Overig
alle pijlers
afschuwelijke bruiloften en andere partijen
vrijdag 24 november 2006 om 15:46
Iemand schreef op topic nummer 457 "hoeveel geef je op een bruiloft " dat sommige feesten zó erg zijn dat ze eigenlijk jou hadden moeten betalen om te komen ( okee , redelijk vrije interpretatie )
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 25 januari 2015 om 20:47
[quote]OlympeMaxime schreef op 25 januari 2015 @ 14:25:
Mag een afschuwelijke begrafenis ook?
De moeder van een vriendin van me was overleden, heel triest allemaal. Ze had geen verzekering, en ook geen geld nagelaten. Haar kinderen moesten dus de uitvaartkosten op zich nemen. En aangezien ze beiden begin 20 waren, zaten ze niet dik in de slappe was. De broers en zussen wilden niets met de kosten te maken hebben, want dat vonden ze de verantwoordelijkheid van de 'eigen' familie (broers en zussen zijn blijkbaar geen familie).
Maargoed, dat is de achtergrond.
Ze werden ondersteund bij de planning door een uitvaartondernemer, die echt alles probeerde om het zo makkelijk mogelijk voor mijn vriendin en haar broer te maken. Dus alles waar qua kosten op beknibbeld kon worden werd beknibbeld, het was nu eenmaal niet anders.
Er was geen condoleance georganiseerd, afscheid nemen kon alleen in het uur vóór de uitvaart zelf. Moeder zou gecremeerd worden, en bij het crematorium, tussen de kerkdienst en de 'echte' crematie was dat afscheidmoment. Het zou alles bij elkaar, dus kerkdienst, afscheid en crematie, maar 2,5 uur duren, inclusief het uur tijdens welke mensen afscheid konden nemen.
Mijn vriendin en haar broer vonden het vreselijk, dat het allemaal zo kaal, zakelijk en snel moest, maar het kon er anders echt niet uit qua kosten. Ze hebben meerdere keren aan hun ooms en tantes om ondersteuning gevraagd, maar kregen écht steeds nul op het request.
Na afloop van het hele gebeuren hebben de ooms en tantes de uitvaartondernemer werkelijk helemaal met de grond gelijk gemaakt. Dít kon niet zo, dát kon niet zo, hoe had hij dát zó kunnen doen, waar was zijn respect, bladiebladiebla?!?!
De uitvaartondernemer heeft het in eerste instantie keurig over zich heen laten komen (die is ook wel wat gewend), maar had ook bij de telefoongesprekken gezeten waar mijn vriendin en broer hun ooms en tantes om hulp hadden gevraagd. En er was geen geld, geen tijd, geen zin.
En bij de laatste opmerking van een oom, dat de uitvaartondernemer niet geschikt zou zijn voor zijn vak, tóen pas schoot het de uitvaartondernemer in het verkeerde keelgat. De meeste bezoekers waren gelukkig ook al weg. Hij maakte zich groot vóór oom, en heeft die oom in een paar zinnen de waarheid verteld: 'Ik heb honderden uitvaarten per jaar georganiseerd, en nog nooit meegemaakt dat een familie hun jonge nichtje en neefje het zó ontzettend alleen heeft laten uitzoeken. Als U ook maar één greintje medemenselijkheid in Uw botten gehad had, was U deze hele week bij uw neefje en nichtje geweest om ze bij elke stap in dit afschuwelijke proces te ondersteunen, maar U heeft er voor gekozen om er letterlijk en figuurlijk uw handen van af te trekken. Als u iemand wil beschuldigen van respectloosheid, steek dan de hand in eigen boezem'.
En hij heeft zich omgedraaid en is, na mijn vriendin en haar broer nogmaals te condoleren, vertrokken.
Echt, het was té bizar. En hoe die familie daarna er ook nog over door heeft zitten stomen, zonder zich ook maar op enige manier zich iets van mijn vriendin en haar broer aan te trekken...
Ze hebben ook nooit meer contact gehad met hun ooms en tantes. Hun vader (vader en moeder waren al heel lang gescheiden) had er werkelijk geen idee van hoe het gelopen was, en heeft achteraf ook erg veel spijt gehad dat hij hun niet geholpen had, maar hij ging er (terecht lijkt mij ook) van uit dat de ooms en tantes hun zouden helpen.[/quote]
Nou als de moeder van je kinderen komt te overlijden is het normaal dat je als vader je kinderen helpt. Hij heeft zijn kinderen ook niet geholpen.
Mag een afschuwelijke begrafenis ook?
De moeder van een vriendin van me was overleden, heel triest allemaal. Ze had geen verzekering, en ook geen geld nagelaten. Haar kinderen moesten dus de uitvaartkosten op zich nemen. En aangezien ze beiden begin 20 waren, zaten ze niet dik in de slappe was. De broers en zussen wilden niets met de kosten te maken hebben, want dat vonden ze de verantwoordelijkheid van de 'eigen' familie (broers en zussen zijn blijkbaar geen familie).
Maargoed, dat is de achtergrond.
Ze werden ondersteund bij de planning door een uitvaartondernemer, die echt alles probeerde om het zo makkelijk mogelijk voor mijn vriendin en haar broer te maken. Dus alles waar qua kosten op beknibbeld kon worden werd beknibbeld, het was nu eenmaal niet anders.
Er was geen condoleance georganiseerd, afscheid nemen kon alleen in het uur vóór de uitvaart zelf. Moeder zou gecremeerd worden, en bij het crematorium, tussen de kerkdienst en de 'echte' crematie was dat afscheidmoment. Het zou alles bij elkaar, dus kerkdienst, afscheid en crematie, maar 2,5 uur duren, inclusief het uur tijdens welke mensen afscheid konden nemen.
Mijn vriendin en haar broer vonden het vreselijk, dat het allemaal zo kaal, zakelijk en snel moest, maar het kon er anders echt niet uit qua kosten. Ze hebben meerdere keren aan hun ooms en tantes om ondersteuning gevraagd, maar kregen écht steeds nul op het request.
Na afloop van het hele gebeuren hebben de ooms en tantes de uitvaartondernemer werkelijk helemaal met de grond gelijk gemaakt. Dít kon niet zo, dát kon niet zo, hoe had hij dát zó kunnen doen, waar was zijn respect, bladiebladiebla?!?!
De uitvaartondernemer heeft het in eerste instantie keurig over zich heen laten komen (die is ook wel wat gewend), maar had ook bij de telefoongesprekken gezeten waar mijn vriendin en broer hun ooms en tantes om hulp hadden gevraagd. En er was geen geld, geen tijd, geen zin.
