Mode & Beauty
alle pijlers
Lelijk zijn en de vooroordelen....
zondag 11 mei 2008 om 11:41
In navolging van het pas geopende topic 'Mooi zijn en de vooroordelen', bij deze de tegenhanger...
Ik ben lelijk. Wel moeder's mooiste, want mijn broer is nog lelijker
, maar ik krijg regelmatig te maken met starende mensen, opmerkingen, en als ik er ook nog eens een 'bad hairday' bij heb (heb een bos haar waar een afro jaloers op zou zijn, helaas zit het dus niet altijd zo mooi als een afro...).
Over het algemeen boeit het me van geen kanten wat anderen van mij vinden. Echt, het kijken, de opmerkingen, ik ben er al lang overheen en kwetsen doet het me niet meer (vroeger wel, maarja, gelukkig met het ouder worden me gerealiseerd dat als mensen mij op mijn buitenkant willen beoordelen het HUN probleem is, en niet de mijne).
Maar heb dus wel te maken met bepaalde vooroordelen en consequenties van het lelijk zijn. Lelijk=dom, lelijk= geen gevoel voor kleding, stijl, make-up etc, lelijk=toch regelmatig een baan die aan mijn neus voorbij ging omdat ik (waarom zou ik het mezelf makkelijk maken als het moeilijk kan ) op representatieve functies solliciteerde.
En vaak te horen krijgen van mensen die je beter hebt leren kennen... goh, had niet verwacht dat je zo'n leuke meid zou zijn, niet verwacht dat je zo slim zou zijn, niet verwacht dat je dat zou kunnen... want hun eerste indruk was niet zo positief...
Dat is dus vaak nog steeds erg vervelend. De eerste indruk die ik maak op mensen is nooit positief. Als ze me leren kennen slaan ze om als een blad aan een boom, maar met vreemde mensen, met nieuwe collega's, het begin is altijd stroef. Ondertussen weet ik echt wel wat ik waard ben, maar soms kan ik er echt van balen dat ik er echt aan moet werken om mensen een positieve indruk van mij te geven terwijl het die 'mooie' mensen altijd komt aanwaaien. Ze hebben op feestjes meteen contact, collega's stappen wel meteen op een mooie nieuwe collega af (ik werd nog net niet genegeerd, maar het scheelde niet veel...), in winkels worden ze eerder geholpen...
Wat ik al zei, ik maal er niet meer om, ben er aan gewend, maar soms heb ik nog wel zo'n kinderachtig 'niet eerlijk' gevoel. Als ik had kunnen kiezen zou ik toch wel een iets leuker uiterlijk gehad willen hebben, maar aan de andere kant... plastische chirurgie is tegenwoordig voor iedereen bereikbaar, maar dat gaat me toch weer een stap te ver, dus zo belangrijk is het ook weer niet voor me (bovendien gaat dat klauwen geld kosten voor de boel zodanig opgekalefaterd is dat ik ook 'mooi' ben
)....
Van het topic 'mooi zijn en de vooroordelen' is het wel grappig dat ik haar gevoel herken, maar om een hele andere reden. Heb ik toch nog wat gemeen met die 'mooie' mensen
Ik ben lelijk. Wel moeder's mooiste, want mijn broer is nog lelijker
, maar ik krijg regelmatig te maken met starende mensen, opmerkingen, en als ik er ook nog eens een 'bad hairday' bij heb (heb een bos haar waar een afro jaloers op zou zijn, helaas zit het dus niet altijd zo mooi als een afro...).Over het algemeen boeit het me van geen kanten wat anderen van mij vinden. Echt, het kijken, de opmerkingen, ik ben er al lang overheen en kwetsen doet het me niet meer (vroeger wel, maarja, gelukkig met het ouder worden me gerealiseerd dat als mensen mij op mijn buitenkant willen beoordelen het HUN probleem is, en niet de mijne).
Maar heb dus wel te maken met bepaalde vooroordelen en consequenties van het lelijk zijn. Lelijk=dom, lelijk= geen gevoel voor kleding, stijl, make-up etc, lelijk=toch regelmatig een baan die aan mijn neus voorbij ging omdat ik (waarom zou ik het mezelf makkelijk maken als het moeilijk kan
) op representatieve functies solliciteerde. En vaak te horen krijgen van mensen die je beter hebt leren kennen... goh, had niet verwacht dat je zo'n leuke meid zou zijn, niet verwacht dat je zo slim zou zijn, niet verwacht dat je dat zou kunnen... want hun eerste indruk was niet zo positief...
