Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
zondag 1 augustus 2010 om 16:08
Ik heb niets van de 57 pagina's met posts gelezen en reageer dan ook alleen op de OP. Nee, ik vind dikke mensen niet minder waard en neem hen ook niet minder serieus.
Wel heb ik mezelf er meer dan eens op betrapt dat ik iets langer naar een dik mens kijk die 3 donuts wegstouwt of een zak patat eet en daarbij letterlijk de mayonaise van de vingers likt.
Bij het aflikken van vingers ril ik sowieso - dik, dun, groot, klein, zwart, blank, mayonaise, spareribs... ranzig vind ik dat. Maar dat is weer een ander onderwerp
Wel heb ik mezelf er meer dan eens op betrapt dat ik iets langer naar een dik mens kijk die 3 donuts wegstouwt of een zak patat eet en daarbij letterlijk de mayonaise van de vingers likt.
Bij het aflikken van vingers ril ik sowieso - dik, dun, groot, klein, zwart, blank, mayonaise, spareribs... ranzig vind ik dat. Maar dat is weer een ander onderwerp
zondag 1 augustus 2010 om 16:25
quote:mamanna schreef op 01 augustus 2010 @ 16:00:
[...]
Het onderstaande stukje wil ik jullie niet onthouden. Hier blijkt toch wel uit dat er écht een stukje bij zit waar je geen invloed op hebt.
Ik zet dit hier niet neer om een excuus te vinden voor mensen met overgewicht. Ik ben van mening dat het allergrootste deel van de mensen met overgewicht dit zelf veroorzaakt hebben (als gevolg van een onderliggend iets)
Maar dit kan misschien wel verklaren waarom de ene slanke persoon alles kan eten en de ander er moeite voormoet doen om slank te blijven!!
1. Basale Stofwisselings Snelheid (Basal Metabolic Rate of BMR)
Je BMR is het aantal calorieën dat je lichaam verbrandt om de normale lichaamsfuncties te kunnen uitvoeren, waaronder je bloedcirculatie, temperatuurregulering, spijsvertering en ieder ander stofwisselingsproces in je lichaam. Je BMR neemt lichaamsactiviteit niet mee in de berekening.
Je BMR zorgt voor de grootste hap van je dagelijkse calorie behoefte, zo'n tweederde van het totaal. De BMR verschilt enorm van persoon tot persoon, afhankelijk van genetische factoren (jij wordt dik van een boterham terwijl een ander pizza kan eten en mager blijft).Ja dat zeg je goed, een stukje. Maar dit betreft geen verschillen van 1000den calorieën per dag.
[...]
Het onderstaande stukje wil ik jullie niet onthouden. Hier blijkt toch wel uit dat er écht een stukje bij zit waar je geen invloed op hebt.
Ik zet dit hier niet neer om een excuus te vinden voor mensen met overgewicht. Ik ben van mening dat het allergrootste deel van de mensen met overgewicht dit zelf veroorzaakt hebben (als gevolg van een onderliggend iets)
Maar dit kan misschien wel verklaren waarom de ene slanke persoon alles kan eten en de ander er moeite voormoet doen om slank te blijven!!
1. Basale Stofwisselings Snelheid (Basal Metabolic Rate of BMR)
Je BMR is het aantal calorieën dat je lichaam verbrandt om de normale lichaamsfuncties te kunnen uitvoeren, waaronder je bloedcirculatie, temperatuurregulering, spijsvertering en ieder ander stofwisselingsproces in je lichaam. Je BMR neemt lichaamsactiviteit niet mee in de berekening.
Je BMR zorgt voor de grootste hap van je dagelijkse calorie behoefte, zo'n tweederde van het totaal. De BMR verschilt enorm van persoon tot persoon, afhankelijk van genetische factoren (jij wordt dik van een boterham terwijl een ander pizza kan eten en mager blijft).Ja dat zeg je goed, een stukje. Maar dit betreft geen verschillen van 1000den calorieën per dag.
zondag 1 augustus 2010 om 16:41
Ik vind dit een heel interessant topic. Er is veel voorbijgekomen de afgelopen dagen. Verslaving, psychologische barrieres, wilskracht. In mijn optiek is dik zijn veel complexer dan 'gewoon minder eten'. Het is een samenspel van genetische factoren, biologische en hormonale processen in het lichaam, sociaal-psychologische factoren, waar bovendien nog veel misverstanden over bestaan of de wetenschap simpelweg nog te weinig weet.
Sommige mensen hebben inderdaad een genetische aanleg om sneller dik te worden. Er schijnen eilanden in de Stille Zuidzee te bestaan waar vrijwel iedereen met overgewicht kampt. Daar zijn mensen in vroeger tijden gekomen na een wekenlange bootreis. Ze konden maar een beperkte hoeveelheid voedsel meenemen. De mensen met een heel snelle verbranding gingen onderweg dood van de honger of werden door hun medepassagiers overboord gemieterd omdat ze teveel van het rantsoen opvraten. Alleen de mensen die heel spaarzaam konden leven op weinig eten overleefden de reis en vestigden zich op het eiland. Een groot deel van hun nakomelingen heeft met het huidige overdadige aanbod aan welvaartsvoedsel dus te kampen met overgewicht.
Genetische aanleg is dus soms een factor, maar meestal niet doorslaggevend. Soms spelen medicijnen een rol, soms is iets medisch aan de hand, maar misschien is de reden ook wel eens te vaak en verkeerd op dieet zijn geweest.
