heel erg nodig.
Maar wat ik erg vind, is dat mensen denken het récht te hebben iets te zeggen, want zij vinden dat het anders zou moeten zijn. En dat heb je dus nooit.
woensdag 24 juni 2009 om 12:17
lieve wench
mensen zijn zo veroordelend, en het is vaak makkelijker grapjes als het niet over jezelf gaat. Ik heb dat andere topic ook gelezen en ik vond het niet grappig.
Ik snap het ook niet, waarom de starende blikken, het misselijkmakende gemompel achter iemands rug, het wijzen of opmerkingen die nergens over gaan. Misschien ben ik raar maar ik vind dat als mensen gelukkig zijn zoals ze zijn dit ook moeten kunnen uidragen. Of je nou dik bent, dun bent, houdt van opvallende kleren, je op je 80ste nog in een legging durft te hijsen. En daar kijk ik graag naar, naar mensen die geluk uit stralen ondanks dat ze dan volgens de "normen en waarden" (wie dan ook bedacht heeft), niet in het straatbeeld zouden passen
mensen zijn zo veroordelend, en het is vaak makkelijker grapjes als het niet over jezelf gaat. Ik heb dat andere topic ook gelezen en ik vond het niet grappig.
Ik snap het ook niet, waarom de starende blikken, het misselijkmakende gemompel achter iemands rug, het wijzen of opmerkingen die nergens over gaan. Misschien ben ik raar maar ik vind dat als mensen gelukkig zijn zoals ze zijn dit ook moeten kunnen uidragen. Of je nou dik bent, dun bent, houdt van opvallende kleren, je op je 80ste nog in een legging durft te hijsen. En daar kijk ik graag naar, naar mensen die geluk uit stralen ondanks dat ze dan volgens de "normen en waarden" (wie dan ook bedacht heeft), niet in het straatbeeld zouden passen
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
woensdag 24 juni 2009 om 13:01
Ik vind het echt heel fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die wél verder kijken dan de buitenkant. Ook ik wil me wel eens apart kleden, dat ligt aan de gelegenheid, maar als daarom wordt gegniffeld zou ik dat absoluut niet erg vinden, ik kies er immers zelf voor. Voor mijn overgewicht heb ik, vanwege mijn ziekte en medicijngebruik, niet zelf gekozen.
De medicijnen heb ik gelukkig niet meer, maar de kilo's gaan er heel traag af. Ik heb er een jaar over gedaan om 20 kilo kwijt te raken, en dus nog een paar jaar te gaan. De reacties zijn nu wel wat minder grof en expliciet, het komt ook minder vaak voor, maar ze zijn er nog wel. Het ligt er ook aan waar ik ben. Op het strand van Zandvoort zou ik zelfs topless kunnen rondlopen, maar als ik in zomerkleding (top en bermuda) door mijn woonplaats loop merk ik het wel.
Het doet me echt goed dat niet iedereen zo reageert en dat iemand als itsme er zelfs graag naar kijkt als iemand zich bijvoorbeeld anders kleedt tegen de heersende opvattingen in!
De medicijnen heb ik gelukkig niet meer, maar de kilo's gaan er heel traag af. Ik heb er een jaar over gedaan om 20 kilo kwijt te raken, en dus nog een paar jaar te gaan. De reacties zijn nu wel wat minder grof en expliciet, het komt ook minder vaak voor, maar ze zijn er nog wel. Het ligt er ook aan waar ik ben. Op het strand van Zandvoort zou ik zelfs topless kunnen rondlopen, maar als ik in zomerkleding (top en bermuda) door mijn woonplaats loop merk ik het wel.
Het doet me echt goed dat niet iedereen zo reageert en dat iemand als itsme er zelfs graag naar kijkt als iemand zich bijvoorbeeld anders kleedt tegen de heersende opvattingen in!
woensdag 24 juni 2009 om 13:18
quote:wench schreef op 24 juni 2009 @ 13:01:
Ik vind het echt heel fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die wél verder kijken dan de buitenkant.
Het doet me echt goed dat niet iedereen zo reageert en dat iemand als itsme er zelfs graag naar kijkt als iemand zich bijvoorbeeld anders kleedt tegen de heersende opvattingen in!
Weet je Wench, ik denk dat heel veel mensen zo zijn. Helaas vallen die niet zo op en de mensen die lullige opmerkingen maken wel.
En ik vind 20 kilo in een jaar tijd ook echt kei goed!
Ik vind het echt heel fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die wél verder kijken dan de buitenkant.
Het doet me echt goed dat niet iedereen zo reageert en dat iemand als itsme er zelfs graag naar kijkt als iemand zich bijvoorbeeld anders kleedt tegen de heersende opvattingen in!
Weet je Wench, ik denk dat heel veel mensen zo zijn. Helaas vallen die niet zo op en de mensen die lullige opmerkingen maken wel.
