Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
vrijdag 30 juli 2010 om 00:13
dikke (re) mensne lopen meer riscio, oke, dat weten we. Maar er zijn ook gezondheidsvoordelen (als ik ze zo mag noemen). Rimpels en huid veroudering is langzamer en bepaalde vormen van kanker komen minder snel bij ons voor door t vet.
Niet dat ik iemand een bepaald gewicht wil aanpraten, maar t hoeft dus niet alleen maar negatief te zijn.
En dik is niet standaard ongezond!!
Niet dat ik iemand een bepaald gewicht wil aanpraten, maar t hoeft dus niet alleen maar negatief te zijn.
En dik is niet standaard ongezond!!
once upon a time called.....right now
vrijdag 30 juli 2010 om 00:17
Klopt Princesita, ging over de 85 kilo.
Ik heb nu maat 40 van bovenkleding en maat 42 van broek en ik weeg net onder de 85 kilo. Ben 1.75 lang. Formeel dus nog steeds overgewicht (in de oranje categorie). De dag dat ik in de groene categorie val gaat de vlag uit
Duploo, zie hierboven en lees ook mijn eerdere posts
Nu eerst link van MdK bekijken!
Ik heb nu maat 40 van bovenkleding en maat 42 van broek en ik weeg net onder de 85 kilo. Ben 1.75 lang. Formeel dus nog steeds overgewicht (in de oranje categorie). De dag dat ik in de groene categorie val gaat de vlag uit
Duploo, zie hierboven en lees ook mijn eerdere posts
Nu eerst link van MdK bekijken!
vrijdag 30 juli 2010 om 00:20
quote:Mevrouwdekees schreef op 30 juli 2010 @ 00:17:
Voor het beeld: Dit is iemand die een iets hoger BMI heeft (AKA 'dikker' is) als een vrouw van 1.80 die 85 kilo weegt.
[afbeelding]Helemaal niks mis mee..ziet er eerder slank uit dan dik. Wou dat ik die taille had..maar ja..zij is nog jong...ikke niet!
Voor het beeld: Dit is iemand die een iets hoger BMI heeft (AKA 'dikker' is) als een vrouw van 1.80 die 85 kilo weegt.
[afbeelding]Helemaal niks mis mee..ziet er eerder slank uit dan dik. Wou dat ik die taille had..maar ja..zij is nog jong...ikke niet!
vrijdag 30 juli 2010 om 00:30
Ik heb zelf ook overgewicht, en lijd ook aan Obesitas. Erg ongezond ik weet het!
Ik heb al alles geprobeerd maar mijn honger blijft mij de baas.
Iedereen weet mij goed te vertellen hoe ik mijn eetpatroon moet verranderen. Maar dat is allemaal makkelijk gezegt dan gedaan!
Ik ben op hele jonge leeftijd misbruikt, niemand heeft dit ooit geweten tot 5 jaar geleden. Ik heb dit geheim meer dan 20 jaar bij mij gedragen.
ik die 20 jaar heb ik mijn verdriet en troost gevonden in eten. ( sommige vinden dat in drugs, alcohol of weet ik veel wat).
Nu heb ik bij een psycholoog gelopen die mij goed heeft geholpen dit een plaats te geven in mijn leven. Ook weten meerdere mensen ervan.
Mijn eetbuien zijn ook 70% geminderd. Maar toch blijf ik die honger en gewoonte houden.
Ik heb gekozen om te gaan opereren, want alleen met dieeten kan ik deze 50 à 60 kilo er niet af krijgen.
Maar wat ik dus wil zeggen......
Je weet nooit waarom iemand overgewicht heeft!
En je weet nooit de achtergrond van die persoon. Nu ben ik echt niet zielig. Maar ik vind het jammer dat mensen zeggen dat ze dit zelf veroorzaken. Tuurlijk gaat elk pondje door het mondje....... Maar soms zit meer achter.
Ik heb al alles geprobeerd maar mijn honger blijft mij de baas.
Iedereen weet mij goed te vertellen hoe ik mijn eetpatroon moet verranderen. Maar dat is allemaal makkelijk gezegt dan gedaan!
Ik ben op hele jonge leeftijd misbruikt, niemand heeft dit ooit geweten tot 5 jaar geleden. Ik heb dit geheim meer dan 20 jaar bij mij gedragen.
ik die 20 jaar heb ik mijn verdriet en troost gevonden in eten. ( sommige vinden dat in drugs, alcohol of weet ik veel wat).
Nu heb ik bij een psycholoog gelopen die mij goed heeft geholpen dit een plaats te geven in mijn leven. Ook weten meerdere mensen ervan.
Mijn eetbuien zijn ook 70% geminderd. Maar toch blijf ik die honger en gewoonte houden.
Ik heb gekozen om te gaan opereren, want alleen met dieeten kan ik deze 50 à 60 kilo er niet af krijgen.
Maar wat ik dus wil zeggen......
Je weet nooit waarom iemand overgewicht heeft!
En je weet nooit de achtergrond van die persoon. Nu ben ik echt niet zielig. Maar ik vind het jammer dat mensen zeggen dat ze dit zelf veroorzaken. Tuurlijk gaat elk pondje door het mondje....... Maar soms zit meer achter.
vrijdag 30 juli 2010 om 00:33
quote:Jessssssss schreef op 30 juli 2010 @ 00:30:
Ik heb zelf ook overgewicht, en lijd ook aan Obesitas. Erg ongezond ik weet het!