Dat is dus vaak nog steeds erg vervelend. De eerste indruk die ik maak op mensen is nooit positief. Als ze me leren kennen slaan ze om als een blad aan een boom, maar met vreemde mensen, met nieuwe collega's, het begin is altijd stroef. Ondertussen weet ik echt wel wat ik waard ben, maar soms kan ik er echt van balen dat ik er echt aan moet werken om mensen een positieve indruk van mij te geven terwijl het die 'mooie' mensen altijd komt aanwaaien. Ze hebben op feestjes meteen contact, collega's stappen wel meteen op een mooie nieuwe collega af (ik werd nog net niet genegeerd, maar het scheelde niet veel...), in winkels worden ze eerder geholpen...
Wat ik al zei, ik maal er niet meer om, ben er aan gewend, maar soms heb ik nog wel zo'n kinderachtig 'niet eerlijk' gevoel. Als ik had kunnen kiezen zou ik toch wel een iets leuker uiterlijk gehad willen hebben, maar aan de andere kant... plastische chirurgie is tegenwoordig voor iedereen bereikbaar, maar dat gaat me toch weer een stap te ver, dus zo belangrijk is het ook weer niet voor me (bovendien gaat dat klauwen geld kosten voor de boel zodanig opgekalefaterd is dat ik ook 'mooi' ben
)....Van het topic 'mooi zijn en de vooroordelen' is het wel grappig dat ik haar gevoel herken, maar om een hele andere reden. Heb ik toch nog wat gemeen met die 'mooie' mensen
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 11 mei 2008 om 16:24
Ach, ik merk al zoveel verschil als ik netjes gekleed de Ici paris inga of in mijn net in de tuin gewerkt/ in huis geklust outfit. Ga je in dat laatste, word je echt niet aagesproken. Erg grappig. Ligt volgens mij in die winkels meer wat je aan hebt en hoeveel makeup je op hebt, dan of je genetisch wel mooi bent.
Wat ook leuk is, met of zonder bril kijken hoe mnsen op je reageren, verschilt ook veel.
Wat ook leuk is, met of zonder bril kijken hoe mnsen op je reageren, verschilt ook veel.
zondag 11 mei 2008 om 18:07
Margaretha, dat is nou precies de vinger op de niet-zere plek! Ik vind mezelf ook prima! Echt waar! Alleen... ja, het blijft dus jammer dat andere mensen mij op het eerste gezicht niet prima vinden. Their loss, denk ik dan maar, als ze me volledig afschrijven op die eerste indruk die ik op ze maak. Ze missen dan een leuk mens, want dat ben ik toevallig lekker wel! Aan arrogantie bij mij geen gebrek hoor, alleen dus niet over mijn uiterlijk
Nu zit ik trouwens niet meer in die representatieve hoek (werkte als receptioniste, tja... hoe moeilijk wil je het jezelf maken...maar op de werkplekken die ik heb gehad wel altijd zeer gewaardeerd om mijn kwaliteiten, en heb toevallig weer wel een telefoonstem waar je U tegen zegt, wordt ingeschat op bloedmooi, blond, langbenig en sexy.. mwa... dan zitten ze er íétsje naast met hun idee.. schok ook als ze me voor het eerst zagen, hihi...)
Een van mijn beste vriendinnen is erg mooi. Vind ik, vindt zij terecht zelf ook, maar ik ga niet meer met haar winkelen. Alle, echt alle aandacht gaat naar haar toe. Zelfs als we voor mij aan het shoppen waren, werd ik negen van die tien keer genegeerd, zelfs een keer dat er tegen me gezegd werd ze inschatten dat ik beter zou slagen bij de C&A... EXCUSE ME???? Mijn vriendin schaamde zich plaatsvervangend helemaal kapot.
Oja, bij die beschrijving van mezelf was ik mijn bril nog vergeten;-) WHAAAHAHAHAHA!!
Nu zit ik trouwens niet meer in die representatieve hoek (werkte als receptioniste, tja... hoe moeilijk wil je het jezelf maken...maar op de werkplekken die ik heb gehad wel altijd zeer gewaardeerd om mijn kwaliteiten, en heb toevallig weer wel een telefoonstem waar je U tegen zegt, wordt ingeschat op bloedmooi, blond, langbenig en sexy.. mwa... dan zitten ze er íétsje naast met hun idee.. schok ook als ze me voor het eerst zagen, hihi...)
Een van mijn beste vriendinnen is erg mooi. Vind ik, vindt zij terecht zelf ook, maar ik ga niet meer met haar winkelen. Alle, echt alle aandacht gaat naar haar toe. Zelfs als we voor mij aan het shoppen waren, werd ik negen van die tien keer genegeerd, zelfs een keer dat er tegen me gezegd werd ze inschatten dat ik beter zou slagen bij de C&A... EXCUSE ME???? Mijn vriendin schaamde zich plaatsvervangend helemaal kapot.
Oja, bij die beschrijving van mezelf was ik mijn bril nog vergeten;-) WHAAAHAHAHAHA!!
