Mode & Beauty
alle pijlers
Lelijk zijn en de vooroordelen....
zondag 11 mei 2008 om 11:41
In navolging van het pas geopende topic 'Mooi zijn en de vooroordelen', bij deze de tegenhanger...
Ik ben lelijk. Wel moeder's mooiste, want mijn broer is nog lelijker
, maar ik krijg regelmatig te maken met starende mensen, opmerkingen, en als ik er ook nog eens een 'bad hairday' bij heb (heb een bos haar waar een afro jaloers op zou zijn, helaas zit het dus niet altijd zo mooi als een afro...).
Over het algemeen boeit het me van geen kanten wat anderen van mij vinden. Echt, het kijken, de opmerkingen, ik ben er al lang overheen en kwetsen doet het me niet meer (vroeger wel, maarja, gelukkig met het ouder worden me gerealiseerd dat als mensen mij op mijn buitenkant willen beoordelen het HUN probleem is, en niet de mijne).
Maar heb dus wel te maken met bepaalde vooroordelen en consequenties van het lelijk zijn. Lelijk=dom, lelijk= geen gevoel voor kleding, stijl, make-up etc, lelijk=toch regelmatig een baan die aan mijn neus voorbij ging omdat ik (waarom zou ik het mezelf makkelijk maken als het moeilijk kan ) op representatieve functies solliciteerde.
En vaak te horen krijgen van mensen die je beter hebt leren kennen... goh, had niet verwacht dat je zo'n leuke meid zou zijn, niet verwacht dat je zo slim zou zijn, niet verwacht dat je dat zou kunnen... want hun eerste indruk was niet zo positief...
Dat is dus vaak nog steeds erg vervelend. De eerste indruk die ik maak op mensen is nooit positief. Als ze me leren kennen slaan ze om als een blad aan een boom, maar met vreemde mensen, met nieuwe collega's, het begin is altijd stroef. Ondertussen weet ik echt wel wat ik waard ben, maar soms kan ik er echt van balen dat ik er echt aan moet werken om mensen een positieve indruk van mij te geven terwijl het die 'mooie' mensen altijd komt aanwaaien. Ze hebben op feestjes meteen contact, collega's stappen wel meteen op een mooie nieuwe collega af (ik werd nog net niet genegeerd, maar het scheelde niet veel...), in winkels worden ze eerder geholpen...
Wat ik al zei, ik maal er niet meer om, ben er aan gewend, maar soms heb ik nog wel zo'n kinderachtig 'niet eerlijk' gevoel. Als ik had kunnen kiezen zou ik toch wel een iets leuker uiterlijk gehad willen hebben, maar aan de andere kant... plastische chirurgie is tegenwoordig voor iedereen bereikbaar, maar dat gaat me toch weer een stap te ver, dus zo belangrijk is het ook weer niet voor me (bovendien gaat dat klauwen geld kosten voor de boel zodanig opgekalefaterd is dat ik ook 'mooi' ben
)....
Van het topic 'mooi zijn en de vooroordelen' is het wel grappig dat ik haar gevoel herken, maar om een hele andere reden. Heb ik toch nog wat gemeen met die 'mooie' mensen
Ik ben lelijk. Wel moeder's mooiste, want mijn broer is nog lelijker
, maar ik krijg regelmatig te maken met starende mensen, opmerkingen, en als ik er ook nog eens een 'bad hairday' bij heb (heb een bos haar waar een afro jaloers op zou zijn, helaas zit het dus niet altijd zo mooi als een afro...).Over het algemeen boeit het me van geen kanten wat anderen van mij vinden. Echt, het kijken, de opmerkingen, ik ben er al lang overheen en kwetsen doet het me niet meer (vroeger wel, maarja, gelukkig met het ouder worden me gerealiseerd dat als mensen mij op mijn buitenkant willen beoordelen het HUN probleem is, en niet de mijne).
Maar heb dus wel te maken met bepaalde vooroordelen en consequenties van het lelijk zijn. Lelijk=dom, lelijk= geen gevoel voor kleding, stijl, make-up etc, lelijk=toch regelmatig een baan die aan mijn neus voorbij ging omdat ik (waarom zou ik het mezelf makkelijk maken als het moeilijk kan
) op representatieve functies solliciteerde. En vaak te horen krijgen van mensen die je beter hebt leren kennen... goh, had niet verwacht dat je zo'n leuke meid zou zijn, niet verwacht dat je zo slim zou zijn, niet verwacht dat je dat zou kunnen... want hun eerste indruk was niet zo positief...
Dat is dus vaak nog steeds erg vervelend. De eerste indruk die ik maak op mensen is nooit positief. Als ze me leren kennen slaan ze om als een blad aan een boom, maar met vreemde mensen, met nieuwe collega's, het begin is altijd stroef. Ondertussen weet ik echt wel wat ik waard ben, maar soms kan ik er echt van balen dat ik er echt aan moet werken om mensen een positieve indruk van mij te geven terwijl het die 'mooie' mensen altijd komt aanwaaien. Ze hebben op feestjes meteen contact, collega's stappen wel meteen op een mooie nieuwe collega af (ik werd nog net niet genegeerd, maar het scheelde niet veel...), in winkels worden ze eerder geholpen...