Ik heb al alles geprobeerd maar mijn honger blijft mij de baas.
Iedereen weet mij goed te vertellen hoe ik mijn eetpatroon moet verranderen. Maar dat is allemaal makkelijk gezegt dan gedaan!
Ik ben op hele jonge leeftijd misbruikt, niemand heeft dit ooit geweten tot 5 jaar geleden. Ik heb dit geheim meer dan 20 jaar bij mij gedragen.
ik die 20 jaar heb ik mijn verdriet en troost gevonden in eten. ( sommige vinden dat in drugs, alcohol of weet ik veel wat).
Nu heb ik bij een psycholoog gelopen die mij goed heeft geholpen dit een plaats te geven in mijn leven. Ook weten meerdere mensen ervan.
Mijn eetbuien zijn ook 70% geminderd. Maar toch blijf ik die honger en gewoonte houden.
Ik heb gekozen om te gaan opereren, want alleen met dieeten kan ik deze 50 à 60 kilo er niet af krijgen.
Maar wat ik dus wil zeggen......
Je weet nooit waarom iemand overgewicht heeft!
En je weet nooit de achtergrond van die persoon. Nu ben ik echt niet zielig. Maar ik vind het jammer dat mensen zeggen dat ze dit zelf veroorzaken. Tuurlijk gaat elk pondje door het mondje....... Maar soms zit meer achter.Dat weet ik als geen ander Jessssss
Ik heb zelf ook overgewicht, en lijd ook aan Obesitas. Erg ongezond ik weet het!
Ik heb al alles geprobeerd maar mijn honger blijft mij de baas.
Iedereen weet mij goed te vertellen hoe ik mijn eetpatroon moet verranderen. Maar dat is allemaal makkelijk gezegt dan gedaan!
Ik ben op hele jonge leeftijd misbruikt, niemand heeft dit ooit geweten tot 5 jaar geleden. Ik heb dit geheim meer dan 20 jaar bij mij gedragen.
ik die 20 jaar heb ik mijn verdriet en troost gevonden in eten. ( sommige vinden dat in drugs, alcohol of weet ik veel wat).
Nu heb ik bij een psycholoog gelopen die mij goed heeft geholpen dit een plaats te geven in mijn leven. Ook weten meerdere mensen ervan.
Mijn eetbuien zijn ook 70% geminderd. Maar toch blijf ik die honger en gewoonte houden.
Ik heb gekozen om te gaan opereren, want alleen met dieeten kan ik deze 50 à 60 kilo er niet af krijgen.
Maar wat ik dus wil zeggen......
Je weet nooit waarom iemand overgewicht heeft!
En je weet nooit de achtergrond van die persoon. Nu ben ik echt niet zielig. Maar ik vind het jammer dat mensen zeggen dat ze dit zelf veroorzaken. Tuurlijk gaat elk pondje door het mondje....... Maar soms zit meer achter.Dat weet ik als geen ander Jessssss
vrijdag 30 juli 2010 om 00:44
Ik ben zelf ook de dunste niet, maar als ik iemand zie die ontzettend dik is, dan denk ik altijd dat het zo zonde is en daarbij ook zo ongezond. Het is eigenlijk een lichamelijke handicap die je jezelf hebt aangedaan.
Maar ik vind dikke mensen niet minder waard als dunne mensen, absoluut niet! Beter iemand die te dik is, dan te dun, dun vind ik ook ontzettend lelijk.
Maar ik vind dikke mensen niet minder waard als dunne mensen, absoluut niet! Beter iemand die te dik is, dan te dun, dun vind ik ook ontzettend lelijk.
vrijdag 30 juli 2010 om 01:14
Ik ben wel een slanknazi, eigenlijk. Ik vind dik gewoon niet mooi. Ik ben zelf in het afgelopen jaar rond de 10 kilo (schat ik, ik heb geen weegschaal, dus ik tel in kledingmaten) aangekomen en ik vind mezelf echt ronduit lelijk. Maar het stomme is dat ik dan wel weer te gesjacherd ben om er wat aan te doen.
Dat komt denk ik doordat ik mijn hele leven "vanzelf" slank word/blijf. Ik heb wel vaker dikkere periodes gehad, maar op een gegeven moment veranderen de omstandigheden dan en vliegen de kilos er weer af. Nu ben ik wel op mijn allerdikst dat ik ooit geweest ben. En ik vind het echt lelijk, voel me ook niet aantrekkelijk en vind alle kleding stom staan.