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 11 mei 2008 om 20:40
Margaretha, goedgekleed ben ik wel. Da's het probleem niet. Maar hoofd en lichaam werken niet mee met die kleding. Ik weet niet wat het is, maar bij die modellen staat het toch altijd anders dan bij mij Qua figuur heb ik niet eens zo te klagen, ben 186 cm (ook dat nog ) en eigenlijk best slank. Helaas heeft het vet wat ik heb besloten om op precies die plekken te gaan zitten waar het het meest onelegant is. Sporten doet daar niets aan af, sterker nog, mijn lichaam weet het te presteren om dan megagespierd te worden maar die stomme vetophopingen precies daar te laten zitten waar ze al zaten. Waardoor ze door de onderliggende spierbundels NOG aanweziger worden. Knap, he . Moet je ook kunnen!
Ik ben al lang al blij dat mijn leven er niet door beheerst wordt, en dat het dat ook nooit gedaan heeft. Wel, vooral tijdens en vlak na de puberteit erg geconfronteerd met het feit dat ik gewoon minder goed 'in de markt' lag, maar eigenlijk is dat ook altijd op z'n pootjes terecht gekomen. Ze stonden niet in de rij, maar het was ook niet dat ik het muurbloempje was. Heb een leuke, goed uitziende man aan de haak weten te slaan (geeft hoop voor het nageslacht ) en hij heeft er eigenlijk nooit moeite mee gehad, ging meteen voor mijn humor. Het leuke is zelfs dat zijn vriendengroep, die in eerste instantie (uiteraard...) zoiets hadden van.. waar komt HIJ nou mee aan, mij nu een van de leukste vrouwen vinden qua aanhang. Ik ben een van de weinigen waar ze ook komen buurten als manlief niet thuis is, wat bij de andere dames van de groep eigenlijk niet gebeurd. Da's dan wel weer leuk!
Ik ben gewoon altijd dankbaar geweest dat mijn ouders altijd zo lief voor me geweest zijn. Bedoel, als ik in tranen was omdat ik lelijk ben (puberteit) dan zeiden ze heel eerlijk: 'Tja meid, je stond niet vooraan bij het uitdelen van schoonheid. Maar WEL bij de rijen voor intelligentie, liefheid, kracht, persooonlijkheid... En die gaan je hele leven mee. Nu zie je dat niet, maar later zul je blij zijn dat je al die andere dingen WEL hebt. Want schoonheid is vergankelijk, en wat moet je dan, als dat het enige is wat je hebt?' Ik ben dat nooit vergeten, omdat ik me zelfs toen realiseerde hoe waar dat was. En ik ben ook blij dat ze nooit gezegd hebben dat ik WEL mooi was, of dat soort flauwekul, want dat zou ik eigenlijk best pijnlijk gevonden hebben. Ik ben niet achterlijk, namelijk... en ik weet dat ik in de ogen van de mensen die van mij houden een prachtmens ben, nou... wat wil ik nog meer?
(behalve dat perzikhuidje, lange slanke benen, en een knap koppie dan )
Qua figuur heb ik niet eens zo te klagen, ben 186 cm (ook dat nog ) en eigenlijk best slank. Helaas heeft het vet wat ik heb besloten om op precies die plekken te gaan zitten waar het het meest onelegant is. Sporten doet daar niets aan af, sterker nog, mijn lichaam weet het te presteren om dan megagespierd te worden maar die stomme vetophopingen precies daar te laten zitten waar ze al zaten. Waardoor ze door de onderliggende spierbundels NOG aanweziger worden. Knap, he . Moet je ook kunnen!Ik ben al lang al blij dat mijn leven er niet door beheerst wordt, en dat het dat ook nooit gedaan heeft. Wel, vooral tijdens en vlak na de puberteit erg geconfronteerd met het feit dat ik gewoon minder goed 'in de markt' lag, maar eigenlijk is dat ook altijd op z'n pootjes terecht gekomen. Ze stonden niet in de rij, maar het was ook niet dat ik het muurbloempje was. Heb een leuke, goed uitziende man aan de haak weten te slaan (geeft hoop voor het nageslacht
) en hij heeft er eigenlijk nooit moeite mee gehad, ging meteen voor mijn humor. Het leuke is zelfs dat zijn vriendengroep, die in eerste instantie (uiteraard...) zoiets hadden van.. waar komt HIJ nou mee aan, mij nu een van de leukste vrouwen vinden qua aanhang. Ik ben een van de weinigen waar ze ook komen buurten als manlief niet thuis is, wat bij de andere dames van de groep eigenlijk niet gebeurd. Da's dan wel weer leuk!Ik ben gewoon altijd dankbaar geweest dat mijn ouders altijd zo lief voor me geweest zijn. Bedoel, als ik in tranen was omdat ik lelijk ben (puberteit) dan zeiden ze heel eerlijk: 'Tja meid, je stond niet vooraan bij het uitdelen van schoonheid. Maar WEL bij de rijen voor intelligentie, liefheid, kracht, persooonlijkheid... En die gaan je hele leven mee. Nu zie je dat niet, maar later zul je blij zijn dat je al die andere dingen WEL hebt. Want schoonheid is vergankelijk, en wat moet je dan, als dat het enige is wat je hebt?' Ik ben dat nooit vergeten, omdat ik me zelfs toen realiseerde hoe waar dat was. En ik ben ook blij dat ze nooit gezegd hebben dat ik WEL mooi was, of dat soort flauwekul, want dat zou ik eigenlijk best pijnlijk gevonden hebben. Ik ben niet achterlijk, namelijk... en ik weet dat ik in de ogen van de mensen die van mij houden een prachtmens ben, nou... wat wil ik nog meer?