Wat ik al zei, ik maal er niet meer om, ben er aan gewend, maar soms heb ik nog wel zo'n kinderachtig 'niet eerlijk' gevoel. Als ik had kunnen kiezen zou ik toch wel een iets leuker uiterlijk gehad willen hebben, maar aan de andere kant... plastische chirurgie is tegenwoordig voor iedereen bereikbaar, maar dat gaat me toch weer een stap te ver, dus zo belangrijk is het ook weer niet voor me (bovendien gaat dat klauwen geld kosten voor de boel zodanig opgekalefaterd is dat ik ook 'mooi' ben
)....Van het topic 'mooi zijn en de vooroordelen' is het wel grappig dat ik haar gevoel herken, maar om een hele andere reden. Heb ik toch nog wat gemeen met die 'mooie' mensen
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 12 mei 2008 om 09:51
Hihi... mijn avatar is Nanny Weatherwax, een personage uit de Discworldboeken. Een heks, die door iedereen in eerste instantie negatief beoordeeld wordt, maar als ze haar eenmaal leren kennen.... juist daarom heb ik haar als avatar gekozen (en het heks-gedeelte sprak me ook wel aan ).
Nee, ik zal eerlijk zeggen, ik vind mezelf niet lelijk. Ik vind mezelf gewoon mezelf. Heb dat van huis uit al meegekregen, ik ben goed genoeg zoals ik ben, en als ik dingen wil verbeteren, zal ik er zelf wat aan moeten doen. Zowel qua innerlijk als uiterlijk. Maar met uiterlijk kun je zo ver gaan als je zelf wilt, en ik heb er voor gekozen: tot hier en niet verder. Ik ga regelmatig (hm.. zeer regelmatig zelfs in verband met mijn huid...) naar de schoonheidsspecialiste, zorg dat ik netjes in de make-up zit als het nodig is (gevoelige ogen, dus dagelijks gaat niet, ben me aan het orienteren op permanente make-up, omdat die symmetrie waar ik het eerder over had wel door make-up verbeterd wordt), draag echt wel leuke kleding die goed zit, en ja... dan is de grens van wat je kan opleuken wel bereikt. Ik ben verpleegkundige, werk in de plastische chirurgie (WAAHHAHAHAHA, ik weet het wel uit te zoeken, he?!?!), maar plastische chirurgie, dat is toch een grens waar ik niet over wil. Ik ga niet in mijn gezonde lichaam laten snijden om er beter uit te zien. En die lieve artsen op mijn werk zijn het nog met me eens ook!! Ik doe veel pre-operatieve gesprekken, en juist tegen mij durven mensen heel veel over hun onzekerheden te vertellen, en door mij zijn mijn bazen ook wel geld misgelopen omdat patienten besloten eerst eens aan hun binnenkant (onzekerheid, minderwaardigheidscomplex) te gaan werken voor ze de buitenkant onder handen zouden nemen. Als artsen het vermoeden hebben dat het probleem aan de binnenkant zit, worden patienten zelfs expres bij mij gepland. En daar heb ik het met mijn bazen ook over gehad, die eerst zeer tactisch en omzichtig vertelden dat ze mijn kwaliteiten zo op prijs stelden, tot ik zelf op tafel gooide dat mijn 'lelijkheid' ook mensen liet praten over hun onzekerheden, en ze daar hun voordeel mee deden (serieus, plastisch chirurgen willen geen mensen opereren waarbij het probleem helemaal niet die neus of wat dan ook is). Eigenlijk heb ik nu dus voordeel gedaan met mijn uiterlijk doordat juist ik in gesprekken met patienten kan zeggen... joh, denk je echt dat je gelukkiger wordt van een andere neus. IK ben gelukkig, en aan mijn neus kan echt wel veel gedaan worden (laat staan de rest ). Weet je zeker dat je gelukkiger wordt met een andere neus? Prima. Maar als het iets van binnen is waar je neus niks mee te maken heeft, denk er dan nog eens goed over na. Kort door de bocht gezegd natuurlijk, zoals het er nu staat (tijdens die gesprekken ben ik echt wel tactischer), maar het heeft potentiele patienten soms echt wel aan het denken gezet, en dus zelfs doen besluiten een operatie af te blazen. En dat maakt mij weer blij, want ook al wil ik dat mijn bazen binnenlopen (komt mijn eindejaarsbonus ten goede tenslotte ), ik wil ook niet dat mensen nodeloos onder het mes gaan.