En bij de laatste opmerking van een oom, dat de uitvaartondernemer niet geschikt zou zijn voor zijn vak, tóen pas schoot het de uitvaartondernemer in het verkeerde keelgat. De meeste bezoekers waren gelukkig ook al weg. Hij maakte zich groot vóór oom, en heeft die oom in een paar zinnen de waarheid verteld: 'Ik heb honderden uitvaarten per jaar georganiseerd, en nog nooit meegemaakt dat een familie hun jonge nichtje en neefje het zó ontzettend alleen heeft laten uitzoeken. Als U ook maar één greintje medemenselijkheid in Uw botten gehad had, was U deze hele week bij uw neefje en nichtje geweest om ze bij elke stap in dit afschuwelijke proces te ondersteunen, maar U heeft er voor gekozen om er letterlijk en figuurlijk uw handen van af te trekken. Als u iemand wil beschuldigen van respectloosheid, steek dan de hand in eigen boezem'.
En hij heeft zich omgedraaid en is, na mijn vriendin en haar broer nogmaals te condoleren, vertrokken.
Echt, het was té bizar. En hoe die familie daarna er ook nog over door heeft zitten stomen, zonder zich ook maar op enige manier zich iets van mijn vriendin en haar broer aan te trekken...
Ze hebben ook nooit meer contact gehad met hun ooms en tantes. Hun vader (vader en moeder waren al heel lang gescheiden) had er werkelijk geen idee van hoe het gelopen was, en heeft achteraf ook erg veel spijt gehad dat hij hun niet geholpen had, maar hij ging er (terecht lijkt mij ook) van uit dat de ooms en tantes hun zouden helpen.[/quote]
Nou als de moeder van je kinderen komt te overlijden is het normaal dat je als vader je kinderen helpt. Hij heeft zijn kinderen ook niet geholpen.
maandag 26 januari 2015 om 15:34
Nou, tijdens de begrafenis van mijn tante, zat mijn ex-oom netjes op de achterste rij. Hij was er om zijn (volwassen) kinderen te steunen. De scheiding was bijzonder onprettig geweest, dus af en toe moest hij woedende blikken van familieleden (die hem na jaren weer zagen) ontwijken. Ik had respect voor het feit dat hij er was. Zo hoort het.
Verder was het een leuk huwelijk maar die keer dat een vriendin zelf de catering had verzorgd, was ik ook niet bijzonder onder de indruk. Ze eet vegatarisch en kan niet koken. Oplossing: stronkjes boerenkool met pindasaus erover gepleurd.
En (ander huwelijk) op de koudste dag van het jaar in je jurkje op een rondvaartboot zitten, was ook niet aangenaam. Man, was ik blij dat we weer aan wal waren.
Verder was het een leuk huwelijk maar die keer dat een vriendin zelf de catering had verzorgd, was ik ook niet bijzonder onder de indruk. Ze eet vegatarisch en kan niet koken. Oplossing: stronkjes boerenkool met pindasaus erover gepleurd.
En (ander huwelijk) op de koudste dag van het jaar in je jurkje op een rondvaartboot zitten, was ook niet aangenaam. Man, was ik blij dat we weer aan wal waren.
maandag 26 januari 2015 om 20:46
Dat hun vader er niet van wist (hoe alleen ze er voor stonden) kwam omdat ze het hem zelf niet verteld hadden. Hij ging er van uit dat ooms en tantes hielpen en zij zelf hebben dat niet ontkracht. Hij wilde helemaal niets met haar of haar familie te maken hebben. Moeder en haar familie hebben hem echt heel schandalig behandeld, zowel tijdens het huwelijk als na de scheiding, kinderen wisten dat en wilden hem er echt niet bij betrekken. Hij had anders echt wel geholpen (al zou hij zeker niet bij de crematie geweest zijn, want hij kon echt niet met haar familie in één ruimte, niet door hem maar door de familie), maar dat wilden zij hem niet aandoen. Dat heeft hem nog het meeste pijn gedaan, dat ze, om hem te sparen, dit allemaal alleen gedaan hebben.
Wilde ik toch even rechtzetten...
Wilde ik toch even rechtzetten...
maandag 26 januari 2015 om 20:56
Deze had ik serieus verdrongen, maar kwam vanmiddag een foto tegen van mijn vriendinnengroepje van de middelbare school:
De ouders van een vriendin van mij hadden een Sweet Sixteen feestje voor haar georganiseerd. We moesten allemaal verkleed komen en er lagen allemaal kussens en matrassen op de grond, en grote bakken met snoep en chips. Allemaal soorten frisdrank.
En toen gingen we de films kijken die ze van haar jeugd gemaakt hadden Echt, het was zó verschrikkelijk genant, want de ouders bleven er ook bij en gaven commentaar ('hier zie je Sofietje voor het eerst op de fiets, hier is Sofietje in het badje bij oma achter in de tuin...). En we hebben echt een uur lang gedacht dat het een grap was en dat het échte feestje nog moest beginnen, maar na ruim drie uur was het feestje afgelopen en mochten we gehaald worden door onze ouders (serieus, we moesten onze ouders bellen dat we gehaald konden worden).
We wisten wel dat zij wat meer onder de plak zat dan wij, maar dit hadden we ons niet in onze wildste dromen kunnen voorstellen...
Gelukkig was zijzelf echt heel erg leuk en zijn we de dag erna met z'n allen de kroeg in gedoken (toen mocht dat nog) terwijl zij 'bij mij logeerde om een spreekbeurt voor te bereiden'.
De ouders van een vriendin van mij hadden een Sweet Sixteen feestje voor haar georganiseerd. We moesten allemaal verkleed komen en er lagen allemaal kussens en matrassen op de grond, en grote bakken met snoep en chips. Allemaal soorten frisdrank.
En toen gingen we de films kijken die ze van haar jeugd gemaakt hadden Echt, het was zó verschrikkelijk genant, want de ouders bleven er ook bij en gaven commentaar ('hier zie je Sofietje voor het eerst op de fiets, hier is Sofietje in het badje bij oma achter in de tuin...). En we hebben echt een uur lang gedacht dat het een grap was en dat het échte feestje nog moest beginnen, maar na ruim drie uur was het feestje afgelopen en mochten we gehaald worden door onze ouders (serieus, we moesten onze ouders bellen dat we gehaald konden worden).
We wisten wel dat zij wat meer onder de plak zat dan wij, maar dit hadden we ons niet in onze wildste dromen kunnen voorstellen...
Gelukkig was zijzelf echt heel erg leuk en zijn we de dag erna met z'n allen de kroeg in gedoken (toen mocht dat nog) terwijl zij 'bij mij logeerde om een spreekbeurt voor te bereiden'.
maandag 26 januari 2015 om 22:22
quote:Misskatie schreef op 26 januari 2015 @ 22:15:
Evelien2010: uitnod. vhele dag; je ziet t adres toch dus weet dat t een sportacco is? Ik zoek of Google altijd even. Bruiloft is niet perse netjes of sjiek. Maar idd wel ongezellig en koud gedoe.De locatie zegt natuurlijk niet zoveel. je kunt een prachtige bruiloft houden in een kantine, en een slechte bruiloft in een kasteel.