(behalve dat perzikhuidje, lange slanke benen, en een knap koppie dan
)
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 11 mei 2008 om 20:50
zondag 11 mei 2008 om 20:54
Ik kan iemand bijvoorbeeld heel mooi vinden ook al vindt een ander die aardslelijk. Wat is nou toch weer objectief?
Zo ken ik een meisje die ook 'moeilijk' haar heeft. Heel lichtblond, bijna wit, kroezig, krullerig haar. Ze vindt het zelf spuuglelijk, datr weet ik, maar elke keer als ik haar zie moet ik naar haar kijken, zo mooi vind ik haar. ZSe heeft ook een aantal moedervlekken in haar gezicht die ze zelf lelijk vindt, maar die ik juist heel karakteristiek vind. Ik vind haar zo mooi, terwijl een ander weer zegt dat ze vreselijk lelijk haar heeft.
Ik zei dus laatst ook tegen haar dat ik vond dat ze zulk mooi haar heeft. 'Ja', glimlachte ze flauwtjes. Zelf vindt ze het heel lelijk en kan zich waarschijnlijk niet voorstellen dat een ander haar mooi vindt.
Zo ken ik een meisje die ook 'moeilijk' haar heeft. Heel lichtblond, bijna wit, kroezig, krullerig haar. Ze vindt het zelf spuuglelijk, datr weet ik, maar elke keer als ik haar zie moet ik naar haar kijken, zo mooi vind ik haar. ZSe heeft ook een aantal moedervlekken in haar gezicht die ze zelf lelijk vindt, maar die ik juist heel karakteristiek vind. Ik vind haar zo mooi, terwijl een ander weer zegt dat ze vreselijk lelijk haar heeft.
Ik zei dus laatst ook tegen haar dat ik vond dat ze zulk mooi haar heeft. 'Ja', glimlachte ze flauwtjes. Zelf vindt ze het heel lelijk en kan zich waarschijnlijk niet voorstellen dat een ander haar mooi vindt.
zondag 11 mei 2008 om 20:59
Hai Weatherwax,
Wat een leuk topic heb je geopend. Misschien ben je niet moeders mooiste (hoewel, eigenlijk wel dus) maar je schrijft wel mooi.
Ook ik word (denk ik) voor lelijk versleten. Ik was vroeger heel mooi en dat vond ik ontzettend fijn, daar genoot ik van en ik heb er veel aan gehad maar in de theaterwereld (waarin ik werk en actief ben) is er veel schone schijn en ik merkte ook dat toen ik dikker werd (en dus volgens de norm minder mooi), ik ook minder aanhang had.
Nu is er niet zo heel veel moois over aan mij en vanwege mijn reuma loop ik ook nog eens behoorlijk slecht en raar zelfs, dus de vooroordelen zijn legio, van mensen die me niet kennen dan. En die mensen hoeven mij dan ook vooral niet te léren kennen. Die mogen van mij onbekenden blijven want ik zie nu zelf hoe er, als je er (nogmaals volgens de norm) minder mooi uitziet, geoordeeld en veroordeeld wordt. Dan zie je pas hoe oppervlakkig veel mensen zijn en hoeveel vooroordelen er heersen.
Ik ben behoorlijk breed bijvoorbeeld en ik merk dat er dan snel wordt aangenomen dat ik ook lui en dom ben. De verassing dat dat niet het geval blijkt is groot en dat vind ik dan grappig. Net als merken dat men in winkels denkt dat je geen cent te makken hebt bijvoorbeeld want je zult wel stom, dom en laaggeschoold en dus arm zijn als je dik bent. lachen als je dan een peperduur bed aanschaft zonder met je ogen te knipperen. Ik geniet daar wel van want mensen laten al meteen al hun true colors zien, laten zien hoe bevooroordeeld ze zijn en hoe fout ze kunnen zitten.
Maar ik zit niet op die mensen te wachten in mijn leven, jij? Toen ik slank, blond en beeldig was kon ik ieder weekend met een andere man aan de zwier en ze wilden me allemaal volstoppen met kinderen. Ik werd er niet gelukkig van.