En ik heb geen negatief zelfbeeld, daar ben ik eigenlijk wel van overtuigd. Ik heb wat uiterlijk betreft een objectief zelfbeeld, ondervind er soms nadelen van, maar doe er professioneel gezien dus mijn voordeel mee. Grappig eigenlijk... er wordt zowel hier als in het topic van Flowerbomba gezegd: waarom zou je niet van jezelf mogen zeggen dat je mooi bent? Eigenlijk zou je dan ook van jezelf mogen zeggen dat je lelijk bent, maar dat is blijkbaar eigenlijk ook not done. Ach... als iedereen een ander nou eens niet direct op uiterlijk zou (ver)oordelen, zou het sociale leven voor velen een stuk gemakkelijker worden. Maar we leven nu eenmaal in een maatschappij waar uiterlijk steeds belangrijker lijkt te worden. En je moet roeien met de riemen die je hebt. En dat doe ik!!
). Nee, ik zal eerlijk zeggen, ik vind mezelf niet lelijk. Ik vind mezelf gewoon mezelf. Heb dat van huis uit al meegekregen, ik ben goed genoeg zoals ik ben, en als ik dingen wil verbeteren, zal ik er zelf wat aan moeten doen. Zowel qua innerlijk als uiterlijk. Maar met uiterlijk kun je zo ver gaan als je zelf wilt, en ik heb er voor gekozen: tot hier en niet verder. Ik ga regelmatig (hm.. zeer regelmatig zelfs in verband met mijn huid...) naar de schoonheidsspecialiste, zorg dat ik netjes in de make-up zit als het nodig is (gevoelige ogen, dus dagelijks gaat niet, ben me aan het orienteren op permanente make-up, omdat die symmetrie waar ik het eerder over had wel door make-up verbeterd wordt), draag echt wel leuke kleding die goed zit, en ja... dan is de grens van wat je kan opleuken wel bereikt. Ik ben verpleegkundige, werk in de plastische chirurgie (WAAHHAHAHAHA, ik weet het wel uit te zoeken, he?!?!), maar plastische chirurgie, dat is toch een grens waar ik niet over wil. Ik ga niet in mijn gezonde lichaam laten snijden om er beter uit te zien. En die lieve artsen op mijn werk zijn het nog met me eens ook!! Ik doe veel pre-operatieve gesprekken, en juist tegen mij durven mensen heel veel over hun onzekerheden te vertellen, en door mij zijn mijn bazen ook wel geld misgelopen omdat patienten besloten eerst eens aan hun binnenkant (onzekerheid, minderwaardigheidscomplex) te gaan werken voor ze de buitenkant onder handen zouden nemen. Als artsen het vermoeden hebben dat het probleem aan de binnenkant zit, worden patienten zelfs expres bij mij gepland. En daar heb ik het met mijn bazen ook over gehad, die eerst zeer tactisch en omzichtig vertelden dat ze mijn kwaliteiten zo op prijs stelden, tot ik zelf op tafel gooide dat mijn 'lelijkheid' ook mensen liet praten over hun onzekerheden, en ze daar hun voordeel mee deden (serieus, plastisch chirurgen willen geen mensen opereren waarbij het probleem helemaal niet die neus of wat dan ook is). Eigenlijk heb ik nu dus voordeel gedaan met mijn uiterlijk doordat juist ik in gesprekken met patienten kan zeggen... joh, denk je echt dat je gelukkiger wordt van een andere neus. IK ben gelukkig, en aan mijn neus kan echt wel veel gedaan worden (laat staan de rest
). Weet je zeker dat je gelukkiger wordt met een andere neus? Prima. Maar als het iets van binnen is waar je neus niks mee te maken heeft, denk er dan nog eens goed over na. Kort door de bocht gezegd natuurlijk, zoals het er nu staat (tijdens die gesprekken ben ik echt wel tactischer), maar het heeft potentiele patienten soms echt wel aan het denken gezet, en dus zelfs doen besluiten een operatie af te blazen. En dat maakt mij weer blij, want ook al wil ik dat mijn bazen binnenlopen (komt mijn eindejaarsbonus ten goede tenslotte ), ik wil ook niet dat mensen nodeloos onder het mes gaan.En ik heb geen negatief zelfbeeld, daar ben ik eigenlijk wel van overtuigd. Ik heb wat uiterlijk betreft een objectief zelfbeeld, ondervind er soms nadelen van, maar doe er professioneel gezien dus mijn voordeel mee. Grappig eigenlijk... er wordt zowel hier als in het topic van Flowerbomba gezegd: waarom zou je niet van jezelf mogen zeggen dat je mooi bent? Eigenlijk zou je dan ook van jezelf mogen zeggen dat je lelijk bent, maar dat is blijkbaar eigenlijk ook not done. Ach... als iedereen een ander nou eens niet direct op uiterlijk zou (ver)oordelen, zou het sociale leven voor velen een stuk gemakkelijker worden. Maar we leven nu eenmaal in een maatschappij waar uiterlijk steeds belangrijker lijkt te worden. En je moet roeien met de riemen die je hebt. En dat doe ik!!