Evelien2010: uitnod. vhele dag; je ziet t adres toch dus weet dat t een sportacco is? Ik zoek of Google altijd even. Bruiloft is niet perse netjes of sjiek. Maar idd wel ongezellig en koud gedoe.De locatie zegt natuurlijk niet zoveel. je kunt een prachtige bruiloft houden in een kantine, en een slechte bruiloft in een kasteel.
maandag 26 januari 2015 om 22:25
quote:matroesjka_ schreef op 26 januari 2015 @ 22:22:
[...]
De locatie zegt natuurlijk niet zoveel. je kunt een prachtige bruiloft houden in een kantine, en een slechte bruiloft in een kasteel.Klopt, net wat je ervan maakt. Ik had een vreselijk saaie verkleedpartij bruiloft in een mooi kasteel en een super gezellige bruiloft in een achterzaaltje van een cafe.
[...]
De locatie zegt natuurlijk niet zoveel. je kunt een prachtige bruiloft houden in een kantine, en een slechte bruiloft in een kasteel.Klopt, net wat je ervan maakt. Ik had een vreselijk saaie verkleedpartij bruiloft in een mooi kasteel en een super gezellige bruiloft in een achterzaaltje van een cafe.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
dinsdag 27 januari 2015 om 01:36
Vriendin ging vrij onverwacht en snel trouwen met nieuwe vriend ivm tijdelijk verblijf in buitenland, waar de partner alleen een visum kon krijgen als ze getrouwd waren. Zelf had ik de bruidegom wel een paar keer gezien voor de bruiloft , maar het merendeel van de gasten had óf de bruid óf de bruidegom nog nooit ontmoet. De bruiloft was een gevalletje 2 families die beiden wat anders wilden, dus werd het een compromis waar eigenlijk niemand, inclusief het bruidspaar, blij mee was, maar omdat de beide ouders ook bijdroegen in de kosten (grootste fout die je kunt maken, maar ja wegens omstandigheden hadden ze geen keus, vonden ze) konden ze niet hun eigen plan trekken. Recipe for disaster dus.
De ouders bepaalden eigenlijk de gastenlijst, dus waren er voornamelijk ouderen aanwezig, hele familietakken die het bruidspaar amper kenden (maar de ouders natuurlijk wel) en een paar vrienden. Dit terwijl het bruidspaar in de 20 was en hordes vrienden had, die dus voor een groot deel niet uitgenodigd konden worden omdat tante Truus en ome Bert toch echt belangrijker waren (voor de ouders...).
De bruiloft was opgesplitst in 2 dagen. Op dag 1 het burgerlijk huwelijk in het ene uiterste hoekje van NL, op dag 2 de kerkelijke poespas, middagprogramma en receptie in het andere uiterste van het land. Lekker handig dus. Ik was voor beide dagen uitgenodigd. Op dag 1 uren in de trein en bus gezeten om op de locatie te komen, alwaar ik wegens vertraging gelukkig nog net op tijd aankwam om de karige plechtigheid bij te wonen. Smakeloos saai verhaal van de ambtenaar die overduidelijk geen tijd en energie had gestoken in zijn toespraak, echt een zeer troosteloos gebeuren. Na afloop dronken we in een zaaltje ernaast een kaal kopje koffie, en toen werd mij gevraagd hoe laat mijn trein terug zou gaan, want "de familie" ging nu gezamenlijk wat eten en daar was ik niet voor uitgenodigd. Okee dan... ik keek om me heen en realiseerde me dat ik de enige was die geen "familie" was daar... Maar goed, 1 bordje erbij was dus kennelijk niet gebudgetteerd. Ben dus maar snel vertrokken, weer uren terug in het OV gezeten voor in totaal een uurtje "bruiloft". (En nee, er stond niet op de kaart dat het zo zou gaan, er was namelijk geen kaart want dat was te duur. Ik had een telefoontje gehad of ik dan en dan daar wilde zijn, zonder uitleg over het verloop van de dag.)
Omdat het een vrij goede vriendin was, toch maar op naar de happening op dag 2. Gelukkig nu in het gezelschap van andere vrienden. De kerkdienst... Deze begon een uur te laat en duurde 2,5 uur. Na afloop moesten we direct in onze auto's stappen om in kolonne 3 kwartier te rijden naar een locatie vanwaar een rondvaart op een boot gemaakt zou worden. Dit ging natuurlijk niet vlekkeloos, mensen raakten de stoet kwijt en konden de (zeer afgelegen) locatie niet vinden. Ook bleek er in de stoet een aanrijding te zijn geweest tussen 2 auto's die dus ook (op dat moment ongemerkt) strandden. Dit was allemaal nog in het pre-mobiele en TomTom tijdperk, dus de boot is uiteindelijk vertrokken zonder een stuk of 15 gasten. Die overigens niets gemist hebben, want het was een vreselijk saaie rondvaart met eigenlijk alleen maar bejaarden aan boord en er was geen muziek of gezelligeid, of eten. Alleen een stuk taart. En het regende, alles was grijs en grauw.
Goed, na de rondvaart weer een uur in de auto naar de locatie waar de receptie werd gehouden. Dit was een vreselijk benauwd kaal zaaltje in zo'n zalencomplex, er stonden een paar statafels, geen stoelen (lekker handig met al die bejaarden). En wederom geen eten. Nog geen bitterbal. Niks. Nu was het de bedoeling dat de gasten zelf iets te eten zouden regelen tussen het moment van aankomst en het begin van de receptie, er was in dat zalencomplex ook een restaurant waar we dan wat zouden kunnen eten, maar omdat alles gedurende de dag zo was uitgelopen en de receptie maar 1,5 uur zou duren, was daar geen tijd meer voor. Dus iedereen stond daar met honger in die verplichte rij met een envelopje. Er stond een piano in de hoek van het zaaltje, waarop een collega van de vader van de bruidegom zijn kunsten ging vertonen (dit was speciaal geregeld van tevoren door de vader, om het geheel wat op te fleuren). Pa's collega had kennelijk nog niet zo lang les, want hij kon 3 liedjes bijna foutloos spelen, waaronder "Für Elise"..... dus jullie begrijpen dat de stemming er goed in kwam... (ik kreeg na 5 rondes van die 3 liedjes wel de slappe lach, dat scheelde.)