Overgewicht ontstaat vaak geleidelijk. Een bakje chips, een paar extra koekjes, nog een keer opscheppen, een ijsje, een gebakje, een paar biertjes, een zakje drop, een chocoladereep tussendoor, en je komt een kilo aan. Zo gaat dat een aantal maanden, misschien jaren door en uiteindelijk merk je dat je tien kilo zwaarder bent geworden. Tijd dus om op dieet te gaan. In plaats van te sporten besluit je te gaan Sonja Bakkeren. Dat gaat goed. Met 1000 kcal per dag raak je binnen een paar weken alle tien kilo's kwijt. Dat is gemakkelijk gegaan. Je gaat dus nu weer naar je oude eetpatroon en omdat je nu slank bent kun je best af en toe wat lekkers eten. (Ondertussen is je lichaam in de spaarstand gaan staan en heb je niet alleen vet verloren, maar ook spierweefsel, waardoor je basisverbranding omlaag is gegaan). Je let een paar maanden niet zo op de weegschaal, tot je opeens merkt dat je weer op je oude gewicht zit. Je denkt, geen probleem, met diëten krijg ik dat er zo weer af, dat is de vorige keer immers ook gelukt. Inmiddels heb je een stressvolle tijd en om een of andere reden en komt het niet van diëten. Tot je op een gegeven moment vijftien kilo te zwaar bent. De knop gaat nu echt om: weer Sonja Bakkeren! De eerste vijf kilo's vliegen er binnen een paar weken vanaf. Daarna gaat het minder snel. In totaal ben je acht kilo afgevallen, maar dan is er een bruiloft, kerstmis, oliebollen, schijt-aan-sonja-dagen en het dieet is niet meer vol te houden. Je vervalt weer in je oude eetpatroon en je komt weer heel snel kilo's aan. Je bent inmiddels 18 kilo te zwaar. Je raakt in verwachting, en iedereen weet dat je dan niet op dieet mag. Door allerlei kwaaltjes kun je weinig bewegen (je verliest nog meer spierweefsel). Uiteindelijk ben je na de bevalling 25 kilo te zwaar. Je weerstand is laag, je wordt behoorlijk ziek (voedselvergiftiging) en je kan een weeklang niets binnenhouden. Na die week ben je behoorlijk wat dunner geworden (weer meer spierweefsel verloren, nog een lagere basisverbranding). Binnen no-time zit het gewicht er weer aan. Je probeert af en toe nog eens te diëten, maar valt nauwelijks meer echt af. Nu ben je dertig kilo te zwaar. Je eet inmiddels heel weinig en ook heel gezond, maar je blijft dik. Je ziet er tegenop om met je dikke lijf naar de sportschool te gaan. Je hebt er ook nauwelijks tijd voor, met een druk gezin. Maar je gaat toch. Je wordt door de sportschooltrainer op een cardio-apparaat gezet op een laag tempo, "want anders zit je niet in je vetverbrandingszone". Het helpt voor geen meter; je krijgt namelijk enorme honger van al dat sporten en gaat dus extra eten. Dan opeens zie je het licht. Het ligt aan de koolhydraten. Absoluut nooit meer koolhydraten. Je gaat een duur dieet doen waarin je in totaal 600 kcal per dag eet met zakjes eiwitpoeder. Dat gaat geweldig. Eindelijk val je weer snel kilo's af. Na vijftien kilo te zijn afgevallen gaat het minder snel. Op een gegeven moment is het dieet te duur en levert het weinig meer op. Je gaat weer normaal eten. Je lichaam kan die hoeveelheid calorieën en koolhydraten nu helemaal niet meer verwerken en je komt binnen een paar weken weer kilo's aan. Uiteindelijk ben je 35 kilo te zwaar en lijk je je in een uitzichtloze situatie te bevinden. Leuk advies; minder eten, maar je eet al heel weinig, veroorlooft jezelf bijna nooit meer een traktatie. Als je een keer taart eet sla je het ontbijt over. En toch val je niet meer echt af. Magere mensen eten veel meer dan jij; jij hoeft maar te kijken maar een ijsje en je hebt er weer een kilo bij. Kortom, je hebt je hele metabolisme om zeep geholpen. Je hebt nauwelijks spiermassa over, dus een hele lage basisverbranding en je lichaam is door al dat uithongeren op een soort 'spaarstand' gegaan.
In zo'n situatie heeft het totaal geen zin om jezelf nog als doel te stellen om een bepaald aantal kilo's af te willen vallen. Daar heb je namelijk te weinig invloed meer op. Veel beter is het om de weegschaal de deur uit te doen en je tot doel te stellen om je iedere zes weken fitter en gezonder te voelen dan zes weken ervoor. Dus gaan sporten en telkens sterker worden, weer spiermassa opbouwen en een betere conditie krijgen. En gezond te eten, door voedsel met veel vitaminen en mineralen te eten, zodat je geen 'snaaibuien' krijgt omdat je lichaam een tekort aan een bepaalde voedingsstof hebt. Op die doelstellingen heb je wel invloed. Langzamerhand zul je spiermassa opbouwen, conditie opbouwen, je eetlust normaliseert en je kleding zal losser komen te zitten, je komt strakker in je vel te zitten, je voelt je steeds sterker, fitter en gezonder en uiteindelijk verlies je waarschijnlijk ook nog heel wat kilo's.
Sommige mensen hebben inderdaad een genetische aanleg om sneller dik te worden. Er schijnen eilanden in de Stille Zuidzee te bestaan waar vrijwel iedereen met overgewicht kampt. Daar zijn mensen in vroeger tijden gekomen na een wekenlange bootreis. Ze konden maar een beperkte hoeveelheid voedsel meenemen. De mensen met een heel snelle verbranding gingen onderweg dood van de honger of werden door hun medepassagiers overboord gemieterd omdat ze teveel van het rantsoen opvraten. Alleen de mensen die heel spaarzaam konden leven op weinig eten overleefden de reis en vestigden zich op het eiland. Een groot deel van hun nakomelingen heeft met het huidige overdadige aanbod aan welvaartsvoedsel dus te kampen met overgewicht.
Genetische aanleg is dus soms een factor, maar meestal niet doorslaggevend. Soms spelen medicijnen een rol, soms is iets medisch aan de hand, maar misschien is de reden ook wel eens te vaak en verkeerd op dieet zijn geweest.