Ik oordeel dus best wel over dikke mensen. Niet eens zozeer dat ik ze dom of lui ofzo vind, maar ik kan gewoon niet geloven dat je geen last van al dat extra vet hebt. In mijn geval gaat het om relatief weinig overgewicht, sterker nog, naar Viva maatstaven zou ik nog steeds slank genoemd worden, maar ik heb er zo'n last van. Niet alleen zie ik er gewoon een stuk minder mooi uit, maar dat extra vet zit me ook echt in de weg. Dat begrijp ik dus nooit, ik kan inderdaad op straat lopen en dan dikke mensen zien en denken "sjongejonge, heb je daar nou geen lást van?" En ik kan me ook wel (positief) verbazen dat iemand zichzelf echt heel aantrekkelijk kan vinden terwijl hij of zij dik is. Dat vind ik ergens wel bewonderenswaardig. Maar tegelijkertijd snap ik daar dan ook weer niks van, omdat ik wel een redelijk star beeld heb van wat ik mooie lichamen vind. Dat zijn er niet zo gek veel eigenlijk, als ik eerlijk ben vind ik alleen wat ik dan "natuurlijke" lichamen noem echt mooi.
Mijn zoontje heeft zo'n lichaam. Hij is natuurlijk nog maar een kind, en is gelukkig dus nog heel puur, maar hij heeft een mooie V-vorm, en is niet mager en niet dik, gewoon zoals hij hoort te zijn zeg maar. Dat vind ik mooi. Ik hou niet van onnatuurlijk dun, niet van onnatuurlijk gespierd, niet van onnatuurlijk dik.
Het valt me op dat veel kinderen inderdaad heel dik zijn tegenwoordig en dat vind ik altijd heel erg om te zien. Op zwemles zie ik kinderen van mijn zoons leeftijd met tietjes, vetkwabben op hun rug, blubberbuiken, puddingbenen, en dan denk ik "waarom toch?" Het doet me zo onnatuurlijk aan, zeker bij kinderen.
Toch ken ik wel veel dikke mensen, hoor, een aantal van mijn allerliefsten zijn dik. We hebben het er nooit over, en het is geen issue. Ik ben aan hun dik-zijn gewend, ik zie het niet echt meer. Alleen als ze er zelf over beginnen, ja, dan denk ik wel: "toch jammer."
Dus ja, ik oordeel wel. Niet zozeer over karakter eigenschappen, maar vooral over het lichaam an sich. Ik vind uiterlijkheden gewoon best belangrijk.
Dat komt denk ik doordat ik mijn hele leven "vanzelf" slank word/blijf. Ik heb wel vaker dikkere periodes gehad, maar op een gegeven moment veranderen de omstandigheden dan en vliegen de kilos er weer af. Nu ben ik wel op mijn allerdikst dat ik ooit geweest ben. En ik vind het echt lelijk, voel me ook niet aantrekkelijk en vind alle kleding stom staan.
Ik oordeel dus best wel over dikke mensen. Niet eens zozeer dat ik ze dom of lui ofzo vind, maar ik kan gewoon niet geloven dat je geen last van al dat extra vet hebt. In mijn geval gaat het om relatief weinig overgewicht, sterker nog, naar Viva maatstaven zou ik nog steeds slank genoemd worden, maar ik heb er zo'n last van. Niet alleen zie ik er gewoon een stuk minder mooi uit, maar dat extra vet zit me ook echt in de weg. Dat begrijp ik dus nooit, ik kan inderdaad op straat lopen en dan dikke mensen zien en denken "sjongejonge, heb je daar nou geen lást van?" En ik kan me ook wel (positief) verbazen dat iemand zichzelf echt heel aantrekkelijk kan vinden terwijl hij of zij dik is. Dat vind ik ergens wel bewonderenswaardig. Maar tegelijkertijd snap ik daar dan ook weer niks van, omdat ik wel een redelijk star beeld heb van wat ik mooie lichamen vind. Dat zijn er niet zo gek veel eigenlijk, als ik eerlijk ben vind ik alleen wat ik dan "natuurlijke" lichamen noem echt mooi.
Mijn zoontje heeft zo'n lichaam. Hij is natuurlijk nog maar een kind, en is gelukkig dus nog heel puur, maar hij heeft een mooie V-vorm, en is niet mager en niet dik, gewoon zoals hij hoort te zijn zeg maar. Dat vind ik mooi. Ik hou niet van onnatuurlijk dun, niet van onnatuurlijk gespierd, niet van onnatuurlijk dik.
Het valt me op dat veel kinderen inderdaad heel dik zijn tegenwoordig en dat vind ik altijd heel erg om te zien. Op zwemles zie ik kinderen van mijn zoons leeftijd met tietjes, vetkwabben op hun rug, blubberbuiken, puddingbenen, en dan denk ik "waarom toch?" Het doet me zo onnatuurlijk aan, zeker bij kinderen.
Toch ken ik wel veel dikke mensen, hoor, een aantal van mijn allerliefsten zijn dik. We hebben het er nooit over, en het is geen issue. Ik ben aan hun dik-zijn gewend, ik zie het niet echt meer. Alleen als ze er zelf over beginnen, ja, dan denk ik wel: "toch jammer."
Dus ja, ik oordeel wel. Niet zozeer over karakter eigenschappen, maar vooral over het lichaam an sich. Ik vind uiterlijkheden gewoon best belangrijk.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 01:27
quote:fashionvictim schreef op 30 juli 2010 @ 01:14:
Ik ben wel een slanknazi, eigenlijk. Ik vind dik gewoon niet mooi. Ik ben zelf in het afgelopen jaar rond de 10 kilo (schat ik, ik heb geen weegschaal, dus ik tel in kledingmaten) aangekomen en ik vind mezelf echt ronduit lelijk. Maar het stomme is dat ik dan wel weer te gesjacherd ben om er wat aan te doen.