Ik kan zeggen dat ik nu lelijk en gelukkig ben en dat ik, toen ik mooi was vaak ongelukkig was. Niet dat het een per se met het ander te maken heeft of zo maar zo ging het nu eenmaal in mijn leven. Voor mij is dit nu de realiteit en lelijk en gelukkig is een prima combinatie. De mensen die met mij zijn in mijn leven zijn met mij om mij en dat vind ik een rijkdom.
(f)
Wat een leuk topic heb je geopend. Misschien ben je niet moeders mooiste (hoewel, eigenlijk wel dus) maar je schrijft wel mooi.
Ook ik word (denk ik) voor lelijk versleten. Ik was vroeger heel mooi en dat vond ik ontzettend fijn, daar genoot ik van en ik heb er veel aan gehad maar in de theaterwereld (waarin ik werk en actief ben) is er veel schone schijn en ik merkte ook dat toen ik dikker werd (en dus volgens de norm minder mooi), ik ook minder aanhang had.
Nu is er niet zo heel veel moois over aan mij en vanwege mijn reuma loop ik ook nog eens behoorlijk slecht en raar zelfs, dus de vooroordelen zijn legio, van mensen die me niet kennen dan. En die mensen hoeven mij dan ook vooral niet te léren kennen. Die mogen van mij onbekenden blijven want ik zie nu zelf hoe er, als je er (nogmaals volgens de norm) minder mooi uitziet, geoordeeld en veroordeeld wordt. Dan zie je pas hoe oppervlakkig veel mensen zijn en hoeveel vooroordelen er heersen.
Ik ben behoorlijk breed bijvoorbeeld en ik merk dat er dan snel wordt aangenomen dat ik ook lui en dom ben. De verassing dat dat niet het geval blijkt is groot en dat vind ik dan grappig. Net als merken dat men in winkels denkt dat je geen cent te makken hebt bijvoorbeeld want je zult wel stom, dom en laaggeschoold en dus arm zijn als je dik bent. lachen als je dan een peperduur bed aanschaft zonder met je ogen te knipperen. Ik geniet daar wel van want mensen laten al meteen al hun true colors zien, laten zien hoe bevooroordeeld ze zijn en hoe fout ze kunnen zitten.
Maar ik zit niet op die mensen te wachten in mijn leven, jij? Toen ik slank, blond en beeldig was kon ik ieder weekend met een andere man aan de zwier en ze wilden me allemaal volstoppen met kinderen. Ik werd er niet gelukkig van.
Ik kan zeggen dat ik nu lelijk en gelukkig ben en dat ik, toen ik mooi was vaak ongelukkig was. Niet dat het een per se met het ander te maken heeft of zo maar zo ging het nu eenmaal in mijn leven. Voor mij is dit nu de realiteit en lelijk en gelukkig is een prima combinatie. De mensen die met mij zijn in mijn leven zijn met mij om mij en dat vind ik een rijkdom.
(f)
zondag 11 mei 2008 om 21:01
Ik ben zelf heel tevreden met mijn uiterlijk. Vind mezelf mooi en dan kan het me niet zoveel schelen wat een ander van mij vindt.
Ik zou wat kunnen afvallen, maar dat is ook het enige waar ik ontevreden over ben.
Ook ik merk dat als je een kledingwinkel binnenstapt als je helemaal opgedirkt bent, je eerder aangesproken wordt dan wanneer je in een oude joggingbroek op je onvoordeligste dag een winkel binnenstapt. Als iemand dan naar me kijkt zo van 'laat maar, onze zaak is te duur voor haar'. dan pas ik juist uitgebreid alles.
Ik zou wat kunnen afvallen, maar dat is ook het enige waar ik ontevreden over ben.
Ook ik merk dat als je een kledingwinkel binnenstapt als je helemaal opgedirkt bent, je eerder aangesproken wordt dan wanneer je in een oude joggingbroek op je onvoordeligste dag een winkel binnenstapt. Als iemand dan naar me kijkt zo van 'laat maar, onze zaak is te duur voor haar'. dan pas ik juist uitgebreid alles.
zondag 11 mei 2008 om 21:08
Mijn ouders zeiden trouwens altijd tegen mij dat ik mooi was ( en ben). Als ze klassenfoto's zagen zei mijn vader, 'Je bent echt de mooiste van de klas. Oke, dat meisje is ook mooi, maar niet zo mooi als jij'. 
Nou zijn ouders denk ik altijd bevooroordeeld, maar ik denk dat het zeker helpt hoe je bent opgevoed.