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 12 mei 2008 om 10:26
Mss mosterd, maar ik ben wederom weer eens niet helemaal bijgelezen.
Ik heb nog eens nagedacht over wat margaretha zei in het andere topic, over wat voor beeld je hebt bij forummers. En dat is eigenlijk misschien wel één van de leukste dingen aan zo'n forum, dat je mensen beoordeelt op wat ze schrijven. Er ís geen uiterlijk om je af te leiden, er is geen eerste indruk waar je doorheen moet.
Als Eleonora hier beschrijft dat ze niet zo mooi meer is als vroeger, dan bedenk ik me dat ik haar in mijn hoofd juist als 'mooi' heb bestempeld.
Overigens heeft aandacht denk ik niet altijd veel te maken met mooi en lelijk. (Van nog eerder in het topic)
Als je in de kroeg rondkijkt gebeurt het geregeld dat de iets-minder-mooie vriendin veel meer aandacht krijgt dan de iets-mooiere-vriendin. Heeft dan denk ik toch meer met uitstraling en zo te maken dan puur met uiterlijk....
(En dat hou ik mezelf ook maar voor als ik weer eens 0,0 aandacht krijg in de kroeg: "Ik ben wel móói, maar ze dúrven gewoonweg niet, die mannen")
Ik heb nog eens nagedacht over wat margaretha zei in het andere topic, over wat voor beeld je hebt bij forummers. En dat is eigenlijk misschien wel één van de leukste dingen aan zo'n forum, dat je mensen beoordeelt op wat ze schrijven. Er ís geen uiterlijk om je af te leiden, er is geen eerste indruk waar je doorheen moet.
Als Eleonora hier beschrijft dat ze niet zo mooi meer is als vroeger, dan bedenk ik me dat ik haar in mijn hoofd juist als 'mooi' heb bestempeld.
Overigens heeft aandacht denk ik niet altijd veel te maken met mooi en lelijk. (Van nog eerder in het topic)
Als je in de kroeg rondkijkt gebeurt het geregeld dat de iets-minder-mooie vriendin veel meer aandacht krijgt dan de iets-mooiere-vriendin. Heeft dan denk ik toch meer met uitstraling en zo te maken dan puur met uiterlijk....
(En dat hou ik mezelf ook maar voor als ik weer eens 0,0 aandacht krijg in de kroeg: "Ik ben wel móói, maar ze dúrven gewoonweg niet, die mannen")
maandag 12 mei 2008 om 10:30
Wat is lelijk??
wat is mooi??
Ik wijs geregeld vrouwen aan waar t kwijl van uit mijn mond loopt en dan moet mijn man echt heel erg griezelen.Hoe kan ik dat nou zeggen is dan zijn commentaar.
ik denk dat uitstraling veel meer bepaalt of je mooi bent of niet.
symetrische gezichten zijn bv heel erg saai en onaantrekkelijk,. maar wordt wel beschouwt als mooi, modellen moeten bv per definitie symmetrisch zijn, mij valt het op dat ze enorm saai zijn.
Ik krijg nou niet het gevoel wat een aantrekkelijk mens daar zou ik wleens een borrel mee willen drinken en dat vind ik dus heel onaantrekkelijk, vind!!! vind ik.
Zeg het niet als stelling , want wat is lelijk en wat is mooi?????
To heeft iig prachtige humor, dus voor mij ben je mooi.
wat is mooi??
Ik wijs geregeld vrouwen aan waar t kwijl van uit mijn mond loopt en dan moet mijn man echt heel erg griezelen.Hoe kan ik dat nou zeggen is dan zijn commentaar.
ik denk dat uitstraling veel meer bepaalt of je mooi bent of niet.
symetrische gezichten zijn bv heel erg saai en onaantrekkelijk,. maar wordt wel beschouwt als mooi, modellen moeten bv per definitie symmetrisch zijn, mij valt het op dat ze enorm saai zijn.
Ik krijg nou niet het gevoel wat een aantrekkelijk mens daar zou ik wleens een borrel mee willen drinken en dat vind ik dus heel onaantrekkelijk, vind!!! vind ik.
Zeg het niet als stelling , want wat is lelijk en wat is mooi?????
To heeft iig prachtige humor, dus voor mij ben je mooi.
maandag 12 mei 2008 om 11:21
Grappig, ik schreef dat ik vaak vrolijk kijk en toen riep iemand dat ze waarschijnlijk denken dat ik niet helemaal jofel ben.