Dat komt denk ik doordat ik mijn hele leven "vanzelf" slank word/blijf. Ik heb wel vaker dikkere periodes gehad, maar op een gegeven moment veranderen de omstandigheden dan en vliegen de kilos er weer af. Nu ben ik wel op mijn allerdikst dat ik ooit geweest ben. En ik vind het echt lelijk, voel me ook niet aantrekkelijk en vind alle kleding stom staan.
Ik oordeel dus best wel over dikke mensen. Niet eens zozeer dat ik ze dom of lui ofzo vind, maar ik kan gewoon niet geloven dat je geen last van al dat extra vet hebt. In mijn geval gaat het om relatief weinig overgewicht, sterker nog, naar Viva maatstaven zou ik nog steeds slank genoemd worden, maar ik heb er zo'n last van. Niet alleen zie ik er gewoon een stuk minder mooi uit, maar dat extra vet zit me ook echt in de weg. Dat begrijp ik dus nooit, ik kan inderdaad op straat lopen en dan dikke mensen zien en denken "sjongejonge, heb je daar nou geen lást van?" En ik kan me ook wel (positief) verbazen dat iemand zichzelf echt heel aantrekkelijk kan vinden terwijl hij of zij dik is. Dat vind ik ergens wel bewonderenswaardig. Maar tegelijkertijd snap ik daar dan ook weer niks van, omdat ik wel een redelijk star beeld heb van wat ik mooie lichamen vind. Dat zijn er niet zo gek veel eigenlijk, als ik eerlijk ben vind ik alleen wat ik dan "natuurlijke" lichamen noem echt mooi.
Mijn zoontje heeft zo'n lichaam. Hij is natuurlijk nog maar een kind, en is gelukkig dus nog heel puur, maar hij heeft een mooie V-vorm, en is niet mager en niet dik, gewoon zoals hij hoort te zijn zeg maar. Dat vind ik mooi. Ik hou niet van onnatuurlijk dun, niet van onnatuurlijk gespierd, niet van onnatuurlijk dik.
Het valt me op dat veel kinderen inderdaad heel dik zijn tegenwoordig en dat vind ik altijd heel erg om te zien. Op zwemles zie ik kinderen van mijn zoons leeftijd met tietjes, vetkwabben op hun rug, blubberbuiken, puddingbenen, en dan denk ik "waarom toch?" Het doet me zo onnatuurlijk aan, zeker bij kinderen.
Toch ken ik wel veel dikke mensen, hoor, een aantal van mijn allerliefsten zijn dik. We hebben het er nooit over, en het is geen issue. Ik ben aan hun dik-zijn gewend, ik zie het niet echt meer. Alleen als ze er zelf over beginnen, ja, dan denk ik wel: "toch jammer."
Dus ja, ik oordeel wel. Niet zozeer over karakter eigenschappen, maar vooral over het lichaam an sich. Ik vind uiterlijkheden gewoon best belangrijk.Huh,jij bent toch surinaamse,dan moet je toch wel aan lekkere rondingen gewend zijn?
Ik ben wel een slanknazi, eigenlijk. Ik vind dik gewoon niet mooi. Ik ben zelf in het afgelopen jaar rond de 10 kilo (schat ik, ik heb geen weegschaal, dus ik tel in kledingmaten) aangekomen en ik vind mezelf echt ronduit lelijk. Maar het stomme is dat ik dan wel weer te gesjacherd ben om er wat aan te doen.
Dat komt denk ik doordat ik mijn hele leven "vanzelf" slank word/blijf. Ik heb wel vaker dikkere periodes gehad, maar op een gegeven moment veranderen de omstandigheden dan en vliegen de kilos er weer af. Nu ben ik wel op mijn allerdikst dat ik ooit geweest ben. En ik vind het echt lelijk, voel me ook niet aantrekkelijk en vind alle kleding stom staan.
Ik oordeel dus best wel over dikke mensen. Niet eens zozeer dat ik ze dom of lui ofzo vind, maar ik kan gewoon niet geloven dat je geen last van al dat extra vet hebt. In mijn geval gaat het om relatief weinig overgewicht, sterker nog, naar Viva maatstaven zou ik nog steeds slank genoemd worden, maar ik heb er zo'n last van. Niet alleen zie ik er gewoon een stuk minder mooi uit, maar dat extra vet zit me ook echt in de weg. Dat begrijp ik dus nooit, ik kan inderdaad op straat lopen en dan dikke mensen zien en denken "sjongejonge, heb je daar nou geen lást van?" En ik kan me ook wel (positief) verbazen dat iemand zichzelf echt heel aantrekkelijk kan vinden terwijl hij of zij dik is. Dat vind ik ergens wel bewonderenswaardig. Maar tegelijkertijd snap ik daar dan ook weer niks van, omdat ik wel een redelijk star beeld heb van wat ik mooie lichamen vind. Dat zijn er niet zo gek veel eigenlijk, als ik eerlijk ben vind ik alleen wat ik dan "natuurlijke" lichamen noem echt mooi.