Nou zijn ouders denk ik altijd bevooroordeeld, maar ik denk dat het zeker helpt hoe je bent opgevoed.
zondag 11 mei 2008 om 21:11
prima feeks, je hebt je standpunt in mijn topic al gemaakt. Je kent mij niets eens. En dan toch je oordeel al klaarhebben. Dit bedoel ik nou dus.. Ik heb wel wat opgestoken van de andere berichten, die waren leerzaam, van jouw berichten kan ik weinig leren, alleen word ik weer met de neus op de feiten gedrukt: die vooroordelen...
zondag 11 mei 2008 om 21:13
En wheatherwax, net als wat shining zegt; ik vind bijna niet 1 mens lelijk. Wat iemand echt lelijk maakt? Een vals karakter. Dat straalt er vaak vanaf. En uit je berichten op te maken ben je een lief, intelligent mens.
Mensen moeten elkaar eens respecteren. Dat zou de wereld een stuk mooier maken. Dat hebben we alleen niet in de hand, je kunt alleen bij jezelf beginnen.
Liefs mij
Mensen moeten elkaar eens respecteren. Dat zou de wereld een stuk mooier maken. Dat hebben we alleen niet in de hand, je kunt alleen bij jezelf beginnen.
Liefs mij
zondag 11 mei 2008 om 21:24
Ik was vroeger een stuk mooier dan nu, en slanker. Door kinderen, stress, slaapgebrek en simpelweg ouder worden is dat misschien wel wat minder idd...maar mijn uitstraling is er wel behoorlijk op vooruitgegaan! Ik merk het aan de manier waarop mensen mij benaderen nu en het is me ook rechtuit verteld door goede vriend(inn)en.
Maar lelijk vind ik mezelf nog steeds niet. Daar moet toch wel wat meer voor gebeuren, voordat ik mezelf zo zou bestempelen. Zou het niet zo kunnen zijn dat je gewoon gemiddeld bent TO?
Maar lelijk vind ik mezelf nog steeds niet. Daar moet toch wel wat meer voor gebeuren, voordat ik mezelf zo zou bestempelen. Zou het niet zo kunnen zijn dat je gewoon gemiddeld bent TO?
zondag 11 mei 2008 om 21:36
Flowerbomba, ik heb dit topic juist geopend omdat ik zo veel herkende in jouw stukje, terwijl dat eigenlijk niet zo zou moeten zijn. Ik was me er heus wel van bewust dat mooi zijn ook wel nadelen zou hebben, maar dat je er zo'n last van kan hebben...nee, dat was eerlijk gezegd niet in me opgekomen. Juist die herkenning maakte dat ik dit topic geopend heb. En voor de duidelijkheid, de nadelen die jij ondervindt van het mooi zijn lijken me net zo vervelend als de nadelen die ik ondervind van het lelijk zijn. Wat voor mij wel prettig is: vrouwen voelen zich nooit door mij bedreigd, jaloezie heb ik nooit last van. Dat lijkt me ontzettend vervelend, en het lijkt me ook heel moeilijk om mee om te gaan. Ik heb van jou alleen de openingspost en de eerste paar berichten gelezen, zal je topic nog eens opzoeken, ben benieuwd hoe anderen gereageerd hebben.
Eleonora, grappig dat jij beide kanten meegemaakt hebt. En dat je dus eigenlijk de voorkeur aan 'lelijk' (zal het maar tussen haakjes zetten) geeft.
En natuurlijk kunnen lelijke mensen ook mooi zijn, en mooie mensen lelijk. Het is maar net waar je voorkeuren liggen. Maar feit blijft dat de een toch vaker als mooi beoordeeld wordt en een ander vaker als zijnde lelijk. Objectief gezien: wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een gezicht als mooi beoordeeld wordt als het een bepaalde symmetrie heeft. Er is een model van, en hoe meer jouw gezicht in de buurt van dat model komt, hoe meer je als 'mooi' beoordeeld zult worden. Ik baalde wel toen ik dat onderzoek las... er is weinig symmetrisch aan mijn gezicht. Wat aanwezig hoort te zijn zit er wel, maar qua symmetrie... dankzij de opticien weet ik dat mijn ene oor hoger zit dan het andere, maar dat mijn ogen precies omgekeerd in hoogte verschillen. Daar ga je dus al
Eleonora, grappig dat jij beide kanten meegemaakt hebt. En dat je dus eigenlijk de voorkeur aan 'lelijk' (zal het maar tussen haakjes zetten) geeft.