Door de lange rij schuifelende bejaarden, die eenmaal aan de beurt natuurlijk wel hun "momentje" moesten hebben met het bruidspaar ("Oh, wat ben je groot geworden lieverd, het lijkt wel alsof ik je gisteren nog op schoot had als baby (dit was vaak ook de laatste keer dat ze de bruid gezien hadden...), en is dít nou je man? Nou wat een lekkere bolle toet heeft ie, hij zal wel heel gezellig zijn!" etc etc) liep de receptie uit en duurde dus geen 1,5 uur zoals aangekondigd, maar 3 uur. 3 uur dus zonder eten en met 2 glaasjes cola, jus of water de man, want alcohol was toch niet echt nodig op een receptie...
Hiermee werd de bruiloft afgesloten, godzijdank, en zijn we met een groepje nog ergens wat gaan eten in de stad. Mijn vriendin is nog steeds mijn vriendin, maar over die bruiloft hebben we het begrijpelijkerwijs nooit meer gehad.
De ouders bepaalden eigenlijk de gastenlijst, dus waren er voornamelijk ouderen aanwezig, hele familietakken die het bruidspaar amper kenden (maar de ouders natuurlijk wel) en een paar vrienden. Dit terwijl het bruidspaar in de 20 was en hordes vrienden had, die dus voor een groot deel niet uitgenodigd konden worden omdat tante Truus en ome Bert toch echt belangrijker waren (voor de ouders...).
De bruiloft was opgesplitst in 2 dagen. Op dag 1 het burgerlijk huwelijk in het ene uiterste hoekje van NL, op dag 2 de kerkelijke poespas, middagprogramma en receptie in het andere uiterste van het land. Lekker handig dus. Ik was voor beide dagen uitgenodigd. Op dag 1 uren in de trein en bus gezeten om op de locatie te komen, alwaar ik wegens vertraging gelukkig nog net op tijd aankwam om de karige plechtigheid bij te wonen. Smakeloos saai verhaal van de ambtenaar die overduidelijk geen tijd en energie had gestoken in zijn toespraak, echt een zeer troosteloos gebeuren. Na afloop dronken we in een zaaltje ernaast een kaal kopje koffie, en toen werd mij gevraagd hoe laat mijn trein terug zou gaan, want "de familie" ging nu gezamenlijk wat eten en daar was ik niet voor uitgenodigd. Okee dan... ik keek om me heen en realiseerde me dat ik de enige was die geen "familie" was daar... Maar goed, 1 bordje erbij was dus kennelijk niet gebudgetteerd. Ben dus maar snel vertrokken, weer uren terug in het OV gezeten voor in totaal een uurtje "bruiloft". (En nee, er stond niet op de kaart dat het zo zou gaan, er was namelijk geen kaart want dat was te duur. Ik had een telefoontje gehad of ik dan en dan daar wilde zijn, zonder uitleg over het verloop van de dag.)
Omdat het een vrij goede vriendin was, toch maar op naar de happening op dag 2. Gelukkig nu in het gezelschap van andere vrienden. De kerkdienst... Deze begon een uur te laat en duurde 2,5 uur. Na afloop moesten we direct in onze auto's stappen om in kolonne 3 kwartier te rijden naar een locatie vanwaar een rondvaart op een boot gemaakt zou worden. Dit ging natuurlijk niet vlekkeloos, mensen raakten de stoet kwijt en konden de (zeer afgelegen) locatie niet vinden. Ook bleek er in de stoet een aanrijding te zijn geweest tussen 2 auto's die dus ook (op dat moment ongemerkt) strandden. Dit was allemaal nog in het pre-mobiele en TomTom tijdperk, dus de boot is uiteindelijk vertrokken zonder een stuk of 15 gasten. Die overigens niets gemist hebben, want het was een vreselijk saaie rondvaart met eigenlijk alleen maar bejaarden aan boord en er was geen muziek of gezelligeid, of eten. Alleen een stuk taart. En het regende, alles was grijs en grauw.
Goed, na de rondvaart weer een uur in de auto naar de locatie waar de receptie werd gehouden. Dit was een vreselijk benauwd kaal zaaltje in zo'n zalencomplex, er stonden een paar statafels, geen stoelen (lekker handig met al die bejaarden). En wederom geen eten. Nog geen bitterbal. Niks. Nu was het de bedoeling dat de gasten zelf iets te eten zouden regelen tussen het moment van aankomst en het begin van de receptie, er was in dat zalencomplex ook een restaurant waar we dan wat zouden kunnen eten, maar omdat alles gedurende de dag zo was uitgelopen en de receptie maar 1,5 uur zou duren, was daar geen tijd meer voor. Dus iedereen stond daar met honger in die verplichte rij met een envelopje. Er stond een piano in de hoek van het zaaltje, waarop een collega van de vader van de bruidegom zijn kunsten ging vertonen (dit was speciaal geregeld van tevoren door de vader, om het geheel wat op te fleuren). Pa's collega had kennelijk nog niet zo lang les, want hij kon 3 liedjes bijna foutloos spelen, waaronder "Für Elise"..... dus jullie begrijpen dat de stemming er goed in kwam... (ik kreeg na 5 rondes van die 3 liedjes wel de slappe lach, dat scheelde.)
Door de lange rij schuifelende bejaarden, die eenmaal aan de beurt natuurlijk wel hun "momentje" moesten hebben met het bruidspaar ("Oh, wat ben je groot geworden lieverd, het lijkt wel alsof ik je gisteren nog op schoot had als baby (dit was vaak ook de laatste keer dat ze de bruid gezien hadden...), en is dít nou je man? Nou wat een lekkere bolle toet heeft ie, hij zal wel heel gezellig zijn!" etc etc) liep de receptie uit en duurde dus geen 1,5 uur zoals aangekondigd, maar 3 uur. 3 uur dus zonder eten en met 2 glaasjes cola, jus of water de man, want alcohol was toch niet echt nodig op een receptie...
Hiermee werd de bruiloft afgesloten, godzijdank, en zijn we met een groepje nog ergens wat gaan eten in de stad. Mijn vriendin is nog steeds mijn vriendin, maar over die bruiloft hebben we het begrijpelijkerwijs nooit meer gehad.
dinsdag 27 januari 2015 om 02:13
quote:kersenvlaai2011 schreef op 29 december 2013 @ 09:11:
Bruidspaar vertrekt en we staan allemaal te kijken tot ze wegrijden. Op een gegeven moment merk ik dat we steeds verder naar achter gedrukt worden en de gelovigen een soort van muur vormden. Ja, zegt een meisje dat wel bij de gelovigen hoorde en die ik kende van school, we willen alleen positieve energie bij het begin van hun huwelijk.
(...)
Om 18:00 kwamen we aan op de receptie. Op de uitnodiging stond verder niks dus we wisten niet precies wat de bedoeling was. Tot om 19:00 omgeroepen werd dat de 'ongelovigen' vriendelijk (dat dan weer wel) verzocht werden het feest te verlaten. Want de rest van de avond was voor gelijkgestemden.