Mijn zoontje heeft zo'n lichaam. Hij is natuurlijk nog maar een kind, en is gelukkig dus nog heel puur, maar hij heeft een mooie V-vorm, en is niet mager en niet dik, gewoon zoals hij hoort te zijn zeg maar. Dat vind ik mooi. Ik hou niet van onnatuurlijk dun, niet van onnatuurlijk gespierd, niet van onnatuurlijk dik.
Het valt me op dat veel kinderen inderdaad heel dik zijn tegenwoordig en dat vind ik altijd heel erg om te zien. Op zwemles zie ik kinderen van mijn zoons leeftijd met tietjes, vetkwabben op hun rug, blubberbuiken, puddingbenen, en dan denk ik "waarom toch?" Het doet me zo onnatuurlijk aan, zeker bij kinderen.
Toch ken ik wel veel dikke mensen, hoor, een aantal van mijn allerliefsten zijn dik. We hebben het er nooit over, en het is geen issue. Ik ben aan hun dik-zijn gewend, ik zie het niet echt meer. Alleen als ze er zelf over beginnen, ja, dan denk ik wel: "toch jammer."
Dus ja, ik oordeel wel. Niet zozeer over karakter eigenschappen, maar vooral over het lichaam an sich. Ik vind uiterlijkheden gewoon best belangrijk.Huh,jij bent toch surinaamse,dan moet je toch wel aan lekkere rondingen gewend zijn?
vrijdag 30 juli 2010 om 01:30
Ik ben heel dik geweest en nu slank, de helft van mijn gewicht kwijt. En ik (ver)oordeel ook (nog steeds) mensen met overgewicht. Weliswaar alleen in gedachten. Maar ik doe het wel. Dat gaat als vanzelf. Dat is die negatieve kern in mij die ik al jarenlang de nek om probeer te draaien. Dat zegt dus meer over mij dan over die persoon waarover ik oordeel...
@TO en Marels: Ik ben jarenlang heel erg ongelukkig geweest, agressieve ex/veel mishandeling, ook geestelijk (dom, dik enz...), en in die tijd heb ik alle emoties weggevreten. Pas toen ik die gedachten "ik ben dik, ik ben een slappeling, ik ben dom" enz... en mijn ex had afgeserveerd kon ik beginnen met gezonder eten en meer bewegen. Kon ik als het ware beginnen met opnieuw te leven. Ik weet hoe moeilijk het is om de knop om te zetten. Hoe je bij iedere poging denkt dat je het toch wel weer niet zult volhouden. Ik weet hoeveel negatieve gedachten er op de loer liggen. Hoe moeilijk het is in jezelf te geloven. Inmiddels ik weet ook hoe goed het je doet als je dat overgewicht kwijt raakt. Hoe veel het doet voor je zelfvertrouwen. En wat het voor je gezondheid kan betekenen. Ook denk ik weleens "als ik het kan, dan kun jij het ook". En daar zit in feite nog een heel klein addertje onzekerheid, minderwaardigheidsgevoel. Ik zie dat afvallen ook nog steeds niet als een prestatie die ik geleverd heb. Wist vooral in het begin niet goed hoe te reageren als ik daar complimenten over kreeg. Dacht dan gelijk: "ja maar ik moet nog xtig kilo afvallen". Ik keek vooral naar wat ik nog niet (bereikt) had. Negatief, pessimistisch. En dat probeer ik al jarenlang om te buigen door vooral te kijken naar wat ik al wel bereikt heb en naar positief denken en optimistisch zijn. De helft van de strijd tegen overgewicht is volgens mij dat je die negatieve gedachten loslaat. En dat je jezelf niet zo hard veroordeelt. Je bent geen slappeling als je eens een keer iets lekker eet. Als je daarna maar gewoon weer doorgaat met je goede eetgewoonten en meer bewegen.
@TO en Marels: Ik ben jarenlang heel erg ongelukkig geweest, agressieve ex/veel mishandeling, ook geestelijk (dom, dik enz...), en in die tijd heb ik alle emoties weggevreten. Pas toen ik die gedachten "ik ben dik, ik ben een slappeling, ik ben dom" enz... en mijn ex had afgeserveerd kon ik beginnen met gezonder eten en meer bewegen. Kon ik als het ware beginnen met opnieuw te leven. Ik weet hoe moeilijk het is om de knop om te zetten. Hoe je bij iedere poging denkt dat je het toch wel weer niet zult volhouden. Ik weet hoeveel negatieve gedachten er op de loer liggen. Hoe moeilijk het is in jezelf te geloven. Inmiddels ik weet ook hoe goed het je doet als je dat overgewicht kwijt raakt. Hoe veel het doet voor je zelfvertrouwen. En wat het voor je gezondheid kan betekenen. Ook denk ik weleens "als ik het kan, dan kun jij het ook". En daar zit in feite nog een heel klein addertje onzekerheid, minderwaardigheidsgevoel. Ik zie dat afvallen ook nog steeds niet als een prestatie die ik geleverd heb. Wist vooral in het begin niet goed hoe te reageren als ik daar complimenten over kreeg. Dacht dan gelijk: "ja maar ik moet nog xtig kilo afvallen". Ik keek vooral naar wat ik nog niet (bereikt) had. Negatief, pessimistisch. En dat probeer ik al jarenlang om te buigen door vooral te kijken naar wat ik al wel bereikt heb en naar positief denken en optimistisch zijn. De helft van de strijd tegen overgewicht is volgens mij dat je die negatieve gedachten loslaat. En dat je jezelf niet zo hard veroordeelt. Je bent geen slappeling als je eens een keer iets lekker eet. Als je daarna maar gewoon weer doorgaat met je goede eetgewoonten en meer bewegen.
vrijdag 30 juli 2010 om 01:33
Ik veroordeel dikke mensen ook niet, want ik ben zelf dik.