Het ligt niet aan mijn houding. Ik kijk niet op mensen neer. Ik heb een gruwelijke hekel aan mensen die dat wel doen.
weahtermax lijkt mij inderdaad een mooi mens. De manier hoe ze schrijft. Ze is niet denigrerend naar andere mensen toe, terwijl ze dat soms wel naar haar toe zijn. Knap vind ik dat!
maandag 12 mei 2008 om 11:57
Jij bent in mijn ogen een hele dame. Lang, met weelderige heupen en volle borsten, niet bijzonder slank, eerder normaal zeg maar. Je hebt heldere, vrij lichte en opvallende ogen, groen of blauw, dat weet ik niet. Volle lippen, een schattig neusje en een recht gebit. Ik had je eerder als donkerharige geschat, maar ik wil dat best wel inruilen voor blond hoor:
Ja Tangerine, dat is zo, in je hoofd vorm je je een beeld van iemand, dat doe ik ook. Heerlijk om mooi gevonden te worden, in jouw hoofd, dat is zeer fijn om te lezen!
PS
Mag ik lang, blond, krullend haar?
.
maandag 12 mei 2008 om 13:29
Uitstraling zegt mij meer dan uiterlijk..
Wanneer je jezelf hebt geaccepteerd zoals je bent straal je dat ook uit..
Sinds ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben voel ik mij zoveel beter..
Ik heb mijzelf altijd lelijk gevonden,ik ben het type vrouw die in een kroeg weinig tot geen belangstelling krijgt.
Het type waarbij een man bij nader inzien toch nog even wacht of er die avond zich nog een leuker exemplaar meld.. ondanks maat 36 en cup D
Er is een tijd geweest dat ik dat vreselijk vond...
Tot een vriendin van mij mij eens ernstig heeft toegesproken..
Zelf is ze minstens 40 kilo te zwaar maar wat een uitstraling heeft die vrouw.!!!!
Zij heeft mij stukje bij beetje geleerd mijzelf te accepteren zoals ik ben..
En sinds ik dat doe zijn mijn avonden in de kroeg een stuk leuker,ik lig nog steeds niet goed in de huwelijksmarkt maar daar heb ik ook helemaal geen behoefte meer aan.!!!
Als ik nu na een avond stappen mijn bed in rol dan doe ik dat met een tevreden gevoel...
Wanneer je jezelf hebt geaccepteerd zoals je bent straal je dat ook uit..
Sinds ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben voel ik mij zoveel beter..
Ik heb mijzelf altijd lelijk gevonden,ik ben het type vrouw die in een kroeg weinig tot geen belangstelling krijgt.
Het type waarbij een man bij nader inzien toch nog even wacht of er die avond zich nog een leuker exemplaar meld.. ondanks maat 36 en cup D
Er is een tijd geweest dat ik dat vreselijk vond...
Tot een vriendin van mij mij eens ernstig heeft toegesproken..
Zelf is ze minstens 40 kilo te zwaar maar wat een uitstraling heeft die vrouw.!!!!
Zij heeft mij stukje bij beetje geleerd mijzelf te accepteren zoals ik ben..
En sinds ik dat doe zijn mijn avonden in de kroeg een stuk leuker,ik lig nog steeds niet goed in de huwelijksmarkt maar daar heb ik ook helemaal geen behoefte meer aan.!!!
Als ik nu na een avond stappen mijn bed in rol dan doe ik dat met een tevreden gevoel...
dinsdag 13 mei 2008 om 22:12
Heeft mooi zijn ook niet te maken met het maximale uit je uiterlijk weten te halen?
Bijvoorbeeld: Ik zie zo vaak vrouwen die echt niet mooi zijn, lelijk zelfs, maar ze hebben zich vanalles aangemeten zodat er toch mannen zijn die naar ze kijken. Die hebben dan lelijk geblondeerd haar, dragen hoge hakken, korte rokjes, veel make-up, en dan zijn er toch mensen die dat mooi vinden. Omdat die vrouw zich zo'n air heeft aangemeten.
Ik ben zelf niet mooi, dat weet ik, dat zie ik. Ik blondeer mijn haar, ik moet 's ochtends echt douchen, haren wassen, matterende poeder op, mascara op en mijn wenkbrauwen doen. Pas dan zie ik er toonbaar uit, zonder zou iedereen mij voorbij lopen. Ze zouden me echter vast nog steeds aardig vinden, want dat ben ik gewoon. Maar goed, ik wil toch wel graag er mooier uitzien. Dus even wat tijd aan mijn uiterlijk besteden, elke dag. Gelukkig kost dat geen uren. Ik heb een goed figuur en ik weet me steeds beter te kleden. Hoewel ik ouder word, vind ik mezelf steeds meer de moeite waard. Alsof het gelijk opgaat, ik zie er mooier uit, en ik voel me van binnen fijner.
Ik wil niet zeggen dat iedereen zijn best moet doen om er mooi of leuk uit te zien. Voor mij maakt het het leven echt leuker en tja...mooier!