En natuurlijk kunnen lelijke mensen ook mooi zijn, en mooie mensen lelijk. Het is maar net waar je voorkeuren liggen. Maar feit blijft dat de een toch vaker als mooi beoordeeld wordt en een ander vaker als zijnde lelijk. Objectief gezien: wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een gezicht als mooi beoordeeld wordt als het een bepaalde symmetrie heeft. Er is een model van, en hoe meer jouw gezicht in de buurt van dat model komt, hoe meer je als 'mooi' beoordeeld zult worden. Ik baalde wel toen ik dat onderzoek las... er is weinig symmetrisch aan mijn gezicht. Wat aanwezig hoort te zijn zit er wel, maar qua symmetrie... dankzij de opticien weet ik dat mijn ene oor hoger zit dan het andere, maar dat mijn ogen precies omgekeerd in hoogte verschillen. Daar ga je dus al
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 11 mei 2008 om 21:40
Ik vind persoonlijk gezichten met iets afwijkends leuker, juist dat schoonheidsfoutje kan een gezicht mooi maken. Kijk maar naar de echte top-modellen. Dan bedoel ik niet de 13 in een dozijn catwalklopers, maar die vrouwen die er echt uitspringen en waar iedereen de naam van kent. Die hebben allemaal wat. Cindy met haar vlekje, Tyra met haar hoge voorhoofd, Claudia met haar overbeet...noem maar op. Symetrische gezichten zijn op den duur saai, het is een feit.
zondag 11 mei 2008 om 22:25
Hahaha M'rie, lief mens!
O, ik vind mezelf niet lelijk hoor. Ik ben volgens de norm niet mooi maar ik kan heel best met mij door een deur, omdat ik weet dat dat lang niet alles met uiterlijk te maken heeft. Een mooi uiterlijk is, zoals ik weet, makkelijk in veel opzichten maar een voordeel van niet (meer) mooi zijn is dat je, als je nieuwe mensen ontmoet weten dat ze voor je gaan als mens en niet vanwege je mooie verschijning.
Ik voel me nu heel gelukkig maar zoals ik al aangaf is dat niet direct het gevolg van een veranderd uiterlijk. In de tijd dat ik voor mooi door kon was ik niet gelukkig, dat had niks met mijn uiterlijk te maken, dat had met de omstandigheden te maken. Dus het is niet zo dat ik denk dat minder mooie mensen gelukkiger zijn, no way, dat was bij mij zo en dat is min of mee toeval.
Ik zeg alleen, ik (ik, Leo dus) ben nu gelukkig en volgens de norm misschien lelijk en die combi werkt voor mij prima want ik heb nog nooit zoveel liefde om me heen gehad. Dus ondanks mijn veranderde buitenkant is het van binnen (in de bvenkamer, om en rond de hypofyse) al een jaar of zes helemaal in orde en daar ben ik happy mee.
O, ik vind mezelf niet lelijk hoor. Ik ben volgens de norm niet mooi maar ik kan heel best met mij door een deur, omdat ik weet dat dat lang niet alles met uiterlijk te maken heeft. Een mooi uiterlijk is, zoals ik weet, makkelijk in veel opzichten maar een voordeel van niet (meer) mooi zijn is dat je, als je nieuwe mensen ontmoet weten dat ze voor je gaan als mens en niet vanwege je mooie verschijning.
Ik voel me nu heel gelukkig maar zoals ik al aangaf is dat niet direct het gevolg van een veranderd uiterlijk. In de tijd dat ik voor mooi door kon was ik niet gelukkig, dat had niks met mijn uiterlijk te maken, dat had met de omstandigheden te maken. Dus het is niet zo dat ik denk dat minder mooie mensen gelukkiger zijn, no way, dat was bij mij zo en dat is min of mee toeval.
Ik zeg alleen, ik (ik, Leo dus) ben nu gelukkig en volgens de norm misschien lelijk en die combi werkt voor mij prima want ik heb nog nooit zoveel liefde om me heen gehad. Dus ondanks mijn veranderde buitenkant is het van binnen (in de bvenkamer, om en rond de hypofyse) al een jaar of zes helemaal in orde en daar ben ik happy mee.
zondag 11 mei 2008 om 22:41
Eleonora, fijn dat je nu gelukkig bent. En het maakt niet uit of je mooi of 'lelijk' bent, gelukkig zijn is veel meer waard.
Heb net het topic van Flowerbomba gelezen, maar ik heb maar niet gereageerd. Sommige posters waren eerlijk en open, maar andere... jeetje, daar wordt je niet vrolijk van. Het is blijkbaar not-done om van jezelf te zeggen dat je mooi bent. En al helemaal niet dat dat mooi zijn reacties uit de omgeving oproept. Poeh... dan heb ik het toch maar makkelijk, zeg...
Wat ik me wel realiseer, is wat jij, Eleonora, ook al zegt: Gelukkig zijn is het belangrijkste, of je nou mooi bent of lelijk. Flowerbomba gaf al aan dat haar jeugd niet over rozen gegaan is, dat heeft haar gemaakt tot wat zij nu is. Een blijkbaar mooie, maar onzekere vrouw. Mijn stabiele, zeer fijne jeugd heeft mij gemaakt tot wat ik ben, een 'lelijke', maar wel zekere vrouw. Hm... moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet zou willen ruilen. Dat vermoeden heb ik altijd al gehad, maar nu ik haar topic zo gelezen heb, wordt ik bijna (ja, bijna, nog niet helemaal )blij dat ik lelijk ben. Mijn geluk en zekerheid over mezelf is me meer waard dan een mooi uiterlijk en de onzekerheden waar je DAN weer mee geconfronteerd kunt worden. Jammer dan van die voordelen die mooi-zijn heeft, maar ik krijg evengoed wel wat ik hebben wil, al moet ik er dan misschien soms wat meer moeite voor doen.