Wel ben ik heel nuchter. Ik heb een schoonzus en die is ook dik. Nou paste ze vorig jaar niet in een bepaalde attractie en men heeft haar vriendelijk gevraagd eruit te gaan. want als de stangen niet naar beneden konden, kon de hele attractie niet draaien. Stond ze daar vervolgens een dik half uur om te brullen en te jammeren. Tja dan heb ik dus wel zoiets van:"Meid, als het je niet bevalt, moet je er wat aan doen."
Wel ben ik heel nuchter. Ik heb een schoonzus en die is ook dik. Nou paste ze vorig jaar niet in een bepaalde attractie en men heeft haar vriendelijk gevraagd eruit te gaan. want als de stangen niet naar beneden konden, kon de hele attractie niet draaien. Stond ze daar vervolgens een dik half uur om te brullen en te jammeren. Tja dan heb ik dus wel zoiets van:"Meid, als het je niet bevalt, moet je er wat aan doen."
vrijdag 30 juli 2010 om 01:36
quote:Bikkie schreef op 30 juli 2010 @ 01:33:
Ik veroordeel dikke mensen ook niet, want ik ben zelf dik.
Wel ben ik heel nuchter. Ik heb een schoonzus en die is ook dik. Nou paste ze vorig jaar niet in een bepaalde attractie en men heeft haar vriendelijk gevraagd eruit te gaan. want als de stangen niet naar beneden konden, kon de hele attractie niet draaien. Stond ze daar vervolgens een dik half uur om te brullen en te jammeren. Tja dan heb ik dus wel zoiets van:"Meid, als het je niet bevalt, moet je er wat aan doen."En jij bent toevallig 3 kilo lichter en paste er wel in?
Ik veroordeel dikke mensen ook niet, want ik ben zelf dik.
Wel ben ik heel nuchter. Ik heb een schoonzus en die is ook dik. Nou paste ze vorig jaar niet in een bepaalde attractie en men heeft haar vriendelijk gevraagd eruit te gaan. want als de stangen niet naar beneden konden, kon de hele attractie niet draaien. Stond ze daar vervolgens een dik half uur om te brullen en te jammeren. Tja dan heb ik dus wel zoiets van:"Meid, als het je niet bevalt, moet je er wat aan doen."En jij bent toevallig 3 kilo lichter en paste er wel in?
vrijdag 30 juli 2010 om 01:38
quote:amarettocola schreef op 30 juli 2010 @ 01:27:
[...]
Huh,jij bent toch surinaamse,dan moet je toch wel aan lekkere rondingen gewend zijn?
Huh?
Nee sorry, ik vind de meeste Surinaamse vrouwen lelijk en ongezond dik. Maar goed, mijn eigen Surinaamse moeder was dan ook iemand die altijd als "veel te mager" werd bestempeld (door familie e.d.), toen ze ouder werd werd ze wel dikker, maar ik herinner me haar vooral als slank. Mijn moeder heeft het grootste deel van mijn leven maat 32/34 gehad (ze was ook klein) en in de tijd dat ze, eenmaal ouder en in de overgang geweest maat 38 of 40 had en shock horror af en toe zelfs in een maat 42 moest vond ik haar zeker - objectief bekeken - minder mooi dan toen ze nog slank was.
Ik heb hetzelfde bij mezelf, ik vind mezelf echt vreselijk lelijk vergeleken bij mijn natuurlijke lichaam. En ik hoop ook echt dat dat geen gevolg van ouder worden is, maar ik ben bang van wel. Mijn lichaam verandert, en niet ten goede.
ETA: eerste zin: lelijk dik, bedoel ik, niet lelijk qua gelaat of iets dergelijks. Dus "ik vind de meeste Surinaamse vrouwen lelijk dik en ongezond dik".
Surinaams eten is ook echt heel ongezond, vind ik. Lekker, maar qua verhoudingen echt ongezond. Ik eet het graag hoor, maar de meeste surinaamse gerechten zijn echt vetmakers. Veel te veel koolhydraten en vet en veel te weinig vezels.
[...]
Huh,jij bent toch surinaamse,dan moet je toch wel aan lekkere rondingen gewend zijn?
Huh?
Nee sorry, ik vind de meeste Surinaamse vrouwen lelijk en ongezond dik. Maar goed, mijn eigen Surinaamse moeder was dan ook iemand die altijd als "veel te mager" werd bestempeld (door familie e.d.), toen ze ouder werd werd ze wel dikker, maar ik herinner me haar vooral als slank. Mijn moeder heeft het grootste deel van mijn leven maat 32/34 gehad (ze was ook klein) en in de tijd dat ze, eenmaal ouder en in de overgang geweest maat 38 of 40 had en shock horror af en toe zelfs in een maat 42 moest vond ik haar zeker - objectief bekeken - minder mooi dan toen ze nog slank was.