Bijvoorbeeld: Ik zie zo vaak vrouwen die echt niet mooi zijn, lelijk zelfs, maar ze hebben zich vanalles aangemeten zodat er toch mannen zijn die naar ze kijken. Die hebben dan lelijk geblondeerd haar, dragen hoge hakken, korte rokjes, veel make-up, en dan zijn er toch mensen die dat mooi vinden. Omdat die vrouw zich zo'n air heeft aangemeten.
Ik ben zelf niet mooi, dat weet ik, dat zie ik. Ik blondeer mijn haar, ik moet 's ochtends echt douchen, haren wassen, matterende poeder op, mascara op en mijn wenkbrauwen doen. Pas dan zie ik er toonbaar uit, zonder zou iedereen mij voorbij lopen. Ze zouden me echter vast nog steeds aardig vinden, want dat ben ik gewoon. Maar goed, ik wil toch wel graag er mooier uitzien. Dus even wat tijd aan mijn uiterlijk besteden, elke dag. Gelukkig kost dat geen uren. Ik heb een goed figuur en ik weet me steeds beter te kleden. Hoewel ik ouder word, vind ik mezelf steeds meer de moeite waard. Alsof het gelijk opgaat, ik zie er mooier uit, en ik voel me van binnen fijner.
Ik wil niet zeggen dat iedereen zijn best moet doen om er mooi of leuk uit te zien. Voor mij maakt het het leven echt leuker en tja...mooier!
zaterdag 17 mei 2008 om 17:23
Laten we vooral niet vergeten dat de stempel mooi of lelijk media-bepaald wordt. (ook het symmetrie verhaal, want dit soort dingen worden al dan niet bewust geprojecteerd, generatie op generatie. wanneer je loslaat zul je het zien)
Ik noem dat manipulatie.
Als ik zou moeten geloven in de media dan zou ik me helemaal ongans moeten smeren met cremetjes want anders gaat het totaal de verkeerde kant met me uit.
Ik kan dan alle aankopen niet meer bijhouden, en zou binnen mum van tijd volledig van mijn lichaam afkeren.
Tegenwoordig geldt dat trouwens ook steeds meer voor mannen.
Maar lieve, mooie mensen hier (en dat zijn jullie allemaal),
het lichaam dat jullie dragen, de organen die voor jullie werken, dat lichaam dat aangeeft wat het nodig heeft als je echt durft te luisteren...
DAT is schoonheid.
Niemand wordt echt gelukkig van de maatstaven die ons getoond worden, want ze zijn niet reeel.
Vanuit de media leren we om alles maar te verdoezelen, weg te stoppen. Dat geldt ook voor ziekten. Alles wordt maar bestreden, en dat is eigenlijk een ontzettende verloochening van jezelf. Want wanneer gaan we nu eens echt kijken wat er scheelt?
Maar mensen, we zijn geen poppen, we zijn levende wezens. Ervarende en lerende wonderen!
Enje lichaam verteld je wat er innerlijk met je gebeurd.
En als je daar de schoonheid van kunt zien (en ja, dan moet je wel het massa-gedrag durven los te laten) dan zul je zien dat je mooi bent omdat je bent wie jij bent.
Ik noem dat manipulatie.
Als ik zou moeten geloven in de media dan zou ik me helemaal ongans moeten smeren met cremetjes want anders gaat het totaal de verkeerde kant met me uit.
Ik kan dan alle aankopen niet meer bijhouden, en zou binnen mum van tijd volledig van mijn lichaam afkeren.
Tegenwoordig geldt dat trouwens ook steeds meer voor mannen.
Maar lieve, mooie mensen hier (en dat zijn jullie allemaal),
het lichaam dat jullie dragen, de organen die voor jullie werken, dat lichaam dat aangeeft wat het nodig heeft als je echt durft te luisteren...
DAT is schoonheid.
Niemand wordt echt gelukkig van de maatstaven die ons getoond worden, want ze zijn niet reeel.
Vanuit de media leren we om alles maar te verdoezelen, weg te stoppen. Dat geldt ook voor ziekten. Alles wordt maar bestreden, en dat is eigenlijk een ontzettende verloochening van jezelf. Want wanneer gaan we nu eens echt kijken wat er scheelt?
Maar mensen, we zijn geen poppen, we zijn levende wezens. Ervarende en lerende wonderen!
Enje lichaam verteld je wat er innerlijk met je gebeurd.
En als je daar de schoonheid van kunt zien (en ja, dan moet je wel het massa-gedrag durven los te laten) dan zul je zien dat je mooi bent omdat je bent wie jij bent.
zaterdag 17 mei 2008 om 22:24
Ik ben niet lelijk, maar ik heb niet zo'n opvallend uiterlijk. Als ik in een kroeg sta met vriendinnen kan het zo zijn dat geen enkele jongen op me af stapt of me "checkt" zeg maar. Als ik gewoon met 1 andere vriendin of alleen door de stad loop wel, maar ook nog niet heel snel want ik ben behoorlijk klein en heb niet altijd zin me "opwindend" of "flashy" te kleden (vaak zwart/ grijs en netjes: opgestoken haar, jasje). Ook heb ik een klein buikje, kleine borsten en korte, gespierde benen. Een echt grijs muisje dus. 