En ik vind 20 kilo in een jaar tijd ook echt kei goed!
woensdag 24 juni 2009 om 13:36
Hoi wench,
Ik vind je heel sterk als ik je verhaal lees. 20 Kilo in een jaar is toch heel veel? Wat een discipline moet jij hebben, dat kan niet iedereen hoor. Ik weet niet of ik dat vol zou kunnen houden.
Het lijkt me ook heel moeilijk om op straat opmerkingen en beledigingen naar mijn hoofd te krijgen als ik dik zou zijn. Ik weet niet of ik nog naar buiten zou durven. En jij kan er ook nog eens weinig aan doen, dat moet als een gevangenis zijn.
Zelf ben ik ook niet altijd vol begrip. Ik heb namelijk een zusje die ook veel te veel weegt, en ik word wel eens moe van haar geklaag erover en dan denk ik 'ja, je moet het toch echt zelf doen' omdat ze echt teveel eet.
Maar goed, beledigen/schelden/roepen vind ik altijd idioot en ik word ook wel eens nageroepen maar niet om mijn gewicht en toch word ik daar niet vrolijk van (zachtjes uitgedrukt). Dan begin ik thuis ook te janken...
Probeer die beledigingen te zien als een product van de belediger en niet als logische reactie op jouw verschijning.
Uit jouw verhaal kan ik de conclusie trekken dat je een echte doorzetter bent.
Ik vind je heel sterk als ik je verhaal lees. 20 Kilo in een jaar is toch heel veel? Wat een discipline moet jij hebben, dat kan niet iedereen hoor. Ik weet niet of ik dat vol zou kunnen houden.
Het lijkt me ook heel moeilijk om op straat opmerkingen en beledigingen naar mijn hoofd te krijgen als ik dik zou zijn. Ik weet niet of ik nog naar buiten zou durven. En jij kan er ook nog eens weinig aan doen, dat moet als een gevangenis zijn.
Zelf ben ik ook niet altijd vol begrip. Ik heb namelijk een zusje die ook veel te veel weegt, en ik word wel eens moe van haar geklaag erover en dan denk ik 'ja, je moet het toch echt zelf doen' omdat ze echt teveel eet.
Maar goed, beledigen/schelden/roepen vind ik altijd idioot en ik word ook wel eens nageroepen maar niet om mijn gewicht en toch word ik daar niet vrolijk van (zachtjes uitgedrukt). Dan begin ik thuis ook te janken...
Probeer die beledigingen te zien als een product van de belediger en niet als logische reactie op jouw verschijning.
Uit jouw verhaal kan ik de conclusie trekken dat je een echte doorzetter bent.
donderdag 25 juni 2009 om 12:55
Wench, mijn hart brak een beetje toen ik je topic las. Vandaag Willem geantwoord. Voor het geval je het niet leest, hier is een kopietje. /hug Dizzyquote:Dizzy101 schreef op 25 juni 2009 @ 12:49:
Erger, erger, erger. Vandaag was er weer een. Bij het stoplicht stond hij op zijn fiets te wachten. Dom, met vooroordelen en deze keer, oh sta me bij, zo een die op een forum schrijft. Toen het licht op groen sprong zag je zijn blik over zijn medemens gaan. Zijn hersenen kreunend onder de moeizame, neerbuigende woorden die hij later op het ViVa forum zou neerschrijven.
Laatst zei een Amerikaan tegen me: Hollanders zijn zo ruimdenkend. Helaas gold dit niet voor dit exemplaar. Man, denk ik als hij al knarsentandend bij me vandaan rijdt, met zo'n bekrompen geest kan je beter jezelf eens een spiegel voorhouden. Dat is veel beter voor jou en voor ons.
Erger, erger, erger. Vandaag was er weer een. Bij het stoplicht stond hij op zijn fiets te wachten. Dom, met vooroordelen en deze keer, oh sta me bij, zo een die op een forum schrijft. Toen het licht op groen sprong zag je zijn blik over zijn medemens gaan. Zijn hersenen kreunend onder de moeizame, neerbuigende woorden die hij later op het ViVa forum zou neerschrijven.