Overgewicht ontstaat vaak geleidelijk. Een bakje chips, een paar extra koekjes, nog een keer opscheppen, een ijsje, een gebakje, een paar biertjes, een zakje drop, een chocoladereep tussendoor, en je komt een kilo aan. Zo gaat dat een aantal maanden, misschien jaren door en uiteindelijk merk je dat je tien kilo zwaarder bent geworden. Tijd dus om op dieet te gaan. In plaats van te sporten besluit je te gaan Sonja Bakkeren. Dat gaat goed. Met 1000 kcal per dag raak je binnen een paar weken alle tien kilo's kwijt. Dat is gemakkelijk gegaan. Je gaat dus nu weer naar je oude eetpatroon en omdat je nu slank bent kun je best af en toe wat lekkers eten. (Ondertussen is je lichaam in de spaarstand gaan staan en heb je niet alleen vet verloren, maar ook spierweefsel, waardoor je basisverbranding omlaag is gegaan). Je let een paar maanden niet zo op de weegschaal, tot je opeens merkt dat je weer op je oude gewicht zit. Je denkt, geen probleem, met diëten krijg ik dat er zo weer af, dat is de vorige keer immers ook gelukt. Inmiddels heb je een stressvolle tijd en om een of andere reden en komt het niet van diëten. Tot je op een gegeven moment vijftien kilo te zwaar bent. De knop gaat nu echt om: weer Sonja Bakkeren! De eerste vijf kilo's vliegen er binnen een paar weken vanaf. Daarna gaat het minder snel. In totaal ben je acht kilo afgevallen, maar dan is er een bruiloft, kerstmis, oliebollen, schijt-aan-sonja-dagen en het dieet is niet meer vol te houden. Je vervalt weer in je oude eetpatroon en je komt weer heel snel kilo's aan. Je bent inmiddels 18 kilo te zwaar. Je raakt in verwachting, en iedereen weet dat je dan niet op dieet mag. Door allerlei kwaaltjes kun je weinig bewegen (je verliest nog meer spierweefsel). Uiteindelijk ben je na de bevalling 25 kilo te zwaar. Je weerstand is laag, je wordt behoorlijk ziek (voedselvergiftiging) en je kan een weeklang niets binnenhouden. Na die week ben je behoorlijk wat dunner geworden (weer meer spierweefsel verloren, nog een lagere basisverbranding). Binnen no-time zit het gewicht er weer aan. Je probeert af en toe nog eens te diëten, maar valt nauwelijks meer echt af. Nu ben je dertig kilo te zwaar. Je eet inmiddels heel weinig en ook heel gezond, maar je blijft dik. Je ziet er tegenop om met je dikke lijf naar de sportschool te gaan. Je hebt er ook nauwelijks tijd voor, met een druk gezin. Maar je gaat toch. Je wordt door de sportschooltrainer op een cardio-apparaat gezet op een laag tempo, "want anders zit je niet in je vetverbrandingszone". Het helpt voor geen meter; je krijgt namelijk enorme honger van al dat sporten en gaat dus extra eten. Dan opeens zie je het licht. Het ligt aan de koolhydraten. Absoluut nooit meer koolhydraten. Je gaat een duur dieet doen waarin je in totaal 600 kcal per dag eet met zakjes eiwitpoeder. Dat gaat geweldig. Eindelijk val je weer snel kilo's af. Na vijftien kilo te zijn afgevallen gaat het minder snel. Op een gegeven moment is het dieet te duur en levert het weinig meer op. Je gaat weer normaal eten. Je lichaam kan die hoeveelheid calorieën en koolhydraten nu helemaal niet meer verwerken en je komt binnen een paar weken weer kilo's aan. Uiteindelijk ben je 35 kilo te zwaar en lijk je je in een uitzichtloze situatie te bevinden. Leuk advies; minder eten, maar je eet al heel weinig, veroorlooft jezelf bijna nooit meer een traktatie. Als je een keer taart eet sla je het ontbijt over. En toch val je niet meer echt af. Magere mensen eten veel meer dan jij; jij hoeft maar te kijken maar een ijsje en je hebt er weer een kilo bij. Kortom, je hebt je hele metabolisme om zeep geholpen. Je hebt nauwelijks spiermassa over, dus een hele lage basisverbranding en je lichaam is door al dat uithongeren op een soort 'spaarstand' gegaan.
In zo'n situatie heeft het totaal geen zin om jezelf nog als doel te stellen om een bepaald aantal kilo's af te willen vallen. Daar heb je namelijk te weinig invloed meer op. Veel beter is het om de weegschaal de deur uit te doen en je tot doel te stellen om je iedere zes weken fitter en gezonder te voelen dan zes weken ervoor. Dus gaan sporten en telkens sterker worden, weer spiermassa opbouwen en een betere conditie krijgen. En gezond te eten, door voedsel met veel vitaminen en mineralen te eten, zodat je geen 'snaaibuien' krijgt omdat je lichaam een tekort aan een bepaalde voedingsstof hebt. Op die doelstellingen heb je wel invloed. Langzamerhand zul je spiermassa opbouwen, conditie opbouwen, je eetlust normaliseert en je kleding zal losser komen te zitten, je komt strakker in je vel te zitten, je voelt je steeds sterker, fitter en gezonder en uiteindelijk verlies je waarschijnlijk ook nog heel wat kilo's.
zondag 1 augustus 2010 om 16:45
quote:HTFC schreef op 01 augustus 2010 @ 16:25:
[...]
Ja dat zeg je goed, een stukje. Maar dit betreft geen verschillen van 1000den calorieën per dag.
oh, nee, zeker geen 1000den, dat zijn er veel!!
Maar we kunnen er gewoon niet omheen dat niet iedereen hetzelfde reageert (en wat mij betreft hebben we het dus helemaal niet meer over mensen met overgewicht maar gewoon, mensen in het algemeen)
Kijk maar eens naar verschillende gezinnen, kinderen die allemaal hetzelfde krijgen en waarvan de een wel 'dik/fors/mollig' wordt en de ander niet.
Nu ik er over nadenk zijn dit trouwens vaak gezinnen met een ouder met overgewicht en een ouder met 'normaal' postuur. Je ziet dan bij de kinderen vaak ook dat de een het van moeder heeft en de ander van vader.
en toch krijgen ze hetzelfde, tja, dan kun je mij écht niet meer wijsmaken dat er een stukje bij zit waar je geen grip op hebt en waar je gewoon geluk mee hebt, óf niet!