Waarop man en ik een beetje onopvallend het feest probeerden te verlaten. Wat niet gelukt is want we waren de enigen die weg gingen en tot aan de buiten deur nagekeken werden door de overige gasten en begeleid werden door de ceremoniemeester.
Ik heb echt gehuild van het lachen om je post, Kersenvlaai. Ik zie het helemaal voor me hoe jullie daar stonden! Knap dat het je vriendschap niet heeft beïnvloed trouwens, ik hoop dat jullie het (achteraf?) net zo lachwekkend vonden als ik nu. De tranen staan nog in mijn ogen, haha.
Bruidspaar vertrekt en we staan allemaal te kijken tot ze wegrijden. Op een gegeven moment merk ik dat we steeds verder naar achter gedrukt worden en de gelovigen een soort van muur vormden. Ja, zegt een meisje dat wel bij de gelovigen hoorde en die ik kende van school, we willen alleen positieve energie bij het begin van hun huwelijk.
(...)
Om 18:00 kwamen we aan op de receptie. Op de uitnodiging stond verder niks dus we wisten niet precies wat de bedoeling was. Tot om 19:00 omgeroepen werd dat de 'ongelovigen' vriendelijk (dat dan weer wel) verzocht werden het feest te verlaten. Want de rest van de avond was voor gelijkgestemden.
Waarop man en ik een beetje onopvallend het feest probeerden te verlaten. Wat niet gelukt is want we waren de enigen die weg gingen en tot aan de buiten deur nagekeken werden door de overige gasten en begeleid werden door de ceremoniemeester.
Ik heb echt gehuild van het lachen om je post, Kersenvlaai. Ik zie het helemaal voor me hoe jullie daar stonden! Knap dat het je vriendschap niet heeft beïnvloed trouwens, ik hoop dat jullie het (achteraf?) net zo lachwekkend vonden als ik nu. De tranen staan nog in mijn ogen, haha.
dinsdag 27 januari 2015 om 07:26
quote:N1ka schreef op 27 januari 2015 @ 02:13:
[...]
Ik heb echt gehuild van het lachen om je post, Kersenvlaai. Ik zie het helemaal voor me hoe jullie daar stonden! Knap dat het je vriendschap niet heeft beïnvloed trouwens, ik hoop dat jullie het (achteraf?) net zo lachwekkend vonden als ik nu. De tranen staan nog in mijn ogen, haha.
Nog nooit zo hard gelachen. De hele weg naar huis
Maaruh... Met die vriendin heb ik het er verder nooit meer over gehad daarna.
We kunnen het prima vinden. En we weten dat we het over alles kunnen hebben, behalve het geloof.
[...]
Ik heb echt gehuild van het lachen om je post, Kersenvlaai. Ik zie het helemaal voor me hoe jullie daar stonden! Knap dat het je vriendschap niet heeft beïnvloed trouwens, ik hoop dat jullie het (achteraf?) net zo lachwekkend vonden als ik nu. De tranen staan nog in mijn ogen, haha.
Nog nooit zo hard gelachen. De hele weg naar huis
Maaruh... Met die vriendin heb ik het er verder nooit meer over gehad daarna.
We kunnen het prima vinden. En we weten dat we het over alles kunnen hebben, behalve het geloof.
dinsdag 27 januari 2015 om 08:46
quote:N1ka schreef op 27 januari 2015 @ 01:36:
Door de lange rij schuifelende bejaarden, die eenmaal aan de beurt natuurlijk wel hun "momentje" moesten hebben met het bruidspaar ("Oh, wat ben je groot geworden lieverd, het lijkt wel alsof ik je gisteren nog op schoot had als baby (dit was vaak ook de laatste keer dat ze de bruid gezien hadden...), en is dít nou je man? Nou wat een lekkere bolle toet heeft ie, hij zal wel heel gezellig zijn!" etc etc) liep de receptie uit en duurde dus geen 1,5 uur zoals aangekondigd, maar 3 uur. 3 uur dus zonder eten en met 2 glaasjes cola, jus of water de man, want alcohol was toch niet echt nodig op een receptie...
Hiermee werd de bruiloft afgesloten, godzijdank, en zijn we met een groepje nog ergens wat gaan eten in de stad. Mijn vriendin is nog steeds mijn vriendin, maar over die bruiloft hebben we het begrijpelijkerwijs nooit meer gehad.
En zijn ze nog getrouwd?
Door de lange rij schuifelende bejaarden, die eenmaal aan de beurt natuurlijk wel hun "momentje" moesten hebben met het bruidspaar ("Oh, wat ben je groot geworden lieverd, het lijkt wel alsof ik je gisteren nog op schoot had als baby (dit was vaak ook de laatste keer dat ze de bruid gezien hadden...), en is dít nou je man? Nou wat een lekkere bolle toet heeft ie, hij zal wel heel gezellig zijn!" etc etc) liep de receptie uit en duurde dus geen 1,5 uur zoals aangekondigd, maar 3 uur. 3 uur dus zonder eten en met 2 glaasjes cola, jus of water de man, want alcohol was toch niet echt nodig op een receptie...
Hiermee werd de bruiloft afgesloten, godzijdank, en zijn we met een groepje nog ergens wat gaan eten in de stad. Mijn vriendin is nog steeds mijn vriendin, maar over die bruiloft hebben we het begrijpelijkerwijs nooit meer gehad.
En zijn ze nog getrouwd?
dinsdag 27 januari 2015 om 13:05
@Misskatie: Het was een goede vriendin, en ik wist uiteraard dat ze zelf haar bruiloft ook nooit zo gewild zou hebben, maar dat ze om financiële redenen geen eigen inbreng had. Ik vond het dus vooral ook erg sneu voor haar, dat haar trouwdag(en) zo in het water viel. Ze kon wel een hart onder de riem gebruiken.
@Kastanjez: Tegen alle verwachtingen in: ja!! En nog gelukkig ook. En wie weet, misschien heeft het wel geholpen dat het huwelijk in elk geval nooit slechter kon worden dan de trouwdag.
@Kastanjez: Tegen alle verwachtingen in: ja!! En nog gelukkig ook. En wie weet, misschien heeft het wel geholpen dat het huwelijk in elk geval nooit slechter kon worden dan de trouwdag.
dinsdag 27 januari 2015 om 13:32
Mogen vreselijke bruilofts-aankondigingen ook? Althans, ik zelf vond de gang van zaken curieus maar misschien denken jullie daar anders over.