Er zijn wel tijden geweest dat ik een langer, slanker lijf wilde en een goede, stevige dubbel D. Het lijkt me voor af en toe fijn om zo bewonderd te worden. De laatste tijd realiseer ik me echter dat een meer "bimboachtig" lijf "in real life" helemaal niet bij me past. Niet bij mijn karakter. Daar ben ik veel te introvert en te nuchter voor. Het lijkt me helemaal niet leuk om bij alles wat je doet door mannen bekeken of benaderd te worden. Het is wel vleiend denk ik, maar ik heb een paar vervelende seksuele ervaringen achter de rug waardoor ik nogal defensief ben tegen vreemde mannen (eigenlijk mannen in het algemeen). Een man mag mij niet aanraken of zoenen als ik niet eerst heb aangegeven dat ik hem leuk vindt. Ook hou ik er niet van om echt zo "versierd" te worden, zeker niet als een man niet meteen ophoudt als ik heb gezegd dat ik geen interesse heb. Toen ik een keer 's avonds alleen op straat liep (bij schemer) en een wildvreemde student met me mee wilde lopen (ondanks dat ik hem meteen de wacht had aangezegd) ging ik echt uit mijn plaat... In het zakelijke verkeer geef ik alleen een hand.
Ook lijkt het me niet altijd fijn als mannen van alles voor je willen doen om zo bij je in de smaak te vallen, want ik wil graag zoveel mogelijk zelf doen en kunnen. Het voelt voor mij als een belediging als iemand aan me vraagt of hij me kan helpen als ik zelf niet om hulp heb gevraagd. En ik hou niet van slijmers en pleasers. Dus al met al is het eigenlijk voor iedereen maar het beste dat ik geen babe ben!
Er zijn wel tijden geweest dat ik een langer, slanker lijf wilde en een goede, stevige dubbel D. Het lijkt me voor af en toe fijn om zo bewonderd te worden. De laatste tijd realiseer ik me echter dat een meer "bimboachtig" lijf "in real life" helemaal niet bij me past. Niet bij mijn karakter. Daar ben ik veel te introvert en te nuchter voor. Het lijkt me helemaal niet leuk om bij alles wat je doet door mannen bekeken of benaderd te worden. Het is wel vleiend denk ik, maar ik heb een paar vervelende seksuele ervaringen achter de rug waardoor ik nogal defensief ben tegen vreemde mannen (eigenlijk mannen in het algemeen). Een man mag mij niet aanraken of zoenen als ik niet eerst heb aangegeven dat ik hem leuk vindt. Ook hou ik er niet van om echt zo "versierd" te worden, zeker niet als een man niet meteen ophoudt als ik heb gezegd dat ik geen interesse heb. Toen ik een keer 's avonds alleen op straat liep (bij schemer) en een wildvreemde student met me mee wilde lopen (ondanks dat ik hem meteen de wacht had aangezegd) ging ik echt uit mijn plaat...
In het zakelijke verkeer geef ik alleen een hand. Ook lijkt het me niet altijd fijn als mannen van alles voor je willen doen om zo bij je in de smaak te vallen, want ik wil graag zoveel mogelijk zelf doen en kunnen. Het voelt voor mij als een belediging als iemand aan me vraagt of hij me kan helpen als ik zelf niet om hulp heb gevraagd. En ik hou niet van slijmers en pleasers. Dus al met al is het eigenlijk voor iedereen maar het beste dat ik geen babe ben!
zondag 18 mei 2008 om 10:16
Iduna, ik denk dat je twee dingen door elkaar haalt;
een 'babe, cq bimbo' wordt je niet door een lang slank lijf, en een gevulde cup. Een 'babe' heeft wellicht bepaalde lichamelijke features, maar moet het vooral van haar uitstraling hebben,
Die uitstraling wordt dan geholpen door wat kunstgrepen, zoals make up, kleding, haardracht enz.
Het is in mijn optiek een combi van karakter, en uiterlijk, waarbij het uiterlijk dan ook nog een handje wordt geholpen.
Zoals jij zegt een grijze muis te zijn, heeft eigenlijk weinig te maken met je bouw, en meer met hoe je er uit wilt zien, en wat je uit wilt stralen. Je hebt ook hele kleurrijke freaks met jouw kenmerken, het is maar net waar je zelf voor kiest,
De meeste mensen stralen uit wat ze zijn, wat ze willen zijn, het is een keuze, en niet door moeder natuur bepaald,
een 'babe, cq bimbo' wordt je niet door een lang slank lijf, en een gevulde cup. Een 'babe' heeft wellicht bepaalde lichamelijke features, maar moet het vooral van haar uitstraling hebben,
Die uitstraling wordt dan geholpen door wat kunstgrepen, zoals make up, kleding, haardracht enz.