En nogmaals....pfff.....kan het niet genoeg benadrukken; ik wil mensen met overgewicht niet vrijpleiten!!!!!
[...]
Ja dat zeg je goed, een stukje. Maar dit betreft geen verschillen van 1000den calorieën per dag.
oh, nee, zeker geen 1000den, dat zijn er veel!!
Maar we kunnen er gewoon niet omheen dat niet iedereen hetzelfde reageert (en wat mij betreft hebben we het dus helemaal niet meer over mensen met overgewicht maar gewoon, mensen in het algemeen)
Kijk maar eens naar verschillende gezinnen, kinderen die allemaal hetzelfde krijgen en waarvan de een wel 'dik/fors/mollig' wordt en de ander niet.
Nu ik er over nadenk zijn dit trouwens vaak gezinnen met een ouder met overgewicht en een ouder met 'normaal' postuur. Je ziet dan bij de kinderen vaak ook dat de een het van moeder heeft en de ander van vader.
en toch krijgen ze hetzelfde, tja, dan kun je mij écht niet meer wijsmaken dat er een stukje bij zit waar je geen grip op hebt en waar je gewoon geluk mee hebt, óf niet!
En nogmaals....pfff.....kan het niet genoeg benadrukken; ik wil mensen met overgewicht niet vrijpleiten!!!!!
zondag 1 augustus 2010 om 17:02
Interessant topic, helaas geen tijd om me door 45 pagina's heen te worstelen, maar ik wil toch even een mosterd bijdrage leveren.
Ik heb een goede vriendin die heel erg dik is. Ze is pas begin 20.
Gisteren kreeg ik van een kennis te horen dat hij het zo knap van me vond dat ik met haar omging. Hij had daar grote bewondering voor, want je zag zelden 'zo'n knap meisje als ik met iemand die minder bedeeld is'. Hij vroeg of ik ook 'gewoon' met haar in een cafe ging zitten enzo.
Echt, mijn mond viel open. Dat mensen zó kunnen denken...ik werd er gewoon verdrietig van. Wat zal mijn vriendin het zwaar hebben als er mensen zijn die zo tegen dikke mensen aankijken. Ik heb daar echt nooit bij stilgestaan dat die gedachtes zó ver kunnen gaan.
.
Ik heb een goede vriendin die heel erg dik is. Ze is pas begin 20.
Gisteren kreeg ik van een kennis te horen dat hij het zo knap van me vond dat ik met haar omging. Hij had daar grote bewondering voor, want je zag zelden 'zo'n knap meisje als ik met iemand die minder bedeeld is'. Hij vroeg of ik ook 'gewoon' met haar in een cafe ging zitten enzo.
Echt, mijn mond viel open. Dat mensen zó kunnen denken...ik werd er gewoon verdrietig van. Wat zal mijn vriendin het zwaar hebben als er mensen zijn die zo tegen dikke mensen aankijken. Ik heb daar echt nooit bij stilgestaan dat die gedachtes zó ver kunnen gaan.
.
zondag 1 augustus 2010 om 17:45
quote:DeKenau schreef op 01 augustus 2010 @ 17:02:
Interessant topic, helaas geen tijd om me door 45 pagina's heen te worstelen, maar ik wil toch even een mosterd bijdrage leveren.
Ik heb een goede vriendin die heel erg dik is. Ze is pas begin 20.
Gisteren kreeg ik van een kennis te horen dat hij het zo knap van me vond dat ik met haar omging. Hij had daar grote bewondering voor, want je zag zelden 'zo'n knap meisje als ik met iemand die minder bedeeld is'. Hij vroeg of ik ook 'gewoon' met haar in een cafe ging zitten enzo.
Echt, mijn mond viel open. Dat mensen zó kunnen denken...ik werd er gewoon verdrietig van. Wat zal mijn vriendin het zwaar hebben als er mensen zijn die zo tegen dikke mensen aankijken. Ik heb daar echt nooit bij stilgestaan dat die gedachtes zó ver kunnen gaan.
.
Fijn om te lezen dat het voor jou zo normaal is!! En inderdaad, heel erg jammer dat die vriend er zo over denkt.....
Zelf vind ik het erg moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen en misschien juist om die reden...'mensen zullen nooit zo normaal met mij omgaan als een slank iemand'
ik heb een super dunne, slanke, mooie buurvrouw en haar zoontje speelt regelmatig met mijn zoontje dus zodoende leren we elkaar steeds beter kennen, dit loopt nu een paar maanden. Ik kan me heel moeilijk voor haar openstellen (al doen ik wel gewoon, spontaan, maar het voelt anders) omdat ik nog niet weet wat ik aan haar heb. Of ze gewoon aardig doet omdat ze me gewoon aardig vindt? Doet ze zo aardig omdat ze medelijden met me heeft? of doet ze aardig maar walgt ze stiekum van me?
Tja, en terwijl ik het opschrijf, ga ik me eigenlijk schamen voor deze gedachte. Eigenlijk is het een hele 'zielige, bekrompen gedachte....
Misschien moet ik vaker m'n gedachten op gaan schrijven merk ik nu. Want nu ik het opschrijf, lukt het me redelijk makkelijk om mezelf met twee benen op aarde te zetten en te relativeren. Zolang het in m'n hoofd blijft zitten, blijft het z'n leven leiden.....
al met al dus bedankt voor je post kenau
Interessant topic, helaas geen tijd om me door 45 pagina's heen te worstelen, maar ik wil toch even een mosterd bijdrage leveren.
Ik heb een goede vriendin die heel erg dik is. Ze is pas begin 20.
Gisteren kreeg ik van een kennis te horen dat hij het zo knap van me vond dat ik met haar omging. Hij had daar grote bewondering voor, want je zag zelden 'zo'n knap meisje als ik met iemand die minder bedeeld is'. Hij vroeg of ik ook 'gewoon' met haar in een cafe ging zitten enzo.
Echt, mijn mond viel open. Dat mensen zó kunnen denken...ik werd er gewoon verdrietig van. Wat zal mijn vriendin het zwaar hebben als er mensen zijn die zo tegen dikke mensen aankijken. Ik heb daar echt nooit bij stilgestaan dat die gedachtes zó ver kunnen gaan.