Een aantal jaar geleden viel er hier een kaartje op de deurmat. Uitnodiging voor de bruiloft van een oud-klasgenootje van de middelbare school. Sinds de middelbare school nooit meer gezien, vanuit ons beide geen contact gehouden en ik had haar man ook nog nooit ontmoet. Ik vond het enigszins vreemd dat dat kaartje zo op de mat viel, ik woonde pas net op dat adres en ze had dus kennelijk met veel moeite mijn nieuwe adres weten te achterhalen dus dan denk ik, je had ook wel even kunnen bellen om bij te kletsen ofzo.
Kaartje was tamelijk neutraal. Dan en dan gaan we trouwen en je bent uitgenodigd. Hun eigen gegevens stonden er niet bij, alleen die van de ceremoniemeester, dus ik kon geen contact met haar opnemen. En in het kaartje zat een los inlegvel. Met een gedicht. Kennelijk behoorde ik tot een select gezelschap van intimici ofzo. Ik heb het kaartje niet meer maar de strekking weet ik nog. Zodat iedereen iets over haar levensverhaal kon leren moest ik het bruidspaar op de grote dag met een voordracht vereren. En de verbouwing kostte onverwacht veel poen, dus of ik ook royaal wat in een envelopje wilde doen.
Ik ben niet gegaan. Netjes afgemeld bij de ceremoniemeester. Die mailde een heel boze reacie terug dat het niet de bedoeling was dat ik me zou afmelden. Toen heb ik aangegeven dat als oud-klasgenootje mij er graag bij wilde ze me dat persoonlijk mocht vragen, liefst met wat uitleg over die voordracht (mail en telefoonnr achtergelaten). Niks gehoord natuurlijk. En een paar weken na de bruiloft ontving ik thuis een fotoreportage. Briefje erbij: 'Zodat je kunt zien wat je gemist hebt'. Dat vond ik zo'n zure reactie. Afijn, het spookt nog steeds wel eens door mijn hoofd of ik misschien te hard ben geweest door niet te gaan vanwege een vast heel goed bedoeld maar ietwat knullig opgesteld gedichtje (ik ben nu eenmaal allergisch voor jolige gedichtjes, ook op geboortekaartjes enzo, brrrrr), of door een onhandige communicatie van de ceremoniemeester. Wat zouden jullie gedaan hebben?
Een aantal jaar geleden viel er hier een kaartje op de deurmat. Uitnodiging voor de bruiloft van een oud-klasgenootje van de middelbare school. Sinds de middelbare school nooit meer gezien, vanuit ons beide geen contact gehouden en ik had haar man ook nog nooit ontmoet. Ik vond het enigszins vreemd dat dat kaartje zo op de mat viel, ik woonde pas net op dat adres en ze had dus kennelijk met veel moeite mijn nieuwe adres weten te achterhalen dus dan denk ik, je had ook wel even kunnen bellen om bij te kletsen ofzo.
Kaartje was tamelijk neutraal. Dan en dan gaan we trouwen en je bent uitgenodigd. Hun eigen gegevens stonden er niet bij, alleen die van de ceremoniemeester, dus ik kon geen contact met haar opnemen. En in het kaartje zat een los inlegvel. Met een gedicht. Kennelijk behoorde ik tot een select gezelschap van intimici ofzo. Ik heb het kaartje niet meer maar de strekking weet ik nog. Zodat iedereen iets over haar levensverhaal kon leren moest ik het bruidspaar op de grote dag met een voordracht vereren. En de verbouwing kostte onverwacht veel poen, dus of ik ook royaal wat in een envelopje wilde doen.
Ik ben niet gegaan. Netjes afgemeld bij de ceremoniemeester. Die mailde een heel boze reacie terug dat het niet de bedoeling was dat ik me zou afmelden. Toen heb ik aangegeven dat als oud-klasgenootje mij er graag bij wilde ze me dat persoonlijk mocht vragen, liefst met wat uitleg over die voordracht (mail en telefoonnr achtergelaten). Niks gehoord natuurlijk. En een paar weken na de bruiloft ontving ik thuis een fotoreportage. Briefje erbij: 'Zodat je kunt zien wat je gemist hebt'. Dat vond ik zo'n zure reactie. Afijn, het spookt nog steeds wel eens door mijn hoofd of ik misschien te hard ben geweest door niet te gaan vanwege een vast heel goed bedoeld maar ietwat knullig opgesteld gedichtje (ik ben nu eenmaal allergisch voor jolige gedichtjes, ook op geboortekaartjes enzo, brrrrr), of door een onhandige communicatie van de ceremoniemeester. Wat zouden jullie gedaan hebben?
dinsdag 27 januari 2015 om 13:44
Terecht dat je niet bent gegaan, je was daar alleen ter opvulling geweest. En ik spreek uit ervaring
Zo had ik laatst een bruiloft van een vriendinnetje van vroeger die ik al zo'n 12 jaar niet meer gesproken had. Ze sprak me online aan dat ze me er heel graag bij wilde hebben. Ach prima, joh, wijn drinken en met mensen kletsen, geen probleem.
Dus ik samen met mijn vriend die avond richting bruiloft, maar aangezien hij helemaal niemand kende, maar afgesproken dat ik de bob zou zijn .
Komen we daar aan, rond kwart voor 9 (een mooie tijd voor een receptie dachten we beiden), bleek door uitloop dat de receptie nog helemaal niet begon en we werden gewoon weggekeken door mensen dat we daar helemaal nog niet hoorden. Ben samen met m'n vriend maar een eind gaan wandelen.
Maar goed, later op dat feest, bleek dat inclusief ikzelf er 3 andere "vriendinnen" van haar er voor haar waren en nog wat familie en dat was het wel. En van die 3 anderen, waren er 2 waarmee ik vroeger ook bevriend was geweest, maar die kenden mij niet meer, meer dan een hoi kwam er ook niet uit ze (ze kenden mijn vriend waar ze hooguit mee op dezelfde school hadden gezeten dan weer wel).
Maar mij wel een vriendschapsverzoek sturen op fb 3 weken later
Wat een verschrikkelijk saaie avond heb ik daar gehad, m'n vriend uiteindelijk lichtelijk beschonken, ik veel te nuchter en allemaal mensen die zaten te kijken wtf doen jullie hier...
Zo had ik laatst een bruiloft van een vriendinnetje van vroeger die ik al zo'n 12 jaar niet meer gesproken had. Ze sprak me online aan dat ze me er heel graag bij wilde hebben. Ach prima, joh, wijn drinken en met mensen kletsen, geen probleem.
Dus ik samen met mijn vriend die avond richting bruiloft, maar aangezien hij helemaal niemand kende, maar afgesproken dat ik de bob zou zijn .
Komen we daar aan, rond kwart voor 9 (een mooie tijd voor een receptie dachten we beiden), bleek door uitloop dat de receptie nog helemaal niet begon en we werden gewoon weggekeken door mensen dat we daar helemaal nog niet hoorden. Ben samen met m'n vriend maar een eind gaan wandelen.