Laatst zei een Amerikaan tegen me: Hollanders zijn zo ruimdenkend. Helaas gold dit niet voor dit exemplaar. Man, denk ik als hij al knarsentandend bij me vandaan rijdt, met zo'n bekrompen geest kan je beter jezelf eens een spiegel voorhouden. Dat is veel beter voor jou en voor ons.
donderdag 25 juni 2009 om 15:30
Lieve Wench,
Ook ik heb me ooit net als jou gevoeld. Het was zelfs zo erg dat ik soms de deur niet uit wilde. Ik vond mensen steeds minder aardig, sterker nog, als ik bv boodschappen moest doen dan vond ik iedereen slecht en akelig. Volgens mij liep ik ook altijd met een boze blik rond. Ik had dan geen overgewicht door medicatie of gezondheid, gewoon te veel eten. En hoe meer boze blikken ik kreeg, hoe meer ik ging eten. Ik was zo boos op die boze buitenwereld. Totdat ik langzaam en beetje bij beetje het besef kreeg dat het niet de schuld was van anderen dat ik te dik was ( daarmee bedoel ik niet te zeggen dat jij er wel wat aan kan doen, het ging toen om mijn gevoel), en ik mezelf een keiharde schop onder de kont heb gegeven. Ben gaan fietsen, gezond eten en heb aan de huisarts toen pillen gevraagd (zit gewoon tussen de oren maar het hielp wel) omdat ik mij er van bewust was dat ik een eetverslaving had.
Ik besloot om niet iedereen die naar me keek per defenitie meteen een boze blik te geven maar ik ging een taktiek toepassen, als mensen naar me keken ging ik glimlachen, en verrek, ik kreeg een vriendelijke lach terug, of een beleefd knikje. In iedergeval hielp het mij om niet net zoals ik dacht over hen die mij een blik gaven meteen slecht of veroordelend te denken. Ik kreeg er zelf vertrouwen door. Een vriendin van mij die ik in die periode leerde kennen zei ik ben zo jaloers op jouw optimisme, je zelfverzekerheid, je bent altijd zo opgewekt. En ik denk dat dat het hele punt is. Soms kijken we inderdaad niet verder, en ik wist toen ook dat ik met mijn overgewicht geen droomvrouw was, maar ik was wel Rosies, met al die kilos die er teveel opzaten. En ik merkte dat mensen mij ook met die kilos te veel best aardig vonden.En dat ik wel serieus werd genomen, zelfs door de mensen waarvan ik dacht dat ik 'de blik' had gekregen. Dus ik begrijp je echt heel goed, ik hou het maar op onwetendheid van mensen.Het is niet altijd slecht bedoeld. En gelukkig hoeft niet iedereen elkaar aardig te vinden, en zullen er (helaas) altijd mensen zijn die er behagen in scheppen om mensen bewust te kwetsen, ik ben er in iedergeval achter gekomen dat dat niet zo heel veel mensen zijn. En dat niet alles is wat het lijkt
Ook ik heb me ooit net als jou gevoeld. Het was zelfs zo erg dat ik soms de deur niet uit wilde. Ik vond mensen steeds minder aardig, sterker nog, als ik bv boodschappen moest doen dan vond ik iedereen slecht en akelig. Volgens mij liep ik ook altijd met een boze blik rond. Ik had dan geen overgewicht door medicatie of gezondheid, gewoon te veel eten. En hoe meer boze blikken ik kreeg, hoe meer ik ging eten. Ik was zo boos op die boze buitenwereld. Totdat ik langzaam en beetje bij beetje het besef kreeg dat het niet de schuld was van anderen dat ik te dik was ( daarmee bedoel ik niet te zeggen dat jij er wel wat aan kan doen, het ging toen om mijn gevoel), en ik mezelf een keiharde schop onder de kont heb gegeven. Ben gaan fietsen, gezond eten en heb aan de huisarts toen pillen gevraagd (zit gewoon tussen de oren maar het hielp wel) omdat ik mij er van bewust was dat ik een eetverslaving had.
Ik besloot om niet iedereen die naar me keek per defenitie meteen een boze blik te geven maar ik ging een taktiek toepassen, als mensen naar me keken ging ik glimlachen, en verrek, ik kreeg een vriendelijke lach terug, of een beleefd knikje. In iedergeval hielp het mij om niet net zoals ik dacht over hen die mij een blik gaven meteen slecht of veroordelend te denken. Ik kreeg er zelf vertrouwen door. Een vriendin van mij die ik in die periode leerde kennen zei ik ben zo jaloers op jouw optimisme, je zelfverzekerheid, je bent altijd zo opgewekt. En ik denk dat dat het hele punt is. Soms kijken we inderdaad niet verder, en ik wist toen ook dat ik met mijn overgewicht geen droomvrouw was, maar ik was wel Rosies, met al die kilos die er teveel opzaten. En ik merkte dat mensen mij ook met die kilos te veel best aardig vonden.En dat ik wel serieus werd genomen, zelfs door de mensen waarvan ik dacht dat ik 'de blik' had gekregen. Dus ik begrijp je echt heel goed, ik hou het maar op onwetendheid van mensen.Het is niet altijd slecht bedoeld. En gelukkig hoeft niet iedereen elkaar aardig te vinden, en zullen er (helaas) altijd mensen zijn die er behagen in scheppen om mensen bewust te kwetsen, ik ben er in iedergeval achter gekomen dat dat niet zo heel veel mensen zijn. En dat niet alles is wat het lijkt