.
Fijn om te lezen dat het voor jou zo normaal is!! En inderdaad, heel erg jammer dat die vriend er zo over denkt.....
Zelf vind ik het erg moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen en misschien juist om die reden...'mensen zullen nooit zo normaal met mij omgaan als een slank iemand'
ik heb een super dunne, slanke, mooie buurvrouw en haar zoontje speelt regelmatig met mijn zoontje dus zodoende leren we elkaar steeds beter kennen, dit loopt nu een paar maanden. Ik kan me heel moeilijk voor haar openstellen (al doen ik wel gewoon, spontaan, maar het voelt anders) omdat ik nog niet weet wat ik aan haar heb. Of ze gewoon aardig doet omdat ze me gewoon aardig vindt? Doet ze zo aardig omdat ze medelijden met me heeft? of doet ze aardig maar walgt ze stiekum van me?
Tja, en terwijl ik het opschrijf, ga ik me eigenlijk schamen voor deze gedachte. Eigenlijk is het een hele 'zielige, bekrompen gedachte....
Misschien moet ik vaker m'n gedachten op gaan schrijven merk ik nu. Want nu ik het opschrijf, lukt het me redelijk makkelijk om mezelf met twee benen op aarde te zetten en te relativeren. Zolang het in m'n hoofd blijft zitten, blijft het z'n leven leiden.....
al met al dus bedankt voor je post kenau
zondag 1 augustus 2010 om 17:58
Mamanna, volgens mij maak jij je veel te druk over wat andere mensen van je denken. Dat is echt zonde van je energie, want je hebt daar geen invloed op. Wat maakt het uit hoe anderen over je denken? Je kunt onmogelijk door iedereen mooi en aardig gevonden worden. Je kunt je energie veel beter steken in zaken waar je wel invloed op hebt.
Het schijnt dat voor vrijwel iedereen geldt dat ze door 33,3% van de andere mensen leuk worden gevonden, 33,3% van de mensen staat onverschillig tegenover ze en 33,3% vindt hen niet leuk. Dan kun je toch maar beter gewoon jezelf zijn en denken: de mensen die mij niet mogen zijn dom en bevooroordeeld en toevallig heb ik ook een hekel aan dat soort lieden.
Het schijnt dat voor vrijwel iedereen geldt dat ze door 33,3% van de andere mensen leuk worden gevonden, 33,3% van de mensen staat onverschillig tegenover ze en 33,3% vindt hen niet leuk. Dan kun je toch maar beter gewoon jezelf zijn en denken: de mensen die mij niet mogen zijn dom en bevooroordeeld en toevallig heb ik ook een hekel aan dat soort lieden.
zondag 1 augustus 2010 om 18:26
@Mieomij, je wilt zeggen dat het ontstaan van overgewicht een geleidelijk proces is dat mede wordt veroorzaakt door onwetendheid?
Voor een deel wil ik dat best geloven. Maar dat je ongemerkt vijf kilo, laat staan meer, zou aankomen begrijp ik niet. Als ik vijf kilo zou aankomen pas ik niet meer in mijn kleding. Als mijn conditie verslechtert dan merk ik dat ik de trap niet meer op kan zonder buiten adem te raken. Zoiets merk je toch? En dan is dat toch het moment om weer normaal te gaan eten en meer te bewegen?
Voor een deel wil ik dat best geloven. Maar dat je ongemerkt vijf kilo, laat staan meer, zou aankomen begrijp ik niet. Als ik vijf kilo zou aankomen pas ik niet meer in mijn kleding. Als mijn conditie verslechtert dan merk ik dat ik de trap niet meer op kan zonder buiten adem te raken. Zoiets merk je toch? En dan is dat toch het moment om weer normaal te gaan eten en meer te bewegen?
zondag 1 augustus 2010 om 18:40
@ Wuiles, Ja, onwetendheid speelt een rol. Ik denk dat sommige mensen teveel naar het aantal kilo's op de weegschaal kijken in plaats van naar hun vetpercentage, dat ze niet weten dat ze door te diëten spierweefsel verliezen en dat het daardoor moeilijker is om op gewicht te blijven, dat ze hun ontbijt overslaan in de veronderstelling dat ze daardoor afvallen, dat ze denken dat het niet uitmaakt of je op een
dag 1000 kcal aan chocola en ijs op een moment eet of 1000 kcal verdeeld over de dag aan groente en kip of vis, dat ze denken dat
Special K, ontbijtkoek, eierkoeken, Cola Light, Liga Fruitkick, Danone vruchtenyoghurt en Light Chips gezonde voeding is en dat het goed voor je lijn is, en dat je goed bezig bent als je kinderen vruchtensap en sportdrankjes te drinken geeft, want die zijn 'gezond'.
dag 1000 kcal aan chocola en ijs op een moment eet of 1000 kcal verdeeld over de dag aan groente en kip of vis, dat ze denken dat
Special K, ontbijtkoek, eierkoeken, Cola Light, Liga Fruitkick, Danone vruchtenyoghurt en Light Chips gezonde voeding is en dat het goed voor je lijn is, en dat je goed bezig bent als je kinderen vruchtensap en sportdrankjes te drinken geeft, want die zijn 'gezond'.
zondag 1 augustus 2010 om 18:47
quote:wuiles schreef op 01 augustus 2010 @ 18:26:
@Mieomij, je wilt zeggen dat het ontstaan van overgewicht een geleidelijk proces is dat mede wordt veroorzaakt door onwetendheid?
Voor een deel wil ik dat best geloven. Maar dat je ongemerkt vijf kilo, laat staan meer, zou aankomen begrijp ik niet. Als ik vijf kilo zou aankomen pas ik niet meer in mijn kleding. Als mijn conditie verslechtert dan merk ik dat ik de trap niet meer op kan zonder buiten adem te raken. Zoiets merk je toch? En dan is dat toch het moment om weer normaal te gaan eten en meer te bewegen?