Maar goed, later op dat feest, bleek dat inclusief ikzelf er 3 andere "vriendinnen" van haar er voor haar waren en nog wat familie en dat was het wel. En van die 3 anderen, waren er 2 waarmee ik vroeger ook bevriend was geweest, maar die kenden mij niet meer, meer dan een hoi kwam er ook niet uit ze (ze kenden mijn vriend waar ze hooguit mee op dezelfde school hadden gezeten dan weer wel).
Maar mij wel een vriendschapsverzoek sturen op fb 3 weken later
Wat een verschrikkelijk saaie avond heb ik daar gehad, m'n vriend uiteindelijk lichtelijk beschonken, ik veel te nuchter en allemaal mensen die zaten te kijken wtf doen jullie hier...
dinsdag 27 januari 2015 om 14:08
quote:appeltjesgroen schreef op 27 januari 2015 @ 13:32:
Mogen vreselijke bruilofts-aankondigingen ook? Althans, ik zelf vond de gang van zaken curieus maar misschien denken jullie daar anders over.
Een aantal jaar geleden viel er hier een kaartje op de deurmat. Uitnodiging voor de bruiloft van een oud-klasgenootje van de middelbare school. Sinds de middelbare school nooit meer gezien, vanuit ons beide geen contact gehouden en ik had haar man ook nog nooit ontmoet. Ik vond het enigszins vreemd dat dat kaartje zo op de mat viel, ik woonde pas net op dat adres en ze had dus kennelijk met veel moeite mijn nieuwe adres weten te achterhalen dus dan denk ik, je had ook wel even kunnen bellen om bij te kletsen ofzo.
Kaartje was tamelijk neutraal. Dan en dan gaan we trouwen en je bent uitgenodigd. Hun eigen gegevens stonden er niet bij, alleen die van de ceremoniemeester, dus ik kon geen contact met haar opnemen. En in het kaartje zat een los inlegvel. Met een gedicht. Kennelijk behoorde ik tot een select gezelschap van intimici ofzo. Ik heb het kaartje niet meer maar de strekking weet ik nog. Zodat iedereen iets over haar levensverhaal kon leren moest ik het bruidspaar op de grote dag met een voordracht vereren. En de verbouwing kostte onverwacht veel poen, dus of ik ook royaal wat in een envelopje wilde doen.
Ik ben niet gegaan. Netjes afgemeld bij de ceremoniemeester. Die mailde een heel boze reacie terug dat het niet de bedoeling was dat ik me zou afmelden. Toen heb ik aangegeven dat als oud-klasgenootje mij er graag bij wilde ze me dat persoonlijk mocht vragen, liefst met wat uitleg over die voordracht (mail en telefoonnr achtergelaten). Niks gehoord natuurlijk. En een paar weken na de bruiloft ontving ik thuis een fotoreportage. Briefje erbij: 'Zodat je kunt zien wat je gemist hebt'. Dat vond ik zo'n zure reactie. Afijn, het spookt nog steeds wel eens door mijn hoofd of ik misschien te hard ben geweest door niet te gaan vanwege een vast heel goed bedoeld maar ietwat knullig opgesteld gedichtje (ik ben nu eenmaal allergisch voor jolige gedichtjes, ook op geboortekaartjes enzo, brrrrr), of door een onhandige communicatie van de ceremoniemeester. Wat zouden jullie gedaan hebben?
Dit is extreem curieus. De uitnodiging is raar (want geen contact meer), knullig (want gedicht), egocentrisch (want 'geef een voordracht over mij') en inhalig ('geef geld').
En de reactie achteraf is, inderdaad, behoorlijk zuur
Je zou, als ik het zo lees, niet meer zijn geweest dan opvulling, sponsor en fan, ter meerdere eer en glorie van de bruid.
Ik weet niet eens of ik me afgemeld zou hebben. Simpelweg omdat ik er geen seconde vanuit zou gaan dat ze het zou ménen dat ik moest komen. Een klasgenootje van de middelbare school... *proest*
Mogen vreselijke bruilofts-aankondigingen ook? Althans, ik zelf vond de gang van zaken curieus maar misschien denken jullie daar anders over.
Een aantal jaar geleden viel er hier een kaartje op de deurmat. Uitnodiging voor de bruiloft van een oud-klasgenootje van de middelbare school. Sinds de middelbare school nooit meer gezien, vanuit ons beide geen contact gehouden en ik had haar man ook nog nooit ontmoet. Ik vond het enigszins vreemd dat dat kaartje zo op de mat viel, ik woonde pas net op dat adres en ze had dus kennelijk met veel moeite mijn nieuwe adres weten te achterhalen dus dan denk ik, je had ook wel even kunnen bellen om bij te kletsen ofzo.
Kaartje was tamelijk neutraal. Dan en dan gaan we trouwen en je bent uitgenodigd. Hun eigen gegevens stonden er niet bij, alleen die van de ceremoniemeester, dus ik kon geen contact met haar opnemen. En in het kaartje zat een los inlegvel. Met een gedicht. Kennelijk behoorde ik tot een select gezelschap van intimici ofzo. Ik heb het kaartje niet meer maar de strekking weet ik nog. Zodat iedereen iets over haar levensverhaal kon leren moest ik het bruidspaar op de grote dag met een voordracht vereren. En de verbouwing kostte onverwacht veel poen, dus of ik ook royaal wat in een envelopje wilde doen.
Ik ben niet gegaan. Netjes afgemeld bij de ceremoniemeester. Die mailde een heel boze reacie terug dat het niet de bedoeling was dat ik me zou afmelden. Toen heb ik aangegeven dat als oud-klasgenootje mij er graag bij wilde ze me dat persoonlijk mocht vragen, liefst met wat uitleg over die voordracht (mail en telefoonnr achtergelaten). Niks gehoord natuurlijk. En een paar weken na de bruiloft ontving ik thuis een fotoreportage. Briefje erbij: 'Zodat je kunt zien wat je gemist hebt'. Dat vond ik zo'n zure reactie. Afijn, het spookt nog steeds wel eens door mijn hoofd of ik misschien te hard ben geweest door niet te gaan vanwege een vast heel goed bedoeld maar ietwat knullig opgesteld gedichtje (ik ben nu eenmaal allergisch voor jolige gedichtjes, ook op geboortekaartjes enzo, brrrrr), of door een onhandige communicatie van de ceremoniemeester. Wat zouden jullie gedaan hebben?
Dit is extreem curieus. De uitnodiging is raar (want geen contact meer), knullig (want gedicht), egocentrisch (want 'geef een voordracht over mij') en inhalig ('geef geld').