Het is in mijn optiek een combi van karakter, en uiterlijk, waarbij het uiterlijk dan ook nog een handje wordt geholpen.
Zoals jij zegt een grijze muis te zijn, heeft eigenlijk weinig te maken met je bouw, en meer met hoe je er uit wilt zien, en wat je uit wilt stralen. Je hebt ook hele kleurrijke freaks met jouw kenmerken, het is maar net waar je zelf voor kiest,
De meeste mensen stralen uit wat ze zijn, wat ze willen zijn, het is een keuze, en niet door moeder natuur bepaald,
donderdag 22 mei 2008 om 23:02
Ik hou vooral van zelfvertrouwen. Dat maakt iemand woest aantrekkelijk, zelfs als je niet standaard mooi bent. Mijn moeder zegt altijd: "aan het uiterlijk raak je gewend'. Zelf loop ik ook over van zelfvertrouwen, al dan niet terecht haha Vroeger was ik heel onzeker, maar in de loop der jaren heb ik ontdekt dat het leven zoveel makkelijker is wanneer je zelfvertrouwen hebt.
TO, je schrijft overigens heerlijk!
Vroeger was ik heel onzeker, maar in de loop der jaren heb ik ontdekt dat het leven zoveel makkelijker is wanneer je zelfvertrouwen hebt.TO, je schrijft overigens heerlijk!
vrijdag 23 mei 2008 om 11:16
@MysticAngel
Ik sluit mij aan bij jouw omschrijving van 'babe' maar wil er nog wel aan toevoegen, dat als een 'babe' een rokje draagt, dit sexy staat, terwijl bij iemand die niet zo'n 'babe'-uitstraling heeft dit wellicht erg leuk kan staan, maar niet sexy. Zoals ik in het andere topic over mooi zijn heb geschreven dat ik vooral als 'lekker' wordt beschouwd, heb ik dit gevoel zelf niet erg. Ik mis voor mijn gevoel de elegantie die sommige vrouwen kunnen hebben, heb het idee dat mijn nuchtere karakter daarvoor doorslaggevend is. Maar toen ik mijzelf eens op video terugzag...toen begreep ik wel dat ik zo beschouwd wordt.
Ik sluit mij aan bij jouw omschrijving van 'babe' maar wil er nog wel aan toevoegen, dat als een 'babe' een rokje draagt, dit sexy staat, terwijl bij iemand die niet zo'n 'babe'-uitstraling heeft dit wellicht erg leuk kan staan, maar niet sexy. Zoals ik in het andere topic over mooi zijn heb geschreven dat ik vooral als 'lekker' wordt beschouwd, heb ik dit gevoel zelf niet erg. Ik mis voor mijn gevoel de elegantie die sommige vrouwen kunnen hebben, heb het idee dat mijn nuchtere karakter daarvoor doorslaggevend is. Maar toen ik mijzelf eens op video terugzag...toen begreep ik wel dat ik zo beschouwd wordt.
vrijdag 23 mei 2008 om 12:54
wil ook even reageren.
goede discussie dit,
goed om te lezen dat vrouwen die niet mooi zijn ook heel zelfverzekerd kunnen zijn!
ik ben geen naturel beauty maar als ik even mn best doe kan ik er wel mooi uit zien, krijg ik ook regelmatig te horen van anderen.
ben jaren en grijs muisje geweest, maar de laatste jaren opgebloeid.
erg prettig vind ik zelf, vind het erg prettig om er mooi uit te zijn, maar ik vind het jammer dat ik er zo veel mee bezig ben...
altijd aan het bedenken hoe ik er mooier uit kan zien.
altijd aan het bedenken of andere mensen me mooi er uit vinden zien.
ik vind het jammer van mezelf dat ik niet wat vaker over mijn innerlijk nadenk en bedenk hoe ik steeds maar weer een mooier mens van binnen kan worden.
daarom vind ik het erg goed om het verhaal van weatherwax te lezen, erg inspirerend!
goede discussie dit,
goed om te lezen dat vrouwen die niet mooi zijn ook heel zelfverzekerd kunnen zijn!
ik ben geen naturel beauty maar als ik even mn best doe kan ik er wel mooi uit zien, krijg ik ook regelmatig te horen van anderen.
ben jaren en grijs muisje geweest, maar de laatste jaren opgebloeid.
erg prettig vind ik zelf, vind het erg prettig om er mooi uit te zijn, maar ik vind het jammer dat ik er zo veel mee bezig ben...
altijd aan het bedenken hoe ik er mooier uit kan zien.
altijd aan het bedenken of andere mensen me mooi er uit vinden zien.
ik vind het jammer van mezelf dat ik niet wat vaker over mijn innerlijk nadenk en bedenk hoe ik steeds maar weer een mooier mens van binnen kan worden.
daarom vind ik het erg goed om het verhaal van weatherwax te lezen, erg inspirerend!