Dat heb ik in een ander topic wel eens beschreven:
quote:
Die eerste 5 kilo kon ik heel makkelijk ontkennen: vocht vasthouden, teveel gegeten waardoor er wat meer darminhoud was, midden op de dag wegen ipv 's ochtends, en zulk soort dingen. Met 10 kilo ging dat al lastiger, want ik geloofte het niet echt meer, maar ik hield er wel aan vast. Met 15 kilo accepteerde ik eindelijk dat ik was aangekomen.
De tweede 15 kilo interesseerden me geen bil. Ik zie nu opeens die gruwelijke spelfout.
Om dat 'midden op de dag wegen ipv 's ochtends' ff uit te leggen: midden op de dag weeg je meestal minder dan in de ochtend voordat je iets gegeten heb: kan zo een paar kilo schelen. Dus dan ging ik er 's middags op staan, met kleren aan, het liefst nadat ik had gegeten of gedronken, en de vorige dag ook veel had gegeten, en dan zei ik: "65 kilo... maar daar kunnen wel een enkele kilo's af vanwege vocht vasthouden enzo, dus ik weeg zo'n 60 kilo. "
@Mieomij, je wilt zeggen dat het ontstaan van overgewicht een geleidelijk proces is dat mede wordt veroorzaakt door onwetendheid?
Voor een deel wil ik dat best geloven. Maar dat je ongemerkt vijf kilo, laat staan meer, zou aankomen begrijp ik niet. Als ik vijf kilo zou aankomen pas ik niet meer in mijn kleding. Als mijn conditie verslechtert dan merk ik dat ik de trap niet meer op kan zonder buiten adem te raken. Zoiets merk je toch? En dan is dat toch het moment om weer normaal te gaan eten en meer te bewegen?
Dat heb ik in een ander topic wel eens beschreven:
quote:
Die eerste 5 kilo kon ik heel makkelijk ontkennen: vocht vasthouden, teveel gegeten waardoor er wat meer darminhoud was, midden op de dag wegen ipv 's ochtends, en zulk soort dingen. Met 10 kilo ging dat al lastiger, want ik geloofte het niet echt meer, maar ik hield er wel aan vast. Met 15 kilo accepteerde ik eindelijk dat ik was aangekomen.
De tweede 15 kilo interesseerden me geen bil. Ik zie nu opeens die gruwelijke spelfout.
Om dat 'midden op de dag wegen ipv 's ochtends' ff uit te leggen: midden op de dag weeg je meestal minder dan in de ochtend voordat je iets gegeten heb: kan zo een paar kilo schelen. Dus dan ging ik er 's middags op staan, met kleren aan, het liefst nadat ik had gegeten of gedronken, en de vorige dag ook veel had gegeten, en dan zei ik: "65 kilo... maar daar kunnen wel een enkele kilo's af vanwege vocht vasthouden enzo, dus ik weeg zo'n 60 kilo. "
Liever elitair dan een pauper!
zondag 1 augustus 2010 om 18:50
quote:Kalliope schreef op 01 augustus 2010 @ 18:47:
[...]
Dat heb ik in een ander topic wel eens beschreven:
[...]
Ik zie nu opeens die gruwelijke spelfout.
Om dat 'midden op de dag wegen ipv 's ochtends' ff uit te leggen: midden op de dag weeg je meestal minder dan in de ochtend voordat je iets gegeten heb: kan zo een paar kilo schelen. Dus dan ging ik er 's middags op staan, met kleren aan, het liefst nadat ik had gegeten of gedronken, en de vorige dag ook veel had gegeten, en dan zei ik: "65 kilo... maar daar kunnen wel een enkele kilo's af vanwege vocht vasthouden enzo, dus ik weeg zo'n 60 kilo. "Je weet op dat moment toch dat je jezelf daarmee voor de gek houdt? Of ben je echt in staat om aan te nemen dat alleen jouw kleding krimpt in de wasmachine?
[...]
Dat heb ik in een ander topic wel eens beschreven:
[...]
Ik zie nu opeens die gruwelijke spelfout.
Om dat 'midden op de dag wegen ipv 's ochtends' ff uit te leggen: midden op de dag weeg je meestal minder dan in de ochtend voordat je iets gegeten heb: kan zo een paar kilo schelen. Dus dan ging ik er 's middags op staan, met kleren aan, het liefst nadat ik had gegeten of gedronken, en de vorige dag ook veel had gegeten, en dan zei ik: "65 kilo... maar daar kunnen wel een enkele kilo's af vanwege vocht vasthouden enzo, dus ik weeg zo'n 60 kilo. "Je weet op dat moment toch dat je jezelf daarmee voor de gek houdt? Of ben je echt in staat om aan te nemen dat alleen jouw kleding krimpt in de wasmachine?
zondag 1 augustus 2010 om 18:55
Ja hoor. Een kwestie van heel, heel vaak herhalen tegen mezelf, dan klinkt het op een gegeven moment vanzelf heel logisch.
Het zijn trouwens allemaal dingen die wel waar zijn hoor. Alleen dat je dan 5 tot 10 kilo van je gewicht mag aftrekken als je je weegt, dat heb ik er zelf bij verzonnen.
Het zijn trouwens allemaal dingen die wel waar zijn hoor. Alleen dat je dan 5 tot 10 kilo van je gewicht mag aftrekken als je je weegt, dat heb ik er zelf bij verzonnen.
Liever elitair dan een pauper!
zondag 1 augustus 2010 om 18:56
@Mamanna: ik heb twee extreem dikke vriendinnen en je mag van mij aannemen dat ik geen seconde met walging aan ze denk of me een moeder Theresa voel omdat ik met ze om wil gaan. Ik vind ze gewoon ontzettend leuk en ik neem aan dat die buurvrouw dat ook gewoon van jou vindt.
Nog even over dik worden: ik at zojuist een pizza en al was het een kleine pizza, toch at ik na de helft met lange tanden. Al vind ik het dan zonde om de rest weg te gooien, toch koos ik ervoor te stoppen met eten. Veel mensen eten dan door en dan gaat het mis, omdat je je verzadigingspunt gaat negeren.