En de reactie achteraf is, inderdaad, behoorlijk zuur
Je zou, als ik het zo lees, niet meer zijn geweest dan opvulling, sponsor en fan, ter meerdere eer en glorie van de bruid.
Ik weet niet eens of ik me afgemeld zou hebben. Simpelweg omdat ik er geen seconde vanuit zou gaan dat ze het zou ménen dat ik moest komen. Een klasgenootje van de middelbare school... *proest*
dinsdag 27 januari 2015 om 15:55
quote:Drukkestudente schreef op 27 januari 2015 @ 14:08:
[...]
Dit is extreem curieus. De uitnodiging is raar (want geen contact meer), knullig (want gedicht), egocentrisch (want 'geef een voordracht over mij') en inhalig ('geef geld').
En de reactie achteraf is, inderdaad, behoorlijk zuur
Je zou, als ik het zo lees, niet meer zijn geweest dan opvulling, sponsor en fan, ter meerdere eer en glorie van de bruid.
Ik weet niet eens of ik me afgemeld zou hebben. Simpelweg omdat ik er geen seconde vanuit zou gaan dat ze het zou ménen dat ik moest komen. Een klasgenootje van de middelbare school... *proest*
+1.
Ik zou het al heel raar vinden een uitnodiging te krijgen. Zou me echt afvragen of er geen vergissing gemaakt is.
En dan ook nog zo'n rare reactie achteraf? Niet goed wijs.
[...]
Dit is extreem curieus. De uitnodiging is raar (want geen contact meer), knullig (want gedicht), egocentrisch (want 'geef een voordracht over mij') en inhalig ('geef geld').
En de reactie achteraf is, inderdaad, behoorlijk zuur
Je zou, als ik het zo lees, niet meer zijn geweest dan opvulling, sponsor en fan, ter meerdere eer en glorie van de bruid.
Ik weet niet eens of ik me afgemeld zou hebben. Simpelweg omdat ik er geen seconde vanuit zou gaan dat ze het zou ménen dat ik moest komen. Een klasgenootje van de middelbare school... *proest*
+1.
Ik zou het al heel raar vinden een uitnodiging te krijgen. Zou me echt afvragen of er geen vergissing gemaakt is.
En dan ook nog zo'n rare reactie achteraf? Niet goed wijs.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
dinsdag 27 januari 2015 om 16:21
quote:MadameQetesh schreef op 27 januari 2015 @ 15:55:
[...]
+1.
Ik zou het al heel raar vinden een uitnodiging te krijgen. Zou me echt afvragen of er geen vergissing gemaakt is.
En dan ook nog zo'n rare reactie achteraf? Niet goed wijs.
Misschien is er wel iets serieus aan de hand met die bruid. Mentaal, bedoel ik.
Want het duidt toch wel op een verregaand kinderlijk egocentrisme dat ze denkt dat haar middelbareschoolkennis bij het zien van de trouwfoto's ineens haar bh opeet van spijt omdat zij die mooie jurk niet live heeft kunnen aanschouwen.
Net zoals het een blijk is van kinderlijk egocentrisme dat ze denkt dat afzeggen geen optie is, iemand überhaupt nog wil komen na jarenlang geen contact hebben en ook nog verwacht dat diegene zich in allerlei bochten gaat wringen om haar te plezieren. Als je serieus denkt dat je de ander daarmee een plezier doet (en kennelijk dacht ze dat, hence de 'jaloersmakende' foto's achteraf), dan mis je wel een paar essentiële hersenverbindingen, hoor.
[...]
+1.
Ik zou het al heel raar vinden een uitnodiging te krijgen. Zou me echt afvragen of er geen vergissing gemaakt is.
En dan ook nog zo'n rare reactie achteraf? Niet goed wijs.
Misschien is er wel iets serieus aan de hand met die bruid. Mentaal, bedoel ik.
Want het duidt toch wel op een verregaand kinderlijk egocentrisme dat ze denkt dat haar middelbareschoolkennis bij het zien van de trouwfoto's ineens haar bh opeet van spijt omdat zij die mooie jurk niet live heeft kunnen aanschouwen.
Net zoals het een blijk is van kinderlijk egocentrisme dat ze denkt dat afzeggen geen optie is, iemand überhaupt nog wil komen na jarenlang geen contact hebben en ook nog verwacht dat diegene zich in allerlei bochten gaat wringen om haar te plezieren. Als je serieus denkt dat je de ander daarmee een plezier doet (en kennelijk dacht ze dat, hence de 'jaloersmakende' foto's achteraf), dan mis je wel een paar essentiële hersenverbindingen, hoor.
dinsdag 27 januari 2015 om 16:31
Nou, blij te horen dat mijn rare gevoel hierover niet aan mij lag. Heb me er echt wel rot over gevoeld. Op de toegestuurde fotos zag ik dat een paar andere klasgenootjes we waren gegaan. Zoiets stond er ook nog bij, dat ik de enige was die niet was gekomen. Dus toen kreeg ik echt het gevoel dat ik zo onsociaal was. Maar nu heb ik een paar medestanders. Mooi, kan ik dat schuldgevoel eindelijk van me af kloppen 
.
.
dinsdag 27 januari 2015 om 16:33
Apart zo'n uitnodiging en dan die reactie achteraf.
Ik ben ook eens naar de receptie van een oude schoolvriendin geweest,heel saai hebben haar 2 minuten gesproken want 150 mensen oid.
Ons contact was al verwaterd maar ja samen opgegroeid dus toch gegaan.
Sinds Facebook hebben we weer contact en een maand of wat geleden voor het eerst sinds 15 jaar weer eens afgesproken.
Zou nu bij zo'n uitnodiging echt niet meer gaan.
Kregen een aantal jaar geleden ook een uitnodiging voor een bruiloft van een stel wat we op vakantie hadden ontmoet,zij zijn hier eens geweest en wij daar en dan na een paar jaar ineens een uitnodiging. Was ook nog eens aan de andere kant van het land dus zijn niet gegaan. Contact is ook verwaterd daarna.
Ik ben ook eens naar de receptie van een oude schoolvriendin geweest,heel saai hebben haar 2 minuten gesproken want 150 mensen oid.
Ons contact was al verwaterd maar ja samen opgegroeid dus toch gegaan.
Sinds Facebook hebben we weer contact en een maand of wat geleden voor het eerst sinds 15 jaar weer eens afgesproken.
Zou nu bij zo'n uitnodiging echt niet meer gaan.
Kregen een aantal jaar geleden ook een uitnodiging voor een bruiloft van een stel wat we op vakantie hadden ontmoet,zij zijn hier eens geweest en wij daar en dan na een paar jaar ineens een uitnodiging. Was ook nog eens aan de andere kant van het land dus zijn niet gegaan. Contact is ook verwaterd daarna.