Ik heb hetzelfde bij mezelf, ik vind mezelf echt vreselijk lelijk vergeleken bij mijn natuurlijke lichaam. En ik hoop ook echt dat dat geen gevolg van ouder worden is, maar ik ben bang van wel. Mijn lichaam verandert, en niet ten goede.
ETA: eerste zin: lelijk dik, bedoel ik, niet lelijk qua gelaat of iets dergelijks. Dus "ik vind de meeste Surinaamse vrouwen lelijk dik en ongezond dik".
Surinaams eten is ook echt heel ongezond, vind ik. Lekker, maar qua verhoudingen echt ongezond. Ik eet het graag hoor, maar de meeste surinaamse gerechten zijn echt vetmakers. Veel te veel koolhydraten en vet en veel te weinig vezels.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 30 juli 2010 om 01:42
quote:amarettocola schreef op 30 juli 2010 @ 01:36:
[...]
En jij bent toevallig 3 kilo lichter en paste er wel in?Haha, nee. Ik durf niet in die attractie, dus ik probeerde het niet eens. Maar ik had zeker ook niet gepast. Alleen had ik dan iets gezegd als:"Oeps, beetje genant. Ik pas er niet in." En ik was lachend naar de volgende attractie gelopen.
[...]
En jij bent toevallig 3 kilo lichter en paste er wel in?Haha, nee. Ik durf niet in die attractie, dus ik probeerde het niet eens. Maar ik had zeker ook niet gepast. Alleen had ik dan iets gezegd als:"Oeps, beetje genant. Ik pas er niet in." En ik was lachend naar de volgende attractie gelopen.
vrijdag 30 juli 2010 om 06:18
Ik veroordeel niet dikke mensen, Sommige dikke mensen kunnen wel mooi zijn. Maar er is wel heel duidelijk een verschil tussen flink, dik en héél dik --> morbide obesitas.
Pas als mensen echt obees zijn en er niet genoeg aan doen om hun eigen gezondheid weer goed te krijgen, vraag ik me af wara het mis is gegaan... en vaak ligt die oorzaak toch bij henzelf (soms ook niet ivm medicijnen e.d.). Geen discipline om te sporten, geen displine met het boodschappenkarretje in de hand, ze weten vaak ook niet hóe je gezond kan leven en wat gezond eten is. Die mensen hebben goede hulp nodig. En wellicht is de drempel te hoog om goede hulp te zoeken of te accepteren?
Ik weet het niet. Veroordelen niet, maar afvragen wara het mis ging wel ja.
Pas als mensen echt obees zijn en er niet genoeg aan doen om hun eigen gezondheid weer goed te krijgen, vraag ik me af wara het mis is gegaan... en vaak ligt die oorzaak toch bij henzelf (soms ook niet ivm medicijnen e.d.). Geen discipline om te sporten, geen displine met het boodschappenkarretje in de hand, ze weten vaak ook niet hóe je gezond kan leven en wat gezond eten is. Die mensen hebben goede hulp nodig. En wellicht is de drempel te hoog om goede hulp te zoeken of te accepteren?
Ik weet het niet. Veroordelen niet, maar afvragen wara het mis ging wel ja.
vrijdag 30 juli 2010 om 06:35
quote:duploo schreef op 30 juli 2010 @ 00:01:
Ik vind dikke mensen vervelend die dunnere medemensen die klagen over hun figuur niet serieus nemen: "Joh? Ben je 10 kilo aangekomen? Dat zie je toch helemaal niet? Je bent nog steeds hartstikke slank! Ik zou zo met je willen ruilen hoor!"
Als iemand toch 10 kilo wil afvallen en dan nog steeds in een normaal gezond gewicht heeft, is dat toch alleen maar te ondersteunen?
Ik kan me daar dus totaal niet aan storen, ik denk dan "ja, dat zie je niet en omdat ik niet net als jij wilt worden doe ik er nu wat aan". Slankere mensen zijn (bijna) altijd mooier dan dikke mensen dus ik als slankie zal er echt niet mee zitten als een dik persoon meent te moeten katten over mij hoor, die persoon komt dan sneu over, bij mij, en bij iedereen die er omheen staat. Dat gaat echt het ene oor in en het andere oor uit.
En als het niet kattig bedoeld is snap ik het al helemaaaaaaaaal niet, maarja ik ben dan ook niet zo'n klager over mijn lichaam en elk complimentje, of het nou van een dik of dun persoon komt neem ik met een glimlach in ontvangst. Als je daartoe niet in staat bent is dat weer best sneu vind ik. Dat je constant extreem kritisch bent op je lichaam en als iemand dan zegt dat ze jouw lichaam mooi vindt dat je dat dan stoort
Ik vind dikke mensen vervelend die dunnere medemensen die klagen over hun figuur niet serieus nemen: "Joh? Ben je 10 kilo aangekomen? Dat zie je toch helemaal niet? Je bent nog steeds hartstikke slank! Ik zou zo met je willen ruilen hoor!"
Als iemand toch 10 kilo wil afvallen en dan nog steeds in een normaal gezond gewicht heeft, is dat toch alleen maar te ondersteunen?