Nog even over dik worden: ik at zojuist een pizza en al was het een kleine pizza, toch at ik na de helft met lange tanden. Al vind ik het dan zonde om de rest weg te gooien, toch koos ik ervoor te stoppen met eten. Veel mensen eten dan door en dan gaat het mis, omdat je je verzadigingspunt gaat negeren.
zondag 1 augustus 2010 om 18:57
quote:Geraldine schreef op 01 augustus 2010 @ 14:59:
Clytemnestra en Misschicken,mag ik ff iets vragen?Ik lees dat
jullie erg goed in je vel zitten en maling eraan hebben wat iemand vind.Zijn jullie altijd zo zelfverzekerd geweest of waren er vroeger onzekerheden i.v.m. je figuur?Zo ja,hoe gingen jullie
ermee om en wat heeft jullie uiteindelijk geholpen?
Ik vind het echt supergoed van jullie dat jullie er maling aan hebben wat anderen vinden.Dat is niet altijd makkelijk.Maar ga
verder zo!
tja, ik ben altijd al boven de gewone maat geweest, dus ik weet niet beter. Heb altijd alles kunnen doen en gedaan, sport etc.
Op t moment dat uiterlijk belangrijker werd (pubertijd enzo) en ik me bewuster van mijn maat werd was t gewoon oke.
Ik voel me niet belemmerd, voel me prettig en de dingen waar ook ik soms last van heb ( je weet wel, je eigen kritische blik in de spiegel) gaan eigenlijk nooit echt over gewicht.
Ik ben t ook wel mee eens, als je echt lekker in je vel zit, doet t commentaar van anderen je nix, sterker nog, ik denk dat ze minder aanwezig zullen zijn. Zo ben ik als kind en later nooit gepest.Waarmee ik niet wil zeggen dat t, indien wel, je eigen schuld is. Maar door bepaald (slachtoffer ?) gedrag kun je wel een makkelijkere prooi worden aan pestereijen.
Dat gezegd hebbende, is commentaar, hoe sterk je ook in je schoenen staat, nooit leuk. Zoals die kennis van DeKenau, dat is natuurlijk gruwelijk ! Ik denk dan altijd maar: t zegt zoveel meer over die persoon dan over de ander/mij.
Ik maak t zelf nooit mee, en wat mensen achter mijn rug zeggen, moeten ze vooral lekker doen...
Clytemnestra en Misschicken,mag ik ff iets vragen?Ik lees dat
jullie erg goed in je vel zitten en maling eraan hebben wat iemand vind.Zijn jullie altijd zo zelfverzekerd geweest of waren er vroeger onzekerheden i.v.m. je figuur?Zo ja,hoe gingen jullie
ermee om en wat heeft jullie uiteindelijk geholpen?
Ik vind het echt supergoed van jullie dat jullie er maling aan hebben wat anderen vinden.Dat is niet altijd makkelijk.Maar ga
verder zo!
tja, ik ben altijd al boven de gewone maat geweest, dus ik weet niet beter. Heb altijd alles kunnen doen en gedaan, sport etc.
Op t moment dat uiterlijk belangrijker werd (pubertijd enzo) en ik me bewuster van mijn maat werd was t gewoon oke.
Ik voel me niet belemmerd, voel me prettig en de dingen waar ook ik soms last van heb ( je weet wel, je eigen kritische blik in de spiegel) gaan eigenlijk nooit echt over gewicht.
Ik ben t ook wel mee eens, als je echt lekker in je vel zit, doet t commentaar van anderen je nix, sterker nog, ik denk dat ze minder aanwezig zullen zijn. Zo ben ik als kind en later nooit gepest.Waarmee ik niet wil zeggen dat t, indien wel, je eigen schuld is. Maar door bepaald (slachtoffer ?) gedrag kun je wel een makkelijkere prooi worden aan pestereijen.
Dat gezegd hebbende, is commentaar, hoe sterk je ook in je schoenen staat, nooit leuk. Zoals die kennis van DeKenau, dat is natuurlijk gruwelijk ! Ik denk dan altijd maar: t zegt zoveel meer over die persoon dan over de ander/mij.
Ik maak t zelf nooit mee, en wat mensen achter mijn rug zeggen, moeten ze vooral lekker doen...
once upon a time called.....right now
zondag 1 augustus 2010 om 19:03
Dat ben ik helemaal met je eens Clytemnestra, want 1 van mijn dikke vriendinnen is nog jong (rond de 25) en die heeft ook psychisch totaal geen last van haar dik zijn, niet in haar jeugd en ook nu niet. Ze heeft een grote vriendenkring, een leuke vriend, een prima baan en ze is gewoon heel gelukkig met zichzelf.
Ze is nu wel fors op dieet omdat haar extreme gewicht gezondheidsproblemen met zich mee brengt, maar als dat niet zo zou zijn zou ze waarschijnlijk gewoon zou blijven als ze was.
Ze is nu wel fors op dieet omdat haar extreme gewicht gezondheidsproblemen met zich mee brengt, maar als dat niet zo zou zijn zou ze waarschijnlijk gewoon zou blijven als ze was.
zondag 1 augustus 2010 om 19:06
quote:Norre schreef op 01 augustus 2010 @ 18:58:
Alleen laatste pagina's gelezen, maar snap de discussie niet.
Er zijn al veel topics hierover geweest in het verleden en daaruit komt altijd dezelfde conclusie.
Ik vind deze discussie juist een verademing vergeleken met alle andere topics over dit onderwerp. Men is eerlijk, er worden weinig politiek correcte of juist onbeschofte reacties gegeven en er wordt van alles en nog wat besproken: van afvallen, tot de oorzaken van dik zijn, tot de kijk die je als slanke hebt op dikke mensen.
Lees het hele topic maar eens helemaal door dat zal het zien hoe mooi en volledig het is.
Alleen laatste pagina's gelezen, maar snap de discussie niet.
Er zijn al veel topics hierover geweest in het verleden en daaruit komt altijd dezelfde conclusie.
Ik vind deze discussie juist een verademing vergeleken met alle andere topics over dit onderwerp. Men is eerlijk, er worden weinig politiek correcte of juist onbeschofte reacties gegeven en er wordt van alles en nog wat besproken: van afvallen, tot de oorzaken van dik zijn, tot de kijk die je als slanke hebt op dikke mensen.