Heb net het topic van Flowerbomba gelezen, maar ik heb maar niet gereageerd. Sommige posters waren eerlijk en open, maar andere... jeetje, daar wordt je niet vrolijk van. Het is blijkbaar not-done om van jezelf te zeggen dat je mooi bent. En al helemaal niet dat dat mooi zijn reacties uit de omgeving oproept. Poeh... dan heb ik het toch maar makkelijk, zeg...
Wat ik me wel realiseer, is wat jij, Eleonora, ook al zegt: Gelukkig zijn is het belangrijkste, of je nou mooi bent of lelijk. Flowerbomba gaf al aan dat haar jeugd niet over rozen gegaan is, dat heeft haar gemaakt tot wat zij nu is. Een blijkbaar mooie, maar onzekere vrouw. Mijn stabiele, zeer fijne jeugd heeft mij gemaakt tot wat ik ben, een 'lelijke', maar wel zekere vrouw. Hm... moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet zou willen ruilen. Dat vermoeden heb ik altijd al gehad, maar nu ik haar topic zo gelezen heb, wordt ik bijna (ja, bijna, nog niet helemaal
)blij dat ik lelijk ben. Mijn geluk en zekerheid over mezelf is me meer waard dan een mooi uiterlijk en de onzekerheden waar je DAN weer mee geconfronteerd kunt worden. Jammer dan van die voordelen die mooi-zijn heeft, maar ik krijg evengoed wel wat ik hebben wil, al moet ik er dan misschien soms wat meer moeite voor doen.
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 11 mei 2008 om 22:51
Maar, ( ik durf het bijna niet te zeggen, maar doe het toch), is het ook niet zo, dat als je altyijd tegen jezelf zegt dat je lelijk bent, je dit ook als een feit gaat zien? Als je altijd maar denkt dat je lelijk bent, dan krijg je toch een negatief zelfbeeld, wat je uiterlijk betreft?
Je komt echt heel positief over Weatherwax en je lijkt me echt een lieve vrouw, weet wat je waard bent en bent zelfverzekerd. Maar, sls je bij voorbaat al denkt dat iemand je wel lelijk zal vinden, dan wordt die gedachte normaal en vertrouwd en na een tijdje weet je niet beter. Tenminste, je hebt jezelf dan blijkbaar zo gehersenspoeld.
Je komt echt heel positief over Weatherwax en je lijkt me echt een lieve vrouw, weet wat je waard bent en bent zelfverzekerd. Maar, sls je bij voorbaat al denkt dat iemand je wel lelijk zal vinden, dan wordt die gedachte normaal en vertrouwd en na een tijdje weet je niet beter. Tenminste, je hebt jezelf dan blijkbaar zo gehersenspoeld.
zondag 11 mei 2008 om 22:51
Ha, ik zag het topic staan en las het in de gauwigheid verkeerd. Dacht dat er stond: 'Lelijk zijn en de VOORDELEN'...
Maar lelijk zijn en vooroordelen? Moest daar echt even over nadenken. Heeft imho meer te maken met hoe je je presenteert/wat je uitstraalt dan met het lijf of hoofd waar je mee bent geboren.
Maar lelijk zijn en vooroordelen? Moest daar echt even over nadenken. Heeft imho meer te maken met hoe je je presenteert/wat je uitstraalt dan met het lijf of hoofd waar je mee bent geboren.
zondag 11 mei 2008 om 23:19
Eensch met Shining: als je van jezelf denkt dat je mooi bent, dan straal je dat ook uit, en verdomd: veel mensen vinden je mooi. Omgekeerd werkt dat waarschijnlijk ook zo: als je maar vaak genoeg denkt dat je lelijk bent, wordt dat een soort self fulfilling prophecy. Vind ik hartstikke jammer. Dus inderdaad, Weatherwax: verander die avatar eens :-)).
.
maandag 12 mei 2008 om 00:52
nee hoor, geen vooroordeel, een mening, dat is iets heel anders. En ja, door de manier van schrijven lijkt deze TO me een stuk plezieriger in de omgang.
En voor jouw info: ik ben ook mooi en ik heb er alleen maar voordelen van, mensen vinden me namelijk ook op slag aardig omdat ik bijna altijd vrolijk ben. Het is namelijk ook je houding die mensen kan storen.