Ik kan me daar dus totaal niet aan storen, ik denk dan "ja, dat zie je niet en omdat ik niet net als jij wilt worden doe ik er nu wat aan". Slankere mensen zijn (bijna) altijd mooier dan dikke mensen dus ik als slankie zal er echt niet mee zitten als een dik persoon meent te moeten katten over mij hoor, die persoon komt dan sneu over, bij mij, en bij iedereen die er omheen staat. Dat gaat echt het ene oor in en het andere oor uit.
En als het niet kattig bedoeld is snap ik het al helemaaaaaaaaal niet, maarja ik ben dan ook niet zo'n klager over mijn lichaam en elk complimentje, of het nou van een dik of dun persoon komt neem ik met een glimlach in ontvangst. Als je daartoe niet in staat bent is dat weer best sneu vind ik. Dat je constant extreem kritisch bent op je lichaam en als iemand dan zegt dat ze jouw lichaam mooi vindt dat je dat dan stoort
vrijdag 30 juli 2010 om 06:37
@ Fashionvictim, bij kinderen vind ik het ook zo erg en zo zielig! Vaak kunnen ze er zelf niet veel aan doen. Ouders moeten hen gezond leren eten en genoeg laten sporten. Ouders doen de boodschappen. Ouders bepalen wat kinderen eten en hoeveel ze sporten.
Heb je sportieve ouders? Dan zijn de kinderen ook eerder geneigd om sportief te worden. (geen geblaat, wetenschappelijk bewezen)
Kinderen hebben op het VO vaak geen idee dat ontbijten móet en gezond is. Nee ze zijn te dik, dus slaan ze het maar over. Dat soort dingen.
De verantwoordelijkheid wortd nu bij scholen gelegd, geen snoep meer in de automaten, etc etc etc. Maar volgens mij ligt de grootste verantwoordelijkheid en oorzaak van dikke kinderen nog steeds bij de ouders.
(met uitzonderingvan kids met en ziekte en/of medicijnen natuurlijk.)
Heb je sportieve ouders? Dan zijn de kinderen ook eerder geneigd om sportief te worden. (geen geblaat, wetenschappelijk bewezen)
Kinderen hebben op het VO vaak geen idee dat ontbijten móet en gezond is. Nee ze zijn te dik, dus slaan ze het maar over. Dat soort dingen.
De verantwoordelijkheid wortd nu bij scholen gelegd, geen snoep meer in de automaten, etc etc etc. Maar volgens mij ligt de grootste verantwoordelijkheid en oorzaak van dikke kinderen nog steeds bij de ouders.
(met uitzonderingvan kids met en ziekte en/of medicijnen natuurlijk.)
vrijdag 30 juli 2010 om 06:51
Ik ben zelf nu ook ong 30 kilo te dik,.. Vroeger werkte ik als student bij de Mcdonalds en als er dan zo´n dikkerd voor mn kassa stond dacht ik -echt eigenlijk automatisch-; Sooooooooo....... Dan ben je al zó dik, en dan kom je nóg bij Mcdonalds eten!!!!!!!!
En nu ben ik er zelf 1 waarvan mensen dat waarschijnlijk wel eens denken als ze me daar zien hahahahahaha!!!
Sommige mensen -bijv iemand op mijn werk pas- hebben er echt geen idee van hoe moeilijk het is om het er weer af te krijgen, het is echt een dagelijkse strijd. Zegt ie gewoon heel simpel; Het enige wat je moet doen is een beetje sporten maar tegenwoordig zijn de mensen echt lui!!!!
Pff, ja hoor, zo simpel inderdaad; gewoon ff sporten.
Het is ook echt niet grappig, want ik heb er bijna iedere dag ruzie om met mijn man. Iedere keer als ik wat zit te eten word er wat van gezegd. Nou, wie wil er nu zo leven? Maar toch, het is ontzettend moeilijk!
T is bij mij ook een gebrek aan discipline, doorzettingsvermogen,.. Maar ja, als je dat niet hebt hoe krijg je het dan????????????????
*Oh ja, ik paste vorig jaar ook niet in een attractie *schaam schaam* hihihihihihi, dat was echt wel heel erg!
En nu ben ik er zelf 1 waarvan mensen dat waarschijnlijk wel eens denken als ze me daar zien hahahahahaha!!!
Sommige mensen -bijv iemand op mijn werk pas- hebben er echt geen idee van hoe moeilijk het is om het er weer af te krijgen, het is echt een dagelijkse strijd. Zegt ie gewoon heel simpel; Het enige wat je moet doen is een beetje sporten maar tegenwoordig zijn de mensen echt lui!!!!
Pff, ja hoor, zo simpel inderdaad; gewoon ff sporten.
Het is ook echt niet grappig, want ik heb er bijna iedere dag ruzie om met mijn man. Iedere keer als ik wat zit te eten word er wat van gezegd. Nou, wie wil er nu zo leven? Maar toch, het is ontzettend moeilijk!
T is bij mij ook een gebrek aan discipline, doorzettingsvermogen,.. Maar ja, als je dat niet hebt hoe krijg je het dan????????????????
*Oh ja, ik paste vorig jaar ook niet in een attractie *schaam schaam* hihihihihihi, dat was echt wel heel erg!