Lees het hele topic maar eens helemaal door dat zal het zien hoe mooi en volledig het is.
zondag 1 augustus 2010 om 19:25
quote:iris1969 schreef op 01 augustus 2010 @ 18:56:
@Mamanna: ik heb twee extreem dikke vriendinnen en je mag van mij aannemen dat ik geen seconde met walging aan ze denk of me een moeder Theresa voel omdat ik met ze om wil gaan. Ik vind ze gewoon ontzettend leuk en ik neem aan dat die buurvrouw dat ook gewoon van jou vindt.
Dat snap ik dus niet. Jij zegt dat je dikke mensen mag veroordelen. Maar je hebt twee extreem dikke vriendinnen.
Weten zij ook dat je ze veroordeelt?
@Mamanna: ik heb twee extreem dikke vriendinnen en je mag van mij aannemen dat ik geen seconde met walging aan ze denk of me een moeder Theresa voel omdat ik met ze om wil gaan. Ik vind ze gewoon ontzettend leuk en ik neem aan dat die buurvrouw dat ook gewoon van jou vindt.
Dat snap ik dus niet. Jij zegt dat je dikke mensen mag veroordelen. Maar je hebt twee extreem dikke vriendinnen.
Weten zij ook dat je ze veroordeelt?
zondag 1 augustus 2010 om 19:35
zondag 1 augustus 2010 om 19:45
quote:wuiles schreef op 01 augustus 2010 @ 18:50:
[...]
Je weet op dat moment toch dat je jezelf daarmee voor de gek houdt? Of ben je echt in staat om aan te nemen dat alleen jouw kleding krimpt in de wasmachine?De mens houdt zichzelf heel graag voor gek hoor. Ook met roken bijv. "Ik ga minderen/binnenkort stoppen/mijn opa rookte ook en die is 95 geworden/ik sport erbij dus dan is het niet erg..." etc. etc.
[...]
Je weet op dat moment toch dat je jezelf daarmee voor de gek houdt? Of ben je echt in staat om aan te nemen dat alleen jouw kleding krimpt in de wasmachine?De mens houdt zichzelf heel graag voor gek hoor. Ook met roken bijv. "Ik ga minderen/binnenkort stoppen/mijn opa rookte ook en die is 95 geworden/ik sport erbij dus dan is het niet erg..." etc. etc.
zondag 1 augustus 2010 om 20:00
quote:Nijntje schreef op 01 augustus 2010 @ 19:45:
[...]
De mens houdt zichzelf heel graag voor gek hoor. Ook met roken bijv. "Ik ga minderen/binnenkort stoppen/mijn opa rookte ook en die is 95 geworden/ik sport erbij dus dan is het niet erg..." etc. etc.Duidelijk. Maar kleding die niet meer past, past echt niet meer. Op een zeker moment moet je dus nieuwe kleding kopen, je ringen laten vermaken en je schoenen laten oprekken (zo stel ik me dat voor). Dat valt op zou je zeggen. Los daarvan, als je al eens hebt meegemaakt hoe moeilijk het was om gewicht te verliezen, waarom dan jojo-en? Dat wil je toch niet?
[...]
De mens houdt zichzelf heel graag voor gek hoor. Ook met roken bijv. "Ik ga minderen/binnenkort stoppen/mijn opa rookte ook en die is 95 geworden/ik sport erbij dus dan is het niet erg..." etc. etc.Duidelijk. Maar kleding die niet meer past, past echt niet meer. Op een zeker moment moet je dus nieuwe kleding kopen, je ringen laten vermaken en je schoenen laten oprekken (zo stel ik me dat voor). Dat valt op zou je zeggen. Los daarvan, als je al eens hebt meegemaakt hoe moeilijk het was om gewicht te verliezen, waarom dan jojo-en? Dat wil je toch niet?
zondag 1 augustus 2010 om 20:20
Heb alleen de eerste pagina gelezen, dus geen idee wat er allemaal al gezegd is. Ik wil wel even reageren vanuit mezelf:
Vorig jaar om deze tijd had ik een fors overgewicht (BMI van 35,5). Inmiddels ben ik 27 kg afgevallen en heb ik nog maar weinig overgwicht (nog een kilootje of 5, BMI is nu 26,5).
Toen ik zelf dik was, heb ik nooit gevoeld dat mensen mij daar om veroordeelden of minder serieus namen. Ik had er zelf wel moeite mee, omdat ik toch het gevoel had dat dat mijn eerste indruk bij mensen was (ze zien eerst je omvang) en dat ze daarna pas konden zien wie ik daarnaast nog was. Daarom ben ik voor mezelf blij dat ik afgevallen ben.
Ik veroordeel dikke mensen niet, nooit gedaan dus ook. Maar ik denk nu wel in gedachten: blij dat het mij gelukt is om af te vallen. En ik moet eerlijk zeggen: ik eet makkelijker een ijsje op straat nu ik er "normaal" uitzie, dan toen ik nog dik was. Inderdaad vanwege de mening van anderen.
Vorig jaar om deze tijd had ik een fors overgewicht (BMI van 35,5). Inmiddels ben ik 27 kg afgevallen en heb ik nog maar weinig overgwicht (nog een kilootje of 5, BMI is nu 26,5).
Toen ik zelf dik was, heb ik nooit gevoeld dat mensen mij daar om veroordeelden of minder serieus namen. Ik had er zelf wel moeite mee, omdat ik toch het gevoel had dat dat mijn eerste indruk bij mensen was (ze zien eerst je omvang) en dat ze daarna pas konden zien wie ik daarnaast nog was. Daarom ben ik voor mezelf blij dat ik afgevallen ben.
Ik veroordeel dikke mensen niet, nooit gedaan dus ook. Maar ik denk nu wel in gedachten: blij dat het mij gelukt is om af te vallen. En ik moet eerlijk zeggen: ik eet makkelijker een ijsje op straat nu ik er "normaal" uitzie, dan toen ik nog dik was. Inderdaad vanwege de mening van anderen.
